အခန္း ၁၆။ ကိုရင္ဦးေမာင္ႏွင့္ မိုးမ တို႕ ကိုေအာင္ႏိုင့္အလာကို ေစာင့္ေနၾကျခင္း။
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ကေတာ့ မိုးမ အဲလို ဝတ္စားထားတာကိုမ်ား ကိုေအာင္ႏိုင္ေတြ႕လိုက္ရလွ်င္ ဘယ္လိုျဖစ္ ေနမလဲ ဆိုတာကို ေတြးရင္း ေပ်ာ္ေနမိသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕ေမြးေန႕ ပါတီ လုပ္ေနစဥ္၊ ေလးငါးနာရီ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ သူတို႕ ႏွင့္ အတူရွိေနၿပီး မိုးမ လႈပ္ရွားသမွ် ျမင္ေတြ႕ ေနရမည့္ မိုးမ ၏ အသားစိုင္မ်ား ကို ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်က္ေစ့ကစားေနမလဲ ဆိုတာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေစာင့္ၾကည့္အကဲခပ္ဖို႕ စဥ္းစားရင္း ေနေလသည္။
သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဝရံတာလက္ရမ္းေပၚမွာ လက္ေထာက္လွ်က္ ကိုယ္ကို ကိုင္းကာ စကားစၿမီေျပာရင္းက ကိုေအာင္ႏိုင့္အလာကို ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။ ဂိတ္ဝဆီမွ ဥကၠာကေတာ့ မိုးမ ရဲ႕ ထိုကဲ့ သို႕ ဆက္ဆီ အဝတ္အစား ဝတ္စားၿပီး သူ႕ေယာက္်ား ႏွင့္ အတူ ထြက္ရပ္ေနသည္ကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က လည္း သတိထားမိသည္။ သူ႕ကိုယ္ကို မိုးမ နားကိုင္းကာ ေလသံတိုးတိုးျဖင့္၊
“ေဟ့ ဟိုမွာ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ဘဲအသစ္ေလး လွမ္းၾကည့္ေနတယ္ ဟဲဟဲ”
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ေက်ာကို လက္သီးဆုပ္ကေလးျဖင့္ ထုလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ဥကၠာတေယာက္ သူတို႕ ကို လွမ္းၾကည့္ေနတာကိုလည္း ျမင္ေနရသျဖင့္ ခတ္ရြတ္ရြတ္ စိတ္ထဲ ေပၚလာသျဖင့္ သူ႕ေျခေထာက္တဖက္ကို ေအာက္က သံတန္းေလး ေပၚမွာ လွမ္းတင္လိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္က ေတာ့ သတိမထားမိေျခ၊ မိုးမ က ဥကၠာကို မနာလို ျဖစ္ေစရန္လား၊ သို႕မဟုတ္ ကိုယ့္ေယာက္်ား ကို ခ်စ္ခင္ေၾကာင္းအမ်ားေရွ႕ ျပခ်င္သည့္ မိန္းမ မ်ားကဲ့သို႕ပင္၊ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ပုခံုးေပၚကို သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ခို၍ သူ႕ေမးကို ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ခြင္ထဲ ထည့္ထားလိုက္သည္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ ဆံပင္မ်ားကိုလည္း ယုယုယယ ပံုစံျဖင့္ လက္တဖက္ျဖင့္ ထိုးဖြ ေပးေနလိုက္သည္။ တခ်ိန္ထဲမွာ ပင္ သူ႕ေျခေထာက္တဖက္က ေအာက္ဖက္မွ သံတန္းေလးေပၚလွမ္းတင္ထားလိုက္ေလသည္။ ဥကၠာေနရာမွ ဆိုလွ်င္ မိုးမ ၏ေဖြးဥေနေသာ ေပါင္တန္ႀကီးမ်ား သာမက ပင္တီကို ပင္ လွမ္းျမင္ေနရေလသည္။ ဥကၠာတေယာက္ လီးႀကီး ခ်က္ခ်င္း မာေတာင္လာၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္းပင္မသိေအာင္ စိတ္ေတြ တအားထန္လာရသည္။ ေဘးမွာ ေယာက္်ားႀကီး ရွိေနလွ်က္ႏွင့္ မိန္းမ ေအာက္စလြတ္ေနသည္ကို မ်က္လံုးႀကီးအျပဴးသားႏွင့္ ဆက္ၾကည့္ေနလို႕လဲ မျဖစ္ေပ၊ ထို႕ႏွင့္ ဥကၠာတေယာက္ သူ႕ကင္းတဲေလးထဲ ခနဝင္သြားၿပီး၊ သူ႕ေဘာင္းဘီေအာက္မွ ေဖာင္းၾကြေနေသာ လီးႀကီးကို ေနရာျပင္ၿပီး ေနသာထိုင္သာရွိေအာင္လုပ္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးမွ ျပန္ထြက္လာၿပီးေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးမ မွာ ထိုအတိုင္းပဲ ရပ္ေနလွ်က္ ရွိေနေသးသည္ ၿပီး ဥကၠာကို ျပံဳးေစ့ေစ့ ျဖင့္ မ်က္လံုခ်င္း စံုေအာင္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ဥကၠာတေယာက္ တအားထန္ၿပီး မိုးမ ကို ဆြဲဆက္လိုးျပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚေနခဲ့ရေသာ္လည္း သူဘာမွ မတတ္ႏိုင္သျဖင့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္မိရေလသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို၊ ကိုေအာင္ႏိုင္လာမည္ဆိုတာကို သိလွ်က္ႏွင့္ ယခုလို အဝတ္အစားမ်ိဳး ဝတ္ဖို႕ ဘာေၾကာင့္ သေဘာတူရတာလဲ ဟု ေမးလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း ၊ ေတာ္ၾကာ မိုးမ စိတ္ေျပာင္းသြားၿပီး အဝတ္အစား သြားလဲ လိုက္မည္ကိုလည္း စိုးရိမ္သျဖင့္ ဒီအတိုင္းေလးပဲ မသိမသာ ေစာင့္ၾကည့္တာေကာင္းပါတယ္ဟု ေတြးေနလိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ လည္း သူ႕လိုပဲ စိတ္ေတြ ေပၚေနၿပီလား၊ သူ႕စိတ္နဲ႕ သူ ငါ့ကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို သူ႕နည္းသူ႕ဟန္နဲ႕ျမဴဆြယ္ျပမွာလား၊ တကယ္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင့္ေရွ႕မွာ ဘယ္လို ေနဘယ္လိုထိုင္ဖို႕ ငါေျပာရင္ေကာင္းမလား၊ သူ႕အက်ႌစေလးကို နည္းနည္းေလာက္ေျမွာက္ၿပီး ေပါင္ေတြကို ဘယ္လို ျမင္ေအာင္ျပရမယ္၊ အက်ႌ ပုခံုးသိုင္း ႀကိဳးကို လက္ေမာင္းေပၚ မသိမသာ ေလွ်ာက်သြားေအာင္ လုပ္ျပခိုင္းရမလား ၊ အို သူ႕ဖာသာ သူပဲလႈပ္ရွားပါေစေလ၊ ငါဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး၊ သူဘယ္ေလာက္အထိ သူ႕ဘာသာ လႈပ္ရွားမလဲ ၊ ငါတို႕ ရိုးပေလး ကစားၾကတာေတြ က မိုးမ ကို ဘယ္ေလာက္အထိ စိတ္ကို ေျပာင္းေစႏိုင္ခဲ့သလဲ၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ အေပၚကို မိုးမ ဘယ္လို စိတ္ထားမလဲ၊ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာေပါ့။ကိုရင္ဦးေမာင္က၊
“ကိုေအာင္ႏိုင္ ခုေလာက္ဆိုရင္ ေရာက္ဖို႕သင့္ၿပီ၊ ဘာလို႕ၾကာေနလည္းမသိ”
မိုးမ က ဥကၠာ ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္းက ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
“ ကိုကို သူ႕ကို ဖံုးေခၚၾကည့္ပါလား အခု လမ္းမွာလား ဆိုတာကို”
“အင္း အခုအခ်ိန္ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ သူကားေမာင္းေနေလာက္ၿပီေပါ့၊ ကိုကိုတို႕ ဂိတ္နား သြားၿပီး ႀကိဳလိုက္ရေအာင္ သူလည္း ကားဘယ္နား ရပ္ရမယ္ဆိုတာကို ျပရင္း”
မိုးမ ကေတာ့ ဥကၠာ ကို လွမ္းၾကည့္ေနရင္းက ၊
“ဟုတ္တယ္ အဲဒါေကာင္းမယ္ ေအာက္ဆင္းၾကရေအာင္”
သူတို႕ ထိုသို႕ ေျပာေနစဥ္မွာပင္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကား ဝင္လာတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မိုးမ က တကယ္ေတာ့ ဥကၠာတေယာက္ ဘယ္လို ဖီးတက္ေနမလဲ ဆိုတာကို အနီးကပ္ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုၾကည့္ခ်င္လို႕ျဖစ္ေလသည္၊ ယခုေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ကိုေအာင္ႏိုင္ ကားကို ပါကင္ထိုး ေနသည့္အခ်ိန္မွာပင္ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ မျမင္ေအာင္ ဥကၠာကို လက္ေဝွ႕ယမ္း ႏူတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။ ဥကၠာမွာ အရမ္းေပ်ာ္သြားၿပီး မိုးမကို ျပန္လက္ျပႏူတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ႀကိဳဖို႕ ဓါတ္ေလွခါးအဝ နားကို ေလွ်ာက္သြားေတာ့ မိုးမက သူတို႕ အိမ္တံခါးဝ တြင္ ရပ္ က်န္ခဲ့ေလသည္။ မိုးမ ကဓါတ္ေလွခါးတံခါး ဝကို လွမ္းၾကည့္ေနတုန္း၊ ဓါတ္ေလွခါး တံခါးဝမွာ ေစာင့္ေနေသာ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ၾကည့္ရင္း စဥ္းစား ေနေလသည္။ အင္း သူ႕ၾကည့္ရတာ ကိုေအာင္ႏိုင္လာမွာ ကို ေပ်ာ္ေနသလိုပဲ၊ သူ႕ရဲ႕ စိတ္ကူးထဲ က သူ႕ကို လိုးေနတဲ့သူေပါ့။ သူပဲ ငါ့ကို ကိုေအာင္ႏိုင့္ အမ်ိဳးသမီးနဲ႕ ခေလးေတြပါ ဖိတ္ဖို႕ ေျပာခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ငါက ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ထဲကိုပဲ ဖိတ္လိမ့္မယ္ ဆိုတာ သူသိၿပီးသား နဲ႕တူပါတယ္၊ အခုလည္း မိန္းမ ခေလးေတြ ပါလာတာ မေတြ႕ေတာ့လည္း ဘာမွ မေျပာဘူး၊ ပိုေတာင္ သေဘာက်ေနပံုပဲ၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ သူ႕ကို ေတြ႕ရင္ ဘယ္လို ႏူတ္ဆက္မလဲ ဆိုတာ ငါ အသာေနာက္ဆုတ္ၾကည့္ေနမွ၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ လက္က ဘယ္လို ကစားအုန္းမလဲ ေလ့လာရမယ္။ ဟိုတခါတုန္းက ကိုေအာင္ႏိုင္ ငါမသိေအာင္ မိုးမ ဖင္ကို ကိုင္လိုက္တာ ငါေတြ႕တာပဲ၊ မိုးမ ကလည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္၊ ငါ့ကိုလည္း ျပန္မေျပာဘူး၊ ဒီေန႕ေတာ့ ငါ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကို ေလ့လာရမယ္၊ ဟိုက္၊ ေတြးရင္းနဲ႕ ေတာင္ ငါ့လီးက မာလာပါလား၊ အဟီး။ ကိုရင္ဦးေမာင္ က မိုးမ ကို အခုလို တျခားေယာက္်ား တဦးႏွင့္ အတူတူ ေပးေတြ႕ရတာကို သူေပ်ာ္ေနမိသည္။သို႕ေပမဲံ ကိုရင္ဦးေမာင္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘာကိုမွ မစဥ္းစားထားပါ။ သူ႕ဟာသူ အလိုလို ျဖစ္သြားလိမ့္မည္ဟု သာေတြးေနမိသည္။ ဘယ္ေျပာလို႕ရမလဲေလ၊ အခု အခ်ိန္ မိုးမ စိတ္ထဲ ဘာရွိတယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူသိမလဲ။ မိုးမ က ဒီလို အဝတ္အစားေတြကို ကိုေအာင္ႏိုင့္ေရွ႕မွာ ဝတ္ဖို႕ ဘာလို႕ လြယ္လြယ္နဲ႕ သေဘာတူခဲ့သလဲ။ အဲဒီအဝတ္အစားနဲ႕ မိုးမ က အရမ္းေဟာ့ၿပီး အရမ္း ဆက္ဆီ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာကိုေရာ သူ႕ကိုယ္သူ သတိထားမိရဲ႕လား။ မိုးမ သာ ကိုေအာင္ႏိုင္နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္လိုက္ရင္၊ သူ႕ေပါင္တန္ေတြကို အတြင္းထိ ကိုေအာင္ႏိုင္က ျမင္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာကိုေရာ မိုးမ သတိထားမိရဲ႕လား။ တကယ္လို႕ သူတခုခု ကံုးေပးလိုက္ရင္ သူ႕ႏို႕ႀကီးေတြက ထြက္က်ေတာ့မလို ၾကြရြထလာတယ္ဆိုတာကိုေရာ မိုးမ သတိထားမိရဲ႕လား။ အဲဒီအက်ႌ က အရမ္းကို လည္ဟိုက္လြန္းတယ္ ဆိုတာေရာ မိုးမ သတိထားမိရဲ႕လား။ အဲဒါေတြ အားလံုး သတိထားမိသားရဲ႕ နဲ႕ဒီအဝတ္အစားေတြကို ဝတ္ဖို႕ လံုးဝ မျငင္းဆန္ပဲ လက္ခံခဲ့တာ ဘာလို႕လဲ။ အရင္တခါတုန္းက နည္းနည္းေလး ျပလိုက္စမ္းပါဆိုတာေတာင္မွ အတင္းကို ျငင္းဆိုခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ အခု တခါေတာ့ ဘာလို႕ မိုးမ စိတ္ေတြ ေျပာင္းသြားရတာလဲ။ သူတို႕ ညတိုင္းလိုလို ကစားေနတဲ့ ရိုးပေလး ဂိမ္းေၾကာင့္လား။ဒါမွ မဟုတ္ မိုးမ မွာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ အေပၚရွိတဲ့ ဖီလင္ကို ကိုရင္ဦးေမာင္ မသိေအာင္ ဖံုးဖိထားတာလား။ ဘယ္သူသိႏိုင္မလဲေလ။
ဓါတ္ေလွခါး တံခါး ပြင့္လာၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္ထြက္လာေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္က လက္ႏွစ္ဘက္ကားကာ ႀကိဳလိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ေပြ႕ဖက္လိုက္ၾကသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ဖက္ႏူတ္ဆက္ရင္းက မိုးမ ကို ျပံုးလွ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ မိုးမ ရွိရာ အိမ္တံခါးမ သို႕ ေလွ်ာက္သြားၾကခ်ိန္မွာ ကိုရင္ဦးေမာင္က ေျခလွမ္းကို တမင္ ေႏွးကာ ကိုေအာင္ႏိုင္ကို ေရွ႕မွ သြားေစေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္မွာ မိုးမ ကို ၿပံဳးလွ်က္ မိုးမ အလွအပ ကို ခ်ီးမြန္းသည့္ အၾကည့္မ်ိဳးႏွင့္ ၾကည့္ကာ ဦးတည္သြားေနရင္းမွ အနားေရာက္ေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ဘက္သို႕ တခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ မိုးမက ဟဲလို ဟု လွမ္းႏူတ္ဆက္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ အနားသို႕ အျမန္ေလွ်ာက္သြားလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ ပုခံုးေပၚမွ ေက်ာ္၍ အေနာက္မွ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ေသျခာ အကဲခတ္ေနေလသည္။ အထူးသျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္မ်ား ကို ျဖစ္ေလသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္ တံခါးဝနားေရာက္ေတာ့ မိုးမ က အေနာက္သို႕ ေျခႏွစ္လွမ္းေလာက္ ဆုပ္ေပးလိုက္ရာ ကိုေအာင္ႏိုင္က လိုက္ဝင္သြားေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕ျမင္ကြင္းမွ ရုတ္တရက္ ကြယ္သြားသျဖင့္ ကမန္းကတမ္း အျမန္ေလ်ာက္လိုက္ေလသည္။ ထို အခ်ိန္ေလးမွာပဲ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ေတြက မိုးမ လက္ေမာင္းသားႏွင့္ ပုခံုးသားေလး မ်ားကို လွမ္းကိုင္လိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ဖ်ား မွာ မိုးမ ဒရက္စ္ ၏ ပုခံုးသိုင္းႀကိဳး ႏွင့္ ဘရာဇီယာ ႀကိဳးကို ပါ ပြတ္သတ္ ကိုင္တြယ္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ မွာလည္း အသားခ်င္း ထိလိုက္ရသျဖင့္ စိတ္ထဲ မွာ တမ်ိဳးခံစားလိုက္ရသည္။ ညဘက္မွာ အေတြးထဲ၌သူ႕ကို လိုးေနေသာ သူက ယခု သူ ႏွင့္ အသားခ်င္း ထိလိုက္ရသျဖင့္ ဖီလင္တမ်ိဳးခံစားလိုက္ရသလို ျဖစ္ေနသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ အနားေရာက္လာေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ေတြက မိုးမ ပုခံုးသားေလးမွ လက္ေမာင္း ေနာက္ တံေတာင္ဆစ္ေကြးကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္ကိုသာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က သေဘာေပါက္လိုက္သည္၊ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ မိုးမကို ေက်ာ္ပုခံုး လက္ေမာင္းတေလွ်ာက္ သူ႕လက္ဖဝါးျဖင့္ စကၠန္႕ပိုင္းအတြင္း ပြတ္သတ္ကိုင္တြယ္ ဖီးခံလိုက္သည္ဆိုတာ သူသိလိုက္သည္။
သူတို႕ သံုးေယာက္စလံုး အိမ္ထဲ ေရာက္ေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္က အိမ္တံခါးမ ႀကီးကို ပိတ္လိုက္သည္။ မိုးမ ကေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ကို လက္ဆြဲႏူတ္ဆက္ရင္း ဆိုဖာေပၚတြင္ ထိုင္ဖို႕ ေျပာလိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ကိုလည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆိုဖာေပၚတြင္ထိုင္ရန္ ေျပာလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ရင္းက သူယူလာေသာ ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေလးကို ကိုရင္ဦးေမာင္အား လွမ္းေပးလိုက္သည္။
“ ကဲဒါကေတာ့ ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္ပဲ။ ဟက္ပီးဘတ္ေဒး မိုင္ဖရင့္”
မိုးမ က ရီေမာလိုက္ၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရန္ေျပာသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ေရွ႕က စားပြဲေလးေပၚတင္လိုက္ၿပီး ေနာက္ေတာ့ ၾကည့္တာေပါ့ဟု ျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ေနာက္ ပစၥည္းေလး တခုကို ထုတ္ၿပီး မိုးမ ကိုလွမ္းေပးလိုက္ကာ၊
“အဲဒါကေတာ့၊ ဟို…..”
ကိုရင္ဦးေမာင္က ၾကားက ဝင္မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ေလသည္။
“မိုးမ ပါ ကိုေအာင္ႏိုင္”
“ဟုတ္၊ ဒါက ေတာ့ မိုးမ အတြက္ လက္ေဆာင္”
မိုးမ မ်က္ႏွာေလး က ရွက္ေသြးျဖန္းသြားကာ ၊
“ဘာလို႕လဲ က်မ အတြက္က ဒီေန႕က ကိုကို ေမြးေန႕ပဲေလ”
“ေအာ္ မမိုးမ က အိမ္ရွင္ေလ၊ အိမ္ရွင္အတြက္ေတာ့ တခုခု ယူလာေပးရမွာေပါ့လို႕၊ အဟီး ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး၊ ေခ်ာကလက္ထုပ္ပါ”
ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္လံုးေတြက မိုးမ ေပါင္လံုးေတြက ေန မခြာႏိုင္ပါ။ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ေဘးနားမွာ ကပ္ထိုင္လိုက္သည္ဆိုေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္သြားသည္။ ေနာက္ ဆိုဖာကလည္း အနိမ့္ ဆိုေတာ့ မိုးမ ဒူးေခါင္းမ်ားက အေပၚေထာင္ထားသလို ျဖစ္ေနရသျဖင့္ အက်ႌေအာက္အနားစ လြတ္ေနရာမွ ေပါင္အတြင္းသား မ်ားကို ျမင္ေနရသျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္ တေယာက္ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနရသည္။ မိုးမ ရဲ႕ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေဖၚေဖၚေရြေရြ ဆက္ဆံမႈ ႏွင့္ ခ်ိဳျမေသာ အသံေလးကလည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို အေတာ္ဒုကၡေပး ေနေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း မိန္းမ မဟုတ္လား၊ သူ႕ကိုယ္သူ သတိထားၿပီး ကိုယ္ႏူတ္အမူအယာထိန္းရန္ ျပန္သတိေပးေနရေလသည္။
မိုးမ ဝတ္စားထားတာကလည္း မိုးမ ရဲ႕ လွပတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လွစ္ဟျပေနသလိုျဖစ္ေနရသည္။ မိုးမရဲ႕ ေျခသလံုးသား၊ ေပါင္တန္၊ ပုခံုး လက္ေမာင္း ေက်ာ္ျပင္၊ တို႕ရဲ႕ ဝင္းမြတ္တဲ့ အသားအရည္က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို အရမ္း ဆြဲဖက္ထားခ်င္စိတ္ေပါက္ေနေစရသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္ႏွာရိပ္အကဲကို မသိမသာ အကဲခတ္ေနေသာ ကိုရင္ဦးေမာင္က ကိုေအာင္ႏိုင္ သူ႕မိန္းမ အေပၚ ေတာ္ေတာ့္ ကို ႏွစ္ခ်ိဳက္ေနေၾကာင္းကို ေတြ႕ေနရေလသည္။
ခနေနေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ရွန္ပိန္း ႏွင့္ ဖန္ခြက္မ်ား သြားယူဖို႕ ေျပာလိုက္ေလသည္။ မိုးမက မတ္တတ္ထရပ္လိုက္ၿပီး သူ႕ဖားယားက်ေနတဲ့ ဆံပင္မ်ားကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ စုစည္းကိုင္လိုက္ကာ အေနာက္ဖက္သို႕ ပို႕ေပးရင္း ခါခ် ဆန္႕ရန္႕လိုက္ေလရာ၊ မိုးမ ၏ အေမႊးအျမင္မရွိ ရွင္းလင္းထားေသာ ဂ်ိဳင္းေလး ႏွစ္ဖက္ ကို ကိုေအာင္ႏိုင္ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္မွာ ခ်က္ခ်င္းပင္ထၿပီး ထိုဂ်ိဳင္းေလး ႏွစ္ဖက္ကို လွ်ာျဖင့္ ရက္ျပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေပါက္သြားရသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္လံုးသြားရာကို လိုက္ၾကည့္ေနေသာ ကိုရင္ဦးေမာင္က ကိုေအာင္ႏိုင္ သူ႕မိန္းမ၏ ဘယ္ေနရာကို ၾကည့္လိုက္သည္ကိုလည္း သိလိုက္သည္။ မိုးမ ကသူတို႕ကို ေက်ာေပးကာ မိုးဖိုေခ်ာင္ဘက္သို႕ ထြက္သြားေတာ့သည္။
သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့သည္ႏွင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို တိုးတိုးေလး၊
“ေဟ့ ကိုေအာင္ႏိုင္၊ ဒီေန႕ မိုးမ ကို ဘယ္လိုထင္လဲ”
ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုရင္ဦးေမာင္ မ်က္ႏွာကို ျပံဳးၾကည့္လွ်က္၊
“ ဟာ အရမ္းမိုက္တာပဲ၊ မင္းက ေတာ္ေတာ္ ကံေကာင္းတဲ့ေကာင္ကြာ၊ အဲလို မ်ိဳး ဆက္ဆီ အရမ္းက်တဲ့ မိန္းမ မ်ိဳးရထားတာ၊ ငါ ဆက္ဆီလို႕ သံုးလိုက္လို႕ မင္းစိတ္မဆိုးပါဘူးေနာ္၊ မိုးမက အရမ္းဆက္ဆီက်ၿပီး ေဟာ့တာပဲ”
အခန္း ၁၇။ ကိုေအာင္ႏိုင္ မိုးမ ကို လက္သရမ္းျခင္း၊
ကိုရင္ဦးေမာင္က ကိုေအာင္ႏိုင္ ေျပာတာကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ အေတာ့္ကို သေဘာက်သြားသည္။
“ကဲ ဆိုပါအုန္း ကိုေအာင္ႏိုင္၊ ခင္ဗ်ား တခါတုန္းက ရံုးက ဟိုအမ်ိဳးသမီး အေၾကာင္းကို ေျပာတုန္းကလိုပဲ၊ ခင္ဗ်ား စိတ္ထဲမွာ မိုးမ ကိုေရာ ေတြးမိသလား”
ကိုေအာင္ႏိုင္မွာ ရုပ္တရက္ ရွက္သြားၿပီး ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိေျခ၊ သို႕ေသာ္လည္း ခပ္တည္တည္ျဖင့္၊
“ဟာ မင္းကလည္းကြာ မင္းက ငါ့သူငယ္ခ်င္းပဲဟာ ငါက မင္းမိန္းမ ကို ဘယ္လို လုပ္ၿပီး အဲလို စကားေတြ ေျပာထြက္မွာလဲ၊ တကယ္လို႕သာ မိုးမသာ မင္းမိန္းမ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေသျခာေပါက္ အဲလို စကားေတြ ေျပာမိမွာပဲ၊ အဟီး ခက္တာက မိုးမ က ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ မိန္းမ ျဖစ္ေနတာပဲ၊ ဟဲဟဲ”
ကိုရင္ဦးေမာင္က ျပံဳးရင္းျဖင့္၊
“ကဲ တကယ္လို႕ ခင္ဗ်ားရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက ခင္ဗ်ားကို သူ႕မိန္းမ နဲ႕ က်ဴ ဖို႕ ခြင့္ေပးတယ္ ဆိုရင္ေရာ”
ကိုေအာင္ႏိုင္မွာ သြားမ်ားပင္ေပၚေအာင္ျပံဳးလိုက္မိၿပီး ျပန္ေျပာမည္အလုပ္ မိုးမ လမ္းေလ်ာက္လာသံ ၾကားသျဖင့္ စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလိုက္ၾကေလသည္။
မိုးမ က သူတို႕ေရွ႕က စားပြဲေပၚသို႕ ကိုယ္ကို ကိုင္းကာ ဖန္ခြက္မ်ား ခ်ေပးေသာအခါတြင္ ကိုရင္ဦးေမာင္ကပင္ မိုးမ ၏ ရင္သားေျမာင္းမ်ားကို လွမ္းၾကည့္မိသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ကလည္း အလြတ္မေပးေျခ၊ မိုးမ ၏ ရင္သားေျမာင္း မွာ မိုးမ ၏ ဆံပင္တခ်ိဳ႕ ေရွ႕သို႕ က်ၿပီး ကာေနေသာ္လည္း ေကာင္းေကာင္းႀကီးျမင္ႏိုင္သျဖင့္ မ်က္ေတာင္မခပ္တမ္း စိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။ မိုးမ ဒရက္စ္မွာ ရင္ဘတ္ဟိုက္လြန္းသျဖင့္ ေအာက္မွ ဘရာဇီယာ ကိုပင္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္လိုက္ရေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ သူ၏ မာေတာင္လာေသာ လီးႀကီးမွာ ေဘာင္းဘီထဲတြင္ အေနခက္လာသျဖင့္ လက္ျဖင့္ အသာအုပ္ကိုင္ကာ အေနအထားေျပာင္းေပးလိုက္ရေလသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က ရွမ္ပိန္ပုလင္းကို ဖြင္ေနခ်ိန္မွာ မိုးမက ကိုရင္ဦးေမာင္ေဘးတြင္ ကပ္ထိုင္လိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ က ရွမ္ပိန္ပုလင္း အဖံုးကို ဖြင့္ရင္း အလုပ္ရႈတ္ေနစဥ္မွာ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ကိုယ္လံုးေပၚမွာ သူ႕မ်က္လံုးကို အစာေၾကြးေနေလသည္။ မိုးမ ကလည္း သူ႕တကိုယ္လံုးကို ကိုေအာင္ႏိုင္ အႏုလံုပဋိလံု ၾကည့္ရႈကာ ငမ္းေနသည္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးသတိထားမိေလသည္။ မိုးမ က သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို ျပံဳးျပံဳးေလး လုပ္ထားကာ မ်က္စေလးျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို မသိမသာအကဲခတ္ေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ေခါင္းထဲမွာလည္း အေတြးေတြက ခ်ာလည္ေနသည္။ ဘာလို႕ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕မိန္းမ နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီးဘာလို႕ အဲလိုေျပာရတာလဲ၊ မိုးမ ကေရာ သူ႕အိမ္ကို တျခားေယာက္်ား ေလးတေယာက္လာမယ္ဆိုတာ သိရဲ႕သားနဲ႕ ဘာလို႕ ဆက္ဆီ က်က် အဝတ္အစားေတြ ဝတ္ထားရတာလဲ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က ဘာေၾကာင့္ မိုးမ ဘယ္လိုေနလဲ လို႕ငါ့ကို ေမးရတာလဲ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူက က်ဴ ဖို႕ ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ ငါက လုပ္မွာလားလို႕ ဘာလို႕ေမးရတာလဲ၊ သူတို႕မွာ ဘာအႀကံေတြ ရွိေနလို႕လဲ၊ ငါကေရာ ဘာလို႕ ရင္ဦးေမာင္ကို အမွန္အတိုင္းေျဖရမွာလဲ၊ သူက ငါသူ႕မိန္းမ ကို ၾကာကူရီ ရိုက္မယ္လို႕မ်ား ထင္ေနလို႕လား၊ တကယ္လို႕ ငါက က်ဴ မယ္လို႕မ်ားေျဖလိုက္ရင္ ငါ့ကို ေလွာင္ၿပီး အိမ္ကေန ထြက္သြားေတာ့လို႕ ကန္ထုတ္ျပစ္မွာလား၊ ေနာက္ေန႕က်ေတာ့ အလုပ္ထဲမွာ လူတကာကို လိုက္ၿပီး ငါက သူ႕မိန္းမ ကို က်ဴခ်င္တယ္လို႕ လိုက္ေျပာေနရင္ေကာ၊ အင္း၊ အဲလိုမ်ိဳး ျဖစ္မလာေအာင္ေတာ့ပ ငါ သတိထားမွ ရမယ္၊ ရံုးမွာေတာ့ ငါ့သိကၡာအက်ခံလို႕ မျဖစ္ဘူး။
ကိုရင္ဦးေမာင္က ဖန္ခြက္ေတြမွာ ရွမ္ပိန္ကို ျဖည့္လိုက္သည္။ မိုးမက လည္း တခြက္ယူလိုက္သည္၊ တကယ္ေတာ့ သူက အရက္ ကို မၾကိဳက္ေျခ၊ သူ႕ေယာက္်ား ေမြးေန႕ မို႕သာ သူစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ တစုပ္ႏွစ္စုပ္ေလာက္ ေသာက္ျပဖို႕ ခြက္ယူလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ သံုခြက္စလံုးထည့္ၿပီးေတာ့ သူတို႕ သံုးေယာက္ ဖန္ခြက္ခ်င္းထိကာ ခ်ီးယားစ္ လုပ္ၾကၿပီး တငံုစီစုပ္ေသာက္လိုက္ၾကသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္လံုးမ်ားကေတာ့ မိုးမ ဆီမွ တစက္ေလးမွ မခြာေျခ။ ကိုရင္ဦးေမာင္ကလည္း ဒါကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။
မိုးမ ကေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို တခ်က္တခ်က္ မသိမသာ အကဲခတ္ၾကည့္ေန၇င္းမွ စိတ္ထဲမွာ စဥ္းစားမိသည္မွာ၊ သူတို႕ လင္မယားညဖက္ အိပ္ယာထဲ လိုးၾကလွ်င္၊ အို႕ ဦးေအာင္ႏိုင္ အဲလို မလုပ္နဲ႕ေလ၊ အဲဒါမ်ိဳးမလုပ္ပါနဲ႕၊ က်မ ေယာက္်ား သိသြားလိမ့္မယ္၊ အိုး ေကာင္းလိုက္တာ ၊ အထဲကို အဆံုးထိထည့္ေပးပါေတာ့၊ နာနာေလး ေဆာင့္ေပးပါရွင္၊ စသည္ျဖင့္ သူေရရြတ္ခဲ့တာေတြက ခနခနမဟုတ္လား၊ အခုေတာ့ ငါနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ထိုင္လို႕ သူကေတာ့ ဘာမွ သိမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဟု ေတြးရင္း က ခစ္ကနဲ ရီလိုက္မိသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ေရာ ကိုေအာင္ႏိုင္ေရာက မိုးမ မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္ကာ ဘာကို သေဘာက်သြားတာလဲဟု ဝိုင္းေမးၾကသည္။ မိုးမ က ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူ႕ ရီစရာ တခု ကို သြားစဥ္းစားမိလို႕ပါ ဟုသာ ျပန္ေျဖလိုက္ေလသည္။
မိုးမ က ေနာက္ထပ္ စားစရာတခ်ိဳ႕ ယူစရာ ရွိသျဖင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သို႕ ထြက္သြားျပန္ရာ ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ ႏွစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က၊
“က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို ခြင့္ေပးလိုက္မယ္ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ား မိုးမ ကို ဘာစကားပဲ ေျပာခ်င္ခ်င္၊ ခင္ဗ်ား စိတ္ထဲ ရွိတာေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာ၊ ဆက္ခ္ နဲ႕ပတ္သက္တာေရာ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကို က်ေနာ္ မရွိတဲ့ အခ်ိန္ပဲ ေျပာ၊ က်ေနာ္ အျပင္ထြက္ ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်ိန္တို႕ ဘာတို႕ မွာ ေျပာၾကည့္၊ မိုးမ ကဘာမွ ေျပာမယ္မထင္ဘူး၊ ခင္ဗ်ား ဆႏၵ ရွိရင္ ဟိုကိုင္ဒီကိုင္ေလး ေတာင္ လုပ္လုပ္ရတယ္။ မိုးမ ကေတာ့ ဘာမွ ေျပာမယ္လို႕ က်ေနာ္မထင္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ေျပာခဲ့သလိုပဲေနာ္၊ က်ေနာ့္ ကြယ္ရာက်မွ လုပ္၊ ဟုတ္ပလား”
ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ၾကားရသည့္စကား ေၾကာင့္ ကိုယ့္နားပင္ ကိုယ္မယံုႏိုင္၊ ဟုတ္မွ ဟုတ္ရဲ႕လား ဟု ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ေသျခာစြာ ျပန္ေမးေလသည္။
“ ရင္ဦးေမာင္ မင္း ငါ့ကို ေဂ်ာက္တြန္းေနတာလား၊ မိုးမ က မင္းရဲ႕ တကယ့္မိန္းမ မွ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ မေနာက္စမ္းပါနဲ႕ကြာ”
“ေအာ္ ခင္ဗ်ားကလည္း၊ ကဲ က်ေနာ္တို႕ မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ရိုက္ထားတဲ့ပံုေတြ ၾကည့္မလား၊ ခန”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ရွိရာ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သို႕ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
“ခ်စ္ေရ၊ ကိုကို တို႕ မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ဓါတ္ပံု အယ္လ္ဘန္ေတြ ယူလာခဲ့ေပးပါလား၊ ကိုေအာင္ႏိုင္က ၾကည့္ခ်င္လို႕တဲ့”
မိုးမ က လည္း မီးဖိုခန္း ဘက္မွ ျပန္လွမ္းေျပာလိုက္သည္။
“ဟုတ္ကဲ့ ကိုကို၊ ခနေလး ေနာ္ ဒီမွာ တန္းလန္းျဖစ္ေနလို႕”
ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ေမးခြန္းထုတ္တဲ့ အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ရင္းက၊
“ဟုတ္ပါၿပီ ထားပါေတာ့ မိုးမ က မင္းရဲ႕ တကယ့္မိန္းမ ဆိုရင္၊ ဘာျဖစ္လို႕….”
ကိုေအာင္ႏိုင္ စကားမဆံုးခင္ ကိုရင္ဦးေမာင္က ျဖတ္ကာ၊
“ခင္ဗ်ားဗ်ာ၊ က်ေနာ္ေျပာတဲ့ အတိုင္းသာ လုပ္စမ္းပါ၊ က်ေနာ္ မနက္ျဖန္ အလုပ္ထဲ ေရာက္ရင္ အကုန္လံုး ျပန္ရွင္းျပမယ္၊ ဟုတ္ပလား၊ အခုေတာ့ က်ေနာ္ေျပာတာကို သာ လုပ္ၾကည့္စမ္းပါ”
“မင္း ေသျခာတယ္ေနာ္”
“ ေသျခာသမွ အရမ္းအရမ္းကို ေသျခာတာေပါ့။ မိုးမ ကို က်ေနာ့္ မိန္းမ ဆိုတာကို ေမ့ထားလိုက္၊ ခင္ဗ်ား ရံုးမွာ တုန္းက က်ေနာ့္ကို ေျပာခဲ့ဘူးတဲ့ ရံုးက ဟို လင္ရွိမိန္းမ ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္၊ ဘယ္လိုကိုင္ခ်င္တယ္ဆိုတာေတြေလ၊ အဲဒါ အခု မိုးမ ကို စစည္းရံုးၾကည့္၊ က်ေနာ္ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို ေမ့ထားလိုက္၊ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားတို႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲ လႊတ္ထားေပးတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ တခုခု စမ္းလုပ္ၾကည့္၊ သူ႕ကို ဘယ္လို လွေၾကာင္း၊ ေခ်ာေၾကာင္း၊ ဆက္ဆီ ဘယ္ေလာက္ျဖစ္တယ္ ဘယ္လိုေဟာ့တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ စြဲမက္ဖို႕ေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာေပး၊ အခြင့္အေရးရရင္ သူ႕အသား ကို ဟိုထိဒီထိ ကိုင္ေပး၊ သူ႕ဆီက ဘယ္လို တုန္႕ျပန္လာမလဲ ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္၊ မိုးမ ဘာမွ ေျပာမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို ခင္ဗ်ားေတြ႕ရလိမ့္မယ္၊ မိုးမ က က်ေနာ္ အနားမွာ ရွိေနရင္ပဲ သူက်ေနာ့္ကို လန္႕မွာ၊ မရွိလို႕ကေတာ့ ခင္ဗ်ား သူ႕ကို ကိုင္တာ တြယ္တာေတြလည္း သူ ျငင္းလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး၊ က်ေနာ္ေျပာသလိုသာ စမ္းၾကည့္ဗ်ာ၊ ဟုတ္လား”
ကိုေအာင္ႏိုင္က ေခါင္းျငိမ့္ျပကာ သေဘာတူလိုက္သည္၊ သူ႕အတြင္းစိတ္ထဲမွာကား အရမ္းကို ေပ်ာ္ရြင္ေနမိသည္။ ေယာက္်ားတေယာက္က သူ႕မိန္းမ ကို ကိုင္ဖို႕ ထိဖို႕ေျပာၿပီး သူ႕မိန္းမက လည္း ဘာမွ ကန္႕ကြက္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟု အာမခံေနသည့္ အခြင့္အေရးမ်ိဳးမွာ ထီေပါက္တာထက္ေတာင္ ေကာင္းသည့္ အခြင့္အေရးျဖစ္သည္မဟုတ္လား၊ သူ႕အေနႏွင့္ အခ်ိန္ႏွင့္ အခြင့္လမ္းကို ေစာင့္ရံုသာ။
မိုးမ သူတို႕ မဂၤလာေဆာင္ ဓါတ္ပံု အယ္လ္ဘန္ႏွင့္ ထြက္လာၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို စာအုပ္ေတြ ကမ္းေပးလိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ ဝရံတာထြက္ ေဆးလိပ္ေသာက္လိုက္အုန္းမည္ဟု ဆိုကာ ထြက္သြားလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ဓါတ္ပံု အယ္လ္အန္စာအုပ္ကို လွန္ေလွာၾကည့္ေနၿပီး တခ်ို႕ပံုမ်ားကို လက္ျဖင့္ ေထာက္ကာ လွမ္းေမးလိုက္သည္။
“အဲဒါ မိုးမ ရဲ႕ အေဖလား”
ထိုအခါ မိုးမ က သူ႕ဆိုဖာမွ ထကာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ အနားသြား ၍ ခါးေလးကိုင္းကာ ဘယ္သူက ဘယ္သူ စသျဖင့္ ဓါတ္ပံုမ်ားကို လက္ညိဳထိုးျပကာ ေျပာေနေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ေတာ့ ဝရံတာ အျပင္ဘက္၊ တံခါးပတ္တၱာၾကားမွ အသာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေလသည္။ အျပင္ဘက္မွာ ေမွာင္ေနၿပီး အခန္းထဲမွာ မီးထြန္းထားသျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ ေနရာမွ သူတို႕ကို ေသျခာစြာ ျမင္ေနရၿပီး သူတို႕ ဆီမွေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို မျမင္ရေျခ။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္လံုးမ်ားက သူ႕ေရွ႕မွာ ခါးကိုင္းကာ ဓါတ္ပံုမ်ားကို ျပေနေသာ မိုးမ ၏ လည္ဟိုက္မွ ရင္သားမ်ား ကို အနီးကပ္ ျမင္ေနရသျဖင့္ မ်က္လံုးကို မခြာႏိုင္ျဖစ္ေနရေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ မိုးမ လက္ကို ကိုင္ဆြဲလိုက္ရင္း၊
“ လာပါအုန္း ဒီမွာ ထိုင္ၿပီးေတာ့ မိုးမ ရဲ႕ အမ်ိဳးေတြ မိဘ ေတြဘယ္သူေတြလဲ ဆိုတာ ျပပါအုန္း”
ဟု ေျပာကာ သူ႕ေဘးမွာ ထိုင္ခိုင္းလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ ေဘးတြင္ ကပ္ထိုင္လိုက္ၿပီး ဝရံတာဘက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္၊ သူ႕ေနရာမွ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို လွမ္းမျမင္ရေပ၊ မိုးမက ဓါတ္ပံု အယ္လ္ဘန္ထဲမွ ဓါတ္ပံုမ်ားကို လက္ျဖင့္ ေထာက္ကာ ဘယ္သူ က ဘယ္သူ စသည္ျဖင့္ ေျပာျပေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က နားေထာင္ေနရင္းက ခတ္တည္တည္ပင္ မိုးမ ပုခံုးေပၚသို႕ သူ႕လက္တဖက္တင္လိုက္ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ မိုးမ နားနား သို႕ကပ္ကာ တိုးတိုးေလး၊
“မိုးမ က အရမ္းကို ေခ်ာလွလိုက္တာကြာ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတာပဲ၊ ကိုယ္ ေတာ့ မနာလိုဘူးတကယ္ပဲ”
မိုးမ မ်က္ႏွာ ပန္းေရာင္သန္းသြားသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ဖဝါးက သူ႕ပုခံုးေပၚမွာ မျငိမ္မေန ဖြဖြေလး ပြတ္သတ္ ေနေလရာ၊ အသားခ်င္း ထိေနရသျဖင့္၊ မိုးမ ေက်ာရိုးထဲမွ ပင္စိမ့္ကာ တုန္ရီသြားသည္၊ မိုးမ ဝရံတာဘက္ကို ျပန္လွည့္ကာ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ေတြ႕မလား လွည့္ၾကည့္လိုက္မိျပန္သည္။ မိုးက က သူ႕ရဲ႕ ခ်စ္စရာအသံေလးျဖင့္၊
“က်မ ကို အဲလို ေျမွာက္ေျပာတာ ေက်းဇူးပါ ဦးေအာင္ႏိုင္”
ဟု ေျပာလိုက္မိသည္။ ထို ဦးေအာင္ႏိုင္ ဆိုေသာ စကားသူ႕ပါးစပ္မွ ထြက္သြားသည္ႏွင့္ တျပိဳက္နက္၊ မိုးမ တေယာက္ သူတို႕ ကစားေနက် ရိုးပေလး ဆီသို႕ အေတြးေရာက္သြားၿပီး ႏွလံုးခံုသံေတြ ျမန္လာခဲ့ရသည္။ မိုးမ တေယာက္ သူ႕ကိုယ္သူပင္ စိတ္ေတြေထြျပားကာ စိတ္ကူးယဥ္ ရိုးပေလး ကစားေနသည္ ဟု အေတြးထဲ ဝင္လာၿပီး ကာမဆႏၵမ်ား တက္ၾကြလာခဲ့ရေလသည္။ မၾကာခင္မွာပင္ ထိုလူ၏ လက္တြင္းသို႕ မိုးမ အလြယ္တကူ က်ဆင္းသြားရေပေတာ့မည္။ ထိုသူ မွာ မိုးမ စိတ္ကူးျဖင့္ အခ်စ္နယ္ကၽြံေနခဲ့ရသူ၊ ထိုသူ မွာ မိုးမ စိတ္ကူးထဲတြင္ သူ႕ကို ညတိုင္းလိုးေနေသာသူ၊ ထိုသူ ႏွင့္ မိုးမ မွာ ကာမ ဆႏၵအထြတ္အထိပ္သို႕ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေရာက္ခဲ့ၾကရသူ၊ မိုးမ ေယာက္်ား ကိုယ္တိုင္က မိုးမ ကို ထိုသူအျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ကာ မိုးမ ကို ညတိုင္းလိုးေနခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား၊ အခုေတာ့ မိုးမ ကို တကယ္ႀကီး ပုခံုး ေက်ာျပင္တို႕အား ကိုယ္တိုင္ ပြတ္သတ္ ေနၿပီး မိုးမ အလွအပေတြကို ခ်ီးမြမ္းခန္း ဖြင့္ေနပါလား။ ယခု အခ်ိန္ေလး အတြင္းမွာ မိုးမ ကိုယ္တိုင္ ပင္ မိုးမ မဟုတ္ေတာ့သလို၊ အေတြးကမာၻႏွင့္ လက္ေတြ႕ကမာၻ ႏွစ္ခုၾကားထဲ ဟိုကူးဒီကူး ျဖစ္ေနရေလသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က လည္း မိုးမ ျငိမ္ေနတာကို သတိထားမိတာမို႕ သူ႕ရဲ႕ တျခားလက္တဖက္ကို မိုးမ ဒူးေခါင္းေပၚတင္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အေပၚသို႕ ပြတ္ဆြဲလာရာ မိုမ ဒရက္စ္ ေအာက္မွ ဝင္ၿပီး ေပါင္အတြင္းသား ကိုပင္ သြားစမ္းမိေလသည္။ မိုးမ မွာ အင့္ ကနဲက အသံေလး ထြက္ျငီးလိုက္မိသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕ပါးစပ္ျဖင့္ မိုးမ ပါးေလး ကို ထိကပ္နမ္းလိုက္ၿပီး လွ်ာကို ထုတ္ကာ မိုးမ ပါးေလးမွ တဆင့္ မိုးမ ႏူတ္ခမ္းထိ ရက္လာခဲ့ၿပီး မိုးမ ၏ တင္းတင္း ေစ့ထားေသာ ႏူတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားထဲ သူ႕လွ်ာကို ထိုးထည့္ဖို႕ က်ိဳးစားေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕မိန္းမ ႏွင့္ သူ႕သူငယ္ခ်င္းတို႕ အျဖစ္အပ်က္ကို အစအဆံုးေစာင့္ၾကည့္ေနၿပီး အရမ္းကို မာေတာင္ေတာင့္တင္းလာေသာ သူကလီးႀကီး ကို လက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္ကာ ပြတ္သတ္ေပးေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ပါးစပ္တြင္းသို႕ သူ႕လွ်ာႀကီးကို ထိုးသြင္းဖို႕ က်ိဳးစားေသာ္လည္း မိုးမ က ႏူတ္ခမ္းကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ႀကီးေစ့ထားသျဖင့္ ႏူတ္ခမ္းအေပၚပိုင္းကိုသာ လွ်ာျဖင့္ ရက္၍ရေနေပသည္။သူ႕လက္ကေတာ့ မိုးမ၏ ေစ့ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲ အတင္းတိုးဝင္ၿပီး မိုးမ အတြင္းခံေဘာင္းဘီအနားထိေရာက္ေအာင္ က်ိုးစားေနေလသည္။ မိုးမ မွာလည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ႀကီး သူ႕ေပါင္ခြစံုသို႕ တိုးဝင္လာမႈေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ ေပါင္ကို စိလိုက္မိေသာ္လည္း ကိုေအာင္ႏိုင္ လက္ေခ်ာင္းထိပ္မ်ားက မိုးမ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ထိဖို က်ိဳးစားေသာ အခါ အိပ္မက္မွ ရုတ္တရက္ လန္႕ႏိုးသလို ျဖစ္သြာခဲ့ရသည္။
“အိုး မလုပ္ပါနဲ႕၊ ကိုကို ျပန္လာေတာ့မယ္”
မိုးမ က ရုတ္တရက္ထရပ္လိုက္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆိုဖာ ေပၚသို႕ သြားထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ဝရံတာဘက္သို႕ လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ တံေတြးေတြႏွင့္ စိုစြတ္ေနေသာ သူ႕ႏူတ္ခမ္းေတြကို လက္ဖမိုးျဖင့္ သုတ္ျပစ္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး၊ ၿပံဳးစစ မ်က္ႏွာေပးေလးျဖင့္ မ်က္လႊာခ်ကာ သူႏူတ္ခမ္းေတြကို ကိုက္ထားလိုက္မိသည္။ မိုးမ တေယာက္ အိပ္မက္မွ လန္႕ႏိုးလာစကလို ရင္ေတြလည္း တဒံုးဒံုး ခံုလွ်က္ရွိေလသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ၏မာေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးမွာ ေဘာင္းဘီေအာက္မွ ေဖါင္းထေနသျဖင့္ တင္းေနတာ ေလွ်ာ့သြားေအာင္ မိုးမ ေရွ႕မွာပင္ ေပၚတင္ႀကီး လက္ျဖင့္ ေဘးသို႕ တြန္းေရႊ႕ေနေလသည္။ မိုးမက လည္း မ်က္လႊာခ်ၿပီး ၾကမ္းျပင္ကိုၾကည့္ေနသည့္ဟန္ေဆာင္ၿပီး မ်က္စျဖင့္ ခိုးၾကည့္ေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က တိုးတိုးေလး လွမ္းေျပာလိုက္ျပန္သည္။
“ မိုးမ ရယ္ ကို မင္းကို အရမ္းကို စြဲေနမိၿပီ၊ မင္းက အရမ္းကို ေဟာ့တာပဲကြာ၊ ကို မင္းနဲ႕ အတူတူ အိပ္ခ်င္တယ္ အခ်စ္ရယ္၊ ကို႕ ကို အခြင့္အေရးေလး ေပးပါလား၊ ကို တို႕ ဘယ္မွာ ဆံုလို႕ရမလဲဟင္၊ ကိုေတာ့ မင္းရဲ႕ တကိုယ္လံုးကို ေထြးဖက္ ပြတ္သတ္ခ်င္ေနတာ ေသလုမတတ္ေအာင္ပါပဲကြာ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ကိုေတာ့ ဘာမွ မေျပာနဲ႕ေနာ္၊ သူသိဖို႕ မလိုပါဘူး၊ အဲဒါကေတာ့ ကို တို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေပါ့ကြာ”
မိုးမ က ဟင့္အင္းဆိုသည့္ အဓိပၸါယ္ျဖင့္ သူ႕ေခါင္းေလး ကို ယမ္းခါ ျပေလသည္။ စကားလည္း တလံုးမွ မေျပာပဲ ၾကမ္းျပင္ကိုသာ ငံု႕ၾကည့္ေနရင္း သူ႕လက္တဖက္ျဖင့္ ရင္ဘတ္ကို ဖိထားလွ်က္ အသက္ ကိုပင္ေအာင့္ထားမိေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုရင္ဦးေမာင္က အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ဖြင့္ကာ ဘာမွ မသိသလို ပံုျဖင့္ ဝင္လာရင္း စကားသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္၊
“ ရွမ္ပိန္း ဘယ္လိုေနလဲ ကိုေအာင္ႏိုင္ ေကာင္းရဲ႕လား”
ဟုလွမ္းေမးလိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ လက္က မိုးမ ေပါင္အတြင္းသားေတြကို ပြတ္သတ္ၿပီး ေပါင္ခြဆံုက ပန္တီအသားေလး တခုသာျခားေသာ မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ကို ထိလုနီးပါး ႏိုက္ခဲ့ရသည္။ သူ႕လက္က မိုးမ ေပါင္ၾကားမွာ လႈပ္ရွားေနတုန္း မိုးမ ဘာသံမွ မထြက္ ျငိမ္ေနခဲ့သည္။ မိုးမ ေပါင္ႏွစ္လံုးကို အတင္းအက်ပ္ ပူးၿပီး စိလိုက္ရင္ေတာင္ သူ႕လက္က အဲေလာက္ထိ ေရာက္သြားစရာအေၾကာင္းမရွိ၊ မိုးမ လုပ္လို႕ရရဲ႕သားႏွင့္ မလုပ္၊ သူ႕လက္ေတြ ေသာင္းက်မ္းတာကို လႊတ္ေပးထားခဲ့သည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ နားလည္ရ ခက္ေနခဲ့သည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က ေတာ့ အျဖစ္အပ်က္ အစအဆံုးကို ျမင္ခဲ့ရသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္လက္ မိုးမ ေပါင္ၾကားမွာ လႈပ္ရွားတာေရာ၊ ေနာက္တဖက္က ပုခံုး၊ လက္ေမာင္းေက်ာျပင္တို႕ကို ပြတ္သတ္ေပးေနတာေရာ၊ ကိုေအာင္ႏိုင့္လက္ေခ်ာင္းေတြက မိုးမ ဘရာဇီယာ ပုခံုးသိုင္းႀကိဳးကိုေတာင္ ကိုင္တြယ္ ကစားခဲ့ေသးသည္။ မိုးမ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ေတြကို ဖယ္ရွားျပစ္ဖို႕ မက်ိဳးစားခဲ့ ပဲ ဒီအတိုင္း လႊတ္ထားေပးခဲ့သည္။ မိုးမ တေယာက္ ျငင္းလိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူးလို႕ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို သူေျပာခဲ့တာ မွန္ေနတာေပါ့။သူမိုးမ ကို ျပင္ဆင္ေပးခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ခရီးေရာက္ခဲ့တာပဲ၊ သူက မိုးမ ကို ရိုးပေလးဂိမ္းေတြ အဆက္မျပတ္ကစားေစခဲ့ၿပီး အသားက်ေစကာ၊ မိုးမ တေယာက္ တကယ့္ လက္ေတြ႕မွာ ပါ ခံစားခ်င္စိတ္ေပါက္ လာေစခဲ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ သူ႕ကိုယ္သူပင္ ထိုကဲ့သို႕ ရိုးသား ျဖဴစင္လွေသာ မိုးမ ကို ကာမ ရမက္ ျပင္းျပေသာ၊ စိတ္ဆႏၵျပင္းျပေသာ၊မိန္းမ တေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ပံုသြင္းႏိုင္ခဲ့သည္မဟုတ္လား။ အခုေတာ့ သူစိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ မ်ား အေကာင္အထည္ေပၚလာေတာ့မည္ဟု သူခံစားေနရေလၿပီ၊ မၾကာမွီမွာပင္၊ သူ႕မိန္းမ ကို အျခားေယာက္်ားသား တေယာက္ လိုးေနသည္ကို သူေတြ႕ျမင္ရေပေတာ့မည္၊ သူက မိုးမ တေယာက္ ျငီးတြားျခင္း၊ ႏွင့္ အတူ တျခားေယာက္်ား သားတေယာက္ လီးႀကီးျဖင့္ အလိုးခံရသည့္အခါ မိုးမ ဘယ္လို တုန္႕ျပန္မလဲ၊ ဘယ္လို ဖီးယူေလမလဲ၊ ဘယ္လို အသံထြက္ၿပီး ျငီးျငဴေအာ္ဟစ္ေလမည္လဲ၊ သူနဲ႕ လိုးတုန္းကလိုပဲ အသံေတြထြက္၊ ဖီးေတြ တက္မွာပဲလား။တျခားေယာက္်ား တေယာက္ရဲ႕ အလိုးကို ခံေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနမဲ့ မိုးမ ရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚက အမူအယာေတြက ဘယ္လိုေနမလဲ၊ စသည္စသည္တို႕ ကို မၾကာမွီ ကာလတခုအတြင္းမွာ သူျမင္ေတြ႕ရေတာ့မည္၊ သူ႕ရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ အေကာင္အထည္ေပၚလာေတာ့မည္ဆိုတာကို ေတြးမိေနၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္မိေနေတာ့သည္။ခန္း ၁၈။ ကိုေအာင္ႏိုင္ မိုးမ ကို အစြမ္းကုန္ က်ိဳးစားျခင္း။
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး မခ်ိဳမခ်င္အျပဳးျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို လွမ္းၾကည့္ကာ မ်က္ေစ့တဖက္မွိတ္ျပလိုက္သည္။ မိုးမ မွာ မ်က္ႏွာ နီျမန္းလွ်က္ အသက္ရူျမန္ေနတုန္း ရွိေလသည္။ ကိုေအာင္ ႏိုင္ကလည္း လီးႀကီးမွာ ေဘာင္းဘီေအာက္ ၌ မာေတာင္ ေတာင့္တင္းေနၿပီး မိုးမ ေပါင္လံုးႀကီးေတြ ရင္သားေျမာင္းေတြကို ၾကည့္ကာ သေရတမွ်ားမွ်ား ျဖစ္ေနေလသည္။ မိုးမ မွာ ရုတ္တရက္ ထလိုက္ၿပီး၊
“ က်မ ပုဂံခြက္ေယာက္ကေလး ေတြ နည္းနည္း သြားေဆးလိုက္အုန္းမယ္၊ ခနေလးပဲ ျပန္လာခဲ့မယ္”
ဟု ေျပာကာ မီးဖိုဖက္ထြက္သြားေတာ့သည္။ ေယာက္်ား ႏွစ္ေယာက္ တီးတိုးေျပာၾကေလသည္။
“ဘယ္လိုလဲဗ်၊ ကိုေအာင္ႏိုင္၊ ခင္ဗ်ား မိုးမ ကို နည္းနည္းပါးပါး ကိုင္လိုက္ရတယ္ မဟုတ္လား၊ ဘယ္လိုေနလဲ”
ကိုရင္ဦးေမာင္က သူဘာမွ မျမင္မသိလိုက္သလို ဟန္ေဆာင္ၿပီး၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ ဘာေျပာမလဲ ဆိုတာ ကို စုပ္စုလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုေအာင္ႏိုင္ ထံမွ မထင္မွတ္ေသာ အေျဖေၾကာင့္ သူအံၾသသြားခဲ့ရသည္။
“သိပ္အေျခအေနမေကာင္းေသးပါဘူးဗ်ာ။ သူက တြန္႕ဆုတ္ဆုတ္ေနတယ္ဗ်၊ က်ေနာ္ေတာ့ အခ်ိန္အမ်ားႀကီးေပး ရအုန္းမယ္လို႕ထင္တယ္၊ က်ေနာ္က က်ေနာ့္ေဘးမွာ လာထိုင္ၿပီး ဓါတ္ပံုေတြ ကို ျပေပးဖို႕ ေျပာတာ မလာဘူး သူက အဲမွာပဲထိုင္ေနေတာ့ သူ႕အသားကို ထိဖို႕ေတာင္ က်ေနာ့္မွာ အခြင့္အေရးမရပါဘူးဗ်ာ”
ကိုရင္ဦးေမာင္ ေခါင္းစားသြားသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ သူ႕ကို ဘာလို႕လိမ္ေျပာတာလဲ။ ကိုရင္ဦးေမာင္က၊
“ေဟး အခု မိုးမ ေဘစင္ ေရွ႕မွာ ပုဂံေတြ ေဆးေနမွာပဲ၊ အခု သူ႕အေနာက္မွာ သြားရပ္ၿပီး အေထာက္ေတာ္ လုပ္ၾကည့္ပါလား၊ မိုးမ ဘာေျပာမလဲ သိရေအာင္၊ သြားသြား စမ္းၾကည့္လိုက္”
ကိုေအာင္ႏိုင္ အရမ္းေပ်ာ္သြားသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္ရင္း၊ အိုေက ဟု ဆိုကာ မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္ထြက္သြားေတာ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္လည္း ဝရံတာမွ အျမန္ထြက္လိုက္ရင္း တဖက္မွ ပတ္ကာ သူတို႕ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ကို ျမင္ႏိုင္သည့္ေနရာသို႕ သြားကာ အေမွာင္ထဲမွ ေခ်ာင္းလိုက္သည္။ ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္း က ကိုရင္ဦးေမာင္ ကို စိတ္ခ်မ္းသာ သြားေစၿပီး သူ႕လီး ႀကီးခ်က္ခ်င္းမာေတာင္လာသျဖင့္ လက္ျဖင့္ အသာ ဖိထားလိုက္ရေလသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္ က မိုးမ အေနာက္မွာ ကပ္လွ်က္ရပ္ေနၿပီး သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္က မိုးမ ခါးေလးကို သိုင္းဖက္ကာ မိုးမ ဗိုက္သားေလးေပၚလက္ဝါးတင္ထားေလသည္။ ကိုေမာင္ႏိုင့္ ေရွ႕ပိုင္းက မိုးမ ဖင္ႀကီးမ်ားကို ဖိကပ္ထားၿပီး၊ သူ႕ပါးစပ္ေတြကလည္း ငံု႕ငံု႕ေလး ေနသည့္ မိုးမ လည္ကုတ္ကေလးကို နမ္းစုပ္ေနေလသည္။ မိုးမ မွာ မ်က္ႏွာ နီရဲလွ်က္ ရွိေနေသးၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို တေတာင္ေလးျဖင့္ တြန္းထုတ္ရင္း တခုခု ေျပာေနေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္မွာ အျပင္ဖက္ မွန္ျပတြင္းေပါက္ ျခားေနသျဖင့္ အသံကို မၾကားရေျခ။ တကယ္ေတာ့ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို အသံတိုးတိုးေလးျဖင့္ ေျပာေနသည္မွာ၊
“ မလုပ္ပါနဲ႕၊ မေကာင္းပါဘူး၊ ေတာ္ၾကာ ကိုကို မီးဖိုထဲ ဝင္လာရင္ ငါးပါးေမွာက္သြားလိမ့္မယ္၊ သြားပါရွင္၊ အဲလို မလုပ္ပါနဲ႕ ဦးေအာင္ႏိုင္ရယ္၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္”
ဟု၍ျဖစ္ေလသည္။ အျဖစ္အပ်က္မ်ားမွာ ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္။ မိုးမ အခုဝတ္ထားတဲ့ ဝတ္စံု မ်ိဳးႏွင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္က အေနာက္ကေန ေပြ႕ဖက္ထာၿပီး သူ႕လွ်ာႀကီးျဖင့္ မိုးမ အက်ႌလြတ္ေနရာ ပုခံုး၊ေက်ာျပင္ လက္ေမာင္း တို႕ကို ေလွ်ာက္ရက္ေပးေနသည္။ မိုးမ တေယာက္မွာလည္း သူ ညစဥ္ညတိုင္း စိတ္ကူးယဥ္ျဖင့္ အလိုးခံေနရေသာ သူက အခုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ပင္ သူ႕ကို ဖက္ထားၿပီး ကိုင္တယ္ နမ္းရံႈ႕ေနတာခံရေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပင္ ထိန္းသိမ္းဖို႕ရန္ အခက္အခဲေတြ႕ေနရသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူရဲ႕ မာေတာင္ေတာင့္တင္းေနတဲ့ လီးႀကီးကို မိုးမ ရဲ႕ ဖင္လံုးႀကီးေတြၾကားေထာက္ပြတ္ေနရင္း လက္ေတြက မိုးမ ႏို႕ေတြေပၚကို ေရာက္လာခဲ့သည္။ မိုမ ႏို႕ႀကီးေတြကို အက်ႌေပၚကပဲ သူ႕လက္ဖဝါးေတြနဲ႕ ဆုပ္ႏွယ္ေနရင္းက မိုးမ ေက်ာနဲ႕ ပုခံုးသားေလး ေတြကို လွ်ာနဲ႕ ရက္ေပးေနေတာ့သည္။မိုးမ ကလည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ႏွင့္ လွ်ာဒဏ္က လြတ္ေအာင္ ေဘစင္ေပၚကို နည္းနည္း ကုံးေရွာင္လိုက္ေတာ့လည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္လီးႀကီးက မိုးမ ဖင္ႀကီးႏွစ္လံုးၾကား ေရွာကနဲ တိုးဝင္လာသည္။
မိုးမ က သူ႕ကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ရန္ရွာေနေသာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ႏွင့္ ပါးစပ္မွ လြတ္ေအာင္ ေဘစင္ေပၚခါးကိုင္းၿပီး ပုဂံကို ငံု႕ေဆးလိုက္ေတာ့ သူ႕ဖင္ႀကီးေတြ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ေကာ့ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္မွာလည္း ကားစြင့္တက္လာေသာ ဖင္ႀကီးေၾကာင့္ သူ႕ေပါင္ျခံမွာ အိကနဲ ဖိမိသြားသလို သူ႕လီးႀကီးကလည္း ဖင္ၾကားသို႕ အေျမွာင္းလိုက္ ပြတ္မိေနေသာေၾကာင့္ လရည္မ်ား ထြက္ၿပီး ၿပီးခ်င္သလို ပင္ျဖစ္သြားရ၏။ ထိုအခါ ကိုေအာင္ႏိုင္က အေပၚပိုင္းကို လက္မမွီေတာ့သျဖင့္ မိုးမ ဒရက္ အနားမွ လွန္ကာ မိုးမ ေပါင္မ်ားကို ကိုင္ဖို႕ က်ိဳးစားေလသည္။ ထိုအခါေတာ့ မိုးမ က သူ႕အက်ႌကို အတင္း ျပန္ဆြဲခ်ၿပီး သူ႕ကိုယ္လံုးေလး ကို တေစာင္းလွည့္ကာ ရံုးထြက္ဖို႕ လုပ္လိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က လည္း သူေထာက္ထားရာမွ တေစာင္းလွည့္လိုက္ေသာ မိုးမေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ ၾကမ္းေပၚမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး မိုးမ ေပါင္လံုးေတြကို ရက္ဖို႕ က်ိုးစားျပန္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ အက်ႌအနားစကို ဆြဲလွန္ၿပီ းမိုးမ ေပါင္ေတြကို သူ႕မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး ရက္ဖို႕ က်ိဳးစားရာ မိုးမ က လည္း သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အက်ႌစ ကို ျပန္ဆြဲခ်ေလသည္၊ သို႕ေသာ္လည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ အားကို မခံႏိုင္သျဖင့္ ထို အႏၱာရယ္မွ လြတ္ရန္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး မိုးမ က ေတာင္းပန္ ျငင္းဆန္ေလသည္။
“မလုပ္ပါနဲ႕ ဦးေအာင္ႏိုင္ရယ္၊ ကိုကို က အခ်ိန္မေရြး ဝင္လာႏိုင္တယ္၊ ေတာ္ပါေတာ့၊”
အတင္းရုန္းကန္ေနေသာ မိုးမ ေၾကာင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္လည္း နည္းနည္းေတာ့ ေမာသြားၿပီး ေရွ႕ဆက္မတိုးေတာ့ပဲ ရပ္လိုက္သည္။ ေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္ေရွ႕ခန္းသို႕ ျပန္ေလွ်ာက္လာၾကရာ အိမ္ေရွ႕ခန္း၌ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို မေတြ႕သျဖင့္ အံ့ၾသသြားၾကသည္။ မိုးမ တေယာက္ စိတ္ပူသြားၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို လွည့္ၾကည့္ကာ၊
“ဟင္၊ ကိုကို ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ”
“ေတြ႕လား အခ်စ္ေလး ကိုတို႕ ဇာတ္လမ္းဆက္လို႕ ရေသးတယ္၊ ခ်စ္ေလးက ကို႕ ကို အတင္းေရာကာေရာ ရုန္းကန္ေနတာ ဘာမွလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႕”
မိုးမ က ေတာ့ စိတ္ပူပင္စြာျဖင့္ ေနရာအႏွံ႕လိုက္ရွာၾကည့္ေနရင္း၊
“ ကိုကို က ခုန ကေလးကတင္ ေဆးလိပ္ေသာက္ၿပီးလို႕ ျပန္ဝင္လာၿပီးၿပီပဲ၊ အခု ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ”
ပါးစပ္ကလည္းေျပာရင္းက ဝရံတာ တံခါး ဆီသို႕ ေလွ်ာက္သြားေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုရင္ဦးေမာင္က ဝရံတာဘက္မွ တံခါးဖြင့္ ဝင္လာရင္း၊
“ေအာ ကိုကို စီးကရက္ဗူးနဲ႕ မီးျခစ္ ဝရံတာ လက္ရမ္းေပၚမွာ ခုန ေမ့က်န္ခဲ့လို႕ ျပန္သြားယူေနတာ၊ ဘာေတြ ျဖစ္ေနၾကတာလဲ”
မိုးမ မွာ အခုမွ သက္ျပင္းခ် ႏိုင္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္က ေတာ့ အခုန စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး တရူးရူး ျဖစ္ေနရေသာ အသက္ရႈသံကို အသာေလး ေအာင့္ထားၿပီး ပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ရႈထုတ္ေနရေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ေတာ့ အျပင္မွ ေန မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ျဖစ္သမွ် အကုန္ျမင္ၿပီးေသာ္လည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ေလသသည္။
ေနာက္ ၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူတို႕ သံုးေယာက္စလံုး ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ရင္း ေယာက္်ားေတြက ရွမ္ပိန္ ေနာက္တလံုးထပ္ဖြင့္ကာ စုပ္ေသာက္ဇိမ္ခံေနၾကၿပီး မိုးမ ကေတာ့ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္တခြက္ ကို ေသာက္ေနေလသည္။ မိုးမ က သူ႕ကို ခိုးခိုးၾကည့္ေနေသာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ျပန္ၾကည့္ေနၿပီး သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ကိုရင္ဦးေမာင္က မသိမသာ အကဲခပ္လွ်က္ရွိေလသည္။ မိုးမ မွာ သူ႕ေစာက္ဖုတ္တြင္းမွ အရည္မ်ား စို႕ထြက္လာသည္ကို ခံစားရသျဖင့္ အခန္းတြင္းသို႕ ဝင္ကာ တစ္ရႈးစေလးျဖင့္ သန္႕ရွင္းေရး လုပ္လိုက္ရေသးသည္။ သန္႕ရွင္းေရး မလုပ္ခင္ သူ၏ အရည္ၾကည့္ တစိမ့္စိမ့္ထြက္လာေနသည့္ သူ႕ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို မိုးမ ကငံု႕ၾကည့္ရင္း ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ အတင္းႏိုက္ဖို႕ က်ိဳးစားေနသည္ကို ေတြးၿပီး ျပံုးမိလိုက္ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲ ျပန္ထြက္လာၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆိုဖာမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ သူ႕ ကို မသိမသာ ခိုးၿပီး အကဲခတ္ေနမည္ဆိုတာကို သိေသာ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ အလစ္မွာ ကုိေအာင္ႏိုင္အား မ်က္ေစ့တဖက္ မသိမသာ က်ဥ္းျပၿပီး စ လိုက္ေလသည္။
သူတို႕ သံုးေယာက္ အလာပသလာပ စကားစၿမီ ေျပာေနၾကရင္း ကိုရင္ဦးေမာင္က တီဗီကို ဖြင့္လိုက္ေလသည္။ အျပင္မွာက ေနဝင္သြားၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေမွာင္စျပဳလာေလၿပီ။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ထမင္းစာၿပီးေတာ့ အခ်ိဳတဲ စရာေလးေတြ ႏွင့္ ဧည့္ခံဖို႕ ေျပာလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ထရပ္လိုက္ၿပီး၊
“ေအး သူငယ္ခ်င္း မင္း တီဗီၾကည့္ေနလိုက္အုန္း၊ ငါ စားစရာေတြ ယူလာဖို႕ မိုးမ ကို ဝိုင္းကူ လုပ္ေပးလိုက္မယ္”
ဟုေျပာလိုက္ရာ၊ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ မ်က္ႏွာကို ဘယ္လိုလဲ ဟူေသာ အၾကည့္ျဖင့္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ ၿပီး တဆက္ထဲပငါ၊
“အိုးေနပါေစ၊ ရပါတယ္၊ က်မ ဘာသာပဲ လုပ္လိုက္ပါ့မယ္၊ ကိစၥမရွိပါဘူး”
သို႕ေသာ္လည္း ကိုေအာင္ႏိုင္ က အတင္းေရာကာေရာကို ကူညီခ်င္ေၾကာင္း ေျပာေနသလို၊ မိုးမ ကလည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ ကိုပဲ ဘာေျပာမလဲ စူးစိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က၊
“ကဲပါကြာ သူကူညီခ်င္ေနခ်င္တယ္ ဆိုလည္း ကူညီပါေစ ခ်စ္ေလးရယ္”
ေျပာလိုက္သျဖင့္၊ မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္ ထြက္သြားေသာ မိုးမ အေနာက္သို႕ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ကမန္းကတန္း ထလိုက္သြားေလေတာ့သည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ အေနာက္ကို အျမန္ေလွ်ာက္လိုက္သြားၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္မေရာက္မီ လမ္းၾကားေလး တြင္ လက္လွမ္းဆြဲလိုက္ ၿပီး မိုးမ ကို အခန္းနံရံမွာ တြန္းကပ္လိုက္ကာ မိုးမ မ်က္ႏွာကို နမ္းရံႈ႕ဖို႕ က်ိဳးစားေတာ့သည္။ မိုးမ က အသံတိုးတိုးေလးျဖင့္ ျငင္းဆန္ၿပီး ရံုကန္ေသာ္လည္း ကိုေအာင္ႏိုင္က အတင္းဖက္ကာ နံရံမွာ တြန္းကပ္လိုက္ေသာ ရုံးရင္းဆန္ခတ္အသံေလးမ်ားမွာ ကိုရင္ဦးေမာင္ အသံက်ယ္က်ယ္ဖြင့္ထားေသာ တီဗီသံေအာက္မွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ အေနႏွင့္ကလည္း ကိုေအာင္ႏိုင္ တေယာက္ အဲေလာက္ လွ်င္ျမန္စြာ လႈပ္ရွားလိမ့္မည္ဟု မတြက္ထားလိုက္မိခဲ့။ ထို႕ေၾကာင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္ ၾကားေအာင္၊
“အင္း ခင္ဗ်ားတို႕ အစားအေသာက္ေတြ ျပင္ဆင္ေနတုန္း က်ေနာ္ အျပင္ထြက္ ေဆးလိပ္ေသာက္လိုက္အုန္းမယ္ ေနာ္”
ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ဆီမွ စကားသံစထြက္လာေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ က သူ႕လႈပ္ရွားမႈကို ရုတ္တရက္ရပ္ကာ နားေထာင္လိုက္ခ်ိန္၊ မိုးမ က အတင္းရုန္းထြက္ကာ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သို႕ ေျပးထြက္သြားေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ ဝရံတာ တံခါးဖြင့္ထြက္သြားသံၾကားသည္ႏွင့္ မိုးမ ေနာက္သို႕ ခပ္သုတ္သုတ္လိုက္သြားေတာ့သည္။ အခုေတာ့ မိုးမ ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းေတြ႕ၾကေလၿပီ။
“ကဲ ခ်စ္ေလးေရ၊ ကို တို႕ အနည္းဆံုး ငါးမိနစ္ေလာက္ေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ရၿပီ၊ သူလည္း စီးကရက္ တလိပ္မကုန္မျခင္း ျပန္ဝင္လာမွာ မဟုတ္ဘူး၊ အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်လိုက္ရေအာင္”
ကိုေအာင္ႏိုင္က ဒီတခါေတာ့ မိုးမ ကို အတင္းပင္ သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္ကာ မိုးမ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကို လွမ္းစုပ္ေတာ့သည္။ သူ႕လက္ကလည္း မိုးမ ဒရက္စ္ ေအာက္အနားစ ကိုလွန္တင္ၿပီး ေပါင္ခြၾကားကို လွမ္းကိုင္ကာ ပန္တီကို ဆြဲခၽြတ္ခ်ဖို႕ လုပ္ေလသည္။ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ကို သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ တြန္းကာ ေတာင္းပန္သည့္အသံေလးျဖင့္၊
“အိုး မလုပ္ပါနဲ႕၊ က်မ တို႕ အခု အဲလို မလုပ္သင့္ဘူးေလ”
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ စကားကို မၾကားဟန္ျပုကာ မိုးမ ပုခံုးသားေလးကို မနာေအာင္ ဖြဖြေလး ကိုက္လိုက္ရင္းက၊
“ ခ်စ္ေလး ရယ္ ကို အရမ္းကို ထန္ေနၿပီကြာ၊ ခနေလး နဲ႕ ကို ၿပီးသြားမွာပါ၊ ကို႕ကို ခ်စ္ေလး ထဲ ထည့္ခြင့္ေပးပါကြာ၊ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ေဆာင့္လိုက္တာနဲ႕ ကို ၿပီးသြားမွာ၊ ကို႕လေရေတြ ခ်စ္ေလး ရဲ႕ ေပါင္လွလွေလး ေတြ ေပၚမွာ ပန္းထြက္သြားတာ ခ်စ္ေလး ေတြ႕ရမွာ ေသျခာတယ္”
မိုးမ က သူ႕ပုခံုးလည္တိုင္ တို႕ကို စုပ္နမ္းေနေသာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ပါးစပ္ႀကီး သူ႕ႏူတ္ခမ္းေလးဆီကို တိုးကပ္လာတာ့ မ်က္ႏွာကို ေဘးလွည့္ေရွာင္လိုက္ရင္းက၊
“ ဟင့္အင္း၊ ဟင့္အင္း၊ အခု ခ်ိန္ မေကာင္းေသးပါဘူး၊ မလုပ္ပါနဲ႕၊ က်မ ကို သနားပါအုန္း၊ အခ်ိန္က်လာရင္ က်မ ရွင့္သေဘာက်၊ ခြင့္ေပးပါ့မယ္”
မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ ရင္ခြင္တြင္းမွာ ရုန္ကန္လႈပ္ရွားေနရသည္၊ ကိုေအာင္ႏိုင့္လက္ေတြက လည္း အျငိမ္မေန၊ အခုလက္တဖက္က မိုးမ ႏို႕တလံုးေပၚအုပ္ကိုင္ ဆုပ္ႏွယ္ရင္း ေနာက္တဖက္က မိုးမ ေပါင္ခြဆံုမွာ အုပ္ကိုင္ၿပီး ပန္တီကို ဆြဲခၽြတ္ဖို႕ က်ိဳးစားေနသည္။
မိုးမ အတင္းရံုးကန္ေနမႈေၾကာင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္က အတင္း ဖက္ထားရာမွ ေလွ်ာ့ေပးလိုက္ၿပီး မိုးမ ကို မီးဖိုခန္းနံရံ မွာ တြန္းကပ္ရင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မ်က္လံုးခ်င္းစံု ၾကည့္လိုက္ၿပီး၊
“ကဲ အဲဒါဆိုရင္လည္း ကို႕ ကို မင္းရဲ႕ ခ်ိဳျမိန္လွတဲ့ ႏူတ္ခမ္းလွလွေလးကို နမ္းခြင့္ပဲ ေပး၊ အဲဒါဆိုရင္ ကို အခု ဘာမွ ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘူး၊ အနမ္းေလး တခုပဲ ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ၾကာၾကာေလး နမ္းခြင့္သာေပး”
မိုးမ တေယာက္ ျငင္းဆိုဖို႕ အားမရွိေတာ့၊ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ရိုးပေလး ကစားေနသလို ခံစားေနရသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ မီးဖိုခန္းအျပင္ မွန္ျပတင္းေပါက္မွ ေန၍ အျဖစ္အပ်က္အလံုးစံုကို လွမ္းျမင္ေနရေလသည္။ အျပင္ဘက္မွာ က အရမ္းေမွာင္ေနၿပီး မီးဖိုခန္းထဲမွာ လင္းထိန္ေနေတာ့ သူ႕ကို လွမ္းျမင္ရမွာ ပူစရာမလို၊ သူလည္း ပုန္းကြယ္မေနေတာ့ပဲ ျပတင္းေပါက္ဝနားမွ ကပ္ကာ ေသျခာၾကည့္ေနေလသည္။
မိုးမ မွာ နံရံ ကို ေက်ာမွီကပ္လ်က္၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ လက္ႏွစ္ဖက္က မိုးမ ကိုယ္လံုးေလးရဲ႕ တဖက္တခ်က္မွာ၊ မိုးမ ကို မလႈပ္သာေအာင္ထိန္းထားသည္။ မိုးမ တေယာက္ ျငင္းဆန္ဖို႕ရာ မစြမ္းသာၿပီ၊ကိုေအာင္ႏိုင္ က မိုးမ ေမးေစ့ေလးကို သူ႕လက္တဖက္ျဖင့္ မပင့္လိုက္ၿပီး တိုးတိုးေလး၊
“ ခ်စ္ေလး ရယ္ မင္းေလး က အရမ္းကို ေခ်ာေမာ လွပလြန္းပါတယ္ကြယ္၊ မင္းရဲ႕ ႏူတ္ခမ္းေလးေတြက ၾကည့္ရတာနဲ႕ ကို ခ်ိဳျမိန္လြန္းလွပါတယ္၊ ကို႕ဘဝမွာ အခ်ိဳဆံုးအနမ္း ျဖစ္မယ္ ဆိုတာ ကိုေလာင္းရဲပါတယ္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ ခ်စ္ေလး ရဲ႕ ႏူတ္ခမ္းလွလွေလး ကို ဖြင့္ဟ ေပးပါလား ၊ ခ်စ္ေလးရဲ႕ လွ်ာကေလးကိုလည္း ကို က စုပ္ ၿပီး နမ္းခ်င္လို႕ေလ၊ ခ်စ္ေလး လည္း ကို႕ရဲ႕ အနမ္းေတြကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မွာပါ”
မိုးမ က မ်က္လံုးေလး ေတြကိုပိတ္ၿပီး သူ႕ႏူတ္ခမ္းေလး ေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဟတတလုပ္ေပးလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ႏူတ္ခမ္းေတြက သူ႕ႏူတ္ခမ္းေတြအေပၚမွာ ဖိကပ္လာတာကို ခံစား လိုက္မိသလို၊ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လွ်ာႀကီးကလည္း သူ႕ပါးစပ္ထဲ တိုးဝင္လာတာကို ခံစားလိုက္ရသည္။ မိုးမ က သူ႕လွ်ာကေလးကိုလည္း အသာထိုးထုတ္လိုက္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က အသာေလး စုပ္ယူလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္၏ ေႏြးေထြးလွေသာ ပါးစပ္ က သူ႕လွ်ာကေလးကို ႏွင့္ သူ႕ႏူတ္ခမ္းတစံ႔ုလံုးကို ငံုစုပ္ယူတာ ခံေနရေတာ့ မိုးမ လက္ေတြက အလိုလို ကိုေအာင္ႏိုင့္ ေက်ာ္ျပင္ႀကီး ကို သိုင္းကာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္ထားမိလိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က လည္း မိုးမ တေယာက္ သူ႕အနမ္းေတြႊ ၾကားမွာ နစ္ေမ်ာေနတုန္း လက္ေတြကို အလုပ္ေပးလိုက္သည္။ မိုးမ က မ်က္ေစ့ေလး ေတြႊ ေမွးၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ အနမ္းအစုပ္ေအာက္မွာ လႊင့္ေမ်ာေနတုန္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ေတြက မိုးမ ကိုယ္အေနာက္ဖက္က ဝတ္စံုကို မလိုက္ၿပီး မိုးမ ဖင္လံုးႀကီးေတြကို ပင္တီေပၚကေနပြတ္ေပးေနလိုက္သည္၊ ၿပီးေတာ့ ပင္တီ ေအာက္မွ လက္ေခ်ာင္းကို တိုးဝင္ၿပီး ဖင္လံုးႀကီးေတြကို ဖ်စ္ညွစ္လိုက္သည္၊ အေရွ႕ဖက္မွာလည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ မာေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးက မိုးမ ဗိုက္သားဆီးခံုကို ဖိကပ္ထားေလသည္။ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ၏ ခ်ိဳျမိန္လွေသာ လွ်ာကေလးကို စုပ္ၿပီး အရသာ ခံေနစဥ္ မိုးမ ကလည္း အတူတူ ပင္ ရမက္ျပင္းျပင္း ေလးျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လွ်ာကို သူ႕ ခ်စ္သူေဟာင္း သို႕မဟုတ္ ေယာက္်ား ျဖစ္သူ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို နမ္းေနမိသကဲသို႕ ျပန္စုပ္ယူေနမိေလသည္။ မိုးမ တေယာက္ ခုေတာ့ ကာမ လိႈင္းၾကားမွာ ေလာေလာဆယ္ အသိစိတ္ေလး ေပ်ာက္ေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ဘာေတြ လႈပ္ရွားေနမွန္းကို သတိမထားမိေတာ့ပဲ၊ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ပုခံုးျပင္ႀကီးကိုသာ ဖက္ထားရင္း ႏွစ္ေမ်ာေနမိေတာ့သည္။
ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္တဖက္က မိုးမ အက်ႌ ပုခံုးသိုင္းႀကိုး ႏွင့္ ဘရာဇီယာႀကိဳး ကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း လက္ေမာင္းေပၚဆြဲခ် လိုက္ရာ ရုတ္တရက္ မိုးမ ႏို႕တလံုးမွာ ခုန္ထြက္လာရေလသည္။ ထိုအခါ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ပါးစပ္မွ အနမ္းကို ရုတ္တရက္ခြာလိုက္ၿပီး မိုးမ ႏို႕သီးေခါင္းကို ငံုကာ အတင္းစုို႕ေလေတာ့သည္။ မိုးမ မွာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ေခါင္းမွ ဆံပင္ေတြကို လက္ထုိးဖြ ကာ ပါးစပ္မွလည္း ျငီးျငဴလိုက္မိေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း မိုးမ မ်က္လံုးမ်ား ရုတ္တရက္ပြင့္လာၿပီး အိပ္မက္မွ လန္႕ႏိုးသလိုလဲ ျဖစ္ကာ၊ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို အသာေလး တြန္းထုတ္လိုက္ေလသည္။ သူ႕ဘရာႏွင့္ အက်ႌပုခံုးႀကိဳးမ်ားကို ျပန္ဆြဲတင္လိုက္ၿပီး ေအာက္မွ ပင္တီကို လည္း ဆြဲဆန္႕ကာ ေနရာျပန္ခ်လိုက္သည္။
“ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ၊ ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ၊ ရွင္လဲ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ကို ဒီေလာက္ ကဲခြင့္ရရင္ ေက်နပ္ပါေတာ့၊ က်မ စားစရာေတြ ယူသြားေတာ့မယ္” ဟု ဆိုတာ ထြက္သြားေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ ကေတာ့ မိုးမ တေယာက္ တင္ပါးလံုးေတြ တလံုးခ်င္း လႈပ္ခါကာ ေလွ်ာက္သြားသည္ကို အေနာက္ကေန လွမ္းၾကည့္ရင္း တံေတြးကို ဂလုကနဲ မ်ိဳခ်လိုက္မိေလသည္။
အခန္း ၁၉။ ကိုေအာင္ႏိုင္ မိုးမ ကို ဆက္ႀကိဳးစားျခင္း။
ကိုရင္ဦးေမာင္ က ထိုအရာအားလံုးကို အစအဆံုးေစာင့္ၾကည့္ၿပီးမွ အတြင္းကို ျပန္ဝင္လိုက္သည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ စားၾက ေသာက္ၾကရင္း ျဖင့္ အရွိန္ေလး နည္းနည္း ရလာၿပီး အာလည္း နည္းနည္းသြက္လာၾကသည္။ မိုးမ ကေတာ့ မီးဖို ႏွင့္ အိမ္ေရွ႕ ကို သြားခ်ည္ ျပန္ခ်ည္၊ စားစရာမ်ားကို ယူလာလိုက္၊ စားၿပီးေသာ ပုဂံခြက္ေယာက္မာ်းကို ျပန္သိမ္းသြားလိုက္ ျဖင့္ အလုပ္ရႈတ္ေနေလသည္။ မိုးမ မီးဖိုဖက္ကို ထြက္သြားတိုင္း ကိုရင္ဦးေမာင္က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို တုိးတိုး တိုးတိုး ျဖင့္ ဘယ္လိုလဲ၊ မိုးမ ကို သေဘာက် ေနပလား စသည္ျဖင့္ ေနာက္သလို အတည္လိုျဖင့္ ေမးလိုက္ စလိုက္ လုပ္ေနေလသည္။ နည္းနည္း လညး္ မူးလာၿပီမို႕ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ ပါးစပ္လည္း သိပ္မထိန္းေတာ့ေျခ။
ကိုေအာင္ႏိုင္က လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ မူးၿပီး ေဒါင္းသြားပါေစဟု က်ိတ္ဆုေတာင္းေနေလသည္။ အဲဒါမွ ဒီဘဲ မိန္းမ ကို အိပ္ယာထဲ ေခၚသြားၿပီး လိုးလို႕ ရမည္ဟု ေတြးေနသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ သူတို႕ကို ၁၅ မိနစ္ေလာက္သာ အခ်ိန္ေပးလိုက္၊ သူ မိုးမ ကို ေသျခာေပါက္ ပါးစပ္ေရာ၊ ေစာက္ဖုတ္ကိုပါ လိုးလို႕ ရမည္ဟု ကိုေအာင္ႏိုင္က ယံုၾကည္မိသည္။ သို႕ေပမဲ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ ရွိေနသ၍ကေတာ့ မိုးမ က သူ႕ကို အဲလို ခြင့္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသျခာသည္။ အဲဒါက ေတာ့ သူ႕တြက္ကိန္းေပါ့ေလ။
ခနေနေတာ့၊ သူတို႕ ညစာ စားၾကသည္။ ေယာက္်ား ေလး ႏွစ္ေယာက္စလံုး နည္းနည္း မူးေနၾကၿပီမို႕ စကားေတြလည္း ထပ္ေနၾကသည္။ မိုးမ ကေတာ့ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ေျပာေန ဆိုေနပံုမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ရီေမာေနေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို လည္း ဒီေလာက္ေတာင္ ေသာက္ရသလားဟု နည္းနည္း ေတာ့ဆူပူမိေသးသည္။ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို လည္း လွမ္းလွမ္း ၾကည့္ေနမိသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ မူးေနၿပီမို႕ သူတို႕ လည္း စကားကို သိပ္ထိန္း စရာ မလိုပဲ ေျပာဆိုလို႕ ရေနၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္က လည္း သိပ္သတိမထားမိႏိုင္ေတာ့သည္ကို မိုးမ သေဘာေပါက္သည္။ မိုးမ က စားစရာေတြ ကို လာထားတိုင္း ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ တင္ပါးမ်ားကို စသလို ေနာက္သလို ျဖင့္ ပုတ္လိုက္ ညွစ္လိုက္ လုပ္ေလသည္။ မိုးမ တကိုယ္လံုးကိုလည္း ကိုေအာင္ႏိုင္ တေယာက္ သူတို႕ ေရွ႕ မွာ ရွိေနတာကို ေမ့ေနသလို ျဖင့္ ဟိုကိုင္ ဒီကိုင္လုပ္ေသးသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က အဲလို လက္သရမ္းတိုင္း ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ပိုၿပီး စိတ္ေတြ ထန္လာရသည္။ မိုးမ ကလည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို မနာလို ပိုျဖစ္ရေအာင္ သူ႕ေယာက္်ား ေပါင္ေပၚ ထိုင္လိုက္ သူ႕ႏို႕ႀကီးေတြႏွင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ ပုခံုးကို ဖိကပ္ျပလိုက္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ ပါး ႏူတ္ခမ္းတို႕ ကို နမ္းျပလိုက္လုပ္ေနေလသည္။ လုပ္ေနရင္းက လည္း မ်က္လံုးေတြက ကိုေအာင္ႏိုင့္ ဖက္ကို လွမ္းလွမ္း ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ မိုးမ တေယာက္ သူလုပ္ေနသည္က ျခေသၤ့ကို ပိုၿပီးေတာ့ ဆာေလာင္လာေအာင္ ဆြေပးေနသလို ျဖစ္ေနသည္ ဆိုတာကိုေတာ့ သူမသိေျခ။
ကိုေအာင္ႏိုင္ က အိမ္သာထဲ ဝင္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္၊ မိုးမ တေယာက္က ညေနစာစားၿပီးသြားေသာ ပုဂံမ်ားကို ေဆးေၾကာေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က အိမ္သာထဲမွ ထြက္လာလာျခင္း မိုးမ ဆီသို႕ အျမန္ေလွ်ာက္လာၿပီး မိုးမ တကိုယ္လံုးကို ေလ်ာက္ကိုင္ေလေတာ့သည္။ မိုးမ ကလည္း ထိုင္ခ်လိုက္၊ ေဘးကို ဖယ္ရုန္းလိုက္ျဖင့္ သူ႕ကို ဖက္ထားကာ သူ႕ႏူတ္ခမ္း ႏို႕မ်ားကို နမ္းရံႈ႕ရန္ႀကိဳးစားေနသည့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ရန္မွ လြတ္ေအာင္ က်ိဳးစားရွာသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က လည္း မိရာ လွမ္းဆြဲရာ မိုးမ ဘရာဇီယာႀကိဳးႏွင့္ ဘေလာက္စ္ ပုခံုးသိုင္းႀကိဳး တို႕ ကို လက္ေမာင္းေပၚသို႕ ဆြဲခ်လိုက္မိၿပီး မိုးမ ဂ်ိဳင္းေနရာကိုလည္း လွမ္းရက္လိုက္ျပန္သည္။ မိုးမ မွာ ရုတ္တရက္ ဂ်ိဳင္းကို အရက္ခံလိုက္ရသျဖင့္ ကိုယ္ကေလး ပင္တံုခါသြားၿပီး ေတာင္းပန္ရွာေလသည္။
“မလုပ္ပါနဲ႕ ရွင္၊ ေတာ္ပါေတာ့၊ ရွင္ ေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီ၊ ဒါမ်ိုး မလုပ္သင့္ဘူးေလ၊ က်မ မႀကိဳက္ဘူးေနာ္၊ ရပ္ေတာ့ က်မ ေအာ္လိုက္ေတာ့မယ္”
အမူးသမားေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း အေျပာခံလိုက္ရသည္ကို ေဒါပြၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ မိုးမကို ျပန္ေအာ္လိုက္ေလသည္။
“ဘာကြ၊ မင္းက ေအာ္လိုက္မယ္၊ဘာကို ေအာ္မွာလည္း၊ ငါက မင္းကို လိုးခ်င္ ေနသလို မင္းကလဲ အလိုးခံခ်င္ေနတာပဲ၊ မင္းရဲ႕ အိပ္ယာထဲ အခုသြားၾကရေအာင္ ငါ့လီးက မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ငါအိမ္မျပန္ခင္ မင္း ကို ေကာင္းေကာင္းလိုးျပစ္လိုက္မယ္၊ မင္းေယာက္်ား ကလည္း ျဖစ္ေစခ်င္ေနတာ ငါသိတယ္”
အနည္းငယ္ ယိုင္ထိုးေနေသာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ေဒါသထြက္သြားေသာ မိုးမ က ေဆာင့္တြန္းလိုက္ရာ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ေက်ာ မွာ နံရံႏွင့္ ကပ္ထားၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ ထိုင္ရက္က်သြားေလသည္။
“ဟဲ့ ေစာက္ေကာင္၊ ငါက နင္ႀကိဳက္တာ လုပ္လို႕ရမဲ့ ဖာသည္မ မဟုတ္ဘူးဟဲ့၊ ေတာ္ၿပီ ဆိုရင္ ေတာ္လိုက္ေတာ့ေပါ့၊ ေနာက္တခါ ငါ့ကို လာထိရဲ ထိၾကည့္ နင့္ကို အိမ္ထဲက ကန္ထုတ္ျပစ္လိုက္မယ္”
ေျပာရင္း ဆိုရင္းႏွင့္ မိုးမ တေယာက္ ေဆးလက္စ ပုဂံခြက္ေယာက္မ်ားကို ထားခဲ့ကာ အိမ္ေရွ႕သို႕ ထြက္သြားေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ၾကမ္းေပၚမွာ ထိုင္လွ်က္က သူေျပာမိသည့္ စကားမ်ား လြန္သြားၿပီ ဆိုတာကို သိလုိက္ရၿပီး၊ ကိုယ့္ေခါင္းကိုယ္ ျပန္ကုတ္မိရင္း၊
“ေစာက္ျပႆနာပဲ ငါလခီြးမွ ပဲ ငါစကားမွားသြားၿပီ၊ ငါမူးေနၿပီ၊ မေကာင္းေတာ့ဘူး ငါသူ႕ကို သြားေတာင္းပန္မွ ရေတာ့မယ္”
မိုးမ မွာ ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ဘတ္ေပၚေခါင္းတင္ေမွးၿပီး ထိုင္လွ်က္ ကိုရင္ဦးေမာင္က ေတာ့ တီဗီ ကို သာစူးစိုက္ၾကည့္ေနကာ သူ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ အိမ္သာထဲမွာပဲ ရွိေနေသးသည္ဟု ထင္ေနသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က ဧည့္ခန္းထဲ သို႕ ေလွ်ာက္ဝင္လာၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ လင္မယားထိုင္ေနေသာ ဆိုဖာေပၚမွာ မိုးမ ေဘး၌ ခတ္တည္တည္ျဖင့္ ဝင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ထိုသို႕ ဝင္ထိုင္လိုက္ သည္ႏွင့္ မိုးမ ကရုတ္တရက္ ထ ၿပီး ေနရာေျပာင္းထိုင္ဖို႕ ျပင္လိုက္ေသာလည္း ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ လက္ေမာင္းတဖက္ကို ဆြဲထားကာ ျပန္ထိုင္ဖို႕ ေျပာလိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ရီေမာလိုက္ၿပီး ၊
“ေဟး ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ”
ဟု ေမးလိုက္ေလသည္။ မိုးမ မ်က္ႏွာမွာ ေဒါသေၾကာင့္ နီရဲေနေသးၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ ကို စားေတာ့ ဝါးေတာ့မလို ၾကည့္ေနစဥ္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က ပါ မိုးမ ကို ခနထိုင္ပါအုန္းဟု ေျပာလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က၊
“ကိုရင္ဦးေမာင္ မင္း အမ်ိဳးသမီး ငါ့ေျပာလိုက္တဲ့ စကား နည္းနည္းလြန္သြားလို႕ ေဒါသ ျဖစ္ေနတယ္၊ ငါ့မွားသြားတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႕ ေျပာေပးပါကြာ”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး တဟားဟားျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
“သူေဒါသ ျဖစ္တာကို စိတ္မရွိပါနဲ႕ဗ်ာ၊ သူလည္း တျခားမိန္းမ ေတြလိုပါပဲ၊ တခါတေလ ေတာ့ စိတ္ဆိုးတတ္တာေပါ့ေလ။ ခင္ဗ်ားပဲ ေခ်ာ့လိုက္အုန္း၊ က်ေနာ္ ဝရံတာ မွာ ေဆးလိပ္ထြက္ေသာက္လိုက္အုန္းမယ္”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မတ္တတ္ရပ္ၿပီး အျပင္ထြက္မလို႕ ျပင္ေတာ့ ကိုယ္ က ယိမ္းထိုးသြားၿပီး လဲမလို ျဖစ္သြားသျဖင့္ မိုးမ က ကမန္းကတမ္း ထရပ္ကာ တြဲလိုက္ရသည္။
“ ကိုကို၊ ကိုကိုမူးေနၿပီ၊ ေတာ္ၾကာ လဲက်သြားမွာစိုးရတယ္၊ အျပင္ထြက္မေနပါနဲ႕ေတာ့ အိမ္ထဲ မွာပဲ ေသာက္ပါလား၊ မီးခိုးေတြ အျပင္ထြက္သြားေအာင္ ျပတင္းေပါက္ေတြ ဖြင့္လိုက္မယ္ေလ”
သို႕ေသာ္လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္က စိတ္မပူနဲ႕ သူအဆင္ေျပပါတယ္ ဆိုၿပီး အတင္းေျပာဆိုကာ ထြက္သြားသျဖင့္ မိုးမ မွာ ဝရံတာ ထြက္သည့္ တံခါးဝမွ စိတ္ပူစြာေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က လက္ဟန္ျဖင့္ မိုးမ ကို အထဲသို႕ ျပန္ဝင္သြားရန္ ေျပာလိုက္ သည္။
မိုးမ က ခန္းစီး လိုက္ကာ ကို ကိုင္ကာ ရပ္ေနရင္းက ကိုေအာင္ႏိုင္ ထိုင္ေနေသာ ဘက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ မွာေတာ့ မ်က္ႏွာမွာ ဘာမ်ားျဖစ္မလဲဟု စိုးရိမ္ေသာ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ ထိုင္ေနတာကို သူ႕မ်က္စ ျဖင့္ ျမင္လိုက္ရသည္။ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ ဖက္ကို လွည့္လိုက္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္လိုက္သည္။ မိုးမ က လက္ႏွစ္ဘက္ကို ပိုက္လွ်က္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ၾကည့္ကာ၊
“က်မ ရွင့္အနားကို မလာဘူး”
ဟု ေျပာလိုက္သည္။ မိုးမ ေျပာလိုက္သည့္ပံုေလးမွာ ကေလးတေယာက္က သူ႕ကို စသည့္သူ ကို စိတ္ဆိုးၿပီး ရန္ေတြ႕သည့္ပံုေလး ျဖစ္ေနေလသည္။ မိုးမ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကို စိုရိမ္ၿပီး ရပ္ၾကည့္ေနတုန္းက မိုးမ ဝိုင္းစက္ေနေသာ တင္ပါး လံုးမ်ားကို ၾကည့္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ သြားရည္က်ေနရေလသည္။ မိုးမ အခုလို သူ႕ကို လက္ပိုက္ၾကည့္ကာ ေျပာေနေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ သူ႕လက္ဝါးႏွစ္ခုကို တခုႏွင့္ တခု လက္ေခ်ာင္းမ်ားယွက္ပူးကာဆုပ္လွ်က္ ေခါင္းကိုလည္း ကိုင္းၿပီး ေတာင္းပန္ခယသည့္ပံုလုပ္လွ်က္ခြင့္လႊတ္ဖို႕ ေတာင္းပန္ေလသည္။
“ကိုယ္ အရမ္းအရမ္းကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ကြာ၊ ကိုယ့္ အျပဳအမူအေျပာအဆိုေတြ ရိုင္းစိုင္းသြားတာကို ခြင့္လႊတ္ပါကြာ၊ ကိုယ့္ပါးစပ္က မဟုတ္ကဟုတ္က ထြက္သြားတာအတြက္ အရမ္းကို အားနာ မိပါတယ္။ ကိုယ့္ကို ဧည့္သည္တေယာက္အေနနဲ႕ တင္းတင္းမာမာ ႀကီးေတာ့ မဆက္ဆံပါနဲ႕ကြာ ၊ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ကိုယ္နည္းနည္းမူး သြားလို႕ အဲလို မဟုတ္က ဟုတ္က စကားေတြ ပါးစပ္က ထြက္သြားရတာပါ၊ ကိုယ္အဲလို လူစားမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ ကဲၾကည့္၊ မိုးမ လို လွပတဲ့ မိန္းခေလး တေယာက္က အဲလို ေဒါသ ထြက္ေနရင္ ၾကည့္လို႕မေကာင္းပါဘူးကြာ၊ မိုးမ က ျပံဳးေနတာ ပိုလွတယ္ကြာ၊ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ပါကြာ ေဒါသလည္း ေျပပါေတာ့လို႕ ေနာ္ေနာ္၊ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ”
ကိုေအာင္ႏိုင္ ၏ မ်က္ႏွာ အမူအယာႏွင့္ ခခယယ ေတာင္းပန္ေနမႈေၾကာင့္ မိုးမ ျပံဳးလိုက္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ နားေလွ်ာက္သြားကာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ေခါင္းကို ေခါက္သလိုေလး လုပ္လိုက္ရင္း၊
“ အဲဒါဆိုရင္ ေနာက္ မိန္းခေလးတေယာက္ နဲ႕ အတူရွိေနတုန္း ဘယ္ေတာ့မွ မူးေအာင္ မေသာက္နဲ႕၊ အရူးရဲ႕”
ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္၊ ကိုေအာင္ႏိုင္က ထိုလက္ကို ဆြဲယူလိုက္ရာ မိုးမ ကိုယ္လံုးေလး ကိုေအာင္ႏိုင့္ ေပါင္ေပၚသို႕ ထိုင္ရက္ က်သြားေတာ့သည္။ ရုတ္တရက္မို႕ မိုးမ ဒရက္ အနားစေလးမွာ လွန္ၿပီး ေပါင္ရင္းနား အထိ တက္သြားရာ၊ မိုးမ ေပါင္လံုးႀကီးမ်ားက ေဖြးကနဲ ေပၚလာေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္မ်ားက ထိုေပါင္ေပၚသို႕ ခ်က္ခ်င္းေရာက္သြားၿပီး ပြတ္သတ္ေပးလိုက္ရင္းက မိုးမ ပါးစပ္ကို နမ္းစုပ္ရန္ႀကိဳးစားေလသည္။ မိုးမ က သူ႕ေခါင္းကို ယမ္းလိုက္ရင္း ဝရံတာဘက္ ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္းက၊
“မလုပ္နဲ႕၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ ဟိုကေန အကုန္လံုးျမင္ေနရတယ္၊ လြတ္ပါ”
မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ေပါင္ေပၚမွ ကမန္ကတန္းထရပ္ လိုက္ကာ ဝရံတာဖက္ကို လွည့္ၾကည့္ရင္း မီးဖိုဘက္သြားသည့္ လမ္းၾကားေလးသို႕ ေရွာက္သြားလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က၊ အင္း မိုးမ က သူ႕ေယာက္်း ဒီေနရာကို လွမ္းျမင္ႏိုင္တယ္ ဆိုၿပီး မီးဖိုဖက္ကို ေလွ်ာက္ထြက္သြားတဲ့သေဘာက ငါ့ကို သြယ္ဝိုက္ၿပီးေတာ့ အခ်က္ျပသြားတာလား။ ဒီေနရာမွာ မေကာင္းဘူး ဟိုေနရာကို လာခဲ့ဆိုတဲ့သေဘာလား၊ စမ္းၾကည့္တာေပါ့ကြာ၊
ကိုေအာင္ႏိုင္ မိုးမ ေနာက္ ေလွ်ာက္လိုက္သြားေတာ့ မိုးမ ကို မီးဖိုသြားသည့္ လမ္းၾကားမွာ အခန္းနံရံကို မွီၿပီး ရပ္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ေရွ႕မွာ သြားရပ္လိုက္ၿပီး မိုးမ ကို အခန္းနံရံမွာ ကပ္သြားေအာင္ သူ႕ကိုယ္ႏွင့္ ဖိကပ္လိုက္သည္၊ မိုးမ ႏို႕ႀကီးမ်ားမွာ သူ႕ရင္ဘတ္မွာ အိကနဲ လာဖိေလသည္။ မိုးမ မွာ မ်က္လံုးမ်ား ပိတ္လွ်က္ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ထားလွ်က္ သူ႕ကို နမ္းပါေတာ့ဟု ပံုစံမ်ိုးေလး လုပ္ထားေလသည္။
အျပင္ဖက္မွ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကေတာ့ မီးဖိုဖက္ကို သြားဖို႕ ဝရံတာကို ပတ္သြားရာ မူးေနသျဖင့္ ေျခေခ်ာ္နင္းမိၿပီး ေအာက္ဖက္ကို ေခ်ာ္က်ေတာ့မလိုျဖစ္သြားေလသည္။ မီးဖိုဖက္သြားသည့္လမ္းမွာ ဝရံတာလက္ရမ္း မရွိသျဖင့္ ေမွာင္ထဲမွာ ေျခေခ်ာ္က်ပါက ေအာက္သို႕ ျပဳတ္က်ၿပီး အသက္ပင္ဆံုးရံႈးသြားႏိုင္သျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ အေတာ္လန္႕သြားသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဝရံတာသို႕ ျပန္ထြက္လာရေလသည္။ မီးဖိုဖက္မွာ မိုးမ တို႕ ဘယ္လို ျဖစ္ေနၾကၿပီလဲ ဆိုတာကို သြားေခ်ာင္းခ်င္ေသာ္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ အိမ္ေရွ႕ဖက္သို႕ပင္ျပန္ထြက္လာရေလသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ပါးႏွစ္ဖက္ကို သူ႕လက္ျဖင့္ ဖ်စ္လိုက္ကာ မိုးမ ႏူတ္ခမ္းေတြကို ပြင့္ဟလာေစေလသည္ ထိုအခါမွ မိုးမ ပါးစပ္ထဲသို႕ သူ႕လွ်ာကို ထိုးထည့္လိုက္ၿပီး မိုးမ ကို ေစာေစာတုန္းက လို စုပ္ေပးဖို႕ေျပာလိုက္ေလသည္။ မိုးမ ကလည္း သူ႕ပါးစပ္တြင္းဝင္လာေသာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လွ်ာႀကီးကို စုပ္ေပးေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လက္ေတြကို လႈပ္ရွားေပးျပန္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လက္ေတြကို မိုးမ ဝတ္စံုေအာက္မွ တိုးးဝင္ၿပီး မိုးမ ေပါင္လံုးမ်ားကို ပြတ္ေပးရင္း ပန္တီေလးထိ ေရာက္ေအာင္ ပြတ္ေပးေလသည္။ မိုးမ ကလည္း မျငင္းဆန္ေတာ့ပဲ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္မာ်းကို လႊတ္ေပးထားၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ ပါးစပ္ခ်င္း စုပ္နမ္းေနမႈမွာ သာယာေနၿပီး ျငီးသံေလးမ်ားပင္ ထြက္လာေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က အရမ္းကို စိတ္လႈပ္ရွားလာၿပီး မိုးမ ပန္တီေလးကို ေအာက္သို႕ နည္းနည္းဆြဲခ်လိုက္ရင္းက သူ႕ေဘာင္းဘီ ဇစ္ကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ က နမ္းေနရာမွ ပါးစပ္ကို ခြာလိုက္ၿပီး သူ႕ပန္တီကို ျပန္ဆြဲတင္လိုက္ေလသည္။ ကုိေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ကို အတင္းေတာင္းပန္ေလသည္။
“အခ်စ္ရယ္ ခနေလးပါကြာ တခ်က္ကေလးပဲ၊ ကိုယ့္ေကာင္ႀကီး ခ်စ္ေလးထဲ ထည့္လိုက္တာနဲ႕ ခ်စ္ေလး အရမ္း ႀကိဳက္သြားမွာ၊ ယံုပါကြာ၊ ကို အရမ္းကို စိတ္ေတြ ထန္ေနလို႕ အၾကာႀကီးလည္းခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး ခနေလးနဲ႕ ၿပီးသြားမွာပါ၊ ခ်စ္ေလး ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ဝင္တယ္ ဆိုရံုကေလး ထည့္ပါရေစကြာ”
မိုးမ က ပါးစပ္က ဘာမွ မေျပာပဲ သူ႕ေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ ရမ္းျပေနေလသည္။ သူ႕လက္တဖက္ကို ကိုေအာင္ႏိုင့္ ပုခံုးေပၚမွာ တင္ထားလွ်က္က ကိုေအာင္ႏိုင့္ လီးႀကီးကို ငံု႕ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ လက္ကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး သူ႕လီးႀကီးေပၚတင္ေပးလိုက္သည္။ မိုးမ က သူ႕လက္ကို အလိုက္သင့္ ေပးလိုက္မိသည္။ သို႕ေသာ္လည္း သူ႕လက္ဖ်ားကေလးႏွင့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လီးႀကီးကို ထိသြားသည္ႏွင့္ ခ်က္ျခင္းပင္ လက္ကို ျပန္ရုတ္လိုက္ေလသည္။ ရင္ခံုသံ လည္းျမန္လာၿပီး အသက္ကို တအားရူမႈတ္မိေနသျဖင့္
မိုးမ ႏို႕ႀကီးမ်ားမွာ ေဖာင္တက္လာလိုက္ ျပန္က်သြားလိုက္ လိႈင္းလံုးေတြလို ျဖစ္ေနရသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ပုခံုးေလးကို ဖိခ်ၿပီး ၾကမ္းေပၚမွာ ထိုင္ဖို႕ ေျပာေလသည္။ မိုးမ က ျင္းဆန္ေနသည့္ၾကားမွ ကိုေအာင္ႏိုင္က ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ေလး ေျပာေနသျဖင့္ မိုးမ တေယာက္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ေရွ႕တင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး ထိုင္ရက္ က်သြားေတာ့သည္။ မိုးမ မ်က္ႏွာမွာ ကိုေအာင္ႏိုင့္လီးႀကီး ႏွင့္ တန္းေနေလေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လီးႀကီးျဖင့္ မိုးမ ပါးစပ္ကို လွမ္းထိုးလိုက္ရာ မိုးမ က သူ႕မ်က္ႏွာကို နံရံဘက္လွည့္လိုက္သျဖင္ပါးကို သာ သြားထိုးမိေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ မိုးမ ပါးျပင္၊ လည္ပင္း၊ ႏို႕အေပၚပိုင္းတို႕ ကို လိုက္ထိုး ၊ လိုက္ပြတ္ေလသည္၊ မိုးမ ကိုလည္း သူ႕လီး ကို စုပ္ေပးဖို႕ ေတာင္းပန္ေလသည္။
“ ခ်စ္ရယ္ ေက်းဇူးျပဳၿပီ း ခ်စ္ေလး ပါးစပ္ေလးထဲ ထည့္ပါရေစကြယ္၊ ကိုယ့္ လီးကို စုပ္ေပးစမ္းပါကြာ၊ အခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ဘူး၊ ေတာ္ၾကာ ကိုရင္ဦးေမာင္ ဝင္လာေတာ့မယ္၊ ကို႕ ကို ေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္ေပးပါလားကြာ၊ ခ်စ္ ကိုကို႕ ကို သနားပါကြာ”
မိုးမ မွာလည္း အသက္ရႈမ်ား မွားကာ သူ႕ေခါင္းကိုသာ အတင္းရမ္းေနမိၿပီး ပါးစပ္ကလည္း၊
“မလုပ္ပါရေစနဲ႕ ဦးေအာင္ႏိုင္ရယ္၊ မေကာင္းပါဘူး၊ က်မ တို႕ ဒီလို မလုပ္သင့္ပါဘူး၊ က်မ တို႕ အမွားေတြ လုပ္မိေနၾကၿပီ၊ က်မ ကို သြားခြင့္ျပဳပါေတာ့၊ က်မ ရွင့္ကို နမ္းတာကိုက ေတာင္ လိုတာထက္ ပိုေနပါၿပီ သြားပါေတာ့ရွင္”
မိုးမ ထိုကဲ့ သို႕ ဦးေအာင္ႏိုင္ ဟု အစခ်ီ ေျပာေနလိုက္သည့္အခ်ိန္မွာကို မိုးမ တေယာက္ ရိုးပေလး ကမာၻထဲ ေရာက္သြားသလို ျဖစ္သြားရသည္။ သူႏွင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ ညတိုင္းကစားေနၾကမဟုတ္လား။
ကိုေအာင္ႏိုင္ ကေတာ့ ဘာမွ ကို မၾကားႏိုင္ေအာင္ မြန္ေနၿပီ မဟုတ္လာား၊ မိုးမ ကို ဆြဲထူ၍ မတ္တတ္ရပ္ေစၿပီး သူက ၾကမ္းေပၚမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္သည္၊ မိုးမ ဒရက္စ္ ကို မတင္ကာ ပန္တီကို ေပါင္လည္ထိေရာက္ေအာင္ ဆြဲခ်ျပစ္လိုက္ၿပီး သူ႕ပါးစပ္ကို မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ေပၚကပ္လိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္၏ လွ်င္ျမန္စြာ လႈပ္ရွားလိုက္မႈေၾကာင့္ မိုးမ တေယာက္ သူ႕ပန္တီကို ျပန္ဆြဲခ်ဖို႕ပင္ အခ်ိန္မရလိုက္ပါ။ ေက်ာကို အခန္းနံရံမွာ ကပ္လွ်က္ အသက္ပင္ မရူႏိုင္ေတာ့ပဲ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ေခါင္းမွ ဆံပင္မ်ားကို ဆြဲဆုပ္ထားလိုက္မိေလေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က လည္း လက္တဖက္ျဖင့္ မိုးမေပါင္ကို တြန္းျဖဲၿပီး သူ႕ပါးစပ္ လွ်ာတို႕ ျဖင့္ မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ ႏူတ္ခမ္းသားေလး မ်ားကို စုပ္ရက္ေလရာ၊ မိုးမ တေယာက္ မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့ၿပီး မ်က္လံုးေလး ေမွးစင္းလွ်က္ ျငီးတြားေနမိေတာ့သည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လက္ေခ်ာင္းထိပ္ျဖင့္ မိုးမ ေစာက္ေစ့ေလးကို ပြတ္ေျခေပးေနရာ မိုးမ ေစာက္ဖုတ္တခုလံုးမွာ စိုရြဲေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ဒီေကာင္မ ဒီေလာက္ ေစာက္ေရေတြ ရြဲၿပီး စိတ္ေတြ တအားထေနတာေတာင္မွ ခုထိ ျငင္းေနတုန္းပဲ၊ ဟု ေတြးမိေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လွ်ာႀကီးကို အျပားလိုက္ မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္ရာ ငံပ်ပ် ေစာက္ရည္မ်ားစီးက်လာတာ ခံစားရေလသည္ ကိုေအာင္ႏိုင္က ေစာက္ရည္ေတြကို စုပ္ရင္း ေစာက္ေစ့ေလးကိုလည္း ပြတ္ေပးရ/ာ မိုးမ တေယာက္ ေျခဖ်ားမ်ားပင္ေထာက္ကာ တကိုယ္လံုးေတာင့္တင္းလွ်က္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ဆံပင္မ်ားကိုလည္း အတင္း ဆုပ္ကိုင္ ဆြဲရင္း ကိုေအာင္၊ႏိုင့္ မ်က္ႏွာကို သူ႕ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ဆြဲပြတ္မိေနေတာ့သည္။ မိုးမ ကျငီးသံေလးျဖင့္၊
“ အိုး အမေလး၊ ေတာ္ၿပီး၊ ေတာ္ၿပီ ၊ က်မ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ေက်းဇူးျပဳလို႕ က်မကို သနားရင္ ေတာ္ပါေတာ့ ဦးေအာင္ႏိုင္ရယ္၊ ေတာ္ေတာ္ အိုး ကႊတ္စ္ ရွီးးးး”
မိုးမ ရုတ္တရက္ ထိုင္ခ်ျပစ္လိုက္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ ပါးစပ္ကို သူ႕ပါးစပ္ျဖင့္စုပ္နမ္းလိုက္ၿပီး သူ႕လက္က ကိုေအာင္ႏိုင့္ လီးႀကီးကို အလိုလို သြားကိုင္မိေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လွ်ာကို သူ႕ပါးစပ္ေလးျဖင့္ စုပ္ေနရင္းက ကိုေအာင္ႏိုင့္ လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ထုေပးေနမိေလသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အိမ္ေရွ႕ တံခါးမွ ကိုရင္ဦးေမာင္ ဝင္လာသံၾကားလိုက္ရေလသည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ကမန္းကတန္း ထရပ္လိုက္ာကသည္။ မိုးမ ကသူ႕ပန္တီကို ကမန္းကတန္း ဆြဲတင္လိုက္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္ကလည္း သူ႕လီးႀကီးကို ေဘာင္းဘီထဲ ျပန္ထည့္ကာ ဇစ္ျပန္ဆြဲတင္လိုက္ေလသည္။အခန္း ၂၀။ ကိုေအာင္ႏိုင္ မိုးမ ႏွင့္ တြဲက ျခင္း။
သူတို႕ သံုးေယာက္စလံုး ဧည့္ခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ၾကေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က အႀကံတခုရၿပီး၊
“ေဟး ကိုရင္ဦးေမာင္ မင္း ရဲ႕ ေမြးေန႕ ပဲ ေမြးေန႕ရွင္ က ဘာလို႕ မိုးမ နဲ႕ မကတာလဲ၊ လုပ္စမ္းပါ”
ကိုရင္ဦးေမာင္က လည္း ထိုအႀကံကို သေဘာက်သည္။ တခ်ိန္ထည္းမွာ သူက မိုးမ ကို ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ တြဲကခိုင္းလို႕ ရတာပဲဟုလည္း ေတြးလိုက္မိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕ သီခ်င္းဖြင့္သည့္စက္ထဲ ကို ျဖည္းျဖည္းေလး ကရသည့္ ေတးသြားမ်ား ပါသည့္ စီဒီကို ထည့္လိုက္ ၿပီး မိုးမ လက္ကို ဆြဲကာ ခန္းမ အလည္ကို သြားလိုက္သည္။ သူတို႕ ကဖို႕ ေနရာက်ယ္ေအာင္လည္း ဆိုဖာ ထိုင္ခံု တို႕ကို နည္းနည္းခ်ဲကာ ေနရာလုပ္လိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က၊
“မီးက လည္း မွိန္လို႕ရတယ္မဟုတ္လား”
ဟု ကိုရင္ဦးေမာင္ကို လွမ္းေမး လိုက္ေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္က မီးအမွိန္အလင္းလုပ္ေပးသည့္ ရီမုတ္ကြန္ထရုိး ကို လွမ္းျပလိုက္သည္။
လင္မယား ႏွစ္ေယာက္၊ ပါးခ်င္းအပ္၍ ကပ္ေနၾကေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က အခန္းမီးကို မွိန္မွိန္ေလး လုပ္ထားလိုက္သည္ ကာ ထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ညာလက္ဖဝါးႏွင့္ မိုးမ ဘယ္လက္ဖဝါးတို႕ ပူးကပ္ၿပီး လက္ေခ်ာင္းမ်ားတခုႏွင့္ တခုၾကားတိုးဝင္ ဆုပ္ကိုင္ထားၾကၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္ ဘယ္လက္ဖဝါးက မိုးမ ေက်ာေပၚတင္ကာ မိုးမ ကိုယ္ေလးကို သူ႕ကိုယ္မွာ ဆြဲကပ္ထားၿပီး ေတးသံႏွင့္ အတူ စည္းခ်က္က်က် ကေနၾကေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ဆိုဖာေပၚမွာ အသာလွဲေလွ်ာင္းရင္း သူတို႕ လင္မယားကို အကဲခတ္ေနေလသည္။ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ႏွင့္ တြဲက ေနရင္းက ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ ျဖစ္သြားတိုင္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ ကို အကဲခပ္ၾကည့္ေနသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ မွာ အရမ္းမူးေနသည္ျဖစ္ရာ ေသျခာမက ႏိုင္ပဲ မိုးမ ေျခေထာက္ကို ခနခန တက္နင္းမိရာ မိုးမ မွာ အားကနဲ ေအာ္မိေလသည္။ ထို႕ႏွင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္က ကေနရာမွ ရပ္ကာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို လွမ္းေခၚၿပီး မိုးမ ႏွင့္ တြဲကဖို႕ ေျပာေလသည္။ မိုးမ က မကခ်င္ေသာ္လည္း ျငင္းရမွာ အားနာ ေနေလသည္။ ရိုင္းသလို ျဖစ္သြားမွာလည္း စိုးသျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္ ႏွင့္ တြဲက ေနရေတာ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ေတာ့ ဆိုဖာေပၚထိုင္လွ်က္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနမွန္းမ သိေအာင္ သတိထားၿပီး ခိုးၾကည့္ေနသည္။ သူတို႕ ကေနေသာ ေနရာမွာ မီးမွာ မွိန္ရသည့္အထဲတြင္ ကိုရင္ဦးေမာင္က ထပ္မွိန္လိုက္ျပန္သည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ကို တင္းတင္းေလး ေပြ႕ဖက္ကာ မိုးမ လက္ေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သူ႕ပုခံုးေပၚေရာက္ေအာင္ တင္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ က စိတ္သိပ္မပါ သလိုျဖင့္ သူတို႕ ကို မၾကည့္ပဲ တျခားတေနရာကို ၾကည့္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနသည့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ပုခံုးေပၚသို႕ သူ႕လက္ကို တင္လိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ လက္ေအာက္မွ အသာလ်ိဳကာ မိုးမ ရငသား မ်ားကို ပြတ္သတ္ ေပးေနၿပီး ေနာက္တဖက္က မိုးမ တင္ပါးမ်ားကို ကိုင္ၿပီး သူ႕ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းႏွင့္ ဖိကပ္ထားေလသည္။ သူတို႕ ကေနသည္မွာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ရမက္ဆႏၵမ်ား ႏိုးၾကြခ်င္စရာ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ထိုအျခင္းအရာကို ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ ၾကည့္ခ်င္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူထိုင္ေနသည့္ ေနရာမွာ မီးမ်ားကို လွမ္းပိတ္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ မိုးမ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ မွာ သူ႕ေနရာသို႕ လွမ္းမျမင္ႏိုင္ေတာ့ေျခ။ တီးလံုး ျငိမ့္ျငိမ့္ႏွင့္ အတူ ကာမ ဆႏၵႏိုးၾကြားမႈ က အခန္းထဲမွာ ျဖစ္ေပၚေနၿပီ မဟုတ္ပါလား။
ကိုေအာင္ႏိုင္က ကေနရင္းျဖင့္ မိုးမ တကိုယ္လံုးကို ပြတ္သတ္ေနရင္းမွ မိုးမ လည္တိုင္ေလးကို သူ႕လွ်ာထိပ္ေလးျဖင့္ ရက္လိုက္ရာ မိုးမ ခမွ်ာ တုံခါသြားၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို တင္းတင္းေလး ဖက္ထားမိေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ ၏ အထိအေတြ႕မ်ားေၾကာင့္ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ အခန္းထဲမွာ ရွိေနသည္ဆိုတာကိုပင္ ေမ့လုလု ျဖစ္ေနရသည္။ သူတို႕ သံုးေယာက္စလံုးအတြက္လည္း ရမက္ဆႏၵမ်ား ျဖင့္ မြန္ေဝလာၾၿပီဟု ဆိုရေပမည္၊ မိုးမ အတြင္းစိတ္ထဲမွာေတာ့ သူ႕ေယာက္်ား ရွိေနလွ်က္ျဖင့္ သူက တျခားေယာက္်ား တေယာက္၏ ရင္ခြင္ထဲမွာ အခုလို ေနေနတာကို သူ႕ေယာက္်ား ကလည္း မကန္႕ကြက္၊ သေဘာတူသလို အေနအထားက သူ႕စိတ္ရိုင္းေတြကို ထၾကြေစလာသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ အဖို႕ကလည္း၊ ဒီလို လွပ ေတာင့္ေျဖာင့္လွသည့္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေရေဆးငါး မိန္းမ တေယာက္ကို၊ သူ႕ေယာက္်ား တေယာက္လံုးေရွ႕မွာ ဖက္ကိုင္ေနရတာ၊ သူ႕ေယာက္်ားက ခြင့္ျပဳထားသည္မွာ အလြန္တရာကို စိတ္လႈပ္ရွားမိေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကေတာ့ သူ႕စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ အေကာက္အထည္ေပၚေတာ့မည့္ အေျခအေန သို႕ ဦးတည္ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း စိတ္တက္ၾကြေနရေလသည္။ သူတို႕ သံုးေယာက္စလံုး၏ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အေကာင္းဖက္ကိုသာ ေတြးမိေနၿပီး ေရွ႕ဆက္ ေလွ်ာက္ၾကဖို႕ကို ဝန္မေလးၾကေတာ့ေပ။
ကိုေအာင္ႏိုင့္ လီးႀကီးကေတာ့ ေျပာစရာမလို မာေတာင္ေတာင့္တင္းေနၿပီး မိုးမ ေပါင္တန္ေတြကို အဝတ္အစားေပၚမွ ေန ပြတ္လွ်က္ ရွိေလသည္။ မိုးမ ကလည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ ပူပူေႏြးေႏြး လီးႀကီး သူ႕ေပါင္ေပၚေရာ အဖုတ္ေပၚပါ ပြတ္ေနသည္ကို ခံစားသိေနေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း တြန္းျပစ္ရမည့္အစား ကိုေအာင္ႏိုင္ကို တင္းတင္းေလးပင္ ျပန္ဖက္ထားမိေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ဆံပင္ေလးကို သူ႕ပုခံုးေပၚမွ အသာဖက္လိုက္ၿပီး လည္ကုတ္ နားရြက္ေလး ကို သူ႕လွ်ာစိုစြတ္စြတ္ျဖင့္ ရက္လိုက္ရာ မိုးမ မွာ ရွီး ကနဲ ပင္ အသံထြက္သြားေလသည္။ မိုးမ နွလံုးခံုသံ ကလည္း ျမန္လာရသည္။ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ သူ႕ဆီက ဘာလိုခ်င္ေနတာလဲ ဆိုတာကို သူသိရဲ႕သားနဲ႕ ထိုသူ႕ရင္ခြင္ထဲ သူတိုးဝင္ေနသည့္ အျဖစ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ထိုင္ေနသည့္ ဖက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ ေမွာင္ေနသျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ကုိပင္ မျမင္ရေျခ။
ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္မ်ားက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မိုးမ ဒရက္စ ေအာက္မွ အသာလ်ိဳဝင္ကာ မိုးမ တင္သား မ်ားကို ပန္တီေပၚမွ ပြတ္ေနေလသည္။ ၿပီးေတာ့မွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပန္တီေအာက္ကို လက္္ေခ်ာင္းထိုးထည့္ကာ အသား မ်ားကို ကိုင္တြယ္ပြတ္သတ္ေပးေနေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ပါးစပ္ကလည္း မိုးမ ရဲ႕ ရမက္ ျပင္းျပကာ ဆာေလွာင္လို႕ ဟေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ပါးစပ္ဆီသို႕ ေရာက္သြားၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ႏူတ္ခမ္းခ်င္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ စုပ္မိေနၾကေတာ့သည္။ ေနာက္ခံတီးလံုးသံက လည္း ျငိမ့္ျငိမ့္ေလးႏွင့္ ရမက္ ဆႏၵေတြကို ႏိုးဆြ ေပးေနေလသည္။
ထိုသို႕ နမ္းေနရင္းမွ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ေခ်ာင္းေတြက ပန္တီေအာက္မွ မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ကို ႏိုက္ဖုိ႕ က်ိဳးစားရာ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလးက အကြဲေၾကာင္းေလး ရွိရာ ေရာက္သြားေသာ္လည္း အေနအထားက ေသျခာကိုင္လို႕ မရ ျဖစ္ေနရသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ပင္ သီခ်င္းက လည္း ေနာက္တပုဒ္သို႕ ကူးေျပာင္း သြားေလ၇ာ၊ သူတို႕ မွာ ဆက္က ရင္းျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုရင္ဦးေမာင္ကို မေတြ႕သည္ႏွင့္ သူ႕ေဘာင္းဘီက ဇစ္ကို အသာဆြဲခ်ၿပီး လီးကို ထုတ္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ အက်ႌစကိုလည္း မလိုက္ၿပီး ပန္တီကို ဆြဲခ်လိုက္ေလသည္။ ထို႕ေနာက္ သူ႕လီးႀကီးကို မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထည့္လိုက္မည္အလုပ္တြင္ တီးလံုး စီဒီက အသံထပ္ကာ တဂ်စ္ဂ်စ္ ျဖစ္ၿပီး တခန္းလံုးဆူသြားသျဖင့္ ပြဲပ်က္သြားေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ပါးစပ္က က်ိန္ဆဲေနမိေတာ့သည္။ စီဒီပေလယာသာ အဲလို မျဖစ္ရင္ သူ႕လီးႀကီး မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္သြားၿပီ မဟုတ္ပါလား၊ မိုးမ လည္း မကန္႕ကြက္ေတာ့ဘူး၊ အေျခအေနေကာင္းေနၿပီ၊ မိုးမ ပန္တီလည္းေပါင္လည္ေရာက္၊ ငါ့လီးလည္း အဆင္သင့္၊ မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ငါ့လက္ထည့္ေတာ့ေတာင္ ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး၊ ေစာက္ရည္ေတြလဲ ရြဲေနၿပီ၊ ငါ့လီးႀကီး ဆြဲထုတ္တာလည္း သူေတြ႕တယ္၊ ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး ရုန္းလည္းမရုန္းေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ လုပ္ဖို႕ အဆင္သင့္ပဲ ေတာက္…”
ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုရင္ဦးေမာင္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ဘက္သို႕ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ မီးေတြ လည္း ျပန္လင္းလာခဲ့ၿပီး မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ဆီသို႕ သြားရင္း၊
“ ကိုကို..ကိုကို..အိပ္ေပ်ာ္ေနပလား၊ ထေတာ့ေလ”
ဟု ႏိုးေနရာ၊ ကိုေအာင္ႏိုင္က အနားကပ္လာၿပီး၊ မိုးမ နားနား ကပ္ကာ၊
“အိပ္ပါေစ၊ အိပ္ပါေစ ေလကြာ၊ လာ တို႕ေတြ မင္းတို႕ အိပ္ခန္းထဲ သြားၾကရေအာင္၊ အဲဒါ ခြင္ေကာင္းပဲ၊ လာပါ အခ်စ္ရယ္ေနာ္”
သို႕ေသာ္လည္း မိုးမ က စိတ္ေတြ ျပန္လည္သြားၿပီမို႕ ျငင္းဆိုလိုက္သည္၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ အထပ္ထပ္အခါခါ ဂ်ီက် ေတာင္းဆိုေသာ္လည္း မလိုက္ေလွ်ာေတာ့ေျခ။ ကိုေအာင္ႏိုင္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္သြားမိသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ဖံုးမွ အသံျမည္လာၿပီး ခ်ိန္းထားေသာ တက္ဆီ သမား က အိမ္ျပန္ပို႕ရန္ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းေခၚျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ စိတ္ေလွ်ာ့သြားရေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ အမူအယာကို ၾကည့္ၿပီး မိုးမ တေယာက္ ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္ရင္း ရယ္ေမာလိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က၊
“အင္းပါ နင္ ငါ့ကို ေလွာင္တယ္ေပါ့ေလ၊ က်ပ္က်ပ္ သတိထား၊ ဟြန္႕ ဘာမွတ္သလဲ ငါ တက္ဆီ ကို ျပန္သြားခိုင္းလိုက္ၿပီး ဒီမွာ အိပ္လိုက္မယ္၊ မနက္ ရံုးကို ဒီကေန တက္လို႕လဲရတယ္ သိလား”
“အို မလုပ္ပါနဲ႕ ခု ျပန္သြားပါေတာ့၊ ေနာက္ေတာ့ အခြင့္အေရးႀကံဳအုန္းမွာပါ”
ဟု မိုးမ က ျပန္ေျပာရင္း ကိုရင္ဦးေမာင္ကိုလည္း အတင္းလႈပ္ႏိုးေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ကလည္း အခုမွ ႏိုးလာသည့္ပံု ဟန္ေဆာင္ရင္း ဘယ္ႏွစ္နာရီရွိၿပီလဲဟု ေမးလိုက္ေလသည္။မနက္တနာရီ ထိုးခါနီးၿပီ ဟု သိလိုက္ရသျဖင့္ အိမ္ျပန္ေတာ့မည့္ ကိုေအာင္ႏိုင္ ႏွင့္ ႏူတ္ဆက္စကားေျပာလိုက္ေတာ့သည္။
အခန္း ၂၁။ ေကာင္ေလး အသစ္တဦး။
ခုမွ ပဲ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အိပ္ယာဝင္ၾကရေတာ့သည္။ မိုးမ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အျဖစ္ စေျပာေလသည္။
“ဒီည ရိုးပေလးကို ခ်စ္ေလး ေျပာမယ္ ဘယ္သူျဖစ္ခ်င္လဲ ဆိုတာ ကဲ ေက်နပ္ပလား”
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ ေပ်ာ္ရသည္ေပါ့။ မိုးမ သူ႕ကို ဘယ္သူအျဖစ္ ရိုးပေလး လုပ္မယ္ ဆိုတာလည္း သူသိေနၿပီေလ။ မိုးမက၊
“ကဲ ကိုကိုက ဦးေအာင္ႏိုင္၊ ခ်စ္ေလးက အိမ္မွာ တေယာက္ထဲ ရွိေနတုန္း၊ ဦးေအာင္ႏိုင္က အိပ္ခန္းထဲ ဝင္လာမယ္၊ ခ်စ္ေလးက ဦးေအာင္ႏိုင္ နဲ႕ အရမ္းရင္းႏွီး ေနၿပီ၊ ဦးေအာင္ႏိုင္ က ခ်စ္ေလး ကိုယ္လံုးကို ကိုင္တာ တြယ္တာ က မဆန္းတို႕ ပဲနဲ႕ အသားက်ေနၾၾကၿပီေပါ့။ ဟုတ္ပလား၊ ကိုကို ဒါမ်ိုး လိုခ်င္တယ္မဟုတ္လား”
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ အရမ္းကို စိတ္တက္ၾကြ လာရသည္၊ သို႕ေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလး မူးေနသျဖင့္၊ျပန္မေျဖႏိုင္။ မိုးမ က ဆက္ဆီ ျဖစ္ေသာ ညဝတ္အက်ႌေလး ကို ဘရာဇီယာမပါပဲ ဝတ္ထားရင္းက ပက္လက္ လွဲေနေသာ ကိုရင္ဦးေမာင္ ခါးေနရာေလာက္မွ တက္ခြ ၿပီး ကုန္းကာ ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ဘတ္ လည္ပင္းတို႕ ကို ရက္ေနေလသည္။ မိုးမ တေယာက္ အစာငတ္ေနေသာ က်ားမ ေလးအလား အရမ္းကို ၾကမ္းေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ကို အေတာ္ထ သြားေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္မဟုတ္လား။ မိုးမ တြားတြား ျဖင့္ ေျခရင္းဘက္ဆင္းလိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး ၾကမ္းေပၚသို႕ ျပစ္ခ်လိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ အိပ္ငိုက္ၿပီး ပါးစပ္မွလည္း မပီမသျဖင့္ သူမူးေနၿပီ ဆိုတာကို ေျပာေနသည္။ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ လီးႀကီးကို ကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျမြအေသေကာင္လို ေပ်ာ့ေနေလသည္။ မိုးမ ကိုရင္ဦးေမာင္ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ကာ ေနာက္လိုက္သည္။
“အခ်စ္ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ၊ ေပ်ာ့ေခြလို႕ပါလား၊ ဘာမ်ားျဖစ္လို႕လဲ”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မပီမသ ဝူးဝူးဝါးဝါး အသံျဖင့္၊
“ကိုယ္ေတာ့ ဒီည မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ထင္တယ္ အခ်စ္ရယ္၊ ကိုအရမ္းမူးေနၿပီ၊ အရမ္းလည္း အိပ္ငိုက္ေနၿပီ၊ အိပ္ၾကရေအာင္ကြာ”
မိုးမ တေယာက္ ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားပါ။ အခု အခ်ိန္မွာ မိုးမ က အရမ္းဆာေနၿပီ မဟုတ္လား၊ မိုးမ လိုေနၿပီ ဆိုေတာ့ သူတတ္သမွ် မွတ္သမွ်ျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္လီးႀကီးမာလာေအာင္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ႀကိဳးစားေလသည္။ ပြတ္ကိုင္လိုက္၊ လွ်ာႏွင့္ ရက္လိုက္၊ စုပ္လိုက္ျဖင့္ လုပ္ေပးေသာ္လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ ဆီမွ တခ်က္တခ်က္ ေဟာက္သံေလးပင္ထြက္လာတာၾကားရေလသည္။ မိုးမ အရမ္းကို စိတ္ပ်က္သြားမိသည္။ဘာလုပ္ရမွန္းလည္း မသိေတာ့၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ေပၚတက္ေမွာက္ခ်လိုက္ရင္း ရင္ဘတ္ကို သူ႕လက္သီးဆုပ္ေလးမ်ားႏွင့္ ထုရင္း၊
“ ရွင္ သိပ္ဆိုးတာပဲ၊ က်မ အခု အရမ္းကို အလိုးခံခ်င္ေနေတာ့မွ ရွင္က မူးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ၊ အခုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ၊ က်မ ကိုယ္က်မ ဘယ္လို စိတ္ေျဖရမွာလဲ”
မိုးမ က အရည္ေတြ ရြဲေနေသာ သူ႕ေစာက္ဖုတ္ျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ ဒူးေခါင္းေပၚတြင္ ပြတ္ေနရင္း ကိုရင္ဦးေမာင္လည္ပင္းေတြကို ဖက္နမ္းေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္က ေကာင္းေကာင္းႀကီးေဟာက္ေနေလၿပီ။ မိုးမ သူ႕ေစာက္ဖုတ္ကို တအားပြတ္ၿပီး စိတ္ေတြ တိုလာေသာ္လည္း အာသာက မေျပ၊ အိပ္လို႕လည္း မရ၊ သျဖင့္ အိပ္ယာမွ ထကာ သူ႕ညဝတ္အက်ႋေလးကို ဝတ္ၿပီး ညေလညွင္းခံရန္၊ ဝရံတာသို႕ ထြက္လာခ့ဲသည္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့ လံုျခံဳေရးတဲေလး ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး ဥကၠာ ကို သတိရလိုက္မိသည္။ မိုးမ ေခါင္းထဲမွာ အေတြးမ်ိဳးစံုေပၚလာၿပီး သူ႕အိမ္ထဲကို ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္၊ ေနာက္ အျပင္ေလကို အားရပါးရ ရိႈက္ကာ ရႈလိုက္ၿပီး အိမ္ထဲသို႕ ျပန္ဝင္ကာ အိပ္ခန္းထဲ ဝင္ၾကည့္လို႕ေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ ဝက္တေကာင္လို တေခါေခါ တခြီးခီြး ႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္ ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မိုးမ ရုတ္တရက္ သူ႕အပတ္မန္႕ မွ ထြက္လိုက္ကာ ဓါတ္ေလွခါးဆီသို႕ ေလွ်ာက္လာခဲ့လိုက္ေလသည္။
မိုးမ က သူ႕ညဝတ္အက်ႌအပါးေပၚမွ ဝတ္ရံုတခု ထပ္ျခံဳလာခဲ့ေသာ္လည္း ဘရာဇီယာ မပါေသာ သူ႕ႏို႕ေတြက လႈပ္ရွားေနသည္ကိုေတာ့ ေတြ႕ျမင္ေနရေလသည္။ ဆံပင္ကလည္း ဖားယားလႊင့္လွ်က္၊ ရမက္ခိုးေဝေနေသာ သူ႕မ်က္လံုးမ်ားကလည္း စြဲမက္စရာျဖစ္ေနေလသည္။
မိန္းမ တေယာက္အဖို႕ အၾကာႀကီး ႏူးဆြ ေနတာကို ခံရၿပီး စိတ္အရမ္းထလာသည့္အခ်ိန္တြင္ လိုခ်င္လာသည့္ အရာကို မရလိုက္သည့္အခါ ငတ္မြတ္လာၿပီး ေသြးသားေတြက ဆူပြက္လာေလသည္။ ညလည္ေခါင္ အခ်ိန္မေတာ္ႀကီးမွာ သူဘယ္ကို သြားၿပီး သူ႕ရဲ႕ ငတ္မြတ္မႈကို ေျဖေဖ်ာက္မွာလဲ၊ ရိုးသား ၿပီး အရွက္ႀကီးခဲ့သည့္ မိန္းခေလးတဦး၊ ကာမ အရသာ ဆိုတာ ဘာမွန္းေသျခာမသိခဲ့သည့္ မိန္းခေလးတဦး အခုေတာ့ အရမ္းကို ထန္ေနၿပီး လီး ဆာေနၿပီ ဆိုေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူပင္ ဘာလုပ္လို႕ ဘာကိုင္မိမွန္းမသိ၊ ဓါတ္ေလွခါးျဖင့္ ေအာက္သို႕ ဆင္းလာခဲ့ၿပီး လံုျခံဳေရး ကင္းတဲ အေဆာက္အဦးေလး ရွိရာသို႕ ေလွ်ာက္လာခဲ့ေလသည္။ သူျခံဳလာသည့္ ေရွာေစာင္ေလးကလည္း အေရွကပိုင္းမွာ လြင့္ပ်ံေနၿပီး သူ႕ရင္ဘတ္မွ ညဝတ္အက်ႌေလးကို လွမ္းျမင္ေနရသည္မွာ အလြန္ပင္ ဆက္ဆီ က်ေနေပသည္။ မိုးမ က ဥကၠာ ကို ေတြ႕ရမည္ဟု မွန္းထားေသာ္လည္း အသက္၅၀ ခန္႕ လူႀကီးတဦးကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ အံ့အားသင့္သြားရေလသည္။ ထိုလူႀကီးကလည္း သူ႕အသံ ၾသၾသ ႀကီးျဖင့္၊
“ ဘာျဖစ္လို႕ဘာလဲ ခင္ဗ်ာ၊ ဘာအကူညီလိုလို႕လဲ ခင္ဗ်ာ”
ဟု လွမ္းေမးလိုက္ပါသည္။ မိုးမ ရုတ္တရက္ ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားသည္။ ဥကၠာ တေယာက္ က ေန႕ဆိုင္းလုပ္ၿပီး ညဘက္မွာ တျခားသူတေယာက္ က ဂ်ဴတီက်ေနသည္ကို သူသတိမထားလိုက္မိေျခ။ ထိုလူႀကီးက မိုးမ ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး ေလ့လာေနေလသည္။ ညလည္ေကာင္ႀကီးမွာ မိုးမ ကို ခုလိုပံုမ်ိဳး ႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ရသည့္ မည္သည့္ ေယာက္်း မဆို လီးေတာင္မွာ က်ိန္းေသသည္မဟုတ္လား၊ ထိုလူႀကီးမွာ လည္း ေယာက္်ား သားေပမို႕ သူ႕လီးႀကီးကို အသာဖိထားလိုက္ရေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ထိုသူမွာ တာဝန္ ဝတၱရားကို နားလည္သည့္သူျဖစ္ေလရာ မိုးမ ကို ေသျခာၾကည့္ၿပီး ေမးခြန္းထပ္ေမးလိုက္ျပန္သည္။
“မင္း အေပၚထပ္မွာ ေနတာမဟုတ္လား၊ တခုခု ျပႆနာ ရွိလို႕လား ၊ ငါဘာကူညီေပးရမလဲ”
ထိုအခါမွ မိုးမ မွာ နည္းနည္း ရွက္သြားရသည္။ တစိမ္းေယာက္်ား တေယာက္ေရွ႕မွာ ညဝတ္အက်ႌအပါးႏွင့္ အေပၚမွ ပုဝါစေလးသာ ျခံဳထားသည္ကို သတိျပဳမိသျဖင့္ အသံကို နည္းနည္း အရက္မူးလာသည့္ဟန္ေဆာင္ရင္း၊ သူ႕ေယာက္်ား ေမြးေန႕အခုပဲ ၿပီးသြားၿပီး သူအိပ္လို႕ မေပ်ာ္သျဖင့္ စီးကရက္ ေသာက္ခ်င္ လာသျဖင့္ စီးကရက္ ထြက္ရွာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က လူကိုလည္း ယိမ္းယိုင္ျပလိုက္ရာ ေျခလွမ္းေခ်ာ္သြားသျဖင့္ တကယ္လဲမလို ျဖစ္သြားရာ ထိုလူႀကီးက အခ်ိန္မိွီ ဖမ္းကိုင္ထိန္းထားလိုက္ရေလသည္။
“အိုေက က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို စီးကရက္ ေပးမယ္ ဒါေပမဲ့ အေပၚျပန္တက္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္လိုက္ပို႕ေပးမွ ရမယ္၊ ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ အေတာ္မူးေနပံုရတယ္၊ ေတာ္ၾကာ ေခ်ာ္လဲ ၿပီး ျပဳတ္က်ရင္ အနာတရ ျဖစ္ေနအုန္းမယ္၊ ခနေစာင့္ “
ထိုလံုျခံဳေရး ဝန္ထမ္းလူႀကီးက မိုးမ ပုခံုးေလးကို ကိုင္ရင္း ဓါတ္ေလွခါးရွိရာသို႕ ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။ ဓါတ္ေလွခါးထဲ အေရာက္တြင္ သူက သူ႕လက္ေမာင္ကို မိုးမ ပုခံုးတြင္ ဆက္တင္ထားလိုက္ၿပီး မိုးမ က သူ႕ေခါင္းေလး ကို ထိုသူ၏ရင္ဘတ္ေပၚတြင္ ေမွးတင္ထားလိုက္သည္။ မိုးမ ရင္သား မ်ားက ထိုလူႀကီး၏ ရင္ဘတ္ကို ဖိမိေန ရာ ထိုသူႀကီးမွာ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားလာၿပီး မိုးမ ရင္သား ေျမွာင္းကို ငံု႕ၾကည့္ရင္းက အေတြးေတြ က်ယ္ျပန္႕လာေလသည္။ သူက မိုးမကို၊
“မမေလး ရဲ႕ ေယာက္်ား မွာ စီးကရက္ လံုးဝမက်န္ေတာ့လို႕လား ခင္ဗ်”
မိုးမ က သူ႕မ်က္လံုးေတြကို အရမ္း အိပ္ငိုက္ေနသလို စင္းစင္း ေလး လုပ္ရင္း မူးေနသလို ဟန္ျဖင့္၊
“ဟင့္အင္း၊ သူက ေဆးလိပ္မေသာက္ဘူး၊ သူ႕သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က လာတယ္၊ အခုေတာ့ျပန္သြားၿပီ၊ က်မက ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာလို႕၊ က်မ အမ်ိဳးသားက အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ၊ က်မ ကသာ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး ျဖစ္ေနလို႕”
ညေစာင့္လူႀကီးက ေတြးလိုက္သည္၊ အင္း သူ႕ေယာက္်ားက လည္း အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္၊ ဒီေလာက္ ငယ္ရြယ္လွပတဲ့ မိန္းမ ကို ထားထားၿပီးေတာ့၊ အခုေတာ့ၾကည့္စမ္း ေယာက္်ား ဂရုစိုက္မခံရတဲ့ မိန္းမ ေတြက ရြတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္ေနၿပီ၊ ငါ လိုးခ်င္ရင္ ေတာင္ ဒီအမ်ိဳးသမီးကို လိုးလို႕ရႏိုင္ေနၿပီ၊ စမ္းၾကည့္လိုက္အုန္းမယ္၊ တကယ္လို႕ သူငါ့ကို အခန္းထဲ ဝင္ခြင့္ျပဳရင္၊ သူ႕ေယာက္်ား တကယ္ကို အေသေကာင္လို၊ အိပ္ေမာက်ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ငါသူ႕ ကို က်ိဳးစားၾကည့္အုန္းမယ္၊
ဓါတ္ေလွခါးက ထြက္လာၿပီး သူတို႕ မိုးမ အခန္းကို ေလွ်ာက္လာၾကခ်ိန္၊ မိုးမ က ခနရပ္ရင္း သူ႕ကို ေက်းဇူးတင္စကားေျပာေနေသးသည္။ ထိုလူႀကီးက တိုးတိုးေျပာဖို႕၊ တျခားလူေတြ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကသျဖင့္ မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း၊ ေျပာေသာ္လည္း မိုးမ က မူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ဆက္ေျပာေလသည္။ ထိုသူက မိုးမ ကို သူတို႕ အခန္းတံခါး ဖြင့္ခိုင္းၿပီး သူတို႕ အိပ္ခန္းထဲ သြားရေအာင္ဟု ေျပာေလသည္။ မိုးမ က၊ ေလွာင္သလို ျဖင့္၊
“က်မ အိပ္ခန္းထဲကို၊ ဟုတ္လား၊ ရွင္က က်မတို႕ အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္ခ်င္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ က်မ ေယာက္်ားက အိပ္ေနတယ္ အိပ္ခန္းထဲမွာ”
ထိုလူႀကီးက မိုးမ ကို အဲလို မေျပာပါႏွင့္ သူမ်ားေတြ ၾကားသြားအုန္းမယ္ဟု ေျပာေလသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ မိုးမ တို႕ အခန္းႏွင့္ ကပ္ရက္ မွာ အင္တာနက္ ဝင္ၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနသူ လူငယ္တဦးက အသံၾကားသျဖင့္ အခန္းျပင္သို႕ ထြက္ၾကည့္ေလသည္။ ထိုလူငယ္ ကို ျမင္သည္ႏွင့္ ညေစာင့္လူႀကီးက ဓါတ္ေလွခါး ရွိရာဘက္သို႕ လွည့္ထြက္သြားေတာ့သည္။ ထိုလူငယ္မွာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္သာ ရွိေသးၿပီး သူက မိုးမ ရွိရာသို႕ ေလွ်ာက္လာၿပီး ၊
“ မမ ဘာျဖစ္လို႕လဲ “
ဟုေမးလိုက္သည္။ မိုးမ က ဆက္ၿပီး မူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း၊
“မင္းးး….က..ဘူ...လဲ”
“က်ေနာ္ ရဲေက်ာ္ ပါ၊ အမ တို႕ နဲ႕ အခန္းခ်င္းကပ္ရက္မွာ ေနပါတယ္၊ အမ အသံကို အခန္းထဲက ၾကားလို႕ ညၾကီးအခ်ိန္မေတာ္ တခုခု မ်ား ျဖစ္သလား လို႕ ထြက္ၾကည့္တာပါ၊ “
မိုးမ က ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။ ရဲေက်ာ္က မိုးမ ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္လိုက္ရာ အရမ္းဆက္ဆီက်ေသာ မမ ႀကီးျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ လီးပင္ ခ်က္ျခင္းေတာင္သြားရသည္။ မိုးမ က သူ႕အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ဝင္လိုက္ၿပီး ရဲေက်ာ္ကို ဂြတ္ႏိုက္ ေျပာလိုက္သည္။ ညေစာင့္ၾကီးကေတာ့ သူတို႕ ျမင္ကြင္းမွာ မရွိေတာ့ေျခ၊ ရဲေက်ာ္က အခန္းထဲ ျပန္ဝင္ၿပီးအင္တာနက္ မွာ ဆက္ဆီ မိန္းမ ပံုေတြ ကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္းမွ မိုးမ ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိလာသျဖင့္ မိုးမ ကို သြား ေလ့လာလိုက္အုန္းမည္ဟုေတြးရင္း သူ႕အခန္းမွ ထြက္ကာ မိုးမ တို႕ အခန္းတံခါးကို သြားေခါက္လိုက္မိေလသည္။
အခန္း၂၂၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ မိုးမ ကို ညစာထြက္ေကၽြးျခင္း။
မိုးမ က အခန္းတြင္းမွ တံခါးကိုမဖြင့္ေပးပဲ တံခါးရြက္ ကိုမွီ၍ ဘယ္သူလဲဟု လွမ္းေမးလိုက္ေလသည္။ ရဲေက်ာ္က၊
“ မမ .က်ေနာ္ ရဲေက်ာ္ပါ၊ မမေဘးအခန္းကေလ၊. မမကိုၾကည့္ရတာ အထီးက်န္ေနသလိုမို႕ က်ေနာ္ မမ ကို အေဖၚရေအာင္ စကားစၿမီေျပာခ်င္လို႕၊ တံခါး ခနေလာက္ဖြင့္ေပးပါလား၊”
မိုးမ တေယာက္ သူ႕စိတ္ေတြက လိုခ်င္တာ မရ၍ ဂဏာမျငိမ္ ျဖစ္ကာ သူ႕အျပဳအမူေတြက ဘရမ္းဘတာ ျဖစ္ေနတာကို သူ႕ဘာသာ သူသိသည္။ သူဘာလို႕ အဲလိုေကာင္ေလးနဲ႕ စကားျပန္ေျပာမိေနမွန္းေတာင္ သူမသိျဖစ္ေနရသည္။ မိုးမ က အတြင္းမွ ေန၊
“ေကာင္ေလး မင္း ဒီအခ်ိန္ႀကီး အိပ္ယာဝင္သင့္ေနၿပီ၊ မင္းမိဘေတြ သိရင္ စိတ္ဆိုးေနမယ္ေနာ္”
သို႕ေသာ္လည္း ရဲေက်ာ္တေယာက္ အင္တာနက္ ပြန္ဆိုက္ေတြလည္း ၾကည့္ၿပီး ခုနက မိုးမ ရဲ႕ အဝတ္အစားနဲ႕ အသြင္အျပင္ကိုလည္း ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ မိုးမ ကို တအားကို ထိခ်င္ ကိုင္ခ်င္ေနမိသည္။ မိုးမ ၾကည့္ရတာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး မူးေနပံုရသျဖင့္၊ သူကံေကာင္းလွ်င္ အခြင့္အေရးရႏိုင္သည္ဟု တြက္ေနမိသည္။
မိုးမ က တံခါးမဖြင့္ေပးပဲ သူ႕ကို သြားအိပ္ေတာ့ဟုသာ အတြင္တြင္ ေျပာေနသျဖင့္ ရဲေက်ာ္တေယာက္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖင့္ သူ႕အခန္းသို႕ ျပန္လာခဲ့ရေလသည္။ အိပ္ခါနီး မုိးမ ကို မွန္းၿပီး ဂြင္းထုျပစ္လိုက္ရေလသည္။ မိုးမ တေယာက္မွာလည္း သူ႕အခန္းထဲမွာ အိပ္လို႕ မေပ်ာ္ မနက္ငါးနာရီ ထိုးခါနီးအထိပင္၊ အိမ္သာ သို႕ ငါးေခါက္ထက္မနည္း သြားလိုက္ျပန္လိုက္ျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ မ်ား တေရးႏိုးလာမလား ဟု ေစာင့္ေနမိေတာ့သည္။
မိုးမ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး မနက္ ေျခာက္နာရီခြဲေလာက္က်မွ ကိုရင္ဦးေမာင္ အိပ္ယာႏိုးလာခဲ့ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ မေန႕ညက အရက္မ်ားသြားသျဖင့္ ေခါင္းခဲေနသျဖင့္ မိုးမ ကို အေႏွာက္အယွက္မေပးေတာ့ပဲ၊ ေရမိုးထခ်ိဳးကာ လဘက္ရည္တခြက္ေသာက္ၿပီး ရံုးသြားဖို႕ ျပင္ေတာ့သည္။
ရံုးမသြားခင္ မိုးမ ကို နမ္းၿပီး ႏူတ္ဆက္ရင္းက ဆက္အိပ္ေနလိုက္ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ေနာက္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ သူ႕ကား ကို ဒီေန႕ ျပန္လာယူလိမ့္မည္ ဆိုတာကိုလည္း မေမ့ဖို႕ မွာခဲ့လိုက္ေလသည္။ မိုးမ ကေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ေျပာသမွ်ကို ၾကားေနရေသာ္လည္း အိပ္မက္ဟုသာ ထင္ေနေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ရံုးကို ထြက္သြားေတာ့ မိုးမ တေယာက္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အိပ္ေမာက်ေနေလၿပီ။
ကိုရင္ဦးေမာင္ ရံုးသို႕ ထြက္သြားၿပီး မၾကာခင္မွာပင္ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ သူတို႕ အပတ္မန္႕သို႕ ေရာက္လာခဲ့ေလသည္၊ သူ႕ကားကို ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ ဆီမွ ျပန္ယူရန္ျဖစ္သလို မိုးမ ကိုလည္း ေတြ႕ခ်င္ေသာေၾကာင့္ အေပၚသို႕ ခပ္သုပ္သုပ္ တက္လာခဲ့ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ မိုးမ တို႕ အခန္းတံခါးကို လည္းေခါက္၊ လူေခၚေခါင္းေလာင္းကိုလည္း တီး လုပ္ေလသည္။ မိုးမ တေယာက္ တညလံုး အိပ္မေပ်ာ္ပဲ၊ အခုမွ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေမာက်ေနေလရာ၊ ႏိုးဖို႕ မလြယ္ေတာ့ေပ၊ မိုးမ အိပ္မက္ထဲမွာ တံခါးကို တေယာက္ေယာက္က ေခါက္ေနၿပီး လူေခၚေခါင္းေလာင္းသံကိုလည္း ၾကားေနရသည္၊ သို႕ေသာ္လည္း သူ႕ေျခေထာက္ေတြက လႈပ္ရွားလို႕ မရသျဖင့္ တံခါးဆီသို႕ မသြားႏိုင္ ျဖစ္ေနရသည္။ အျပင္မွာျဖစ္ေနသမွ် ကို သူအိပ္မက္မက္ေနသည္ဟုပင္ မိုးမ တေယာက္ထင္ေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ၁၅ မိနစ္ခန္႕ တံခါးေခါက္လိုက္၊ လူေခၚေခါင္းေလာင္းႏွိပ္လိုက္ျဖင့္ လုပ္ေသာ္လည္း မိုးမ မႏိုးႏိုင္၊ ရံုးခ်ိန္လည္း ေနာက္က် ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ဒီထက္ပို မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ၊ သူ႕ကားဆီသို႕ ထြက္လာခဲ့ရေလေတာ့သည္။ ေဘးအခန္းမွ ရဲေက်ာ္ကလည္း မိုးမ တို႕ အခန္းကို ေခါက္ေနသည့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ၾကည့္ကာ၊ ဒီလူ ကဘယ္သူလဲ ေစာေစာစီးစီး တံခါးလာေခါက္ေနၿပီး အခန္းထဲက မမ ကလည္း တံခါးလာမဖြင့္ေပး၊ ဧကန္န ေတာ့ ဒီလူလည္း ငါ့လိုပဲ ဟို မမ ကို လိုးခ်င္ေနတဲ့ေကာင္ပဲ ျဖစ္မယ္။ ဟု ေတြးေနေလသည္။
ရံုးဆီကို ကားေမာင္းလာရင္းက ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ မေန႕ညက ေျပာခဲ့သည့္ စကားတခြန္းကို ျပန္ၾကားေယာင္ေနမိသည္၊ မိုးမ က က်မ တို႕ အခ်န္က်ရင္ အဆင္ေျပသြားမွာပါ၊ အခုအခ်ိန္ မွာ မေကာင္းပါဘူး၊ အခြင့္ေကာင္းရရင္ က်မ ရွင့္ကို အသိေပးပါ့မယ္၊ ဆိုတာကိုပဲ ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္က မိုးမ မွာ သူ႕အလိုးကို ခံဖို႕ သေဘာတူသည္ဟု ဆိုလိုတာလို႕ပဲ ေတြးလိုက္မိၿပီး၊ နည္းနည္း ေတာ့ စိတ္ေပ်ာ္သြားသည္။ သူ႕မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိေသးတာပဲ။
မိုးမ ကို တပ္မက္လိုခ်င္ေနၾကေသာ ေယာက္်ား သားမ်ားမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို နီးကပ္ၿပီးမွ ဘယ္သူမွ မေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကေပ။ ရဲေက်ာ္ မွာ ေက်ာင္းသား တေယာက္ျဖစ္သျဖင့္ သူ႕အခန္းမွ မနက္ ရွစ္နာရီ ဆိုလွ်င္ ေက်ာင္းသို႕ သြားရၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း မိုးမ အခန္းတံခါးကို အခြင့္ရတိုင္း လွမ္းၾကည့္ေနျဖစ္ေလသည္။ မိုးမ အခန္းတံခါးရြက္ ကိုပင္ သူ႕နားကပ္ကာ အထဲက ဘာသံမ်ားၾကားရမလဲ နားေထာင္ၾကည့္မိေသးသည္။ ဘာသံမွ မၾကားရေျခ၊ ေနာက္ေတာ့ ဝရံတာကို ပတ္ၿပီး အထဲကို ျမင္ရမလား လွည့္ပတ္ေခ်ာင္းေသးေသာ္လည္း ဘာမွ မျမင္ရသျဖင့္ စိတ္ပ်က္ၿပီး ေက်ာ္ငးသို႕ ထြက္သြားရေလသည္။ ေက်ာင္းမွာလဲ မိုးမ အေၾကာင္းစဥ္းစား မိေနၿပီး သူ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေတာင္ ေျပာျပမိေလသည္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားက သူ႕ကို ဆက္က်ိဳးစားၿပီး ရေအာင္လုပ္ဖို႕ ဝိုင္းအားေပးၾကေလသည္။
မိုးမ မွာ ေနလည္ခင္း ၂ နာရီေလာက္မွ ႏိုးလာေလသည္။ မိုးမ လည္း ေခါင္းေတြခဲ ၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္ က ကိုေအာင္ႏိုင္ကားလာယူမယ္ ဆိုတာ ေျပာခဲ့တာကို သတိရလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုေအာင္ႏိုင္ တံခါးလာေခါက္တာကို သူမသိလိုက္ေျခ။ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး လဘက္ရည္တြက္ေသာက္ရင္း ညတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေမ့ျပစ္ဖို႕ က်ိုးစားလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ေျခ။ ကိုေအာင္ႏိုင္ရဲ႕ ေလပူေႏြး ေတြ သူ႕လည္တိုင္ေပၚမွာ ခံစားခဲ့ရတာေတြ၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ရဲ႕ အထိအေတြ႕ေတြ၊ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လီးမာမာႀကီးနဲ႕ သူ႕ေပါင္တန္ေတြကို ပြတ္ေပးခဲ့တာေတြ၊ နဲ႕ ကိုေအာင္ႏိုင္ရဲ႕ ေတာင္းပန္ခယခဲ့တဲ့ အသံေတြကို ျပန္ေတြးေနမိသည္။၊ ကိုေအာင္ႏိုင့္လွ်ာႀကိးနဲ႕ သူ႕ေစာက္ဖုတ္ကို ရက္ခဲ့ စုပ္ခဲ့တာေတြ ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕ေစာက္ဖုတ္ကေလးကလည္း အရည္ေတြ ရြဲေနၿပီး လိုခ်င္ေနတာေတာင္ သူက အတင္းျငင္းဆန္ခဲ့တာေတြ။ ေနာက္ၿပီး သူအရမ္းကို လိုခ်င္ ေနတဲ့အခ်ိန္ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ သူ႕ကို လိုးမေပးႏိုင္ခဲ့တာေတြ ျပန္ေတြးေနမိၿပီး၊ သူ႕စိတ္ထဲ မွာ ေတာ္ေတာ့္ကို အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း အခန္းထဲမွာ မြန္းက်ပ္သလို ျဖစ္လာသျဖင့္ အျပင္မွ ေလ ေလး ထြက္ရႈရေအာင္ ဝရံတာသို႕ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ ထိုအခါမွာ ေအာက္ ဘက္ကင္းတဲ မွ ဥကၠာ ကို လွမ္းျမင္လိုက္ရေလသည္။ မိုးမ သူ႕ကိုယ္သူ ျပန္ၿပီးထိန္းခ်ဴပ္ေနရေလသည္။ သူ ဥကၠာကို သြားၿပီး မခ်င့္မရဲျဖစ္ေအာင္ စခ်င္စိတ္ ေပၚလာေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တကယ္လို႕ သူစလိုက္ၿပီးရင္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူပဲ စိတ္ခံစားရသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ အခန္းထဲသို႕ ျပန္ဝင္လာခဲ့ေလသည္။ မိုးမ မွာ မေန႕ညေန တခင္းလံုးမွ မိုးလင္းကာနီးအထိ ကာမ ရမက္ေတြ ႏိုးဆြ ခံခဲ့ရၿပီး ကာမ ဆႏၵကိုလည္း ေျဖေဖ်ာက္ခြင့္ မရခဲ့ရသျဖင့္ စိတ္အလိုမက် ပဲ တမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္ကာ ဘာမွ လည္း လုပ္ခ်င္ ကိုင္ခ်င္စိတ္ မရွိ သျဖင့္ အိပ္ယာေပၚ ျပန္လွဲ ခ်ရင္း မွိန္းေနရာ ခနတြင္းမွာပင္ ျပန္အိပ္ေမာက် သြားေလေတာ့သည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ ရံုးမွ ျပန္လာၿပီး အိပ္ယာေပၚမွ မိုးမ ကို အသာလႈပ္ႏိုးေတာ့မွ ပဲ မိုးမ ျပန္ႏိုးလာခဲ့ေလသည္။ မိုးမ မွာ ႏိုးသြားသည္ ႏွင့္၊ ရုတ္တရက္ ငိုခ်လိုက္မိေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က စိတ္က ပံုမွန္အေနအထား ျပန္ျဖစ္ေနၿပီမို႕ မိုးမ ကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းကာ ယုယုယယ ေပြ႕ေခ်ာ့ရင္း ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဟု ေမးရွာေလသည္။ မိုးမ က သူတေန႕လံုး ဘာမွ ကို မလုပ္ျဖစ္၊ ထမင္းဟင္းေတာင္ မခ်က္ႏိုင္ပဲ အိပ္ပဲ ေနမိေၾကာင္း ေျပာေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ဘာမွ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မေနနဲ႕ တို႕ အျပင္ထြက္ၿပီး စားေသာက္ဆိုင္မွာ သြားစားၾကရေအာင္ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ အရက္မေသာက္ရဘူးဟု ေတာင္းဆိုလိုက္ရာ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က သေဘာတူလိုက္ေလသည္။
မိုးမ က အခ်ိန္ယူၿပီး အဝတ္အစား မ်ား ေရြးခ်ယ္ဝတ္ဆင္ကာ မိတ္ကပ္ မ်ားျဖင့္လည္း မ်က္ႏွာကို ျပင္ဆင္ ၿပီး ည၈နာရီေလာက္က်မွ သူတို႕ အိမ္မွ ထြက္ကာ၊ သူတို႕ အနားရွိ ေစ်းႀကီး သားနားေသာ စားေသာက္ဆိုင္တခုသို႕ သြားၾကေလသည္။ ရဲေက်ာ္ က သူတို႕ ထြက္သြားသည္ကို လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ မိုးမ တေယာက္ အနက္ေရာင္ ဝတ္စံု၊ လည္ဟိုက္ျဖင့္ အရမ္းကို လွေန ေပသည္။ ရင္သား ေဖြးေဖြးကို သူ႕လည္ဟိုက္အက်ႌေပၚမွ ျမင္ေနရရံုမက၊ ဆံပင္ပံုစံကလည္း လွ၊ မိတ္ကပ္လည္း ခ်ယ္ထားသျဖင့္ အရမ္းကို ခ်စ္စရာေကာင္းေနေလသည္။ မိုးမ ဒရက္စ္မွာ ေပါင္လည္ နား ထိသာ ရွည္သျဖင့္ လွပေသာ ဒူး၊ ေျခသလံုးမ်ားကိုလည္း ျမင္ေနရေလသည္။ စားေသာက္ဆိုင္ မွ ေယာက္်ား သားမ်ားလည္း မိုးမ အလွမွာ ရစ္မူး ေနၾကတာကေတာ့ အျပစ္ေျပာစရာမရွိေျခ။
မိုးမ ရဲ႕ ဘရာဇီယာႀကိဳး၊ ရင္သားေျမာင္း၊ ေပါင္တန္ တို႕မွာ ျဖဴေဖြး ဝင္းလဲ့ ေနၿပီး သူတို႕ စားပြဲကိုလာေမးေသာ စားပြဲထိုးေလး ၏မ်က္လံုးမွာ မိုးမ ကိုယ္ေပၚမွ မခြာႏိုင္ျဖစ္ေနရသည္ကို ကိုရင္ဦးေမာင္ အလြန္ သေဘာက်ေနေလသည္။ တျခားအမ်ိဳးသား မ်ား မိုးမ ကိုၾကည့္ၿပီး သေရယိုေနၾကသည္ကို ျမင္ရျခင္းက ကိုရင္ဦးေမာင္အတြက္ အထူးပင္ ပီတိျဖစ္ ၾကည္ႏူးရေလသည္။ ထိုအတြက္ေၾကာင့္လည္း မိုးမ ကို ထိုကဲ့သို႕ ဒရက္စ္ မ်ိဳး သူကိုယ္တိုင္ ဝယ္ေပးထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။ မိုးမ မွာ နဂိုတုန္းက ရိုးရာဝတ္စံု ရိုးရိုးေလးသာ ဝတ္စားခဲ့ရာမွ ကိုရင္ဦးေမာင္ေၾကာင့္ ေမာ္ဒယ္မိန္းခေလးမ်ားလို ဝတ္ဆင္လာခဲ့သျဖင့္ ခ်စ္စရာ၊ စြဲမက္စရာ ဆက္ဆီက်က် ျဖင့္ လွခ်င္တိုင္းလွေနေလေတာ့သည္။ ဘယ္ ေယာက္်ားသားမ်ိဳးက မိုးမ ဆီမွ မ်က္ေစ့လြဲခ်င္ရွာပါ့မလဲ။
ညစာ စားၿပီးေတာ့ သူတို႕ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာၾကေတာ့ ပန္းျခံေတြထဲ ေမွာင္ရိပ္ခိုကဲတတ္ၾကတဲ့ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦးပမာ တေယာက္ကို တေယာက္ တြန္းထိုးဆြဲယမ္းၿပီး ျပန္လာခဲ့ၾကေလသည္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ၾကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အရမ္းကို စိတ္ေတြထေနၾကေလၿပီ၊ ညတုန္းက လြတ္သြားခဲ့ရတဲ့ အခ်စ္ သလင္းေခၚဖို႕ အတြက္ အိပ္ယာေပၚ အျမန္တက္ၿပီး ခ်စ္ဗ်ဴဟာခင္းဖို႕ ျပင္ၾကေလေတာ့သည္။အခန္း ၂၃။ မိုးမ တို႕ အိပ္ယာေပၚမွ ရိုးပေလး ကစားနည္းအသစ္။
ကိုရင္ဦးေမာင္ က မိုးမ ကို အိပ္ယာေပၚမွာ ဖက္တြယ္ရင္း ေခါင္းထဲ က အႀကံကို အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႕ က်ိဳးစား ေနေလသည္။ မိုးမ ကို အိပ္ယာေပၚမွာ အေပၚက တက္မိုးထားသျဖင့္ ညဝတ္အက်ႌပါးပါး ေအာက္မွ ႏို႕ႀကီးမ်ား မွာ သူရင္ဘတ္မွာ ဖိကပ္ေနၿပီး မိုးမ လက္ေတြက သူ႕ပုခံုးေပၚကို သိုင္းဖက္ထားေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ လည္တိုင္ နားရြက္ဖ်ားေလးမ်ားကို နမ္းစုပ္ရင္းက၊
“ ကိုေအာင္ႏိုင္ ညတုန္းက ခ်စ္ေလး အေပၚ ေတာ္ေတာ္ကဲခဲ့တာလား”
ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ေနၿပီး အရမ္းလည္း ဆာေနၿပီ ျဖစ္ေသာ မိုးမ ကေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္အေၾကာင္းစလာသည္ကို စိတ္မရွိေပ။ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူတို႕ ရိုးပေလး မွာလည္း မဆန္းေတာ့ သည့္ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္သျဖင့္ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ေမးခြန္းကို သူ႕ကို ျပန္နမ္းရင္း တခစ္ခစ္ ျပံဳးရယ္ရင္း ျဖင့္ ေခါင္းျငိမ့္ျပေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ေပၚမွ ခြာကာ အိပ္ယာေပၚပက္လက္လွဲခ်လိုက္ရင္း၊
“ ခ်စ္ေလးကေရာ၊ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ကို သေဘာက်လား၊ ကိုကို အိပ္ေပ်ာ္သြားတုန္း ကိုေအာင္ႏိုင္က ခ်စ္ေလးကို မလိုးဘူးလား”
ကိုရင္ဦးေမာင့္ နားရြက္ဖ်ားေလးကို ကိုက္လိုက္ရင္း မိုးမက၊
“ဘာလဲ ကိုကို က ဒီည အဲဒီရိုးပေလးကို ေဆာ့ခ်င္တာလား၊ ကိုကို မူးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းမွာ ကိုေအာင္ႏိုင္က ခ်စ္ေလးကို လိုးတယ္ ဆိုတဲ့ ရိုးပေလးလား”
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ အေပၚတက္ခြကာ ကိုရင္ဦးေမာင္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ထဲ သူ႕လက္ကေလး ထိုးထည့္ကာ ပူေႏြးေနေသာ လီးႀကီးကို ကိုင္ၿပီး ဆြဲထုတ္ဖို႕ က်ိဳးစားေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က၊
“ ဟင့္အင္း၊ ဒီည ကိုကို က တမ်ိဳး ေျပာင္းေဆာ့ခ်င္တယ္ ခ်စ္ေလး၊ ကိုကို အခု ေျပာမဲ့ သူ နဲ႕ ရိုးပေလး ကစားဖို႕ အခ်စ္ကေလး သေဘာတူ သလား ဆိုတာ၊ ကိုကို႕ ကိုေျပာ”
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ေပါင္ေပၚခြထိုင္ထားရင္း ကိုရင္ဦးေမာင္ လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္းက ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ငံု႕ၾကည့္ကာ မ်က္ႏွာကို ငံု႕ကာ နမ္းလိုက္ရင္းက၊
“ ဟင္၊ ဘယ္သူလဲ၊ လူသစ္လား”
ဟု ေမးလိုက္ရင္း ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ဘတ္ကို သူ႕လွ်ာကေလး ျဖင့္ ရက္လိုက္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ႏူတ္ခမ္းေလး ကို သူ႕သြားေလး ျဖင့္ မနာတနာ ကိုက္လိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က နာသြားသျဖင့္ အ ကနဲ ေအာ္လိုက္ရင္း၊
“ဟုတ္တယ္၊ ကိုကိုတို႕ တခါမွ ရိုးပေလး မကစားဘူးတဲ့လူတေယာက္နဲ႕ ကစားမယ္၊ ခ်စ္ေလးက ဦးေအာင္ႏိုင္တုန္းက တုန္႕ျပန္သလိုပဲ တုန္႕ျပန္ရမယ္၊ ကိုကို႕ ကိုေျပာ လုပ္မလားမလုပ္ဘူးလားလို႕”
“ဘယ္သူလဲ လို႕ ခ်စ္ေလးကို ေျပာေလ၊ ခ်စ္ေလး သိတဲ့လူလား”
“ ဟုတ္ပ ခ်စ္ေလး ေကာင္းေကာင္းသိတဲ့သူပဲ၊ ခ်စ္ေလးနဲ႕ေတာင္ အမ်ိဳးေတာ္ေသးတယ္”
မိုးမ တေယာက္ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ပြတ္သတ္ ကိုင္တြယ္ေနရာမွ ရပ္လိုက္ၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္ ႏွင့္ မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္ကာ ၾကည့္လိုက္သည္၊ ရုတ္တရက္လည္း အံ့အားသင့္သြားဟန္ႏွင့္။
“ဘယ္လို၊ ခ်စ္ေလး နဲ႕ အမ်ိဳးေတာ္တယ္၊ ကိုကို ဘယ္သူ႕ကို ေျပာေနတာလဲ”
ကိုရင္ေမာင္က၊
“ခ်စ္ေလး၊ ဒီည ကိုကိုရဲ႕ ေဖေဖ၊ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ေယာက္ၡထီး ႀကီးက ခ်စ္ေလး ကို လိုးလိမ့္မယ္၊ ကိုကို က ကိုကိုတို႕ အဲဒီအိမ္မွာ ေနခဲ့ကတည္းက အဲဒီ ဟာ ကို စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ မိတာ၊ အဟိ၊ အားးးးး အဲဒီ အေတြး ကိုကို႕ ကို အရမ္းကို စိတ္လႈပ္ရွားေစၿပီး၊ ကိုကို အဲဒီ ေယာက္ၡထီးနဲ႕ ေခၽြးမ လိုးတဲ့ ရိုးပေလးကို အရမ္းကို လုပ္ခ်င္ေနခဲ့တာ၊”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲယူေပြ႕ဖက္ရင္းက ထိုစကားေတြကို ေျပာေနတာျဖစ္ၿပီး သူ႕ရဲ႕ မာတင္းလာတဲ့ လီးႀကီးနဲ႕လဲ မိုးမ ရဲ႕ ေပါင္ၾကားကို ဖိထိုးေနမိသည္။
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ဘတ္ကို တြန္းဖယ္လိုက္ရင္း သူ႕လက္သည္းကို ပါးစပ္ျဖင့္ ကိုက္ရင္း ေတြၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ လက္ေမာင္းေတြကို လွမ္းကိုင္ဖို႕ က်ိဳးစားေသာ္လည္း မိုးမ က တြန္းဖယ္ျပစ္လိုက္ရင္း၊
“ဟင့္အင္း၊ ခ်စ္ေလး မႀကိဳက္ဖူး၊ ခ်စ္ေလး ကိုကို အဲဒီေလာက္အထိ ဆိုးမယ္လို႕ မထင္ခဲ့မိဘူး၊ ကိုကို မတရားဘူး၊ ခ်စ္ေလး မလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ အဲဒါကေတာ့ တရားလြန္သြားၿပီ ကိုကို”
“ ခ်စ္ေလးကလဲကြာ၊ အဲဒါက စိတ္ကူးယဥ္ ကစားတာပဲဟာ၊ တကယ္မွ မဟုတ္ပဲ၊ ရိုးပေလး ဂိမ္းေလကြာ၊ အဲဒါက ကိုကိုတို႕ ကို ပိုၿပီး အရသာရွိၿပီး ပိုေကာင္းတယ္ ဆိုတာ ခ်စ္ေလးလည္း အေတြ႕အႀကံဳ ရွိခဲ့တာပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႕လဲကြာ”
မိုးမ မွာ လက္သင့္မခံႏိုင္ေသးပဲ၊ ဒီကစားနည္း ရိုးပေလးကို သူဘယ္လို တုန္႕ျပန္ရမည္မသိေၾကာင္း မလုပ္သင့္ေၾကာင္းေျပာသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူတို႕ အရင္က သူ႕အေဖအိမ္တြင္ ေနသည္ဟု ဟန္ေဆာင္ၿပီး အဲဒီ ေတာအတြင္းမွာ ျဖစ္သည္ဟု ကစားၾကမည္ဟု ထပ္ေျပာျပန္သည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးျဖင့္ မိုးမ ကို ေဖ်ာင္းျဖ ေျပာဆိုၿပီး မိုးမကိုလည္း အသာအယာ ပြတ္သတ္ နမ္းရံႈ႕ရင္း စည္းရံုးေလရာ မိုးမ မွာ တျဖည္းျဖည္း စိတ္ဆိုး ေျပလာရေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူတို႕ မဂၤလာေဆာင္ ၿပီး၊ ပထမ ရွစ္လ ေလာက္ အတူေနခဲ့ၾကသည့္ အခ်ိန္ ကို ျပန္ေျပာင္း သတိယ ေအာင္ ေျပာေနေလသည္။ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ခြင္ထဲ ျပန္ေရာက္လာၿပီး သူ႕ေခါင္းေလးကို ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ဘတ္ေပၚေမွးတင္ထားလိုက္သည္။ မိုးမ လည္း ထိုအခ်ိန္တုန္းက ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ အိမ္မွာ သူ႕ အကို၊ ညီ၊ ညီမ ေတြႏွင့္ အတူတူ ေနခဲ့ၾကတာကို ျပန္သတိရလာမိသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္ က မိုးမ စိတ္ေျပသြားေအာင္ ထိုသို႕ ဟိုဟိုဒီဒီ ေျပာရင္းက တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သူလိုသည့္ဘက္ သို႕ ဆြဲကာ ေျပာလာခဲ့ေလသည္။
“ ကိုကို႕ ေဖေဖ က ခ်စ္ေလး ကို ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား သူ႕ေခၽႊးမေလးကို”
“အင္း”
“ ခ်စ္ေလး ကလည္း ကိုကို႕ ေဖေဖ ကို ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား”
“ ေဖေဖ က ခ်စ္ေလး အေပၚ အျမဲတမ္းေကာင္းတယ္ေလ၊ သူ႕သမီး တေယာက္လိုပဲ၊ ကိုကုိ႕ ညီမ နဲ႕ ခ်စ္ေလး ကို အတူတူ လိုပဲ သေဘာထားတာေလ၊ အဲဒီတုန္းက ကိုကို က မနာလို ျဖစ္လို႕လား”
“ဟင့္အင္း ကိုကို က အေတြးထဲမွာ ပဲ ပံုေဖၚေနခဲ့တာ”
“ဘာေတြကို ပံုေဖၚေနတာလဲ ကိုကိုက”
“ ကိုကို ဘာ ဆိုလိုမွန္း ခ်စ္ေလးသိပါတယ္”
“ကိုကို ကေလ၊ ကိုကို႕ စိတ္ကေလ အရမ္း ညစ္ညမ္းတာပဲ၊ “
“” တခါတုန္းက ေဖေဖ က ခ်စ္ေလး အနားမွာ အရမ္းကပ္ေနတာ သတိရမိတယ္၊ ခ်စ္ေလးက မီးဖိုထဲမွာ ခ်က္ျပဳတ္ေနတာေလ၊ ခ်စ္ေလးက အိမ္ေနရင္း လက္ျပတ္အက်ႌေလးနဲ႕ ထမိန္က ပါးပါးေလး ဝတ္ထားတာေလ၊ သူ က ခ်စ္ေလး အေနာက္ကို ကပ္ေနလိုက္တာ သူ႕ဟာႀကီးနဲ႕ အခ်စ္ေလး ဖင္ၾကားကို ေထာက္ထားၿပီး သူ႕လက္ေတြက ခ်စ္ေလး လက္ေမာင္းကို ပြတ္ေပးေနသလိုပဲ”
“မဟုတ္တာေတြ ေျပာမေနနဲ႕ ကိုကိုေနာ္၊ လုပ္ဇာတ္ေတြ မခင္းနဲ႕”
“ တကယ္ေျပာတာ၊ ကိုကို မညာဘူး၊ ခ်စ္ေလး အဲဒီေန႕ က ဟင္းခ်ိဳ ခ်က္တာ လက္မွာ အပူေလာင္သြားလို႕ ေဖေဖက လိုးရွင္းေတာင္ လိမ္းေပးရေသးတယ္ေလ၊ မွတ္မိလား”
“ ေအာ္ အဲဒီဟာလား၊ အဲဒီတံုးက မေတာ္တဆ ျဖစ္သြားေတာ့ သူက ခ်စ္ေလး ကို စိတ္ပူၿပီး ဂရု စိုက္ေပးတာပါ”
“ခ်စ္ေလးက ေဖေဖ နဲ႕ သိပ္ကပ္ၿပီး ကိုကိုထက္ေတာင္ ေဖေဖ နဲ႕ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ၾကာ ေနျဖစ္တယ္ေလ၊ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ သူက အိမ္မွာေနတဲ့ အခ်ိန္ ပိုမ်ားတယ္မဟုတ္လား၊ ကိုကို တခါတေလ ခ်စ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ကို အတူတူ ေတြ႕ရတတ္တယ္ေလ”
“အဲဒါက ေတာ့ အဲဒီတုန္းက ကိုကို က ရံုးအလုပ္နဲ႕ အရမ္း အလုပ္မ်ားေနတာေလ၊ တခါတေလ တေန႕ကို ၁၅နာရီေလာက္ လုပ္ၿပီး မွ အိမ္ျပန္လာတာ၊ အဲေတာ့ ေဖေဖ က အိမ္မွာ တခ်ိန္လံုးရွိေနတာဆိုေတာ့၊ ေနာက္ ဇာနီ နဲ႕ လဲ့လဲ့ လည္း ရွိတာပဲေလ”
“အင္း ခ်စ္ေလး က ဇာနီ တို႕ ကိုသူရ တို႕နဲ႕လည္း ရင္းႏွင္းတာပဲေလ၊ ဘယ္လိုေၾကာင့္ ခ်စ္ေလးက သူတို႕နဲ႕ တအားရင္းႏွီးသြားရတာလဲ”
“တအိမ္ထဲ အတူတူ ေနၾကတဲ့သူေတြ အခ်င္းခ်င္း ရင္းႏွီးတာပဲ ကိုကိုရယ္ အဆန္းလား”
“ကဲ ဒါဆို ေျပာပါအုန္း ကိုကို႕ ေဖေဖ က ခ်စ္ေလး ကို တခါမွ ထိဖို႕ ကိုင္ဖို႕ မက်ိဳးစား ဘူးလား၊ တကယ့္ကို တခါမွ မတခါဘူးလား၊ သူက်ိဳးစားလိမ့္မယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ကိုကိုေလာင္းရဲတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ခ်စ္ေလးက ေတာ့ ကိုကို႕ ကိုျပန္ေျပာမွာ မဟုတ္ဘူး”
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ကို သူ႕လက္သီးဆုပ္ကေလး ျဖင့္ ထုႏွက္ရင္း၊
“ေတာ္ေတာ့ ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႕ ကိုကိုေနာ္”
“ ကိုကို က ေဖေဖ့ အေၾကာင္းကို ခ်စ္ေလးထက္သိပါတယ္ကြာ၊ တအိမ္ထဲ အတူတူ ေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕ ဆက္ဆီက်က် ေခ်ာေမာလွတဲ့ ေခၽြးမေလး အေပၚမွာ သူ က ဘယ္ေလာက္ ေတာင္မွ ႏွာတင္း ေနလိုက္မလဲ ဆိုတာ ကိုကိုသိတာေပါ့၊ ဒါကေတာ့ ခ်စ္ေလး သေဘာပါ၊ ခ်စ္ေလး မေျပာပဲ ေနတာပဲေနမွာ၊ ကိုကို ေျပာတာ မွန္တယ္မဟုတ္လား ၊ ေျပာစမ္းပါ၊ “
“ သူဘယ္လို ခ်စ္ေလး ကို ထိလို႕ရမလဲ ဇာနီ နဲ႕ လဲ့လဲ့ လည္း အိမ္မွာ တခ်ိန္လံုး ရွိေနတာကို”
“ လဲ့လဲ့ က စက္ခ်ဴပ္သင္တန္းကို တပတ္မွာ သံုးရက္ သြားရတယ္ ေလ၊ ဇာနီ ကေက်ာင္းသြားရင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တအိမ္လံုးမွာ အခ်စ္ေလး တို႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘူးလား”
“ေတာ္ေတာ့ ကိုကို၊ ေတာ္ၿပီ၊ ခ်စ္ေလး မေဆာ့ေတာ့ဘူး အဲဒီ ဂိမ္းကို”အခန္း ၂၄။ ကိုရင္ဦးေမာင္ မိုးမ ကို အစ္ေနျခင္း။
ကိုရင္ဦးေမာင္က၊
“ ဒီမွာ ခ်စ္ေလး ကိုကို တို႕ ဒီရိုးပေလး ဂိမ္း က ကိုကိုတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ၾကတဲ့အခါ မွာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ ဆိုတာ ခ်စ္ေလး သိၿပီး ၿပီပဲ၊ ကိုကို တို႕ ႏွစ္ေယာက္ စလံုး ဒီဂိမ္းကို ကစားၾကရင္းနဲ႕ ခ်စ္ေလး လည္း အမ်ိုးမ်ိဳး အေတြ႕အႀကံဳရၿပီးၿပီ၊ ကိုကို ေမးတာကိုပဲ အမွန္တိုင္း ေျဖေပးပါလား၊ ကိုကို႕ ေဖေဖ က ခ်စ္ေလးကို ကိုကို မရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ မထိမကိုင္ဘူးလည္း ၊ အနည္းဆံုးေတာ့ အသားခ်င္းထိ မိေအာင္ မက်ိဳးစားဘူးလား”
မိုးမ တေယာက္ ျငိမ္ေနသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က လည္း မိုးမ စဥ္းစားေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးကို ေသျခာစြာ ၾကည့္ၿပီး အေျဖကို စိတ္ဝင္တစားေစာင့္ေနသည္။ မိုးမ က သူအေဖ ကို ေဖေဖ ဟု ေခၚေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကပင္ အေဖ ဟုသာ ေခၚသည္။ မိုးမ အေတြးပ်ံ႕လြင့္ေနတာေတြေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္က၊
“ခ်စ္ေလး အမွတ္ရလာၿပီ မဟုတ္လား၊ ခ်စ္ေလး ကိုကိုတို႕ အိမ္မွာ ေနတုန္းက အခ်ိန္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားေနတယ္ မဟုတ္လား”
“ဟင့္အင္း၊ ခ်စ္ေလး က ေတြးေနတာ ေဖေဖ က ခ်စ္ေလးကို ဘယ္ေလာက္ ဂရုစိုက္သလဲ ဆိုတာ၊ ေဖေဖ က ခ်စ္ေလးကို အၿမဲ ဘာလိုလည္း ဆိုတာ ေမးတတ္သလို၊ မီးဖို ထဲမွာလည္း လဲ့လဲ့ မရွိလို႕ တေယာက္ထဲ ခ်စ္ေလး လုပ္ေနရင္ လာၿပီး ကူညီလုပ္ေပးတတ္တယ္၊ ေဖေဖ က အရမ္းခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတာပဲ”
“အဲဒါေတြ ကိုကို စိတ္မဝင္စားပါဘူး၊ ကိုကို ေမးေနတာက အေဖ က ခ်စ္ေလးနားကို လာကပ္ၿပီး ကိုကို ေျပာသလို ဟိုလိုဒီလို နဲ႕ ခ်စ္ေလး အသားနဲ႕ ထိေအာင္ ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္ က်ိဳးစားသလဲ၊ ခ်စ္ေလးကို ဟိုကိုင္ ဒီကိုင္ လုပ္ေသးလား၊ ေျပာစမ္းပါအုန္း၊ ၾကည့္ အဲဒီ ဟာေတြ ေမးရင္းနဲ႕ ေတာင္ ကိုကို႕ လီးႀကီးမာလာရၿပီ”
မိုးမ တေယာက္ ျပန္ျငိမ္ က်သြားၿပီး သူမ်က္ႏွာလည္း နည္းနည္းနီလာသည္။ ေနာက္ သူ႕လက္သီးဆုပ္ကေလးမ်ားျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကို ကေလးတေယာက္လို ထုႏွက္ရင္း၊
“ ကိုကို ဘယ္လို ျဖစ္ေနတာလဲ၊ ဘာျဖစ္လို႕ ခ်စ္ေလးကို တကယ္ မျဖစ္တဲ့ဟာေတြ ကို လုပ္ႀကံေျပာခိုင္းေန ရတာလဲ”
ကိုရင္ဦးေမာင္ က စိတ္ထဲမွာေတာ့ မိုးမ သူ႕ကုိ လ်ိဳထားသည္ဟုသာ ေတြးေနမိသည္။ သူ႕အေဖ က မိုးမ ကို ကပ္ေတာ့ ကပ္မည္၊ သို႕ရာ တြင္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း က်ံဴးသြင္း ဖို႕ အႀကံျဖင့္ တဆင့္ျခင္း က်ိဳးစားမည္၊ သို႕ေသာ္လည္း ထို အဆင့္သို႕ မေရာက္မွီ သူတို႕ အိမ္ေျပာင္းခဲ့ၾကသျဖင့္ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ၾကတာလား၊ သူအခု အပတ္မန္႕ကို ေျပာင္းမည္ဟု ေျပာခဲ့စဥ္က မိုးမ တေယာက္ မေျပာင္းခ်င္ခဲ့တာကိုလည္း သူသတိရ ေနမိသည္။ မိုးမ က ထိုအခန္းသို႕ ေျပာင္းမည့္အစား သူ႕ကို သာ ခရီးရွည္ေမာင္းၿပီ။ အိမ္ျပန္လာဖို႕ အႀကံေပးသည္ကိုလည္း သူသတိရမိသည္၊ အဲဒါေတြ အကုန္လံုးက မိုးမ တေယာက္ သူ႕အေဖႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနခ်င္လို႕ပဲ လို႕ သူသံသယ ျဖစ္မိသည္။ ဒီေက်ာက္တံုးေအာက္မွာေတာ့ ငါး ရွိကို ရွိရမည္၊ ဟု႕ သူ႕ဘာသာ ေကာက္ခ်က္ခ် ဆြဲမိေလသည္။ သူ႕သံသယ မွာ ေတြးရင္းျဖင့္ ပိုႀကီးလာခဲ့ရသည္။ မိုးမ လက္သီးဆုပ္ေလးမ်ားကို သူ႕လက္ျဖင့္ ဖမ္းဆုပ္လိုက္ရင္း မိုးမ ပါးေလးကို နမ္းရႈံ႕ရင္းျဖင့္၊
“ခ်စ္ေလး ကလည္းကြာ၊ ကိုကို႕ ကိုေျပာစမ္းပါ၊ ရွက္မေနပါနဲ႕၊ ကိုကို မသိပဲ တခုခု ျဖစ္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား၊ အဲဒါ ဆို ကိုကို ေပ်ာ္မွာပါကြ”
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ခြင္ကို ဦးေခါင္းတိုးဝင္လိုက္ၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္ ႏွာေခါင္းကို သူ႕လက္ကေလး ျဖင့္ လိမ္ဆြဲရင္း၊
“မျဖစ္ဘူး၊ မျဖစ္ဘူး၊ ေဖေဖနဲ႕ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ဘူး”
မိုးမ က ေျပာရင္း ဆိုရင္း လက္သီးဆုပ္ေလးျဖင့္ သူ႕ပုခံုးရင္ဘတ္တို႕ ကို ထုႏွက္ၿပီး သူ႕ေပါင္တန္ တို႕ျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ပြတ္သတ္ေလသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္ ရဲ႕ တက္ၾကြမႈကေတာ့ အရွိန္မေသေျခ။ မိုးမ သူ႕ကို ရွက္လို႕ မေျပာတာ၊ တခုခု ရွိကို ရွိရမည္ဟု သူ တြက္ထားေလသည္။ အခုေတာ့ လႊတ္ေပးလိုက္အုန္းမည္၊ မိုးမ သူ႕ဘာသာ ေျပာလာမည့္ အခ်ိန္ကိုသာ ေစာင့္ ေတာ့မည္ဟု ေတြးလိုက္သည္။ အခု သူစေတာ့မည့္ ရုိးပေလးဂိမ္း အသစ္က မိုးမ ကို ပိုပြင့္လင္းလာေစၿပီး တေန႕က်ရင္ မိုးမ ဖြင့္ေျပာလာရမည္ဟု သူတြက္ထားေလသည္။ မိုးမ မ်က္ႏွာအမူအယာကိုလည္း သူက အကဲခတ္လွ်က္ရွိရာ၊ မိုးမ မ်က္ႏွာအေနအထားမွာ ပံုမွန္မဟုတ္သည္ကို သူသတိထားမိသည္။ သူ သူ႕အေဖ အေၾကာင္းမိုးမ ကို ေမးေနခ်ိန္ တြင္ မိုးမ မ်က္ႏွာမွာ အေတြးတခု ပ်ံလႊင့္ေနသလိုႏွင့္ ရွက္သလိုလို ေၾကာက္သလိုလို အမူအယာေလးလည္း ျဖစ္ေနသည္ကို သူသတိထားမိသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကလည္း သူ႕အေဖအိမ္မွာ ေနခဲ့စဥ္တုန္းက အေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးေနမိၿပီး ထိုအခ်ိန္က သူ႕အိမ္မွာ သူမရွိပဲ မိုးမ ေယာက္်ား သံုးေယာက္နဲ႕ ေနရသည့္ အခ်ိန္ေတြ ကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေနမိသည္၊ သူဘာလို႕ ဒီရိုးပေလး ဂိမ္းကို အဲဒီကတည္းက ဘာလို႕ စမကစားခဲ့သလဲ ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေနာင္တရေနမိေသးသည္။ ဒါဆိုရင္ အခုေလာက္ဆို မိုးမ သူႏွင့္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ ထင္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က အတင္းအက်ပ္ သေဘာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ မိုးမ ကို ၾကင္နာယုယ စြာျဖင့္ ဆက္ေျပာေလသည္။
“ ခ်စ္ေလး၊ ကိုကို က အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက အလုပ္ ထဲမွာ ျမဳပ္ႏွံၿပီး တေန႕ကုိ ၁၅ နာရီေလာက္ သြားလုပ္ေနတုန္း အိမ္မွာ ေယာက္်ား သားသံုးေယာက္နဲ႕ အခ်ိစ္က အိမ္မွာက်န္ေနခဲ့ရတယ္ေလ။ ကိုကို က အဲဒီကထဲက ခ်စ္ေလးကို ေမးခ်င္ခဲ့တာ၊ မေမးရဲခဲ့ဘူး၊ အခု ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ တခါတုန္းက ကိုကို အလုပ္က ေနာက္က်ၿပီးျပန္ေရာက္တဲ့ တေန႕၊ ဆယ္နာရီေလာက္ရွိၿပီထင္တယ္၊ အဲဒီတုန္းက ခ်စ္ေလးက ကိုသူရ အခန္းထဲမွာေလ၊ ခ်စ္ေလး ေျပာတာကေတာ့ သူက အိပ္ယာခင္းလိုလို႕တဲ့ လဲ့လဲ့ က ဘယ္နားသြားထားလိုက္မွန္း မသိလို႕ ခ်စ္ေလးကို သြားေပးခိုင္းတာ ဆိုပဲ၊ အဲဒါမွတ္မိလား၊ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ကိုကို ၾကက္သည္းေတာင္ထသြားတယ္၊ အဲဒီည ကိုကို တို႕ ခ်စ္ပြဲဝင္ၾကေတာ့ ကိုကို က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုသူရ လို႕ စိတ္ထဲ မွာ ေတြးၿပီး ခ်စ္ေလးကို လိုးခဲ့တယ္၊ အခုေတာ့ ခ်စ္ေလးက ကိုသူရ နဲ႕ေရာ ဇာနည္ နဲ႕ေရာ အရမ္းကို ရင္းႏွီးေနတာပဲ၊ သူတို႕ နဲ႕ေရာ ေျပာစမ္းပါအုန္း၊ ခ်စ္ေလး ဘယ္ေလာက္အထိ ရင္းႏွီးခဲ့သလဲ ဆိုတာကို၊”
မိုးမ လက္သည္းေတြက ကိုရင္ဦးေမာင္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ေပၚမွာကုတ္ထားၿပီး၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ ေျပာသမွ်ကို မ်က္ႏွာေလး ျဖဴေလွ်ာ္ေလွ်ာ္ ႏွင့္ နားေထာင္ေနေလသည္။ မိုးမ မ်က္ႏွာေပၚက အရိပ္အေယာင္ေတြက ကိုရင္ဦးေမာင္ ေျပာေနတဲ့ စကားေတြကို ၾကားရလို႕ စိတ္ပူတာလား၊ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္တာလား ဆိုတာ အေျပာရခက္ပါသည္။ မိုးမ ရင္ခံုသံေတြကေတာ့ ျမန္ေနတယ္ ဆိုတာကို သူ႕ကိုယ္နဲ႕ မိုးမ ကိုယ္တို႕ ကပ္ေနလို႕ သူသိေနရေပမဲ့ မိုးမ ဘာေတြးေနတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ မွန္းလို႕ မရဘူး။ မိုးမ က ပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ မ်က္ႏွာကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားၿပီး ဟန္ေဆာင္ အျပံဳးေလးနဲ႕ ကိုရင္ဦးေမာင္ မ်က္ႏွာကို လည္း ေစ့ေစ့မၾကည့္ပဲႏွင့္။
“ အဲေတာ့ ကိုကို က ဒီည ကိုကို႕ မိသားစု အေၾကာင္းကို ေျပာဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္ေပါ့ ဟုတ္လား။ ကိုကို က သူတို႕ ကို လြမ္းေနလို႕လား၊ သူတို႕ အေၾကာင္း ပဲ ေတြးေနမိတာလား၊ ကိုကို က သိေရာသိလား၊ ေမးေရာ ေမးဘူးလို႕လား သူတို႕က မိုးမ တို႕ ကို ဖံုးေလး ဘာေလး ဆက္ေဖၚရသလား ဆိုတာကို၊ ကိုကုိ တခါမွ အဲဒါေတြ ေမးဖို႕ သတိမရခဲ့ဘူး မဟုတ္လား”
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ မိုးမ စကားေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္စားသြား သည့္ပံု မ်က္ႏွာမွာ အထင္း သားေပၚလာခဲ့သည္၊ မိုးမ ကို အံၾသသလို ၾကည့္လိုက္ရင္း၊
“ သူတို႕ က ခ်စ္ေလးကို ေခၚလို႕လား၊ ကိုကို႕ မွာက အခ်ိန္မရွိဘူးေလ ခ်စ္ေလး၊ ထားပါေတာ့ သူတို႕က ခ်စ္ေလး ကိုေခၚတယ္၊ဒါေပမဲ့ ခ်စ္ေလးက ကိုကို႕ ကို ျပန္မေျပာျပဘူးဟုတ္လား၊ ကဲ ေျပာစမ္းပါအုန္း ဘယ္သူက ေခၚလဲ”
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို သူ႕လက္ကေလးနဲ႕ ယုယုယယ ထိုးဖြ ပြတ္သတ္ေပးရင္းက၊
“ကိုကို႕ အိမ္က လူတိုင္းက ေခၚတယ္၊ တခါတေလ ေန႕တိုင္းေခၚတဲ့ အခါရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အနည္းဆံုးေတာ့ တပတ္မွာ သံုး ေလးခါေလာက္ေတာ့ ေခၚတယ္။ လဲ့လဲ့ က သူ႕အိမ္က ေယာက္်ား ေတြ အေၾကာင္းကို အတင္းေျပာ ေလ့ရွိတယ္၊ တေယာက္ျခင္း ကို လည္း အျမဲတမ္း ေဝဖန္တတ္တယ္၊ လဲ့လဲ့ က ကိုကို႕ ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကိုကို က ဘယ္ေတာ့မွ အိမ္မွာ မရွိဘူးေလ၊ သူ႕ကို ခ်စ္ေလးက ေျပာတယ္ ညေနဘက္ေခၚလို႕၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ သူက အိမ္မွာ ထမင္းခ်က္ ဟင္းခ်က္ နဲ႕ အိမ္က ေယာက္်ားႀကီးေတြကို ထမင္းျပင္ေကၽြး ဆိုေတာ့ မအားေတာ့ဘူးေလ၊”
ကိုရင္ဦးေမာင္က ပိုၿပီးေတာ့ သိခ်င္လာသည္။
“ဆို ေတာ့ အမ်ိဳးသားေတြက ေရာ ဘာေတြ ေျပာလဲ၊ ကိုကို႕ ကို ေျပာျပစမ္းပါအုန္း”
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ရဲ႕ ရင္ဘတ္ေမႊးေတြကို မနာေအာင္ ဆြဲလိုက္ၿပီး၊
“ေဖေဖ ကလည္း ကိုကို႕ အေၾကာင္း အျမဲေတြးေနတာ၊ သူက ကိုကို အလုပ္အစဥ္ေျပရဲ႕လား လို႕ အျမဲေမးတယ္၊ ေနာက္ မိုးမ တို႕ အခုေနတဲ့ အပတ္မန္႕ မ်ာ ေပ်ာ္ရဲ႕လား လို႕လည္း ေမးတယ္”
ကိုရင္ဦးေမာင္က သိပ္မေက်နပ္၊
“သူတို႕ က အဲေလာက္ေခၚၿပီးေတာ့ အေဖ ေျပာတာက လည္း ဒီေလာက္ပဲလား၊ ကိုကို႕ ကို ဒီထက္ ပိုၿပီး မေျပာျပ ႏိုင္ဘူးလား၊ ေဖေဖ က ဘာေျပာသလဲ၊ ေနာက္ ကိုသူရ နဲ႕ ဇာနည္ တို႕ကေရာ ဘာေတြ ေျပာေသးလဲ”
မိုးမ က ေနာက္သလို ေျပာင္သလိုျဖင့္၊
“အမေလး၊ ခ်စ္ေလး က အကုန္လံုးကို မွတ္ထားၿပီး တလံုးမက်န္ ျပန္ေျပာရမွာလား၊ ေတာ္ေတာ့ ကိုကိုရာ၊ ကိုကို ဘာလို႕ အဲလို ဇြတ္ႀကီး ျဖစ္ေနရတာလဲ”
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ ဘာေျပာလို႕၊ ဘာကို စဥ္းစားရမွန္းေတာင္ မသိျဖစ္သြားသည္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာ သူ႕အိမ္က ေယာက္်ား သံုးေယာက္စလံုးႏွင့္ မိုးမ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနမိသည္။ ထိုေယာက္်ား သံုးေယာက္ တို႕ မိုးမ ကို ထိဖို႕ ကိုင္ဖို႕က်ိဳးစားသည္ဆိုတာမ်ိဳးကို ေတြးလိုက္သည္ႏွင့္ပင္ ကိုရင္ဦးေမာင္ လီးႀကီးမွာ မာလာရသည္။ သို႕ေသာ္လည္း သူ႕ကိုယ္သူ ျပန္ေမးမိသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ဘာေၾကာင့္ အဲလို ျဖစ္ရတာလဲ၊ မိုးမ က တြန္႕ဆုပ္ဆုပ္နဲ႕ ရွက္တတ္ သူ တေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။ ငါ့ရဲ႕ စိတ္ေၾကာင့္ပဲ မဟုတ္တာေတြ ေလွ်ာက္ေတြးေနမိတာပဲလား။
ကိုရင္ဦးေမာင္က လိမ့္လိုက္ၿပီး မိုးမ ေပၚတက္ေမွာက္လိုက္သည္။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မိုးမ လည္တိုင္ ၊ နားရြက္ ဖာ်းေလးမ်ားျဖင့္ ရက္ရင္းက၊
“ေကာင္းၿပီ အခ်စ္ေလး၊ ကိုကိုရယ္ ကိုကို႕ အေဖရယ္၊ ခ်စ္ေလးရယ္ ပဲ အိမ္မွာရွိၾကတယ္ ေပါ့၊ ခ်စ္ေလးက ကိုကို အရင္တုန္းက အလုပ္လိုပဲ ညမိုးခ်ဴပ္မွ ျပန္ေရာက္တတ္တယ္ေပါ့၊ အေဖက ခ်စ္ေလး အခန္းကို တခုခု ေမးမလို႕ လာတယ္ေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ခ်စ္ေလးက အခုလို ညဝတ္အက်ႌပါးပါးေလး ကို ေအာက္ခံ ဘရာမပါပဲ ဝတ္ထားတယ္၊ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ႏို႕သီးေခါင္းေလး ေတြက ေထာင္မတ္လို႕၊ ခ်စ္ေလးက ရွက္ရြံ႕ရြံ႕ မ်က္ႏွာေလးနဲ႕ သူ႕ကို ဘာလိုခ်င္လို႕လဲ ေမးမယ္၊ အဲဒီေနရာက ေန ကိုကို တို႕ရဲ႕ ရိုးပေလးဂိမ္းကို စမယ္ အိုေက၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ခ်စ္ေလး သူ႕ကို ေခၚေနၾကလိုပဲ ေဖေဖ လို႕ ကိုကို႕ကိုေခၚေနာ္”
အခန္း ၂၅။ ရိုးပေလး ဂိမ္းအသစ္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ပက္လက္ေလး ျဖစ္ေအာင္ တြန္းလိုက္ရင္း သူက အေပၚမွမိုးကာ မိုးမ လည္ပင္း နားရြက္တို႕ ကို သူ႕ႏူတ္ခမ္းေလးျဖင့္ ပြတ္သတ္ရင္း နမ္းရံႈ႕ ေနရင္းမွ၊
“ေကာင္းၿပီ အခ်စ္ေလး အခု ကိုကို က ကိုကိုရဲ႕ အေဖ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ေလးနဲ႕ အိမ္မွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္၊ ကိုကိုကလည္း ထံုးစံအတိုင္း အလုပ္က မိုးခ်ဴပ္မွ ျပန္လာတတ္တဲ့ ေန႕တေန႕ေပါ့။ သူက ခ်စ္ေလး အခန္းကို လာၿပီးေတာ့ တခုခု လာေမးတာ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ခ်စ္ေလးကို အဲလိုမ်ိဳး ညဝတ္အက်ႌပါးပါး ေအာက္က ဘရာဇီယာမပါပဲ ေတြ႕သြားမယ္၊ ခ်စ္ေလး ႏို႕သီးေခါင္းေတြကလည္း ေထာင္လို႕ ေပါ့။ ရွက္ေလးက ရွက္ျပံဳးေလးနဲ႕ သူ႕ကုိ ဘာလိုခ်င္လို႕လဲ ေမးမယ္၊ ကဲ အဲဒီေနရာကေန ကိုကို တို႕ ဂိမ္းစမယ္၊ ဟုတ္လား၊ ကိုကို႕ကို ခ်စ္ေလး ကိုကို႕ အေဖကို ေခၚေနၾကလိုပဲ၊ ေဖေဖ လို႕ေခၚေနာ္၊ ဟုတ္ပလား”
မိုးမ ကေတာ့ ႏွာေခါင္းေလး ကို ရံႈ႕လိုက္ၿပီး သူ႕လက္သီးဆုပ္ကေလးမ်ားျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ထုႏွက္ရင္းက၊
“ဟင့္အင္း၊ ခ်စ္ေလး အဲဒီဂိမ္း မေဆာ့ႏိုင္ဘူး၊ မလုပ္ပါနဲ႕ ကိုကိုရယ္ မေကာင္းပါဘူး”
“ခ်စ္ေလးကလည္းကြာ စၿပီး ကစားၾကည့္လိုက္၊ ခ်စ္ေလး ႀကိဳက္မယ္ ဆိုတာ ကိုကိုေျပာရဲတယ္၊ ခ်စ္ေလး အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ကာလေတြကို ျပန္စဥ္းစားၿပီး အဲဒီအခ်ိန္ ကို ျပန္ေရာက္ေနတယ္လို႕ မွတ္လိုက္၊ ေနာက္ ကိုေအာင္ႏိုင္ နဲ႕တုန္းက လိုပဲ ခ်စ္ေလးက တုန္႕ျပန္ေလကြာ၊ ဟုတ္လား၊ ကိုကို သြားမယ္ ကိုကို က တံခါးဖြင့္ဝင္လာမယ္၊ ခ်စ္ေလးက မွန္တင္ခံုေရွ႕မွာ ဘီးတေခ်ာင္းနဲ႕ ဆံပင္ရွင္းရင္း ရပ္ေနမယ္၊ ၿပီးရင္ ဘာဆက္လုပ္မလဲ ကိုကို ေျပာျပေပးမယ္”
မိုးမ မွာ ဘာေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနခ်ိန္ ကိုရင္ဦးေမာင္က အခန္းျပင္သို႕ ေလွ်ာက္ထြက္သြားလိုက္ေလသည္။ သူ႕႕မွာ အေပၚအက်ႌမဝတ္ထားပဲ ေအာက္ပိုင္းက ေဘာင္းဘီသာရွိေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က တံခါးကို ဖြင့္လိုက္ရင္းက၊
“ခ်စ္ေလးက ရုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားမယ္၊ ကိုကို ဝင္လာတာေတြ႕ေတာ့ အဲဒီမွာ ကမန္းကတန္း ခ်စ္ေလးရဲ႕ ႏို႕ေတြကို လက္ဝါးနဲ႕ ကာလိုက္မယ္၊ ကိုကို က ေဆာရီး လို႕ ေျပာၿပီး တံခါးကို ပိတ္လိုက္မယ္၊ ဒါေပမဲ့ အျပင္ကို မထြက္ပဲ နဲ႕ ခ်စ္ေလး နားကို ေလွ်က္လာမယ္၊ ကိုကို အနားကပ္လာေတြ႕ေတာ့ ခ်စ္ေလးက ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနမယ္၊ ဟုတ္ပလား၊ အိုေက၊ ကိုကို ေနာက္ ၂မိနစ္ေလာက္ဆုိ တံခါးဖြင့္ဝင္လာမယ္ေနာ္”
ကိုရင္ဦးေမာင္ အခန္းျပင္ကို ထြက္သြားေတာ့ မိုးမ စိတ္နည္းနည္းေတာ့ ေပါ့သြားၿပီး သူဘယ္လို တံု႕ျပန္ရမလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားေနမိသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ သူ႕ကို ေဖေဖ ဟု၊ သူ႕ေယာက္ၡထီး ႀကီးကို ေခၚသလို ေခၚေစခ်င္သည္။ ဦးေအာင္ႏိုင္ ဟု ေခၚၿပီး သူႏွင့္ ခ်စ္ပြဲ ဝင္ခဲ့သလိုမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ အခုေတာ့ မိုးမ မွာ တြန္႕ဆုတ္ဆုတ္ ျဖစ္ေနေသးသည္။ ေနာက္ဆိုရင္ ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ နဲ႕တုန္းကလို အသားက်သြားမွာပါဟု ကိုရင္ဦးေမာင္က တြက္ထားေလသည္။
မိုးမ မွာ မွန္ေရွ႕မွာ ဘီးတေခ်ာင္းျဖင့္ရပ္လွ်က္ သူ႕တကိုယ္လံုးလည္း တုန္ရီ ေအးစက္ေနၿပီး သူဒီရိုးပေလးကို ဘယ္လို စခန္းသြားရမလဲ စဥ္းစားေနေလသည္။ သူက ဦးေအာင္ႏိုင္ ရိုးပေလးကို အသားက်ေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီ ရိုးပေလး အသစ္ကိုေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ သူ႕ကို ခိုင္းတာ တရားလြန္ေနၿပီလား ဒါမွ မဟုတ္ ရိုးရိုး ေလးကို သူက ပဲ ပံုႀကီးခ်ဲ႕ေတြးေနမိတာလား၊ မိုးမ စိတ္ထဲ ဘာေတြ ေတြးေနသည္ကို မည္သူမွ မသိႏိုင္ပါ။ အခ်ိန္က စကားေျပာပါလိမ့္မည္။ မိုးမ က သူ႕ကိုယ္သူ မွန္ထဲ ၾကည့္ေနတုန္း ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ အခန္းတံခါးဖြင့္ဝင္လာလွ်င္၊ မိုးမ က သူ ဘယ္လို တုန္႕ျပန္ရမလဲ စဥ္းစားေနတုန္း ကိုရင္ဦးေမာင္က အခန္းတံခါးဖြင့္ကို သူ႕ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္း လက္ေတြကို သူရင္သားေတြ ေပၚဖံုးကာလိုက္သည္။ တကယ့္ကို တျခားလူတေယာက္ အခန္းဝက လာရပ္ၾကည့္ေနတာ ခံစာလိုက္ရသလို ရွက္ေသြးျဖန္းသြားခ်ိန္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က၊
“ေဟ့ ေကာင္မေလး ငါ အိပ္လုပ္မေပ်ာ္ဘူး ကြယ္၊ အပ်င္းေျပနင္နဲ႕ စကားေျပာမလို႕လာတာ၊ အဆင္ေျပရဲ႕လား နင့္ကို အေႏွာက္အယွက္ေပးသလို ျဖစ္ေနသလား”
မိုးမ တေယာက္ တခစ္ခစ္ႏွင့္ ရုတ္တရက္ ရီခ်လိုက္မိေလေတာ့သည္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ သူ႕ေယာက္ခထီးႀကီးကလည္း သူ႕ကို အဲလိုပင္ေခၚတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္၊
“ဘာလို႕ ရီတာလဲ အခ်စ္ရာ၊ ခ်စ္ေလး အဲလို ရပ္ေနတုန္း ကိုယ့္အေဖ ဝင္လာရင္ လည္း ခ်စ္ေလး အဲလိုပဲ အားရပါးရ ရီမွာလား”
မိုးမ က တခစ္ခစ္ ရီရင္း ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ အျပံုးျဖင့္ ျပန္ေျပာေလသည္။
“ကိုကိုက ခ်စ္ေလးကို အဲလို ေခၚလိမ့္မယ္လို႕မွ မတြက္ထားတာ၊ ေဖေဖ ကလည္း ခ်စ္ေလးကို အဲလိုေခၚတယ္ေလ။ ကိုကို က ႀကိဳမေျပာထားေတာ့ အဲလို ရုတ္တရက္ ခ်စ္ေလးကို ေခၚလိုက္ေတာ့ ကိုကို႕ ၾကည့္ရတာ အဖိုးႀကိးအိုေလး လို ျဖစ္သြားလို႕ေလ ခစ္ခစ္”
ကိုရင္ဦးေမာင္က အခန္းျပင္သို႕ ျပန္ထြက္သြားၿပီး သူျပန္ဝင္လာမယ္ အဲဒီအတိုင္းပဳဲ ေျပာမယ္၊ မိုးမ က သဘာဝက်က် ျပန္တုန္႕ျပန္လို႕ ေျပာလိုက္ေလသည္။
ေနာက္တခါ ကိုရင္ဦးေမာင္ ျပန္ဝင္လာၿပီး ခုနအတိုင္းေျပာေတာ့ မိုးမ က ရီခ်င္စိတ္ကို ထိန္းရင္း၊
“ဟုတ္၊ ဒါေပမဲ့ ေဖေဖ အခုက အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီေလ၊ က်မ အိပ္ယာဝင္ေတာ့မလို႕”
ဟုျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ဆက္ေလွ်ာက္လာၿပီး မိုးမ နားကပ္လာရာ မိုးမ က သူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း အေနာက္သို႕ ဆုတ္လိုက္ေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း မိုးမ ေနာက္မွာ မွန္ခ်ပ္သာ ရွိေတာ့သျဖင့္ ေနာက္ထပ္ဆုတ္၍မရေတာ့ေျခ။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ၏ အဝတ္ကင္းမဲ့ေနေသာ ပုခံုးသားေလး ေပၚလက္တင္လိုက္ရင္း၊
“ေကာင္မေလး နင့္ကို ဒီလို အဝတ္အစားမ်ိဳးနဲ႕ တခါမွ မေတြ႕ရဖူးဘူး၊ နင္က အရမ္းလွတာပဲ၊ ငါ့သား က ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတဲ့ေကာင္ပဲ”
မိုးမ က စကားျပန္မေျပာပဲ ေခါင္းေလးကို အသာငံု႕ကာ လက္ထဲမွ ဘီးကို မွန္တင္ခံုေပၚသို႕ အသာတင္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ ရင္ေတြကလည္း သူ႕ေယာက္ၡထီးႀကီး သူ႕ေရွ႕တကယ္ေရာက္ေနသလို၊ ရင္ေတြ တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္လာေလသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕လက္ဖဝါးကို မိုးမ ပုခံုးေပၚမွ လက္ေမာင္း လက္ေကာက္ဝတ္အထိ ပြတ္ေပးရင္း မိုမ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း သူ႕ဆီသို႕ မိုးမ ကို ဆြဲယူလိုက္ေလသည္။ မိုးမ မွာ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဘယ္လို တုန္႕ျပန္ရမွန္းမသိသျဖင့္ စကားတခြန္းမွ မဆိုပဲ ေနလိုက္ေလသည္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြကို မိုးမ ပုခံုးသားေလးမ်ားက တဆင့္ မိုးမ ရင္သားဆီသို႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပြတ္လာေလသည္။ မိုးမ က ဘာမွ မေျပာ မလႈပ္ရွားသျဖင့္ ကိုရင္ဥိးေမာင္ က စိတ္တိုသြားၿပီး၊
“ခ်စ္ေလးကို အေဖ က အဲလို ႏို႕ေတြ လာကိုင္တာကို ဘာမွ မေျပာပဲ ေနမွာလား”
ဟု ေမးလိုက္ရာ၊ မိုးမ က ေခါင္းကို ငံုထားလွ်က္ကပင္ တိုးတိုးေလး၊
“ခ်စ္ေလး တကယ့္ကို ဘာေျပာရမယ္၊ ဘယ္လိုတုန္႕ျပန္ရမယ္ မသိတာ ကိုကို”
ဟုေျပာလိုက္ရွာသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ။
“အိုကြာ ခ်စ္ေလးကလည္း၊ ကိုယ့္အေဖ က တကယ္ ဝင္လာၿပီး ခ်စ္ေလးကို အဲလိုလုပ္ေနတယ္လို႕ စိတ္ထဲမွာ ေတြးၿပီးေတာ့ တကယ္ျဖစ္လာရင္ ဘယ္လို တုန္႕ျပန္မလဲ ဆိုတာကို ပါ ဆက္စဥ္းစားထားလိုက္ေလ”
မိုးမ က ရွက္ေသြးျဖန္းလွ်က္၊
“ခ်စ္ေလးက ဘယ္လို တုန္႕ျပန္ရမွာလဲ၊ တကယ္ဆိုရင္ ခ်စ္ေလး အရမ္းကို လန္႕သြားမွာ၊ တကယ္သာ ဆိုရင္ ခ်စ္ေလး က မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္သြားၿပီး တကယ္လား အိပ္မက္လားလို႕ေတာင္ ထင္သြားမွာ ၊ တုန္႕ျပန္ဖို႕ေတာင္ေမ့သြားမယ္ထင္တယ္၊ ခ်စ္ေလး ေမ့လဲခ်င္ေတာင္ လဲသြားမွာ”
ကိုရင္ဦးေမာင္ စိတ္ညစ္သြားၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့။
‘ အင္း ဒါဆိုရင္လည္း ဇာတ္လမ္းေျပာင္းမယ္၊ ခ်စ္ေလး က အိပ္ေတာ့၊ အရမ္းကို အိပ္ေမာက်ေနေတာ့၊ အေဖ က အိပ္ယာေပၚတက္လာၿပီး ခ်စ္ေလး ေစာင္ကို လွန္ၿပီး ခ်စ္ေလးကို ဟိုကိုင္ဒီကိုင္ ကိုင္မယ္၊ ခ်စ္ေလးက ကိုကိုလို႕ ထင္ၿပီး ဘာမွ မေျပာပဲ မ်က္လံုးကို မွိတ္ထားၿပီး သူ႕ကို လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ခြင့္ေပးထားမယ္၊ ေနာက္ဆံုး သူက ခ်စ္ေလး အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ၿပီး ခ်စ္ေလး ပိပိေလးကို နမ္းမယ္ ဟုတ္ပလား”
မိုးမ က နည္းနည္း စိတ္သက္သာရသြားၿပီး၊
“ေကာင္းတယ္ အဲဒါက ပိုေကာင္းတယ္၊ ခ်စ္ေလး ဘာမွ ေျပာစရာ မလိုေတာ့ဘူး၊ ခ်စ္ေလးက အရမ္းအိပ္ေမာက်ေနမယ္၊ ႀကိဳက္တယ္”
မိုးမ က အိပ္ယာေပၚတက္လိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့ ေစာင္ကို ျခံဳလိုက္ရင္း က သူ႕ေပါင္တို႕ ရင္သားတို႕ ကို တစြန္းတစ ေပၚေအာင္ အနည္းငယ္လွန္လိုက္ၿပီး ။
“ကဲ ကိုကို က အခန္းထဲ ဝင္လာၿပီး ခ်စ္ေလးကို အဲဒီပံုစံနဲ႕ ေတြ႕သြား၊ ေနာက္ စိတ္လႈပ္ရွားသြားၿပီး ကုတင္ေပၚတက္လာ၊ ခ်စ္ေလးကို ကိုင္၊ ခ်စ္ေလးက အိပ္ေပ်ာ္ေနမယ္၊ ခ်စ္ေလးက ကိုကို႕လီးႀကီး ခ်စ္ေလး ဟာေလးထဲ ထည့္လိုက္မွ အိပ္ယာက ႏိုးလာမယ္”
“ဟုတ္ပီ ၊ ေကာင္းတယ္။ အခု ကိုကို ထြက္သြားၿပီ။ ျပန္ဝင္လာမယ္၊ ခ်စ္ေလးကို ေတြ႕တာနဲ႕ အေဖက လီးႀကီးေတာင္လာၿပီး ခ်စ္ေလးကို ေလွ်ာက္ကိုင္မယ္၊ ခ်စ္ေလး က ဟိုလြန္႕ဒီလူးလုပ္လို႕ရတယ္၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္းနဲ႕လည္း ျငီးေနလို႕ရမယ္၊ ဟုတ္ပလား”
“စိတ္မပူနဲ႕ေတာ့ ခ်စ္ေလး သိၿပီ ဘယ္လို အက္ရွင္းေပးရမယ္ဆိုတာ၊ ကိုကို႕ ကိုလည္း ေဖေဖ့ကို ေခၚသလို ေဖေဖ လို႕ ေခၚရမယ္ မဟုတ္လား၊ ကိုကို စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ခ်စ္ေလး လုပ္ေပးမယ္ ဟုတ္ပလား၊ ကဲ ခုထြက္ေတာ့သြားေတာ့၊ ခုမွ နည္းနည္း စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလာၿပီ ခိခိ”
ကိုရင္ဦးေမာင္ အခန္းျပင္ထြက္သြားၿပီး ခနေနေတာ့ ျပန္ဝင္လာခဲ့ေလသည္။
တကယ္ေတာ့ အလြန္ကို စိတ္လႈပ္ရွားစရာ အကြက္ျဖစ္ပါသည္။ ေယာက္ၡထီးႀကီးက ေခၽြးမ ေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္အခန္းထဲ ညႀကီးဝင္လာၿပီး၊ ေခၽြးမေခ်ာတေယာက္ ဟိုေပၚဒိေပၚႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာကို ျမင္ရသည့္အခန္းေလ။မိုးမ ရဲ႕ ဝင္းမြတ္ေနတဲ့ ေပါင္လံုးႀကီးတဖက္က လည္း ေပၚလို႕၊ လက္ေမာင္းသားေတြက လည္း ဝင္းမြတ္အိစက္ေနသည္။ ဆံပင္နက္နက္ အုပ္ႀကီးကလည္း ေျပေလွ်ာ့ကာ တခ်ိဳ႕က ေခါင္းအုံးေဘးမွ ကုတင္ေဘးသို႕ ဖားယားက်ေနသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ အေတြးမ်က္လံုးထမွာ သူ႕အေဖ က သူ႕ေခၽြးမ ေခ်ာရွိရာသို႕ ဝင္လာေနသည္ဟု ခံစားမိလိုက္ေလသည္။အခန္း ၂၆။ ရိုးပေလး အသစ္ေပၚမွာ မိုးမ တုန္႕ျပန္လာျခင္း။
ကိုရင္ဦးေမာင္ မိုးမ အိပ္ေနရာနားသို႕ ေရာက္လာၿပီး မိုးမ ရဲ႕ ညဝတ္အက်ႌပါးပါးေလးကို အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလး ေပၚေအာင္ လွန္တင္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ အတြက္ကလည္း အလြန္ထူးဆန္းသည့္ ခံစားမႈမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚေနရေလသည္။ မိုးမ စိတ္ထဲမွာ ကိုရင္ဦးေမာင္ အေဖ တကယ္ပင္ အခန္းထဲ ဝင္လာၿပီး သူအိပ္ေပ်ာ္ေနရာသို႕ ကပ္ကာ လာကိုင္ဖို႕ က်ိဳးစားေနသည္ဟု ေတြးေနမိၿပီး ရင္ေတြပင္ ခုန္လာခဲ့ရသည္။ ထိုစိတ္ခံစားမႈ က ရိုးပေလး ကစားျခင္း၏ အဓိက က်ေသာ အရာျဖစ္ကာ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ထိုသို႕ ခံစားမိေစၿပီး တေျဖးေျဖး ယဥ္ပါးလာေစဖို႕ ရည္ရြယ္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သူက မိုးမ တကယ္ပဲ သူ႕အေဖ ဟု စိတ္ကူးကာ ရိုးပေလး ကို တကယ္စိတ္ပါလက္ပါ အာရံုခံစားေနသလားဟု သိခ်င္ေနခဲ့သည္။ သူပထမဆံုး မိုးမ အသားကို ထိကိုင္လိုက္ရသည္ႏွင့္ မိုးမ တေယာက္ တကယ္ပင္ သူ႕အေဖ မိုးမ အိပ္ယာနား ေရာက္ေနသည္ဟု မိုးမ ခံစားေနရေၾကာင္း သူသိလိုက္ေလသည္။ ထိုအသိက ကိုရင္ဦးေမာင္ ကို အရမ္းပင္ စိတ္လႈပ္ရွား တက္ၾကြေစၿပီး သူ႕ေသြးခုန္ႏူံးမွာ တအားျမန္လာသည္ႏွင့္ အမွ် ေသြးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူ႕လီးထိပ္ႀကီးကို ကို တဟုန္ထိုး စီးဆင္း သါားသလိုပင္ ခံစားလိုက္ရသည္။ ေကာင္းေလစြ။ ကိုရင္ဦးေမာင္က အသက္ ရႈေတာင္မမွန္ ေတာ့သျဖင့္ တခ်က္ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ေလကို ရႈသြင္းလိုက္ၿပီးမွ မိုးမ ရဲ႕ ေပါင္တန္ေတြေပၚကို လက္ဖဝါး အသာတင္လိုက္သည္။ မိုးမ တေယာက္ အြန္႕ကနဲ အသံေလးထြက္သြားၿပီး လက္ေမာင္းေလး အသာေနရာေျပာင္းလိုက္ကာ အသက္ကို ျပင္းျပင္းရႈေနတာကို သတိထားလိုက္မိသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕လက္ေတြကို မိုးမ ေပါင္တန္ေတြေပၚမွာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အခ်ိန္ယူကာ ပြတ္ၿပီး အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလးရွိရာကို တေရႊ႕ေရႊ႕တိုးသြားေနရင္း မိုးမ မ်က္ႏွာကိုလည္း မ်က္ေျခမျပတ္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ လက္ဖဝါးႀကီးမိုးမ ေစာက္ဖုတ္ ကို သူ႕အတြငး္ခံေဘာင္းဘီေလးေပၚကေန အုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ မိုးမ အသက္ရႈသံေတြ ျပင္းလာၿပီး ႏွလံုးခုန္ႏူံးေတြလည္း ျမန္လာခဲ့ရသည္။ မိုးမ ပိပိေလးလဲ အရည္စိုစြတ္လာခဲ့ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနရာက မ်က္လံုးမခြာပဲႏွင့္ မိုးမ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလးကို ေဘာင္းဘီေလးေပၚမွ ဖိၿပီး ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ မိုးမက လုပ္ရပိုလြယ္ေအာင္ သူ႕ ေပါင္ေလး တဖက္ကို အသာ ကားေပးလိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕လက္ကို ပန္တီ ေပၚမွ မိုးမ ဗိုက္သား ေလးေတြေပၚေျပာင္းလိုက္သည္။ မိုးမ ညဝတ္အက်ႌေအာက္နား ကို ႏို႕ေတြ အေပၚထိလွန္တင္လိုက္သည္။ မိုးမ က ဘရာဇီယာ ဝတ္မထားေပ။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလးျဖင့္ မိုးမ ခ်က္တဝိုက္ကို အသာစက္ဝိုင္းပံုေလး လွည့္ပတ္ပြတ္သတ္ေပးေနေတာ့ မိုးမ သူ႕တကိုယ္လံုးကို ဆန္႕ထုတ္ျပစ္လိုက္သည္။ မိုးမ ျငိမ္ျငိမ္ ခံမေနႏိုင္သည္ကို ၾကည့္ရင္း ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ သေဘာက်ကာ ျပံဳးလိုက္မိသည္။ သူ႕စိတ္ေတြလည္း ထလာေနၿပီေလ။ေနာက္ေတာ့ သူ႕ႏူတ္ခမ္းေတြနဲ႕ မိုးမ ဗိုက္သား ျပင္ေလးကို ပြတ္သတ္ၿပီး အေပၚတေရြ႕ေရြ႕တက္လာကာ မိုးမ ႏို႕ေတြဆီ ေရာက္လာေတာ့ လွ်ာထိပ္ကေလးျဖင့္ စလႈပ္ရွားလိုက္သည္။ မိုးမ တေယာက္ အသက္ရႈပင္မွားကာ အိပ္ယာခင္းကို သူ႕လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္မိသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕ ေဘာင္းဘီ ႏွင့္ အတြင္းခံကို ပါ ဆြဲခၽြတ္ကာ မိုးမ ကိုယ္ေပၚမိုး တက္လိုက္သည္။ သူ႕ ေျခေထာက္ေတြကို မိုးမ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားမွာ ေနရာယူၿပီး မိုးမ လည္တိုင္ေလး ကို သူ႕လွ်ာႀကီးျဖင့္ ရက္ေပးလိုက္၊ ႏူတ္ခမ္းေလး ျဖင့္ စုပ္လိုက္ လုပ္ေပးရင္း တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္သည္။
“ မိုးမ၊ ေကာင္မေလး၊ နင္ က အရမ္းလွတာပဲ၊ ကိုယ္လံုးေလးက ဘာမွ ေျပာစရာကို မရွိဘူး၊ အရမ္း စြဲမက္စရာေကာင္းတယ္ကြာ၊ ေဖေဖ ေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ သမီးရဲ႕ ကိုယ္လံုးေလးကို ေတြ႕ေနရလို႕ အရမ္းကို ခ်စ္ခ်င္လာမိၿပီ။ ေဖေဖ့ ကို လုပ္ခြင့္ေပးပါေတာ့ကြာ၊ နင္လည္း ႀကိဳက္မွာပါကြာ၊ ငါအခု တကယ္ကို လုပ္ေနမိၿပီ၊ ဆက္သာ အိပ္ေနလိုက္ပါေတာ့ေနာ္။ မႏိုးလာေတာ့နဲ႕၊ ငါ့ကို မင္းရဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ေပးလုပ္ပါလားကြယ္၊ ေဖေဖ အခုလုပ္ေနတာေတြ၊ ေဖေဖ့ ရဲ႕ မာမာ အေခ်ာင္းႀကီး ကေလး ကိုယ္ထဲ ဝင္လာတာေတြကို အိပ္မက္ထဲမွာ မက္ေနတယ္လို႕ သေဘာထားလိုက္၊”
မိုးမ က အိပ္ေနရင္း ျငီးသလိုလို၊ အင္းလို႕ ေျပာသလိုလို အသံေလးျဖင့္ ျငီးျပလိုက္သည္။ သူ႕ရဲ႕ ကိုယ္ကိုလည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ လုပ္လို႕ အဆင္ေျပေအာင္ လူးလိမ့္ရင္းျဖင့္ အေနအထားေျပာင္းေပးလိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ က သူ႕ လိင္တန္ႀကီးျဖင့္ မိုးမ ပိပိေလးကို မိုးမ အတြင္းခံေလး အေပၚမွပင္ ထိုးဖိပြတ္လိုက္သည္။ မုိးမ ကလည္း တကယ့္ကို အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရင္းက သူ႕ကိုယ္ေလးကို လႈပ္ရွားရင္း တုန္႕ျပန္ေနေလသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က ေအာက္ဖက္ကို တေရြ႕ေရြ႕ျပန္ဆင္းကာ သူ႕ႏူတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ မိုးမ အတြင္းခံေလးကို နမ္းလိုက္ရက္လိုက္လုပ္ရင္းက အတြင္ခံေလးကို ပါးစပ္ျဖင့္ကိုက္ကာ ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕လက္ဖဝါးေတြကို မိုးမ တင္ပါးလံုးေတြေအာက္ ထိုးထည့္ၿပီး အသာမလွ်က္ သူ႕လွ်ာႀကီးျဖင့္ မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ကေလးမွ ငံက်ိက်ိ အေရၾကည္ေလးမ်ားကို ရက္လိုက္သည့္အခါေတာ့ မိုးမ မွာ အရည္ေတြ တစိမ့္စိမ့္ထပ္ထြက္က်လာေတာ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ေပါင္လံုးႀကီးေတြကို တဖက္တခ်က္ကို တြန္းေပးလိုက္ေတာ့ မိုးမ ကလည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ ေခါင္းဝင္၍ရေအာင္ အလိုက္သင့္ ကားေပးလိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကိုယ္ေပၚမွ ညဝတ္အက်ႌ ကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး ကိုယ္ေပၚတင္ထားသည့္ ေစာင္ကို ပါ ဆြဲဖယ္ျပစ္လိုက္ကာ အိပ္ယာေပၚမွာ ကိုယ္လံုးတီး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္သည္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ္လံုးတီး ျဖစ္ေနေလၿပီ။
“ကဲ ငါ့ေခၽြးမေခ်ာေလး၊ ခုေတာ့ အိပ္ယာေပၚမွာ ကိုယ္လံုးတီးနဲ႕၊ ငါ့ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြ တကယ္ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ။ ကေလးရဲ႕ ကိုယ္လံုးေလးက အရမ္းလွတာပဲကြာ၊ ေဖေဖ့ ကို လိုးခြင့္ေပးပါေတာ့၊ ေဖေဖ ကေလးကို လိုးပါရေစေတာ့ကြာ”
ကိုရင္ဦးေမာင္ ဒီထိပိုၿပီးမထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါ၊ သူ႕ရဲ႕ လိင္တန္ႀကီးကို မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ဝမွာေတ့လွ်က္၊ သူ႕ရဲ႕ လက္ေတြက မိုးမ ပုခံုးေလးကို ဂ်ိဳင္းေအာက္က ေနလ်ိဳကိုင္၊ မိုးမ ပါးစပ္ကို သူ႕ပါးစပ္ႏွင့္ေတ့ၿပီး သူ႕လွ်ာႀကီး ကိုထိုးထည့္ ေလသည္။ မိုးမ က လည္း သူ႕လွ်ာႀကီးကို စုပ္ယူသည့္အခ်ိန္မွာ ခါးကိုေကာ့ၿပီး သူ႕လိင္တန္ႀကီးကို မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ထိုးထည့္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ ပါးစပ္မွ ျငီးသံေလး ထြက္ေပၚလာ ေသာ္လည္း မ်က္ေစ့ကိုေတာ့ မဖြင့္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ရဲ႕ လွ်ာကိုသာ အတင္းစုပ္ယူေနေတာ့သည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕ဖင္ကို ၾကြကာ ၾကြကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေဆာင့္လိုးခ်ေနရင္းက မိုးမ နားအနားကို ကပ္လွ်က္၊
“ကဲ ကေလး ေရ ေဖေဖ မင္းကို အခုလိုးေနၿပီေနာ္၊ ေဖေဖ လိုးေနတာကို ခံလို႕ေကာင္းရဲ႕လား၊ ေဖေဖ တကယ္ကို လိုးေနၿပီေနာ္၊ ေျပာပါအုန္း”
မိုးမ မွာ သူ႕တကိုယ္လံုးကို ဆန္႕ထုပ္လိုက္ၿပီး အခုမွ အိပ္ယာမွ ႏိုးသလို ဟန္ေဆာင္ရင္းက ရုပ္တရက္ ေအာ္ဟစ္ကာ ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ဘတ္ကို သူ႕လက္ကေလး ျဖင့္ တြန္းရင္းျဖင့္၊
“ ဟင္ ေဖေဖ ၊ အို ဘာေတြ လုပ္ေနတာလည္း၊ က်မ အိပ္မက္လို႕ ထင္ေနတာ၊ ေနာက္ၿပီး ကိုကို ျပန္ေရာက္ေနတယ္မွတ္လို႕၊ မလုပ္ပါနဲ႕၊ မေကာင္းပါဘူး၊ ေဖေဖ မလုပ္ပါနဲ႕လႊတ္လႊတ္..”
ကိုရင္ဦးေမာင္က အရမ္းကို ေပ်ာ္ေနၿပီး မိုးမကိုလည္း အတင္းေဆာင့္လိုးေနရင္းက၊
“ အို ကေလးရယ္ အခု ေဖေဖ ဟာႀကီးလည္း သမီးေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ဝင္ေနမွ ဥစၥာကိုကြာ၊ အား အရမ္းေကာင္းတာပဲ၊ ေဖေဖ့ေခၽြးမေလး ေစာက္ဖုတ္ေလးက ႏုအိေနတာပဲကြာ၊ အိုးးးးး၊ ေကာင္းလိုက္တာ၊ ကေလး ရာ ေဖေဖ့ ေခၽြးမေလးရယ္ ေဖေဖ လိုးတာေကာင္းတယ္မဟုတ္လားကြာ”
မိုးမ က သူ႕ရဲ႕ ခ်စ္စရာ ကေလးမေလး အသံျဖင့္ အမူအယာေကာင္းေကာင္းျဖင့္ တုန္႕ျပန္ေလသည္။
“အို ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း၊ ေဖေဖ၊ မေကာင္းပါဘူး။ ေတာ္ပါေတာ့၊ က်မ က ေဖေဖ့ ေခၽြးမေလ၊ မလုပ္ပါနဲ႕ လႊတ္ပါေဖေဖ၊ သမီးကို သနားရင္ လႊတ္ေပးပါ”
ကိုရင္ဦးေမာင္က ေတာ့ နြားသိုးႀကိဳးျပတ္သလို အားရပါးရကို ေဆာင့္လိုးေနရင္းက မိုးမ ႏို႕ေတြ ႏွင့္ လည္တိုင္တေလွ်ာက္ကို ကုန္းရက္ရင္းက၊
“ အိုကြာ မိုးမ သမီးေလးရယ္ နင္လည္း ႀကိဳက္ေနတာပဲ မဟုတ္လား၊ ေကာင္းသြားမွာပါ၊ အခု ေဖေဖ လီးႀကိး မင္းအဖုတ္ေလးထဲ မွာ ခံေနရတာ မေကာင္းဘူးလားကြာ၊ ေျပာစမ္းပါအုန္း၊ ငါ့လီး ႀကီးက ငါ့သားလီးထက္ မႀကီးဘူးလား၊ ဟင္ အခု ေကာင္မေလး ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ အဆံုးထိ ဝင္ေနတာ မေကာင္းဘူးလားလို႕၊ အိုး သမီးေစာက္ဖုတ္ေလးက က်ပ္လိုက္တာကြာ၊ အရမ္းေကာင္းတာပဲ၊ သမီးလည္းေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား၊ မညာပါနဲ႕ကြာ”
မိုးမ က ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ရုန္းကန္တြန္းထိုးရင္းက သူ႕ေစာက္ဖုတ္တြင္းမွာလည္း အရမ္းေကာင္းေနေတာ့၊ သူ႕ဖင္ႀကီးေတြကို ကိုရင္ဦးေမာင္ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္ အညီ ေကာ့ေကာ့ေပးရင္းက အလိုးခံေနမိေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕ႏူတ္ခမ္းကို မိုးမ ပါးစပ္နားကပ္လွ်က္၊
“ကေလးရယ္ ေဖေဖ့ကို နမ္းစမ္းပါ၊ ကေလးရဲ႕ ပါးစပ္ကို ဖြင့္ၿပီး ေဖေဖ့လွ်ာနဲ႕ ကေလး ပါးစပ္ကို လိုးပါရေစ၊ ေဖေဖ့လွ်ာကို ကေလး ပါးစပ္နဲ႕ စုပ္ေပးပါလား၊ ေဖေဖကလည္း ကေလးကို လီးႀကီးနဲ႕ လိုးေနရင္းက ကေလးလွ်ာေလးကိုလည္း စုပ္ခ်င္တယ္၊ ကေလးလည္း ႀကိဳက္မွာပါ”
မိုးမ ၿပံဳးလိုက္ၿပီး သူ႕ႏူတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္လွ်က္ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကို မ်က္လံုးခ်င္းဆံုၾကည့္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ၊
“ေဖေဖ မေကာင္းဘူး၊ အရမ္းဆိုးတာပဲ၊ က်မ ဘယ္တုန္းက မွ ေဖေဖ အဲလို လုပ္လိမ့္မယ္လို႕ မထင္ထားခဲ့ မိဘူး၊ ေျပာစမ္းပါအုန္း၊ ေဖေဖလူဆိုးႀကီး၊ ကိုယ့္ေခၽြးမေလးကို ဘယ္အခ်ိန္ထဲက လိုးခ်င္ေနခဲ့တာလဲ”
ဟုျငဳတုတု အသံေလးျဖင့္ ေျပာလိုက္ရာ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ အရမ္းေပ်ာ္သြားေလသည္။ သူ႕ဖင္ႀကီးကို ၾကြကာ မိုးမ ကို အသားကုန္ေဆာင့္လိုးရင္းမွ၊
“ အို ေဖေဖ ကေလးကို လိုးခ်င္ေနတာ ၾကာလွၿပီေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ေဖေဖက ကေလး ျငဴစူသြားမွာ ေၾကာက္လို႕ သိပ္မကပ္ရဲဘူေလ၊ ေဖေဖ က ကေလး အသားကို ေတာင္ ကိုင္ခ်င္ ထိခ်င္ေနတာ ဒါေပမဲ့ လန္႕လို႕ ေရွ႕ဆက္မတိုးရဲဘူးေလ၊ ဒီညကေတာ့ ကေလး ဒီလို ဒူးေပၚေပါင္ေပၚနဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ျမင္ရေတာ့ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့တာေလ၊ ကေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ပံုကလည္း အရမ္းလွတယ္ေလ၊ လာလိုးလွည့္ပါေတာ့လို႕ဖိတ္ေခၚေနသလိုပဲေလ၊ ကဲပါ ကေလးရယ္၊ စိတ္ကို ေလွ်ာ့လိုက္ပါေတာ့၊ ေဖေဖ နဲ႕အတူ အခ်စ္အရသာေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးခံစားပါေတာ့ကြာ”
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ လွ်ာကို သူ႕ပါးစပ္ထဲ စုပ္ယူလိုက္ၿပီး သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္သား လွ်ာခ်င္းပြတ္သပ္ကာ စုပ္ေနၾကမိသည္။ မိုးမ ကိုရင္ဦးေမာင္ ပုခံုးကို တြယ္ဖက္ရင္း သူ႕ေပါင္တန္မ်ားက ကိုရင္ဦးေမာင္ ေခါင္းထစ္ကို ညွပ္ခြရင္း ကိုရင္ဦးေမာင္ အားပါပါ ႏွင့္ ေကာင္းေကာင္းေဆာင့္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္လည္း ကြဲရိုင္းႀကီးတေကာင္ လို အတင္းကာေရာ ေဆာင့္ကာ ေဆာင့္ကာ လိုးရင္း အရွိန္ျမန္လာေတာ့သည္။
“အား ကေလး.. ေဖေဖ ၿပီးေတာ့မယ္၊ အိုးးးးးးးးးးးး။။ ထြက္ကုန္ၿပီ၊ အားးး၊ ေကာင္းလိုက္တာ ကေလးေရ အူးးးးးးးး”
မိုးမ က သူ႕လက္သည္းမ်ားျဖင့္ကိုရင္ဦးေမာင္ ေက်ာျပင္ႀကီးကို ကုတ္ျခစ္ရင္း သူ႕ဖင္ႀကီးေတြကို ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း က ကိုရင္ဦးေမာင္ ပုခံုသားကို ကိုက္လိုက္ စုပ္လိုက္ လုပ္ေနရင္းမွ ေအာ္ျငီးျပစ္လိုက္ေလသည္။
“အားးးးးးးး၊ ရွီးးးးးးးးးးးး ကၽြတ္စ္္…..ေကာင္းတယ္ ေဖေဖ….က်မလည္း ႀကိဳက္တယ္၊ ေဖေဖ အဲလို အလိုးေကာင္းလိမ့္မယ္လို႕ က်မ မထင္ထားဘူး၊ အိုးးးး ေကာင္းလိုက္တာ ေဖေဖရယ္...အူးးးး က်မလည္း ၿပီးၿပီ အို႕၊ ကၽြတ္စ္…..ရွီး….”
မိုးမတေယာက္ ေအာ္ဟစ္ရင္းက ကိုရင္ဦးေမာင္ကို အတင္းဖက္၊ အတင္းကိုက္၊ အတင္းရက္၊ က်ားပ်ိဳမေလးလို ၾကမ္းေနရင္းက သူ႕ေပါင္ႏွစ္လံုးျဖင့္ အတင္းပင္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ ( သို႕မဟုတ္သူ႕ေယာက္ခထီးႀကီး) ကိုညွပ္လွ်က္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ လီးႀကီး သူ႕အဖုတ္ေလးထဲ အဆံုးထိ ဝင္ၿပီး နစ္ေနေအာင္ ကိုယ္ခ်င္းဖိကပ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ပူးကပ္ၿပီး ျငိမ္က်သြားေတာ့သည္။ အသက္ရႈသံ ျပင္းျပင္း သာ ၾကားေနရၿပီး ႏွစ္ေယာက္စလံုးေမာပန္းႏြမ္းက်သြားၾကသည္။ မိုးမ ေပါင္လံုးႀကိးေတြက ကိုရင္ဦးေမာင္ ခါးကို ခြညွပ္ထားတုန္းပင္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ လီးႀကီးက မိုးမ ရဲ႕ အေရရြဲအိုင္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ ထဲမွာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေပ်ာ့ေျပာင္းလာေလေတာ့သည္။ သူ႕တို႕ မ်က္ႏွာ၊ ႏူတ္ခမ္း ႏွင့္လည္တိုင္မ်ားကေတာ့ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ စုပ္ရက္ ထားၾကသျဖင့္ သြားရည္တို႕ ျဖင့္ လူးေနေလေတာ့သည္။အခန္း ၂ရ။ ေနာက္တခ်ီဆြဲၾကျခင္း။
သူတို႕ ပထမဆံုးအခ်ီၿပီးသြားတဲ့ အခါ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ စိတ္ထဲမွာ အျပင္းအထန္ေတြးေနမိတာကေတာ့၊ မိုးမ တေယာက္ သူေယာက္ၡထီးႀကီး က လိုးေနသည္ဟု တကယ္ပဲ ခံစားေနသလား ဟူ၍ပင္။ သူတို႕ အိပ္မေပ်ာ္ၾက၊ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ ဖက္ထားၾကရင္းျဖင့္ အေတြးယဥ္ေက်ာ မွာ ႏွစ္ေယာက္စလံုးေမ်ာေနၾကေလသည္။ ဘယ္သူမွ စကားမေျပာၾကေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ အေတြးေတြက နက္ေနၾကသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကေတာ့ အေတြးထဲမွာ မိုးမ ႏွင့္ သူ႕အေဖ တို႕ လိုးေနၾကပံုကို ပံုေဖၚၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႕အေဖ အစားသူ႕အကို သူရေမာင္ ႏွင့္ ပင္ ေတြးလိုက္ေသးသည္။ သူ ထို အိမ္မွ အလုပ္သြားေနသည့္ရက္မ်ားကို ပင္ ျပန္စဥ္းစားေနမိေသးသည္။ သူအလုပ္သြားေနသည့္အခ်ိန္ သူ႕အိမ္မွာ ေယာက္်ား သံုးေယာက္ႏွင့္ က်န္ခဲ့ေသာ မိုးမ တေယာက္ ဘယ္လို ေနသလဲ ဆိုတာ ျပန္စဥ္းစားေနမိသည္။ သူ႕အေဖ က မိုးမ ကို မႀကိဳးစား ဖူး ဆိုတာ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ မိုးမ မ်ား သူ႕ကို မေျပာပဲ ေနေနတာလား၊ သူေတာ့ ဘယ္လို မွ မယံုႏိုင္၊ မိုးမ သူ႕ကို မေျပာတာပဲ ျဖစ္မည္ဟု သူထင္ေနမိသည္။ သူ႕အေဖ အေၾကာင္းကို သူသိသျဖင့္လည္း ယံုရခက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႕အေဖက အသက္သာ ၅၀ ေက်ာ္ေနသာ လူခ်စ္ခူခင္ေပါၿပီး မိန္းမ လည္းေပြသူျဖစ္သည္။ သူ႕အေဖ သူငယ္ခ်င္း မိန္းမ တခ်ိဳ႕ ႏွင့္ သူ႕အေဖ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္ဖူးသည္ဆိုတာကို သူသိထားသည္။ သူ႕အေမ ကိုယ္တိုင္လည္းသိခဲ့သည္။ သူအေမ ရွိေနစဥ္ တုန္းက အိမ္မွာ အႀကီးအက်ယ္ပင္ ရန္ျဖစ္ဖူးခဲ့ၾကသည္။ သူ႕အေမ က တခါက ထိုအမ်ိဳးသမီး ေယာက္်ားကို ပင္ တိုင္ေျပာသည့္အခါ ရွိခဲ့ဘူးသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕အေဖ လို မိန္းမေပြသည့္ လူမ်ိဳးက မိုးမ ကို လံုးဝ ထိပါးဖို႕ပင္ မႀကိဳးစား ဖူးဆိုတာကို ကိုရင္ဦးေမာင္ ယံုရခက္ေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
မိုးမ ကလည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ ကို တငိးတင္းက်ပ္က်ပ္ေလး ဖက္ရင္းက သူ႕ေခါင္းကို ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ဘတ္ေပၚတင္ကာ အေတြး ေခါင္ေနသလို ျငိမ္သက္ေနေလသည္။ မိုးမ ဘာေတြ ေတြးေနတယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူသိႏိုင္မွာလဲ။ မိုးမ တေယာက္ သူ႕ ေယာက္ၡထီးႀကီး ကို ေတြးေနတာလား၊ သူတကယ္ပဲ သူ႕ေယာက္ၡထီးႀကီးက သူ႕ကိုလုပ္ေနသည္လို႕ ခံစားခဲ့သလား၊ ေယာက္ၡထီးႀကီးရဲ႕ လီးႀကီး သူ႕ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္ထြက္ခဲ့တယ္လို႕ပဲသူခံစားေနသလား၊ သူတို႕ ရိုးပေလး ဂိမ္းကစားရင္း လိုးေနတုန္းမွာ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို သူစကားေတြ ေျပာေနတုန္းက သူဘယ္လို ခံစားခဲ့ရသလဲ၊ ၊ ဥပမာ၊ “ ေဖေဖ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ေနာ္၊ က်မ ကို လာလိုးေနတယ္၊ က်မ ကို ေဖေဖ အဲလို လာလိုးလိမ့္မယ္လို႕ က်မ တခါမွ မထင္ထားခဲ့မိဘူး၊ ေျပာစမ္းပါအုန္း ေဖေဖ က်မ ကို ဘယ္အခ်ိန္ထဲက လိုးခ်င္ေနခဲ့တာလဲ ဟင္၊ လူဇိုးေဖေဖႀကီး” လိုဟာမ်ိဳးေပါ့။ မိုးမ တကယ္ပဲ သူ႕ေယာက္ၡထီးႀကီးလို႕ ခံစားၿပီး ေျပာဆိုေနခဲ့တာလား၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က လိုးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ မိုးမ က သူ႕ေယာက္ၡထီးႀကီးက လိုးေနသည္ဟု ခံစားေနၿပီး သူ႕ေယာက္ၡထီးႀကီး ကို ထိုစကားေတြ ေျပာေနခဲ့တာလား။ ဘယ္သူေျပာႏိုင္မလဲ။ မိုးမရဲ႕ အသံေလးကလည္း သာယာ ေနၿပီး သူ႕ၾကည့္ရတာအဲဒီစကားေတြ ေျပာေနရတာကို ေပ်ာ္ေနပံုပဲ။ သူ႕အလိုလို စကားေတြ လည္းေျပာေနၿပီး လိုးေနတာကိုလည္း ခံေကာင္းေနပံုပဲ။
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ သူ႕အေဖ သူ႕အကိုေတြႏွင့္ အေၾကာင္းေတြးေနမလားဆိုတာကို စဥ္းစားရင္း သူ႕လီးႀကီးျပန္မာလာေလသည္။ မိုးမ ကိုယ္လံုးေလးကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ေပးေနရင္းက သူ၏ မာေတာင္လာေသာ လီးႀကီးကို မိုးမ ေပါင္မွာ လာေထာက္ေနသည္ကို မိုးမ က သတိထားမိေလသည္။ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္ရင္း ေနာက္ေတာက္ေတာက္ျဖင့္၊
“ဟင္၊ ျပန္မာလာၿပီ။ ေနာက္တခါလုပ္ခ်င္ျပန္တာလား”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ျပန္မေျဖေတာ့ပဲ မိုးမ ကိုယ္လံုးကို ဆြဲၿပီး ေမွာက္ရက္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ကာ မိုးမ ေက်ာ္ ေပၚမွ တက္ခြေလသည္။ မိုးမ ဂုတ္သားေလးကို ရက္ရင္း သူ႕လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို မိုးမ ဖင္လံုးႀကီး ႏွစ္ခုၾကားမွာ ပြတ္ေနေလသည္။ မိုးမ မွာ ေမွာက္ရက္ကေလး ျဖစ္ေနရွာၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္ ဖိထားသျဖင့္ သူ႕ႏို႕ႀကီးေတြက အိပ္ယာေပၚမွာ ဖိကပ္မိေနေလသည္။ မိုးမ က ခၽြဲျပစ္ျပစ္အသံေလးျဖင့္။
“အို ဘယ္လို ျဖစ္ေနတာလဲ၊ အခု အိပ္ဖို႕ အခ်ိန္က်ေနၿပီေလ”
ဟုေျပာေလသည္။ကိုရင္ဦးေမာင္က အာလုပ္သံႀကီးျဖင့္၊ျငီးတြားရင္း၊
“ကိုကို ဒီည ခ်စ္ေလး ရဲ႕ ေနာက္ေပါက္ကို စမ္းခ်င္တယ္ခ်စ္ေလးရယ္”
မိုးမ မွာ လန္႕ျဖန္႕သြားၿပီး ရုတ္တရက္ လွည့္ၿပီး ခုန္ထြက္ဖို႕ က်ိဳးစားရင္းက စိုးရိမ္တႀကီးျဖင့္၊
“အို၊ ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း မလုပ္ပါနဲ႕ အေနာက္ကို နာလိမ့္မယ္၊ ခ်စ္ေလး မႀကိဳက္ဘူးကိုကို”
ကိုရင္ဦးေမာင္ က မိုးမ ႏွင္ လက္ထပ္ၿပီးကထဲက မိုးမ ကုိဖင္ခ်ဖို႕ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ က်ိဳးစားခဲ့ဘူးသည္။ မိုးမ က အျမဲတန္း ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က လည္း အတင္းကာေရာ မလုပ္ခ်င္သျဖင့္ မိုးမ အတင္းျငင္းတာႏွင့္ လက္ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ ေပးခဲ့ရေလသည္။ ဒီတခါေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ မွာ တအားကို လိုခ်င္ေနပံုေပါက္ေနေလသည္။ မိုးမ ကို တအားဖက္နမ္းရင္းက မိုးမကို ခုန ပံုစံအတိုင္း ေမွာက္ရက္ကေလး ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ေနရာခ်ေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက လည္း ကိုယ္လံုးတီး ျဖစ္ေနစဲမို႕ ကိုရင္ဦးေမာင္အတြက္လည္း လုပ္ရကိုင္ရလြယ္ကူေနေပသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ဖင္လံုးႀကီးႏွစ္လံုးၾကားကို တံေတြးေထြးခ်လိုက္ၿပိး သူ႕လီးႀကီးကို ပြတ္သတ္လွ်က္ ခေရပြင့္ေလး ရွိရာသို႕ စမ္းထိုးေနေလသည္။ မိုးမ က ဆပ္ကနဲ ၾကြၿပီး ရုန္းဖို႕ က်ိဳးစားျပန္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ျငိမ္ျငိမ္ေလး ေနဖို႕ ေျပာရင္း မိုးမ လည္ကုတ္နားရြက္ေလးမ်ားကို သူ႕လွ်ာႀကီးျဖင့္ ရက္ကာ နမ္းရင္း တတြတ္တြတ္နားပူတားဆာလုပ္ေနေလသည္။
“ခ်စ္ရယ္၊ အဲဒါကလည္း ကိုကိုတို႕ အခ်စ္စခန္းဖြင့္တာ ရဲ႕ တစိတ္တပိုင္းပဲေလကြာ၊ ခ်စ္ေလးက ခုထိ အဲဒီေနရာမွာ အပ်ိဳစင္ေလး ပဲ ရွိေနေသးတာေလ။ ပထမ ေတာ့ နည္းနည္းနာမယ္ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ေကာင္းသြာမယ္ ဆိုတာ ကိုကိုေျပာရဲပါတယ္ကြာ၊ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ေလး ပထမဆံုး အပ်ိဳရည္ပ်က္ခဲ့တုန္းကလိုပဲေပါ့၊ မွတ္မိတယ္မဟုတ္လား နည္းနည္းေလး အနာခံလိုက္ၿပီးရင္ ေနာက္ေတာ့ အဆင္ေျပသြားမွာပါ။ ခနေလးပဲ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ေလးရဲ႕ အဲဒီေနရာေလးက လည္း အရမ္းက်ပ္ေတာ့ ကိုကိုလည္း အရမ္းေကာင္းမွာေလကြာ အဲဒါဆိုရင္ ခနေလးနဲ႕ ကိုကိုၿပီးသြားမွာ၊ ေနာ္ ခ်စ္ေလး ေနာ္”
မိုးမ က သူ႕လက္သီးဆုပ္ကေလးမ်ားျဖင့္ မွီရာကို လွမ္းထုရင္းက၊
“ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း၊ မလုပ္ပါနဲ႕ နာတာနဲ႕ ခ်စ္ေလး ေအာ္ျပစ္မွာေနာ္၊ မလုပ္ပါနဲ႕ဆို”
ေျပာေနေသာ္လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ကေတာ့ သူ႕လီးႀကီး ႏွင္မိုးမ ဖင္ေပါက္ေလးကို တံေတြးမ်ားရြဲေနေအာင္စြတ္ကာ ေတ့လိုက္ရင္း မိုးမ ေပါင္လံုးေတြကို သူ႕ဒူးျဖင့္ တြန္းကာ ခ်ဲ့ကားလိုက္သည္။ လက္တဖက္က မိုးမ ခါးေလးကို ကိုင္ရင္း တဖက္က ေမြယာေပၚေထာက္ကာ ထိန္းရင္းျဖင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖိခ်လိုက္သည္။ သူ႕ဒစ္ထိပ္ဖူးၿပီး မိုးမ ဖင္ေပါက္ေလးထဲ တိုးဝင္သြားေတာ့ မိုးမ အသံအက်ယ္ႀကီးျဖင့္ ေအာ္ဟစ္လိုက္ေလသည္။
“အားးးး နာတယ္...အီး…”
သို႕ေသာ္လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕ပါးစပ္ကို မိုးမ လည္ဂုတ္ေလး ကိုဖြဖြေလး ကိုက္လွ်က္ သူ႕လီးႀကီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ႏွဲ႕သြင္းေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္လီးႀကီး လက္မဝက္ခန္႕ အဝင္မွာ မိုးမ က နာက်င္သျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ရုန္းကန္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ခါးကို ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး သူ႕လီးႀကီးဝင္လက္စမွ မကၽြတ္ထြက္ထားေအာင္ က်ိုးစားေနေလသည္။
“ခ်စ္ေလး အဲလို အရမ္းလႈပ္ရံုးေနမယ္ ဆိုရင္ ကိုကို လီးႀကီးဝင္လက္စကေန ကၽြတ္သြားၿပီး ေနာက္တခါ ျပန္ထည့္ရမယ္ဆိုရင္ ခ်စ္ေလး ပိုနာမယ္၊ အခုလို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဝင္သြားရင္ ခ်စ္ေလး ခနေနရင္ ေကာင္းသြားမ်ာ၊ ကိုကို ျဖည္းျဖည္းေလးပဲ လုပ္မွာပါ၊ ခနေလးေတာ့ သည္းညည္းခံလိုက္ပါကြာ၊ ေနာ္၊ ခု ခ်စ္ေလးရဲ႕ ေယာက္ၡထီးႀကီး ေဖေဖ လုပ္ေနတယ္လို႕ ေတြးေနလိုက္။ သူက ပထမဆံုးအႀကိမ္ ခ်စ္ေလးကို လိုးၿပီးတာနဲ႕ တခါထဲ ဖင္ကို ပါဆက္လိုးခ်င္တာေလ။ အဖိုးႀကီးေတြက ဖင္ကို လိုးရတာ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳက္တတ္လဲ ဆိုတာ ခ်စ္ေလးသိလား၊ အိုး။ အဲဒီလို စဥ္းစားမိတာနဲ႕ ကိုကို႕လီးႀကီးတအားကို မာလာရၿပီ၊ ကိုကို တို႕ အဲဒီဂိမ္းကို ဆက္ကစားရေအာင္ကြာ၊ ခ်စ္ေလး အခု ကိုကို႕ကို ေဖေဖ လို႕ ျပန္ေခၚေတာ့ေနာ္၊ ေဖေဖ သမီးရဲ႕ ဖင္ေပါက္ေလးထဲကို လိုးေနၿပီ အုိးးးးးးးးးးးးးးးအီးးးးး”
ကိုရင္ဦးေမာင္က ထိုစကားေတြ ေျပာေနသည့္အခ်ိန္မွာပင္ သူ႕လီးႀကီးက မိုးမရဲ႕ ဖင္ေပါက္ေလးထဲ တဝက္ခန္႕ဝင္ေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ သူေျပာေနတာကို နားေထာင္ရင္းျဖင့္ မိုးမ မွာ သူ႕လက္ ကေလးမ်ားကို တင္းတင္းဆုပ္ကာ နာက်င္မႈဒဏ္ကို ေအာင့္အီးခံေနရရွာသည္။ သူ႕ဖင္ေပါက္ကေလးထဲ အတင္းအက်ပ္တိုးဝင္လာေသာ လီးပူေႏြးေႏြးမာမာႀကီးေၾကာင့္ အသက္ရႈပင္မွားသြားရရွာသည္။ မိုးမ က ရုန္းရင္း ဖင္ႀကီးကို လည္း ၾကြလိုက္သျဖင့္ ေမွာက္ရက္ ေနရာမွ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္သည့္ပံုစံသို႕ေတာင္ ျဖစ္ေနရၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခါမွာေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ခါးက်င္က်င္ေလးကို သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္၍ ေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ သူ႕လီးတန္ႀကီးတေခ်ာင္းလံုးမွာ မိုးမ ဖင္ေပါက္ေလးထဲ အဆံုးထိ ဝင္ေရာက္သြားေတာ့သည္။
“အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးအိုးးးးးးးးးးးးးးးးးး ကိုကို နာတယ္ နာတယ္ ကိုကို က်မကို သတ္ေနတာလား ေတာ္ေတာ့ေတာ္ေတာ့”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး သူ႕လီးႀကီးကို မိုးမ ဖင္ေပါက္ေလးထဲ စိမ္ထားရင္းက မိုးမ အနာသက္သာသြားေအာင္ နည္းနည္းေစာင့္ၿပီးမွ အဝင္အထြက္စလုပ္ေတာ့သည္။
“ကိုကို ကို ေဖေဖ လို႕ေခၚေလ အခ်စ္ေလး၊ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ေယာက္ၡမႀကီး က ခ်စ္ေလးရဲ႕ ဖင္ေပါက္ကို လိုးေနၿပီေလ”
မိုးမ တေယာက္ နာက်င္မႈေတြကို ႀကိတ္မွိတ္ခံရင္းက ေတာင္းပန္ရွာသည္။
“အိုး ေဖေဖ ရယ္ မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့ နာလြန္းလို႕ပါ က်မ ဖင္ထဲက ေဖေဖ့လီးႀကီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ပါေတာ့၊ အရမ္းနာတယ္၊ အဲမွာပူစပ္ေနၿပီ ေဖေဖ ျမန္ျမန္ေလး လုပ္ေပးပါေတာ့”
ကိုရင္ဦးေမာင္က ေတာ့ ထိုအသံၾကားရေတာ့ အလြန္ပင္ ဝမ္းသာသြားၿပီး သူ႕စိတ္ေတြလည္း တအားထသြားကာ သူ႕ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္လာေတာ့သည္။
“အိုး ေကာင္မေလး ရယ္ ေကာင္းလိုက္တာ ေဖေဖ မင္းရဲ႕ ဖင္ထဲမွာပဲ လေရေတြ ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ အားးးးးးးးး အိုးးးးးးးးးးးး အီးးးးးးးး ေကာင္းးးးးး ေကာင္းးးးးးး”
ေျပာရင္း ဆိုရင္းျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ လီးႀကီးမွ သုတ္ရည္ပူေတြက မိုးမ ဖင္ေလးထဲ တထုတ္ထုတ္ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။ မိုးမလည္း ဖင္ေထာင္ေနရာမွ ေမြ႕ယာေပၚသို႕ ေမွာက္ရက္ သားျပန္က်သြားေတာ့သည္။ မိုးမ မွာ ေမာပန္းလွ်က္ နာက်င္မႈေၾကာင့္ အသက္ကို ျပင္းျပင္းရႈေနၿပီး သူ႕ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြ လိမ့္စီးက်လာရေတာ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ လီးတန္ႀကီး ကေတာ့ မိုးမ ဖင္ေပါက္ေလးမွာ တျဖညး္ျဖည္းခ်င္း ျပန္ေပ်ာ့က်လာေလေတာ့သည္။
အခန္း၂၈။ ကိုေအာင္ႏိုင္ အလုပ္မွ မိုးမ ဆီဖံုးေခၚျခင္း။
မိုးမ အတြက္ သူ႕ဖင္ေပါက္ကေလးကို လီးအဝင္ခံလိုက္ရျခင္းမ်ာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ျဖစ္ေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း နာက်င္ျခင္း၊ ေဒါသျဖစ္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရေသာ္လည္း ခနေလးအတြင္းမ်ာပင္ ၿပီးခဲ့တာေတြကို ေမ့သလို ပင္ျဖစ္သြားကာ ႏွစ္ေယာက္သား ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိုက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကေလေတာ့သည္။
ေနာက္ေန႕ ရံုးေရာက္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ေနာက္တခါေလာက္ သူ႕အိမ္တြင္ ဆံုၿပီး ေသာက္ၾကဖို႕ ေျပာေလသည္။ ေနာက္ၿပီး ဟိုတခါက ကိုရင္ဦးေမာင္ ဖံုးေပးေျပာထားသည့္ အိမ္နီးခ်င္း အမ်ိဳးသမီးအေၾကာင္းကို လည္း ေမးျမန္းေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ႏွင့္ ေနာက္တခါေလာက္ ဆံုခ်င္ေသးသည့္အေၾကာင္းေျပာေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ကလည္း သေဘာတူေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေန႕လည္စာ စားခ်ိန္၌ မိုးမ ကို ဖံုးေခၚ၍ အိမ္မွာ တညေနေလာက္ ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ ေသာက္စားပြဲေလး တခါေလာက္လုပ္ရေအာင္ဟု ေျပာခိုင္းေရာ ကိုရင္ဦးေမာင္ က သူေျပာၾကည့္မယ္ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။
ေနလည္စာစားခ်ိန္တြင္ ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုရင္ဦးေမာင္နား ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ဖံုးေခၚလိုက္ေလသည္။ သူတို႕ အျပန္အလွန္ေျပာဆိုၾကသည္မွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ေလသည္။
“ေဟး ဆက္ဆီ၊ ဘယ္လိုလဲ၊ ငါ့ရဲ႕ မယားေခ်ာေလး ဘာေတြလုပ္ေနသလဲ၊ သူ႕ေယာက္ၡထီးႀကီးအေၾကာင္းေတြးေနတာလား ဟင္ ဟဲဟဲ”
မိုးမ ကလည္း အားက်မခံ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ျပန္စေလသည္။
“အင္းေပါ့ မနက္ကတည္းက ေဖေဖ့ကို ေတြးေနမိတာ၊ ညတုန္းက သူအရမ္းၾကမ္းတာပဲ လူကို တခါထဲ ျပိဳင္းသြားတာပဲ”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ အဲလို ေျပာသံၾကားလိုက္တာႏွင့္ လီးခ်က္ျခင္းကို ေတာင္တက္လာရေလသည္။
“အင္း ကိုကို ေခၚတာ ခု ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုကိုတို႕ အိမ္ကို ဒီညေနလိုက္လာၿပီး နည္းနည္းပါးပါး ေသာက္စားၾကရေအာင္လို႕ ေျပာေနလို႕၊ ကိုကို႕ မိန္းမ ကို ဟိုေန႕တုန္းကလို ဆက္ဆီဒရက္စ္ေလး ဝတ္ထားခိုင္းမလို႕”
“ ေနာက္တခါ၊ ေနအုန္း နားေထာင္ဦး၊ ခ်စ္ေလး ေျပာမလို႕၊ ကိုကို႕ အေဖ တကယ္ပဲ ဖံုးေခၚတယ္ ခုနေလးတင္ပဲ”
“တကယ္၊ ဘာေၾကာင့္ ခ်စ္ေလးကို သူက ေခၚရတာလဲ၊ တခုခု ျဖစ္လို႕လား”
“ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး သူက ဒီစေနတနဂၤေႏြကို အိမ္ကိုလာဖို႕ ေခၚေနတယ္၊ ေသာၾကာေန႕ညကစၿပီးလာခဲ့ပါတဲ့ သူတို႕ အလႈရွိလို႕တဲ့၊ လဲ့လဲ့နဲ႕ ဇာနည္တို႕ ကလည္း လာျဖစ္ေအာင္ လာခဲ့ပါတဲ့၊ေျပာေနတယ္၊ မႏွစ္တုန္းကလည္း ခ်စ္ေလး တို႕ အရမ္းေပ်ာ္ၾကရတယ္ေလ မွတ္မိေသးလား”
“ဟာ ခ်စ္ေလးကလဲ ေသာၾကာည ဘယ္လို သြားမလဲ၊ ကိုကိုက စေန အလုပ္ဆင္းရအုန္းမွာေလကြာ”
“ဟြန္ ကိုကိုကလည္း တခါတေလပဲဟာ ကိုကို တို႕ အေဖအိမ္ကေန အလုပ္လာလို႕ရတာပဲဟာ၊ လုပ္ပါ ကိုကိုရယ္ ခ်စ္ေလး သြားခ်င္လို႕ပါ၊ ေနာ္ေနာ္၊ သံုးရက္ထဲပါ ကိုကိုရယ္”
ကိုရင္ဦးေမာင္ ရဲ႕ အေတြးေတြက ထံုးစံအတိုင္း ေခ်ာ္ေတြးေနျပန္ပါသည္။ သူအလုပ္သြားတက္သည့္ စေနတေန႕လံုး မိုးမ တေယာက္ သူ႕အေဖ၊ သူ႕ညီ အကိုေတြႏွင့္ အိမ္မွာ ေနခဲ့မည္ဆိုေတာ့၊ အင္း။
“ေကာင္းၿပီေလ၊ ၾကည့္လိုက္မယ္ ကိုကို ဘယ္လိုလုပ္္လို႕ရမလဲ ဆိုတာကို၊ ခ်စ္ေလး ေသာၾကာေန႕ညသြားခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုကို အလုပ္က ျပန္လာတာနဲ႕ တခါတည္းထြက္ၾကတာေပါ့၊ အခုညေနေရာ ကိုေအာင္ႏိုင္ ကိုကို နဲ႕ လိုက္လာလို႕ ျဖစ္မလား”
မိုးမ တေယာက္ ခနတာမွ် စဥ္းစားေနၿပီးေတာ့၊
“အင္ ကိုကိုကလည္းကြာ လာျပန္ပါၿပီ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂ရက္ေလာက္ကပဲ သူအိမ္လာၿပီးသြားၿပီေလ၊ ဘာလို႕ ဒီေလာက္ေတာင္ မွ အရင္လိုေနရတာလဲ၊ ခ်စ္ေလး တို႕ ရြာက ျပန္လာမွ ဆိုရင္ေကာ ဘယ္လိုလဲ၊ ခ်စ္ေလး ေတာ့ အဲဒါ ပိုႀကိဳက္တယ္ ကိုကိုေရာ ဘယ္လိုထင္လဲ”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို အတင္းမတြန္းခ်င္ သျဖင့္ မိုးမ ေျပာသည္မ်ားကို သေဘာတူလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က စိတ္မလာသည့္အခ်ိန္မွာေခၚသြားမည့္အစား မိုးမ လိုလိုခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သည့္အခ်ိန္ေခၚသြားသည္မွာ ပိုေကာင္းမည္ဟု ေတြးမိေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း မိုးမကို သူတို႕ ရြာမွ ျပန္ေရာက္မွ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ေခၚလာေတာ့မည္ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။
တယ္လီဖံုးခ်လိုက္ၿပီးေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ စၿပီး အေတြးေခါင္ေတာ့သည္။ ညတုန္းက လည္း သူေျပာတယ္ အေဖက သူ႕ကို မၾကာမၾကာေခၚေလ့ရွိတယ္တဲ့၊ ဘာေၾကာင့္ အေဖက မိုးမကို ေခၚရတာလဲ၊ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြ ေျပာဆိုၾကတာလဲ၊ အခုလည္း သူက မိုးမကို က်ေတာ့လွမ္းေခၚတယ္၊ ငါ့ကိုက်ေတာ့ ဘာလို႕ မေခၚရတာလည္း၊ မိုးမ နဲ႕က်ေတာ့ စကားစၿမီေျပာတယ္၊ ငါ့ကိုက်ေတာ့ အဖက္လုပ္ စကားေျပာေဖၚေတာင္မရဘူး၊ အေဖ နဲ႕ မိုးမ ၾကားမွာ အကန္႕ေတြ ရွိေနၾကတာလား၊ မိုးမ က အေဖ့ကို ခ်စ္တယ္ ဆိုတာသူသိသည္၊ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ အရမ္းရင္းႏွီးၾကတာကိုလည္း သူသိသည္။ ဒါေပမဲ့ ငါေရွ႕ၾကရင္ သူတို႕က ဘာလို႕ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မေနၾကတာလဲ၊ ငါအရင္က ရြာကေန အလုပ္တက္ေနတဲ့ အခ်ိန္တေလွ်ာက္လံုးမွာ သူတို႕ တအိမ္ထဲ အခ်ိန္အၾကာႀကီး အတူတူ ေနခဲ့ၾကတယ္၊ လခြီး မွပဲ ငါေတာင္ ဦးေႏွာက္စားလာၿပီ။
ကိုေအာင္ႏိုင္ ေရာက္လာေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္က အိမ္သာကိုအထြက္ႏွင့္ ဆံုေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ရွင္းျပလိုက္သည္၊ သူတို႕ ရြာျပန္လည္အုန္းမည့္အေၾကာင္း ရြာမွ ျပန္လာမွ ပဲ သူတို႕ ေသာက္ပြဲ စားပြဲကို လုပ္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကိုေအာင္ႏိုင္က လည္း အင္းေလ အဲဒါဆိုလဲ အဲဒီက်မွေပါ့လို႕ ေျပာလိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ဧည့္သည္ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ေနတုန္း ကိုရင္ဦးေမာင္က အိမ္သာဖက္ ခနထြက္သြားေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုရင္ဦးေမာင္ စားပြဲေပၚမွာ က်န္ခဲ့ေသာ ဆဲဖံုးကို ေတြ႕လိုက္ေလရာ ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးေခၚသည့္နံပါတ္ကို ၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ေခၚထားတာမို႕ ဖံုးနံပါတ္မွာ မိန္းမ ဟု မွတ္ထားတာေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ထိုနံပါတ္ကို သူ႕ဖံုးတြင္ မွတ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ျပန္လာေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူအျပင္ခနထြက္ ေလေကာင္းေလသန္႕ ရႈလိုက္အုန္းမည္ဟု ဆိုတာ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က ကားပါကင္ ရွိရာဖက္ကို သြားကာ သူ႕ကားထဲ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း မိုးမ ဖံုးကို လွမ္းေခၚလိုက္ေလသည္။
“ဘယ္သူလဲ”
“ေဟး မိုးမ ကိုပါ၊ ဦးေအာင္ႏိုင္ေလ၊ ဘယ္လိုလဲ ေနေကာင္းလား၊ ကိုေတာ့ကြာ ဟိုေန႕ညက မိုးမ နဲ႕ အေၾကာင္းေတြပဲ အျမဲေတြးေနမိတယ္၊ ကို ေလ မိုးမ ကို နမ္းတာ ရက္တာေတြ စဥ္းစားလိုက္တာနဲ႕ကို လီးက ေတာင္လာတယ္၊ မိုးမ က အရမ္းကို ဆက္ဆီ က်လြန္းတယ္ကြာ၊ ကို မိုးမ ကို အရမ္းကို ္ခ်စ္ေနမိၿပီ”
မိုးမ တေယာက္ ကိုေအာင္ႏိုင့္အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္ႏွင့္ ၾကက္သည္း ေမႊးညွင္းေတြ ေထာင္ထသြားရသည္။ အာေခါင္ေတြလည္း ေျခာက္သလို ျဖစ္လာၿပီး ဘာေျပာရမည္မသိ အာေစးထည့္ထားသလို ျဖစ္ေနရသည္၊ ေနာက္မွ အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ျဖင့္၊
“ကိုရင္ဦးေမာင္ အနားမ်ာ မရွိဘူးလား၊ ရွင္ က်မ ဖံုးနံပါတ္ ဘယ္ကေနရတာလဲ၊ကိုရင္ဦးေမာင္က ရွင့္ကို ေပးလိုက္တာလား၊ ရွင္အခု က်မ ကို ဖံုးေခၚစကားေျပာေနတာကို သူသိတယ္မလား၊ မွန္မွန္ေျပာ၊ မလိမ္နဲ႕ေနာ္”
“ဟင့္အင္း ကို က သူ႕ဆဲဖံုးကို စားပြဲေပၚထားၿပီး သူအျပင္ခနသြားတုန္း ခိုးၾကည့္ၿပီး မိုးမ နံပါတ္ကိုမွတ္ထားလိုက္တာပါ၊ ကို အခု မိုးမ နဲ႕ ဖံုးေျပာေနတာ ကိုရင္ဦးေမာင္မသိဘူး၊ သူ႕ကို သြားမေျပာနဲ႕ေနာ္”
“ေသျခာလို႕လား၊ ရွင့္ကို က်မ ဘယ္လို ယံုရမွာလဲ”
“အိုကြာ မိုးမ ကလည္း ကိုယ္က မိုးမ ကို ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္လိမ္ရမွာလဲ၊ ကိုယ္က မိုးမ နဲ႕ စကားလြတ္လြတ္လပ္လပ္ အရမ္းေျပာခ်င္ေနတာ၊ အဲဒီညတုန္းက မိုးမ ဆီက ဖံုးနံပါတ္ေတာင္းဖို႕ ေမ့သြားတာ၊ တကယ္ေျပာတာ၊ မိုးမ ကို ကိုယ္က ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲကို ဆြဲၿပီး ဖက္ထားခ်င္တာ၊ မိုးမ အသားေလး ေတြက အိတင္းေနတာပဲ၊ အဲဒီညတုန္းက အထိအေတြ႕ေတြကို ဘယ္လိုမွ ေမ့ေဖ်ာက္လို႕ မရႏိုင္ဘူး၊ ေနာက္ေန႕ မနက္ ကိုယ္ ကားလာယူေတာ့ အခန္းတံခါးလာေခါက္ေသးတယ္၊ မိုးမ ဘာလို႕ တံခါးမဖြင့္ေပးတာလဲ”
“ေအာ္ အဲဒီအခ်ိန္ က်မ အရမ္းကို အိပ္ေကာင္းေနတာေလ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ အလုပ္ထြက္သြားလိုက္တာေတာင္ မသိလိုက္ဘူး၊ ညက တညလံုးမွ အိပ္မေပာ်္တာ၊ ရွင္က က်မ ကို ဒုကၡေတြ ေပးၿပီး စိတ္ထေအာင္လုပ္သြား၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ကလည္း မူးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြား၊ က်မ မွာသာ အိပ္လို႕မရ ပဲ ဂန္႕ေနတာ မနက္၅နာရီထိုးမွ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာကိုး”
“အဲဒီညက ကိုယ္က မင္းကို အရမ္းကို လိုးခ်င္ေနတာကို မင္းက ဘာလို႕တားရလဲကြာ၊ ရင္ဦးေမာင္က မူးၿပီး ေဂါက္သြားၿပီ ကိုတို႕ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္လို႕ရေနတာပဲဟာကို၊ မင္းက မွ ေပးမလုပ္တာ၊ အဲညက မင္းလဲ လိုေနတာပဲ မဟုတ္လားလို႕”
“မသိပါဘူးရွင္၊ က်မလည္း မေျပာျပတတ္ေတာ့ဘူး၊ က်မ ကုိယ္က်မေတာင္ နားမလည္ေတာ့ဘူး၊ ရွင္းကလည္း တအားကို ေလာတယ္။ ခ်က္ခ်င္းႀကီးကို သရဲမရဲစီး ေတာ့တာကိုး၊ က်မက အဲေလာက္ေတာင္ မေမွ်ာ္လင့္ထားဘူးေလ၊ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တဆင့္ခ်င္းပဲ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာ၊ ရွင္က ေနာက္က ဆင္လိုက္သလိုႀကီးကိုး၊ ကဲ ေျပာစမ္းပါအုန္း အခု ရွင္က ဘယ္ကေနဆက္ေနတာလဲ၊ ရံုးခန္းထဲကလား၊ ေဘးနားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူးလား၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ကေရာ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ၊ ခုနေလးတင္ သူက်မနဲ႕ ဖံုးေျပာေနေသးတာ”
“ကိုယ္က ကားပတ္ကင္ မွာ၊ ကိုယ့္ကားထဲ ဝင္ထိုင္ၿပီး ေျပာေနတာ၊ ဘယ္သူမွ လည္း ကို႕ကို မျမင္ မၾကားႏိုင္ပါဘူး၊ စိတ္မပူနဲ႕၊ ကို မင္းကို အခုေတြ႕ခ်င္လာၿပီကြာ၊ အခု မင္းအိမ္ ကို ကိုယ္လာခဲ့ရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ၊ ဟုတ္ၿပီ ကိုယ္အလုပ္က ေန႕တဝက္ခြင့္ယူၿပီး လာခဲ့လိုက္မယ္၊ ဟုတ္လား”
“အိုး ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း၊ မလာပါနဲ႕”
“ဘာလို႕လဲ ကြာ၊ မိုးမ ကလဲ အခု အခ်ိန္ဆို ရင္ အခြင့္ေကာင္းပဲေလ၊ ကိုယ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ညေန ၅နာရီအထိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်စ္ႏိုင္မယ္ကြာ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က ၅နာရီမွ ရံုးကဆင္းမ်ာေလ၊ ကိုယ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ထဲ အရမ္းေပ်ာ္ၾကရမွာ၊ ကိုယ့္လွ်ာေပၚမွာ မင္းရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္အရသာေတာင္ ခုထိ မေပ်ာက္သြားေသးဘူး၊ မင္းက အဲတုန္းက ေစာက္ဖုတ္တခုလံုးစိုရြဲၿပီး အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ ရွိေနလို႕ မင္း စိတ္မရဲဘူး ျဖစ္ေနတာမဟုတ္လား၊ အခု သူလည္း အိမ္မွာ မရွိဘူးေလ၊ ကိုယ္လာခဲ့မယ္၊ အခုလာခဲ့လိုက္ေတာ့မယ္”အခန္း၂၉။ ကိုေအာင္ႏိုင္ရံုးမွ လစ္ၿပီး မိုးမ ဆီလာျခင္း
မိုးမ တေယာက္ အခုေတာ့ ျပာယာခပ္ရၿပီ၊ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ေျပာဆိုေနရင္းက ဖံုးကို ခ်ျပစ္လိုက္ေတာ့ သူစိတ္ေတြ ပူလာရသည္။ မိုးမ က သူ႕ကိုယ္သူပင္ သူမေသျခာ၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ သူ ေတြ႕ခ်င္သလား မေတြ႕ခ်င္ဘူးသလား ဆံုးျဖတ္မရ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ေခၚၿပီးေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ေခၚေၾကာင္းႏွင့္ အခု သူ႕ကို ေတြ႕ဖို႕ လာေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေျပာလိုက္ရေကာင္းမလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ ကိုရင္ဦးေမာင္က ပဲ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို လႊတ္လိုက္ၿပီး သူ႕ကို မိုးမ ျပန္ေျပာမလား မေျပာဘူးလား ဆိုတာကို စမ္းသပ္တာပဲလား။ မိုးမ တေယာက္ ဘာလုပ္ရမွန္းကို မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ေျခ။
မိုးမ ရင္ေတြ တဒံုးဒံုး ခုန္ေနသည့္ၾကားမွ ဝရံတာဘက္ အျမန္ထြက္ၿပီး လမ္းမဖက္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ တကယ္ေျပာတာလား သူ႕ကို မ်ား စေနတာလား၊ သူ႕ကို က်ီစယ္ေနတာ ျဖစ္ပါေစဟု မိုးမ ဆုေတာင္းေနမိသည္။ ဥကၠာ တေယာက္ ဂိတ္နားမွာ ရပ္ေနသည္ကို လွမ္းျမင္ေနရသည္၊ သို႕ေသာ္လည္း ဥကၠာက သူ႕ဖက္ကို လွမ္းမၾကည့္ေနေပ။
မိုးမ က အိမ္ေနရင္း ဂ်င္းေရွာ့ပင္ႏွင့္ အေပၚက အမဲေရာင္ လက္ျပတ္ေလးကို ဝတ္ထားသည္ မို႕ သူ႕အသားအရည္ က ပိုၿပီး ဝင္းေနသလို ျဖစ္ေနရသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ကိုရင္ဦးေမာင္ မသိေအာင္ သူ႕အထက္အရာရွိဆီမွ ေန႕တဝက္ခြင့္ေတာင္းကာ ရံုးမွ ထြက္လာခဲ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ႏွင့္က ဌာန တခုထဲ မွာ မဟုတ္လို႕ သိႏိုင္ဖို႕ မလြယ္ေပ။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ က သူ႕ဆီက တခုခု လိုလို႕ သူ႕ကို လာရွာရင္ေတာ့ သူမရွိသာ သိသြားႏိုင္သည္။ သို႕မဟုတ္ပါက ကိုရင္ဦးေမာင္ ဘယ္လိုမွ မသိႏိုင္ေျခ။
ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ မိုးမ ကိုယ္လံုးေလး ကို စဥ္းစားရင္း စိတ္ အရမ္းျပင္းျပေနရသည္။ မိုးမ ရဲ႕ ရင္သားေျမွာင္း၊ မိုးမ ရဲ႕ စြံကားဖြံ႕ထြားတဲ့ ဖင္လံုးေတြ၊ စိတ္ကူးယဥ္ရင္း လီးဗာကို ဖိနင္းကာ၊ ကားကို အျမန္ေမာင္း၍ မိုးမ ဆီသို႕ သြားေနေတာ့သည္။
မိုးမ တေယာက္ ဝရံတာမွ ၊ မီးဖို၊ မီးဖိုမွ ဧည့္ခန္း၊ ေနာက္ အိမ္တံခါးဝ မွေန၍ ဓါတ္ေလွခါးေပါက္ ရွိရာလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္၊ ေနာက္ဝရံတာကို ျပန္သြား၊ လမ္းမ ဖက္ကို ကား တစီးတေလမ်ား ဝင္လာမလား ၾကည့္၊ ဂဏွာမျငိမ္ ျဖစ္ေနရေလသည္။ မိုးမ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားၿပီး တံုတံုရီရီ ပင္ျဖစ္ေနရသည္။ တခ်ိန္ထဲမွာ ပင္ သူ႕အေတြးထဲ၌ ကိုေအာင္ႏိုင္ ရဲ႕ အနမ္း အရက္ ေတြ၊ အတင္းကာေရာ သူ႕ေရွ႕မွာ ထိုင္ခ်ၿပီး သူ႕ဒရက္ကို လွန္တင္ကာ ပင္တီကို ဆြဲခ်ၿပီး သူ႕ေစာက္ဖုတ္ ကို ကိုေအာင္ႏိုင္ ရက္ခဲ့ စုပ္ခဲ့တာေတြ၊ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ မိုးမ ကိုယ္တိုင္ကိုကပင္ စိတ္ေတြ ထလာၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္ကို သူလုပ္ခ်င္တာ လုပ္ခြင့္ေပးဖို႕ အသင့္ျဖစ္ခဲ့ရသည္ကို ေတြးေနမိသည္။ မိုးမ ေတြးရင္းႏွင့္ပင္ ၿမီးေညွာင္ရိုးမွ ပင္ စိမ့္တက္ကာ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြလည္း ေအးစက္လာရေလသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္ မိုးမ တို႕ အပတ္မန္႕ ဂိတ္ကို ေရာက္ေတာ့ ဥကၠာက လွမ္းတားေလသည္။
“ဆရာ ဘာကူညီရမလဲ ခင္ဗ်ာ”
ကိုေအာင္ႏိုင္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္သြားကာ ေဒါသလည္းထြက္သြားသည္။
“ေဟ ဘာလဲက ငါ့အမ်ိဳး ဆီ လာတာ ဘာလို႕လဲ ဝင္လို႕မရဘူးလား”
“ဒီလိုပါဆရာ၊ ဒါက ပံုမွန္ပါ၊ ဒီအပတ္မဲ့ကို လာလည္တဲ့ အျပင္က လူေတြ အကုန္လံဳးကို က်ေနာ္တို႕က သိဖို႕ လိုပါတယ္။ က်ေနာ္က ဆရာ့ကားနံပါတ္ကို ပဲ ေရးမွတ္ထားမွာပါ၊ ဆရာဘယ္သူ႕ ဆီ သြားမယ္ ဆိုတာကိုပဲ ေျပာျပေပးပါ။”
“ေဟ့ေကာင္ ငါ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္ေလာက္တုန္းက ေတာင္ ငါသူငယ္ခ်င္းနဲ႕ လာၿပီးေတာ့ ကားေတာင္တညလံုးထားခဲ့ေသးတယ္၊ ဘယ္သူမွ င့ါကားနံပါတ္လည္း မမွတ္ဘူး ၊ဘယ္သူမွ လည္း ေမးခြန္းလာမထုတ္ဘူး၊ ခုမွ ဘာအရူးထတာလဲ”
ဥကၠာက ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို၊ သူတကယ္လို႕ ဒီအပတ္မန္႕မွာ ေနတဲ့ လူတေယာက္ေယာက္နဲ႕ အတူတူလာလို႕ရွိရင္ အဲဒီလူက တာဝန္ယူတာမို႕လို႕၊ ဘာမွ ေမးျမန္းျခင္းမရွိပဲ ဝင္လို႕ရတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အခုေတာ့ အျပင္လူ တေယာက္ထဲ လာတာမို႕ သူ႕အေနနဲ႕ ေမးျမန္းရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရွင္းလင္းျပေနေလသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ မိုးမ က ဝရံတာကို ထြက္လာရာ၊ ဥကၠာ က ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ စကားေျပာေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ သူတို႕ ဘာေတြ ေျပာေနၾကသည္ကို မိုးမ မၾကားတခ်က္ၾကားတခ်က္ျဖစ္ေနသည္။ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင္ သူ႕ဆီလာသည္ဟု ဥကၠာကို ေျပာလိုက္မွာ စိုးရိမ္ေနေလသည္။ ဥကၠာက ေတာ္ၾကာ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ျပန္ေျပာလိုက္မွာ စိုးေနမိသည္။ မိုးမ ဥကၠာဖံုးကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ ဥကၠာ ဖံုးကိုင္ေတာ့ သူက၊
“အဲ ဥကၠာ အဲဒါ ငါ့အမ်ိဳး ပဲ ဝင္ခြင့္ေပးလိုက္ပါ”
ဟုေျပာလိုက္သျဖင့္ ဥကၠာက ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ခ်က္ခ်င္းပင္ ေတာင္းပန္လိုက္သည္။
“ေဆာရီး ဆရာ၊ မမိုးမ က ဝင္ခြင့္ ျပဳေပးဖို႕ လွမ္းေျပာေနလို႕၊ က်ေနာ္တာဝန္အရ ေမးျမန္းရတာကို ခြင့္လႊတ္ပါ။ မေတာ္လို႕ လူဆိုးသူခိုးေတြက ဝင္လာခဲ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဟုတ္တယ္မလား၊ က်ေနာ့္အလုပ္ကို နာလည္ေပးပါခင္ဗ်ာ၊ ဆရာ ေပ်ာ္ရြင္ပါေစခင္ဗ်ာ”
ကိုေအာင္ႏိုင္က ကားပတ္ကင္ေလာ့ထဲ ကားကို ေမာင္းဝင္လာရင္းက ဥကၠာကို မ်က္လံုးျပဴးၾကည့္ရင္ၚစိတ္ထဲက ၊
ေခြးမသားက ဘာလို႕ ဆရာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို႕ ေျပာရတာလဲ၊ ငါမိုးမ ကို လိုးမလို႕လာတယ္ဆိုတာကို သူရိပ္မိလို႕လား၊ မိုးမ က အဲလို ခပ္ရႈတ္ရႈတ္ထဲကလား၊ တျခားငတ ေတြလဲ အဲလိုပဲ လာေလ့ရွိၿပီး မိုးမ က ဝင္ခြင့္ေပးဖို႕ လွမ္းေျပာတတ္လို႕လား၊ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ထူးဆန္းတာပဲ။ စသည္ျဖင့္ ေတြးေနမိသည္။
ဥကၠာက မိုးမ ရွိရာကို လွမ္းေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္း က ျပံုးျဖဲျဖဲ ျဖင့္ လက္မ ကို ေထာင္ျပလိုက္သည္။ မိုးမ က သူ႕ကို ျပန္ျပံဳးျပလိုက္ရင္း အခန္းထဲ ျပန္ဝင္သြားလိုက္သည္။ အခုေတာ့ ဥကၠာ ေတြးဖို႕ အလွည့္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ဒီဘဲက ဘယ္ကဘဲလဲ၊ ဘာေကာင္လဲ၊ မမမိုးမ တေယာက္ထဲ အခုခ်ိန္ဆိုရင္ သူ႕ေယာက္်ားက အလုပ္မွာ၊ ဒီေကာင္က ဘာျဖစ္လို႕ မမမိုးမ တေယာက္ထဲ ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ ဘာလို႕လာေတြ႕ရတာလဲ၊ မမမိုးမ အခု ဝတ္ထားတာကလည္း ဆက္ဆီ က်လိုက္တာ၊ အေပၚက အက်ႌကလည္း တိုလို႕ ခ်က္ကိုေတာင္ ျမင္ေနရတယ္။ အဲဒီပံုစံ အဝတ္အစားနဲ႕ ဘဲတေဗြနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲ အတူတူ အခန္းထဲမွာ ။ ဒီဘဲၾကည့္ရတာလည္း ထန္ေနတဲ့ပံုပဲ၊ သူတို႕ ခ်ိန္းၿပီး လိုးၾကတာလား။ ငါ မသိမသာ သြားေခ်ာင္းမွ ။ တကယ္လို႕ မွန္ေနရင္ေတာ့ မမမိုးမ သူ႕ေယာက္်ားကို ငါျပန္မေျပာရေအာင္ ႏူတ္ပိတ္တဲ့အေနနဲ႕ ငါ့ကို ေပးလိုးမွာပဲ။ ဟီးဟီး။ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့။ မမမိုးရယ္။
မိုးမ က သူ႕အိမ္ေရွ႕တံခါးနားမွာ ဓါတ္ေလွခါး တံခါးပြင့္လာမည့္အသံကို ေစာင့္နားေထာင္ေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ဓါတ္ေလွခါးမွ ထြက္လာၿပီး သူတို႕ အခန္းေရွ႕ ေရွာက္သည္အထိ ေစာင့္ေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က တခါးေခါင္းေလာင္းကို ႏွိပ္လိုက္ၿပီး အသံတိုးတိုးေလးျဖင့္၊
“ကိုယ္ေရာက္ေနၿပီ တံခါးဖြင့္ေတာ့ေလ”
မိုးမ မွာ တံခါးနားမွာ မွီရပ္လွ်က္ သူ႕ရင္ေတြက တဒံုးဒံုးခုန္ေနၿပီး အသက္ရႈေတာင္ မမွန္ျဖစ္ေနရသည္။ လည္ေခ်ာင္းထဲမွာေတာင္ ေျခာက္ကပ္လာလို႕ တံေတြးကို မ်ိဳခ်လိုက္ရသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က တံခါးဝမွ ဘဲကို ထပ္ႏွိပ္ျပန္ေလသည္။
“တံခါးဖြင့္ေပးေလကြာ”
မိုးမက အသံတံုတံု ေလးျဖင့္၊
“ဟင့္အင္း။ က်မ ဖြင့္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ရွင္ျပန္ေတာ့။ ေအာက္က လံုျခံဳေရးက အကုန္သိသြားေတာ့မယ္၊ သူက ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ျပန္ေျပာမွာ၊ ျပန္သြားပါေတာ့ရွင္”
မိုးမ ဘာလို႕ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ရွင္းျပေနမိမွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပင္ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ေျခ။ တကယ္ေတာ့ သူဘာမွ အသံမေပးပဲႏွင့္ ဟိုမနက္ သူကားလာယူတုန္းကလို အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ဖို႕ေကာင္းသည္ဟု ေတြးေနမိသည္။ သူ႕ကိုယ္သူပင္ ဘာေတြ လုပ္ေနမိမွန္း မသိေတာ့ေျခ။
ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕ပါးစပ္ကို တံခါးနားမွာကပ္ကာ၊
“ခ်စ္ေလး၊ မဟုတ္တာေတြ လုပ္မေနနဲ႕ကြာ ေတာ္ၾကာ လူေတြက တစိမ္းတေယာက္ တံခါးဝမွာ ေခါက္ေနၿပီး အထဲမွာလည္း မိန္းခေလးတေယာက္ထဲ ရွိတယ္ဆိုၿပီး လာစပ္စုေနၾကအုန္းမယ္။ ေတာ္ၾကာ ရဲေတြ ဘာေတြ လွမ္းေခၚေနရင္ ျပႆနာ မလိုအပ္ပဲ ျဖစ္ကုန္မယ္၊ တံခါးသာ ဖြင့္လိုက္ပါကြာ၊ ကိုယ္ခ်စ္ေလးကို အရမ္းကို ဖက္ထားခ်င္ေနၿပီကြာ”
မိုးမ တေယာက္ ကိုေအာင္ႏိုင္ ေျပာတာ ယုတၱိ ရွိေနတာမို႕ တံခါးကို အသာဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္ အတြင္းကို ကမန္းကတမ္းဝင္လိုက္ကာ မိုးမ ကိုတံခါးရြက္ဆီတြန္းရင္း၊ က သူ႕ရင္ခြင္ထဲ သြင္းကာ အတင္းဖက္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ မိုးမ ပါးေတြ ကို တရႊတ္ရႊတ္နမ္းရင္း လည္တိုင္ ပါးျပင္တို႕ကို လွ်ာျဖင့္ ရက္လိုက္သည္။ သူ၏ မာေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးက မိုးမ ေပါင္တန္ ဗိုက္သားတို႕ကို ေထာက္ပြတ္ေနေလသည္။ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ အဖက္၊ အရက္တို႕မွ ႀကိဳးစား ရုန္းထြက္ၿပီး အိမ္ထဲသို႕ ဝင္လိုက္သည္။ သူ႕ကိုယ္လံုးေလး လည္း တဆတ္ဆတ္တုံ ေနၿပီး တမ်ိဳးႀကီးခံစားေနရေလသည္။
အခန္း ၃၀။ ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ မိုးမ ႏွစ္ေယာက္ထည္း၊
မိုးမ တေယာက္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လာရသျဖင့္ သူ႕ေပါင္ႏွင့္ ဆိုဖာ တိုက္မိေတာ့ ေနာက္ျပန္လဲ က်ေတာ့မလို ျဖစ္သြားသျဖင့္ ဆိုဖါေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ရေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ေတာ့ တမ်က္ႏွာလံုး မွာ ပါးစပ္နားရြက္ခ်ိတ္မိေတာ့မေလာက္ ၿပံဳးရင္းက မိုးမ ကိုယ္လံုး ႏွင့္ အဝတ္အစားကို အားရပါးရ ၾကည့္ရႈ ကာ မ်က္ေစ့ အစာေၾကြးလိုက္ေလသည္။ မိုးမ ရဲ႕ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုေတာင့္ ဝင္းမြတ္ေနေသာ ေပါင္လံုးႀကီးမ်ား၊ အေပၚမွ တီရွပ္ခါးတိုေၾကာင့္ ေပၚလာေသာ ဗိုက္သား ေလးမ်ား က သူမ်က္လံုးတြင္းမွာ လြန္စြာ တပ္မက္ စဖြယ္ျဖစ္ေနရ ၿပီး သူ႕လီးႀကီးမွာလည္း ေဘာင္းဘီထဲမွာ မာေဖာင္းလာရေတာ့သည္။ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ သူ႕ကိုယ္သူ နတ္ျပည္ေရာက္သလိုပင္ခံစားေနရေလသည္။
မိုးမ က ေခါင္းေလးကို ေမာ့ကာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို မ်က္လံုးခ်င္းဆံုၾကည့္လိုက္ရင္း အသံေလး တံုရီစြာျဖင့္၊
“မေကာင္းပါဘူးရွင္၊ ရွင္ျပန္သြားပါေတာ့ ဦးေအာင္ႏိုင္”
ေျပာၿပီးတာႏ်င့္ မိုးမ မ်က္လံုးေတြက ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ရင္ဆိုင္ရန္အားမရွိေတာ့သလို တဖက္ကို လြဲလိုက္မိေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ကေတာ့ ေအာင္ႏိုင္သူ အျပံဳးျဖင့္ မိုးမရဲ႕ ဆက္ဆီ ကိုယ္လံုးေလးကို ၾကည့္ရင္းက၊
“အခ်စ္ရယ္၊ အခု လို ကိုယ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက လိုခ်င္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခ်စ္ေလးက ဘာလို႕ တြန္႕ဆုံ႕ ေနရတာတုန္းကြာ၊ မင္း လဲ လိုေနတယ္ ဆိုတာ ကိုယ္သိပါတယ္ကြာ”
မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္း၊
“ဒါေပမဲ့ ဒါမ်ိဳးကို ေတာ့ က်မ မႀကိဳက္ပါဘူး၊ က်မ အဲလိုမ်ိဳးေတြ သေဘာမတူပါဘူးရွင္၊ စိတ္ထဲမွာလည္း ဖီးမလာဘူး၊ ႀကိဳက္လဲမႀကိဳက္ဘူး ရွင္ ျပန္ပါေတာ့ ဦးေအာင္ႏိုင္”
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္းက မိုးမရဲ႕ ေပါင္ေပၚကို သူ႕လက္ဖဝါးႀကီးတင္လိုက္ရာ မိုးမက လက္ကို ဆြဲဖယ္ဖို႕ က်ိဳးစားေလသည္။
“ဦးေအာင္ႏိုင္၊ က်မတို႕ သူငယ္ခ်င္း အဆင့္နဲ႕ ပဲ ေနၾကရေအာင္လား၊ က်မ ရွင့္ကို သူငယ္ခ်င္းေကာင္းအေနနဲ႕ ႀကိဳက္ပါတယ္၊ အခု အဆင့္ကေန ေရွ႕ကို ဆက္တိုးဖို႕ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႕ က်မထင္ပါတယ္”
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ကို ၾကည့္ကာ ရီေမာရင္း ေျပာလိုက္သည္။
“ ဒီမွာ ခ်စ္ေလး၊ ကို ဒီကို လာၿပီး မင္းကိုလုပ္မဲ့ ဟာကို ခ်စ္ေလး မႀကိဳက္ဖူးလို႕ လိမ္မေနပါနဲ႕ကြာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ျပန္ၾကည့္စမ္းပါအုန္း၊ ဝတ္ထားလိုက္တဲ့ အဝတ္အစားက၊ ကို လာမယ္ဆိုတာကို သိရဲ႕သားနဲ႕ ဒီလို ဆက္ဆီ အဝတ္အစားေတြ ဝတ္ထားတာမလား၊ ဘာျဖစ္လို႕ ရိုးရိုး အဝတ္အစားေတြနဲ႕ ျပန္မလဲလိုက္လဲ၊ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ေပါင္လံုးေတြ ၊ ဗိုက္သားေတြ ခါးသားေတြ လက္ေမာင္းေတြ အကုန္လံုးက ဝင္းၿပီး ေယာက္်ားသားေတြ မ်က္လံုးထဲမွာ ကာမစိတ္ေတြ ပူေလာင္လာေအာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာ မင္းသိသားပဲ၊ အဝတ္အစားကို မလဲပဲနဲ႕ ဒီအတိုင္း ေနေနတာ ကိုယ့္ ကို ပိုၿပီး စိတ္ေတြ တင္းထန္လာေအာင္ လုပ္တာပဲ ဆိုတာ ကိုယ္ေလာင္းရဲတယ္၊ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား၊ မင္းက မင္းကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ေတြ ထေလစခ်င္တယ္ ဒါေပမဲ့ ကို႕ကို က်ေတာ့ စိတ္ထိန္းဖို႕ေျပာတယ္၊ မင္း ရဲ႕ အထာကို ကို နည္းနည္း ရိပ္မိလာသလိုပဲ၊ ကိုယ္လံုးနဲ႕ ျမဴဆြယ္ၿပီးရင္ ပါးစပ္က ဟင့္အင္း ဟင့္အင္းနဲ႕ ျငင္းရင္ လုပ္ခံရတဲ့သူက ပိုထန္လာမယ္၊ ခ်စ္ေလးက နည္းနည္းေလး အၾကမ္းဖက္တာမ်ိဳးိကုိ ျဖစ္ေစခ်င္လို႕လား၊ မုဒိန္းဆန္ဆန္ မ်ိဳးေလးကို ပိုဖီးလာလို႕လား ေျပာစမ္းပါ၊ ခ်စ္ေလး က ဟင့္အင္း ပဲ ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာေနရင္ေတာ့ ကိုကို က ခ်စ္ေလး တကိုယ္လံုးကို အစိမ္းလိုက္ ဝါးစားခ်င္စိတ္ေပါက္လာမွာေနာ္ “
မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ အေျပာေၾကာင့္ နည္းနည္း ထိပ္လန္႕သြားမိသည္။
“အို မဟုတ္ရပါဘူးရွင္၊ က်မ က အၾကမ္းပတမ္းေတါ မႀကိဳက္ပါဘူး ဦးေအာင္ႏိုင္၊ ရွင္ ဘယ္လိုမ်ား ႀကံဖန္ေတြးလိုက္တာလည္း ရွင့္စကားေတြက ေၾကာက္စရာႀကီး”
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ကို ဆြဲဖက္လိုက္ရင္းက၊
“ကဲပါ လာ အိပ္ခန္းထဲ သြားရေအာင္ ဟိုမွာ ကိုတို႕ ပိုၿပီး လႈပ္ရွားရတာ အဆင္ေျပမယ္ေလ”
မိုးက က ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္မွ ရုန္းထြက္လိုက္ၿပီး ဝရံတာ တံခါးဝ ဘက္ကို ထေလွ်ာက္သြားကာ၊
“ဟင့္အင္း ဦးေအာင္ႏိုင္ က်မတို႕ စကားေျပာလို႕ မၿပီးေသးဘူးေလ၊ စကားကို ဆံုးေအာင္နားေထာင္ပါအုန္း”
ကိုေအာင္ႏိုင္ က မိုးမ ကို သူလြယ္လြယ္ႏွင့္ လိုးဖို႕က မျဖစ္ႏိုင္ေသးတာမို႕ ပရိယယ္ေျပာင္းဖို႕ စိတ္ကူးလိုက္ကာ မိုးမ ေျပာတာကို သေဘာတူ သလိုျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
“ကဲပါ ဟုတ္ပါၿပီ၊ လာလာ၊ ဒီမွာထိုင္ၿပီး စကားေျပာရေအာင္ပါ”
မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင္ထိုင္ေနေသာ ဆိုဖာ ရွိရာသို႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာက္လာၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ႏို႕မ်ားအေပၚကာထားသလို လက္ပိုက္ထားရင္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ေဘးမွာ ကပ္ထိုင္လိုက္သည္။ မိုးမ ထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ ကိုေအာင္က မိုးမ ပုခံုးေလးကို အသာသိုင္းဖက္ လိုက္ၿပီး ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလးျဖင့္၊
“မင္းကေလ အပ်ိဳေပါက္စ ေကာင္မေလး တေယာက္လို လုပ္ေနလိုက္တာ ကို က အရမ္းသေဘာက်တာပဲ၊ မင္းကို ၾကည့္ေနရတာ လိင္ကိစၥ ဆိုတာေတာင္ လံုးဝမသိတဲ့ ေကာင္မေလး တေယာက္လိုပဲ ဟိဟိ”
မိုးမ က သူ႕ႏူတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္ကာ၊
“ေျပာစမ္းပါအုန္း၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က ရွင္ဒီေရာက္ေနတာကို မသိဘူး ဆိုတာကို ရွင္ေသျခာလို႕လား”
“အိုသိပ္ေသျခာတာေပါ့ အခ်စ္ရယ္၊ သူသတိေတာင္ထားမိမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဘာလို႕ ခ်စ္ေလးက ထပ္ေမးရတာတုန္း၊ ကို ဒီေရာက္ေနတယ္ ဆိုတာကို သူ႕ကို အသိေပးရမွာလား”
မိုးမ ေတြးေနတာက ကိုရင္ဦးေမာင္က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို လြတ္လိုက္ၿပီး သူ႕ကို စမ္းေနသည္ဟု ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း မိုးမ က သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ကိုရင္ဦးေမာင္ ေနာက္ကြယ္မွာ တကယ့္ကို ေဖါက္ျပန္ေနၾကသလို ျဖစ္ေနသည္မွာ တကယ္လားဟု ေသျခာသိခ်င္ေနမိသည္။ အခု ေတာ့ အဲဒီအေတြးက မိုးမ စိတ္ေတြကို တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေစကာ၊ ရိုးပေလးတုန္းက စိတ္မ်ိဳး ျပန္ျဖစ္သြားေစခဲ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ႏွင့္ ရိုးပေလးကစားစဥ္ သူက ဦးေအာင္ႏိုင္လို႕ ပါးစပ္က ေခၚလိုက္တိုင္း သူ႕ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးႀကီး ျဖင့္ ေဆာင့္အလိုးခံခဲ့ရသည္မဟုတ္လား၊ အခုေတာ့ မိုးမ ကိုယ္တိုင္ပင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေသျခာေတာ့ သူတကယ္ပဲ ကိုေအာင္ႏိုင့္ အလိုးကို ခံခ်င္ေနမိတာလား၊ သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ စိတ္တျခမ္းကေတာ့ ျငင္းဆန္ေနသည္။ သူ႕ဖာသာကို မေသျခာ၊ မဆံုးျဖတ္ ႏိုင္ဘာလိုခ်င္မွန္း မသိျဖစ္ေနရေတာ့သည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ဘာေတြ ေတြးေနမလဲ ဆိုတာကို အကဲခတ္ေနရင္း၊ မိုးမတေယာက္ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနမွန္း သိသျဖင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း က်ံဴးသြင္းဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ပါးေလးကို ရႊတ္ကနဲက နမ္းလိုက္ေတာ့ မိုးမ က ဘာမွ မေျပာ၊ သူ႕လက္ဖဝါးကို မိုးမ ေပါင္ေပၚ အသာတင္လိုက္ျပန္သည္၊ မိုးမ က ဆြဲမဖယ္ေတာ့ မိုးမ ေပါင္သားေလးမွားကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးရင္းမွ မိုးမ ကို တိုးတိုးေလး စကားေတြ ေျပာျပန္သည္။
“ကို အဲလိုေလး ပြတ္ေပးေနေတာ့ေရာ ဘယ္လိုေနလဲ ႀကိဳက္လား”
မိုးမ က ျပန္မေျဖပဲ ေခါင္းကို ငံု႕လိုက္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က အခြင့္အေရးကို အသံုးခ်ၿပီး မိုးမ ဆံပင္မ်ားကို လည္တိုင္ေလး မွ မဖယ္လိုက္ရင္း သူ႕လွ်ာႀကီးျဖင့္ မိုးမ လည္တိုင္ေလးကို ငံု႕ရက္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ တေယာက္ ၾကက္သည္းေလး မ်ားပင္ ထသြားရၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္ထားမိလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ သူ႕ေကာက္ဝတ္ကို တင္းတင္းေလး ဆုပ္ကိုင္လိုက္တာကို သေဘာက်သြားၿပီး သူ႕လွ်ာကို မိုးမ လည္တိုင္မွာ ေမးရိုးတေလွ်ာက္ရက္လာကာ မိုးမ ပါးစပ္နားသို႕ သြားၿပီး ႏူတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ဖို႕ က်ိဳးစားေလသည္။ မိုးမ ကလည္း အနမ္းမခံ မ်က္ႏွာကို တဖက္လွည့္လိုက္သည္။
ဥကၠာ တေယာက္က ေတာ့ ငတ တေကာင္ မိုးမ အခန္းေပၚတက္သြားသည္ကို စိတ္ထဲမွာ မရိုးမရြ ျဖစ္ေနရာမွ အေပၚသို႕ တက္ေခ်ာင္းကာ အေျခအေနအကဲခတ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ အနားမွာ လာေဆာ့ေနသည့္ ေကာင္ေလး တေယာက္ကို ဂိတ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေပးဖို႕ မွာလိုက္ၿပီး ဓါတ္ေလွခါးျဖင့္ အေပၚသို႕ တက္လာခဲ့ေလသည္။ မိုးမ တေယာက္ ဆက္ဆီ အဝတ္အစားေတြ ဝတ္ထားလွ်က္ျဖင့္ ေယာက္်ား တေယာက္ ႏွင့္ အတူ သူ႕လင္မရွိခင္ အခန္းထဲမွာ ေတြ႕ဆံုသည္ဆိုတာက သူ႕ကို စပ္စုခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚေစေလသည္။ ဥကၠာစိတ္ထဲ မွာေတာ့ သူတို႕ ေသျခာေပါက္ လိုးေနၾကမည္ဟု တြက္ထားေလသည္။ အဲဒါဆိုရင္ သူလည္း မိုးမ ကို လိုးရဖို႕ အခြင့္အေရးရၿပီဟု ေတြးေနမိသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ နားရြက္ကို လွ်ာျဖင့္ ရက္ေပးရင္းက တိုးတိုးေလး ေျပာေနသည္။
“ခ်စ္ကလည္းကြာ၊ ဟိုတခါတုန္းက ေတာ့ အခြင့္အေရးရတာနဲ႕ ရွင့္ စိတ္ႀကိဳက္ဆို၊ အခုလိုမ်ိဳး အခြင့္အေရး ရဖို႕ ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ခက္လဲကြာ၊ ဟိုညက ေတာ့ ခ်စ္ေလးေယာက္်ား ႀကီး ရွိေနလို႕ဆို၊ အခုေတာ့ ကို တို႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲေလ၊ အိပ္ခန္းထဲကို သြားၾကရေအာင္ပါကြာ”
ဥကၠာ တေယာက္ မိုးမ အခန္းဝနားေရာက္ေတာ့ တံခါးရြက္မွာ နားကပ္ နားေထာင္ေတာ့ သူတို႕ စကားေျပာသံကို သာ ၾကားရေလသည္။ ဥကၠာ ဘာၾကားသလဲဆိုေတာ့၊
မိုးမ : ဘာလို႕ အိပ္ခန္းထဲလဲ ဦးေအာင္ႏိုင္ရယ္ ဒီ ဆိုဖာေပၚမွာလဲ အဆင္ေျပေနတာပဲဟာကို၊
ဥကၠာ က ဟိုက္၊ အိပ္ယာထဲ၊ ဟိုငတက အိပ္ယာထဲ သြားဖို႕ေျပာလို႕ သူက ဒီဆိုဖာေပၚမွာလည္း အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္တဲ့၊ လခီြး မွပဲ ဒီငတက တကယ့္ကို လိုးဖို႕လာတာပဲကိုး၊ ဒါေၾကာင့္မို႕လဲ ဒီေကာင္မ ဝတ္ထားလိုက္တာ ဆက္ဆီ က်က် ေတြကို၊ ေကာင္းေကာင္းလိုးလို႕ေကာင္းေအာင္၊ အင္း ငါ့အလွည့္ ဘယ္ေတာ့မွ ေရာက္မွာလည္း မသိဘူးဟု ေတြးရင္း ဆက္နားေထာင္ေနမိျပန္သည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က မတ္တတ္ထရပ္လုိက္ၿပီး မိုးမ ကို သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ခေလး ခ်ီသလို မခ်ီလိုက္ေလသည္။ မိုးမ မွာ ပါးစပ္က ျငင္းဆန္ေနေသာလည္း အတင္းမရုန္းေတာ့ပဲ ကိုေအာင္ႏိုင္ မခ်ီရာသို႕ လိုက္ပါသြားရင္း၊
“အိုး ဦးေအာင္ႏိုင္ ရွင္ဟာေလ အတင္းဓမၼ အရန္း ဆန္တာပဲရွင္ ဒုကၡပါပဲ”
မိုးမ က သူ႕လက္သီးဆုပ္ကေလးမ်ားျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ပုခံုးကို ထုေလသည္။ သို႕ျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္မွာ မိုးမသို႕ အိပ္ခန္းအဝသို႕ ေရာက္လာေလသည္။ ဥကၠာတေယာက္က နားေထာင္ေနရင္းျဖင့္ သူတို႕ မိုးမ တို႕ လင္မယားအိပ္ခန္းဆီသို႕ သြားေနၾကၿပီ ဆိုတာကို သိလိုက္ရသည္။ သူ႕လီးႀကီးမွာလည္း အရမ္းမာတင္းလာသျဖင့္ လက္ျဖင့္ အုပ္ကာ ပြတ္လိုက္မိသည္။ တျခားသူမ်ား ဓါတ္ေလွခါးထဲက ရုတ္တရက္ထြက္လာမလားဟုလည္း လွည့္ၾကည့္လိုက္မိေသးသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ကို အိပ္ယာေပၚအသာခ်ေပးလိုက္ၿပီး သူ႕ရွပ္အက်ႌကို စခၽြတ္ေလသည္။ မိုးမ က သူ႕အိပ္ယာေပၚတြင္ ထိုင္ရင္းက ေခါင္းကို ငံု႕ထားကာၾကမ္းျပင္ကို ငံုၾကည့္ေနၿပီး ခံစားခ်က္မ်ိဳးစံု ခံစားေနရၿပီး ရုတ္တရက္ အိပ္ယာေပၚမွ ဆင္းလိုက္ၿပီး၊
“အိုး ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း မေတာ္ပါဘူး ဦးေအာင္ႏိုင္ မေကာင္းပါဘူး၊ က်မ ကို ခြင့္လြတ္ပါ”
ကိုေအာင္ႏိုင္က အဂ်ႌကၽြတ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနၿပီး အခန္းျပင္သို႕ လွမ္းထြက္ဖို႕ က်ိဳးစားေနသည့္ မိုးမ ကို လွမ္းဖက္လိုက္ၿပီး ေမြ႕ယာေပၚ ျပန္တြန္းလွဲလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က အိပ္ယာေပၚပက္လက္လွန္လွ်က္ လွဲက်သြားေသာ္လည္း သူ႕ကိုယ္ေပၚ ကိုေအာင္ႏိုင္ တက္မမိုးႏိုင္ေအာင္ ဒူးႏ်စ္ဖက္ကို ေထာင္လိုက္ေလသည္။ သို႕ေသာ္လညး္ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လက္တဖက္ျဖင္ မိုးမ ကို အိပ္ယာေပၚမွာ ဖိထားရင္းက တျခားလက္တဖက္ျဖင့္ သူ႕ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲခၽြၽတ္လိုက္ေလသည္။ သူ႕အတြင္းခံ႔ကိုပါ တြန္းခ်လိုက္ရာ ေျဖာင္းကနဲ ထြက္လာေသာ လီးႀကီးက မိုးမ ေပါင္ေတြကို ပြတ္မိေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ မိုးမ အေပၚတက္ခြေလရာ မိုးမ မွာ ေအာက္မွ ေအာ္ဟစ္ေလသည္။
“ႏိုး ႏိုး ေတာ္ေတာ့ မလုပ္နဲ႕ ဆို၊ က်မ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးဘူး၊ ဦးေအာင္ႏိုင္၊ က်မ စိတ္ပါရင္ ရွင့္ကို ေျပာပါ့မယ္၊ အခုေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး”
သို႕ေသာ္လည္း ကိုေအာင္ႏိုင္က မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ပါ၊ မိုးမ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုကို ရေအာင္ အတင္း ဆြဲခၽြတ္ေနေလသည္။ မိုးမ က သူ႕ကိုယ္ကို လွိမ့္ခ်လိုက္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္ မိုးမ မ်က္ႏွာကိုလည္း နမ္းရံႈ႕ႈဖို႕ က်ိုးစားရာ မိုးမက လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူ႕မ်က္ႏွာကို ကာထားေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိုးမ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေလးမွာ ေအာက္အနည္းငယ္ေလွ်ာက်သြားၿပီး မိုးမ ဖင္လံုးကေလး ေပၚလာေလရာ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လီးႀကီးကို မိုးမ ဖင္လံုးႀကီးႏွစ္ခုၾကားထည့္ကာ ပြတ္ေလေတာ့သည္။ မိုးမ၏ အိတင္းေနေသာ ဖင္လံုးႀကီးမ်ား အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္မွာ လရည္မ်ား ပန္းထြက္ခ်င္သလိုေတာင္ ျဖစ္သြားရသည္၊ ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ အတင္းဆုပ္ကိုင္ၿပီး မိုးမ ပါးစပ္နားကို အျမန္သြားကာ ေတာင္းပန္ေသာ ေလသံေလးျဖင့္၊
“ပါးစပ္ဖြင့္ေပးစမ္းပါ ခ်စ္ေလး၊ ကိုကို ၿပီးခ်င္ေနလို႕ အနည္းဆံုး ေတာ့ ပါးစပ္ေလးနဲ႕ စုပ္ေပးလိုက္ပါလားကြာ”
ဟုေျပာရွာသည္။ သူ႕လေရမ်ား ရုတ္မရက္ မထြက္သြားရေအာင္ ထိန္းထားရသျဖင့္ အသက္ရႈလည္း ျမန္ကာေမာပန္းသလို ျဖစ္ေနရေလသည္။ မိုးမ မွာ သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကို ႏို႕ႀကီးမ်ားအေပၚကာထားရင္းက ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္ႏွာ အေနအထားကို အံ့ၾသသလို ၾကည့္ေနမိေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လီးထိပ္ႀကီးျဖင့္ မိုးမ ပါးျပင္ ႏူတ္ခမ္းတို႕ကို ပြတ္ေပးေနေလသည္။ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္ႏွာကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္ႏွာမွာ အခု အခ်ိန္တြင္ နပူနဆာ ေတာင္းတတ္သည့္ သူေတာင္းစားတေယာက္ႏွင့္ တူေနေလသည္။ မိုးမ က သူ႕ပါးစပ္ကို တင္းတင္းေစ့ထားေတာ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ေသာ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ သူ႕သုတ္ရည္မ်ားကို မိုးမ မ်က္ႏွာ ႏွင့္ လည္တိုင္ တို႕အေပၚကို ပန္းထုတ္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ သုတ္ရည္ ပူပူေႏြးေႏြးေတြ ပန္းထြက္လာေတာ့ မိုးမ သူ႕မ်က္လံုးေတြကို စံုမွိတ္ထားလိုက္မိေလသည္ ကပ္ေစးေစး အရည္မ်ားက သူ႕မ်က္ႏွာႏွင့္ လည္ပင္းမ်ားေပၚသို႕ စြတ္စို က်ေရာက္လာေလသည္။ မိုးမ သူ႕မ်က္လံဳးေတြကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လီးႀကီးက သူ႕ပါးစပ္နားမွာ ပဲ ရွိေနေသးတုန္းျဖစ္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕ကို စုပ္ေပးဖို႕ ေတာင္းပန္လွ်က္ရွိေနေသးသည္။ မိုးမက၊
“ေဆာရီး ဦးေအာင္ႏိုင္၊ ရွင္က ရွင့္ဘာသာ အခ်ိန္ေတြ ျဖံဳးျပစ္ေနတာပဲ၊ က်မ လိုတဲ့ အခ်ိန္ေျပာမယ္လို႕ ေျပာထားသားပဲ”
သို႕ေပမဲ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က ေတာ့ အဲေလာက္ လုပ္လိုက္ရတာကို ပင္ ေက်နပ္မိပါသည္။
“အင္း အဲေလာက္လုပ္ရတာေတာင္မွ ကို ေက်နပ္ပါတယ္ ခ်စ္ေလးေရ၊ ခ်စ္ေလး ရဲ႕ ဖင္လံုးေလးေတြက အရမ္းလွတာပဲ၊ ကိုကို ခ်စ္ေလး ဖင္လံုးလံုးေလးကို တုံုးလံုးေလး နဲ႕ လုပ္လိုက္ရရင္ အရမ္းေကာင္းမွာပဲ လို႕ ၊ ဒါေပမဲ့ ရပါတယ္၊ လိုခ်င္သေလာက္ မလုပ္ရေပမဲ့ ခုေလာက္နဲ႕လည္း ကိုကို ေက်နပ္ပါတယ္၊ ကိုကို က ခ်စ္ေလးကို လုပ္ခ်င္ေနတာ အရမ္းကို ၾကာၿပီး ေအာင့္ထားရလို႕ မထိန္းႏိုင္ပဲ ျဖစ္သြားရတာပါ”
မိုးမ က ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပံဳးလာၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ ေပ်ာ့သြားၿပီ ျဖစ္ေသာ လီးႀကီးကို ၾကည့္လိုက္ရင္း၊ သြားေဆးလိုက္ေတာ့ ၿပီးရင္ သြားေတာ့ အခ်ိန္သိပ္မဆြဲေနနဲ႕ေတာ့ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။ အခန္း၃၁။ ကိုေအာင္ႏိုင္ျပန္သြား၊ ဥကၠာ သိရွိသြား။
ကိုေအာင္ႏိုင္ကေတာ့ ဘယ္လိုမွ ျပန္ခ်င္အုံးမယ္ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ေျပာစရာလိုမယ္မထင္ပါ။ သို႕ေသာ္လည္း မိုးမ က အတင္း ျပန္လႊတ္ေနသျဖင့္ သူအတြက္ ေရြးစရာလမ္းမရွိေျခ။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ကို အတင္း ဖက္ကာ နမ္းရံႈ႕ ရင္း မ်က္ႏွာလည္ပင္းတို႕ကိုလည္း ရက္သျဖင့္ မိုးမ အိပ္ယာခင္းေတြေရာ အဂ်ႌဆံပင္ အကုန္ ပြရႈတ္ကုန္ရသည္။ မိုးမ တေယာက္ ကိုေအာင္ႏိုင္ ကလူမ်ိဳေပါက္ကေလး တေယာက္လို အိပ္ယာေပၚမွာ သူ႕ကို လံုးေထြး ဖက္ပြတ္ေနတာကို သေဘာက်ၿပီး တခစ္ခစ္ ရီေမာေနမိေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ကလည္း မိုးမ ကို သူ႕အထိအေတြ႕ေတြႏွင့္ မစိမ္းေတာ့ေအာင္၊ သူႏွင့္လည္း ပိုၿပီး ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္လာေအာင္ အႀကံျဖင့္ လုပ္ေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သူ႕အႀကံ ေအာင္ျမင္သည္ဟုပဲ ဆိုရမည္၊ မိုးမ သူ႕ကို ျပန္လည္ စကားေျပာေနသည္မွာ သူႏွင့္ အရမ္းရင္းႏွီး ေနသည့္ လူတေယာက္ အေနျဖင့္ ျပန္လည္ဆက္ဆံ ေျပာဆိုေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ေလသည္။ သူတို႕ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ပင္ အိပ္ယာေပၚတြင္ ေျပာင္ေလွာင္က်ီစယ္ ေနၾကေသးသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ မိုးမ ႏွင့္ အိပ္ယာေပၚတြင္ ႏွစ္နာရီေလာက္ၾကာေအာင္၊ စကားေျပာလိုက္ ဖက္နမ္းလိုက္၊ ဟိုပြတ္ဒီပြတ္လုပ္လိုက္လုပ္ၿပီးမွ သာ မိုးမ တို႕ အခန္းမွ ထြက္ကာ ျပန္သြားေတာ့သည္။
ဥကၠာတေယာက္ မိုးမ အခန္းအျပင္ဘက္မွ တံခါးကို နားကပ္ေထာင္ရင္း ျဖင့္ မိုးမ တို႕ ေျပာဆို ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္ ေနသည္မ်ားကို အကုန္ၾကားေနရေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း ကိုေအာင္တေယာက္ မိုးမ ကို လိုးဖို႕ လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ လိုးလဲ လိုးသြားသည္ဟု သူတထစ္ခ် မွတ္ယူလိုက္ေလသည္။ ဥကၠာ က ကိုေအာင္ႏိုင္မိုးမ ကို ျပန္ေတာ့မည္ဟု ႏုတ္ဆက္ရင္း မိုးမ တို႕ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ နမ္းရံႈ႕ေနသည့္ အသံမ်ားကို ပင္ အျပင္မွ ေသေသျခာျခာ ၾကားလိုက္ရေလသည္။ တကယ္ကလည္း ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ကိုေအာင္ႏိုင္က မတ္တတ္ရပ္လွ်က္ မိုးမကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္ဖက္ထားရင္း နမ္းရံႈ႕ေနေလသည္။ မိုးမ ကလည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ခ်စ္သူတေယာက္လို ျပန္လည္တြယ္ဖက္ထားရင္းက ၿပံဳးရႊင္ကာ ကိုေအာင္ႏိုင့္အနမ္း မ်ားကို ျပန္လည္ တုန္႕ျပန္ေနေလသည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္မွာ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ခြဲခြာကာနီး မခြဲႏိုင္ မခြာရက္ အနမ္းမိုး ရြာေနၾကသည္ႏွင့္ပင္တူေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏီုင္က မိုမ ႏို႕မ်ားကို ေပါက္စီ ဂ်ံႈနယ္သလို ပင္ ေနာက္သလို စသလိုျဖင့္ ဆုပ္ႏွယ္လိုက္ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ နားနားသို႕ ကပ္ေျပာလိုက္ရာ ဥကၠာတေယာက္ အျပင္မွ မၾကားလိုက္ရေပ။
“ကိုက ခ်စ္ေလး ရဲ႕ ဟိုဟာေလးထဲကို ကိုကို ဟာႀကီး အဆံုးထိထည့္ျမဳပ္စိမ္ထားလိုက္ခ်င္တာကြာ၊ “
မိုးမက ကိုေအာင္ႏိုင့္ ရင္ဘတ္ကို သူ႕လက္သီးဆုပ္ကေလးျဖင့္ ထုကာ၊
“က်မ ရွင့္ကို ေျပာထားသားပဲ က်မ ဘက္က အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ ေျပာမယ္လို႕ေလ။ အခုေတာ့ ရွင္ ရသေလာက္နဲ႕ပဲ ေက်နပ္လိုက္ေတာ့၊ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီးသာ ေစာင့္ေပေတာ့၊ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ က်မ ေျပာေနတာမွ မဟုတ္တာ၊ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့ လဲ ဆိုတာေတာ့ က်မ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိဘူး”
တံခါးဆီကို ေလွ်ာက္သြားရင္းျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္က၊
“ကိုယ္မင္းကို မၾကာမၾကာ ေခၚမယ္ေနာ္ ကိုယ့္မွာ မင္းဖံုးနံပါတ္ ရွိေနၿပီ”
“အို ကိုေအာင္ႏိုင္ အိမ္မွာ ရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြေတာ့ မေခၚနဲ႕ေနာ္၊ မက္ေဆ့လည္း မပို႕နဲ႕၊ အင္း မနက္ျဖန္ညေန က်မတို႕ ကိုရင္ဦးေမာင္ အေဖအိမ္ သြားၾကမလို႕ တနဂၤေႏြညမွ ျပန္ေရာက္မယ္၊ ဒီၾကားထဲမွာ မေခၚနဲ႕ေနာ္၊ က်မ ေယာကၡထီးေတြ ခဲအိုေတြ၊ ေယာင္းမ ေတြ အနားမွာ ရွိေနၾကမွာ”
ဥကၠာ က တံခါးနားသို႕ ေလွ်ာက္လာၾကသံၾကားသျဖင့္ ဓါတ္ေလွခါးဆီ အျမန္ေျပားဝင္လိုက္ကာ၊ သူ႕လံုျခံဳေရး တဲကေလး ဆီသို႕ ေျပးေလေတာ့သည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္ ဂိတ္ေပါက္မွ ထြက္သြားမည္ကို ျမင္ရေအာင္ မိုးမ က ဝရံတာမွ ထြက္ၾကည့္ေနေလသည္။ ဥကၠာက မိုးမ ကို ဝရံတာမွာ ဂ်င္းေရွာ့ပင္ႏွင့္ အေပၚက ဆက္ဆီ အဝတ္အစားႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ေငးေမာ့ၾကည့္ရင္းက လက္ေဝွ႕ယမ္းျပလိုက္သည္။ မိုးမ ကလည္း ဥကၠာကို လက္ျပန္ေဝွ႕ယမ္းျပလိုက္သျဖင့္ ဥကၠာက မိုးမ ဆဲလ္ဖံုးကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ မိုးမ က ဖံုးကိုင္လိုက္ၿပီး ဘာလဲ ဟု ေမးလိုက္သည္။
“ မမ ရဲ႕ ဧည့္သည္ ျပန္သြားၿပီေနာ္”
“ဟုတ္တယ္ အခုေလာက္ဆိုရင္ ေအာက္ထပ္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီထင္တယ္”
“မမႀကီး ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္လိုက္ရရဲ႕လား”
“မင္း က ဘာအထာနဲ႕ ေျပာေနတာလဲ၊ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္လိုက္ရရဲ႕လားဆိုတာ၊ မင္း အေျပာအဆို ဆင္ျခင္အုန္း”
“ဟုတ္ပါၿပီ က်ေနာ္ေမးခ်င္တာက ဧည္သည္ က ေပ်ာ္သြားရဲ႕လားလို႕ ေမးတာပါ”
“ေတာ္စမ္းပါ။ ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႕ သူက ငါ့အမ်ိဳး “
“ေအာ္ အမ်ိဳးလား၊ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတဲ့ အမ်ိဳးလို႕ပဲ ဆိုရမွာပဲ”
“မင္းဘာဆိုလိုခ်င္တာလဲ ဥကၠာ”
“ဟုတ္ က်ေနာ္ ေနာက္ေတာ့ ေျပာျပပါ့မယ္၊ က်ေနာ္ထင္တာေတာ့ က်ေနာ္လည္း မမ ရဲ႕ အမ်ိဳး ျဖစ္လာေတာ့မယ္ထင္တာပဲ၊ အဲဒါမွ က်ေနာ္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ရေအာင္ မမႀကီးနဲ႕ လာေတြ႕ရအုံးမ်ာပဲ၊ ဒီေန႕လာတဲ့ တေယာက္လိုေပါ့”
ဥကၠာက ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း ဖံုကို ပိတ္လိုက္သည္။ မိုးမ တေယာက္ ဥကၠာ၊ သူႏွင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္ၾကားက အျဖစ္အပ်က္ကို မ်ား ရိပ္မိသြားသလား သံသယျဖစ္လာရသည္။ မိုးမ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ပူသြားမိသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က ကားေလးကို ေမာင္းထြက္လာၿပီး ဂိတ္ဝနားအေရာက္တြင္ ဝရံတာထြက္ရပ္ေနေသာ မိုးမ သူ႕ကို လက္ေဝွ႕ယမ္းျပေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ လက္ျပန္ယမ္းျပလိုက္ၿပီး ပါးစပ္ကိုကပ္ကာ ဖလိုင္းကစ္ ပါေပးလိုက္ေလသည္။ ဒါကို ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ ဥကၠာက အစအဆံုျမင္လိုက္ေလသည္။မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင္ေရာ ဥကၠာေရာ သူ႕ကို ၾကည့္ေနၾကသည္ကို ျမင္ေနရေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က တဟဲဟဲ ရီေမာၿပီး ကားေလးကို ေမာင္းထြက္သြားေတာ့၊ က်န္ေနေသာ ဥကၠာကလည္း မိုးမ ကို ဖလိုင္းကစ္ လွမ္းေပးလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က ရီရီေမာေမာႏွင့္ သူ႕လက္ညိဳးကေလးျဖင့္ ဥကၠာကို ထိုးကာ ေသမယ္ေနာ္ ဟူေသာ ပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ က်ိမ္းေမာင္းလိုက္ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္သြားေတာ့သည္။
ဥကၠာတေယာက္ အိမ္သာထဲ သြားရင္း သူၾကားခဲ့သည့္ မိုးမ ႏွင့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္အသံေတြ ကို ေပါင္းစပ္ ျပန္ေတြးရင္း ေဂြလွိမ့္ေနေလသည္။ သူ႕စိတ္ကူးပံုရိပ္ထဲမွာေတာ့ သူက မိုးမ ကို အက်ႌလွန္ခၽြတ္တင္ မိုးမ ေပါင္လံုးေတြကို နမ္းရံႈ႕ရင္းက မိုးမ ေဘာင္းဘီေလးကို ဆြဲခၽြတ္၊ မိုးမ အတြင္းခံ အျဖဳေလးကို ရက္ေပး။ မိုးမ ႏို႕ႀကီးေတြကို တအားဆုပ္ႏွယ္ ၿပီးေတာ့ အနီမွတ္က်န္ခဲ့ေအာင္ စုပ္ ေလသည္။ သူ႕စိတ္ထဲမွ ေတြးၿပီးေဂြလွိမ့္ ေနသည္မွာ တကယ္လက္ေတြ႕ မိုးမ ကိုလုပ္ေနရသလိုပင္ ခံစာားေနရေလသည္။ ထို အခါကေတာ့ ဥကၠာတေယာက္ မိုးမ ကို မွန္းၿပီး ပထမဆံုးအႀကိမ္ ဂြင္းထုမိျခင္းျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္ ညေနဘက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အစအစ အရာရာက ပံုမွန္အတိုင္း ျဖစ္ေနပါသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ လာသြားသည္ ဆိုသည္မွာ အေငြ႕အသက္ပင္ မသိမျမင္ႏိုင္ရေပ။ မိုမ လည္း ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အဝတ္အစားအသစ္၊ လံုလံုျခံဳျခံဳ အက်ႌ၊ ထမိန္ႏွင့္ ျဖစ္ေနေလၿပီ။ သို႕ေပမဲ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို မူမူႏြဲ႕ႏြဲ႕ ျဖင့္ ဆက္ဆံ ျပန္ေလသည္။
ညဘက္ အိပ္ယာထဲတြင္ ကာမ ဆက္ဆံၾကေသာအခါ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို သူ႕ေယာကၡထီးႀကီး အျဖစ္ရိုးပေလး ဆက္ကစားဖို႕ ေျပာေလသည္။ လိုးေနရင္းတန္းလန္းကလည္း မနက္ျဖန္ သူတို႕ အိမ္ကို သြားလည္ၾကခ်ိန္တြင္ ဆက္ဆီ အဝတ္အစားမ်ား ဝတ္ၿပီး သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးႏွင့္ ခဲအိုတို႕အား ျမဴဆြယ္ ရန္ ေျပာေလသည္။ မိုးမ က လက္မခံခ်င္ေပ၊ သို႕ေသာ္လည္း ကိုရင္ဦး ေမာင္ စိတ္ခ်မ္းသာေစရန္၊ သိပ္မေသျခာ မဲ့ သူက်ိဳဳးစား ၾကည့္မည္ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။
ေသာၾကာေန႕ ညေနေရာက္ေတာ့ သူတို႕ ကိုရင္ဦးေမာင္ ရြာသို႕ ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကေလသည္။ မိုးမ တေယာက္ အလြန္လွပေသာ ခ်ိတ္ထမိန္ကေလးႏွင့္ ဘေလာက္စ္အက်ႌ က်ပ္က်ပ္ကေလး ဝတ္ထားရာ သူ႕ ကိုယ္လံုး အမို႕အေဖာင္းတို႕မွာ တစ္တစ္ရစ္္ရစ္ ႏွင့္ အလြန္လွေနေလသည္။ ဘယ္ေယာက္်ားေလးမဆို ေတြ႕တာႏ်င့္ အိပ္ယာေပၚဆြဲေခၚသြားခ်င္စိတ္ေပါက္ေလာက္ေအာင္လည္း ဆြဲေဆာင္မႈရွိေနေပသည္။ အဝတ္အစားအျပင္၊ မိုးမ ၏ အျပံဳး၊ အၾကည့္၊ မ်က္လံုး၊ တို႕ႏွင့္ သာယာလွေသာ အသံကေလးကလည္း သူ႕ ဆြဲေဆာင္မႈကို အားျဖည့္ ေပးထားသလို ရွိေနေတာ့သည္။
တနာရီခြဲခန္႕ ကားေမာင္းၿပီးေတာ့မွ ကိုရင္ဦးေမာင္ အေဖအိမ္သို႕ ေရာက္ၾကရေလသည္။ သူတို႕ကို အိမ္သူအိမ္သားမ်ားက အားတက္သေရာဝမ္းပန္းတသာ ျဖင့္ ႀကိဳဆိုေနၾကသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။အခန္း ၃၂။ ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ အေဖအိမ္သို႕ ေရာက္ရွိျခင္း၊
ဇာနည္ေမာင္ ႏွင့္ လဲ့လဲ့ႏြယ္တို႕ မွာ အိမ္ေရွ႕မွာ ထြက္ႀကိဳဆိုေနၾကေလသည္။ လဲ့လဲ့ႏြယ္က မိုးမကို အိမ္နား နီးလာလွ်င္ တက္စ္မက္ေဆ့ ေပးဖို႕ မွာထားသျဖင့္ ေရာက္ေတာ့မည္ဆိုတာ သူကသိေနၿပီး ျဖစ္ေလသည္။ မိုးမ ေယာကၡထီး ႀကီးနဲ႕ သူရေမာင္ တို႕မွာ အိမ္ေရွ႕ တံစက္ျမိတ္ေအာက္ လမ္းမကို ျမင္ႏိုင္ေသာ ေနရာတြင္ ရပ္ေနၾကေလသည္။ အိမ္ေနာက္ဖက္ျခံထဲမွာေတာ့ လူတခ်ိဳ႕က မနက္ျဖန္အလႈအတြက္ခ်က္ျပဳတ္ေနၾက သည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္ ကား သူတို႕ ျခံဝန္းထဲ ထိုးဝင္လာသည္ႏွင့္ လဲ့လဲ့ႏြယ္ က ခုန္ေပါက္ရင္းက သူတို႕ နာမည္ေတြကို ေအာ္ဟစ္ကာ ႏူတ္ဆက္ေနေလသည္။ မိုးမ က လည္း ထိုသို႕ ဝမ္းပန္းတသာ ႀကိဳဆို ခံရသည္ကို အလြန္ပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိေလသည္။ မိုးမ အတြက္ ထိုအိမ္မွာ သူ၏ တကယ့္အိမ္လို ခံစားခဲ့ရသျဖင့္ လြမ္းစိတ္ကေလးေပၚလာရေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕ကားကို ကားဂိုေဒါင္ေဘးမွာ ထိုးရပ္လိုက္သည္။ မိုးမ က ကားထဲမွ ထြက္လာသည္ႏွင့္ လဲ့လဲ့ႏြယ္ က အတင္း ေျပးဖက္ကာ မိုးမ ပါးျပင္တို႕ကို တရႈတ္ရႈတ္နမ္းရင္း၊
“အိုး မမ အရမ္းလွလာတာပဲ၊ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးက်ေနတာပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႕ ဒီေလာက္ေတာင္လွလာရတာလဲ မမမိုး၊ က်မ လဲ အဲလို လွလာေအာင္ ၿမိဳ႕မွာ သြားေနမွထင္တယ္၊ ဟဲ့ ဇာနည္ ၾကည့္စမ္း မမမိုး မလွဘူးလား”
ကိုရင္ဦးေမာင္ အေဖ က မိုးမ ႏွင့္ လဲ့လဲ့ႏြယ္တို႕ကို ၾကည့္ကာ ၿပံဳးရင္းက ၊
“ ဟဲ့ လဲ့လဲ့ နင္ အဲမွာပဲ စကားေျပာေနမွာလား အိမ္ထဲကို ေခၚလာအံုးမွာလား”
ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုရင္ဦးေမာင္က ကားထဲက ထြက္လာရာ လဲ့လဲ့ႏြယ္က သူ႕ဆီကို ေျပးကာ ဖက္လိုက္ရင္း၊
“အကိုလတ္ ဘယ္မွာ လဲသမီးတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ၊ ဘယ္ေသတၱာထဲမွာလဲ ေျပာ၊ သမီး ေလးတဲ့ဟာသယ္မယ္ အဲဒီထဲမွာ မလား၊ ျပျပ ဘယ္ဟာလဲ၊ ျမန္ျမန္ဖြင့္ၿပီး ျမန္ျမန္ယူရေအာင္ ခစ္ခစ္”
ကိုရင္ဦးေမာင္က ရီေမာလိုက္ရင္း ေသတၱာတခုကို လက္ညိဳးထိုးျပလိုက္ရာ လဲ့လဲ့ႏြယ္က အျမန္ေျပးေကာက္ကာ မလိုက္ေလသည္။ ဇာနည္ေမာင္က က်န္ေသာ တလံုးကို ေကာက္ကာ မၿပီး သယ္ယူသြားၾကေတာ့သည္။
သူတို႕ ကားေမာင္းလာၾကစဥ္မွာ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမကို မွာထားသည္မွာ၊ အိမ္သို႕ေရာက္၍ သူ႕အေဖကို ဖက္ၿပီး ႏူတ္ဆက္ဖို႕၊ သူကေတာ့ ခတ္လွမ္းလွမ္းမွ သူ႕မ်က္ႏွာအမူအယာကို အကဲခတ္ေနမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေနာက္ သူရ ႏွင့္ ဇာနည္ကိုပါ ဖက္ၿပီးႏူတ္ဆက္ဖို႕ မွာထားေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္က တမင္ ခပ္ျဖည္းျဖည္းလုပ္ကာ မိုးမ ေနာက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ သာ အိမ္ဆီသို႕ ေလွ်ာက္လာခဲ့ေလသည္။
မိုးမ က အိမ္တံစက္ျမိတ္ဆီသို႕ ေလွ်ာက္လာရင္းက ကိုရင္ဦးေမာင္ကို လွည့္လွည့္ၾကည့္ေနရာ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က သြားႏွင့္ဟုသာ လက္ဟန္ေျခဟုန္ျဖင့္ ျပလိုက္သည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ရင္ဘတ္ေတာ္ေတာ္ဟိုက္သည့္ ဘေလာက္စ္အက်ႌ ကိုလည္း ဝတ္ခိုင္းထားၿပီး ရင္သားေျမွာင္းကိုလည္း တတ္ႏိုင္သမွ် သူတို႕ ျမင္ေအာင္ျပဖို႕ လည္း မွာထားေသးသည္။ သူကေတာ့ သူအေဖ မ်က္လံုး တို႕ အမူအယာတို႕ ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ အကဲခပ္မည္ဟု ေျပာေလသည္။ မိုးမ ကလည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ စိတ္ခ်မ္းသာရင္ၿပီးေရာ အဲဒါမွ လည္း သူတို႕ ရိုးပေလးမွာ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ စိတ္ေက်နပ္မႈ ေကာင္းေကာင္းရမည္ ဆိုေတာ့ လုပ္ေပးမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေလသည္။ မိုမ က သူ႕ေယာက္်ား လိုအင္ဆႏၵကို ျဖည့္ေပးဖို႕ အသင့္ျဖစ္ေနေလၿပီ။
မိုးမ သူ႕ေယာကၡထီးနားေရာက္ေတာ့ လဲ့လဲ့ႏြယ္ႏွင့္ ဇာနီတို႕က အထုပ္အပိုးေတြ သယ္ၿပီး အိမ္ထဲသို႕ ဝင္သြားၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ သူရေမာင္ကလည္း သူတို႕ ေနာက္ကို စပ္စုဖို႕ လုိက္သြားေလသျဖင့္ မိုးမ ႏွင့္ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးသာ အိမ္အျပင္မွာ က်န္ခဲ့ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က အေနာက္ဖက္ခပ္လွမ္းလွမ္း ကားဂိုေဒါင္ဘက္မွ အိမ္ဆီ သို႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာက္လာေနသည္။ သူ႕မ်က္လံုးေတြကေတာ့ သူ႕မိန္းမ လႈပ္ရွားမႈေတြကို မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနေလသည္။
မိုးမ က သူ႕ေယာကၡထီးေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ကာ လက္အုပ္ခ်ီ ကာ ႏူတ္ဆက္လိုက္သည္။ သူ႕အေဖ က မိုးမ လည္ဟိုက္မွ ရင္သားေျမာင္းကို အေပၚမွ အားရပါးရ စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္ကို ကိုရင္ဦးေမာင္ ေသျခာေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ သူ႕အေဖက မိုးမ ကုိပုခံဳုးေလးကိုင္၍ ထရပ္ေစသည့္အခ်ိန္အထိ သူ႕မ်က္လံုးေတြက မိုးမ ရင္သား ေတြဆီမွ မခြာႏိုင္ပဲ ရွိေနရာမွ ကိုရင္ဦးေမာင္ဘက္ကို တခ်က္ အျမန္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ကမန္းကတမ္း တျခားဖက္ကို ေငးရင္း မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ မိုးမ က ရိုးရိုးသားသား ဘာမွ ကို နားမလည္ရွာေသာ ေခၽြးမ ေလး အသြင္ျဖင့္ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီး ဘာကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနသည္ကိုပင္ မသိခ်င္ေယာင္ေတာင္ကာ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးကို လွမ္းဖက္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ တေယာက္ ကိုရင္ဦးေမာင္ ရွိရာကို လွည့္ၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း မၾကည့္ရဲေျခ။ ဦးဖိုးေမာင္ ကလည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ သူတို႕ဖက္ကို ၾကည့္ေနတာ မေတြ႕သည္ႏွင့္ ေခၽြးမ ေခ်ာေလးကို တင္းတင္းႀကီး ျပန္ဖက္ကာ ႏူတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ က သူ႕လက္မ်ားကို ဦးဖိုးေမာင္ ဂ်ိဳင္းေအာက္မွ လ်ိဳကာ သိုင္းဖက္လိုက္သလို ဦးဖိုးေမာင္ကလည္း မိုးမ ေက်ာျပင္ေလးမ်ားကို သူ႕လက္ဖဝါးျဖင့္ ဖိၿပီး တင္းတင္းဆြဲ ဖက္လိုက္သျဖင့္ မိုးမ ရင္သား အစံုမွာ ဦးဖိုးေမာင္ ရင္ဘတ္တြင္ အိကနဲ ျပားေနေအာင္ကို ဖိမိေတာ့သည္။ မိုးမ ရဲ႕ ရင္ခံုသံေတြလည္း ျမန္လာခဲ့ရသည္။ အရင္က သူ႕ေယာကၡထီးကို ခနခန ဖက္ကာ ႏူတ္ဆက္ဖူးေသာ္လည္း တခါမွ အဲလိုမ်ိဳး စိတ္ကူး ခံစားခ်က္ မရွိခဲ့ဘူးေျခ။ ယခုကေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္က စီစဥ္ကာ ေျပာထားခဲ့ျခင္းက တေၾကာင္း၊ ညတိုင္းလိုလို ကိုရင္ဦးေမာင္က ရိုးပေလး ဂိမ္းကစားကာ သူ႕အေဖ အျဖစ္ မိုးမ ကို လိုး ေနခဲ့ျခင္းက တေၾကာင္းေၾကာင့္ အရင္ကႏွင့္ မတူေတာ့ပဲ ခံစားမႈေတြ ေျပာင္းေနခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဖက္ကာ ႏူတ္ဆက္လိုက္ၾကၿပီးမွ အိမ္ထဲသို႕ တြဲကာ ဝင္ခဲ့ၾကေလသည္။ မိုးမ ကေယာကၡထီးႀကီး ခါးကို ဖက္၊ ေယာကၡထီးႀကီးကလည္း မိုးမ ခါးေလးကို ဖက္ကာ ဝင္ခဲ့ၾကရင္း၊ ဦးဖိုးေမာင္က ကိုရင္ဦးေမာင္ဘက္ကို လွမ္း ၾကည့္လိုက္ရင္း၊
“ေဟ့ေကာင္ လာေလကြာ မင္းက လည္း ဘာလို႕ ဒီေလာက္ေတာင္ ေႏွးေကြးေနရတာလဲ၊ ကားေမာင္းလာရလို႕ ပင္ပန္းေနတာလား၊ လာလာ အထဲကို “
ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။ မိုးမႏွင့္ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးကေတာ့ တေယာက္ခါးတေယာက္ဖက္၍ စံုတြဲတတြဲ သူတို႕ အိပ္ခန္းထဲ ဝင္သြားသည့္ပံု ပမာ အိမ္ထဲ ဝင္သြားၾကေလသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ အစအဆံုးၾကည့္ရင္းက သူ႕စိတ္ထဲ ေမးခြန္းေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ေမးေနမိေတာ့သည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ၾကည့္ရတာ၊ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ စံုတြဲ တတြဲ ခြဲခြာေနရတာ ၾကာၿပီးေတာ့ ျပန္ေတြ႕လိုက္ရသလိုပဲ၊ သူတို႕ အနားပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုးကို ေမ့ေလွ်ာ့သြားၾကသလိုပဲ၊ အေဖ ကလည္း မိုးမ ရင္သား ေျမာင္းကို ေသေသျခာျခာလည္းၾကည့္တယ္၊ ဖက္လိုက္တာလဲ ေတာ္ရံုမဟုတ္ဘူး၊ တကိုယ္လံုးကို သူ႕ကိုယ္လံုးနဲ႕ ထိကပ္ေနတာပဲ၊ မိုးမ ကိုယ္တိုင္က လည္း အေဖ့ကို တြယ္ကပ္ေနတာပဲ၊ သူတို႕ ဟိုးအရင္ ငါဒီအိမ္မွာ ေနခဲ့တုန္းကတည္းက အဲလို ဖက္ၾကတာလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္မေတြ႕တာ ၾကာသြားလို႕အခုမွ သာ အဲလို ျဖစ္ၾကတာလား၊ သူ႕ဖာသာ ေယာကခထီးနဲ႕ ေခၽြးမ ရိုးရိုးသားသား ေတြ႕ၾကႏူတ္ဆက္ၾကတာကို ငါ့စိတ္ကိုက ေဖါက္ျပန္ေနလို႕ တမ်ိဳးျမင္ေနတာပဲလား၊ အမွန္ကို ဘယ္လို သိႏိုင္မလဲ။ ေနာက္သံုးရက္ ငါတို႕ ဒီအိမ္မွာ ေနၾကတုန္း ဘာေတြ ျဖစ္ၾကမွာလဲ။အခန္း ၃၃။ မိုးမ ႏွင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ တို႕ ရြာျပန္ေရာက္ၾကၿပီး ေယာကၡထီးႀကီး တို႕ မိသားစု ႏွင့္ အတူတူ
မိုးမ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ အကိုအႀကီးဆံုး လူပ်ိဳႀကီး သူရေမာင္ႏွင့္ ေတြ႕ ရၿပီး ဖက္ကာ ႏူတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က လည္း အိမ္ထဲသို႕ ေရာက္လာၿပီ ျဖစ္ရာ၊ မိုးမ က ဇာနည္ေမာင္ႏွင့္ ဖက္ေနတုန္းတန္းလန္း ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ဇာနည္ေမာင္ႏွင့္ လဲ့လဲ့ႏြယ္မွာ ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ ေသတၱာမ်ားကို ဖြင့္လွ်က္ သူတို႕ အတြက္ လက္ေဆာင္မ်ားကို ရွာေဖြေနေလရာ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေပြ႕ဖက္ႏူတ္ဆက္ေနသည္ကို မျမင္လိုက္ရ၊ မိုးမ ကသာ ကိုရင္ဦးေမာင္ လွမ္းၾကည့္ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ရွက္ေသြး နည္းနည္းျဖန္းသြားသည္။ သူရေမာင္ လက္ဖဝါးေတြက မိုမ ေက်ာျပင္ကို ပြတ္သတ္ေပးလိုက္ၿပီးမွ သူ႕အေဖႏွင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ အိမ္ထဲ ဝင္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ မိုးမ ကို ဖက္ထားရာမွ ျပန္လႊတ္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးမွ လူအမ်ား ၾကားေအာင္ အသံက်ယ္က်ယ္ ျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။
“နင္ က လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေလာက္ကထက္ ပိုလွ ပိုေခ်ာလာတယ္။ ၿမိဳ႕က ရာသီဥတု အေနအထိုင္အစားအေသာက္က နင္နဲ႕တည့္တယ္ထင္တယ္ ဟုတ္လား ဟားဟား”
မိုးမ က ကိုသူရေမာင္ ေျပာတာ ၾကားလိုက္ရေတာ့ ရွက္ေသြးျဖန္းသြားၿပီး သူ႕ေယာက္်ား ႏွင့္ ေယာကၡထီး ဆီသို႕ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ လဲလဲ့ႏြယ္က ခ်က္ခ်င္းပင္လွည့္ၾကည့္ၿပီး၊
“ဟုတ္ပါ၊ မမႀကီးကို လဲ့ က ေမးမလို႕၊ မမ အလွျပင္ဆိုင္သြားခဲ့တာလား၊ ဒီအတိုင္း မျပင္မဆင္ပဲနဲကလာတာလားလို႕၊ မမႀကီးက အရင္ကနဲ႕ လံုးဝကို မတူေတာ့ဘူး၊ အခု ၾကည့္ရတာ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး က်ေနတာပဲ၊ အရမ္းကို လွေနတာ၊ မမႀကီးကို အရမ္းခ်စ္တာပဲ၊”
လဲ့လဲ့ႏြယ္က ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ မိုးမ အနားလာကာ မိုးမ ကို ဖက္ထားလိုက္ေလသသည္။
သူ႕လက္ေဆာင္ေတြကို ေရြးထုတ္ၿပီးေသာ ဇာနည္ေမာင္က မိန္းခေလးႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ ဖက္လွဲတကင္း ေနၾကသည္ကို လွမ္းၾကည့္ရင္း၊
“မမ ႀကီးက သူ႕ေမာင္အငယ္ဆံုးေလးကို ေမ့ေနၿပီထင္တယ္”
ဟုလွမ္းေျပာလိုက္သည္။ လဲ့လဲ့ႏြယ္က မိုးမ ကိုဖက္ထားရာမွ လႊတ္လိုက္ၿပီး၊ “
“ကဲ မမႀကီး သြားသြား သူ႕ကိုပါ သြားႏူတ္ဆက္လိုက္အုန္း ေတာ္ၾကာ လဲ့ကိုပဲ လာရစ္ေနလို႕ စိတ္ရႈတ္ေနရအုန္းမယ္၊ သူကလည္း သိပ္ပါခ်င္တာ”
မိုးမ က ျပံဳးလိုက္ရင္းက ဇာနည္ေမာင့္ဆီသို႕ ေလွ်ာက္လာကာ ဇာနည္ေမာင့္ကို အသာေပြ႕ဖက္ႏူတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။ ဇာနီေမာင္မွာ လူပ်ိဳေပါက္ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း သူတို႕မိသားစု တြင္ အပုဆံုးျဖစ္ေလသည္။ သူ႕ေခါင္းမွာ မိုးမ ရင္သား ေက်ာ္ရံုကေလးသာ ျဖစ္ေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕ကို မိုးမ ဖက္ၿပီး ႏူတ္ဆက္လိုက္ေတာ့ သူ႕ပါးျပင္ေတြက မိုးမ ရင္သား ေတြကို လာဖိမိလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က သူ႕ေခါင္းေလးကို ကိုင္ရင္းက လက္ဖဝါးေလးျဖင့္ ခေလးေခ်ာ့သလို တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ပုတ္ေပးလိုက္သည္။ ေက်ာင္းစာေတြ ဘယ္လိုလဲ လိုက္ႏိုင္ရဲ႕လားဟုလည္း ေမးလိုက္သည္။
ကုိရင္ဦးေမာင္၊ သူရေမာင္ ႏွင့္ ဦးဖိုေမာင္တို႕ သံုးေယာက္စလံုးက ရပ္လွ်က္ျဖင့္ မိုးမ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေနၾကသလို၊ လဲ့လဲ့ႏြယ္က လည္း ထိုသံုးေယာက္ကို မ်က္ေမွာင္ေလး တြန္႕ၿပီး ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ဇာနည္ေမာင္ ႏွင့္ မိုးမ မွာ သားအမိ ေတြ႕ဆံုၿပီး ႏူတ္ဆက္ေနၾကသည့္ပံု ျဖစ္ေနေလသည္။ ဖာနည္မွာ လူပ်ိဳေပါက္သာ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း သူတို႕ အိမ္တြင္ အရပ္အပုဆံုး ေယာက္်ားေလး တေယာက္ျဖစ္ေလသည္။ လဲ့လဲ့ႏြယ္ပင္ သူ႕ထက္ အရပ္အနည္းငယ္ပိုျမင့္ေလသည္။
ထိုညက သူတို႕ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မအိပ္ၾကပဲ စကားေတြ ထိုင္ေျပာျဖစ္ၾကေလသည္။ ညစာစားၿပီးေတာ့ ဧည့္ခန္းတြင္ထိုင္ၿပီး အခ်ိဳပြဲ ႏွင့္ စားစရာေသာက္စရာမ်ားျဖင့္ မနက္ ႏွစ္နာရီေလာက္က်မွ ကိုယ့္အိပ္ခန္းသို႕ ကိုယ္ဝင္ခဲ့ၾကေလသည္။
အိပ္ယာေပၚေရာက္မွ မိုးမ ႏွင့္ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ အတြင္းစကားမ်ား အခ်င္းခ်င္း ေျပာဆိုႏိုင္ၾကေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း သူတို႕ အခန္း၏ တဖက္တြင္ လဲ့လဲ့ႏြယ္အခန္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္တဖက္မွာက ဦးဖိုးေမာင္ အခန္း ျဖစ္သျဖင့္ ေလသံေလး ျဖင့္သာ တိုးတိုးေလး ေျပာၾကရသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ႏွင့္ သူ႕အေဖ တို႕ ဖက္ၾကသည့္အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာေလသည္။ မိုးမက သူထို အခ်ိန္က စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းၿပီး မေတြကရတာ တႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီျဖစ္ေသာ မိသားစု ကို ျပန္ေတြ႕ရသျဖင့္ ငိုခ်င္စိတ္ပင္ေပါက္လာရေၾကာင္း၊ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုအခ်ိန္က ထိုကိစၥမ်ား ေတြးေတာင္ မေတြးမိေၾကာင္း၊ ေျပာေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ငံု႕ၿပီး လက္အုပ္ခ်ီလိုက္ေတာ့ ဟိုက္သြားသည့္အက်ႌလည္ပင္းေပါက္မွ ရင္သား ေျမာင္းကို သူ႕အေဖ စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနတာ သတိမထားမိဘူးလားဟု ေမးရာ၊ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ စိတ္ခ်မ္းသာေစရန္သာ သူျပဳလုပ္ေပးခ်င္းျဖစ္ၿပီး ေယာကၡထီးႀကီး ၾကည့္လား မၾကည့္လား သူသတိမထားမိေၾကာင္းေျပာေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ဘာျဖစ္ိလို႕ သူ႕အေဖႏွင့္ မိုးမ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ခါးကို တယာက္ဖက္ကာ အိမ္ထဲ ဝင္သြားရတာလဲဟု ေမးရာ ဘာမွ စိတ္ထဲ မရွိဘူး သူ႕အလိုလို ပဲ ျဖစ္သြားတာဟု မိုးမ က ျပန္ေျပာေလသည္။
သူရေမာင္ က်ေတာ့ေရာ ဆိုေတာ့ မိုးမက သူဘယ္လိုမွ မခံစားရေၾကာင္း တခုပဲ သူ႕ကို ပိုလွလာသည္ဟု ေျပာတာကေတာ့ နည္းနည္းေလး ေျမွာက္ေျပာသည္ဟု ခံစားရေၾကာင္းေျပာသည္။ ဇာနည္ေမာင္က်ေတာ့ေရာ သူ႕ေခါင္းနဲ႕ ခ်စ္ေလး ႏို႕ေတြကို ဖိကပ္ေနတာမဟုတ္လား ဆိုေတာ့ မိုးမက၊
“က်မ က သူ႕ကို ကိုယ့္သားေလး တေယာက္လိုပဲ ခံစားမိလို႕ ေခါင္းေလး ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ပြတ္ေပးမိတာပါ”
ဟုေျဖေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ မိုးမ ဆီမွ သူေမွ်ာ္လင့္ထားတာေတြ တခုမွ မၾကားသျဖင့္ စိတ္ထဲ မေက်မနပ္ျဖစ္မိေလသည္။ သို႕ရာတြင္ သူက မိုးမကို ရိုးပေလးဂိမ္းကစားရေအာင္၊ အိမ္က ေယာက္်ားေတြ အကုန္လံုးနဲ႕ ဒီည မိုးမ အိပ္သည္လို႕ ဇာတ္လမ္းလုပ္ရေအာင္ ဆိုေတာ့ မိုးမ က ပထမေတာ့ တြန္႕ဆုတ္ဆုတ္လုပ္ေနရင္းက ကိုရင္ဦးေမာင္ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးမည္ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။ မိုးမ ကတကယ္ရိုးပေလးကို စိတ္ပါပါ ကစားေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ အရမ္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ရသည္။ သူက ဇာနည္ေမာင္ အျဖစ္သရုပ္ေဆာင္ေတာ့ မိုးမက၊
“အိုး ဇာနည္ မင္းကို ငါက သားတေယာက္လိုပဲ မွတ္ထားေနတာ မင္းဘာလို႕ ငါ့ကို အဲလို လုပ္ခ်င္ရတာလဲကြာ၊ အို႕ အီးးးးးးး”
သူရေမာင္ အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ေတာ့၊
“အို ကိုႀကီးသူရ၊ ရွင့္ကို က်မ က ရိုေသေလးစား ခဲ့ရတာ၊ ရွင္ မိန္းမ ယူသင့္ေနၿပီ ဘာလို႕ က်မ ကို မွ လိုးခ်င္ရတာလည္း က်မကို ရွင့္ရဲ႕ ညီမေလး လို သေဘာထားတယ္လို႕ထင္ခဲ့မိတာ၊ အိုး ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ ကၽြတ္စ္ကၽြတ္စ္”
ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕အေဖ ဦးဖိုးေမာင္အျဖစ္သရုပ္ေဆာင္ေတာ့၊
“အို႕ ေဖေဖ ရယ္၊ အခုလို တႏွစ္ေလာက္ ခြဲခြာၿပီးမွ ျပန္ေတြ႕ရတာ သိပ္ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းတာပဲ၊ ေဖေဖ့ကို အရမ္းလြမ္းတာပဲ၊ ဒိညမွာ ခုလိုမ်ိဳး အတူတူ ျပန္အိပ္ခြင့္ရတာ အရမ္းကို ေပ်ာ္ဖိုေကာင္းတပဲေနာ္ ေဖေဖခ်စ္ခ်စ္ႀကီးရယ္”
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ မိုးမရဲ႕ ဆက္ဆီ အသံေလးနဲ႕ ခၽြဲခၽြဲျပစ္ျပစ္ သရုပ္ေဆာင္သံေလးေတြေၾကာင့္ လီးႀကီးက ေတာင္ရာက မက်ႏိုင္ ျဖစ္ေနရေလသည္။ မိုးမ သရုပ္ေဆာင္ႏွင့္ အျပဳအစုေကာင္းမႈေၾကာင့္ လေရမ်ား ထြက္ကာ ၿပီးသြားတာေတာင္မွ လီးႀကီးက မေပ်ာ့ႏိုင္ျဖစ္ေနရေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း မိုးမ ကုိ ေမွာက္ရက္ေနေစၿပီး မိုးမ ဖင္ကို သူ႕ အိမ္မွ လူေတြ လိုးေနသည္ဟု ေျပာၿပီး လိုးကာ သုတ္ေရေတြ မိုးမ ဖင္ေပါက္ထဲ ပန္းထည့္မိျပန္ေလသည္။
သူတို႕ အခ်စ္စခန္း ၾကမ္းၾကမ္း ဖြင့္ၾကၿပီး ေမာသြားကာ နားၾကေတာ့၊ မိုးမ က မနက္ျဖန္ မလုပ္မသြားပဲ အိမ္က အလႈဳ မွာပဲ ေနပါလားဟု ေျပာေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က အလုပ္ေၾကြးေတြ အမ်ားႀကီးမို႕ သူမသြားလို႕ မရေၾကာင္း ေျပာျပသည္။
မနက္က်ေတာ့ ရံုးကို သြားရမွာ ခရီးေဝးေမာင္းရမည္မို႕ ကိုရင္ဦးေမာင္က အိပ္ယာအေစာႀကီးထ ေလသည္။ မိုးမ လည္း ေစာေစာထၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္အတြက္ မနက္စာ ျပင္ေပးရေလသည္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ အလုပ္သြားဖို႕ အိမ္က ထြက္သြားေတာ့၊ အိမ္သားေတြက အိပ္ေမာက်တုန္း ရွိေနေသးသည္။ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ကားေမာင္းထြက္သြားသည္ကို လက္ျပႏူတ္ဆက္ရင္း မီးဖိုေခ်ာင္သို႕ ျပန္ဝင္လာခဲ့ေလသည္။ ဦးဖိုးေမာင္က ကားထြက္သြားသည့္အသံၾကားရသျဖင့္ အိပ္ယာမွ ႏိုးလာၿပီး မီးဖိုဖက္သို႕ ထထြက္လာရာ၊ မီးဖို ထဲ၌ ညဝတ္အက်ႌျဖင့္ မိုးမ ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ မိုးမ ညဝတ္အက်ႌမွာ အသား ပါးပါး ေလး ျဖစ္သျဖင့္ အတြင္းသို႕ပင္ ျမင္ႏိုင္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ မိုးမ က မီးဖို နားတြင္ တံခါးကို ေက်ာေပးရပ္လွ်က္ ရွိသျဖင့္ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးက မိုးမ ကို အေနာက္မွ လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။ မိုးမ မွာ ဆံပင္ကို ဖားလွ်ားခ်လွ်က္ မီးဖို ေပၚကို တခုခု ကုန္းၿပီး လုပ္ေနသည့္အခ်ိန္ျဖစ္ရာ၊ စြံ႕ကားေသာ မိုးမ တင္ပါးဆံုႀကီးမွာ အေနာက္ဖက္သို႕ ေကာ့လွ်က္ ရွိေနသည္။ မိုးမ ၏ပါးလႊာေသာ ညဝတ္အက်ႌ အသားေၾကာင့္ မိုးမ အတြင္းခံ ဝတ္မထားဘူး ဆိုတာကို ေတြ႕ျမင္ေနရေလသည္။ ဦးဖိုးေမာင္တေယာက္ မိုးမ ေနာက္မွ ေန၍ သူ႕ေခၽြးမ ၏ လွပေသာ ေကာက္ေၾကာင္း ကို အရသာခံကာ ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး ၾကည့္ေနမိေလသည္။ မိုးမ က အစားအေသာက္ ျပင္ဆင္ေနသျဖင့္ တလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ လႈပ္ရွားေနေလရာ အတြင္းခံမပါသျဖင့္ သူ၏ တင္သား ၊ ရင္သား မ်ား က အက်ႌပါးပါးေအာက္မွာ တုန္ခါ လႈပ္ရမ္းေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း အေတြးမ်က္လံုးထဲတြင္ ကိုယ္လံုးတီးျဖင့္ ပင္ ျမင္ေယာင္ မိေနေတာ့သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္မလံုလာေတာ့သျဖင့္ မိုးမ ကို သူေရာက္ေနေၾကာင္းသိေအာင္ တဟမ္းဟမ္း ျဖင့္ ေခ်ာင္းဟန္႕သံ ေပးလိုက္ေလသည္။ မိုးမ ကလည္း ေခ်ာင္းဟန္႕သံ ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးကို လွမ္းျမင္ရသျဖင့္ ႏူတ္ဆက္လိုက္သည္။
“ေဟာ ေဖေဖ ႏိုးလာၿပီလား၊ ညက အိပ္လို႕ေကာင္းရဲ႕လား၊ တျခားလူေတြေရာ ႏိုးကုန္ၾကပလား”
ဦးဖိုးေမာင္က မိုးမ ဆီသို႕ ေလွ်ာက္လာရင္း၊ သူ႕ကို ၿပံဳးၿပံုးကေလး ျဖင့္ ၾကည့္ေနေသာ မိုးမ မ်က္လံုမ်ားကို စိုက္ၾကည့္ရင္းက အနားကို ေရာက္လာေတာ့ မိုးမ ပုခံုးေလးကို ကိုင္ကာ၊
“ငါမင္းကို မေန႕တုန္းက လို ဖက္ထားခ်င္တယ္”
ဟု တိုးတိုးေလး ေျပာေလသည္။ မိုးမ က တခစ္ခစ္ ရီရင္းက ၊
“ဘာလို႕လဲ ေဖေဖ၊ က်မ ကို အရမ္းလြမ္းေနလို႕လား ေဖေဖ ဟုတ္လား”
ဟုေမးလိုက္သည္။ ဦးဖိုးေမာင္က မိုးမ ဂ်ိဳင္းေအာက္ မွ လက္လ်ိဳသြင္းကာ ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ေလး ဖက္ကာ၊
“ေဖေဖ ဖုံုးထဲ မွာ ကေလး ကို ခနခန မေျပာဖူးလားလို႕၊ လဲ့လဲ့ ေျပာတာ လည္း အမွန္ပဲ၊ ကေလး က အရမ္းကို လွလာတာပဲ၊ ဒီက ထြက္သြားတုန္းက နဲ႕ကို မတူေတာ့ဘူး”
မိုးမ ကလည္း ဦးဖိုးေမာင္ ပုခံုးကို ျပန္တြယ္ဖက္ရင္းက၊
“ဟုတ္ပါဘူး ေဖေဖရယ္၊ က်မ က အတူတူ ပါပဲ၊ မေတြ႕တာၾကာလို႕ အဲလို လွလာတယ္လို႕ ထင္ေနတာပါ”
“ေဖေဖ က ကေလးကို အရမ္းကို ေတြ႕ခ်င္ေနတာ၊ ဒီမီးဖိုေခ်ာင္ကို ေရာက္တိုင္း ကေလး အေၾကာင္း အျမဲတမ္းေတြးေနမိတယ္၊ ေဖေဖ့ အေတြးထဲမွာ ကေလး ရယ္၊ ဟိုးအရင္တုန္းက ေဖေဖ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ခဲ့ရတယ္ ဆိုတာေတြရယ္၊ အျမဲတမ္း ျပန္သတိရေနမိတယ္”
မိုမ က ဦးဖိုးေမာင္ ေက်ာ္ျပင္ကို လက္ကေလးျဖင့္ ပုတ္ရင္းက၊
“အိမ္သားေတြ ႏိုးလာၾကေတာ့မယ္၊ လြတ္ေတာ့ ေဖေဖ၊ တကယ္က က်မ ကလည္း ေဖေဖ့ကို ဒီမွာ ေတြ႕မွာပဲ လို႕ သိေနတာပါ။”
“ဒီ ညဝတ္အက်ႌေလးက ေတာ္ေတာ္မိုက္တာပဲ၊ ဒီဟာ ကေလးဝတ္တာ၊ တခါမွ မျမင္ဖူးေသးဘူး၊ ဒါေနာက္ဆံုး ဝယ္ထားတာလား”
မိုးမက အင္း ဟုသာ ေျပာရေသးသည္၊ အခန္းတံခါး တခ်ပ္ ဖြင့္သည့္အသံ ၾကားလိုက္ရသျဖင့္၊ ဦးဖိုေမာင္ ႏွင့္ ဖက္ထားရာမွ ခ်က္ခ်င္းခြာလိုက္ၿပီး သူ႕အခန္းရွိ ရာသို႕ အျမန္ ေလွ်ာက္ျပန္သြားလိုက္ေတာ့သည္။
အခန္း ၃၄။ ကိုရင္ဦးေမာင္ အလုပ္သြား၍ မိုးမ တေယာက္ထဲ အိမ္မွာ က်န္ခဲ့ျခင္း။
(ဘာေတြလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ မိုးမက “အိမ္သားေတြ ႏိုးလာၾကေတာ့မယ္၊ လြတ္ေတာ့ ေဖေဖ၊ တကယ္က က်မ ကလည္း ေဖေဖ့ကို ဒီမွာ ေတြ႕မွာပဲ လို႕ သိေနတာပါ။” လို႕ ေျပာရတာလဲ၊ ၾကည့္ရတာ သူတို႕ ႏွစ္ဦးၾကားမွာ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ တစံုတရာရွိေနလို႕လား၊ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ အဲေလာက္ေတာင္ မွ အတြင္းက်က် ရင္းနီးခဲ့တာလား၊ သူတို႕ ေျပာပံုဆိုပံု အရေတာ္ေတာ့္ကို ရင္းႏွီးခဲ့တာလား၊ ကဲ ဘာလဲ ဆိုတာ ဆက္ၾကည့္ၾကရေအာင္)
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ ရံုးမွာ ေရာက္ေနေပမဲ့ စိတ္ကေတာ့ သူ႕အေဖ အိမ္ကို ေရာက္ေနသည္။ သူ႕ အေတြးထဲမွာ မေန႕က သူျမင္ခဲ့ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြက ရုပ္ရွင္လို ျပန္ျမင္ေနမိသည္မဟုတ္လား၊ သူ႕အေဖနဲ႕ မိုးမ တို႕ ဖက္လွဲတကင္း ႏူတ္ဆက္ပံု၊ သူ႕အေဖ မိုးမ ရင္သား ေျမာင္းကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ပံု၊ မိုးမ ႏွင့္ သူရေမာင္ ဖက္ေတာ့ သူရေမာင္ လက္ေတြက မိုးမ ေက်ာျပင္ကို ပြတ္သတ္ေပးပံု၊ ဇာနည္ေမာင္က မိုးမ ရင္သားေတြကို ေခါင္းႏွင့္ေခြ႕ပံု၊ အဲဒါေတြ အျပင္။ ဘာမွ လဲ့လဲ့ႏြယ္က မိုးမ နဲ႕ သူတို႕ အိမ္က အမ်ိဳးသားေတြ ဖက္လွဲတကင္း လုပ္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး သူ႕ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္ရတာလဲ၊ လဲ့လဲ့ႏြယ္က ေရာ တခုခု ကိုသိေနတာလား၊ လဲ့လဲ့ႏြယ္က မိုးမ ႏွင့္ သူ႕ေယာကၡထီးတို႕ အတူတူ ေနတာကို ျမင္ဘူးခဲ့တာလား၊ လဲ့လဲ့ႏြယ္က ငါ့ကို ေျပာမျပႏိုင္တဲ့ဟာေတြ သူသိထားတာမ်ား ရွိသလား၊ ငါ လဲ့လဲ့ႏြယ္ကို ေမးသင့္သလား၊ နင္ဘာေတြ သိသလဲ ဆိုတာကို၊ လဲ့လဲ့ႏြယ္ကေရာ ငါ့ကို သူသိထားတဲ့ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြကို ဖြင့္ေျပာမွာလား၊ ငါက မိလဲ့ကို ဘယ္လို ေမးရမလဲ ၊ ဘယ္ကေန စကားစရမွာလဲ၊ မိလဲ့ နဲ႕ ငါ့အနားမွာ မိုးမ ကလည္း တခ်ိန္လံုးရွိေနမွာပဲ၊ ဆိုေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္သြားေမးမွာလဲ။ မေန႕ညက ငါတို႕ လိုးၾကေတာ့ မိုးမ သရုပ္ေဆာင္တာ အရမ္းပီျပင္တာပဲ၊ ငါ့စိတ္ထဲမွာ မိုးမ အဲဒီ ေယာက္်ားသံုးေယာက္စလံုး နဲ႕ လိုးဘူးတယ္လို႕ေတာင္ ထင္မိတယ္။ ဘာလို႕ မိုးမ အဲေလာက္ေတာင္မွ သရုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရတာလည္း ေတာသူမ ရိုးရိုးကေလးကေန ဘယ္လိုေျပာင္းသြားတာလဲ၊ မိုးမ မွာ ငါမသိေသးတဲ့ ကြာလတီေတြ ရွိေနတာလား။ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒါေတြ အကုန္လံုးကို ငါမသိပဲ ျဖစ္သြားရေလာက္ေအာင္ ငါက အရူးလား။
ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ အဲဒါေတြ ေတြးရင္းနဲ႕ ရူးခ်င္သလို ေတာင္ျဖစ္သြားရသည္။ သူက မိုးမသာ ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ အိမ္က ေယာက္်ား တေယာက္ေယာက္ႏွင့္ ျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုရင္ အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ဝမ္းသာမည္ဟု ထင္ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္လည္း တခါတေလ က်ေတာ့လည္း သူ႕ကို သစြာေဖါက္ခံရသည္ဟု ေတြးမိသည္။ သုိ႕ေသာ္ ထိုကိစၥ ကို စျဖစ္ကတည္းက သိခဲ့လွ်င္ ထိုသုိ႕ သစၥာေဖါက္ခံရသည္ဟု နာက်ည္းရသည္ထက္ စိတ္လႈပ္ရွားကသည္က ပိုသာမည္ဆိုတာက သူသိေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ အကုန္လံုးကို အစအဆံုးသိခ်င္မိေလသည္။ သို႕ေပမဲ့ ဘယ္သူက သူ႕ကို အဲဒီ အေၾကာင္းအရာေတြ အေသးစိတ္ျပန္ေျပာျပပါမည္နည္း၊ မိုးမ တေယာက္ အဲဒိလ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြကို သူ႕ကို ေျပာျပပါမည္လို႕ သေဘာတူပါမည္လား။ တကယ္လို႕ မိလဲ့က သိခဲ့ရင္လည္းသူ႕ေယာင္းမ အေပၚ သစၥာေဖါက္ၿပီး သူ႕ကို ေျပာျပပါမည္လား။ မိလဲ့ က သူ႕ေယာင္းမ အေပၚ သူ႕အမ လို ခ်စ္ခင္တြယ္တာသည္ဆိုတာကို သူသိသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ ရံုးက အလုပ္ေတြကို ျပစ္ထားခဲ့ၿပီး သူ႕အေဖအိမ္ကို ျပန္ေျပးခ်င္စိတ္ေပါက္ေနမိသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္ အေတြးက အခု အခ်ိန္ အိမ္မွာ သူတို႕ ဘာေတြ လုပ္ေနၾကမွာလဲ၊ ဆိုသည့္ဘက္ေရာက္လာျပန္သည္။ သူက သူရဲ႕ ဆက္ဆီ ေဟာ့ မိန္းမ ကို ေယာက္်ား သံုးေယာက္ ႏွင့္ အတူ တအိမ္ထဲ မွာထားျပစ္ခဲ့ၿပီး ရံဳုးမွာ အလုပ္လာလုပ္ေနရသည္။ အိမ္မွာ တခုခု မ်ား ျဖစ္ေနပလား။ သူအိမ္က ထြက္သြားတာနဲ႕ မိုးမ အခန္းထဲ ကို သူ႕အေဖ မ်ား ေရာက္ေနမွာလား။ ကိုရင္ဦးေမာင္ စၿပီး အေတြးထဲမွာ ပံုေဖၚေနမိသည္။ သူအိမ္မွ ကားေမာင္းထြက္သြားသည္ႏွင့္ မိုးမ က ဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္ၿပီး သူ႕အေဖ အခန္းထဲကို ဝင္သြားကာ သူ႕ေယာကၡၾကီးကို ႏိူးေပလိမ့္မည္။ ေယာကၡထီးႀကီးကုတင္ေပၚတက္ထိုင္ကာ ကိုယ္ကို ပြတ္သတ္ေပးရင္းက “အိုး ေဖေဖ က်မ ေဖေဖ့ကို အရမ္းလြမ္းၿပီး အရမ္းကို လိုခ်င္ေနၿပီ။ ေဖေဖက ခုထိ အိပ္တုန္းလား၊ ထပါေတာ့ လာ ပါ။ တျခားသူေတြ မႏိုးခင္ က်မကို ျမန္ျမန္ေလး လိုးေပးပါေတာ့၊ က်မတို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အျမန္ ေပ်ာ္လိုက္ရေအာင္ေလ။ မိုးမ က သူ႕ညဝတ္အက်ႌကို မဖယ္လိုက္ရင္း သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးေပၚ တက္ခြလိုက္ေလသည္။ ေနာက္ ေတာ့ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးလည္ပင္းကို သူ႕ပါးစပ္ေလး ျဖင့္ မနာေအာင္ ကိုက္ခဲ့လိုက္ေလသည္။ ဦးဖိုးေမာင္က လည္း လိင္တန္ႀကီး ေတာင္မတ္လာကာ မိုးမ ကိုတြန္းလွဲ ၿပီး ေပါင္ႏွစ္လံုးျဖဲကာ ေဆာင့္လိုးေလေတာ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ ေတြးရင္းျဖင့္ လီးႀကီး တအားေတာင္လာသျဖင့္ ဂြင္းထုျပစ္မည္အႀကံျဖင့္ အိမ္သာ ဆီ ေျပးေလေတာ့သည္။
တကယ္ေတာ့ ဦးဖိုးေမာင္ အိမ္တြင္ အိမ္သား မ်ား အားလံုးႏိုးေနၾကၿပီ ျဖစ္ၿပီး လဲ့လဲ့ႏြယ္က မိုးမ ကို ပန္းခူးသြားရင္ အေဖၚလိုက္ခဲ့ဖို႕ ေခၚေနေလသည္။ ဦးဖိုးေမာင္က လဲ့လဲ့ႏြယ္ကို ၊
“နင့္ဘာသာ ရြာထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚၿပီးသြားပါလားဟာ၊ မိုးမ က ခရီးေဝးက လာရလို႕ ပင္ပန္းေနတာ နားပါေစအုန္းလား”
လဲ့လဲ့ႏြယ္က သူ႕ပေထြး ဦးဖိုးေမာင္ ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး ေနာက္ မိုးမ ဘက္လွည့္ကာ မ်က္ေစ့တဖက္မွိတ္ျပ လိုက္သည္။
“အင္းပါ အင္းပါ မမႀကီး ကို မေႏွာက္ယွက္ေတာ့ပါဘူး ရြာထဲက ေကာင္မ ေတြပဲ ေခၚၿပီး သြားပါေတာ့မယ္။”
သူတို႕ အလႈဳ မွာ ပန္းမ်ား ကပ္ဖို႕ ေတာစပ္နားက သဘာဝ ပန္းပင္မ်ားကို သြားခူးေလ့ရွိသည္မွာ ထံုးစံပင္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ထိုပန္းမ်ား ျဖင့္ အလွဆင္ ေလ့ရွိေလသည္။ အခု ဘာလို႕ လဲ့လဲ့ႏြယ္က မေႏွက္ယွက္ေတာ့ပါဘူးလို႕ ေျပာရတာလဲ၊ မိုး မ ကို ပန္းခူး ေခၚသြားျခင္းက သူတို႕ကို ဘာအေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစမွာ မို႕လဲ၊ အဲဒါက ဘာလ်ိဳ႕ဝွက္စကားလဲ။
သူတို႕ အလႈဴက ေနခင္းကထဲက စၿပီး အတီးအမႈတ္အကအခုန္မ်ား ျဖင့္ စၾကေလ့ရွိသည္။ ျခံေနာက္ဖက္မွာေတာ့ ကာလသားမ်ားက ေတာအရက္ အၿမီး အစားအေသာက္မ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ပါးေနၾကေလ့ရွိသည္။ တခ်ိဳ႕ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ပင္ ေဒသထြက္ ခ်က္အရက္ကို အနည္းငယ္မွ် ေသာက္သံုးေလ့ရွိၾကေလသည္။ ဇာနည္ ႏွင့္ သူရ တို႕မွာ ကာလသား မ်ား အတြက္ အရက္ စားစရာ ျပင္ဆင္ရင္း အလုပ္ရႈတ္ေနၾကေလသည္။ မိုးမ သာ သူ႕ေယာကၡထီး ႀကီး ႏွင့္ အိမ္ထဲမွာ က်န္ေနခဲ့ေလသည္။ သူတို႕ အိမ္မွာ အိမ္ေရွ႕ေရာ၊ အိမ္ေနာက္ဖက္ေရာ တံခါးေတြ ဒိုးယိုေပါက္ဖြင့္ထားၿပီး လူေတြက ဥဗဟိုဝင္ထြက္ သြားလာ ေနၾကသည္။ အခန္းတြင္းသို႕သာ ဝင္မရေအာင္ တံခါးေတြ ပိတ္ထားၾကသည္။ အိမ္ေရွ႕မွာလည္း ကလဖ်ဥ္းထိုးထားၿပီး ရြာထဲမွ လူအမ်ားျဖင့္ စည္ကားေနေလသည္။ လူငယ္တေယာက္က ေနာက္တေယာက္ကို လွမ္းစကားေျပာလိုက္သည္။
“ေဟး မင္း ကိုရင္ဦးေမာင္ မိန္းမ ကို ေတြ႕လိုက္လား၊ အရမ္းကို ေျပာင္းလဲသြားတယ္ေနာ္၊ ဆက္္ဆီ ျဖစ္ၿပီး ေဟာ့လာတယ္၊ ဂြင္တည့္လို႕ကေတာ့ ဆြဲလိုက္ခ်င္တယ္ ဟိဟိ”
“ဟာ သူ ကိုရင္ဦးေမာင္ နဲ႕ ယူကာစ ဒီရြာကို ေရာက္လာတုန္းက ငါ့ပထမဆံုး ေဂြလွိမ့္ေတာ့ မွန္းမိတာ သူပဲေလကြာ၊ ငါျမင္ဘူးသမွ် ထဲမွာ အေခ်ာဆံုး သူတို႕သမီးပဲေပါ့”
ေနာက္တေယာက္က ၾကားမွ ဝင္ေျပာလိုက္သည္။
“မင္းတို႕ ခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါဘူးကြာ ဒီရြာက ဘဲႀကီးေတြေရာ ခ်ာတိတ္ေတြေရာ အကုန္လံုးက မိုးမ ကို မွန္းၿပီး မထုဘူးတဲ့ သူ မရွိႏိုင္ပါဘူး၊ အဲေလာက္ေဟာ့ၿပီး မိုက္တဲ့ သူတို႕သမီး ဒီရြာမွာ တခါမွ မေတြ႕ဖူးၾကတာကို”
ထို အခ်ိန္တြင္ ေခြးေျခတခုေပၚတက္ရပ္ေနေသာ ေကာင္ေလး တေယာက္က၊ အိမ္ဘက္ကို လွမ္းၾကည့္ရင္း၊
“ေဟ့ေဟ့ ဟိုမွာ အိမ္ထဲမွာ မိုးမ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးနဲ႕ စကားေျပာေနတယ္ ငါ့ေနရာက ျမင္ေနရတယ္”
ေနာက္လူငယ္တဦးကလည္း၊
“အဟီး မမမိုး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆြမ္းကပ္သြားတဲ့ ေယာဂီထမိန္ နဲ႕ အက်ႌအျဖဴဝတ္ထားတာေတာင္မွ သူ႕အိုးႀကီးက အရမ္းမိုက္ေတာ့ ကပိၸယ ေတြေတာင္ ပုဆိုးေအာက္မွာ အလံတိုင္ ေထာင္ထားသလို ျဖစ္ေနၾကတာ ဟီးဟီး”
“ဒီအိမ္မွာ သူ႕ေယာက္်ား အျပင္ ေနာက္ဘဲသံုးေဗြေတာင္ ရွိေသးတာ ဒီဘဲေတြေရာ မတီးခ်င္ၾကဘူးလား မသိဘူးေနာ္”
“ဇာနည့္ကို ေမးၾကည့္ပါလားကြ အဟီး သူက သူ႕ မရီး မမႀကီး နဲ႕ အရမ္းကပ္တာ သူက သူ႕မရီးရဲ႕ အခ်စ္တံုးကေလးေလ”
“ဟာမလုပ္နဲ႕ ငါ တခါ သြားစၿပီး ၿပီ ဒီေကာင္ အရမ္းေဒါပြၿပီး ထိုးမယ္က်ိတ္မယ္ေတာင္ လုပ္တာ သူ႕မရီး ကို အထိမခံဘူး”
ေခြေျခေလးေပၚတက္ရပ္ေနေသာ ေကာင္ေလးက စိတ္အားထက္သန္စြာျဖင့္ သူတို႕အုပ္စုကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္။
“ေဟးေဟး ေကာင္ေတြ ရႈးတုိးတိုး၊ ဟို မွာ အထဲမွာ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီး မိုးမ ကို ဖက္ေနတယ္ လာလာ လာ ဒီခံုေပၚက လာၾကည့္ၾက”
အခန္း ၃၅။ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ ႏွင့္ ရြာဓေလ့ ကခုန္ပြဲ။
“ေဟ့ေကာင္ေတြ ျမန္ျမန္လာ ဟိုမွာ ဖက္ေနၾကတယ္လာၾကည့္လာၾကည့္”
လူငယ္ႏွစ္ဦးမွာ ကမန္းကတမ္း ေခြေျခေပၚသို႕ တက္ၾကည့္ၾကေတာ့ မိုးမ တို႕မွာ ဖက္ထားရာမွ ခြဲလိုက္ၿပီး တေနရာစီ သို႕ ေလွ်ာက္သြားေနၾကေလၿပီ။ ထိုအခါ မွာေတာ့ ေကာင္ေလး မ်ားက ဟာ ေယာကၡထီးနဲ႕ ေခၽြးမ ပံုမွန္ ဖက္ ႏူတ္ဆက္တာပါ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးဟု ေျပာဆိုေနၾကေလသည္။ တေယာက္က၊
“ မိုးမ ကို ရြတယ္လို႕ မင္းတို႕ ထင္မေနၾကနဲ႕၊ သူ႕ပံုက ေဟာ့ၿပီး ဆက္ဆီ ျဖစ္လို႕ မင္းတို႕ လုပ္ခ်င္ေနတိုင္း သူက ေရာ တဏွာႀကီးမယ္ ထင္လို႕လား၊ မင္းတို႕ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္လို႕ မရတာနဲ႕ သူမ်ားေတြကို နာမည္ လိုက္ဖ်က္မေနပါနဲ႕ကြာ”
ဟု ေျပာလိုက္ရာ က်န္လူငယ္မ်ားကလည္း သေဘာတူသြားၾကသည္။ မိုးမ က ကိုယ္လံုးတီးျဖင့္ တျခားလူတေယာက္ႏွင့္ အိပ္ေနတာကို လက္ပူးလက္ၾကပ္မမိပဲႏွင့္ သူတို႕ မိုးမ ကို မေကာင္းေျပာရန္ မသင့္ေၾကာင္းလည္း ေျပာဆိုေနၾကေလသည္။
ျခံဝန္းထဲမွာ လူေတြ တျဖညး္ျဖည္း မ်ားလာတာႏွင့္ အမွ် မိုးမ မွာလည္း အလုပ္ေတြ မ်ားေနရေတာ့သည္။ မိုးမ ခဲအို ႏွစ္ေယာက္က ေတာ့ အိမ္ထဲ ဝင္လာလိုက္၊ ျခံေနာက္ဘက္ မွာ ခ်က္အရက္ ေတြ ထပ္သြားေပးလိုက္ႏွင့္ အလုပ္ရႈတ္ေနၾကသည္။ မိုးမ ေယာကၡထီးႀကီးပင္ ျခံအေနာက္ဘက္မွာ ကာလသားေတြ ဘယ္လို အေျခအေနရွိလည္း သိရေအာင္ သြားၾကည့္ေနေလသည္။ လူတခ်ို႕က ဆိုင္းဗံု ( ဒိုးပတ္) ေတြ မယ္ဒလင္ေတြ ယူလာၿပီး တီးၾကခတ္ၾက ဆိုၾက လုပ္ေနၾကသလို အခ်ိဳ႕ မိန္းမငယ္ေလး မ်ားကလည္း ကခုန္ေနၾကေလသည္။
မိုးမ လည္း ရြာဓေလ့ ထံုးစံ အက်ႌခါးတို၊ အခ်ိတ္ထမိန္ ႏွင့္ ကဖို႕ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနေလၿပီ။ မႏွစ္က ယိမ္း က သည့္ အဖြဲထဲ မိုးမ ပါေလရာ၊ သူ႕ေယာၡထီး ႀကီးက အရမ္းကို သေဘာက်ၿပီး မိုးမ ကို အေတာ္ခ်ီးမြမ္း ခဲ့ဘူးသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း ဒီနွစ္ ထပ္ကပ္ဖို႕ မိုးမ စိတ္ကုးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
မႏွစ္တုန္းက မိုးမ က ေရာက္ကာစလည္းျဖစ္ ေတာ့ ရွက္လည္း ရွက္ေသးသည္။ ေနာက္ရြာထံုးးစံ ခါးတို ဖ်ဥ္ အက်ႌလည္း မရွိေသး၊။ ယခုေတာ့ ျမိဳ႕ကလည္း ျပန္လာ၊ အက်ႌကလည္း ကိုယ္တိုင္းႏွင့္ စိတ္ႀကိဳက္ခ်ဴပ္ထားသည္ မို႕ ရဲဝင့္ေနသည္။ မႏွစ္က ကိုရင္ဦးေမာင္က လည္း အခုလို ရိုးပေလး ေတြ နဲ႕ အခ်စ္တလင္း မေခၚေသးတာေၾကာင့္ မိုးမ စိတ္ထဲမွာ ယခုလိုလဲ ရမက္ စိတ္ေတြ မျပင္းထန္ေသးေျခ။
မိုးမ အက်ႌမွာ ကိုယ္ႏွင့္ အတိ တိုင္းခ်ဴပ္ထားေသာ္လည္း နည္းနည္းက်ပ္ေနရာ မိုးမ ႏို႕ႏွစ္လံုးကို အေပၚသို႕ မတင္ ညွစ္တြန္းတင္ထားသလို ျဖစ္ေနေလရာ၊ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးပင္ မိုးမ ႏို႕သားေတြကို ေပၚတင္ႀကီး လာၾကည့္သြားေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူမိုးမ ရင္သား ေတြကို စိုက္ၾကည့္ေနတာ မိုးမ ရိပ္မိသြားမွန္း သိသျဖင့္ မိုးမ ကို ျပံဳးျပၿပီး ဒီအက်ႌေတာ္ေတာ္လွတာပဲဟုေျပာလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က ထိုသို႕ေပၚေနေသာ ရင္သားမ်ားကို ဖံုးရန္ ျခံဳပုဝါတထည္ကို ယူရန္ အခန္းထဲသို႕ လွမ္းဝင္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပႈ သူရေမာင္က အိမ္ထဲ ဝင္လာတာေတြ႕ရသျဖင့္ ဦးဖိုးေမာင္က အိမ္ျပင္သို႕ သုတ္သုတ္ ျပန္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ မိုးမ က ျခံဳပုဝါကို အခန္းထဲမွ ယူထုတ္လာေသာ္လည္း မျခံဳရေသးခင္ အခန္းျပင္ဝ၌ သူရေမာင္ႏွင့္ ေတြ႕ရေလရာ၊ သူရေမာင္က မိုးမ ရင္သား မ်ားကို မ်က္ေတာင္မခတ္တန္း စိုက္ၾကည့္ေလသည္။ မိုးမ လည္း အနည္းငယ္ရွက္သြားသျဖင့္ သူရေမာင္ဘက္ကို မၾကည့္ပဲ ၾကမ္းေပၚကို ငံုၾကည့္ေနလိုက္ေလသည္။ သူရေမာင္က သူ႕လည္ေခ်ာင္း ခၽြဲကပ္ေနသလို ေျခာက္ေနသည္ ကို တဟင္းဟင္း ျဖင့္ ရွင္းလိုက္ၿပီး ၊
“နင္ က အရမ္းလွ ေနတာပဲ၊ အဲလို ပံုနဲ႕သာ အျပင္သြားလိုက္ရင္ မ႑ပ္ထဲက ေယာက္်ား ေတြ အခ်င္းခ်င္း သတ္ကုန္ၾကမွာပဲ”
ဟုေျပာလိုက္ရာ၊ မိုးမ က ရွက္ေသြးျဖန္းရင္း၊
“အို လာစမေနပါနဲ႕”
ဟုေျပာရင္း ပုဝါကို ပုခံုးေပၚမွ ေနၿပီး ရင္သားမ်ားကို ဖံုးသြားေအာင္ ျခံဳလိုက္ေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ပုဝါမွာလည္း အပါးစားမို႕ မိုးမ ၏ မို႕ေမါက္ေနေသာ ရင္သား အစံုကိုေတာ့ မဖံုးကြယ္ထားႏိုင္ပါေျခ။ မိုးက က အျပင္ထြက္ရန္ သူရေမာင္ အနားမွ ျဖတ္ေလွ်ာက္ သြားရာ သူရေမာင္က ရုတ္တရက္ မိုးမ လက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။ မိုးမ မွာ ရုတ္တရက္ လက္ကို အဆြဲခံလိုက္ရသျဖင့္ ဟန္ခ်က္ပ်က္ကာ သူရေမာင္ကိုယ္ေပၚ သို႕လွဲက်မလို ျဖစ္သြားရာ သူ႕လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူရေမာင္ ရင္ဘတ္ကို လွမ္းေထာက္လိုက္မိေလသည္။ သူရေမာင္က မိုးမ ကိုယ္လံုးေလးကို အလိုက္သင့္ လွမ္းဖက္ထားလိုက္ရင္းက၊
“မင္းက သိပ္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းေနလို႕ အကိုေတာ့ တခါေလာက္ ေကာင္းေကာင္းေလး မဖက္လိုက္ရပဲ အျပင္ကို ေပးမထြက္ခ်င္ဘူးကြာ”
ကိုသူရေမာင္က မိုးမ ကိုယ္လံုးေလးကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲ တင္းတင္းေလး ဖက္ထားလိုက္သည္ကို ခပ္လွမ္းလွမ္း အိမ္အတြင္း ေထာင့္တေနရာမွ ဦးဖိုးေမာင္က လွမ္းျမင္ေနရသည္။
မိုးမ မွာ ကိုသူရေမာင္ ၏ ရင္ခြင္ထဲမွာ ေရာက္ေနရာမွ အျပံဳးေလးျဖင့္၊
“ဘာလို႕လဲ၊ ကိုႀကီး က က်မ မလွတဲ့ အခ်ိန္ မွာေရာ အရင္က ခနခန ဖက္တာပဲ မဟုတ္ဘူးလားလို႕”
ကိုသူရေမာင္က မိုးမ ကို မလႊတ္ေသးပဲ ဖက္ထားရင္းက၊
“မတူဘူးေလ မိုးမ၊ ကိုႀကီး ဘာဆိုလိုတယ္ ဆိုတာကို မင္းေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္၊ ဟုတ္တယ္မလား”
မိုးမ သူ႕ကို ျပန္ေပးလိုက္သည့္ အေျဖမွာ ၾကားရသူ အမ်ားနေဝတိမ္ေတာင္ ျဖစ္သြားေစရမည့္ အေျဖ ျဖစ္ေလသည္။ ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ၊ လ်ိဳ႕ဝွက္ထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတာလား၊ အဲဒါေတြကို အခု ေပၚလာေတာ့မွာလားဟူ၍ ျဖစ္သြားေစႏိုင္ေလာက္သည့္ အေျဖျဖစ္ေလသည္။
“ဟုတ္ပါၿပီ ေတာ္ပါေတာ့၊ ခုေတာ့ က်မ ကိုသြားခြင့္ျပဳပါအံုး၊ ေတာ္ၾကာ လဲ့လဲ့ က က်မတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ခုလို ျမင္သြားရင္ ဘာျဖစ္သြားမယ္ ဆိုတာ ကိုႀကီး သိတယ္မလား၊ လာ အိမ္ ျပင္သြားၾကရေအာင္။”
မိုးမ က ကိုသူရေမာင္ ရင္ခြင္ထဲမွ တိုးထြက္လိုက္ၿပီး အလႈဳမ႑ပ္ရွိရာသို႕ မီးေကာင္ေပါက္မေလးသဖြယ္ ခုန္ေပါက္ ၿပီး ထြက္သြားလိုက္ေလသည္။ ကိုသူရေမာင္က အေနာက္မွ လွမ္းေအာ္ ေျပာလိုက္ေသးသည္။
“ဘယ္မွာလဲ လဲ့လဲ့က ငါသူ႕ကို မနက္ကထည္းက မေတြ႕တာ ဘယ္ေပ်ာက္ေနလဲမသိဘူး”
မိုးမ က ျပန္ေအာ္ၿပီးေျဖလိုက္သည္။
“သူ ရြာထဲက သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေတာစပ္မွာ ပန္းသြားခူးေနတယ္ေလ”
မိုးမ က အိမ္ထဲ ကအိမ္ျပင္ကို ထြက္ေတာ့မည္အျပဳတြင္ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးက အိမ္တြင္းေထာင့္တေနရာမွ ေလသံေလးျဖင့္ လွမ္းေခၚလိုက္သည္။
“ရႈ႕ ရႈ႕ ေဟ့”
မိုးမ က အသံၾကားရာဖက္သို႕ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးက သူရပ္ေနေသာ ေထာင့္ကေလး သို႕လာရန္ လွမ္းၿပီး လက္ရပ္ကာ ေခၚေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဦးဖိုးေမာင္က ကိုသူရေမာင္ သူ႕ကို မျမင္ရေအာင္ ထိုအကြယ္ေလးမွာ ရပ္ေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။ မိုးမ ကလည္း ကိုသူရေမာင္ မျမင္ေအာင္ လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ ျပရင္းက၊အသံတိုးတိုးေလးျဖင့္၊
“ကိုသူရေမာင္ ရွိေနေသးတယ္၊ က်မလာလို႕ မရဘူး၊ သူဒီဘက္ကို လွမ္းၾကည့္ေနတယ္”
ဦးဖိုးေမာင္က ေလသံတိုးတိုးျဖင့္၊
“လာပါ ငါေခၚတယ္လို႕ သူမသိႏိုင္ပါဘူး၊ နင့္ဘာသာ တခုခု ရွာ မလိုလို ဘာလိုလို နဲ႕ ဒီဘက္ကို ေလွ်ာက္လာလိုက္ေလ”
ဟု အတင္းေျပာေလသည္။ မိုးမက ကိုသူရေမာင္ဘက္သို႕ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုသူရေမာင္က တျခားဖက္သို႕ ေလွ်ာက္သြားေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီး ရပ္ေနရာ တံခါးေနာက္ကြယ္သို႕ ဝင္သြားလိုက္သည္။ ထို တံခါးအေနာက္က ေခ်ာင္ကေလးမွာ အေတာ္က်ဥ္း ၿပီး လူႏွစ္ေယာက္ ကပ္ကပ္သပ္သပ္ သာ ရပ္လို႕ရေလသည္။ မိုးမ တေယာက္ သူ႕ေယာကၡထီး ႀကီးႏွင့္ တံခါး အေနာက္မွာ ပူးကပ္လွ်က္ ျဖစ္သြားေနသည္မွာ၊ ခေလး ႏွစ္ေယာက္ တူတူပုန္းတန္း ကစားေနသည္ႏွင့္ တူေလသည္။ ယခုေတာ့ မိုးမ မွာ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီး ရင္ခြင္ထဲမွာတင္းတင္း က်ပ္က်ပ္ ေပြ႕ဖက္ထားျခင္း ခံေနရသည့္ အေျဖအေနေရာက္ေနေလသည္။ ဦးဖိုးေမာင္က မိုးမ ရင္သား အစံုက သူ႕ရင္ဘတ္ကို ပိကပ္ ေနေအာင္ မိုးမ ကို တင္းတင္းေလး ဖက္ထားရင္းက၊
“မင္း ကို ဒီ အဝတ္အစားနဲ႕ ၾကည့္ရတာ အရုပ္ကေလး လိုပဲ သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတာပဲ”
“ကိုသူရေမာင္လည္း က်မ ကို အဲလိုပဲ ေျပာတယ္”
“ေဖေဖ့ကို ေျပာစမ္း ပါအုန္း ဒီေန႕ေရာ မႏွစ္သံုးကလို ေသာက္အုံးမွာလား၊ ေျပာစမ္းပါအံုး၊ အင္းလို႕ ေျပာေနာ္”
ဦးဖိုးေမာင္က သူ႕လက္ဖဝါး ျဖင့္ မိုးမ ေက်ာျပင္ေလးကို ပြတ္ေပးၿပီး ပုခံုးသားေလး ေပၚလက္တင္လိုက္သည္။ မိုးမက ဦးဖိုးေမာင္ ၏ လႈပ္ရြေနေသာ လက္ဖဝါးႀကီးကိုလွမ္း ကိုင္ထိန္းထားလိုက္ရင္း၊
“က်မ မဆံုးျဖတ္ရေသးဘူး၊ သူတို႕ ခ်က္ေနတဲ့ အရက္ႀကီးကို၊ တငံုေလာက္ေတာ့ စမ္းရင္ စမ္းၾကည့္မယ္ေလ။ မႏွစ္တုန္းက ကိုကို က အိမ္ျပန္ေနာက္က်ၿပီး က်မတေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနတုန္း ေဖေဖ က်မ ကို အတင္းတိုက္တာေလ၊ က်မ မွတ္မိေသးတယ္ မီးဖိုထဲမွာ က်မ တေယာက္ထဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနလို႕ ကိုကိုက က်မ ကို အိပ္ခန္းထဲ ကို ေပြ႕ခ်ီေခၚသြားရတာ၊ အဲဒီ အရက္ေၾကာင့္ေပါ့”
ဦးဖိုးေမာင္ က မိုးမ ကို ေခ်ာ့ေခ်ာ့ေမာ့ေမာ့ ျဖင့္ စည္းရံုး ေနေသာ္လည္း မိုးမ က သူ႕လက္ထဲမွ ရုန္းထြက္လိုက္ၿပီး လွ်ာေလး ထုတ္ကာ ေျပာင္ျပလွ်က္ ထြက္သြားရင္း၊
“ဒီေန႕ က်မ ေသာက္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ေဖေဖ ဘာလို႕ ေသာက္ခိုင္းေနတယ္ ဆိုတာ က်မသိပါ့ ခိခိ”
မိုးမ ဦးဖိုးေမာင္ကို ေျပာင္ျပရင္း မ႑ပ္ရွိရာသို႕ ထြက္ေျပးသြားေတာ့သည္။
အေတာ္ေလး ၾကာေတာ့ ရြာတြင္းျဖစ္ ခ်က္အရက္(ေခါင္ရည္ကဲ့သို႕ေသာ ေသာက္စရာ ) ေတြက လည္း အဆင္သင့္ ျဖစ္ၿပီး ခြက္ေတြထဲထည့္ကာ ဧည့္သည္ေတြကို ထည့္ေပး ကာ ေသာက္ၾကကုန္သည္။ မိန္းမႀကီး မိန္းမငယ္၊ ေကာင္ေလး၊ ေကာင္မေလး မ်ားက အစ အေပ်ာ္ဝင္ေသာက္ၾကေလသည္။ လဲ့လဲ့ႏြယ္ႏွင့္ ေကာင္မေလး မ်ားလည္း ျပန္လာၾကၿပီး သူတို႕ ခူးလာေသာ ပန္းပြင့္မ်ားျဖင့္ မ႑ပ္တြင္း အလွဆင္ေနၾကေလသည္။ ေယာက္်ား ေတြကလည္း ရိုးရာ အဝတ္အစား မ်ား ကို ပြဲေတာ္အတြက္ ဝတ္စားထားၾကေလသည္။
ေနာက္ေတာ့ ဆိုင္းေတြ ဗံုေတြ ျဖင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ထကခုန္ၾကေတာ့သည္။ မိုးမ က ပထမေတာ့ ေဘးမွ ရပ္ၾကည့္ ေနစဥ္ လဲ့လဲ့ႏြယ္က ရုတ္တရက္ သူ႕ကို ကေနသည့္ ၾကားသို႕ ဆြဲေခၚသြားၿပီး အတူတူ ကေစေလသည္။ ခုန္ေပါက္ကခုန္မႈ ေၾကာင့္ ခါယမ္းေနေသာ မိုမ ၏ ရင္သား အစံုကို ေယာက္်ားေလးမ်ား ၏ မ်က္လံုးေတြ က အလုိလို က်ေရာက္ေနေလသည္။ မိုးမ က အားလံုး၏ အာရံု ကို ဖမ္းစားထားသည္လို႕ပဲ ဆိုရေပမည္။ သူတို႕ အက မွာ ခါးကို လည္း ေရွ႕သို႕ မၾကာခန ကုန္းၾကရေပရာ သူ႕ ရင္သား အစံုမွာ အျပင္သို႕ ထြက္က်မလိုပင္ ျဖစ္ျဖစ္သြားရသည္။
အခုေတာ့ ရြာထဲမွ လူပ်ိဳ လူအိုေတြ အားလံုးက မိုးမ အနားမွာ တြဲကခ်င္သျဖင့္ ရစ္သီရစ္သီ လုပ္ေနၾကေလသည္။ မိုးမ မွာ လဲ့လဲ့ႏြယ္ျဖင့္သာ တြဲက ေနေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ သူရေမာင္က အရက္ေလး နည္းနည္း ေထြလာၿပီး ဝင္လာရာ လဲ့လဲ့ႏြယ္က သူရေမာင္ ကို တြဲေခၚကာ ကေလသည္။ ထိုအခါက်မွ လြတ္သြားေသာ မိုးမ ကို ကာလသား လူငယ္မ်ား တေယာက္ၿပီးတေယာက္ တြဲက ၿပီး ေပ်ာ္ေနၾကရေလသည္။ ထို အထဲတြင္ ဇာနည္ေမာင္လည္း ပါေလသည္။ ေယာကၡထီးႀကီးကေတာ့ အရက္ကိုသာ တျမည့္ျမည့္ေသာက္ကာ ထိုင္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႕မ်က္လံုးေတြက ေတာ့ မိုးမ ေပၚမွ ဘယ္မွ မလြဲေပ။ မိုးမ ကေတာ့ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီး ကိုလာက ဖို႕ တခါႏွစ္ခါ လွမ္းေခၚေသးသည္။ သို႕ေသာ္ ဦးဖိုးေမာင္က ေတာ့ မိုးမ ကို ရြာထဲမွ ေကာင္ေလး မ်ား က အနား မွာ ဝိုင္းကလွ်က္ ဟိုထိ ဒီထိ လုပ္ အရသာခံ ကာ ေပ်ာ္ျမဴးး ေနၾကသည္ကိုသာ ထိုင္ၾကည့္ေနေလသည္။
ေနာက္ေတာ့ ဦးဖိုးေမာင္ ထိုင္ရာမွ ထၿပီး လူအုပ္ထဲ ကို ဝင္လာေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ဇာနည္ေမာင္က မိုးမ ကုိ တြဲက ဖို႕ ဆြဲေခၚလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က ဇာနည္ေမာင္ႏွင့္ တြဲကေနရင္းက သူ႕ေယာကၡထီးႀကီး သူတို႕ နားသို႕ကပ္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဇာနည္ေမာင္က သူ႕အေဖ လာေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္ႏွင့္ မိုးမ နားမွ ထြက္သြားေတာ့သည္။ မိုးမ တေယာက္ အခုေတာ့ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးႏွင့္ တြဲကေနရေလၿပီ။ အခ်ိဳ႕ ေသာ မိန္းမ ေတြကလည္း ဦးဖိုးေမာင္ ႏွင့္ တြဲက ခ်င္ၾကေလသည္။ မိန္းမ တေယာက္က ဆိုလွ်င္ မိုးမ တို႕နားသို႕ ကပ္လာၿပီး ဦးဖိုးေမာင္ ႏွင့္သူ တြဲကလို႕ရမလားဟုပင္ ေမးလာသျဖင့္ မိုးမ က အလိုက္သင့္ပင္ ေဘးသို႕ ဖယ္ေပးလိုက္ရေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ လဲ့လဲ့ႏြယ္က ဇာနည္ႏွင့္ တြဲက ေနေလရာ သူရေမာင္ တေယာက္ထည္း လြတ္ေနသျဖင့္ မိုးမ ဆီ ေရာက္လာၿပီး တြဲက ျပန္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မ႑ပ္တြင္း၌ လူေပါင္း သံုးေလးဆယ္ေလာက္ ကခုန္ေနၾကသျဖင့္ လူေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ သူရေမာင္က ထို ကဲ့သို႕ လူက်ပ္ေနသည္ကို အခြင့္ ေကာင္းယူကာ မိုးမ ကို တင္းတင္းေလး ဖက္ထားၿပီး သူ႕တကိုယ္လံုးကို မိုးမ တကိုယ္လံုးျဖင့္ ဖိကပ္ထားသည္။ မိုးမ က သူ႕ေယာကၡထီးႀကီး ၾကည့္ေနမလားဟု လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ လဲ့လဲ့ႏြယ္ ကေရာက္လာၿပီး သူရေမာင္ကို ဆြဲေခၚျပန္သြားသျဖင့္ ဇာနည္ေမာင္က ျပန္ေရာက္လာကာ မိုးမ ႏွင့္ တြဲက ျပန္ေလသည္။
ေနာက္ထပ္ ေသာက္စရာမ်ား ေရာက္လာျပန္ေတာ့ ဦးဖိုးေမာင္က သူခြက္ကို မိုးမ အား ထိုးေပးၿပီး တစ္ငံုႏွစ္ငံု အတင္းေသာက္ေစသည္။ မိုးမ လည္း နည္းနည္း နည္းနည္း ေသာက္ရင္းမွ ေနာက္ေတာ့လည္း ဆက္တိုက္ လိုလို ကလိုက္ ေသာက္လိုက္ ျဖင့္ ခြက္ေရ မ်ားလာေတာ့သည္။
ညေနေစာင္းလည္း ေရာက္ေရာ လူေတြ လည္း နည္းနည္းပန္းလာၾကၿပီ။ မိုးမ က ဇာနည္ေမာင့္ကုိ လွမ္းေမးလိုက္သည္။
“ကိုရင္ဦးေမာင္ ျပန္မလာေသးဘူးလား၊ အခု ဘယ္ႏွစ္နာရီ ထုိးၿပီလဲ”
“အခု ေနဝင္ေတာ့မယ္၊ ပြဲလည္း မၾကာခင္ ၿပီးေတာ့မွာပဲဟာ”
မိုးမ မွာ ေျခလွမ္းပင္ မမွန္ခ်င္ေတာ့။ အိမ္ထဲ သို႕ ယိုင္တိယိုင္ထိုးႏွင့္ဝင္သြားၿပီး သူ႕ဆဲလ္ဖံုးျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို လွမ္းေခၚေလသည္။ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးကလည္း မိုးမ ေနာက္ မွ အိမ္ထဲသို႕ လိုက္ဝင္လာခဲ့သည္။ မိုးမ ကို အိမ္ေရွ႕မွာ မေတြ႕သျဖင့္ သူတို႕ အခန္းထဲ ဝင္ၾကည့္ရာ မိုးမ ကုတင္ေပၚမွာ လွဲ၍ ကိုရင္ဦးေမာင္ ဆီ ဖံုးေခၚဖို႕ လုပ္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဦးဖိုးေမာင္က ကုတင္ေစာင္း မိုးမ ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး၊
“ေခၚမေနနဲ႕ေလ သမီး ဘာလုပ္ဖို႕ ေခၚေနမွာလည္း သူမေရာက္ေသးတာ မေကာင္းဘူးလားလို႕၊ အခု က အခ်ိန္ေကာင္းမဟုတ္ဘူးလား “
……………………………
အခန္း ၁၆။ ကိုရင္ဦးေမာင္ႏွင့္ မိုးမ တို႕ ကိုေအာင္ႏိုင့္အလာကို ေစာင့္ေနၾကျခင္း။
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ကေတာ့ မိုးမ အဲလို ဝတ္စားထားတာကိုမ်ား ကိုေအာင္ႏိုင္ေတြ႕လိုက္ရလွ်င္ ဘယ္လိုျဖစ္ ေနမလဲ ဆိုတာကို ေတြးရင္း ေပ်ာ္ေနမိသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕ေမြးေန႕ ပါတီ လုပ္ေနစဥ္၊ ေလးငါးနာရီ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ သူတို႕ ႏွင့္ အတူရွိေနၿပီး မိုးမ လႈပ္ရွားသမွ် ျမင္ေတြ႕ ေနရမည့္ မိုးမ ၏ အသားစိုင္မ်ား ကို ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်က္ေစ့ကစားေနမလဲ ဆိုတာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေစာင့္ၾကည့္အကဲခပ္ဖို႕ စဥ္းစားရင္း ေနေလသည္။
သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဝရံတာလက္ရမ္းေပၚမွာ လက္ေထာက္လွ်က္ ကိုယ္ကို ကိုင္းကာ စကားစၿမီေျပာရင္းက ကိုေအာင္ႏိုင့္အလာကို ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။ ဂိတ္ဝဆီမွ ဥကၠာကေတာ့ မိုးမ ရဲ႕ ထိုကဲ့ သို႕ ဆက္ဆီ အဝတ္အစား ဝတ္စားၿပီး သူ႕ေယာက္်ား ႏွင့္ အတူ ထြက္ရပ္ေနသည္ကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က လည္း သတိထားမိသည္။ သူ႕ကိုယ္ကို မိုးမ နားကိုင္းကာ ေလသံတိုးတိုးျဖင့္၊
“ေဟ့ ဟိုမွာ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ဘဲအသစ္ေလး လွမ္းၾကည့္ေနတယ္ ဟဲဟဲ”
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ေက်ာကို လက္သီးဆုပ္ကေလးျဖင့္ ထုလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ဥကၠာတေယာက္ သူတို႕ ကို လွမ္းၾကည့္ေနတာကိုလည္း ျမင္ေနရသျဖင့္ ခတ္ရြတ္ရြတ္ စိတ္ထဲ ေပၚလာသျဖင့္ သူ႕ေျခေထာက္တဖက္ကို ေအာက္က သံတန္းေလး ေပၚမွာ လွမ္းတင္လိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္က ေတာ့ သတိမထားမိေျခ၊ မိုးမ က ဥကၠာကို မနာလို ျဖစ္ေစရန္လား၊ သို႕မဟုတ္ ကိုယ့္ေယာက္်ား ကို ခ်စ္ခင္ေၾကာင္းအမ်ားေရွ႕ ျပခ်င္သည့္ မိန္းမ မ်ားကဲ့သို႕ပင္၊ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ပုခံုးေပၚကို သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ခို၍ သူ႕ေမးကို ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ခြင္ထဲ ထည့္ထားလိုက္သည္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ ဆံပင္မ်ားကိုလည္း ယုယုယယ ပံုစံျဖင့္ လက္တဖက္ျဖင့္ ထိုးဖြ ေပးေနလိုက္သည္။ တခ်ိန္ထဲမွာ ပင္ သူ႕ေျခေထာက္တဖက္က ေအာက္ဖက္မွ သံတန္းေလးေပၚလွမ္းတင္ထားလိုက္ေလသည္။ ဥကၠာေနရာမွ ဆိုလွ်င္ မိုးမ ၏ေဖြးဥေနေသာ ေပါင္တန္ႀကီးမ်ား သာမက ပင္တီကို ပင္ လွမ္းျမင္ေနရေလသည္။ ဥကၠာတေယာက္ လီးႀကီး ခ်က္ခ်င္း မာေတာင္လာၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္းပင္မသိေအာင္ စိတ္ေတြ တအားထန္လာရသည္။ ေဘးမွာ ေယာက္်ားႀကီး ရွိေနလွ်က္ႏွင့္ မိန္းမ ေအာက္စလြတ္ေနသည္ကို မ်က္လံုးႀကီးအျပဴးသားႏွင့္ ဆက္ၾကည့္ေနလို႕လဲ မျဖစ္ေပ၊ ထို႕ႏွင့္ ဥကၠာတေယာက္ သူ႕ကင္းတဲေလးထဲ ခနဝင္သြားၿပီး၊ သူ႕ေဘာင္းဘီေအာက္မွ ေဖာင္းၾကြေနေသာ လီးႀကီးကို ေနရာျပင္ၿပီး ေနသာထိုင္သာရွိေအာင္လုပ္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးမွ ျပန္ထြက္လာၿပီးေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးမ မွာ ထိုအတိုင္းပဲ ရပ္ေနလွ်က္ ရွိေနေသးသည္ ၿပီး ဥကၠာကို ျပံဳးေစ့ေစ့ ျဖင့္ မ်က္လံုခ်င္း စံုေအာင္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ဥကၠာတေယာက္ တအားထန္ၿပီး မိုးမ ကို ဆြဲဆက္လိုးျပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚေနခဲ့ရေသာ္လည္း သူဘာမွ မတတ္ႏိုင္သျဖင့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္မိရေလသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို၊ ကိုေအာင္ႏိုင္လာမည္ဆိုတာကို သိလွ်က္ႏွင့္ ယခုလို အဝတ္အစားမ်ိဳး ဝတ္ဖို႕ ဘာေၾကာင့္ သေဘာတူရတာလဲ ဟု ေမးလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း ၊ ေတာ္ၾကာ မိုးမ စိတ္ေျပာင္းသြားၿပီး အဝတ္အစား သြားလဲ လိုက္မည္ကိုလည္း စိုးရိမ္သျဖင့္ ဒီအတိုင္းေလးပဲ မသိမသာ ေစာင့္ၾကည့္တာေကာင္းပါတယ္ဟု ေတြးေနလိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ လည္း သူ႕လိုပဲ စိတ္ေတြ ေပၚေနၿပီလား၊ သူ႕စိတ္နဲ႕ သူ ငါ့ကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို သူ႕နည္းသူ႕ဟန္နဲ႕ျမဴဆြယ္ျပမွာလား၊ တကယ္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင့္ေရွ႕မွာ ဘယ္လို ေနဘယ္လိုထိုင္ဖို႕ ငါေျပာရင္ေကာင္းမလား၊ သူ႕အက်ႌစေလးကို နည္းနည္းေလာက္ေျမွာက္ၿပီး ေပါင္ေတြကို ဘယ္လို ျမင္ေအာင္ျပရမယ္၊ အက်ႌ ပုခံုးသိုင္း ႀကိဳးကို လက္ေမာင္းေပၚ မသိမသာ ေလွ်ာက်သြားေအာင္ လုပ္ျပခိုင္းရမလား ၊ အို သူ႕ဖာသာ သူပဲလႈပ္ရွားပါေစေလ၊ ငါဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး၊ သူဘယ္ေလာက္အထိ သူ႕ဘာသာ လႈပ္ရွားမလဲ ၊ ငါတို႕ ရိုးပေလး ကစားၾကတာေတြ က မိုးမ ကို ဘယ္ေလာက္အထိ စိတ္ကို ေျပာင္းေစႏိုင္ခဲ့သလဲ၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ အေပၚကို မိုးမ ဘယ္လို စိတ္ထားမလဲ၊ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာေပါ့။ကိုရင္ဦးေမာင္က၊
“ကိုေအာင္ႏိုင္ ခုေလာက္ဆိုရင္ ေရာက္ဖို႕သင့္ၿပီ၊ ဘာလို႕ၾကာေနလည္းမသိ”
မိုးမ က ဥကၠာ ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္းက ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
“ ကိုကို သူ႕ကို ဖံုးေခၚၾကည့္ပါလား အခု လမ္းမွာလား ဆိုတာကို”
“အင္း အခုအခ်ိန္ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ သူကားေမာင္းေနေလာက္ၿပီေပါ့၊ ကိုကိုတို႕ ဂိတ္နား သြားၿပီး ႀကိဳလိုက္ရေအာင္ သူလည္း ကားဘယ္နား ရပ္ရမယ္ဆိုတာကို ျပရင္း”
မိုးမ ကေတာ့ ဥကၠာ ကို လွမ္းၾကည့္ေနရင္းက ၊
“ဟုတ္တယ္ အဲဒါေကာင္းမယ္ ေအာက္ဆင္းၾကရေအာင္”
သူတို႕ ထိုသို႕ ေျပာေနစဥ္မွာပင္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကား ဝင္လာတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မိုးမ က တကယ္ေတာ့ ဥကၠာတေယာက္ ဘယ္လို ဖီးတက္ေနမလဲ ဆိုတာကို အနီးကပ္ မ်က္လံုးခ်င္းဆံုၾကည့္ခ်င္လို႕ျဖစ္ေလသည္၊ ယခုေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ ကိုေအာင္ႏိုင္ ကားကို ပါကင္ထိုး ေနသည့္အခ်ိန္မွာပင္ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ မျမင္ေအာင္ ဥကၠာကို လက္ေဝွ႕ယမ္း ႏူတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။ ဥကၠာမွာ အရမ္းေပ်ာ္သြားၿပီး မိုးမကို ျပန္လက္ျပႏူတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ႀကိဳဖို႕ ဓါတ္ေလွခါးအဝ နားကို ေလွ်ာက္သြားေတာ့ မိုးမက သူတို႕ အိမ္တံခါးဝ တြင္ ရပ္ က်န္ခဲ့ေလသည္။ မိုးမ ကဓါတ္ေလွခါးတံခါး ဝကို လွမ္းၾကည့္ေနတုန္း၊ ဓါတ္ေလွခါး တံခါးဝမွာ ေစာင့္ေနေသာ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ၾကည့္ရင္း စဥ္းစား ေနေလသည္။ အင္း သူ႕ၾကည့္ရတာ ကိုေအာင္ႏိုင္လာမွာ ကို ေပ်ာ္ေနသလိုပဲ၊ သူ႕ရဲ႕ စိတ္ကူးထဲ က သူ႕ကို လိုးေနတဲ့သူေပါ့။ သူပဲ ငါ့ကို ကိုေအာင္ႏိုင့္ အမ်ိဳးသမီးနဲ႕ ခေလးေတြပါ ဖိတ္ဖို႕ ေျပာခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ငါက ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ထဲကိုပဲ ဖိတ္လိမ့္မယ္ ဆိုတာ သူသိၿပီးသား နဲ႕တူပါတယ္၊ အခုလည္း မိန္းမ ခေလးေတြ ပါလာတာ မေတြ႕ေတာ့လည္း ဘာမွ မေျပာဘူး၊ ပိုေတာင္ သေဘာက်ေနပံုပဲ၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ သူ႕ကို ေတြ႕ရင္ ဘယ္လို ႏူတ္ဆက္မလဲ ဆိုတာ ငါ အသာေနာက္ဆုတ္ၾကည့္ေနမွ၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ လက္က ဘယ္လို ကစားအုန္းမလဲ ေလ့လာရမယ္။ ဟိုတခါတုန္းက ကိုေအာင္ႏိုင္ ငါမသိေအာင္ မိုးမ ဖင္ကို ကိုင္လိုက္တာ ငါေတြ႕တာပဲ၊ မိုးမ ကလည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္၊ ငါ့ကိုလည္း ျပန္မေျပာဘူး၊ ဒီေန႕ေတာ့ ငါ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကို ေလ့လာရမယ္၊ ဟိုက္၊ ေတြးရင္းနဲ႕ ေတာင္ ငါ့လီးက မာလာပါလား၊ အဟီး။ ကိုရင္ဦးေမာင္ က မိုးမ ကို အခုလို တျခားေယာက္်ား တဦးႏွင့္ အတူတူ ေပးေတြ႕ရတာကို သူေပ်ာ္ေနမိသည္။သို႕ေပမဲံ ကိုရင္ဦးေမာင္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘာကိုမွ မစဥ္းစားထားပါ။ သူ႕ဟာသူ အလိုလို ျဖစ္သြားလိမ့္မည္ဟု သာေတြးေနမိသည္။ ဘယ္ေျပာလို႕ရမလဲေလ၊ အခု အခ်ိန္ မိုးမ စိတ္ထဲ ဘာရွိတယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူသိမလဲ။ မိုးမ က ဒီလို အဝတ္အစားေတြကို ကိုေအာင္ႏိုင့္ေရွ႕မွာ ဝတ္ဖို႕ ဘာလို႕ လြယ္လြယ္နဲ႕ သေဘာတူခဲ့သလဲ။ အဲဒီအဝတ္အစားနဲ႕ မိုးမ က အရမ္းေဟာ့ၿပီး အရမ္း ဆက္ဆီ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာကိုေရာ သူ႕ကိုယ္သူ သတိထားမိရဲ႕လား။ မိုးမ သာ ကိုေအာင္ႏိုင္နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္လိုက္ရင္၊ သူ႕ေပါင္တန္ေတြကို အတြင္းထိ ကိုေအာင္ႏိုင္က ျမင္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာကိုေရာ မိုးမ သတိထားမိရဲ႕လား။ တကယ္လို႕ သူတခုခု ကံုးေပးလိုက္ရင္ သူ႕ႏို႕ႀကီးေတြက ထြက္က်ေတာ့မလို ၾကြရြထလာတယ္ဆိုတာကိုေရာ မိုးမ သတိထားမိရဲ႕လား။ အဲဒီအက်ႌ က အရမ္းကို လည္ဟိုက္လြန္းတယ္ ဆိုတာေရာ မိုးမ သတိထားမိရဲ႕လား။ အဲဒါေတြ အားလံုး သတိထားမိသားရဲ႕ နဲ႕ဒီအဝတ္အစားေတြကို ဝတ္ဖို႕ လံုးဝ မျငင္းဆန္ပဲ လက္ခံခဲ့တာ ဘာလို႕လဲ။ အရင္တခါတုန္းက နည္းနည္းေလး ျပလိုက္စမ္းပါဆိုတာေတာင္မွ အတင္းကို ျငင္းဆိုခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ အခု တခါေတာ့ ဘာလို႕ မိုးမ စိတ္ေတြ ေျပာင္းသြားရတာလဲ။ သူတို႕ ညတိုင္းလိုလို ကစားေနတဲ့ ရိုးပေလး ဂိမ္းေၾကာင့္လား။ဒါမွ မဟုတ္ မိုးမ မွာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ အေပၚရွိတဲ့ ဖီလင္ကို ကိုရင္ဦးေမာင္ မသိေအာင္ ဖံုးဖိထားတာလား။ ဘယ္သူသိႏိုင္မလဲေလ။
ဓါတ္ေလွခါး တံခါး ပြင့္လာၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္ထြက္လာေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္က လက္ႏွစ္ဘက္ကားကာ ႀကိဳလိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ေပြ႕ဖက္လိုက္ၾကသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ဖက္ႏူတ္ဆက္ရင္းက မိုးမ ကို ျပံုးလွ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ မိုးမ ရွိရာ အိမ္တံခါးမ သို႕ ေလွ်ာက္သြားၾကခ်ိန္မွာ ကိုရင္ဦးေမာင္က ေျခလွမ္းကို တမင္ ေႏွးကာ ကိုေအာင္ႏိုင္ကို ေရွ႕မွ သြားေစေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္မွာ မိုးမ ကို ၿပံဳးလွ်က္ မိုးမ အလွအပ ကို ခ်ီးမြန္းသည့္ အၾကည့္မ်ိဳးႏွင့္ ၾကည့္ကာ ဦးတည္သြားေနရင္းမွ အနားေရာက္ေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ဘက္သို႕ တခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ မိုးမက ဟဲလို ဟု လွမ္းႏူတ္ဆက္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ အနားသို႕ အျမန္ေလွ်ာက္သြားလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ ပုခံုးေပၚမွ ေက်ာ္၍ အေနာက္မွ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ေသျခာ အကဲခတ္ေနေလသည္။ အထူးသျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္မ်ား ကို ျဖစ္ေလသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္ တံခါးဝနားေရာက္ေတာ့ မိုးမ က အေနာက္သို႕ ေျခႏွစ္လွမ္းေလာက္ ဆုပ္ေပးလိုက္ရာ ကိုေအာင္ႏိုင္က လိုက္ဝင္သြားေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕ျမင္ကြင္းမွ ရုတ္တရက္ ကြယ္သြားသျဖင့္ ကမန္းကတမ္း အျမန္ေလ်ာက္လိုက္ေလသည္။ ထို အခ်ိန္ေလးမွာပဲ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ေတြက မိုးမ လက္ေမာင္းသားႏွင့္ ပုခံုးသားေလး မ်ားကို လွမ္းကိုင္လိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ဖ်ား မွာ မိုးမ ဒရက္စ္ ၏ ပုခံုးသိုင္းႀကိဳး ႏွင့္ ဘရာဇီယာ ႀကိဳးကို ပါ ပြတ္သတ္ ကိုင္တြယ္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ မွာလည္း အသားခ်င္း ထိလိုက္ရသျဖင့္ စိတ္ထဲ မွာ တမ်ိဳးခံစားလိုက္ရသည္။ ညဘက္မွာ အေတြးထဲ၌သူ႕ကို လိုးေနေသာ သူက ယခု သူ ႏွင့္ အသားခ်င္း ထိလိုက္ရသျဖင့္ ဖီလင္တမ်ိဳးခံစားလိုက္ရသလို ျဖစ္ေနသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ အနားေရာက္လာေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ေတြက မိုးမ ပုခံုးသားေလးမွ လက္ေမာင္း ေနာက္ တံေတာင္ဆစ္ေကြးကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္ကိုသာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က သေဘာေပါက္လိုက္သည္၊ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ မိုးမကို ေက်ာ္ပုခံုး လက္ေမာင္းတေလွ်ာက္ သူ႕လက္ဖဝါးျဖင့္ စကၠန္႕ပိုင္းအတြင္း ပြတ္သတ္ကိုင္တြယ္ ဖီးခံလိုက္သည္ဆိုတာ သူသိလိုက္သည္။
သူတို႕ သံုးေယာက္စလံုး အိမ္ထဲ ေရာက္ေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္က အိမ္တံခါးမ ႀကီးကို ပိတ္လိုက္သည္။ မိုးမ ကေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ကို လက္ဆြဲႏူတ္ဆက္ရင္း ဆိုဖာေပၚတြင္ ထိုင္ဖို႕ ေျပာလိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ကိုလည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆိုဖာေပၚတြင္ထိုင္ရန္ ေျပာလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ရင္းက သူယူလာေသာ ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေလးကို ကိုရင္ဦးေမာင္အား လွမ္းေပးလိုက္သည္။
“ ကဲဒါကေတာ့ ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္ပဲ။ ဟက္ပီးဘတ္ေဒး မိုင္ဖရင့္”
မိုးမ က ရီေမာလိုက္ၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရန္ေျပာသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ေရွ႕က စားပြဲေလးေပၚတင္လိုက္ၿပီး ေနာက္ေတာ့ ၾကည့္တာေပါ့ဟု ျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ေနာက္ ပစၥည္းေလး တခုကို ထုတ္ၿပီး မိုးမ ကိုလွမ္းေပးလိုက္ကာ၊
“အဲဒါကေတာ့၊ ဟို…..”
ကိုရင္ဦးေမာင္က ၾကားက ဝင္မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ေလသည္။
“မိုးမ ပါ ကိုေအာင္ႏိုင္”
“ဟုတ္၊ ဒါက ေတာ့ မိုးမ အတြက္ လက္ေဆာင္”
မိုးမ မ်က္ႏွာေလး က ရွက္ေသြးျဖန္းသြားကာ ၊
“ဘာလို႕လဲ က်မ အတြက္က ဒီေန႕က ကိုကို ေမြးေန႕ပဲေလ”
“ေအာ္ မမိုးမ က အိမ္ရွင္ေလ၊ အိမ္ရွင္အတြက္ေတာ့ တခုခု ယူလာေပးရမွာေပါ့လို႕၊ အဟီး ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး၊ ေခ်ာကလက္ထုပ္ပါ”
ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္လံုးေတြက မိုးမ ေပါင္လံုးေတြက ေန မခြာႏိုင္ပါ။ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ေဘးနားမွာ ကပ္ထိုင္လိုက္သည္ဆိုေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္သြားသည္။ ေနာက္ ဆိုဖာကလည္း အနိမ့္ ဆိုေတာ့ မိုးမ ဒူးေခါင္းမ်ားက အေပၚေထာင္ထားသလို ျဖစ္ေနရသျဖင့္ အက်ႌေအာက္အနားစ လြတ္ေနရာမွ ေပါင္အတြင္းသား မ်ားကို ျမင္ေနရသျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္ တေယာက္ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနရသည္။ မိုးမ ရဲ႕ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေဖၚေဖၚေရြေရြ ဆက္ဆံမႈ ႏွင့္ ခ်ိဳျမေသာ အသံေလးကလည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို အေတာ္ဒုကၡေပး ေနေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း မိန္းမ မဟုတ္လား၊ သူ႕ကိုယ္သူ သတိထားၿပီး ကိုယ္ႏူတ္အမူအယာထိန္းရန္ ျပန္သတိေပးေနရေလသည္။
မိုးမ ဝတ္စားထားတာကလည္း မိုးမ ရဲ႕ လွပတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာအစိတ္အပိုင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လွစ္ဟျပေနသလိုျဖစ္ေနရသည္။ မိုးမရဲ႕ ေျခသလံုးသား၊ ေပါင္တန္၊ ပုခံုး လက္ေမာင္း ေက်ာ္ျပင္၊ တို႕ရဲ႕ ဝင္းမြတ္တဲ့ အသားအရည္က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို အရမ္း ဆြဲဖက္ထားခ်င္စိတ္ေပါက္ေနေစရသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္ႏွာရိပ္အကဲကို မသိမသာ အကဲခတ္ေနေသာ ကိုရင္ဦးေမာင္က ကိုေအာင္ႏိုင္ သူ႕မိန္းမ အေပၚ ေတာ္ေတာ့္ ကို ႏွစ္ခ်ိဳက္ေနေၾကာင္းကို ေတြ႕ေနရေလသည္။
ခနေနေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ရွန္ပိန္း ႏွင့္ ဖန္ခြက္မ်ား သြားယူဖို႕ ေျပာလိုက္ေလသည္။ မိုးမက မတ္တတ္ထရပ္လိုက္ၿပီး သူ႕ဖားယားက်ေနတဲ့ ဆံပင္မ်ားကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ စုစည္းကိုင္လိုက္ကာ အေနာက္ဖက္သို႕ ပို႕ေပးရင္း ခါခ် ဆန္႕ရန္႕လိုက္ေလရာ၊ မိုးမ ၏ အေမႊးအျမင္မရွိ ရွင္းလင္းထားေသာ ဂ်ိဳင္းေလး ႏွစ္ဖက္ ကို ကိုေအာင္ႏိုင္ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္မွာ ခ်က္ခ်င္းပင္ထၿပီး ထိုဂ်ိဳင္းေလး ႏွစ္ဖက္ကို လွ်ာျဖင့္ ရက္ျပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေပါက္သြားရသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္လံုးသြားရာကို လိုက္ၾကည့္ေနေသာ ကိုရင္ဦးေမာင္က ကိုေအာင္ႏိုင္ သူ႕မိန္းမ၏ ဘယ္ေနရာကို ၾကည့္လိုက္သည္ကိုလည္း သိလိုက္သည္။ မိုးမ ကသူတို႕ကို ေက်ာေပးကာ မိုးဖိုေခ်ာင္ဘက္သို႕ ထြက္သြားေတာ့သည္။
သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့သည္ႏွင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို တိုးတိုးေလး၊
“ေဟ့ ကိုေအာင္ႏိုင္၊ ဒီေန႕ မိုးမ ကို ဘယ္လိုထင္လဲ”
ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုရင္ဦးေမာင္ မ်က္ႏွာကို ျပံဳးၾကည့္လွ်က္၊
“ ဟာ အရမ္းမိုက္တာပဲ၊ မင္းက ေတာ္ေတာ္ ကံေကာင္းတဲ့ေကာင္ကြာ၊ အဲလို မ်ိဳး ဆက္ဆီ အရမ္းက်တဲ့ မိန္းမ မ်ိဳးရထားတာ၊ ငါ ဆက္ဆီလို႕ သံုးလိုက္လို႕ မင္းစိတ္မဆိုးပါဘူးေနာ္၊ မိုးမက အရမ္းဆက္ဆီက်ၿပီး ေဟာ့တာပဲ”
အခန္း ၁၇။ ကိုေအာင္ႏိုင္ မိုးမ ကို လက္သရမ္းျခင္း၊
ကိုရင္ဦးေမာင္က ကိုေအာင္ႏိုင္ ေျပာတာကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ အေတာ့္ကို သေဘာက်သြားသည္။
“ကဲ ဆိုပါအုန္း ကိုေအာင္ႏိုင္၊ ခင္ဗ်ား တခါတုန္းက ရံုးက ဟိုအမ်ိဳးသမီး အေၾကာင္းကို ေျပာတုန္းကလိုပဲ၊ ခင္ဗ်ား စိတ္ထဲမွာ မိုးမ ကိုေရာ ေတြးမိသလား”
ကိုေအာင္ႏိုင္မွာ ရုပ္တရက္ ရွက္သြားၿပီး ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိေျခ၊ သို႕ေသာ္လည္း ခပ္တည္တည္ျဖင့္၊
“ဟာ မင္းကလည္းကြာ မင္းက ငါ့သူငယ္ခ်င္းပဲဟာ ငါက မင္းမိန္းမ ကို ဘယ္လို လုပ္ၿပီး အဲလို စကားေတြ ေျပာထြက္မွာလဲ၊ တကယ္လို႕သာ မိုးမသာ မင္းမိန္းမ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေသျခာေပါက္ အဲလို စကားေတြ ေျပာမိမွာပဲ၊ အဟီး ခက္တာက မိုးမ က ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ မိန္းမ ျဖစ္ေနတာပဲ၊ ဟဲဟဲ”
ကိုရင္ဦးေမာင္က ျပံဳးရင္းျဖင့္၊
“ကဲ တကယ္လို႕ ခင္ဗ်ားရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက ခင္ဗ်ားကို သူ႕မိန္းမ နဲ႕ က်ဴ ဖို႕ ခြင့္ေပးတယ္ ဆိုရင္ေရာ”
ကိုေအာင္ႏိုင္မွာ သြားမ်ားပင္ေပၚေအာင္ျပံဳးလိုက္မိၿပီး ျပန္ေျပာမည္အလုပ္ မိုးမ လမ္းေလ်ာက္လာသံ ၾကားသျဖင့္ စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလိုက္ၾကေလသည္။
မိုးမ က သူတို႕ေရွ႕က စားပြဲေပၚသို႕ ကိုယ္ကို ကိုင္းကာ ဖန္ခြက္မ်ား ခ်ေပးေသာအခါတြင္ ကိုရင္ဦးေမာင္ကပင္ မိုးမ ၏ ရင္သားေျမာင္းမ်ားကို လွမ္းၾကည့္မိသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ကလည္း အလြတ္မေပးေျခ၊ မိုးမ ၏ ရင္သားေျမာင္း မွာ မိုးမ ၏ ဆံပင္တခ်ိဳ႕ ေရွ႕သို႕ က်ၿပီး ကာေနေသာ္လည္း ေကာင္းေကာင္းႀကီးျမင္ႏိုင္သျဖင့္ မ်က္ေတာင္မခပ္တမ္း စိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။ မိုးမ ဒရက္စ္မွာ ရင္ဘတ္ဟိုက္လြန္းသျဖင့္ ေအာက္မွ ဘရာဇီယာ ကိုပင္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္လိုက္ရေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ သူ၏ မာေတာင္လာေသာ လီးႀကီးမွာ ေဘာင္းဘီထဲတြင္ အေနခက္လာသျဖင့္ လက္ျဖင့္ အသာအုပ္ကိုင္ကာ အေနအထားေျပာင္းေပးလိုက္ရေလသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က ရွမ္ပိန္ပုလင္းကို ဖြင္ေနခ်ိန္မွာ မိုးမက ကိုရင္ဦးေမာင္ေဘးတြင္ ကပ္ထိုင္လိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ က ရွမ္ပိန္ပုလင္း အဖံုးကို ဖြင့္ရင္း အလုပ္ရႈတ္ေနစဥ္မွာ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ကိုယ္လံုးေပၚမွာ သူ႕မ်က္လံုးကို အစာေၾကြးေနေလသည္။ မိုးမ ကလည္း သူ႕တကိုယ္လံုးကို ကိုေအာင္ႏိုင္ အႏုလံုပဋိလံု ၾကည့္ရႈကာ ငမ္းေနသည္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးသတိထားမိေလသည္။ မိုးမ က သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို ျပံဳးျပံဳးေလး လုပ္ထားကာ မ်က္စေလးျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို မသိမသာအကဲခတ္ေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ေခါင္းထဲမွာလည္း အေတြးေတြက ခ်ာလည္ေနသည္။ ဘာလို႕ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕မိန္းမ နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီးဘာလို႕ အဲလိုေျပာရတာလဲ၊ မိုးမ ကေရာ သူ႕အိမ္ကို တျခားေယာက္်ား ေလးတေယာက္လာမယ္ဆိုတာ သိရဲ႕သားနဲ႕ ဘာလို႕ ဆက္ဆီ က်က် အဝတ္အစားေတြ ဝတ္ထားရတာလဲ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က ဘာေၾကာင့္ မိုးမ ဘယ္လိုေနလဲ လို႕ငါ့ကို ေမးရတာလဲ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူက က်ဴ ဖို႕ ခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ ငါက လုပ္မွာလားလို႕ ဘာလို႕ေမးရတာလဲ၊ သူတို႕မွာ ဘာအႀကံေတြ ရွိေနလို႕လဲ၊ ငါကေရာ ဘာလို႕ ရင္ဦးေမာင္ကို အမွန္အတိုင္းေျဖရမွာလဲ၊ သူက ငါသူ႕မိန္းမ ကို ၾကာကူရီ ရိုက္မယ္လို႕မ်ား ထင္ေနလို႕လား၊ တကယ္လို႕ ငါက က်ဴ မယ္လို႕မ်ားေျဖလိုက္ရင္ ငါ့ကို ေလွာင္ၿပီး အိမ္ကေန ထြက္သြားေတာ့လို႕ ကန္ထုတ္ျပစ္မွာလား၊ ေနာက္ေန႕က်ေတာ့ အလုပ္ထဲမွာ လူတကာကို လိုက္ၿပီး ငါက သူ႕မိန္းမ ကို က်ဴခ်င္တယ္လို႕ လိုက္ေျပာေနရင္ေကာ၊ အင္း၊ အဲလိုမ်ိဳး ျဖစ္မလာေအာင္ေတာ့ပ ငါ သတိထားမွ ရမယ္၊ ရံုးမွာေတာ့ ငါ့သိကၡာအက်ခံလို႕ မျဖစ္ဘူး။
ကိုရင္ဦးေမာင္က ဖန္ခြက္ေတြမွာ ရွမ္ပိန္ကို ျဖည့္လိုက္သည္။ မိုးမက လည္း တခြက္ယူလိုက္သည္၊ တကယ္ေတာ့ သူက အရက္ ကို မၾကိဳက္ေျခ၊ သူ႕ေယာက္်ား ေမြးေန႕ မို႕သာ သူစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ တစုပ္ႏွစ္စုပ္ေလာက္ ေသာက္ျပဖို႕ ခြက္ယူလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ သံုခြက္စလံုးထည့္ၿပီးေတာ့ သူတို႕ သံုးေယာက္ ဖန္ခြက္ခ်င္းထိကာ ခ်ီးယားစ္ လုပ္ၾကၿပီး တငံုစီစုပ္ေသာက္လိုက္ၾကသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္လံုးမ်ားကေတာ့ မိုးမ ဆီမွ တစက္ေလးမွ မခြာေျခ။ ကိုရင္ဦးေမာင္ကလည္း ဒါကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။
မိုးမ ကေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို တခ်က္တခ်က္ မသိမသာ အကဲခတ္ၾကည့္ေန၇င္းမွ စိတ္ထဲမွာ စဥ္းစားမိသည္မွာ၊ သူတို႕ လင္မယားညဖက္ အိပ္ယာထဲ လိုးၾကလွ်င္၊ အို႕ ဦးေအာင္ႏိုင္ အဲလို မလုပ္နဲ႕ေလ၊ အဲဒါမ်ိဳးမလုပ္ပါနဲ႕၊ က်မ ေယာက္်ား သိသြားလိမ့္မယ္၊ အိုး ေကာင္းလိုက္တာ ၊ အထဲကို အဆံုးထိထည့္ေပးပါေတာ့၊ နာနာေလး ေဆာင့္ေပးပါရွင္၊ စသည္ျဖင့္ သူေရရြတ္ခဲ့တာေတြက ခနခနမဟုတ္လား၊ အခုေတာ့ ငါနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ထိုင္လို႕ သူကေတာ့ ဘာမွ သိမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဟု ေတြးရင္း က ခစ္ကနဲ ရီလိုက္မိသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ေရာ ကိုေအာင္ႏိုင္ေရာက မိုးမ မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္ကာ ဘာကို သေဘာက်သြားတာလဲဟု ဝိုင္းေမးၾကသည္။ မိုးမ က ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူ႕ ရီစရာ တခု ကို သြားစဥ္းစားမိလို႕ပါ ဟုသာ ျပန္ေျဖလိုက္ေလသည္။
မိုးမ က ေနာက္ထပ္ စားစရာတခ်ိဳ႕ ယူစရာ ရွိသျဖင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သို႕ ထြက္သြားျပန္ရာ ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ ႏွစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က၊
“က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို ခြင့္ေပးလိုက္မယ္ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ား မိုးမ ကို ဘာစကားပဲ ေျပာခ်င္ခ်င္၊ ခင္ဗ်ား စိတ္ထဲ ရွိတာေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာ၊ ဆက္ခ္ နဲ႕ပတ္သက္တာေရာ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကို က်ေနာ္ မရွိတဲ့ အခ်ိန္ပဲ ေျပာ၊ က်ေနာ္ အျပင္ထြက္ ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်ိန္တို႕ ဘာတို႕ မွာ ေျပာၾကည့္၊ မိုးမ ကဘာမွ ေျပာမယ္မထင္ဘူး၊ ခင္ဗ်ား ဆႏၵ ရွိရင္ ဟိုကိုင္ဒီကိုင္ေလး ေတာင္ လုပ္လုပ္ရတယ္။ မိုးမ ကေတာ့ ဘာမွ ေျပာမယ္လို႕ က်ေနာ္မထင္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ေျပာခဲ့သလိုပဲေနာ္၊ က်ေနာ့္ ကြယ္ရာက်မွ လုပ္၊ ဟုတ္ပလား”
ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ၾကားရသည့္စကား ေၾကာင့္ ကိုယ့္နားပင္ ကိုယ္မယံုႏိုင္၊ ဟုတ္မွ ဟုတ္ရဲ႕လား ဟု ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ေသျခာစြာ ျပန္ေမးေလသည္။
“ ရင္ဦးေမာင္ မင္း ငါ့ကို ေဂ်ာက္တြန္းေနတာလား၊ မိုးမ က မင္းရဲ႕ တကယ့္မိန္းမ မွ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ မေနာက္စမ္းပါနဲ႕ကြာ”
“ေအာ္ ခင္ဗ်ားကလည္း၊ ကဲ က်ေနာ္တို႕ မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ရိုက္ထားတဲ့ပံုေတြ ၾကည့္မလား၊ ခန”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ရွိရာ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သို႕ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
“ခ်စ္ေရ၊ ကိုကို တို႕ မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ဓါတ္ပံု အယ္လ္ဘန္ေတြ ယူလာခဲ့ေပးပါလား၊ ကိုေအာင္ႏိုင္က ၾကည့္ခ်င္လို႕တဲ့”
မိုးမ က လည္း မီးဖိုခန္း ဘက္မွ ျပန္လွမ္းေျပာလိုက္သည္။
“ဟုတ္ကဲ့ ကိုကို၊ ခနေလး ေနာ္ ဒီမွာ တန္းလန္းျဖစ္ေနလို႕”
ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ေမးခြန္းထုတ္တဲ့ အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ရင္းက၊
“ဟုတ္ပါၿပီ ထားပါေတာ့ မိုးမ က မင္းရဲ႕ တကယ့္မိန္းမ ဆိုရင္၊ ဘာျဖစ္လို႕….”
ကိုေအာင္ႏိုင္ စကားမဆံုးခင္ ကိုရင္ဦးေမာင္က ျဖတ္ကာ၊
“ခင္ဗ်ားဗ်ာ၊ က်ေနာ္ေျပာတဲ့ အတိုင္းသာ လုပ္စမ္းပါ၊ က်ေနာ္ မနက္ျဖန္ အလုပ္ထဲ ေရာက္ရင္ အကုန္လံုး ျပန္ရွင္းျပမယ္၊ ဟုတ္ပလား၊ အခုေတာ့ က်ေနာ္ေျပာတာကို သာ လုပ္ၾကည့္စမ္းပါ”
“မင္း ေသျခာတယ္ေနာ္”
“ ေသျခာသမွ အရမ္းအရမ္းကို ေသျခာတာေပါ့။ မိုးမ ကို က်ေနာ့္ မိန္းမ ဆိုတာကို ေမ့ထားလိုက္၊ ခင္ဗ်ား ရံုးမွာ တုန္းက က်ေနာ့္ကို ေျပာခဲ့ဘူးတဲ့ ရံုးက ဟို လင္ရွိမိန္းမ ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္၊ ဘယ္လိုကိုင္ခ်င္တယ္ဆိုတာေတြေလ၊ အဲဒါ အခု မိုးမ ကို စစည္းရံုးၾကည့္၊ က်ေနာ္ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို ေမ့ထားလိုက္၊ က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားတို႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲ လႊတ္ထားေပးတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ တခုခု စမ္းလုပ္ၾကည့္၊ သူ႕ကို ဘယ္လို လွေၾကာင္း၊ ေခ်ာေၾကာင္း၊ ဆက္ဆီ ဘယ္ေလာက္ျဖစ္တယ္ ဘယ္လိုေဟာ့တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ စြဲမက္ဖို႕ေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာေပး၊ အခြင့္အေရးရရင္ သူ႕အသား ကို ဟိုထိဒီထိ ကိုင္ေပး၊ သူ႕ဆီက ဘယ္လို တုန္႕ျပန္လာမလဲ ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္၊ မိုးမ ဘာမွ ေျပာမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို ခင္ဗ်ားေတြ႕ရလိမ့္မယ္၊ မိုးမ က က်ေနာ္ အနားမွာ ရွိေနရင္ပဲ သူက်ေနာ့္ကို လန္႕မွာ၊ မရွိလို႕ကေတာ့ ခင္ဗ်ား သူ႕ကို ကိုင္တာ တြယ္တာေတြလည္း သူ ျငင္းလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး၊ က်ေနာ္ေျပာသလိုသာ စမ္းၾကည့္ဗ်ာ၊ ဟုတ္လား”
ကိုေအာင္ႏိုင္က ေခါင္းျငိမ့္ျပကာ သေဘာတူလိုက္သည္၊ သူ႕အတြင္းစိတ္ထဲမွာကား အရမ္းကို ေပ်ာ္ရြင္ေနမိသည္။ ေယာက္်ားတေယာက္က သူ႕မိန္းမ ကို ကိုင္ဖို႕ ထိဖို႕ေျပာၿပီး သူ႕မိန္းမက လည္း ဘာမွ ကန္႕ကြက္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟု အာမခံေနသည့္ အခြင့္အေရးမ်ိဳးမွာ ထီေပါက္တာထက္ေတာင္ ေကာင္းသည့္ အခြင့္အေရးျဖစ္သည္မဟုတ္လား၊ သူ႕အေနႏွင့္ အခ်ိန္ႏွင့္ အခြင့္လမ္းကို ေစာင့္ရံုသာ။
မိုးမ သူတို႕ မဂၤလာေဆာင္ ဓါတ္ပံု အယ္လ္ဘန္ႏွင့္ ထြက္လာၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို စာအုပ္ေတြ ကမ္းေပးလိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ ဝရံတာထြက္ ေဆးလိပ္ေသာက္လိုက္အုန္းမည္ဟု ဆိုကာ ထြက္သြားလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ဓါတ္ပံု အယ္လ္အန္စာအုပ္ကို လွန္ေလွာၾကည့္ေနၿပီး တခ်ို႕ပံုမ်ားကို လက္ျဖင့္ ေထာက္ကာ လွမ္းေမးလိုက္သည္။
“အဲဒါ မိုးမ ရဲ႕ အေဖလား”
ထိုအခါ မိုးမ က သူ႕ဆိုဖာမွ ထကာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ အနားသြား ၍ ခါးေလးကိုင္းကာ ဘယ္သူက ဘယ္သူ စသျဖင့္ ဓါတ္ပံုမ်ားကို လက္ညိဳထိုးျပကာ ေျပာေနေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ေတာ့ ဝရံတာ အျပင္ဘက္၊ တံခါးပတ္တၱာၾကားမွ အသာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေလသည္။ အျပင္ဘက္မွာ ေမွာင္ေနၿပီး အခန္းထဲမွာ မီးထြန္းထားသျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ ေနရာမွ သူတို႕ကို ေသျခာစြာ ျမင္ေနရၿပီး သူတို႕ ဆီမွေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို မျမင္ရေျခ။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္လံုးမ်ားက သူ႕ေရွ႕မွာ ခါးကိုင္းကာ ဓါတ္ပံုမ်ားကို ျပေနေသာ မိုးမ ၏ လည္ဟိုက္မွ ရင္သားမ်ား ကို အနီးကပ္ ျမင္ေနရသျဖင့္ မ်က္လံုးကို မခြာႏိုင္ျဖစ္ေနရေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ မိုးမ လက္ကို ကိုင္ဆြဲလိုက္ရင္း၊
“ လာပါအုန္း ဒီမွာ ထိုင္ၿပီးေတာ့ မိုးမ ရဲ႕ အမ်ိဳးေတြ မိဘ ေတြဘယ္သူေတြလဲ ဆိုတာ ျပပါအုန္း”
ဟု ေျပာကာ သူ႕ေဘးမွာ ထိုင္ခိုင္းလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ ေဘးတြင္ ကပ္ထိုင္လိုက္ၿပီး ဝရံတာဘက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္၊ သူ႕ေနရာမွ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို လွမ္းမျမင္ရေပ၊ မိုးမက ဓါတ္ပံု အယ္လ္ဘန္ထဲမွ ဓါတ္ပံုမ်ားကို လက္ျဖင့္ ေထာက္ကာ ဘယ္သူ က ဘယ္သူ စသည္ျဖင့္ ေျပာျပေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က နားေထာင္ေနရင္းက ခတ္တည္တည္ပင္ မိုးမ ပုခံုးေပၚသို႕ သူ႕လက္တဖက္တင္လိုက္ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ မိုးမ နားနား သို႕ကပ္ကာ တိုးတိုးေလး၊
“မိုးမ က အရမ္းကို ေခ်ာလွလိုက္တာကြာ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတာပဲ၊ ကိုယ္ ေတာ့ မနာလိုဘူးတကယ္ပဲ”
မိုးမ မ်က္ႏွာ ပန္းေရာင္သန္းသြားသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ဖဝါးက သူ႕ပုခံုးေပၚမွာ မျငိမ္မေန ဖြဖြေလး ပြတ္သတ္ ေနေလရာ၊ အသားခ်င္း ထိေနရသျဖင့္၊ မိုးမ ေက်ာရိုးထဲမွ ပင္စိမ့္ကာ တုန္ရီသြားသည္၊ မိုးမ ဝရံတာဘက္ကို ျပန္လွည့္ကာ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ေတြ႕မလား လွည့္ၾကည့္လိုက္မိျပန္သည္။ မိုးက က သူ႕ရဲ႕ ခ်စ္စရာအသံေလးျဖင့္၊
“က်မ ကို အဲလို ေျမွာက္ေျပာတာ ေက်းဇူးပါ ဦးေအာင္ႏိုင္”
ဟု ေျပာလိုက္မိသည္။ ထို ဦးေအာင္ႏိုင္ ဆိုေသာ စကားသူ႕ပါးစပ္မွ ထြက္သြားသည္ႏွင့္ တျပိဳက္နက္၊ မိုးမ တေယာက္ သူတို႕ ကစားေနက် ရိုးပေလး ဆီသို႕ အေတြးေရာက္သြားၿပီး ႏွလံုးခံုသံေတြ ျမန္လာခဲ့ရသည္။ မိုးမ တေယာက္ သူ႕ကိုယ္သူပင္ စိတ္ေတြေထြျပားကာ စိတ္ကူးယဥ္ ရိုးပေလး ကစားေနသည္ ဟု အေတြးထဲ ဝင္လာၿပီး ကာမဆႏၵမ်ား တက္ၾကြလာခဲ့ရေလသည္။ မၾကာခင္မွာပင္ ထိုလူ၏ လက္တြင္းသို႕ မိုးမ အလြယ္တကူ က်ဆင္းသြားရေပေတာ့မည္။ ထိုသူ မွာ မိုးမ စိတ္ကူးျဖင့္ အခ်စ္နယ္ကၽြံေနခဲ့ရသူ၊ ထိုသူ မွာ မိုးမ စိတ္ကူးထဲတြင္ သူ႕ကို ညတိုင္းလိုးေနေသာသူ၊ ထိုသူ ႏွင့္ မိုးမ မွာ ကာမ ဆႏၵအထြတ္အထိပ္သို႕ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေရာက္ခဲ့ၾကရသူ၊ မိုးမ ေယာက္်ား ကိုယ္တိုင္က မိုးမ ကို ထိုသူအျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ကာ မိုးမ ကို ညတိုင္းလိုးေနခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား၊ အခုေတာ့ မိုးမ ကို တကယ္ႀကီး ပုခံုး ေက်ာျပင္တို႕အား ကိုယ္တိုင္ ပြတ္သတ္ ေနၿပီး မိုးမ အလွအပေတြကို ခ်ီးမြမ္းခန္း ဖြင့္ေနပါလား။ ယခု အခ်ိန္ေလး အတြင္းမွာ မိုးမ ကိုယ္တိုင္ ပင္ မိုးမ မဟုတ္ေတာ့သလို၊ အေတြးကမာၻႏွင့္ လက္ေတြ႕ကမာၻ ႏွစ္ခုၾကားထဲ ဟိုကူးဒီကူး ျဖစ္ေနရေလသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က လည္း မိုးမ ျငိမ္ေနတာကို သတိထားမိတာမို႕ သူ႕ရဲ႕ တျခားလက္တဖက္ကို မိုးမ ဒူးေခါင္းေပၚတင္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အေပၚသို႕ ပြတ္ဆြဲလာရာ မိုမ ဒရက္စ္ ေအာက္မွ ဝင္ၿပီး ေပါင္အတြင္းသား ကိုပင္ သြားစမ္းမိေလသည္။ မိုးမ မွာ အင့္ ကနဲက အသံေလး ထြက္ျငီးလိုက္မိသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕ပါးစပ္ျဖင့္ မိုးမ ပါးေလး ကို ထိကပ္နမ္းလိုက္ၿပီး လွ်ာကို ထုတ္ကာ မိုးမ ပါးေလးမွ တဆင့္ မိုးမ ႏူတ္ခမ္းထိ ရက္လာခဲ့ၿပီး မိုးမ ၏ တင္းတင္း ေစ့ထားေသာ ႏူတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားထဲ သူ႕လွ်ာကို ထိုးထည့္ဖို႕ က်ိဳးစားေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕မိန္းမ ႏွင့္ သူ႕သူငယ္ခ်င္းတို႕ အျဖစ္အပ်က္ကို အစအဆံုးေစာင့္ၾကည့္ေနၿပီး အရမ္းကို မာေတာင္ေတာင့္တင္းလာေသာ သူကလီးႀကီး ကို လက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္ကာ ပြတ္သတ္ေပးေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ပါးစပ္တြင္းသို႕ သူ႕လွ်ာႀကီးကို ထိုးသြင္းဖို႕ က်ိဳးစားေသာ္လည္း မိုးမ က ႏူတ္ခမ္းကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ႀကီးေစ့ထားသျဖင့္ ႏူတ္ခမ္းအေပၚပိုင္းကိုသာ လွ်ာျဖင့္ ရက္၍ရေနေပသည္။သူ႕လက္ကေတာ့ မိုးမ၏ ေစ့ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲ အတင္းတိုးဝင္ၿပီး မိုးမ အတြင္းခံေဘာင္းဘီအနားထိေရာက္ေအာင္ က်ိုးစားေနေလသည္။ မိုးမ မွာလည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ႀကီး သူ႕ေပါင္ခြစံုသို႕ တိုးဝင္လာမႈေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ ေပါင္ကို စိလိုက္မိေသာ္လည္း ကိုေအာင္ႏိုင္ လက္ေခ်ာင္းထိပ္မ်ားက မိုးမ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ထိဖို က်ိဳးစားေသာ အခါ အိပ္မက္မွ ရုတ္တရက္ လန္႕ႏိုးသလို ျဖစ္သြာခဲ့ရသည္။
“အိုး မလုပ္ပါနဲ႕၊ ကိုကို ျပန္လာေတာ့မယ္”
မိုးမ က ရုတ္တရက္ထရပ္လိုက္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆိုဖာ ေပၚသို႕ သြားထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ဝရံတာဘက္သို႕ လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ တံေတြးေတြႏွင့္ စိုစြတ္ေနေသာ သူ႕ႏူတ္ခမ္းေတြကို လက္ဖမိုးျဖင့္ သုတ္ျပစ္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး၊ ၿပံဳးစစ မ်က္ႏွာေပးေလးျဖင့္ မ်က္လႊာခ်ကာ သူႏူတ္ခမ္းေတြကို ကိုက္ထားလိုက္မိသည္။ မိုးမ တေယာက္ အိပ္မက္မွ လန္႕ႏိုးလာစကလို ရင္ေတြလည္း တဒံုးဒံုး ခံုလွ်က္ရွိေလသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ၏မာေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးမွာ ေဘာင္းဘီေအာက္မွ ေဖါင္းထေနသျဖင့္ တင္းေနတာ ေလွ်ာ့သြားေအာင္ မိုးမ ေရွ႕မွာပင္ ေပၚတင္ႀကီး လက္ျဖင့္ ေဘးသို႕ တြန္းေရႊ႕ေနေလသည္။ မိုးမက လည္း မ်က္လႊာခ်ၿပီး ၾကမ္းျပင္ကိုၾကည့္ေနသည့္ဟန္ေဆာင္ၿပီး မ်က္စျဖင့္ ခိုးၾကည့္ေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က တိုးတိုးေလး လွမ္းေျပာလိုက္ျပန္သည္။
“ မိုးမ ရယ္ ကို မင္းကို အရမ္းကို စြဲေနမိၿပီ၊ မင္းက အရမ္းကို ေဟာ့တာပဲကြာ၊ ကို မင္းနဲ႕ အတူတူ အိပ္ခ်င္တယ္ အခ်စ္ရယ္၊ ကို႕ ကို အခြင့္အေရးေလး ေပးပါလား၊ ကို တို႕ ဘယ္မွာ ဆံုလို႕ရမလဲဟင္၊ ကိုေတာ့ မင္းရဲ႕ တကိုယ္လံုးကို ေထြးဖက္ ပြတ္သတ္ခ်င္ေနတာ ေသလုမတတ္ေအာင္ပါပဲကြာ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ကိုေတာ့ ဘာမွ မေျပာနဲ႕ေနာ္၊ သူသိဖို႕ မလိုပါဘူး၊ အဲဒါကေတာ့ ကို တို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေပါ့ကြာ”
မိုးမ က ဟင့္အင္းဆိုသည့္ အဓိပၸါယ္ျဖင့္ သူ႕ေခါင္းေလး ကို ယမ္းခါ ျပေလသည္။ စကားလည္း တလံုးမွ မေျပာပဲ ၾကမ္းျပင္ကိုသာ ငံု႕ၾကည့္ေနရင္း သူ႕လက္တဖက္ျဖင့္ ရင္ဘတ္ကို ဖိထားလွ်က္ အသက္ ကိုပင္ေအာင့္ထားမိေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုရင္ဦးေမာင္က အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ဖြင့္ကာ ဘာမွ မသိသလို ပံုျဖင့္ ဝင္လာရင္း စကားသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္၊
“ ရွမ္ပိန္း ဘယ္လိုေနလဲ ကိုေအာင္ႏိုင္ ေကာင္းရဲ႕လား”
ဟုလွမ္းေမးလိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ လက္က မိုးမ ေပါင္အတြင္းသားေတြကို ပြတ္သတ္ၿပီး ေပါင္ခြဆံုက ပန္တီအသားေလး တခုသာျခားေသာ မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ကို ထိလုနီးပါး ႏိုက္ခဲ့ရသည္။ သူ႕လက္က မိုးမ ေပါင္ၾကားမွာ လႈပ္ရွားေနတုန္း မိုးမ ဘာသံမွ မထြက္ ျငိမ္ေနခဲ့သည္။ မိုးမ ေပါင္ႏွစ္လံုးကို အတင္းအက်ပ္ ပူးၿပီး စိလိုက္ရင္ေတာင္ သူ႕လက္က အဲေလာက္ထိ ေရာက္သြားစရာအေၾကာင္းမရွိ၊ မိုးမ လုပ္လို႕ရရဲ႕သားႏွင့္ မလုပ္၊ သူ႕လက္ေတြ ေသာင္းက်မ္းတာကို လႊတ္ေပးထားခဲ့သည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ နားလည္ရ ခက္ေနခဲ့သည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က ေတာ့ အျဖစ္အပ်က္ အစအဆံုးကို ျမင္ခဲ့ရသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္လက္ မိုးမ ေပါင္ၾကားမွာ လႈပ္ရွားတာေရာ၊ ေနာက္တဖက္က ပုခံုး၊ လက္ေမာင္းေက်ာျပင္တို႕ကို ပြတ္သတ္ေပးေနတာေရာ၊ ကိုေအာင္ႏိုင့္လက္ေခ်ာင္းေတြက မိုးမ ဘရာဇီယာ ပုခံုးသိုင္းႀကိဳးကိုေတာင္ ကိုင္တြယ္ ကစားခဲ့ေသးသည္။ မိုးမ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ေတြကို ဖယ္ရွားျပစ္ဖို႕ မက်ိဳးစားခဲ့ ပဲ ဒီအတိုင္း လႊတ္ထားေပးခဲ့သည္။ မိုးမ တေယာက္ ျငင္းလိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူးလို႕ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို သူေျပာခဲ့တာ မွန္ေနတာေပါ့။သူမိုးမ ကို ျပင္ဆင္ေပးခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ခရီးေရာက္ခဲ့တာပဲ၊ သူက မိုးမ ကို ရိုးပေလးဂိမ္းေတြ အဆက္မျပတ္ကစားေစခဲ့ၿပီး အသားက်ေစကာ၊ မိုးမ တေယာက္ တကယ့္ လက္ေတြ႕မွာ ပါ ခံစားခ်င္စိတ္ေပါက္ လာေစခဲ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ သူ႕ကိုယ္သူပင္ ထိုကဲ့သို႕ ရိုးသား ျဖဴစင္လွေသာ မိုးမ ကို ကာမ ရမက္ ျပင္းျပေသာ၊ စိတ္ဆႏၵျပင္းျပေသာ၊မိန္းမ တေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ပံုသြင္းႏိုင္ခဲ့သည္မဟုတ္လား။ အခုေတာ့ သူစိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ မ်ား အေကာင္အထည္ေပၚလာေတာ့မည္ဟု သူခံစားေနရေလၿပီ၊ မၾကာမွီမွာပင္၊ သူ႕မိန္းမ ကို အျခားေယာက္်ားသား တေယာက္ လိုးေနသည္ကို သူေတြ႕ျမင္ရေပေတာ့မည္၊ သူက မိုးမ တေယာက္ ျငီးတြားျခင္း၊ ႏွင့္ အတူ တျခားေယာက္်ား သားတေယာက္ လီးႀကီးျဖင့္ အလိုးခံရသည့္အခါ မိုးမ ဘယ္လို တုန္႕ျပန္မလဲ၊ ဘယ္လို ဖီးယူေလမလဲ၊ ဘယ္လို အသံထြက္ၿပီး ျငီးျငဴေအာ္ဟစ္ေလမည္လဲ၊ သူနဲ႕ လိုးတုန္းကလိုပဲ အသံေတြထြက္၊ ဖီးေတြ တက္မွာပဲလား။တျခားေယာက္်ား တေယာက္ရဲ႕ အလိုးကို ခံေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနမဲ့ မိုးမ ရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚက အမူအယာေတြက ဘယ္လိုေနမလဲ၊ စသည္စသည္တို႕ ကို မၾကာမွီ ကာလတခုအတြင္းမွာ သူျမင္ေတြ႕ရေတာ့မည္၊ သူ႕ရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ အေကာင္အထည္ေပၚလာေတာ့မည္ဆိုတာကို ေတြးမိေနၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္မိေနေတာ့သည္။ခန္း ၁၈။ ကိုေအာင္ႏိုင္ မိုးမ ကို အစြမ္းကုန္ က်ိဳးစားျခင္း။
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး မခ်ိဳမခ်င္အျပဳးျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို လွမ္းၾကည့္ကာ မ်က္ေစ့တဖက္မွိတ္ျပလိုက္သည္။ မိုးမ မွာ မ်က္ႏွာ နီျမန္းလွ်က္ အသက္ရူျမန္ေနတုန္း ရွိေလသည္။ ကိုေအာင္ ႏိုင္ကလည္း လီးႀကီးမွာ ေဘာင္းဘီေအာက္ ၌ မာေတာင္ ေတာင့္တင္းေနၿပီး မိုးမ ေပါင္လံုးႀကီးေတြ ရင္သားေျမာင္းေတြကို ၾကည့္ကာ သေရတမွ်ားမွ်ား ျဖစ္ေနေလသည္။ မိုးမ မွာ ရုတ္တရက္ ထလိုက္ၿပီး၊
“ က်မ ပုဂံခြက္ေယာက္ကေလး ေတြ နည္းနည္း သြားေဆးလိုက္အုန္းမယ္၊ ခနေလးပဲ ျပန္လာခဲ့မယ္”
ဟု ေျပာကာ မီးဖိုဖက္ထြက္သြားေတာ့သည္။ ေယာက္်ား ႏွစ္ေယာက္ တီးတိုးေျပာၾကေလသည္။
“ဘယ္လိုလဲဗ်၊ ကိုေအာင္ႏိုင္၊ ခင္ဗ်ား မိုးမ ကို နည္းနည္းပါးပါး ကိုင္လိုက္ရတယ္ မဟုတ္လား၊ ဘယ္လိုေနလဲ”
ကိုရင္ဦးေမာင္က သူဘာမွ မျမင္မသိလိုက္သလို ဟန္ေဆာင္ၿပီး၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ ဘာေျပာမလဲ ဆိုတာ ကို စုပ္စုလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုေအာင္ႏိုင္ ထံမွ မထင္မွတ္ေသာ အေျဖေၾကာင့္ သူအံၾသသြားခဲ့ရသည္။
“သိပ္အေျခအေနမေကာင္းေသးပါဘူးဗ်ာ။ သူက တြန္႕ဆုတ္ဆုတ္ေနတယ္ဗ်၊ က်ေနာ္ေတာ့ အခ်ိန္အမ်ားႀကီးေပး ရအုန္းမယ္လို႕ထင္တယ္၊ က်ေနာ္က က်ေနာ့္ေဘးမွာ လာထိုင္ၿပီး ဓါတ္ပံုေတြ ကို ျပေပးဖို႕ ေျပာတာ မလာဘူး သူက အဲမွာပဲထိုင္ေနေတာ့ သူ႕အသားကို ထိဖို႕ေတာင္ က်ေနာ့္မွာ အခြင့္အေရးမရပါဘူးဗ်ာ”
ကိုရင္ဦးေမာင္ ေခါင္းစားသြားသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ သူ႕ကို ဘာလို႕လိမ္ေျပာတာလဲ။ ကိုရင္ဦးေမာင္က၊
“ေဟး အခု မိုးမ ေဘစင္ ေရွ႕မွာ ပုဂံေတြ ေဆးေနမွာပဲ၊ အခု သူ႕အေနာက္မွာ သြားရပ္ၿပီး အေထာက္ေတာ္ လုပ္ၾကည့္ပါလား၊ မိုးမ ဘာေျပာမလဲ သိရေအာင္၊ သြားသြား စမ္းၾကည့္လိုက္”
ကိုေအာင္ႏိုင္ အရမ္းေပ်ာ္သြားသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္ရင္း၊ အိုေက ဟု ဆိုကာ မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္ထြက္သြားေတာ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္လည္း ဝရံတာမွ အျမန္ထြက္လိုက္ရင္း တဖက္မွ ပတ္ကာ သူတို႕ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ကို ျမင္ႏိုင္သည့္ေနရာသို႕ သြားကာ အေမွာင္ထဲမွ ေခ်ာင္းလိုက္သည္။ ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္း က ကိုရင္ဦးေမာင္ ကို စိတ္ခ်မ္းသာ သြားေစၿပီး သူ႕လီး ႀကီးခ်က္ခ်င္းမာေတာင္လာသျဖင့္ လက္ျဖင့္ အသာ ဖိထားလိုက္ရေလသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္ က မိုးမ အေနာက္မွာ ကပ္လွ်က္ရပ္ေနၿပီး သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္က မိုးမ ခါးေလးကို သိုင္းဖက္ကာ မိုးမ ဗိုက္သားေလးေပၚလက္ဝါးတင္ထားေလသည္။ ကိုေမာင္ႏိုင့္ ေရွ႕ပိုင္းက မိုးမ ဖင္ႀကီးမ်ားကို ဖိကပ္ထားၿပီး၊ သူ႕ပါးစပ္ေတြကလည္း ငံု႕ငံု႕ေလး ေနသည့္ မိုးမ လည္ကုတ္ကေလးကို နမ္းစုပ္ေနေလသည္။ မိုးမ မွာ မ်က္ႏွာ နီရဲလွ်က္ ရွိေနေသးၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို တေတာင္ေလးျဖင့္ တြန္းထုတ္ရင္း တခုခု ေျပာေနေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္မွာ အျပင္ဖက္ မွန္ျပတြင္းေပါက္ ျခားေနသျဖင့္ အသံကို မၾကားရေျခ။ တကယ္ေတာ့ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို အသံတိုးတိုးေလးျဖင့္ ေျပာေနသည္မွာ၊
“ မလုပ္ပါနဲ႕၊ မေကာင္းပါဘူး၊ ေတာ္ၾကာ ကိုကို မီးဖိုထဲ ဝင္လာရင္ ငါးပါးေမွာက္သြားလိမ့္မယ္၊ သြားပါရွင္၊ အဲလို မလုပ္ပါနဲ႕ ဦးေအာင္ႏိုင္ရယ္၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္”
ဟု၍ျဖစ္ေလသည္။ အျဖစ္အပ်က္မ်ားမွာ ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္။ မိုးမ အခုဝတ္ထားတဲ့ ဝတ္စံု မ်ိဳးႏွင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္က အေနာက္ကေန ေပြ႕ဖက္ထာၿပီး သူ႕လွ်ာႀကီးျဖင့္ မိုးမ အက်ႌလြတ္ေနရာ ပုခံုး၊ေက်ာျပင္ လက္ေမာင္း တို႕ကို ေလွ်ာက္ရက္ေပးေနသည္။ မိုးမ တေယာက္မွာလည္း သူ ညစဥ္ညတိုင္း စိတ္ကူးယဥ္ျဖင့္ အလိုးခံေနရေသာ သူက အခုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ပင္ သူ႕ကို ဖက္ထားၿပီး ကိုင္တယ္ နမ္းရံႈ႕ေနတာခံရေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပင္ ထိန္းသိမ္းဖို႕ရန္ အခက္အခဲေတြ႕ေနရသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူရဲ႕ မာေတာင္ေတာင့္တင္းေနတဲ့ လီးႀကီးကို မိုးမ ရဲ႕ ဖင္လံုးႀကီးေတြၾကားေထာက္ပြတ္ေနရင္း လက္ေတြက မိုးမ ႏို႕ေတြေပၚကို ေရာက္လာခဲ့သည္။ မိုမ ႏို႕ႀကီးေတြကို အက်ႌေပၚကပဲ သူ႕လက္ဖဝါးေတြနဲ႕ ဆုပ္ႏွယ္ေနရင္းက မိုးမ ေက်ာနဲ႕ ပုခံုးသားေလး ေတြကို လွ်ာနဲ႕ ရက္ေပးေနေတာ့သည္။မိုးမ ကလည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ႏွင့္ လွ်ာဒဏ္က လြတ္ေအာင္ ေဘစင္ေပၚကို နည္းနည္း ကုံးေရွာင္လိုက္ေတာ့လည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္လီးႀကီးက မိုးမ ဖင္ႀကီးႏွစ္လံုးၾကား ေရွာကနဲ တိုးဝင္လာသည္။
မိုးမ က သူ႕ကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ရန္ရွာေနေသာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ႏွင့္ ပါးစပ္မွ လြတ္ေအာင္ ေဘစင္ေပၚခါးကိုင္းၿပီး ပုဂံကို ငံု႕ေဆးလိုက္ေတာ့ သူ႕ဖင္ႀကီးေတြ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ေကာ့ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္မွာလည္း ကားစြင့္တက္လာေသာ ဖင္ႀကီးေၾကာင့္ သူ႕ေပါင္ျခံမွာ အိကနဲ ဖိမိသြားသလို သူ႕လီးႀကီးကလည္း ဖင္ၾကားသို႕ အေျမွာင္းလိုက္ ပြတ္မိေနေသာေၾကာင့္ လရည္မ်ား ထြက္ၿပီး ၿပီးခ်င္သလို ပင္ျဖစ္သြားရ၏။ ထိုအခါ ကိုေအာင္ႏိုင္က အေပၚပိုင္းကို လက္မမွီေတာ့သျဖင့္ မိုးမ ဒရက္ အနားမွ လွန္ကာ မိုးမ ေပါင္မ်ားကို ကိုင္ဖို႕ က်ိဳးစားေလသည္။ ထိုအခါေတာ့ မိုးမ က သူ႕အက်ႌကို အတင္း ျပန္ဆြဲခ်ၿပီး သူ႕ကိုယ္လံုးေလး ကို တေစာင္းလွည့္ကာ ရံုးထြက္ဖို႕ လုပ္လိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က လည္း သူေထာက္ထားရာမွ တေစာင္းလွည့္လိုက္ေသာ မိုးမေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ ၾကမ္းေပၚမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး မိုးမ ေပါင္လံုးေတြကို ရက္ဖို႕ က်ိုးစားျပန္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ အက်ႌအနားစကို ဆြဲလွန္ၿပီ းမိုးမ ေပါင္ေတြကို သူ႕မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး ရက္ဖို႕ က်ိဳးစားရာ မိုးမ က လည္း သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အက်ႌစ ကို ျပန္ဆြဲခ်ေလသည္၊ သို႕ေသာ္လည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ အားကို မခံႏိုင္သျဖင့္ ထို အႏၱာရယ္မွ လြတ္ရန္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး မိုးမ က ေတာင္းပန္ ျငင္းဆန္ေလသည္။
“မလုပ္ပါနဲ႕ ဦးေအာင္ႏိုင္ရယ္၊ ကိုကို က အခ်ိန္မေရြး ဝင္လာႏိုင္တယ္၊ ေတာ္ပါေတာ့၊”
အတင္းရုန္းကန္ေနေသာ မိုးမ ေၾကာင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္လည္း နည္းနည္းေတာ့ ေမာသြားၿပီး ေရွ႕ဆက္မတိုးေတာ့ပဲ ရပ္လိုက္သည္။ ေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္ေရွ႕ခန္းသို႕ ျပန္ေလွ်ာက္လာၾကရာ အိမ္ေရွ႕ခန္း၌ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို မေတြ႕သျဖင့္ အံ့ၾသသြားၾကသည္။ မိုးမ တေယာက္ စိတ္ပူသြားၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို လွည့္ၾကည့္ကာ၊
“ဟင္၊ ကိုကို ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ”
“ေတြ႕လား အခ်စ္ေလး ကိုတို႕ ဇာတ္လမ္းဆက္လို႕ ရေသးတယ္၊ ခ်စ္ေလးက ကို႕ ကို အတင္းေရာကာေရာ ရုန္းကန္ေနတာ ဘာမွလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႕”
မိုးမ က ေတာ့ စိတ္ပူပင္စြာျဖင့္ ေနရာအႏွံ႕လိုက္ရွာၾကည့္ေနရင္း၊
“ ကိုကို က ခုန ကေလးကတင္ ေဆးလိပ္ေသာက္ၿပီးလို႕ ျပန္ဝင္လာၿပီးၿပီပဲ၊ အခု ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ”
ပါးစပ္ကလည္းေျပာရင္းက ဝရံတာ တံခါး ဆီသို႕ ေလွ်ာက္သြားေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုရင္ဦးေမာင္က ဝရံတာဘက္မွ တံခါးဖြင့္ ဝင္လာရင္း၊
“ေအာ ကိုကို စီးကရက္ဗူးနဲ႕ မီးျခစ္ ဝရံတာ လက္ရမ္းေပၚမွာ ခုန ေမ့က်န္ခဲ့လို႕ ျပန္သြားယူေနတာ၊ ဘာေတြ ျဖစ္ေနၾကတာလဲ”
မိုးမ မွာ အခုမွ သက္ျပင္းခ် ႏိုင္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္က ေတာ့ အခုန စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး တရူးရူး ျဖစ္ေနရေသာ အသက္ရႈသံကို အသာေလး ေအာင့္ထားၿပီး ပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ရႈထုတ္ေနရေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ေတာ့ အျပင္မွ ေန မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ျဖစ္သမွ် အကုန္ျမင္ၿပီးေသာ္လည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ေလသသည္။
ေနာက္ ၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူတို႕ သံုးေယာက္စလံုး ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ရင္း ေယာက္်ားေတြက ရွမ္ပိန္ ေနာက္တလံုးထပ္ဖြင့္ကာ စုပ္ေသာက္ဇိမ္ခံေနၾကၿပီး မိုးမ ကေတာ့ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္တခြက္ ကို ေသာက္ေနေလသည္။ မိုးမ က သူ႕ကို ခိုးခိုးၾကည့္ေနေသာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ျပန္ၾကည့္ေနၿပီး သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ကိုရင္ဦးေမာင္က မသိမသာ အကဲခပ္လွ်က္ရွိေလသည္။ မိုးမ မွာ သူ႕ေစာက္ဖုတ္တြင္းမွ အရည္မ်ား စို႕ထြက္လာသည္ကို ခံစားရသျဖင့္ အခန္းတြင္းသို႕ ဝင္ကာ တစ္ရႈးစေလးျဖင့္ သန္႕ရွင္းေရး လုပ္လိုက္ရေသးသည္။ သန္႕ရွင္းေရး မလုပ္ခင္ သူ၏ အရည္ၾကည့္ တစိမ့္စိမ့္ထြက္လာေနသည့္ သူ႕ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို မိုးမ ကငံု႕ၾကည့္ရင္း ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ အတင္းႏိုက္ဖို႕ က်ိဳးစားေနသည္ကို ေတြးၿပီး ျပံုးမိလိုက္ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲ ျပန္ထြက္လာၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆိုဖာမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ သူ႕ ကို မသိမသာ ခိုးၿပီး အကဲခတ္ေနမည္ဆိုတာကို သိေသာ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ အလစ္မွာ ကုိေအာင္ႏိုင္အား မ်က္ေစ့တဖက္ မသိမသာ က်ဥ္းျပၿပီး စ လိုက္ေလသည္။
သူတို႕ သံုးေယာက္ အလာပသလာပ စကားစၿမီ ေျပာေနၾကရင္း ကိုရင္ဦးေမာင္က တီဗီကို ဖြင့္လိုက္ေလသည္။ အျပင္မွာက ေနဝင္သြားၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေမွာင္စျပဳလာေလၿပီ။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ထမင္းစာၿပီးေတာ့ အခ်ိဳတဲ စရာေလးေတြ ႏွင့္ ဧည့္ခံဖို႕ ေျပာလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ထရပ္လိုက္ၿပီး၊
“ေအး သူငယ္ခ်င္း မင္း တီဗီၾကည့္ေနလိုက္အုန္း၊ ငါ စားစရာေတြ ယူလာဖို႕ မိုးမ ကို ဝိုင္းကူ လုပ္ေပးလိုက္မယ္”
ဟုေျပာလိုက္ရာ၊ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ မ်က္ႏွာကို ဘယ္လိုလဲ ဟူေသာ အၾကည့္ျဖင့္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ ၿပီး တဆက္ထဲပငါ၊
“အိုးေနပါေစ၊ ရပါတယ္၊ က်မ ဘာသာပဲ လုပ္လိုက္ပါ့မယ္၊ ကိစၥမရွိပါဘူး”
သို႕ေသာ္လည္း ကိုေအာင္ႏိုင္ က အတင္းေရာကာေရာကို ကူညီခ်င္ေၾကာင္း ေျပာေနသလို၊ မိုးမ ကလည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ ကိုပဲ ဘာေျပာမလဲ စူးစိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က၊
“ကဲပါကြာ သူကူညီခ်င္ေနခ်င္တယ္ ဆိုလည္း ကူညီပါေစ ခ်စ္ေလးရယ္”
ေျပာလိုက္သျဖင့္၊ မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္ ထြက္သြားေသာ မိုးမ အေနာက္သို႕ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ကမန္းကတန္း ထလိုက္သြားေလေတာ့သည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ အေနာက္ကို အျမန္ေလွ်ာက္လိုက္သြားၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္မေရာက္မီ လမ္းၾကားေလး တြင္ လက္လွမ္းဆြဲလိုက္ ၿပီး မိုးမ ကို အခန္းနံရံမွာ တြန္းကပ္လိုက္ကာ မိုးမ မ်က္ႏွာကို နမ္းရံႈ႕ဖို႕ က်ိဳးစားေတာ့သည္။ မိုးမ က အသံတိုးတိုးေလးျဖင့္ ျငင္းဆန္ၿပီး ရံုကန္ေသာ္လည္း ကိုေအာင္ႏိုင္က အတင္းဖက္ကာ နံရံမွာ တြန္းကပ္လိုက္ေသာ ရုံးရင္းဆန္ခတ္အသံေလးမ်ားမွာ ကိုရင္ဦးေမာင္ အသံက်ယ္က်ယ္ဖြင့္ထားေသာ တီဗီသံေအာက္မွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ အေနႏွင့္ကလည္း ကိုေအာင္ႏိုင္ တေယာက္ အဲေလာက္ လွ်င္ျမန္စြာ လႈပ္ရွားလိမ့္မည္ဟု မတြက္ထားလိုက္မိခဲ့။ ထို႕ေၾကာင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္ ၾကားေအာင္၊
“အင္း ခင္ဗ်ားတို႕ အစားအေသာက္ေတြ ျပင္ဆင္ေနတုန္း က်ေနာ္ အျပင္ထြက္ ေဆးလိပ္ေသာက္လိုက္အုန္းမယ္ ေနာ္”
ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ဆီမွ စကားသံစထြက္လာေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ က သူ႕လႈပ္ရွားမႈကို ရုတ္တရက္ရပ္ကာ နားေထာင္လိုက္ခ်ိန္၊ မိုးမ က အတင္းရုန္းထြက္ကာ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သို႕ ေျပးထြက္သြားေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ ဝရံတာ တံခါးဖြင့္ထြက္သြားသံၾကားသည္ႏွင့္ မိုးမ ေနာက္သို႕ ခပ္သုတ္သုတ္လိုက္သြားေတာ့သည္။ အခုေတာ့ မိုးမ ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းေတြ႕ၾကေလၿပီ။
“ကဲ ခ်စ္ေလးေရ၊ ကို တို႕ အနည္းဆံုး ငါးမိနစ္ေလာက္ေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ရၿပီ၊ သူလည္း စီးကရက္ တလိပ္မကုန္မျခင္း ျပန္ဝင္လာမွာ မဟုတ္ဘူး၊ အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်လိုက္ရေအာင္”
ကိုေအာင္ႏိုင္က ဒီတခါေတာ့ မိုးမ ကို အတင္းပင္ သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္ကာ မိုးမ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကို လွမ္းစုပ္ေတာ့သည္။ သူ႕လက္ကလည္း မိုးမ ဒရက္စ္ ေအာက္အနားစ ကိုလွန္တင္ၿပီး ေပါင္ခြၾကားကို လွမ္းကိုင္ကာ ပန္တီကို ဆြဲခၽြတ္ခ်ဖို႕ လုပ္ေလသည္။ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ကို သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ တြန္းကာ ေတာင္းပန္သည့္အသံေလးျဖင့္၊
“အိုး မလုပ္ပါနဲ႕၊ က်မ တို႕ အခု အဲလို မလုပ္သင့္ဘူးေလ”
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ စကားကို မၾကားဟန္ျပုကာ မိုးမ ပုခံုးသားေလးကို မနာေအာင္ ဖြဖြေလး ကိုက္လိုက္ရင္းက၊
“ ခ်စ္ေလး ရယ္ ကို အရမ္းကို ထန္ေနၿပီကြာ၊ ခနေလး နဲ႕ ကို ၿပီးသြားမွာပါ၊ ကို႕ကို ခ်စ္ေလး ထဲ ထည့္ခြင့္ေပးပါကြာ၊ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ေဆာင့္လိုက္တာနဲ႕ ကို ၿပီးသြားမွာ၊ ကို႕လေရေတြ ခ်စ္ေလး ရဲ႕ ေပါင္လွလွေလး ေတြ ေပၚမွာ ပန္းထြက္သြားတာ ခ်စ္ေလး ေတြ႕ရမွာ ေသျခာတယ္”
မိုးမ က သူ႕ပုခံုးလည္တိုင္ တို႕ကို စုပ္နမ္းေနေသာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ပါးစပ္ႀကီး သူ႕ႏူတ္ခမ္းေလးဆီကို တိုးကပ္လာတာ့ မ်က္ႏွာကို ေဘးလွည့္ေရွာင္လိုက္ရင္းက၊
“ ဟင့္အင္း၊ ဟင့္အင္း၊ အခု ခ်ိန္ မေကာင္းေသးပါဘူး၊ မလုပ္ပါနဲ႕၊ က်မ ကို သနားပါအုန္း၊ အခ်ိန္က်လာရင္ က်မ ရွင့္သေဘာက်၊ ခြင့္ေပးပါ့မယ္”
မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ ရင္ခြင္တြင္းမွာ ရုန္ကန္လႈပ္ရွားေနရသည္၊ ကိုေအာင္ႏိုင့္လက္ေတြက လည္း အျငိမ္မေန၊ အခုလက္တဖက္က မိုးမ ႏို႕တလံုးေပၚအုပ္ကိုင္ ဆုပ္ႏွယ္ရင္း ေနာက္တဖက္က မိုးမ ေပါင္ခြဆံုမွာ အုပ္ကိုင္ၿပီး ပန္တီကို ဆြဲခၽြတ္ဖို႕ က်ိဳးစားေနသည္။
မိုးမ အတင္းရံုးကန္ေနမႈေၾကာင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္က အတင္း ဖက္ထားရာမွ ေလွ်ာ့ေပးလိုက္ၿပီး မိုးမ ကို မီးဖိုခန္းနံရံ မွာ တြန္းကပ္ရင္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မ်က္လံုးခ်င္းစံု ၾကည့္လိုက္ၿပီး၊
“ကဲ အဲဒါဆိုရင္လည္း ကို႕ ကို မင္းရဲ႕ ခ်ိဳျမိန္လွတဲ့ ႏူတ္ခမ္းလွလွေလးကို နမ္းခြင့္ပဲ ေပး၊ အဲဒါဆိုရင္ ကို အခု ဘာမွ ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘူး၊ အနမ္းေလး တခုပဲ ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ၾကာၾကာေလး နမ္းခြင့္သာေပး”
မိုးမ တေယာက္ ျငင္းဆိုဖို႕ အားမရွိေတာ့၊ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ရိုးပေလး ကစားေနသလို ခံစားေနရသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ မီးဖိုခန္းအျပင္ မွန္ျပတင္းေပါက္မွ ေန၍ အျဖစ္အပ်က္အလံုးစံုကို လွမ္းျမင္ေနရေလသည္။ အျပင္ဘက္မွာ က အရမ္းေမွာင္ေနၿပီး မီးဖိုခန္းထဲမွာ လင္းထိန္ေနေတာ့ သူ႕ကို လွမ္းျမင္ရမွာ ပူစရာမလို၊ သူလည္း ပုန္းကြယ္မေနေတာ့ပဲ ျပတင္းေပါက္ဝနားမွ ကပ္ကာ ေသျခာၾကည့္ေနေလသည္။
မိုးမ မွာ နံရံ ကို ေက်ာမွီကပ္လ်က္၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ လက္ႏွစ္ဖက္က မိုးမ ကိုယ္လံုးေလးရဲ႕ တဖက္တခ်က္မွာ၊ မိုးမ ကို မလႈပ္သာေအာင္ထိန္းထားသည္။ မိုးမ တေယာက္ ျငင္းဆန္ဖို႕ရာ မစြမ္းသာၿပီ၊ကိုေအာင္ႏိုင္ က မိုးမ ေမးေစ့ေလးကို သူ႕လက္တဖက္ျဖင့္ မပင့္လိုက္ၿပီး တိုးတိုးေလး၊
“ ခ်စ္ေလး ရယ္ မင္းေလး က အရမ္းကို ေခ်ာေမာ လွပလြန္းပါတယ္ကြယ္၊ မင္းရဲ႕ ႏူတ္ခမ္းေလးေတြက ၾကည့္ရတာနဲ႕ ကို ခ်ိဳျမိန္လြန္းလွပါတယ္၊ ကို႕ဘဝမွာ အခ်ိဳဆံုးအနမ္း ျဖစ္မယ္ ဆိုတာ ကိုေလာင္းရဲပါတယ္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ ခ်စ္ေလး ရဲ႕ ႏူတ္ခမ္းလွလွေလး ကို ဖြင့္ဟ ေပးပါလား ၊ ခ်စ္ေလးရဲ႕ လွ်ာကေလးကိုလည္း ကို က စုပ္ ၿပီး နမ္းခ်င္လို႕ေလ၊ ခ်စ္ေလး လည္း ကို႕ရဲ႕ အနမ္းေတြကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မွာပါ”
မိုးမ က မ်က္လံုးေလး ေတြကိုပိတ္ၿပီး သူ႕ႏူတ္ခမ္းေလး ေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဟတတလုပ္ေပးလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ႏူတ္ခမ္းေတြက သူ႕ႏူတ္ခမ္းေတြအေပၚမွာ ဖိကပ္လာတာကို ခံစား လိုက္မိသလို၊ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လွ်ာႀကီးကလည္း သူ႕ပါးစပ္ထဲ တိုးဝင္လာတာကို ခံစားလိုက္ရသည္။ မိုးမ က သူ႕လွ်ာကေလးကိုလည္း အသာထိုးထုတ္လိုက္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က အသာေလး စုပ္ယူလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္၏ ေႏြးေထြးလွေသာ ပါးစပ္ က သူ႕လွ်ာကေလးကို ႏွင့္ သူ႕ႏူတ္ခမ္းတစံ႔ုလံုးကို ငံုစုပ္ယူတာ ခံေနရေတာ့ မိုးမ လက္ေတြက အလိုလို ကိုေအာင္ႏိုင့္ ေက်ာ္ျပင္ႀကီး ကို သိုင္းကာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္ထားမိလိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က လည္း မိုးမ တေယာက္ သူ႕အနမ္းေတြႊ ၾကားမွာ နစ္ေမ်ာေနတုန္း လက္ေတြကို အလုပ္ေပးလိုက္သည္။ မိုးမ က မ်က္ေစ့ေလး ေတြႊ ေမွးၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ အနမ္းအစုပ္ေအာက္မွာ လႊင့္ေမ်ာေနတုန္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ေတြက မိုးမ ကိုယ္အေနာက္ဖက္က ဝတ္စံုကို မလိုက္ၿပီး မိုးမ ဖင္လံုးႀကီးေတြကို ပင္တီေပၚကေနပြတ္ေပးေနလိုက္သည္၊ ၿပီးေတာ့ ပင္တီ ေအာက္မွ လက္ေခ်ာင္းကို တိုးဝင္ၿပီး ဖင္လံုးႀကီးေတြကို ဖ်စ္ညွစ္လိုက္သည္၊ အေရွ႕ဖက္မွာလည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ မာေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးက မိုးမ ဗိုက္သားဆီးခံုကို ဖိကပ္ထားေလသည္။ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ၏ ခ်ိဳျမိန္လွေသာ လွ်ာကေလးကို စုပ္ၿပီး အရသာ ခံေနစဥ္ မိုးမ ကလည္း အတူတူ ပင္ ရမက္ျပင္းျပင္း ေလးျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လွ်ာကို သူ႕ ခ်စ္သူေဟာင္း သို႕မဟုတ္ ေယာက္်ား ျဖစ္သူ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို နမ္းေနမိသကဲသို႕ ျပန္စုပ္ယူေနမိေလသည္။ မိုးမ တေယာက္ ခုေတာ့ ကာမ လိႈင္းၾကားမွာ ေလာေလာဆယ္ အသိစိတ္ေလး ေပ်ာက္ေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ဘာေတြ လႈပ္ရွားေနမွန္းကို သတိမထားမိေတာ့ပဲ၊ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ပုခံုးျပင္ႀကီးကိုသာ ဖက္ထားရင္း ႏွစ္ေမ်ာေနမိေတာ့သည္။
ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္တဖက္က မိုးမ အက်ႌ ပုခံုးသိုင္းႀကိုး ႏွင့္ ဘရာဇီယာႀကိဳး ကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း လက္ေမာင္းေပၚဆြဲခ် လိုက္ရာ ရုတ္တရက္ မိုးမ ႏို႕တလံုးမွာ ခုန္ထြက္လာရေလသည္။ ထိုအခါ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ပါးစပ္မွ အနမ္းကို ရုတ္တရက္ခြာလိုက္ၿပီး မိုးမ ႏို႕သီးေခါင္းကို ငံုကာ အတင္းစုို႕ေလေတာ့သည္။ မိုးမ မွာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ေခါင္းမွ ဆံပင္ေတြကို လက္ထုိးဖြ ကာ ပါးစပ္မွလည္း ျငီးျငဴလိုက္မိေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း မိုးမ မ်က္လံုးမ်ား ရုတ္တရက္ပြင့္လာၿပီး အိပ္မက္မွ လန္႕ႏိုးသလိုလဲ ျဖစ္ကာ၊ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို အသာေလး တြန္းထုတ္လိုက္ေလသည္။ သူ႕ဘရာႏွင့္ အက်ႌပုခံုးႀကိဳးမ်ားကို ျပန္ဆြဲတင္လိုက္ၿပီး ေအာက္မွ ပင္တီကို လည္း ဆြဲဆန္႕ကာ ေနရာျပန္ခ်လိုက္သည္။
“ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ၊ ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ၊ ရွင္လဲ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ကို ဒီေလာက္ ကဲခြင့္ရရင္ ေက်နပ္ပါေတာ့၊ က်မ စားစရာေတြ ယူသြားေတာ့မယ္” ဟု ဆိုတာ ထြက္သြားေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ ကေတာ့ မိုးမ တေယာက္ တင္ပါးလံုးေတြ တလံုးခ်င္း လႈပ္ခါကာ ေလွ်ာက္သြားသည္ကို အေနာက္ကေန လွမ္းၾကည့္ရင္း တံေတြးကို ဂလုကနဲ မ်ိဳခ်လိုက္မိေလသည္။
အခန္း ၁၉။ ကိုေအာင္ႏိုင္ မိုးမ ကို ဆက္ႀကိဳးစားျခင္း။
ကိုရင္ဦးေမာင္ က ထိုအရာအားလံုးကို အစအဆံုးေစာင့္ၾကည့္ၿပီးမွ အတြင္းကို ျပန္ဝင္လိုက္သည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ စားၾက ေသာက္ၾကရင္း ျဖင့္ အရွိန္ေလး နည္းနည္း ရလာၿပီး အာလည္း နည္းနည္းသြက္လာၾကသည္။ မိုးမ ကေတာ့ မီးဖို ႏွင့္ အိမ္ေရွ႕ ကို သြားခ်ည္ ျပန္ခ်ည္၊ စားစရာမ်ားကို ယူလာလိုက္၊ စားၿပီးေသာ ပုဂံခြက္ေယာက္မာ်းကို ျပန္သိမ္းသြားလိုက္ ျဖင့္ အလုပ္ရႈတ္ေနေလသည္။ မိုးမ မီးဖိုဖက္ကို ထြက္သြားတိုင္း ကိုရင္ဦးေမာင္က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို တုိးတိုး တိုးတိုး ျဖင့္ ဘယ္လိုလဲ၊ မိုးမ ကို သေဘာက် ေနပလား စသည္ျဖင့္ ေနာက္သလို အတည္လိုျဖင့္ ေမးလိုက္ စလိုက္ လုပ္ေနေလသည္။ နည္းနည္း လညး္ မူးလာၿပီမို႕ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ ပါးစပ္လည္း သိပ္မထိန္းေတာ့ေျခ။
ကိုေအာင္ႏိုင္က လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ မူးၿပီး ေဒါင္းသြားပါေစဟု က်ိတ္ဆုေတာင္းေနေလသည္။ အဲဒါမွ ဒီဘဲ မိန္းမ ကို အိပ္ယာထဲ ေခၚသြားၿပီး လိုးလို႕ ရမည္ဟု ေတြးေနသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ သူတို႕ကို ၁၅ မိနစ္ေလာက္သာ အခ်ိန္ေပးလိုက္၊ သူ မိုးမ ကို ေသျခာေပါက္ ပါးစပ္ေရာ၊ ေစာက္ဖုတ္ကိုပါ လိုးလို႕ ရမည္ဟု ကိုေအာင္ႏိုင္က ယံုၾကည္မိသည္။ သို႕ေပမဲ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ ရွိေနသ၍ကေတာ့ မိုးမ က သူ႕ကို အဲလို ခြင့္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေသျခာသည္။ အဲဒါက ေတာ့ သူ႕တြက္ကိန္းေပါ့ေလ။
ခနေနေတာ့၊ သူတို႕ ညစာ စားၾကသည္။ ေယာက္်ား ေလး ႏွစ္ေယာက္စလံုး နည္းနည္း မူးေနၾကၿပီမို႕ စကားေတြလည္း ထပ္ေနၾကသည္။ မိုးမ ကေတာ့ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ေျပာေန ဆိုေနပံုမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ရီေမာေနေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို လည္း ဒီေလာက္ေတာင္ ေသာက္ရသလားဟု နည္းနည္း ေတာ့ဆူပူမိေသးသည္။ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို လည္း လွမ္းလွမ္း ၾကည့္ေနမိသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ မူးေနၿပီမို႕ သူတို႕ လည္း စကားကို သိပ္ထိန္း စရာ မလိုပဲ ေျပာဆိုလို႕ ရေနၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္က လည္း သိပ္သတိမထားမိႏိုင္ေတာ့သည္ကို မိုးမ သေဘာေပါက္သည္။ မိုးမ က စားစရာေတြ ကို လာထားတိုင္း ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ တင္ပါးမ်ားကို စသလို ေနာက္သလို ျဖင့္ ပုတ္လိုက္ ညွစ္လိုက္ လုပ္ေလသည္။ မိုးမ တကိုယ္လံုးကိုလည္း ကိုေအာင္ႏိုင္ တေယာက္ သူတို႕ ေရွ႕ မွာ ရွိေနတာကို ေမ့ေနသလို ျဖင့္ ဟိုကိုင္ ဒီကိုင္လုပ္ေသးသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က အဲလို လက္သရမ္းတိုင္း ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ပိုၿပီး စိတ္ေတြ ထန္လာရသည္။ မိုးမ ကလည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို မနာလို ပိုျဖစ္ရေအာင္ သူ႕ေယာက္်ား ေပါင္ေပၚ ထိုင္လိုက္ သူ႕ႏို႕ႀကီးေတြႏွင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ ပုခံုးကို ဖိကပ္ျပလိုက္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ ပါး ႏူတ္ခမ္းတို႕ ကို နမ္းျပလိုက္လုပ္ေနေလသည္။ လုပ္ေနရင္းက လည္း မ်က္လံုးေတြက ကိုေအာင္ႏိုင့္ ဖက္ကို လွမ္းလွမ္း ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ မိုးမ တေယာက္ သူလုပ္ေနသည္က ျခေသၤ့ကို ပိုၿပီးေတာ့ ဆာေလာင္လာေအာင္ ဆြေပးေနသလို ျဖစ္ေနသည္ ဆိုတာကိုေတာ့ သူမသိေျခ။
ကိုေအာင္ႏိုင္ က အိမ္သာထဲ ဝင္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္၊ မိုးမ တေယာက္က ညေနစာစားၿပီးသြားေသာ ပုဂံမ်ားကို ေဆးေၾကာေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က အိမ္သာထဲမွ ထြက္လာလာျခင္း မိုးမ ဆီသို႕ အျမန္ေလွ်ာက္လာၿပီး မိုးမ တကိုယ္လံုးကို ေလ်ာက္ကိုင္ေလေတာ့သည္။ မိုးမ ကလည္း ထိုင္ခ်လိုက္၊ ေဘးကို ဖယ္ရုန္းလိုက္ျဖင့္ သူ႕ကို ဖက္ထားကာ သူ႕ႏူတ္ခမ္း ႏို႕မ်ားကို နမ္းရံႈ႕ရန္ႀကိဳးစားေနသည့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ရန္မွ လြတ္ေအာင္ က်ိဳးစားရွာသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က လည္း မိရာ လွမ္းဆြဲရာ မိုးမ ဘရာဇီယာႀကိဳးႏွင့္ ဘေလာက္စ္ ပုခံုးသိုင္းႀကိဳး တို႕ ကို လက္ေမာင္းေပၚသို႕ ဆြဲခ်လိုက္မိၿပီး မိုးမ ဂ်ိဳင္းေနရာကိုလည္း လွမ္းရက္လိုက္ျပန္သည္။ မိုးမ မွာ ရုတ္တရက္ ဂ်ိဳင္းကို အရက္ခံလိုက္ရသျဖင့္ ကိုယ္ကေလး ပင္တံုခါသြားၿပီး ေတာင္းပန္ရွာေလသည္။
“မလုပ္ပါနဲ႕ ရွင္၊ ေတာ္ပါေတာ့၊ ရွင္ ေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီ၊ ဒါမ်ိုး မလုပ္သင့္ဘူးေလ၊ က်မ မႀကိဳက္ဘူးေနာ္၊ ရပ္ေတာ့ က်မ ေအာ္လိုက္ေတာ့မယ္”
အမူးသမားေတြရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း အေျပာခံလိုက္ရသည္ကို ေဒါပြၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ မိုးမကို ျပန္ေအာ္လိုက္ေလသည္။
“ဘာကြ၊ မင္းက ေအာ္လိုက္မယ္၊ဘာကို ေအာ္မွာလည္း၊ ငါက မင္းကို လိုးခ်င္ ေနသလို မင္းကလဲ အလိုးခံခ်င္ေနတာပဲ၊ မင္းရဲ႕ အိပ္ယာထဲ အခုသြားၾကရေအာင္ ငါ့လီးက မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ငါအိမ္မျပန္ခင္ မင္း ကို ေကာင္းေကာင္းလိုးျပစ္လိုက္မယ္၊ မင္းေယာက္်ား ကလည္း ျဖစ္ေစခ်င္ေနတာ ငါသိတယ္”
အနည္းငယ္ ယိုင္ထိုးေနေသာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ေဒါသထြက္သြားေသာ မိုးမ က ေဆာင့္တြန္းလိုက္ရာ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ေက်ာ မွာ နံရံႏွင့္ ကပ္ထားၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ ထိုင္ရက္က်သြားေလသည္။
“ဟဲ့ ေစာက္ေကာင္၊ ငါက နင္ႀကိဳက္တာ လုပ္လို႕ရမဲ့ ဖာသည္မ မဟုတ္ဘူးဟဲ့၊ ေတာ္ၿပီ ဆိုရင္ ေတာ္လိုက္ေတာ့ေပါ့၊ ေနာက္တခါ ငါ့ကို လာထိရဲ ထိၾကည့္ နင့္ကို အိမ္ထဲက ကန္ထုတ္ျပစ္လိုက္မယ္”
ေျပာရင္း ဆိုရင္းႏွင့္ မိုးမ တေယာက္ ေဆးလက္စ ပုဂံခြက္ေယာက္မ်ားကို ထားခဲ့ကာ အိမ္ေရွ႕သို႕ ထြက္သြားေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ၾကမ္းေပၚမွာ ထိုင္လွ်က္က သူေျပာမိသည့္ စကားမ်ား လြန္သြားၿပီ ဆိုတာကို သိလုိက္ရၿပီး၊ ကိုယ့္ေခါင္းကိုယ္ ျပန္ကုတ္မိရင္း၊
“ေစာက္ျပႆနာပဲ ငါလခီြးမွ ပဲ ငါစကားမွားသြားၿပီ၊ ငါမူးေနၿပီ၊ မေကာင္းေတာ့ဘူး ငါသူ႕ကို သြားေတာင္းပန္မွ ရေတာ့မယ္”
မိုးမ မွာ ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ဘတ္ေပၚေခါင္းတင္ေမွးၿပီး ထိုင္လွ်က္ ကိုရင္ဦးေမာင္က ေတာ့ တီဗီ ကို သာစူးစိုက္ၾကည့္ေနကာ သူ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ အိမ္သာထဲမွာပဲ ရွိေနေသးသည္ဟု ထင္ေနသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က ဧည့္ခန္းထဲ သို႕ ေလွ်ာက္ဝင္လာၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ လင္မယားထိုင္ေနေသာ ဆိုဖာေပၚမွာ မိုးမ ေဘး၌ ခတ္တည္တည္ျဖင့္ ဝင္ထိုင္လိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ထိုသို႕ ဝင္ထိုင္လိုက္ သည္ႏွင့္ မိုးမ ကရုတ္တရက္ ထ ၿပီး ေနရာေျပာင္းထိုင္ဖို႕ ျပင္လိုက္ေသာလည္း ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ လက္ေမာင္းတဖက္ကို ဆြဲထားကာ ျပန္ထိုင္ဖို႕ ေျပာလိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ရီေမာလိုက္ၿပီး ၊
“ေဟး ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ”
ဟု ေမးလိုက္ေလသည္။ မိုးမ မ်က္ႏွာမွာ ေဒါသေၾကာင့္ နီရဲေနေသးၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ ကို စားေတာ့ ဝါးေတာ့မလို ၾကည့္ေနစဥ္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က ပါ မိုးမ ကို ခနထိုင္ပါအုန္းဟု ေျပာလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က၊
“ကိုရင္ဦးေမာင္ မင္း အမ်ိဳးသမီး ငါ့ေျပာလိုက္တဲ့ စကား နည္းနည္းလြန္သြားလို႕ ေဒါသ ျဖစ္ေနတယ္၊ ငါ့မွားသြားတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႕ ေျပာေပးပါကြာ”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး တဟားဟားျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
“သူေဒါသ ျဖစ္တာကို စိတ္မရွိပါနဲ႕ဗ်ာ၊ သူလည္း တျခားမိန္းမ ေတြလိုပါပဲ၊ တခါတေလ ေတာ့ စိတ္ဆိုးတတ္တာေပါ့ေလ။ ခင္ဗ်ားပဲ ေခ်ာ့လိုက္အုန္း၊ က်ေနာ္ ဝရံတာ မွာ ေဆးလိပ္ထြက္ေသာက္လိုက္အုန္းမယ္”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မတ္တတ္ရပ္ၿပီး အျပင္ထြက္မလို႕ ျပင္ေတာ့ ကိုယ္ က ယိမ္းထိုးသြားၿပီး လဲမလို ျဖစ္သြားသျဖင့္ မိုးမ က ကမန္းကတမ္း ထရပ္ကာ တြဲလိုက္ရသည္။
“ ကိုကို၊ ကိုကိုမူးေနၿပီ၊ ေတာ္ၾကာ လဲက်သြားမွာစိုးရတယ္၊ အျပင္ထြက္မေနပါနဲ႕ေတာ့ အိမ္ထဲ မွာပဲ ေသာက္ပါလား၊ မီးခိုးေတြ အျပင္ထြက္သြားေအာင္ ျပတင္းေပါက္ေတြ ဖြင့္လိုက္မယ္ေလ”
သို႕ေသာ္လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္က စိတ္မပူနဲ႕ သူအဆင္ေျပပါတယ္ ဆိုၿပီး အတင္းေျပာဆိုကာ ထြက္သြားသျဖင့္ မိုးမ မွာ ဝရံတာ ထြက္သည့္ တံခါးဝမွ စိတ္ပူစြာေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က လက္ဟန္ျဖင့္ မိုးမ ကို အထဲသို႕ ျပန္ဝင္သြားရန္ ေျပာလိုက္ သည္။
မိုးမ က ခန္းစီး လိုက္ကာ ကို ကိုင္ကာ ရပ္ေနရင္းက ကိုေအာင္ႏိုင္ ထိုင္ေနေသာ ဘက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ မွာေတာ့ မ်က္ႏွာမွာ ဘာမ်ားျဖစ္မလဲဟု စိုးရိမ္ေသာ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ ထိုင္ေနတာကို သူ႕မ်က္စ ျဖင့္ ျမင္လိုက္ရသည္။ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ ဖက္ကို လွည့္လိုက္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္လိုက္သည္။ မိုးမ က လက္ႏွစ္ဘက္ကို ပိုက္လွ်က္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ၾကည့္ကာ၊
“က်မ ရွင့္အနားကို မလာဘူး”
ဟု ေျပာလိုက္သည္။ မိုးမ ေျပာလိုက္သည့္ပံုေလးမွာ ကေလးတေယာက္က သူ႕ကို စသည့္သူ ကို စိတ္ဆိုးၿပီး ရန္ေတြ႕သည့္ပံုေလး ျဖစ္ေနေလသည္။ မိုးမ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကို စိုရိမ္ၿပီး ရပ္ၾကည့္ေနတုန္းက မိုးမ ဝိုင္းစက္ေနေသာ တင္ပါး လံုးမ်ားကို ၾကည့္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ သြားရည္က်ေနရေလသည္။ မိုးမ အခုလို သူ႕ကို လက္ပိုက္ၾကည့္ကာ ေျပာေနေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ သူ႕လက္ဝါးႏွစ္ခုကို တခုႏွင့္ တခု လက္ေခ်ာင္းမ်ားယွက္ပူးကာဆုပ္လွ်က္ ေခါင္းကိုလည္း ကိုင္းၿပီး ေတာင္းပန္ခယသည့္ပံုလုပ္လွ်က္ခြင့္လႊတ္ဖို႕ ေတာင္းပန္ေလသည္။
“ကိုယ္ အရမ္းအရမ္းကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္ကြာ၊ ကိုယ့္ အျပဳအမူအေျပာအဆိုေတြ ရိုင္းစိုင္းသြားတာကို ခြင့္လႊတ္ပါကြာ၊ ကိုယ့္ပါးစပ္က မဟုတ္ကဟုတ္က ထြက္သြားတာအတြက္ အရမ္းကို အားနာ မိပါတယ္။ ကိုယ့္ကို ဧည့္သည္တေယာက္အေနနဲ႕ တင္းတင္းမာမာ ႀကီးေတာ့ မဆက္ဆံပါနဲ႕ကြာ ၊ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ကိုယ္နည္းနည္းမူး သြားလို႕ အဲလို မဟုတ္က ဟုတ္က စကားေတြ ပါးစပ္က ထြက္သြားရတာပါ၊ ကိုယ္အဲလို လူစားမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ ကဲၾကည့္၊ မိုးမ လို လွပတဲ့ မိန္းခေလး တေယာက္က အဲလို ေဒါသ ထြက္ေနရင္ ၾကည့္လို႕မေကာင္းပါဘူးကြာ၊ မိုးမ က ျပံဳးေနတာ ပိုလွတယ္ကြာ၊ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ပါကြာ ေဒါသလည္း ေျပပါေတာ့လို႕ ေနာ္ေနာ္၊ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ”
ကိုေအာင္ႏိုင္ ၏ မ်က္ႏွာ အမူအယာႏွင့္ ခခယယ ေတာင္းပန္ေနမႈေၾကာင့္ မိုးမ ျပံဳးလိုက္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ နားေလွ်ာက္သြားကာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ေခါင္းကို ေခါက္သလိုေလး လုပ္လိုက္ရင္း၊
“ အဲဒါဆိုရင္ ေနာက္ မိန္းခေလးတေယာက္ နဲ႕ အတူရွိေနတုန္း ဘယ္ေတာ့မွ မူးေအာင္ မေသာက္နဲ႕၊ အရူးရဲ႕”
ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္၊ ကိုေအာင္ႏိုင္က ထိုလက္ကို ဆြဲယူလိုက္ရာ မိုးမ ကိုယ္လံုးေလး ကိုေအာင္ႏိုင့္ ေပါင္ေပၚသို႕ ထိုင္ရက္ က်သြားေတာ့သည္။ ရုတ္တရက္မို႕ မိုးမ ဒရက္ အနားစေလးမွာ လွန္ၿပီး ေပါင္ရင္းနား အထိ တက္သြားရာ၊ မိုးမ ေပါင္လံုးႀကီးမ်ားက ေဖြးကနဲ ေပၚလာေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္မ်ားက ထိုေပါင္ေပၚသို႕ ခ်က္ခ်င္းေရာက္သြားၿပီး ပြတ္သတ္ေပးလိုက္ရင္းက မိုးမ ပါးစပ္ကို နမ္းစုပ္ရန္ႀကိဳးစားေလသည္။ မိုးမ က သူ႕ေခါင္းကို ယမ္းလိုက္ရင္း ဝရံတာဘက္ ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္းက၊
“မလုပ္နဲ႕၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ ဟိုကေန အကုန္လံုးျမင္ေနရတယ္၊ လြတ္ပါ”
မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ေပါင္ေပၚမွ ကမန္ကတန္းထရပ္ လိုက္ကာ ဝရံတာဖက္ကို လွည့္ၾကည့္ရင္း မီးဖိုဘက္သြားသည့္ လမ္းၾကားေလးသို႕ ေရွာက္သြားလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က၊ အင္း မိုးမ က သူ႕ေယာက္်း ဒီေနရာကို လွမ္းျမင္ႏိုင္တယ္ ဆိုၿပီး မီးဖိုဖက္ကို ေလွ်ာက္ထြက္သြားတဲ့သေဘာက ငါ့ကို သြယ္ဝိုက္ၿပီးေတာ့ အခ်က္ျပသြားတာလား။ ဒီေနရာမွာ မေကာင္းဘူး ဟိုေနရာကို လာခဲ့ဆိုတဲ့သေဘာလား၊ စမ္းၾကည့္တာေပါ့ကြာ၊
ကိုေအာင္ႏိုင္ မိုးမ ေနာက္ ေလွ်ာက္လိုက္သြားေတာ့ မိုးမ ကို မီးဖိုသြားသည့္ လမ္းၾကားမွာ အခန္းနံရံကို မွီၿပီး ရပ္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ေရွ႕မွာ သြားရပ္လိုက္ၿပီး မိုးမ ကို အခန္းနံရံမွာ ကပ္သြားေအာင္ သူ႕ကိုယ္ႏွင့္ ဖိကပ္လိုက္သည္၊ မိုးမ ႏို႕ႀကီးမ်ားမွာ သူ႕ရင္ဘတ္မွာ အိကနဲ လာဖိေလသည္။ မိုးမ မွာ မ်က္လံုးမ်ား ပိတ္လွ်က္ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ထားလွ်က္ သူ႕ကို နမ္းပါေတာ့ဟု ပံုစံမ်ိုးေလး လုပ္ထားေလသည္။
အျပင္ဖက္မွ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကေတာ့ မီးဖိုဖက္ကို သြားဖို႕ ဝရံတာကို ပတ္သြားရာ မူးေနသျဖင့္ ေျခေခ်ာ္နင္းမိၿပီး ေအာက္ဖက္ကို ေခ်ာ္က်ေတာ့မလိုျဖစ္သြားေလသည္။ မီးဖိုဖက္သြားသည့္လမ္းမွာ ဝရံတာလက္ရမ္း မရွိသျဖင့္ ေမွာင္ထဲမွာ ေျခေခ်ာ္က်ပါက ေအာက္သို႕ ျပဳတ္က်ၿပီး အသက္ပင္ဆံုးရံႈးသြားႏိုင္သျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ အေတာ္လန္႕သြားသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဝရံတာသို႕ ျပန္ထြက္လာရေလသည္။ မီးဖိုဖက္မွာ မိုးမ တို႕ ဘယ္လို ျဖစ္ေနၾကၿပီလဲ ဆိုတာကို သြားေခ်ာင္းခ်င္ေသာ္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ အိမ္ေရွ႕ဖက္သို႕ပင္ျပန္ထြက္လာရေလသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ပါးႏွစ္ဖက္ကို သူ႕လက္ျဖင့္ ဖ်စ္လိုက္ကာ မိုးမ ႏူတ္ခမ္းေတြကို ပြင့္ဟလာေစေလသည္ ထိုအခါမွ မိုးမ ပါးစပ္ထဲသို႕ သူ႕လွ်ာကို ထိုးထည့္လိုက္ၿပီး မိုးမ ကို ေစာေစာတုန္းက လို စုပ္ေပးဖို႕ေျပာလိုက္ေလသည္။ မိုးမ ကလည္း သူ႕ပါးစပ္တြင္းဝင္လာေသာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လွ်ာႀကီးကို စုပ္ေပးေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လက္ေတြကို လႈပ္ရွားေပးျပန္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လက္ေတြကို မိုးမ ဝတ္စံုေအာက္မွ တိုးးဝင္ၿပီး မိုးမ ေပါင္လံုးမ်ားကို ပြတ္ေပးရင္း ပန္တီေလးထိ ေရာက္ေအာင္ ပြတ္ေပးေလသည္။ မိုးမ ကလည္း မျငင္းဆန္ေတာ့ပဲ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္မာ်းကို လႊတ္ေပးထားၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ ပါးစပ္ခ်င္း စုပ္နမ္းေနမႈမွာ သာယာေနၿပီး ျငီးသံေလးမ်ားပင္ ထြက္လာေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က အရမ္းကို စိတ္လႈပ္ရွားလာၿပီး မိုးမ ပန္တီေလးကို ေအာက္သို႕ နည္းနည္းဆြဲခ်လိုက္ရင္းက သူ႕ေဘာင္းဘီ ဇစ္ကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ က နမ္းေနရာမွ ပါးစပ္ကို ခြာလိုက္ၿပီး သူ႕ပန္တီကို ျပန္ဆြဲတင္လိုက္ေလသည္။ ကုိေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ကို အတင္းေတာင္းပန္ေလသည္။
“အခ်စ္ရယ္ ခနေလးပါကြာ တခ်က္ကေလးပဲ၊ ကိုယ့္ေကာင္ႀကီး ခ်စ္ေလးထဲ ထည့္လိုက္တာနဲ႕ ခ်စ္ေလး အရမ္း ႀကိဳက္သြားမွာ၊ ယံုပါကြာ၊ ကို အရမ္းကို စိတ္ေတြ ထန္ေနလို႕ အၾကာႀကီးလည္းခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး ခနေလးနဲ႕ ၿပီးသြားမွာပါ၊ ခ်စ္ေလး ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ဝင္တယ္ ဆိုရံုကေလး ထည့္ပါရေစကြာ”
မိုးမ က ပါးစပ္က ဘာမွ မေျပာပဲ သူ႕ေခါင္းကိုသာ တြင္တြင္ ရမ္းျပေနေလသည္။ သူ႕လက္တဖက္ကို ကိုေအာင္ႏိုင့္ ပုခံုးေပၚမွာ တင္ထားလွ်က္က ကိုေအာင္ႏိုင့္ လီးႀကီးကို ငံု႕ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ လက္ကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး သူ႕လီးႀကီးေပၚတင္ေပးလိုက္သည္။ မိုးမ က သူ႕လက္ကို အလိုက္သင့္ ေပးလိုက္မိသည္။ သို႕ေသာ္လည္း သူ႕လက္ဖ်ားကေလးႏွင့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လီးႀကီးကို ထိသြားသည္ႏွင့္ ခ်က္ျခင္းပင္ လက္ကို ျပန္ရုတ္လိုက္ေလသည္။ ရင္ခံုသံ လည္းျမန္လာၿပီး အသက္ကို တအားရူမႈတ္မိေနသျဖင့္
မိုးမ ႏို႕ႀကီးမ်ားမွာ ေဖာင္တက္လာလိုက္ ျပန္က်သြားလိုက္ လိႈင္းလံုးေတြလို ျဖစ္ေနရသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ပုခံုးေလးကို ဖိခ်ၿပီး ၾကမ္းေပၚမွာ ထိုင္ဖို႕ ေျပာေလသည္။ မိုးမ က ျင္းဆန္ေနသည့္ၾကားမွ ကိုေအာင္ႏိုင္က ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ေလး ေျပာေနသျဖင့္ မိုးမ တေယာက္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ေရွ႕တင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး ထိုင္ရက္ က်သြားေတာ့သည္။ မိုးမ မ်က္ႏွာမွာ ကိုေအာင္ႏိုင့္လီးႀကီး ႏွင့္ တန္းေနေလေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လီးႀကီးျဖင့္ မိုးမ ပါးစပ္ကို လွမ္းထိုးလိုက္ရာ မိုးမ က သူ႕မ်က္ႏွာကို နံရံဘက္လွည့္လိုက္သျဖင္ပါးကို သာ သြားထိုးမိေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ မိုးမ ပါးျပင္၊ လည္ပင္း၊ ႏို႕အေပၚပိုင္းတို႕ ကို လိုက္ထိုး ၊ လိုက္ပြတ္ေလသည္၊ မိုးမ ကိုလည္း သူ႕လီး ကို စုပ္ေပးဖို႕ ေတာင္းပန္ေလသည္။
“ ခ်စ္ရယ္ ေက်းဇူးျပဳၿပီ း ခ်စ္ေလး ပါးစပ္ေလးထဲ ထည့္ပါရေစကြယ္၊ ကိုယ့္ လီးကို စုပ္ေပးစမ္းပါကြာ၊ အခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ဘူး၊ ေတာ္ၾကာ ကိုရင္ဦးေမာင္ ဝင္လာေတာ့မယ္၊ ကို႕ ကို ေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္ေပးပါလားကြာ၊ ခ်စ္ ကိုကို႕ ကို သနားပါကြာ”
မိုးမ မွာလည္း အသက္ရႈမ်ား မွားကာ သူ႕ေခါင္းကိုသာ အတင္းရမ္းေနမိၿပီး ပါးစပ္ကလည္း၊
“မလုပ္ပါရေစနဲ႕ ဦးေအာင္ႏိုင္ရယ္၊ မေကာင္းပါဘူး၊ က်မ တို႕ ဒီလို မလုပ္သင့္ပါဘူး၊ က်မ တို႕ အမွားေတြ လုပ္မိေနၾကၿပီ၊ က်မ ကို သြားခြင့္ျပဳပါေတာ့၊ က်မ ရွင့္ကို နမ္းတာကိုက ေတာင္ လိုတာထက္ ပိုေနပါၿပီ သြားပါေတာ့ရွင္”
မိုးမ ထိုကဲ့ သို႕ ဦးေအာင္ႏိုင္ ဟု အစခ်ီ ေျပာေနလိုက္သည့္အခ်ိန္မွာကို မိုးမ တေယာက္ ရိုးပေလး ကမာၻထဲ ေရာက္သြားသလို ျဖစ္သြားရသည္။ သူႏွင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ ညတိုင္းကစားေနၾကမဟုတ္လား။
ကိုေအာင္ႏိုင္ ကေတာ့ ဘာမွ ကို မၾကားႏိုင္ေအာင္ မြန္ေနၿပီ မဟုတ္လာား၊ မိုးမ ကို ဆြဲထူ၍ မတ္တတ္ရပ္ေစၿပီး သူက ၾကမ္းေပၚမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္သည္၊ မိုးမ ဒရက္စ္ ကို မတင္ကာ ပန္တီကို ေပါင္လည္ထိေရာက္ေအာင္ ဆြဲခ်ျပစ္လိုက္ၿပီး သူ႕ပါးစပ္ကို မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ေပၚကပ္လိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္၏ လွ်င္ျမန္စြာ လႈပ္ရွားလိုက္မႈေၾကာင့္ မိုးမ တေယာက္ သူ႕ပန္တီကို ျပန္ဆြဲခ်ဖို႕ပင္ အခ်ိန္မရလိုက္ပါ။ ေက်ာကို အခန္းနံရံမွာ ကပ္လွ်က္ အသက္ပင္ မရူႏိုင္ေတာ့ပဲ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ေခါင္းမွ ဆံပင္မ်ားကို ဆြဲဆုပ္ထားလိုက္မိေလေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က လည္း လက္တဖက္ျဖင့္ မိုးမေပါင္ကို တြန္းျဖဲၿပီး သူ႕ပါးစပ္ လွ်ာတို႕ ျဖင့္ မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ ႏူတ္ခမ္းသားေလး မ်ားကို စုပ္ရက္ေလရာ၊ မိုးမ တေယာက္ မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့ၿပီး မ်က္လံုးေလး ေမွးစင္းလွ်က္ ျငီးတြားေနမိေတာ့သည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လက္ေခ်ာင္းထိပ္ျဖင့္ မိုးမ ေစာက္ေစ့ေလးကို ပြတ္ေျခေပးေနရာ မိုးမ ေစာက္ဖုတ္တခုလံုးမွာ စိုရြဲေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ဒီေကာင္မ ဒီေလာက္ ေစာက္ေရေတြ ရြဲၿပီး စိတ္ေတြ တအားထေနတာေတာင္မွ ခုထိ ျငင္းေနတုန္းပဲ၊ ဟု ေတြးမိေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လွ်ာႀကီးကို အျပားလိုက္ မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္ရာ ငံပ်ပ် ေစာက္ရည္မ်ားစီးက်လာတာ ခံစားရေလသည္ ကိုေအာင္ႏိုင္က ေစာက္ရည္ေတြကို စုပ္ရင္း ေစာက္ေစ့ေလးကိုလည္း ပြတ္ေပးရ/ာ မိုးမ တေယာက္ ေျခဖ်ားမ်ားပင္ေထာက္ကာ တကိုယ္လံုးေတာင့္တင္းလွ်က္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ဆံပင္မ်ားကိုလည္း အတင္း ဆုပ္ကိုင္ ဆြဲရင္း ကိုေအာင္၊ႏိုင့္ မ်က္ႏွာကို သူ႕ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ဆြဲပြတ္မိေနေတာ့သည္။ မိုးမ ကျငီးသံေလးျဖင့္၊
“ အိုး အမေလး၊ ေတာ္ၿပီး၊ ေတာ္ၿပီ ၊ က်မ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ေက်းဇူးျပဳလို႕ က်မကို သနားရင္ ေတာ္ပါေတာ့ ဦးေအာင္ႏိုင္ရယ္၊ ေတာ္ေတာ္ အိုး ကႊတ္စ္ ရွီးးးး”
မိုးမ ရုတ္တရက္ ထိုင္ခ်ျပစ္လိုက္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ ပါးစပ္ကို သူ႕ပါးစပ္ျဖင့္စုပ္နမ္းလိုက္ၿပီး သူ႕လက္က ကိုေအာင္ႏိုင့္ လီးႀကီးကို အလိုလို သြားကိုင္မိေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လွ်ာကို သူ႕ပါးစပ္ေလးျဖင့္ စုပ္ေနရင္းက ကိုေအာင္ႏိုင့္ လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ထုေပးေနမိေလသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အိမ္ေရွ႕ တံခါးမွ ကိုရင္ဦးေမာင္ ဝင္လာသံၾကားလိုက္ရေလသည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ကမန္းကတန္း ထရပ္လိုက္ာကသည္။ မိုးမ ကသူ႕ပန္တီကို ကမန္းကတန္း ဆြဲတင္လိုက္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္ကလည္း သူ႕လီးႀကီးကို ေဘာင္းဘီထဲ ျပန္ထည့္ကာ ဇစ္ျပန္ဆြဲတင္လိုက္ေလသည္။အခန္း ၂၀။ ကိုေအာင္ႏိုင္ မိုးမ ႏွင့္ တြဲက ျခင္း။
သူတို႕ သံုးေယာက္စလံုး ဧည့္ခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ၾကေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က အႀကံတခုရၿပီး၊
“ေဟး ကိုရင္ဦးေမာင္ မင္း ရဲ႕ ေမြးေန႕ ပဲ ေမြးေန႕ရွင္ က ဘာလို႕ မိုးမ နဲ႕ မကတာလဲ၊ လုပ္စမ္းပါ”
ကိုရင္ဦးေမာင္က လည္း ထိုအႀကံကို သေဘာက်သည္။ တခ်ိန္ထည္းမွာ သူက မိုးမ ကို ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ တြဲကခိုင္းလို႕ ရတာပဲဟုလည္း ေတြးလိုက္မိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕ သီခ်င္းဖြင့္သည့္စက္ထဲ ကို ျဖည္းျဖည္းေလး ကရသည့္ ေတးသြားမ်ား ပါသည့္ စီဒီကို ထည့္လိုက္ ၿပီး မိုးမ လက္ကို ဆြဲကာ ခန္းမ အလည္ကို သြားလိုက္သည္။ သူတို႕ ကဖို႕ ေနရာက်ယ္ေအာင္လည္း ဆိုဖာ ထိုင္ခံု တို႕ကို နည္းနည္းခ်ဲကာ ေနရာလုပ္လိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က၊
“မီးက လည္း မွိန္လို႕ရတယ္မဟုတ္လား”
ဟု ကိုရင္ဦးေမာင္ကို လွမ္းေမး လိုက္ေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္က မီးအမွိန္အလင္းလုပ္ေပးသည့္ ရီမုတ္ကြန္ထရုိး ကို လွမ္းျပလိုက္သည္။
လင္မယား ႏွစ္ေယာက္၊ ပါးခ်င္းအပ္၍ ကပ္ေနၾကေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က အခန္းမီးကို မွိန္မွိန္ေလး လုပ္ထားလိုက္သည္ ကာ ထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ညာလက္ဖဝါးႏွင့္ မိုးမ ဘယ္လက္ဖဝါးတို႕ ပူးကပ္ၿပီး လက္ေခ်ာင္းမ်ားတခုႏွင့္ တခုၾကားတိုးဝင္ ဆုပ္ကိုင္ထားၾကၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္ ဘယ္လက္ဖဝါးက မိုးမ ေက်ာေပၚတင္ကာ မိုးမ ကိုယ္ေလးကို သူ႕ကိုယ္မွာ ဆြဲကပ္ထားၿပီး ေတးသံႏွင့္ အတူ စည္းခ်က္က်က် ကေနၾကေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ဆိုဖာေပၚမွာ အသာလွဲေလွ်ာင္းရင္း သူတို႕ လင္မယားကို အကဲခတ္ေနေလသည္။ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ႏွင့္ တြဲက ေနရင္းက ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ ျဖစ္သြားတိုင္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ ကို အကဲခပ္ၾကည့္ေနသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ မွာ အရမ္းမူးေနသည္ျဖစ္ရာ ေသျခာမက ႏိုင္ပဲ မိုးမ ေျခေထာက္ကို ခနခန တက္နင္းမိရာ မိုးမ မွာ အားကနဲ ေအာ္မိေလသည္။ ထို႕ႏွင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္က ကေနရာမွ ရပ္ကာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို လွမ္းေခၚၿပီး မိုးမ ႏွင့္ တြဲကဖို႕ ေျပာေလသည္။ မိုးမ က မကခ်င္ေသာ္လည္း ျငင္းရမွာ အားနာ ေနေလသည္။ ရိုင္းသလို ျဖစ္သြားမွာလည္း စိုးသျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္ ႏွင့္ တြဲက ေနရေတာ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ေတာ့ ဆိုဖာေပၚထိုင္လွ်က္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနမွန္းမ သိေအာင္ သတိထားၿပီး ခိုးၾကည့္ေနသည္။ သူတို႕ ကေနေသာ ေနရာမွာ မီးမွာ မွိန္ရသည့္အထဲတြင္ ကိုရင္ဦးေမာင္က ထပ္မွိန္လိုက္ျပန္သည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ကို တင္းတင္းေလး ေပြ႕ဖက္ကာ မိုးမ လက္ေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သူ႕ပုခံုးေပၚေရာက္ေအာင္ တင္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ က စိတ္သိပ္မပါ သလိုျဖင့္ သူတို႕ ကို မၾကည့္ပဲ တျခားတေနရာကို ၾကည့္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနသည့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ပုခံုးေပၚသို႕ သူ႕လက္ကို တင္လိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ လက္ေအာက္မွ အသာလ်ိဳကာ မိုးမ ရငသား မ်ားကို ပြတ္သတ္ ေပးေနၿပီး ေနာက္တဖက္က မိုးမ တင္ပါးမ်ားကို ကိုင္ၿပီး သူ႕ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းႏွင့္ ဖိကပ္ထားေလသည္။ သူတို႕ ကေနသည္မွာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ရမက္ဆႏၵမ်ား ႏိုးၾကြခ်င္စရာ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ထိုအျခင္းအရာကို ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ ၾကည့္ခ်င္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူထိုင္ေနသည့္ ေနရာမွာ မီးမ်ားကို လွမ္းပိတ္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ မိုးမ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ မွာ သူ႕ေနရာသို႕ လွမ္းမျမင္ႏိုင္ေတာ့ေျခ။ တီးလံုး ျငိမ့္ျငိမ့္ႏွင့္ အတူ ကာမ ဆႏၵႏိုးၾကြားမႈ က အခန္းထဲမွာ ျဖစ္ေပၚေနၿပီ မဟုတ္ပါလား။
ကိုေအာင္ႏိုင္က ကေနရင္းျဖင့္ မိုးမ တကိုယ္လံုးကို ပြတ္သတ္ေနရင္းမွ မိုးမ လည္တိုင္ေလးကို သူ႕လွ်ာထိပ္ေလးျဖင့္ ရက္လိုက္ရာ မိုးမ ခမွ်ာ တုံခါသြားၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို တင္းတင္းေလး ဖက္ထားမိေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ ၏ အထိအေတြ႕မ်ားေၾကာင့္ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ အခန္းထဲမွာ ရွိေနသည္ဆိုတာကိုပင္ ေမ့လုလု ျဖစ္ေနရသည္။ သူတို႕ သံုးေယာက္စလံုးအတြက္လည္း ရမက္ဆႏၵမ်ား ျဖင့္ မြန္ေဝလာၾၿပီဟု ဆိုရေပမည္၊ မိုးမ အတြင္းစိတ္ထဲမွာေတာ့ သူ႕ေယာက္်ား ရွိေနလွ်က္ျဖင့္ သူက တျခားေယာက္်ား တေယာက္၏ ရင္ခြင္ထဲမွာ အခုလို ေနေနတာကို သူ႕ေယာက္်ား ကလည္း မကန္႕ကြက္၊ သေဘာတူသလို အေနအထားက သူ႕စိတ္ရိုင္းေတြကို ထၾကြေစလာသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ အဖို႕ကလည္း၊ ဒီလို လွပ ေတာင့္ေျဖာင့္လွသည့္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေရေဆးငါး မိန္းမ တေယာက္ကို၊ သူ႕ေယာက္်ား တေယာက္လံုးေရွ႕မွာ ဖက္ကိုင္ေနရတာ၊ သူ႕ေယာက္်ားက ခြင့္ျပဳထားသည္မွာ အလြန္တရာကို စိတ္လႈပ္ရွားမိေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကေတာ့ သူ႕စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ အေကာက္အထည္ေပၚေတာ့မည့္ အေျခအေန သို႕ ဦးတည္ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း စိတ္တက္ၾကြေနရေလသည္။ သူတို႕ သံုးေယာက္စလံုး၏ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အေကာင္းဖက္ကိုသာ ေတြးမိေနၿပီး ေရွ႕ဆက္ ေလွ်ာက္ၾကဖို႕ကို ဝန္မေလးၾကေတာ့ေပ။
ကိုေအာင္ႏိုင့္ လီးႀကီးကေတာ့ ေျပာစရာမလို မာေတာင္ေတာင့္တင္းေနၿပီး မိုးမ ေပါင္တန္ေတြကို အဝတ္အစားေပၚမွ ေန ပြတ္လွ်က္ ရွိေလသည္။ မိုးမ ကလည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ ပူပူေႏြးေႏြး လီးႀကီး သူ႕ေပါင္ေပၚေရာ အဖုတ္ေပၚပါ ပြတ္ေနသည္ကို ခံစားသိေနေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း တြန္းျပစ္ရမည့္အစား ကိုေအာင္ႏိုင္ကို တင္းတင္းေလးပင္ ျပန္ဖက္ထားမိေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ဆံပင္ေလးကို သူ႕ပုခံုးေပၚမွ အသာဖက္လိုက္ၿပီး လည္ကုတ္ နားရြက္ေလး ကို သူ႕လွ်ာစိုစြတ္စြတ္ျဖင့္ ရက္လိုက္ရာ မိုးမ မွာ ရွီး ကနဲ ပင္ အသံထြက္သြားေလသည္။ မိုးမ နွလံုးခံုသံ ကလည္း ျမန္လာရသည္။ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ သူ႕ဆီက ဘာလိုခ်င္ေနတာလဲ ဆိုတာကို သူသိရဲ႕သားနဲ႕ ထိုသူ႕ရင္ခြင္ထဲ သူတိုးဝင္ေနသည့္ အျဖစ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ထိုင္ေနသည့္ ဖက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ ေမွာင္ေနသျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ကုိပင္ မျမင္ရေျခ။
ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္မ်ားက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း မိုးမ ဒရက္စ ေအာက္မွ အသာလ်ိဳဝင္ကာ မိုးမ တင္သား မ်ားကို ပန္တီေပၚမွ ပြတ္ေနေလသည္။ ၿပီးေတာ့မွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပန္တီေအာက္ကို လက္္ေခ်ာင္းထိုးထည့္ကာ အသား မ်ားကို ကိုင္တြယ္ပြတ္သတ္ေပးေနေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ပါးစပ္ကလည္း မိုးမ ရဲ႕ ရမက္ ျပင္းျပကာ ဆာေလွာင္လို႕ ဟေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ပါးစပ္ဆီသို႕ ေရာက္သြားၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ႏူတ္ခမ္းခ်င္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ စုပ္မိေနၾကေတာ့သည္။ ေနာက္ခံတီးလံုးသံက လည္း ျငိမ့္ျငိမ့္ေလးႏွင့္ ရမက္ ဆႏၵေတြကို ႏိုးဆြ ေပးေနေလသည္။
ထိုသို႕ နမ္းေနရင္းမွ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္ေခ်ာင္းေတြက ပန္တီေအာက္မွ မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ကို ႏိုက္ဖုိ႕ က်ိဳးစားရာ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလးက အကြဲေၾကာင္းေလး ရွိရာ ေရာက္သြားေသာ္လည္း အေနအထားက ေသျခာကိုင္လို႕ မရ ျဖစ္ေနရသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ပင္ သီခ်င္းက လည္း ေနာက္တပုဒ္သို႕ ကူးေျပာင္း သြားေလ၇ာ၊ သူတို႕ မွာ ဆက္က ရင္းျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုရင္ဦးေမာင္ကို မေတြ႕သည္ႏွင့္ သူ႕ေဘာင္းဘီက ဇစ္ကို အသာဆြဲခ်ၿပီး လီးကို ထုတ္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ အက်ႌစကိုလည္း မလိုက္ၿပီး ပန္တီကို ဆြဲခ်လိုက္ေလသည္။ ထို႕ေနာက္ သူ႕လီးႀကီးကို မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထည့္လိုက္မည္အလုပ္တြင္ တီးလံုး စီဒီက အသံထပ္ကာ တဂ်စ္ဂ်စ္ ျဖစ္ၿပီး တခန္းလံုးဆူသြားသျဖင့္ ပြဲပ်က္သြားေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ပါးစပ္က က်ိန္ဆဲေနမိေတာ့သည္။ စီဒီပေလယာသာ အဲလို မျဖစ္ရင္ သူ႕လီးႀကီး မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္သြားၿပီ မဟုတ္ပါလား၊ မိုးမ လည္း မကန္႕ကြက္ေတာ့ဘူး၊ အေျခအေနေကာင္းေနၿပီ၊ မိုးမ ပန္တီလည္းေပါင္လည္ေရာက္၊ ငါ့လီးလည္း အဆင္သင့္၊ မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ငါ့လက္ထည့္ေတာ့ေတာင္ ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး၊ ေစာက္ရည္ေတြလဲ ရြဲေနၿပီ၊ ငါ့လီးႀကီး ဆြဲထုတ္တာလည္း သူေတြ႕တယ္၊ ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး ရုန္းလည္းမရုန္းေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ လုပ္ဖို႕ အဆင္သင့္ပဲ ေတာက္…”
ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုရင္ဦးေမာင္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ဘက္သို႕ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ မီးေတြ လည္း ျပန္လင္းလာခဲ့ၿပီး မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ဆီသို႕ သြားရင္း၊
“ ကိုကို..ကိုကို..အိပ္ေပ်ာ္ေနပလား၊ ထေတာ့ေလ”
ဟု ႏိုးေနရာ၊ ကိုေအာင္ႏိုင္က အနားကပ္လာၿပီး၊ မိုးမ နားနား ကပ္ကာ၊
“အိပ္ပါေစ၊ အိပ္ပါေစ ေလကြာ၊ လာ တို႕ေတြ မင္းတို႕ အိပ္ခန္းထဲ သြားၾကရေအာင္၊ အဲဒါ ခြင္ေကာင္းပဲ၊ လာပါ အခ်စ္ရယ္ေနာ္”
သို႕ေသာ္လည္း မိုးမ က စိတ္ေတြ ျပန္လည္သြားၿပီမို႕ ျငင္းဆိုလိုက္သည္၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ အထပ္ထပ္အခါခါ ဂ်ီက် ေတာင္းဆိုေသာ္လည္း မလိုက္ေလွ်ာေတာ့ေျခ။ ကိုေအာင္ႏိုင္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္သြားမိသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ဖံုးမွ အသံျမည္လာၿပီး ခ်ိန္းထားေသာ တက္ဆီ သမား က အိမ္ျပန္ပို႕ရန္ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းေခၚျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ စိတ္ေလွ်ာ့သြားရေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ အမူအယာကို ၾကည့္ၿပီး မိုးမ တေယာက္ ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္ရင္း ရယ္ေမာလိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က၊
“အင္းပါ နင္ ငါ့ကို ေလွာင္တယ္ေပါ့ေလ၊ က်ပ္က်ပ္ သတိထား၊ ဟြန္႕ ဘာမွတ္သလဲ ငါ တက္ဆီ ကို ျပန္သြားခိုင္းလိုက္ၿပီး ဒီမွာ အိပ္လိုက္မယ္၊ မနက္ ရံုးကို ဒီကေန တက္လို႕လဲရတယ္ သိလား”
“အို မလုပ္ပါနဲ႕ ခု ျပန္သြားပါေတာ့၊ ေနာက္ေတာ့ အခြင့္အေရးႀကံဳအုန္းမွာပါ”
ဟု မိုးမ က ျပန္ေျပာရင္း ကိုရင္ဦးေမာင္ကိုလည္း အတင္းလႈပ္ႏိုးေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ကလည္း အခုမွ ႏိုးလာသည့္ပံု ဟန္ေဆာင္ရင္း ဘယ္ႏွစ္နာရီရွိၿပီလဲဟု ေမးလိုက္ေလသည္။မနက္တနာရီ ထိုးခါနီးၿပီ ဟု သိလိုက္ရသျဖင့္ အိမ္ျပန္ေတာ့မည့္ ကိုေအာင္ႏိုင္ ႏွင့္ ႏူတ္ဆက္စကားေျပာလိုက္ေတာ့သည္။
အခန္း ၂၁။ ေကာင္ေလး အသစ္တဦး။
ခုမွ ပဲ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အိပ္ယာဝင္ၾကရေတာ့သည္။ မိုးမ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အျဖစ္ စေျပာေလသည္။
“ဒီည ရိုးပေလးကို ခ်စ္ေလး ေျပာမယ္ ဘယ္သူျဖစ္ခ်င္လဲ ဆိုတာ ကဲ ေက်နပ္ပလား”
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ ေပ်ာ္ရသည္ေပါ့။ မိုးမ သူ႕ကို ဘယ္သူအျဖစ္ ရိုးပေလး လုပ္မယ္ ဆိုတာလည္း သူသိေနၿပီေလ။ မိုးမက၊
“ကဲ ကိုကိုက ဦးေအာင္ႏိုင္၊ ခ်စ္ေလးက အိမ္မွာ တေယာက္ထဲ ရွိေနတုန္း၊ ဦးေအာင္ႏိုင္က အိပ္ခန္းထဲ ဝင္လာမယ္၊ ခ်စ္ေလးက ဦးေအာင္ႏိုင္ နဲ႕ အရမ္းရင္းႏွီး ေနၿပီ၊ ဦးေအာင္ႏိုင္ က ခ်စ္ေလး ကိုယ္လံုးကို ကိုင္တာ တြယ္တာ က မဆန္းတို႕ ပဲနဲ႕ အသားက်ေနၾၾကၿပီေပါ့။ ဟုတ္ပလား၊ ကိုကို ဒါမ်ိုး လိုခ်င္တယ္မဟုတ္လား”
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ အရမ္းကို စိတ္တက္ၾကြ လာရသည္၊ သို႕ေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလး မူးေနသျဖင့္၊ျပန္မေျဖႏိုင္။ မိုးမ က ဆက္ဆီ ျဖစ္ေသာ ညဝတ္အက်ႌေလး ကို ဘရာဇီယာမပါပဲ ဝတ္ထားရင္းက ပက္လက္ လွဲေနေသာ ကိုရင္ဦးေမာင္ ခါးေနရာေလာက္မွ တက္ခြ ၿပီး ကုန္းကာ ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ဘတ္ လည္ပင္းတို႕ ကို ရက္ေနေလသည္။ မိုးမ တေယာက္ အစာငတ္ေနေသာ က်ားမ ေလးအလား အရမ္းကို ၾကမ္းေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ကို အေတာ္ထ သြားေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္မဟုတ္လား။ မိုးမ တြားတြား ျဖင့္ ေျခရင္းဘက္ဆင္းလိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး ၾကမ္းေပၚသို႕ ျပစ္ခ်လိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ အိပ္ငိုက္ၿပီး ပါးစပ္မွလည္း မပီမသျဖင့္ သူမူးေနၿပီ ဆိုတာကို ေျပာေနသည္။ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ လီးႀကီးကို ကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျမြအေသေကာင္လို ေပ်ာ့ေနေလသည္။ မိုးမ ကိုရင္ဦးေမာင္ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ကာ ေနာက္လိုက္သည္။
“အခ်စ္ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ၊ ေပ်ာ့ေခြလို႕ပါလား၊ ဘာမ်ားျဖစ္လို႕လဲ”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မပီမသ ဝူးဝူးဝါးဝါး အသံျဖင့္၊
“ကိုယ္ေတာ့ ဒီည မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ထင္တယ္ အခ်စ္ရယ္၊ ကိုအရမ္းမူးေနၿပီ၊ အရမ္းလည္း အိပ္ငိုက္ေနၿပီ၊ အိပ္ၾကရေအာင္ကြာ”
မိုးမ တေယာက္ ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားပါ။ အခု အခ်ိန္မွာ မိုးမ က အရမ္းဆာေနၿပီ မဟုတ္လား၊ မိုးမ လိုေနၿပီ ဆိုေတာ့ သူတတ္သမွ် မွတ္သမွ်ျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္လီးႀကီးမာလာေအာင္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ႀကိဳးစားေလသည္။ ပြတ္ကိုင္လိုက္၊ လွ်ာႏွင့္ ရက္လိုက္၊ စုပ္လိုက္ျဖင့္ လုပ္ေပးေသာ္လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ ဆီမွ တခ်က္တခ်က္ ေဟာက္သံေလးပင္ထြက္လာတာၾကားရေလသည္။ မိုးမ အရမ္းကို စိတ္ပ်က္သြားမိသည္။ဘာလုပ္ရမွန္းလည္း မသိေတာ့၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ေပၚတက္ေမွာက္ခ်လိုက္ရင္း ရင္ဘတ္ကို သူ႕လက္သီးဆုပ္ေလးမ်ားႏွင့္ ထုရင္း၊
“ ရွင္ သိပ္ဆိုးတာပဲ၊ က်မ အခု အရမ္းကို အလိုးခံခ်င္ေနေတာ့မွ ရွင္က မူးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ၊ အခုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ၊ က်မ ကိုယ္က်မ ဘယ္လို စိတ္ေျဖရမွာလဲ”
မိုးမ က အရည္ေတြ ရြဲေနေသာ သူ႕ေစာက္ဖုတ္ျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ ဒူးေခါင္းေပၚတြင္ ပြတ္ေနရင္း ကိုရင္ဦးေမာင္လည္ပင္းေတြကို ဖက္နမ္းေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္က ေကာင္းေကာင္းႀကီးေဟာက္ေနေလၿပီ။ မိုးမ သူ႕ေစာက္ဖုတ္ကို တအားပြတ္ၿပီး စိတ္ေတြ တိုလာေသာ္လည္း အာသာက မေျပ၊ အိပ္လို႕လည္း မရ၊ သျဖင့္ အိပ္ယာမွ ထကာ သူ႕ညဝတ္အက်ႋေလးကို ဝတ္ၿပီး ညေလညွင္းခံရန္၊ ဝရံတာသို႕ ထြက္လာခ့ဲသည္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့ လံုျခံဳေရးတဲေလး ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး ဥကၠာ ကို သတိရလိုက္မိသည္။ မိုးမ ေခါင္းထဲမွာ အေတြးမ်ိဳးစံုေပၚလာၿပီး သူ႕အိမ္ထဲကို ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္၊ ေနာက္ အျပင္ေလကို အားရပါးရ ရိႈက္ကာ ရႈလိုက္ၿပီး အိမ္ထဲသို႕ ျပန္ဝင္ကာ အိပ္ခန္းထဲ ဝင္ၾကည့္လို႕ေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ ဝက္တေကာင္လို တေခါေခါ တခြီးခီြး ႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္ ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မိုးမ ရုတ္တရက္ သူ႕အပတ္မန္႕ မွ ထြက္လိုက္ကာ ဓါတ္ေလွခါးဆီသို႕ ေလွ်ာက္လာခဲ့လိုက္ေလသည္။
မိုးမ က သူ႕ညဝတ္အက်ႌအပါးေပၚမွ ဝတ္ရံုတခု ထပ္ျခံဳလာခဲ့ေသာ္လည္း ဘရာဇီယာ မပါေသာ သူ႕ႏို႕ေတြက လႈပ္ရွားေနသည္ကိုေတာ့ ေတြ႕ျမင္ေနရေလသည္။ ဆံပင္ကလည္း ဖားယားလႊင့္လွ်က္၊ ရမက္ခိုးေဝေနေသာ သူ႕မ်က္လံုးမ်ားကလည္း စြဲမက္စရာျဖစ္ေနေလသည္။
မိန္းမ တေယာက္အဖို႕ အၾကာႀကီး ႏူးဆြ ေနတာကို ခံရၿပီး စိတ္အရမ္းထလာသည့္အခ်ိန္တြင္ လိုခ်င္လာသည့္ အရာကို မရလိုက္သည့္အခါ ငတ္မြတ္လာၿပီး ေသြးသားေတြက ဆူပြက္လာေလသည္။ ညလည္ေခါင္ အခ်ိန္မေတာ္ႀကီးမွာ သူဘယ္ကို သြားၿပီး သူ႕ရဲ႕ ငတ္မြတ္မႈကို ေျဖေဖ်ာက္မွာလဲ၊ ရိုးသား ၿပီး အရွက္ႀကီးခဲ့သည့္ မိန္းခေလးတဦး၊ ကာမ အရသာ ဆိုတာ ဘာမွန္းေသျခာမသိခဲ့သည့္ မိန္းခေလးတဦး အခုေတာ့ အရမ္းကို ထန္ေနၿပီး လီး ဆာေနၿပီ ဆိုေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူပင္ ဘာလုပ္လို႕ ဘာကိုင္မိမွန္းမသိ၊ ဓါတ္ေလွခါးျဖင့္ ေအာက္သို႕ ဆင္းလာခဲ့ၿပီး လံုျခံဳေရး ကင္းတဲ အေဆာက္အဦးေလး ရွိရာသို႕ ေလွ်ာက္လာခဲ့ေလသည္။ သူျခံဳလာသည့္ ေရွာေစာင္ေလးကလည္း အေရွကပိုင္းမွာ လြင့္ပ်ံေနၿပီး သူ႕ရင္ဘတ္မွ ညဝတ္အက်ႌေလးကို လွမ္းျမင္ေနရသည္မွာ အလြန္ပင္ ဆက္ဆီ က်ေနေပသည္။ မိုးမ က ဥကၠာ ကို ေတြ႕ရမည္ဟု မွန္းထားေသာ္လည္း အသက္၅၀ ခန္႕ လူႀကီးတဦးကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ အံ့အားသင့္သြားရေလသည္။ ထိုလူႀကီးကလည္း သူ႕အသံ ၾသၾသ ႀကီးျဖင့္၊
“ ဘာျဖစ္လို႕ဘာလဲ ခင္ဗ်ာ၊ ဘာအကူညီလိုလို႕လဲ ခင္ဗ်ာ”
ဟု လွမ္းေမးလိုက္ပါသည္။ မိုးမ ရုတ္တရက္ ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားသည္။ ဥကၠာ တေယာက္ က ေန႕ဆိုင္းလုပ္ၿပီး ညဘက္မွာ တျခားသူတေယာက္ က ဂ်ဴတီက်ေနသည္ကို သူသတိမထားလိုက္မိေျခ။ ထိုလူႀကီးက မိုးမ ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး ေလ့လာေနေလသည္။ ညလည္ေကာင္ႀကီးမွာ မိုးမ ကို ခုလိုပံုမ်ိဳး ႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ရသည့္ မည္သည့္ ေယာက္်း မဆို လီးေတာင္မွာ က်ိန္းေသသည္မဟုတ္လား၊ ထိုလူႀကီးမွာ လည္း ေယာက္်ား သားေပမို႕ သူ႕လီးႀကီးကို အသာဖိထားလိုက္ရေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ထိုသူမွာ တာဝန္ ဝတၱရားကို နားလည္သည့္သူျဖစ္ေလရာ မိုးမ ကို ေသျခာၾကည့္ၿပီး ေမးခြန္းထပ္ေမးလိုက္ျပန္သည္။
“မင္း အေပၚထပ္မွာ ေနတာမဟုတ္လား၊ တခုခု ျပႆနာ ရွိလို႕လား ၊ ငါဘာကူညီေပးရမလဲ”
ထိုအခါမွ မိုးမ မွာ နည္းနည္း ရွက္သြားရသည္။ တစိမ္းေယာက္်ား တေယာက္ေရွ႕မွာ ညဝတ္အက်ႌအပါးႏွင့္ အေပၚမွ ပုဝါစေလးသာ ျခံဳထားသည္ကို သတိျပဳမိသျဖင့္ အသံကို နည္းနည္း အရက္မူးလာသည့္ဟန္ေဆာင္ရင္း၊ သူ႕ေယာက္်ား ေမြးေန႕အခုပဲ ၿပီးသြားၿပီး သူအိပ္လို႕ မေပ်ာ္သျဖင့္ စီးကရက္ ေသာက္ခ်င္ လာသျဖင့္ စီးကရက္ ထြက္ရွာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က လူကိုလည္း ယိမ္းယိုင္ျပလိုက္ရာ ေျခလွမ္းေခ်ာ္သြားသျဖင့္ တကယ္လဲမလို ျဖစ္သြားရာ ထိုလူႀကီးက အခ်ိန္မိွီ ဖမ္းကိုင္ထိန္းထားလိုက္ရေလသည္။
“အိုေက က်ေနာ္ ခင္ဗ်ားကို စီးကရက္ ေပးမယ္ ဒါေပမဲ့ အေပၚျပန္တက္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္လိုက္ပို႕ေပးမွ ရမယ္၊ ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ အေတာ္မူးေနပံုရတယ္၊ ေတာ္ၾကာ ေခ်ာ္လဲ ၿပီး ျပဳတ္က်ရင္ အနာတရ ျဖစ္ေနအုန္းမယ္၊ ခနေစာင့္ “
ထိုလံုျခံဳေရး ဝန္ထမ္းလူႀကီးက မိုးမ ပုခံုးေလးကို ကိုင္ရင္း ဓါတ္ေလွခါးရွိရာသို႕ ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။ ဓါတ္ေလွခါးထဲ အေရာက္တြင္ သူက သူ႕လက္ေမာင္ကို မိုးမ ပုခံုးတြင္ ဆက္တင္ထားလိုက္ၿပီး မိုးမ က သူ႕ေခါင္းေလး ကို ထိုသူ၏ရင္ဘတ္ေပၚတြင္ ေမွးတင္ထားလိုက္သည္။ မိုးမ ရင္သား မ်ားက ထိုလူႀကီး၏ ရင္ဘတ္ကို ဖိမိေန ရာ ထိုသူႀကီးမွာ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားလာၿပီး မိုးမ ရင္သား ေျမွာင္းကို ငံု႕ၾကည့္ရင္းက အေတြးေတြ က်ယ္ျပန္႕လာေလသည္။ သူက မိုးမကို၊
“မမေလး ရဲ႕ ေယာက္်ား မွာ စီးကရက္ လံုးဝမက်န္ေတာ့လို႕လား ခင္ဗ်”
မိုးမ က သူ႕မ်က္လံုးေတြကို အရမ္း အိပ္ငိုက္ေနသလို စင္းစင္း ေလး လုပ္ရင္း မူးေနသလို ဟန္ျဖင့္၊
“ဟင့္အင္း၊ သူက ေဆးလိပ္မေသာက္ဘူး၊ သူ႕သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က လာတယ္၊ အခုေတာ့ျပန္သြားၿပီ၊ က်မက ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာလို႕၊ က်မ အမ်ိဳးသားက အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ၊ က်မ ကသာ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး ျဖစ္ေနလို႕”
ညေစာင့္လူႀကီးက ေတြးလိုက္သည္၊ အင္း သူ႕ေယာက္်ားက လည္း အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္၊ ဒီေလာက္ ငယ္ရြယ္လွပတဲ့ မိန္းမ ကို ထားထားၿပီးေတာ့၊ အခုေတာ့ၾကည့္စမ္း ေယာက္်ား ဂရုစိုက္မခံရတဲ့ မိန္းမ ေတြက ရြတဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္ေနၿပီ၊ ငါ လိုးခ်င္ရင္ ေတာင္ ဒီအမ်ိဳးသမီးကို လိုးလို႕ရႏိုင္ေနၿပီ၊ စမ္းၾကည့္လိုက္အုန္းမယ္၊ တကယ္လို႕ သူငါ့ကို အခန္းထဲ ဝင္ခြင့္ျပဳရင္၊ သူ႕ေယာက္်ား တကယ္ကို အေသေကာင္လို၊ အိပ္ေမာက်ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ငါသူ႕ ကို က်ိဳးစားၾကည့္အုန္းမယ္၊
ဓါတ္ေလွခါးက ထြက္လာၿပီး သူတို႕ မိုးမ အခန္းကို ေလွ်ာက္လာၾကခ်ိန္၊ မိုးမ က ခနရပ္ရင္း သူ႕ကို ေက်းဇူးတင္စကားေျပာေနေသးသည္။ ထိုလူႀကီးက တိုးတိုးေျပာဖို႕၊ တျခားလူေတြ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကသျဖင့္ မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း၊ ေျပာေသာ္လည္း မိုးမ က မူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ဆက္ေျပာေလသည္။ ထိုသူက မိုးမ ကို သူတို႕ အခန္းတံခါး ဖြင့္ခိုင္းၿပီး သူတို႕ အိပ္ခန္းထဲ သြားရေအာင္ဟု ေျပာေလသည္။ မိုးမ က၊ ေလွာင္သလို ျဖင့္၊
“က်မ အိပ္ခန္းထဲကို၊ ဟုတ္လား၊ ရွင္က က်မတို႕ အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္ခ်င္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ က်မ ေယာက္်ားက အိပ္ေနတယ္ အိပ္ခန္းထဲမွာ”
ထိုလူႀကီးက မိုးမ ကို အဲလို မေျပာပါႏွင့္ သူမ်ားေတြ ၾကားသြားအုန္းမယ္ဟု ေျပာေလသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ မိုးမ တို႕ အခန္းႏွင့္ ကပ္ရက္ မွာ အင္တာနက္ ဝင္ၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနသူ လူငယ္တဦးက အသံၾကားသျဖင့္ အခန္းျပင္သို႕ ထြက္ၾကည့္ေလသည္။ ထိုလူငယ္ ကို ျမင္သည္ႏွင့္ ညေစာင့္လူႀကီးက ဓါတ္ေလွခါး ရွိရာဘက္သို႕ လွည့္ထြက္သြားေတာ့သည္။ ထိုလူငယ္မွာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္သာ ရွိေသးၿပီး သူက မိုးမ ရွိရာသို႕ ေလွ်ာက္လာၿပီး ၊
“ မမ ဘာျဖစ္လို႕လဲ “
ဟုေမးလိုက္သည္။ မိုးမ က ဆက္ၿပီး မူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း၊
“မင္းးး….က..ဘူ...လဲ”
“က်ေနာ္ ရဲေက်ာ္ ပါ၊ အမ တို႕ နဲ႕ အခန္းခ်င္းကပ္ရက္မွာ ေနပါတယ္၊ အမ အသံကို အခန္းထဲက ၾကားလို႕ ညၾကီးအခ်ိန္မေတာ္ တခုခု မ်ား ျဖစ္သလား လို႕ ထြက္ၾကည့္တာပါ၊ “
မိုးမ က ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။ ရဲေက်ာ္က မိုးမ ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္လိုက္ရာ အရမ္းဆက္ဆီက်ေသာ မမ ႀကီးျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ လီးပင္ ခ်က္ျခင္းေတာင္သြားရသည္။ မိုးမ က သူ႕အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ဝင္လိုက္ၿပီး ရဲေက်ာ္ကို ဂြတ္ႏိုက္ ေျပာလိုက္သည္။ ညေစာင့္ၾကီးကေတာ့ သူတို႕ ျမင္ကြင္းမွာ မရွိေတာ့ေျခ၊ ရဲေက်ာ္က အခန္းထဲ ျပန္ဝင္ၿပီးအင္တာနက္ မွာ ဆက္ဆီ မိန္းမ ပံုေတြ ကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္းမွ မိုးမ ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိလာသျဖင့္ မိုးမ ကို သြား ေလ့လာလိုက္အုန္းမည္ဟုေတြးရင္း သူ႕အခန္းမွ ထြက္ကာ မိုးမ တို႕ အခန္းတံခါးကို သြားေခါက္လိုက္မိေလသည္။
အခန္း၂၂၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ မိုးမ ကို ညစာထြက္ေကၽြးျခင္း။
မိုးမ က အခန္းတြင္းမွ တံခါးကိုမဖြင့္ေပးပဲ တံခါးရြက္ ကိုမွီ၍ ဘယ္သူလဲဟု လွမ္းေမးလိုက္ေလသည္။ ရဲေက်ာ္က၊
“ မမ .က်ေနာ္ ရဲေက်ာ္ပါ၊ မမေဘးအခန္းကေလ၊. မမကိုၾကည့္ရတာ အထီးက်န္ေနသလိုမို႕ က်ေနာ္ မမ ကို အေဖၚရေအာင္ စကားစၿမီေျပာခ်င္လို႕၊ တံခါး ခနေလာက္ဖြင့္ေပးပါလား၊”
မိုးမ တေယာက္ သူ႕စိတ္ေတြက လိုခ်င္တာ မရ၍ ဂဏာမျငိမ္ ျဖစ္ကာ သူ႕အျပဳအမူေတြက ဘရမ္းဘတာ ျဖစ္ေနတာကို သူ႕ဘာသာ သူသိသည္။ သူဘာလို႕ အဲလိုေကာင္ေလးနဲ႕ စကားျပန္ေျပာမိေနမွန္းေတာင္ သူမသိျဖစ္ေနရသည္။ မိုးမ က အတြင္းမွ ေန၊
“ေကာင္ေလး မင္း ဒီအခ်ိန္ႀကီး အိပ္ယာဝင္သင့္ေနၿပီ၊ မင္းမိဘေတြ သိရင္ စိတ္ဆိုးေနမယ္ေနာ္”
သို႕ေသာ္လည္း ရဲေက်ာ္တေယာက္ အင္တာနက္ ပြန္ဆိုက္ေတြလည္း ၾကည့္ၿပီး ခုနက မိုးမ ရဲ႕ အဝတ္အစားနဲ႕ အသြင္အျပင္ကိုလည္း ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ မိုးမ ကို တအားကို ထိခ်င္ ကိုင္ခ်င္ေနမိသည္။ မိုးမ ၾကည့္ရတာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး မူးေနပံုရသျဖင့္၊ သူကံေကာင္းလွ်င္ အခြင့္အေရးရႏိုင္သည္ဟု တြက္ေနမိသည္။
မိုးမ က တံခါးမဖြင့္ေပးပဲ သူ႕ကို သြားအိပ္ေတာ့ဟုသာ အတြင္တြင္ ေျပာေနသျဖင့္ ရဲေက်ာ္တေယာက္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖင့္ သူ႕အခန္းသို႕ ျပန္လာခဲ့ရေလသည္။ အိပ္ခါနီး မုိးမ ကို မွန္းၿပီး ဂြင္းထုျပစ္လိုက္ရေလသည္။ မိုးမ တေယာက္မွာလည္း သူ႕အခန္းထဲမွာ အိပ္လို႕ မေပ်ာ္ မနက္ငါးနာရီ ထိုးခါနီးအထိပင္၊ အိမ္သာ သို႕ ငါးေခါက္ထက္မနည္း သြားလိုက္ျပန္လိုက္ျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ မ်ား တေရးႏိုးလာမလား ဟု ေစာင့္ေနမိေတာ့သည္။
မိုးမ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး မနက္ ေျခာက္နာရီခြဲေလာက္က်မွ ကိုရင္ဦးေမာင္ အိပ္ယာႏိုးလာခဲ့ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ မေန႕ညက အရက္မ်ားသြားသျဖင့္ ေခါင္းခဲေနသျဖင့္ မိုးမ ကို အေႏွာက္အယွက္မေပးေတာ့ပဲ၊ ေရမိုးထခ်ိဳးကာ လဘက္ရည္တခြက္ေသာက္ၿပီး ရံုးသြားဖို႕ ျပင္ေတာ့သည္။
ရံုးမသြားခင္ မိုးမ ကို နမ္းၿပီး ႏူတ္ဆက္ရင္းက ဆက္အိပ္ေနလိုက္ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ေနာက္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ သူ႕ကား ကို ဒီေန႕ ျပန္လာယူလိမ့္မည္ ဆိုတာကိုလည္း မေမ့ဖို႕ မွာခဲ့လိုက္ေလသည္။ မိုးမ ကေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ေျပာသမွ်ကို ၾကားေနရေသာ္လည္း အိပ္မက္ဟုသာ ထင္ေနေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ရံုးကို ထြက္သြားေတာ့ မိုးမ တေယာက္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အိပ္ေမာက်ေနေလၿပီ။
ကိုရင္ဦးေမာင္ ရံုးသို႕ ထြက္သြားၿပီး မၾကာခင္မွာပင္ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ သူတို႕ အပတ္မန္႕သို႕ ေရာက္လာခဲ့ေလသည္၊ သူ႕ကားကို ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ ဆီမွ ျပန္ယူရန္ျဖစ္သလို မိုးမ ကိုလည္း ေတြ႕ခ်င္ေသာေၾကာင့္ အေပၚသို႕ ခပ္သုပ္သုပ္ တက္လာခဲ့ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ မိုးမ တို႕ အခန္းတံခါးကို လည္းေခါက္၊ လူေခၚေခါင္းေလာင္းကိုလည္း တီး လုပ္ေလသည္။ မိုးမ တေယာက္ တညလံုး အိပ္မေပ်ာ္ပဲ၊ အခုမွ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေမာက်ေနေလရာ၊ ႏိုးဖို႕ မလြယ္ေတာ့ေပ၊ မိုးမ အိပ္မက္ထဲမွာ တံခါးကို တေယာက္ေယာက္က ေခါက္ေနၿပီး လူေခၚေခါင္းေလာင္းသံကိုလည္း ၾကားေနရသည္၊ သို႕ေသာ္လည္း သူ႕ေျခေထာက္ေတြက လႈပ္ရွားလို႕ မရသျဖင့္ တံခါးဆီသို႕ မသြားႏိုင္ ျဖစ္ေနရသည္။ အျပင္မွာျဖစ္ေနသမွ် ကို သူအိပ္မက္မက္ေနသည္ဟုပင္ မိုးမ တေယာက္ထင္ေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ၁၅ မိနစ္ခန္႕ တံခါးေခါက္လိုက္၊ လူေခၚေခါင္းေလာင္းႏွိပ္လိုက္ျဖင့္ လုပ္ေသာ္လည္း မိုးမ မႏိုးႏိုင္၊ ရံုးခ်ိန္လည္း ေနာက္က် ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ဒီထက္ပို မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ၊ သူ႕ကားဆီသို႕ ထြက္လာခဲ့ရေလေတာ့သည္။ ေဘးအခန္းမွ ရဲေက်ာ္ကလည္း မိုးမ တို႕ အခန္းကို ေခါက္ေနသည့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ၾကည့္ကာ၊ ဒီလူ ကဘယ္သူလဲ ေစာေစာစီးစီး တံခါးလာေခါက္ေနၿပီး အခန္းထဲက မမ ကလည္း တံခါးလာမဖြင့္ေပး၊ ဧကန္န ေတာ့ ဒီလူလည္း ငါ့လိုပဲ ဟို မမ ကို လိုးခ်င္ေနတဲ့ေကာင္ပဲ ျဖစ္မယ္။ ဟု ေတြးေနေလသည္။
ရံုးဆီကို ကားေမာင္းလာရင္းက ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ မေန႕ညက ေျပာခဲ့သည့္ စကားတခြန္းကို ျပန္ၾကားေယာင္ေနမိသည္၊ မိုးမ က က်မ တို႕ အခ်န္က်ရင္ အဆင္ေျပသြားမွာပါ၊ အခုအခ်ိန္ မွာ မေကာင္းပါဘူး၊ အခြင့္ေကာင္းရရင္ က်မ ရွင့္ကို အသိေပးပါ့မယ္၊ ဆိုတာကိုပဲ ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္က မိုးမ မွာ သူ႕အလိုးကို ခံဖို႕ သေဘာတူသည္ဟု ဆိုလိုတာလို႕ပဲ ေတြးလိုက္မိၿပီး၊ နည္းနည္း ေတာ့ စိတ္ေပ်ာ္သြားသည္။ သူ႕မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိေသးတာပဲ။
မိုးမ ကို တပ္မက္လိုခ်င္ေနၾကေသာ ေယာက္်ား သားမ်ားမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို နီးကပ္ၿပီးမွ ဘယ္သူမွ မေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကေပ။ ရဲေက်ာ္ မွာ ေက်ာင္းသား တေယာက္ျဖစ္သျဖင့္ သူ႕အခန္းမွ မနက္ ရွစ္နာရီ ဆိုလွ်င္ ေက်ာင္းသို႕ သြားရၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း မိုးမ အခန္းတံခါးကို အခြင့္ရတိုင္း လွမ္းၾကည့္ေနျဖစ္ေလသည္။ မိုးမ အခန္းတံခါးရြက္ ကိုပင္ သူ႕နားကပ္ကာ အထဲက ဘာသံမ်ားၾကားရမလဲ နားေထာင္ၾကည့္မိေသးသည္။ ဘာသံမွ မၾကားရေျခ၊ ေနာက္ေတာ့ ဝရံတာကို ပတ္ၿပီး အထဲကို ျမင္ရမလား လွည့္ပတ္ေခ်ာင္းေသးေသာ္လည္း ဘာမွ မျမင္ရသျဖင့္ စိတ္ပ်က္ၿပီး ေက်ာ္ငးသို႕ ထြက္သြားရေလသည္။ ေက်ာင္းမွာလဲ မိုးမ အေၾကာင္းစဥ္းစား မိေနၿပီး သူ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေတာင္ ေျပာျပမိေလသည္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားက သူ႕ကို ဆက္က်ိဳးစားၿပီး ရေအာင္လုပ္ဖို႕ ဝိုင္းအားေပးၾကေလသည္။
မိုးမ မွာ ေနလည္ခင္း ၂ နာရီေလာက္မွ ႏိုးလာေလသည္။ မိုးမ လည္း ေခါင္းေတြခဲ ၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္ က ကိုေအာင္ႏိုင္ကားလာယူမယ္ ဆိုတာ ေျပာခဲ့တာကို သတိရလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုေအာင္ႏိုင္ တံခါးလာေခါက္တာကို သူမသိလိုက္ေျခ။ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး လဘက္ရည္တြက္ေသာက္ရင္း ညတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေမ့ျပစ္ဖို႕ က်ိုးစားလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ေျခ။ ကိုေအာင္ႏိုင္ရဲ႕ ေလပူေႏြး ေတြ သူ႕လည္တိုင္ေပၚမွာ ခံစားခဲ့ရတာေတြ၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ရဲ႕ အထိအေတြ႕ေတြ၊ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လီးမာမာႀကီးနဲ႕ သူ႕ေပါင္တန္ေတြကို ပြတ္ေပးခဲ့တာေတြ၊ နဲ႕ ကိုေအာင္ႏိုင္ရဲ႕ ေတာင္းပန္ခယခဲ့တဲ့ အသံေတြကို ျပန္ေတြးေနမိသည္။၊ ကိုေအာင္ႏိုင့္လွ်ာႀကိးနဲ႕ သူ႕ေစာက္ဖုတ္ကို ရက္ခဲ့ စုပ္ခဲ့တာေတြ ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕ေစာက္ဖုတ္ကေလးကလည္း အရည္ေတြ ရြဲေနၿပီး လိုခ်င္ေနတာေတာင္ သူက အတင္းျငင္းဆန္ခဲ့တာေတြ။ ေနာက္ၿပီး သူအရမ္းကို လိုခ်င္ ေနတဲ့အခ်ိန္ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ သူ႕ကို လိုးမေပးႏိုင္ခဲ့တာေတြ ျပန္ေတြးေနမိၿပီး၊ သူ႕စိတ္ထဲ မွာ ေတာ္ေတာ့္ကို အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း အခန္းထဲမွာ မြန္းက်ပ္သလို ျဖစ္လာသျဖင့္ အျပင္မွ ေလ ေလး ထြက္ရႈရေအာင္ ဝရံတာသို႕ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ ထိုအခါမွာ ေအာက္ ဘက္ကင္းတဲ မွ ဥကၠာ ကို လွမ္းျမင္လိုက္ရေလသည္။ မိုးမ သူ႕ကိုယ္သူ ျပန္ၿပီးထိန္းခ်ဴပ္ေနရေလသည္။ သူ ဥကၠာကို သြားၿပီး မခ်င့္မရဲျဖစ္ေအာင္ စခ်င္စိတ္ ေပၚလာေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တကယ္လို႕ သူစလိုက္ၿပီးရင္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူပဲ စိတ္ခံစားရသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ အခန္းထဲသို႕ ျပန္ဝင္လာခဲ့ေလသည္။ မိုးမ မွာ မေန႕ညေန တခင္းလံုးမွ မိုးလင္းကာနီးအထိ ကာမ ရမက္ေတြ ႏိုးဆြ ခံခဲ့ရၿပီး ကာမ ဆႏၵကိုလည္း ေျဖေဖ်ာက္ခြင့္ မရခဲ့ရသျဖင့္ စိတ္အလိုမက် ပဲ တမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္ကာ ဘာမွ လည္း လုပ္ခ်င္ ကိုင္ခ်င္စိတ္ မရွိ သျဖင့္ အိပ္ယာေပၚ ျပန္လွဲ ခ်ရင္း မွိန္းေနရာ ခနတြင္းမွာပင္ ျပန္အိပ္ေမာက် သြားေလေတာ့သည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ ရံုးမွ ျပန္လာၿပီး အိပ္ယာေပၚမွ မိုးမ ကို အသာလႈပ္ႏိုးေတာ့မွ ပဲ မိုးမ ျပန္ႏိုးလာခဲ့ေလသည္။ မိုးမ မွာ ႏိုးသြားသည္ ႏွင့္၊ ရုတ္တရက္ ငိုခ်လိုက္မိေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က စိတ္က ပံုမွန္အေနအထား ျပန္ျဖစ္ေနၿပီမို႕ မိုးမ ကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းကာ ယုယုယယ ေပြ႕ေခ်ာ့ရင္း ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဟု ေမးရွာေလသည္။ မိုးမ က သူတေန႕လံုး ဘာမွ ကို မလုပ္ျဖစ္၊ ထမင္းဟင္းေတာင္ မခ်က္ႏိုင္ပဲ အိပ္ပဲ ေနမိေၾကာင္း ေျပာေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ဘာမွ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မေနနဲ႕ တို႕ အျပင္ထြက္ၿပီး စားေသာက္ဆိုင္မွာ သြားစားၾကရေအာင္ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ အရက္မေသာက္ရဘူးဟု ေတာင္းဆိုလိုက္ရာ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က သေဘာတူလိုက္ေလသည္။
မိုးမ က အခ်ိန္ယူၿပီး အဝတ္အစား မ်ား ေရြးခ်ယ္ဝတ္ဆင္ကာ မိတ္ကပ္ မ်ားျဖင့္လည္း မ်က္ႏွာကို ျပင္ဆင္ ၿပီး ည၈နာရီေလာက္က်မွ သူတို႕ အိမ္မွ ထြက္ကာ၊ သူတို႕ အနားရွိ ေစ်းႀကီး သားနားေသာ စားေသာက္ဆိုင္တခုသို႕ သြားၾကေလသည္။ ရဲေက်ာ္ က သူတို႕ ထြက္သြားသည္ကို လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ မိုးမ တေယာက္ အနက္ေရာင္ ဝတ္စံု၊ လည္ဟိုက္ျဖင့္ အရမ္းကို လွေန ေပသည္။ ရင္သား ေဖြးေဖြးကို သူ႕လည္ဟိုက္အက်ႌေပၚမွ ျမင္ေနရရံုမက၊ ဆံပင္ပံုစံကလည္း လွ၊ မိတ္ကပ္လည္း ခ်ယ္ထားသျဖင့္ အရမ္းကို ခ်စ္စရာေကာင္းေနေလသည္။ မိုးမ ဒရက္စ္မွာ ေပါင္လည္ နား ထိသာ ရွည္သျဖင့္ လွပေသာ ဒူး၊ ေျခသလံုးမ်ားကိုလည္း ျမင္ေနရေလသည္။ စားေသာက္ဆိုင္ မွ ေယာက္်ား သားမ်ားလည္း မိုးမ အလွမွာ ရစ္မူး ေနၾကတာကေတာ့ အျပစ္ေျပာစရာမရွိေျခ။
မိုးမ ရဲ႕ ဘရာဇီယာႀကိဳး၊ ရင္သားေျမာင္း၊ ေပါင္တန္ တို႕မွာ ျဖဴေဖြး ဝင္းလဲ့ ေနၿပီး သူတို႕ စားပြဲကိုလာေမးေသာ စားပြဲထိုးေလး ၏မ်က္လံုးမွာ မိုးမ ကိုယ္ေပၚမွ မခြာႏိုင္ျဖစ္ေနရသည္ကို ကိုရင္ဦးေမာင္ အလြန္ သေဘာက်ေနေလသည္။ တျခားအမ်ိဳးသား မ်ား မိုးမ ကိုၾကည့္ၿပီး သေရယိုေနၾကသည္ကို ျမင္ရျခင္းက ကိုရင္ဦးေမာင္အတြက္ အထူးပင္ ပီတိျဖစ္ ၾကည္ႏူးရေလသည္။ ထိုအတြက္ေၾကာင့္လည္း မိုးမ ကို ထိုကဲ့သို႕ ဒရက္စ္ မ်ိဳး သူကိုယ္တိုင္ ဝယ္ေပးထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။ မိုးမ မွာ နဂိုတုန္းက ရိုးရာဝတ္စံု ရိုးရိုးေလးသာ ဝတ္စားခဲ့ရာမွ ကိုရင္ဦးေမာင္ေၾကာင့္ ေမာ္ဒယ္မိန္းခေလးမ်ားလို ဝတ္ဆင္လာခဲ့သျဖင့္ ခ်စ္စရာ၊ စြဲမက္စရာ ဆက္ဆီက်က် ျဖင့္ လွခ်င္တိုင္းလွေနေလေတာ့သည္။ ဘယ္ ေယာက္်ားသားမ်ိဳးက မိုးမ ဆီမွ မ်က္ေစ့လြဲခ်င္ရွာပါ့မလဲ။
ညစာ စားၿပီးေတာ့ သူတို႕ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာၾကေတာ့ ပန္းျခံေတြထဲ ေမွာင္ရိပ္ခိုကဲတတ္ၾကတဲ့ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦးပမာ တေယာက္ကို တေယာက္ တြန္းထိုးဆြဲယမ္းၿပီး ျပန္လာခဲ့ၾကေလသည္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ၾကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အရမ္းကို စိတ္ေတြထေနၾကေလၿပီ၊ ညတုန္းက လြတ္သြားခဲ့ရတဲ့ အခ်စ္ သလင္းေခၚဖို႕ အတြက္ အိပ္ယာေပၚ အျမန္တက္ၿပီး ခ်စ္ဗ်ဴဟာခင္းဖို႕ ျပင္ၾကေလေတာ့သည္။အခန္း ၂၃။ မိုးမ တို႕ အိပ္ယာေပၚမွ ရိုးပေလး ကစားနည္းအသစ္။
ကိုရင္ဦးေမာင္ က မိုးမ ကို အိပ္ယာေပၚမွာ ဖက္တြယ္ရင္း ေခါင္းထဲ က အႀကံကို အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႕ က်ိဳးစား ေနေလသည္။ မိုးမ ကို အိပ္ယာေပၚမွာ အေပၚက တက္မိုးထားသျဖင့္ ညဝတ္အက်ႌပါးပါး ေအာက္မွ ႏို႕ႀကီးမ်ား မွာ သူရင္ဘတ္မွာ ဖိကပ္ေနၿပီး မိုးမ လက္ေတြက သူ႕ပုခံုးေပၚကို သိုင္းဖက္ထားေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ လည္တိုင္ နားရြက္ဖ်ားေလးမ်ားကို နမ္းစုပ္ရင္းက၊
“ ကိုေအာင္ႏိုင္ ညတုန္းက ခ်စ္ေလး အေပၚ ေတာ္ေတာ္ကဲခဲ့တာလား”
ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ေနၿပီး အရမ္းလည္း ဆာေနၿပီ ျဖစ္ေသာ မိုးမ ကေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္အေၾကာင္းစလာသည္ကို စိတ္မရွိေပ။ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူတို႕ ရိုးပေလး မွာလည္း မဆန္းေတာ့ သည့္ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္သျဖင့္ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ေမးခြန္းကို သူ႕ကို ျပန္နမ္းရင္း တခစ္ခစ္ ျပံဳးရယ္ရင္း ျဖင့္ ေခါင္းျငိမ့္ျပေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ေပၚမွ ခြာကာ အိပ္ယာေပၚပက္လက္လွဲခ်လိုက္ရင္း၊
“ ခ်စ္ေလးကေရာ၊ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ကို သေဘာက်လား၊ ကိုကို အိပ္ေပ်ာ္သြားတုန္း ကိုေအာင္ႏိုင္က ခ်စ္ေလးကို မလိုးဘူးလား”
ကိုရင္ဦးေမာင့္ နားရြက္ဖ်ားေလးကို ကိုက္လိုက္ရင္း မိုးမက၊
“ဘာလဲ ကိုကို က ဒီည အဲဒီရိုးပေလးကို ေဆာ့ခ်င္တာလား၊ ကိုကို မူးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းမွာ ကိုေအာင္ႏိုင္က ခ်စ္ေလးကို လိုးတယ္ ဆိုတဲ့ ရိုးပေလးလား”
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ အေပၚတက္ခြကာ ကိုရင္ဦးေမာင္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ထဲ သူ႕လက္ကေလး ထိုးထည့္ကာ ပူေႏြးေနေသာ လီးႀကီးကို ကိုင္ၿပီး ဆြဲထုတ္ဖို႕ က်ိဳးစားေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က၊
“ ဟင့္အင္း၊ ဒီည ကိုကို က တမ်ိဳး ေျပာင္းေဆာ့ခ်င္တယ္ ခ်စ္ေလး၊ ကိုကို အခု ေျပာမဲ့ သူ နဲ႕ ရိုးပေလး ကစားဖို႕ အခ်စ္ကေလး သေဘာတူ သလား ဆိုတာ၊ ကိုကို႕ ကိုေျပာ”
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ေပါင္ေပၚခြထိုင္ထားရင္း ကိုရင္ဦးေမာင္ လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္းက ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ငံု႕ၾကည့္ကာ မ်က္ႏွာကို ငံု႕ကာ နမ္းလိုက္ရင္းက၊
“ ဟင္၊ ဘယ္သူလဲ၊ လူသစ္လား”
ဟု ေမးလိုက္ရင္း ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ဘတ္ကို သူ႕လွ်ာကေလး ျဖင့္ ရက္လိုက္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ႏူတ္ခမ္းေလး ကို သူ႕သြားေလး ျဖင့္ မနာတနာ ကိုက္လိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က နာသြားသျဖင့္ အ ကနဲ ေအာ္လိုက္ရင္း၊
“ဟုတ္တယ္၊ ကိုကိုတို႕ တခါမွ ရိုးပေလး မကစားဘူးတဲ့လူတေယာက္နဲ႕ ကစားမယ္၊ ခ်စ္ေလးက ဦးေအာင္ႏိုင္တုန္းက တုန္႕ျပန္သလိုပဲ တုန္႕ျပန္ရမယ္၊ ကိုကို႕ ကိုေျပာ လုပ္မလားမလုပ္ဘူးလားလို႕”
“ဘယ္သူလဲ လို႕ ခ်စ္ေလးကို ေျပာေလ၊ ခ်စ္ေလး သိတဲ့လူလား”
“ ဟုတ္ပ ခ်စ္ေလး ေကာင္းေကာင္းသိတဲ့သူပဲ၊ ခ်စ္ေလးနဲ႕ေတာင္ အမ်ိဳးေတာ္ေသးတယ္”
မိုးမ တေယာက္ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ပြတ္သတ္ ကိုင္တြယ္ေနရာမွ ရပ္လိုက္ၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္ ႏွင့္ မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္ကာ ၾကည့္လိုက္သည္၊ ရုတ္တရက္လည္း အံ့အားသင့္သြားဟန္ႏွင့္။
“ဘယ္လို၊ ခ်စ္ေလး နဲ႕ အမ်ိဳးေတာ္တယ္၊ ကိုကို ဘယ္သူ႕ကို ေျပာေနတာလဲ”
ကိုရင္ေမာင္က၊
“ခ်စ္ေလး၊ ဒီည ကိုကိုရဲ႕ ေဖေဖ၊ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ေယာက္ၡထီး ႀကီးက ခ်စ္ေလး ကို လိုးလိမ့္မယ္၊ ကိုကို က ကိုကိုတို႕ အဲဒီအိမ္မွာ ေနခဲ့ကတည္းက အဲဒီ ဟာ ကို စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ မိတာ၊ အဟိ၊ အားးးးး အဲဒီ အေတြး ကိုကို႕ ကို အရမ္းကို စိတ္လႈပ္ရွားေစၿပီး၊ ကိုကို အဲဒီ ေယာက္ၡထီးနဲ႕ ေခၽြးမ လိုးတဲ့ ရိုးပေလးကို အရမ္းကို လုပ္ခ်င္ေနခဲ့တာ၊”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲယူေပြ႕ဖက္ရင္းက ထိုစကားေတြကို ေျပာေနတာျဖစ္ၿပီး သူ႕ရဲ႕ မာတင္းလာတဲ့ လီးႀကီးနဲ႕လဲ မိုးမ ရဲ႕ ေပါင္ၾကားကို ဖိထိုးေနမိသည္။
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ဘတ္ကို တြန္းဖယ္လိုက္ရင္း သူ႕လက္သည္းကို ပါးစပ္ျဖင့္ ကိုက္ရင္း ေတြၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ လက္ေမာင္းေတြကို လွမ္းကိုင္ဖို႕ က်ိဳးစားေသာ္လည္း မိုးမ က တြန္းဖယ္ျပစ္လိုက္ရင္း၊
“ဟင့္အင္း၊ ခ်စ္ေလး မႀကိဳက္ဖူး၊ ခ်စ္ေလး ကိုကို အဲဒီေလာက္အထိ ဆိုးမယ္လို႕ မထင္ခဲ့မိဘူး၊ ကိုကို မတရားဘူး၊ ခ်စ္ေလး မလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ အဲဒါကေတာ့ တရားလြန္သြားၿပီ ကိုကို”
“ ခ်စ္ေလးကလဲကြာ၊ အဲဒါက စိတ္ကူးယဥ္ ကစားတာပဲဟာ၊ တကယ္မွ မဟုတ္ပဲ၊ ရိုးပေလး ဂိမ္းေလကြာ၊ အဲဒါက ကိုကိုတို႕ ကို ပိုၿပီး အရသာရွိၿပီး ပိုေကာင္းတယ္ ဆိုတာ ခ်စ္ေလးလည္း အေတြ႕အႀကံဳ ရွိခဲ့တာပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႕လဲကြာ”
မိုးမ မွာ လက္သင့္မခံႏိုင္ေသးပဲ၊ ဒီကစားနည္း ရိုးပေလးကို သူဘယ္လို တုန္႕ျပန္ရမည္မသိေၾကာင္း မလုပ္သင့္ေၾကာင္းေျပာသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူတို႕ အရင္က သူ႕အေဖအိမ္တြင္ ေနသည္ဟု ဟန္ေဆာင္ၿပီး အဲဒီ ေတာအတြင္းမွာ ျဖစ္သည္ဟု ကစားၾကမည္ဟု ထပ္ေျပာျပန္သည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးျဖင့္ မိုးမ ကို ေဖ်ာင္းျဖ ေျပာဆိုၿပီး မိုးမကိုလည္း အသာအယာ ပြတ္သတ္ နမ္းရံႈ႕ရင္း စည္းရံုးေလရာ မိုးမ မွာ တျဖည္းျဖည္း စိတ္ဆိုး ေျပလာရေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူတို႕ မဂၤလာေဆာင္ ၿပီး၊ ပထမ ရွစ္လ ေလာက္ အတူေနခဲ့ၾကသည့္ အခ်ိန္ ကို ျပန္ေျပာင္း သတိယ ေအာင္ ေျပာေနေလသည္။ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ခြင္ထဲ ျပန္ေရာက္လာၿပီး သူ႕ေခါင္းေလးကို ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ဘတ္ေပၚေမွးတင္ထားလိုက္သည္။ မိုးမ လည္း ထိုအခ်ိန္တုန္းက ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ အိမ္မွာ သူ႕ အကို၊ ညီ၊ ညီမ ေတြႏွင့္ အတူတူ ေနခဲ့ၾကတာကို ျပန္သတိရလာမိသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္ က မိုးမ စိတ္ေျပသြားေအာင္ ထိုသို႕ ဟိုဟိုဒီဒီ ေျပာရင္းက တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သူလိုသည့္ဘက္ သို႕ ဆြဲကာ ေျပာလာခဲ့ေလသည္။
“ ကိုကို႕ ေဖေဖ က ခ်စ္ေလး ကို ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား သူ႕ေခၽႊးမေလးကို”
“အင္း”
“ ခ်စ္ေလး ကလည္း ကိုကို႕ ေဖေဖ ကို ခ်စ္တယ္မဟုတ္လား”
“ ေဖေဖ က ခ်စ္ေလး အေပၚ အျမဲတမ္းေကာင္းတယ္ေလ၊ သူ႕သမီး တေယာက္လိုပဲ၊ ကိုကုိ႕ ညီမ နဲ႕ ခ်စ္ေလး ကို အတူတူ လိုပဲ သေဘာထားတာေလ၊ အဲဒီတုန္းက ကိုကို က မနာလို ျဖစ္လို႕လား”
“ဟင့္အင္း ကိုကို က အေတြးထဲမွာ ပဲ ပံုေဖၚေနခဲ့တာ”
“ဘာေတြကို ပံုေဖၚေနတာလဲ ကိုကိုက”
“ ကိုကို ဘာ ဆိုလိုမွန္း ခ်စ္ေလးသိပါတယ္”
“ကိုကို ကေလ၊ ကိုကို႕ စိတ္ကေလ အရမ္း ညစ္ညမ္းတာပဲ၊ “
“” တခါတုန္းက ေဖေဖ က ခ်စ္ေလး အနားမွာ အရမ္းကပ္ေနတာ သတိရမိတယ္၊ ခ်စ္ေလးက မီးဖိုထဲမွာ ခ်က္ျပဳတ္ေနတာေလ၊ ခ်စ္ေလးက အိမ္ေနရင္း လက္ျပတ္အက်ႌေလးနဲ႕ ထမိန္က ပါးပါးေလး ဝတ္ထားတာေလ၊ သူ က ခ်စ္ေလး အေနာက္ကို ကပ္ေနလိုက္တာ သူ႕ဟာႀကီးနဲ႕ အခ်စ္ေလး ဖင္ၾကားကို ေထာက္ထားၿပီး သူ႕လက္ေတြက ခ်စ္ေလး လက္ေမာင္းကို ပြတ္ေပးေနသလိုပဲ”
“မဟုတ္တာေတြ ေျပာမေနနဲ႕ ကိုကိုေနာ္၊ လုပ္ဇာတ္ေတြ မခင္းနဲ႕”
“ တကယ္ေျပာတာ၊ ကိုကို မညာဘူး၊ ခ်စ္ေလး အဲဒီေန႕ က ဟင္းခ်ိဳ ခ်က္တာ လက္မွာ အပူေလာင္သြားလို႕ ေဖေဖက လိုးရွင္းေတာင္ လိမ္းေပးရေသးတယ္ေလ၊ မွတ္မိလား”
“ ေအာ္ အဲဒီဟာလား၊ အဲဒီတံုးက မေတာ္တဆ ျဖစ္သြားေတာ့ သူက ခ်စ္ေလး ကို စိတ္ပူၿပီး ဂရု စိုက္ေပးတာပါ”
“ခ်စ္ေလးက ေဖေဖ နဲ႕ သိပ္ကပ္ၿပီး ကိုကိုထက္ေတာင္ ေဖေဖ နဲ႕ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ၾကာ ေနျဖစ္တယ္ေလ၊ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ သူက အိမ္မွာေနတဲ့ အခ်ိန္ ပိုမ်ားတယ္မဟုတ္လား၊ ကိုကို တခါတေလ ခ်စ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ကို အတူတူ ေတြ႕ရတတ္တယ္ေလ”
“အဲဒါက ေတာ့ အဲဒီတုန္းက ကိုကို က ရံုးအလုပ္နဲ႕ အရမ္း အလုပ္မ်ားေနတာေလ၊ တခါတေလ တေန႕ကို ၁၅နာရီေလာက္ လုပ္ၿပီး မွ အိမ္ျပန္လာတာ၊ အဲေတာ့ ေဖေဖ က အိမ္မွာ တခ်ိန္လံုးရွိေနတာဆိုေတာ့၊ ေနာက္ ဇာနီ နဲ႕ လဲ့လဲ့ လည္း ရွိတာပဲေလ”
“အင္း ခ်စ္ေလး က ဇာနီ တို႕ ကိုသူရ တို႕နဲ႕လည္း ရင္းႏွင္းတာပဲေလ၊ ဘယ္လိုေၾကာင့္ ခ်စ္ေလးက သူတို႕နဲ႕ တအားရင္းႏွီးသြားရတာလဲ”
“တအိမ္ထဲ အတူတူ ေနၾကတဲ့သူေတြ အခ်င္းခ်င္း ရင္းႏွီးတာပဲ ကိုကိုရယ္ အဆန္းလား”
“ကဲ ဒါဆို ေျပာပါအုန္း ကိုကို႕ ေဖေဖ က ခ်စ္ေလး ကို တခါမွ ထိဖို႕ ကိုင္ဖို႕ မက်ိဳးစား ဘူးလား၊ တကယ့္ကို တခါမွ မတခါဘူးလား၊ သူက်ိဳးစားလိမ့္မယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ကိုကိုေလာင္းရဲတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ခ်စ္ေလးက ေတာ့ ကိုကို႕ ကိုျပန္ေျပာမွာ မဟုတ္ဘူး”
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ကို သူ႕လက္သီးဆုပ္ကေလး ျဖင့္ ထုႏွက္ရင္း၊
“ေတာ္ေတာ့ ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႕ ကိုကိုေနာ္”
“ ကိုကို က ေဖေဖ့ အေၾကာင္းကို ခ်စ္ေလးထက္သိပါတယ္ကြာ၊ တအိမ္ထဲ အတူတူ ေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕ ဆက္ဆီက်က် ေခ်ာေမာလွတဲ့ ေခၽြးမေလး အေပၚမွာ သူ က ဘယ္ေလာက္ ေတာင္မွ ႏွာတင္း ေနလိုက္မလဲ ဆိုတာ ကိုကိုသိတာေပါ့၊ ဒါကေတာ့ ခ်စ္ေလး သေဘာပါ၊ ခ်စ္ေလး မေျပာပဲ ေနတာပဲေနမွာ၊ ကိုကို ေျပာတာ မွန္တယ္မဟုတ္လား ၊ ေျပာစမ္းပါ၊ “
“ သူဘယ္လို ခ်စ္ေလး ကို ထိလို႕ရမလဲ ဇာနီ နဲ႕ လဲ့လဲ့ လည္း အိမ္မွာ တခ်ိန္လံုး ရွိေနတာကို”
“ လဲ့လဲ့ က စက္ခ်ဴပ္သင္တန္းကို တပတ္မွာ သံုးရက္ သြားရတယ္ ေလ၊ ဇာနီ ကေက်ာင္းသြားရင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တအိမ္လံုးမွာ အခ်စ္ေလး တို႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘူးလား”
“ေတာ္ေတာ့ ကိုကို၊ ေတာ္ၿပီ၊ ခ်စ္ေလး မေဆာ့ေတာ့ဘူး အဲဒီ ဂိမ္းကို”အခန္း ၂၄။ ကိုရင္ဦးေမာင္ မိုးမ ကို အစ္ေနျခင္း။
ကိုရင္ဦးေမာင္က၊
“ ဒီမွာ ခ်စ္ေလး ကိုကို တို႕ ဒီရိုးပေလး ဂိမ္း က ကိုကိုတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ၾကတဲ့အခါ မွာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ ဆိုတာ ခ်စ္ေလး သိၿပီး ၿပီပဲ၊ ကိုကို တို႕ ႏွစ္ေယာက္ စလံုး ဒီဂိမ္းကို ကစားၾကရင္းနဲ႕ ခ်စ္ေလး လည္း အမ်ိုးမ်ိဳး အေတြ႕အႀကံဳရၿပီးၿပီ၊ ကိုကို ေမးတာကိုပဲ အမွန္တိုင္း ေျဖေပးပါလား၊ ကိုကို႕ ေဖေဖ က ခ်စ္ေလးကို ကိုကို မရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ မထိမကိုင္ဘူးလည္း ၊ အနည္းဆံုးေတာ့ အသားခ်င္းထိ မိေအာင္ မက်ိဳးစားဘူးလား”
မိုးမ တေယာက္ ျငိမ္ေနသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က လည္း မိုးမ စဥ္းစားေနသည့္ မ်က္ႏွာေလးကို ေသျခာစြာ ၾကည့္ၿပီး အေျဖကို စိတ္ဝင္တစားေစာင့္ေနသည္။ မိုးမ က သူအေဖ ကို ေဖေဖ ဟု ေခၚေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကပင္ အေဖ ဟုသာ ေခၚသည္။ မိုးမ အေတြးပ်ံ႕လြင့္ေနတာေတြေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္က၊
“ခ်စ္ေလး အမွတ္ရလာၿပီ မဟုတ္လား၊ ခ်စ္ေလး ကိုကိုတို႕ အိမ္မွာ ေနတုန္းက အခ်ိန္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားေနတယ္ မဟုတ္လား”
“ဟင့္အင္း၊ ခ်စ္ေလး က ေတြးေနတာ ေဖေဖ က ခ်စ္ေလးကို ဘယ္ေလာက္ ဂရုစိုက္သလဲ ဆိုတာ၊ ေဖေဖ က ခ်စ္ေလးကို အၿမဲ ဘာလိုလည္း ဆိုတာ ေမးတတ္သလို၊ မီးဖို ထဲမွာလည္း လဲ့လဲ့ မရွိလို႕ တေယာက္ထဲ ခ်စ္ေလး လုပ္ေနရင္ လာၿပီး ကူညီလုပ္ေပးတတ္တယ္၊ ေဖေဖ က အရမ္းခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတာပဲ”
“အဲဒါေတြ ကိုကို စိတ္မဝင္စားပါဘူး၊ ကိုကို ေမးေနတာက အေဖ က ခ်စ္ေလးနားကို လာကပ္ၿပီး ကိုကို ေျပာသလို ဟိုလိုဒီလို နဲ႕ ခ်စ္ေလး အသားနဲ႕ ထိေအာင္ ဘယ္ႏွစ္ခါေလာက္ က်ိဳးစားသလဲ၊ ခ်စ္ေလးကို ဟိုကိုင္ ဒီကိုင္ လုပ္ေသးလား၊ ေျပာစမ္းပါအုန္း၊ ၾကည့္ အဲဒီ ဟာေတြ ေမးရင္းနဲ႕ ေတာင္ ကိုကို႕ လီးႀကီးမာလာရၿပီ”
မိုးမ တေယာက္ ျပန္ျငိမ္ က်သြားၿပီး သူမ်က္ႏွာလည္း နည္းနည္းနီလာသည္။ ေနာက္ သူ႕လက္သီးဆုပ္ကေလးမ်ားျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကို ကေလးတေယာက္လို ထုႏွက္ရင္း၊
“ ကိုကို ဘယ္လို ျဖစ္ေနတာလဲ၊ ဘာျဖစ္လို႕ ခ်စ္ေလးကို တကယ္ မျဖစ္တဲ့ဟာေတြ ကို လုပ္ႀကံေျပာခိုင္းေန ရတာလဲ”
ကိုရင္ဦးေမာင္ က စိတ္ထဲမွာေတာ့ မိုးမ သူ႕ကုိ လ်ိဳထားသည္ဟုသာ ေတြးေနမိသည္။ သူ႕အေဖ က မိုးမ ကို ကပ္ေတာ့ ကပ္မည္၊ သို႕ရာ တြင္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း က်ံဴးသြင္း ဖို႕ အႀကံျဖင့္ တဆင့္ျခင္း က်ိဳးစားမည္၊ သို႕ေသာ္လည္း ထို အဆင့္သို႕ မေရာက္မွီ သူတို႕ အိမ္ေျပာင္းခဲ့ၾကသျဖင့္ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ၾကတာလား၊ သူအခု အပတ္မန္႕ကို ေျပာင္းမည္ဟု ေျပာခဲ့စဥ္က မိုးမ တေယာက္ မေျပာင္းခ်င္ခဲ့တာကိုလည္း သူသတိရ ေနမိသည္။ မိုးမ က ထိုအခန္းသို႕ ေျပာင္းမည့္အစား သူ႕ကို သာ ခရီးရွည္ေမာင္းၿပီ။ အိမ္ျပန္လာဖို႕ အႀကံေပးသည္ကိုလည္း သူသတိရမိသည္၊ အဲဒါေတြ အကုန္လံုးက မိုးမ တေယာက္ သူ႕အေဖႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနခ်င္လို႕ပဲ လို႕ သူသံသယ ျဖစ္မိသည္။ ဒီေက်ာက္တံုးေအာက္မွာေတာ့ ငါး ရွိကို ရွိရမည္၊ ဟု႕ သူ႕ဘာသာ ေကာက္ခ်က္ခ် ဆြဲမိေလသည္။ သူ႕သံသယ မွာ ေတြးရင္းျဖင့္ ပိုႀကီးလာခဲ့ရသည္။ မိုးမ လက္သီးဆုပ္ေလးမ်ားကို သူ႕လက္ျဖင့္ ဖမ္းဆုပ္လိုက္ရင္း မိုးမ ပါးေလးကို နမ္းရႈံ႕ရင္းျဖင့္၊
“ခ်စ္ေလး ကလည္းကြာ၊ ကိုကို႕ ကိုေျပာစမ္းပါ၊ ရွက္မေနပါနဲ႕၊ ကိုကို မသိပဲ တခုခု ျဖစ္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား၊ အဲဒါ ဆို ကိုကို ေပ်ာ္မွာပါကြ”
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ခြင္ကို ဦးေခါင္းတိုးဝင္လိုက္ၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္ ႏွာေခါင္းကို သူ႕လက္ကေလး ျဖင့္ လိမ္ဆြဲရင္း၊
“မျဖစ္ဘူး၊ မျဖစ္ဘူး၊ ေဖေဖနဲ႕ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ဘူး”
မိုးမ က ေျပာရင္း ဆိုရင္း လက္သီးဆုပ္ေလးျဖင့္ သူ႕ပုခံုးရင္ဘတ္တို႕ ကို ထုႏွက္ၿပီး သူ႕ေပါင္တန္ တို႕ျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ပြတ္သတ္ေလသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္ ရဲ႕ တက္ၾကြမႈကေတာ့ အရွိန္မေသေျခ။ မိုးမ သူ႕ကို ရွက္လို႕ မေျပာတာ၊ တခုခု ရွိကို ရွိရမည္ဟု သူ တြက္ထားေလသည္။ အခုေတာ့ လႊတ္ေပးလိုက္အုန္းမည္၊ မိုးမ သူ႕ဘာသာ ေျပာလာမည့္ အခ်ိန္ကိုသာ ေစာင့္ ေတာ့မည္ဟု ေတြးလိုက္သည္။ အခု သူစေတာ့မည့္ ရုိးပေလးဂိမ္း အသစ္က မိုးမ ကို ပိုပြင့္လင္းလာေစၿပီး တေန႕က်ရင္ မိုးမ ဖြင့္ေျပာလာရမည္ဟု သူတြက္ထားေလသည္။ မိုးမ မ်က္ႏွာအမူအယာကိုလည္း သူက အကဲခတ္လွ်က္ရွိရာ၊ မိုးမ မ်က္ႏွာအေနအထားမွာ ပံုမွန္မဟုတ္သည္ကို သူသတိထားမိသည္။ သူ သူ႕အေဖ အေၾကာင္းမိုးမ ကို ေမးေနခ်ိန္ တြင္ မိုးမ မ်က္ႏွာမွာ အေတြးတခု ပ်ံလႊင့္ေနသလိုႏွင့္ ရွက္သလိုလို ေၾကာက္သလိုလို အမူအယာေလးလည္း ျဖစ္ေနသည္ကို သူသတိထားမိသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကလည္း သူ႕အေဖအိမ္မွာ ေနခဲ့စဥ္တုန္းက အေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးေနမိၿပီး ထိုအခ်ိန္က သူ႕အိမ္မွာ သူမရွိပဲ မိုးမ ေယာက္်ား သံုးေယာက္နဲ႕ ေနရသည့္ အခ်ိန္ေတြ ကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေနမိသည္၊ သူဘာလို႕ ဒီရိုးပေလး ဂိမ္းကို အဲဒီကတည္းက ဘာလို႕ စမကစားခဲ့သလဲ ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေနာင္တရေနမိေသးသည္။ ဒါဆိုရင္ အခုေလာက္ဆို မိုးမ သူႏွင့္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ ထင္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က အတင္းအက်ပ္ သေဘာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ မိုးမ ကို ၾကင္နာယုယ စြာျဖင့္ ဆက္ေျပာေလသည္။
“ ခ်စ္ေလး၊ ကိုကို က အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက အလုပ္ ထဲမွာ ျမဳပ္ႏွံၿပီး တေန႕ကုိ ၁၅ နာရီေလာက္ သြားလုပ္ေနတုန္း အိမ္မွာ ေယာက္်ား သားသံုးေယာက္နဲ႕ အခ်ိစ္က အိမ္မွာက်န္ေနခဲ့ရတယ္ေလ။ ကိုကို က အဲဒီကထဲက ခ်စ္ေလးကို ေမးခ်င္ခဲ့တာ၊ မေမးရဲခဲ့ဘူး၊ အခု ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ တခါတုန္းက ကိုကို အလုပ္က ေနာက္က်ၿပီးျပန္ေရာက္တဲ့ တေန႕၊ ဆယ္နာရီေလာက္ရွိၿပီထင္တယ္၊ အဲဒီတုန္းက ခ်စ္ေလးက ကိုသူရ အခန္းထဲမွာေလ၊ ခ်စ္ေလး ေျပာတာကေတာ့ သူက အိပ္ယာခင္းလိုလို႕တဲ့ လဲ့လဲ့ က ဘယ္နားသြားထားလိုက္မွန္း မသိလို႕ ခ်စ္ေလးကို သြားေပးခိုင္းတာ ဆိုပဲ၊ အဲဒါမွတ္မိလား၊ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ကိုကို ၾကက္သည္းေတာင္ထသြားတယ္၊ အဲဒီည ကိုကို တို႕ ခ်စ္ပြဲဝင္ၾကေတာ့ ကိုကို က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုသူရ လို႕ စိတ္ထဲ မွာ ေတြးၿပီး ခ်စ္ေလးကို လိုးခဲ့တယ္၊ အခုေတာ့ ခ်စ္ေလးက ကိုသူရ နဲ႕ေရာ ဇာနည္ နဲ႕ေရာ အရမ္းကို ရင္းႏွီးေနတာပဲ၊ သူတို႕ နဲ႕ေရာ ေျပာစမ္းပါအုန္း၊ ခ်စ္ေလး ဘယ္ေလာက္အထိ ရင္းႏွီးခဲ့သလဲ ဆိုတာကို၊”
မိုးမ လက္သည္းေတြက ကိုရင္ဦးေမာင္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ေပၚမွာကုတ္ထားၿပီး၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ ေျပာသမွ်ကို မ်က္ႏွာေလး ျဖဴေလွ်ာ္ေလွ်ာ္ ႏွင့္ နားေထာင္ေနေလသည္။ မိုးမ မ်က္ႏွာေပၚက အရိပ္အေယာင္ေတြက ကိုရင္ဦးေမာင္ ေျပာေနတဲ့ စကားေတြကို ၾကားရလို႕ စိတ္ပူတာလား၊ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္တာလား ဆိုတာ အေျပာရခက္ပါသည္။ မိုးမ ရင္ခံုသံေတြကေတာ့ ျမန္ေနတယ္ ဆိုတာကို သူ႕ကိုယ္နဲ႕ မိုးမ ကိုယ္တို႕ ကပ္ေနလို႕ သူသိေနရေပမဲ့ မိုးမ ဘာေတြးေနတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ မွန္းလို႕ မရဘူး။ မိုးမ က ပံုမွန္ျဖစ္ေအာင္ မ်က္ႏွာကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားၿပီး ဟန္ေဆာင္ အျပံဳးေလးနဲ႕ ကိုရင္ဦးေမာင္ မ်က္ႏွာကို လည္း ေစ့ေစ့မၾကည့္ပဲႏွင့္။
“ အဲေတာ့ ကိုကို က ဒီည ကိုကို႕ မိသားစု အေၾကာင္းကို ေျပာဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္ေပါ့ ဟုတ္လား။ ကိုကို က သူတို႕ ကို လြမ္းေနလို႕လား၊ သူတို႕ အေၾကာင္း ပဲ ေတြးေနမိတာလား၊ ကိုကို က သိေရာသိလား၊ ေမးေရာ ေမးဘူးလို႕လား သူတို႕က မိုးမ တို႕ ကို ဖံုးေလး ဘာေလး ဆက္ေဖၚရသလား ဆိုတာကို၊ ကိုကုိ တခါမွ အဲဒါေတြ ေမးဖို႕ သတိမရခဲ့ဘူး မဟုတ္လား”
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ မိုးမ စကားေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္စားသြား သည့္ပံု မ်က္ႏွာမွာ အထင္း သားေပၚလာခဲ့သည္၊ မိုးမ ကို အံၾသသလို ၾကည့္လိုက္ရင္း၊
“ သူတို႕ က ခ်စ္ေလးကို ေခၚလို႕လား၊ ကိုကို႕ မွာက အခ်ိန္မရွိဘူးေလ ခ်စ္ေလး၊ ထားပါေတာ့ သူတို႕က ခ်စ္ေလး ကိုေခၚတယ္၊ဒါေပမဲ့ ခ်စ္ေလးက ကိုကို႕ ကို ျပန္မေျပာျပဘူးဟုတ္လား၊ ကဲ ေျပာစမ္းပါအုန္း ဘယ္သူက ေခၚလဲ”
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို သူ႕လက္ကေလးနဲ႕ ယုယုယယ ထိုးဖြ ပြတ္သတ္ေပးရင္းက၊
“ကိုကို႕ အိမ္က လူတိုင္းက ေခၚတယ္၊ တခါတေလ ေန႕တိုင္းေခၚတဲ့ အခါရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အနည္းဆံုးေတာ့ တပတ္မွာ သံုး ေလးခါေလာက္ေတာ့ ေခၚတယ္။ လဲ့လဲ့ က သူ႕အိမ္က ေယာက္်ား ေတြ အေၾကာင္းကို အတင္းေျပာ ေလ့ရွိတယ္၊ တေယာက္ျခင္း ကို လည္း အျမဲတမ္း ေဝဖန္တတ္တယ္၊ လဲ့လဲ့ က ကိုကို႕ ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကိုကို က ဘယ္ေတာ့မွ အိမ္မွာ မရွိဘူးေလ၊ သူ႕ကို ခ်စ္ေလးက ေျပာတယ္ ညေနဘက္ေခၚလို႕၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ သူက အိမ္မွာ ထမင္းခ်က္ ဟင္းခ်က္ နဲ႕ အိမ္က ေယာက္်ားႀကီးေတြကို ထမင္းျပင္ေကၽြး ဆိုေတာ့ မအားေတာ့ဘူးေလ၊”
ကိုရင္ဦးေမာင္က ပိုၿပီးေတာ့ သိခ်င္လာသည္။
“ဆို ေတာ့ အမ်ိဳးသားေတြက ေရာ ဘာေတြ ေျပာလဲ၊ ကိုကို႕ ကို ေျပာျပစမ္းပါအုန္း”
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ရဲ႕ ရင္ဘတ္ေမႊးေတြကို မနာေအာင္ ဆြဲလိုက္ၿပီး၊
“ေဖေဖ ကလည္း ကိုကို႕ အေၾကာင္း အျမဲေတြးေနတာ၊ သူက ကိုကို အလုပ္အစဥ္ေျပရဲ႕လား လို႕ အျမဲေမးတယ္၊ ေနာက္ မိုးမ တို႕ အခုေနတဲ့ အပတ္မန္႕ မ်ာ ေပ်ာ္ရဲ႕လား လို႕လည္း ေမးတယ္”
ကိုရင္ဦးေမာင္က သိပ္မေက်နပ္၊
“သူတို႕ က အဲေလာက္ေခၚၿပီးေတာ့ အေဖ ေျပာတာက လည္း ဒီေလာက္ပဲလား၊ ကိုကို႕ ကို ဒီထက္ ပိုၿပီး မေျပာျပ ႏိုင္ဘူးလား၊ ေဖေဖ က ဘာေျပာသလဲ၊ ေနာက္ ကိုသူရ နဲ႕ ဇာနည္ တို႕ကေရာ ဘာေတြ ေျပာေသးလဲ”
မိုးမ က ေနာက္သလို ေျပာင္သလိုျဖင့္၊
“အမေလး၊ ခ်စ္ေလး က အကုန္လံုးကို မွတ္ထားၿပီး တလံုးမက်န္ ျပန္ေျပာရမွာလား၊ ေတာ္ေတာ့ ကိုကိုရာ၊ ကိုကို ဘာလို႕ အဲလို ဇြတ္ႀကီး ျဖစ္ေနရတာလဲ”
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ ဘာေျပာလို႕၊ ဘာကို စဥ္းစားရမွန္းေတာင္ မသိျဖစ္သြားသည္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာ သူ႕အိမ္က ေယာက္်ား သံုးေယာက္စလံုးႏွင့္ မိုးမ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနမိသည္။ ထိုေယာက္်ား သံုးေယာက္ တို႕ မိုးမ ကို ထိဖို႕ ကိုင္ဖို႕က်ိဳးစားသည္ဆိုတာမ်ိဳးကို ေတြးလိုက္သည္ႏွင့္ပင္ ကိုရင္ဦးေမာင္ လီးႀကီးမွာ မာလာရသည္။ သို႕ေသာ္လည္း သူ႕ကိုယ္သူ ျပန္ေမးမိသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ဘာေၾကာင့္ အဲလို ျဖစ္ရတာလဲ၊ မိုးမ က တြန္႕ဆုပ္ဆုပ္နဲ႕ ရွက္တတ္ သူ တေယာက္ ျဖစ္ေလသည္။ ငါ့ရဲ႕ စိတ္ေၾကာင့္ပဲ မဟုတ္တာေတြ ေလွ်ာက္ေတြးေနမိတာပဲလား။
ကိုရင္ဦးေမာင္က လိမ့္လိုက္ၿပီး မိုးမ ေပၚတက္ေမွာက္လိုက္သည္။ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မိုးမ လည္တိုင္ ၊ နားရြက္ ဖာ်းေလးမ်ားျဖင့္ ရက္ရင္းက၊
“ေကာင္းၿပီ အခ်စ္ေလး၊ ကိုကိုရယ္ ကိုကို႕ အေဖရယ္၊ ခ်စ္ေလးရယ္ ပဲ အိမ္မွာရွိၾကတယ္ ေပါ့၊ ခ်စ္ေလးက ကိုကို အရင္တုန္းက အလုပ္လိုပဲ ညမိုးခ်ဴပ္မွ ျပန္ေရာက္တတ္တယ္ေပါ့၊ အေဖက ခ်စ္ေလး အခန္းကို တခုခု ေမးမလို႕ လာတယ္ေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ခ်စ္ေလးက အခုလို ညဝတ္အက်ႌပါးပါးေလး ကို ေအာက္ခံ ဘရာမပါပဲ ဝတ္ထားတယ္၊ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ႏို႕သီးေခါင္းေလး ေတြက ေထာင္မတ္လို႕၊ ခ်စ္ေလးက ရွက္ရြံ႕ရြံ႕ မ်က္ႏွာေလးနဲ႕ သူ႕ကို ဘာလိုခ်င္လို႕လဲ ေမးမယ္၊ အဲဒီေနရာက ေန ကိုကို တို႕ရဲ႕ ရိုးပေလးဂိမ္းကို စမယ္ အိုေက၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ခ်စ္ေလး သူ႕ကို ေခၚေနၾကလိုပဲ ေဖေဖ လို႕ ကိုကို႕ကိုေခၚေနာ္”
အခန္း ၂၅။ ရိုးပေလး ဂိမ္းအသစ္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ပက္လက္ေလး ျဖစ္ေအာင္ တြန္းလိုက္ရင္း သူက အေပၚမွမိုးကာ မိုးမ လည္ပင္း နားရြက္တို႕ ကို သူ႕ႏူတ္ခမ္းေလးျဖင့္ ပြတ္သတ္ရင္း နမ္းရံႈ႕ ေနရင္းမွ၊
“ေကာင္းၿပီ အခ်စ္ေလး အခု ကိုကို က ကိုကိုရဲ႕ အေဖ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ေလးနဲ႕ အိမ္မွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္၊ ကိုကိုကလည္း ထံုးစံအတိုင္း အလုပ္က မိုးခ်ဴပ္မွ ျပန္လာတတ္တဲ့ ေန႕တေန႕ေပါ့။ သူက ခ်စ္ေလး အခန္းကို လာၿပီးေတာ့ တခုခု လာေမးတာ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ခ်စ္ေလးကို အဲလိုမ်ိဳး ညဝတ္အက်ႌပါးပါး ေအာက္က ဘရာဇီယာမပါပဲ ေတြ႕သြားမယ္၊ ခ်စ္ေလး ႏို႕သီးေခါင္းေတြကလည္း ေထာင္လို႕ ေပါ့။ ရွက္ေလးက ရွက္ျပံဳးေလးနဲ႕ သူ႕ကုိ ဘာလိုခ်င္လို႕လဲ ေမးမယ္၊ ကဲ အဲဒီေနရာကေန ကိုကို တို႕ ဂိမ္းစမယ္၊ ဟုတ္လား၊ ကိုကို႕ကို ခ်စ္ေလး ကိုကို႕ အေဖကို ေခၚေနၾကလိုပဲ၊ ေဖေဖ လို႕ေခၚေနာ္၊ ဟုတ္ပလား”
မိုးမ ကေတာ့ ႏွာေခါင္းေလး ကို ရံႈ႕လိုက္ၿပီး သူ႕လက္သီးဆုပ္ကေလးမ်ားျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ထုႏွက္ရင္းက၊
“ဟင့္အင္း၊ ခ်စ္ေလး အဲဒီဂိမ္း မေဆာ့ႏိုင္ဘူး၊ မလုပ္ပါနဲ႕ ကိုကိုရယ္ မေကာင္းပါဘူး”
“ခ်စ္ေလးကလည္းကြာ စၿပီး ကစားၾကည့္လိုက္၊ ခ်စ္ေလး ႀကိဳက္မယ္ ဆိုတာ ကိုကိုေျပာရဲတယ္၊ ခ်စ္ေလး အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ကာလေတြကို ျပန္စဥ္းစားၿပီး အဲဒီအခ်ိန္ ကို ျပန္ေရာက္ေနတယ္လို႕ မွတ္လိုက္၊ ေနာက္ ကိုေအာင္ႏိုင္ နဲ႕တုန္းက လိုပဲ ခ်စ္ေလးက တုန္႕ျပန္ေလကြာ၊ ဟုတ္လား၊ ကိုကို သြားမယ္ ကိုကို က တံခါးဖြင့္ဝင္လာမယ္၊ ခ်စ္ေလးက မွန္တင္ခံုေရွ႕မွာ ဘီးတေခ်ာင္းနဲ႕ ဆံပင္ရွင္းရင္း ရပ္ေနမယ္၊ ၿပီးရင္ ဘာဆက္လုပ္မလဲ ကိုကို ေျပာျပေပးမယ္”
မိုးမ မွာ ဘာေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနခ်ိန္ ကိုရင္ဦးေမာင္က အခန္းျပင္သို႕ ေလွ်ာက္ထြက္သြားလိုက္ေလသည္။ သူ႕႕မွာ အေပၚအက်ႌမဝတ္ထားပဲ ေအာက္ပိုင္းက ေဘာင္းဘီသာရွိေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က တံခါးကို ဖြင့္လိုက္ရင္းက၊
“ခ်စ္ေလးက ရုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားမယ္၊ ကိုကို ဝင္လာတာေတြ႕ေတာ့ အဲဒီမွာ ကမန္းကတန္း ခ်စ္ေလးရဲ႕ ႏို႕ေတြကို လက္ဝါးနဲ႕ ကာလိုက္မယ္၊ ကိုကို က ေဆာရီး လို႕ ေျပာၿပီး တံခါးကို ပိတ္လိုက္မယ္၊ ဒါေပမဲ့ အျပင္ကို မထြက္ပဲ နဲ႕ ခ်စ္ေလး နားကို ေလွ်က္လာမယ္၊ ကိုကို အနားကပ္လာေတြ႕ေတာ့ ခ်စ္ေလးက ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနမယ္၊ ဟုတ္ပလား၊ အိုေက၊ ကိုကို ေနာက္ ၂မိနစ္ေလာက္ဆုိ တံခါးဖြင့္ဝင္လာမယ္ေနာ္”
ကိုရင္ဦးေမာင္ အခန္းျပင္ကို ထြက္သြားေတာ့ မိုးမ စိတ္နည္းနည္းေတာ့ ေပါ့သြားၿပီး သူဘယ္လို တံု႕ျပန္ရမလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားေနမိသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ သူ႕ကို ေဖေဖ ဟု၊ သူ႕ေယာက္ၡထီး ႀကီးကို ေခၚသလို ေခၚေစခ်င္သည္။ ဦးေအာင္ႏိုင္ ဟု ေခၚၿပီး သူႏွင့္ ခ်စ္ပြဲ ဝင္ခဲ့သလိုမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ အခုေတာ့ မိုးမ မွာ တြန္႕ဆုတ္ဆုတ္ ျဖစ္ေနေသးသည္။ ေနာက္ဆိုရင္ ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ နဲ႕တုန္းကလို အသားက်သြားမွာပါဟု ကိုရင္ဦးေမာင္က တြက္ထားေလသည္။
မိုးမ မွာ မွန္ေရွ႕မွာ ဘီးတေခ်ာင္းျဖင့္ရပ္လွ်က္ သူ႕တကိုယ္လံုးလည္း တုန္ရီ ေအးစက္ေနၿပီး သူဒီရိုးပေလးကို ဘယ္လို စခန္းသြားရမလဲ စဥ္းစားေနေလသည္။ သူက ဦးေအာင္ႏိုင္ ရိုးပေလးကို အသားက်ေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီ ရိုးပေလး အသစ္ကိုေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ သူ႕ကို ခိုင္းတာ တရားလြန္ေနၿပီလား ဒါမွ မဟုတ္ ရိုးရိုး ေလးကို သူက ပဲ ပံုႀကီးခ်ဲ႕ေတြးေနမိတာလား၊ မိုးမ စိတ္ထဲ ဘာေတြ ေတြးေနသည္ကို မည္သူမွ မသိႏိုင္ပါ။ အခ်ိန္က စကားေျပာပါလိမ့္မည္။ မိုးမ က သူ႕ကိုယ္သူ မွန္ထဲ ၾကည့္ေနတုန္း ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ အခန္းတံခါးဖြင့္ဝင္လာလွ်င္၊ မိုးမ က သူ ဘယ္လို တုန္႕ျပန္ရမလဲ စဥ္းစားေနတုန္း ကိုရင္ဦးေမာင္က အခန္းတံခါးဖြင့္ကို သူ႕ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္း လက္ေတြကို သူရင္သားေတြ ေပၚဖံုးကာလိုက္သည္။ တကယ့္ကို တျခားလူတေယာက္ အခန္းဝက လာရပ္ၾကည့္ေနတာ ခံစာလိုက္ရသလို ရွက္ေသြးျဖန္းသြားခ်ိန္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က၊
“ေဟ့ ေကာင္မေလး ငါ အိပ္လုပ္မေပ်ာ္ဘူး ကြယ္၊ အပ်င္းေျပနင္နဲ႕ စကားေျပာမလို႕လာတာ၊ အဆင္ေျပရဲ႕လား နင့္ကို အေႏွာက္အယွက္ေပးသလို ျဖစ္ေနသလား”
မိုးမ တေယာက္ တခစ္ခစ္ႏွင့္ ရုတ္တရက္ ရီခ်လိုက္မိေလေတာ့သည္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ သူ႕ေယာက္ခထီးႀကီးကလည္း သူ႕ကို အဲလိုပင္ေခၚတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္၊
“ဘာလို႕ ရီတာလဲ အခ်စ္ရာ၊ ခ်စ္ေလး အဲလို ရပ္ေနတုန္း ကိုယ့္အေဖ ဝင္လာရင္ လည္း ခ်စ္ေလး အဲလိုပဲ အားရပါးရ ရီမွာလား”
မိုးမ က တခစ္ခစ္ ရီရင္း ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ အျပံုးျဖင့္ ျပန္ေျပာေလသည္။
“ကိုကိုက ခ်စ္ေလးကို အဲလို ေခၚလိမ့္မယ္လို႕မွ မတြက္ထားတာ၊ ေဖေဖ ကလည္း ခ်စ္ေလးကို အဲလိုေခၚတယ္ေလ။ ကိုကို က ႀကိဳမေျပာထားေတာ့ အဲလို ရုတ္တရက္ ခ်စ္ေလးကို ေခၚလိုက္ေတာ့ ကိုကို႕ ၾကည့္ရတာ အဖိုးႀကိးအိုေလး လို ျဖစ္သြားလို႕ေလ ခစ္ခစ္”
ကိုရင္ဦးေမာင္က အခန္းျပင္သို႕ ျပန္ထြက္သြားၿပီး သူျပန္ဝင္လာမယ္ အဲဒီအတိုင္းပဳဲ ေျပာမယ္၊ မိုးမ က သဘာဝက်က် ျပန္တုန္႕ျပန္လို႕ ေျပာလိုက္ေလသည္။
ေနာက္တခါ ကိုရင္ဦးေမာင္ ျပန္ဝင္လာၿပီး ခုနအတိုင္းေျပာေတာ့ မိုးမ က ရီခ်င္စိတ္ကို ထိန္းရင္း၊
“ဟုတ္၊ ဒါေပမဲ့ ေဖေဖ အခုက အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီေလ၊ က်မ အိပ္ယာဝင္ေတာ့မလို႕”
ဟုျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ဆက္ေလွ်ာက္လာၿပီး မိုးမ နားကပ္လာရာ မိုးမ က သူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း အေနာက္သို႕ ဆုတ္လိုက္ေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း မိုးမ ေနာက္မွာ မွန္ခ်ပ္သာ ရွိေတာ့သျဖင့္ ေနာက္ထပ္ဆုတ္၍မရေတာ့ေျခ။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ၏ အဝတ္ကင္းမဲ့ေနေသာ ပုခံုးသားေလး ေပၚလက္တင္လိုက္ရင္း၊
“ေကာင္မေလး နင့္ကို ဒီလို အဝတ္အစားမ်ိဳးနဲ႕ တခါမွ မေတြ႕ရဖူးဘူး၊ နင္က အရမ္းလွတာပဲ၊ ငါ့သား က ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတဲ့ေကာင္ပဲ”
မိုးမ က စကားျပန္မေျပာပဲ ေခါင္းေလးကို အသာငံု႕ကာ လက္ထဲမွ ဘီးကို မွန္တင္ခံုေပၚသို႕ အသာတင္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ ရင္ေတြကလည္း သူ႕ေယာက္ၡထီးႀကီး သူ႕ေရွ႕တကယ္ေရာက္ေနသလို၊ ရင္ေတြ တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္လာေလသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕လက္ဖဝါးကို မိုးမ ပုခံုးေပၚမွ လက္ေမာင္း လက္ေကာက္ဝတ္အထိ ပြတ္ေပးရင္း မိုမ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း သူ႕ဆီသို႕ မိုးမ ကို ဆြဲယူလိုက္ေလသည္။ မိုးမ မွာ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဘယ္လို တုန္႕ျပန္ရမွန္းမသိသျဖင့္ စကားတခြန္းမွ မဆိုပဲ ေနလိုက္ေလသည္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြကို မိုးမ ပုခံုးသားေလးမ်ားက တဆင့္ မိုးမ ရင္သားဆီသို႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပြတ္လာေလသည္။ မိုးမ က ဘာမွ မေျပာ မလႈပ္ရွားသျဖင့္ ကိုရင္ဥိးေမာင္ က စိတ္တိုသြားၿပီး၊
“ခ်စ္ေလးကို အေဖ က အဲလို ႏို႕ေတြ လာကိုင္တာကို ဘာမွ မေျပာပဲ ေနမွာလား”
ဟု ေမးလိုက္ရာ၊ မိုးမ က ေခါင္းကို ငံုထားလွ်က္ကပင္ တိုးတိုးေလး၊
“ခ်စ္ေလး တကယ့္ကို ဘာေျပာရမယ္၊ ဘယ္လိုတုန္႕ျပန္ရမယ္ မသိတာ ကိုကို”
ဟုေျပာလိုက္ရွာသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ။
“အိုကြာ ခ်စ္ေလးကလည္း၊ ကိုယ့္အေဖ က တကယ္ ဝင္လာၿပီး ခ်စ္ေလးကို အဲလိုလုပ္ေနတယ္လို႕ စိတ္ထဲမွာ ေတြးၿပီးေတာ့ တကယ္ျဖစ္လာရင္ ဘယ္လို တုန္႕ျပန္မလဲ ဆိုတာကို ပါ ဆက္စဥ္းစားထားလိုက္ေလ”
မိုးမ က ရွက္ေသြးျဖန္းလွ်က္၊
“ခ်စ္ေလးက ဘယ္လို တုန္႕ျပန္ရမွာလဲ၊ တကယ္ဆိုရင္ ခ်စ္ေလး အရမ္းကို လန္႕သြားမွာ၊ တကယ္သာ ဆိုရင္ ခ်စ္ေလး က မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္သြားၿပီး တကယ္လား အိပ္မက္လားလို႕ေတာင္ ထင္သြားမွာ ၊ တုန္႕ျပန္ဖို႕ေတာင္ေမ့သြားမယ္ထင္တယ္၊ ခ်စ္ေလး ေမ့လဲခ်င္ေတာင္ လဲသြားမွာ”
ကိုရင္ဦးေမာင္ စိတ္ညစ္သြားၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့။
‘ အင္း ဒါဆိုရင္လည္း ဇာတ္လမ္းေျပာင္းမယ္၊ ခ်စ္ေလး က အိပ္ေတာ့၊ အရမ္းကို အိပ္ေမာက်ေနေတာ့၊ အေဖ က အိပ္ယာေပၚတက္လာၿပီး ခ်စ္ေလး ေစာင္ကို လွန္ၿပီး ခ်စ္ေလးကို ဟိုကိုင္ဒီကိုင္ ကိုင္မယ္၊ ခ်စ္ေလးက ကိုကိုလို႕ ထင္ၿပီး ဘာမွ မေျပာပဲ မ်က္လံုးကို မွိတ္ထားၿပီး သူ႕ကို လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ခြင့္ေပးထားမယ္၊ ေနာက္ဆံုး သူက ခ်စ္ေလး အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ၿပီး ခ်စ္ေလး ပိပိေလးကို နမ္းမယ္ ဟုတ္ပလား”
မိုးမ က နည္းနည္း စိတ္သက္သာရသြားၿပီး၊
“ေကာင္းတယ္ အဲဒါက ပိုေကာင္းတယ္၊ ခ်စ္ေလး ဘာမွ ေျပာစရာ မလိုေတာ့ဘူး၊ ခ်စ္ေလးက အရမ္းအိပ္ေမာက်ေနမယ္၊ ႀကိဳက္တယ္”
မိုးမ က အိပ္ယာေပၚတက္လိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့ ေစာင္ကို ျခံဳလိုက္ရင္း က သူ႕ေပါင္တို႕ ရင္သားတို႕ ကို တစြန္းတစ ေပၚေအာင္ အနည္းငယ္လွန္လိုက္ၿပီး ။
“ကဲ ကိုကို က အခန္းထဲ ဝင္လာၿပီး ခ်စ္ေလးကို အဲဒီပံုစံနဲ႕ ေတြ႕သြား၊ ေနာက္ စိတ္လႈပ္ရွားသြားၿပီး ကုတင္ေပၚတက္လာ၊ ခ်စ္ေလးကို ကိုင္၊ ခ်စ္ေလးက အိပ္ေပ်ာ္ေနမယ္၊ ခ်စ္ေလးက ကိုကို႕လီးႀကီး ခ်စ္ေလး ဟာေလးထဲ ထည့္လိုက္မွ အိပ္ယာက ႏိုးလာမယ္”
“ဟုတ္ပီ ၊ ေကာင္းတယ္။ အခု ကိုကို ထြက္သြားၿပီ။ ျပန္ဝင္လာမယ္၊ ခ်စ္ေလးကို ေတြ႕တာနဲ႕ အေဖက လီးႀကီးေတာင္လာၿပီး ခ်စ္ေလးကို ေလွ်ာက္ကိုင္မယ္၊ ခ်စ္ေလး က ဟိုလြန္႕ဒီလူးလုပ္လို႕ရတယ္၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္းနဲ႕လည္း ျငီးေနလို႕ရမယ္၊ ဟုတ္ပလား”
“စိတ္မပူနဲ႕ေတာ့ ခ်စ္ေလး သိၿပီ ဘယ္လို အက္ရွင္းေပးရမယ္ဆိုတာ၊ ကိုကို႕ ကိုလည္း ေဖေဖ့ကို ေခၚသလို ေဖေဖ လို႕ ေခၚရမယ္ မဟုတ္လား၊ ကိုကို စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ခ်စ္ေလး လုပ္ေပးမယ္ ဟုတ္ပလား၊ ကဲ ခုထြက္ေတာ့သြားေတာ့၊ ခုမွ နည္းနည္း စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလာၿပီ ခိခိ”
ကိုရင္ဦးေမာင္ အခန္းျပင္ထြက္သြားၿပီး ခနေနေတာ့ ျပန္ဝင္လာခဲ့ေလသည္။
တကယ္ေတာ့ အလြန္ကို စိတ္လႈပ္ရွားစရာ အကြက္ျဖစ္ပါသည္။ ေယာက္ၡထီးႀကီးက ေခၽြးမ ေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္အခန္းထဲ ညႀကီးဝင္လာၿပီး၊ ေခၽြးမေခ်ာတေယာက္ ဟိုေပၚဒိေပၚႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာကို ျမင္ရသည့္အခန္းေလ။မိုးမ ရဲ႕ ဝင္းမြတ္ေနတဲ့ ေပါင္လံုးႀကီးတဖက္က လည္း ေပၚလို႕၊ လက္ေမာင္းသားေတြက လည္း ဝင္းမြတ္အိစက္ေနသည္။ ဆံပင္နက္နက္ အုပ္ႀကီးကလည္း ေျပေလွ်ာ့ကာ တခ်ိဳ႕က ေခါင္းအုံးေဘးမွ ကုတင္ေဘးသို႕ ဖားယားက်ေနသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ အေတြးမ်က္လံုးထမွာ သူ႕အေဖ က သူ႕ေခၽြးမ ေခ်ာရွိရာသို႕ ဝင္လာေနသည္ဟု ခံစားမိလိုက္ေလသည္။အခန္း ၂၆။ ရိုးပေလး အသစ္ေပၚမွာ မိုးမ တုန္႕ျပန္လာျခင္း။
ကိုရင္ဦးေမာင္ မိုးမ အိပ္ေနရာနားသို႕ ေရာက္လာၿပီး မိုးမ ရဲ႕ ညဝတ္အက်ႌပါးပါးေလးကို အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလး ေပၚေအာင္ လွန္တင္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ အတြက္ကလည္း အလြန္ထူးဆန္းသည့္ ခံစားမႈမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚေနရေလသည္။ မိုးမ စိတ္ထဲမွာ ကိုရင္ဦးေမာင္ အေဖ တကယ္ပင္ အခန္းထဲ ဝင္လာၿပီး သူအိပ္ေပ်ာ္ေနရာသို႕ ကပ္ကာ လာကိုင္ဖို႕ က်ိဳးစားေနသည္ဟု ေတြးေနမိၿပီး ရင္ေတြပင္ ခုန္လာခဲ့ရသည္။ ထိုစိတ္ခံစားမႈ က ရိုးပေလး ကစားျခင္း၏ အဓိက က်ေသာ အရာျဖစ္ကာ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ထိုသို႕ ခံစားမိေစၿပီး တေျဖးေျဖး ယဥ္ပါးလာေစဖို႕ ရည္ရြယ္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သူက မိုးမ တကယ္ပဲ သူ႕အေဖ ဟု စိတ္ကူးကာ ရိုးပေလး ကို တကယ္စိတ္ပါလက္ပါ အာရံုခံစားေနသလားဟု သိခ်င္ေနခဲ့သည္။ သူပထမဆံုး မိုးမ အသားကို ထိကိုင္လိုက္ရသည္ႏွင့္ မိုးမ တေယာက္ တကယ္ပင္ သူ႕အေဖ မိုးမ အိပ္ယာနား ေရာက္ေနသည္ဟု မိုးမ ခံစားေနရေၾကာင္း သူသိလိုက္ေလသည္။ ထိုအသိက ကိုရင္ဦးေမာင္ ကို အရမ္းပင္ စိတ္လႈပ္ရွား တက္ၾကြေစၿပီး သူ႕ေသြးခုန္ႏူံးမွာ တအားျမန္လာသည္ႏွင့္ အမွ် ေသြးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူ႕လီးထိပ္ႀကီးကို ကို တဟုန္ထိုး စီးဆင္း သါားသလိုပင္ ခံစားလိုက္ရသည္။ ေကာင္းေလစြ။ ကိုရင္ဦးေမာင္က အသက္ ရႈေတာင္မမွန္ ေတာ့သျဖင့္ တခ်က္ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ေလကို ရႈသြင္းလိုက္ၿပီးမွ မိုးမ ရဲ႕ ေပါင္တန္ေတြေပၚကို လက္ဖဝါး အသာတင္လိုက္သည္။ မိုးမ တေယာက္ အြန္႕ကနဲ အသံေလးထြက္သြားၿပီး လက္ေမာင္းေလး အသာေနရာေျပာင္းလိုက္ကာ အသက္ကို ျပင္းျပင္းရႈေနတာကို သတိထားလိုက္မိသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕လက္ေတြကို မိုးမ ေပါင္တန္ေတြေပၚမွာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အခ်ိန္ယူကာ ပြတ္ၿပီး အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလးရွိရာကို တေရႊ႕ေရႊ႕တိုးသြားေနရင္း မိုးမ မ်က္ႏွာကိုလည္း မ်က္ေျခမျပတ္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ လက္ဖဝါးႀကီးမိုးမ ေစာက္ဖုတ္ ကို သူ႕အတြငး္ခံေဘာင္းဘီေလးေပၚကေန အုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ မိုးမ အသက္ရႈသံေတြ ျပင္းလာၿပီး ႏွလံုးခုန္ႏူံးေတြလည္း ျမန္လာခဲ့ရသည္။ မိုးမ ပိပိေလးလဲ အရည္စိုစြတ္လာခဲ့ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနရာက မ်က္လံုးမခြာပဲႏွင့္ မိုးမ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလးကို ေဘာင္းဘီေလးေပၚမွ ဖိၿပီး ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ မိုးမက လုပ္ရပိုလြယ္ေအာင္ သူ႕ ေပါင္ေလး တဖက္ကို အသာ ကားေပးလိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕လက္ကို ပန္တီ ေပၚမွ မိုးမ ဗိုက္သား ေလးေတြေပၚေျပာင္းလိုက္သည္။ မိုးမ ညဝတ္အက်ႌေအာက္နား ကို ႏို႕ေတြ အေပၚထိလွန္တင္လိုက္သည္။ မိုးမ က ဘရာဇီယာ ဝတ္မထားေပ။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလးျဖင့္ မိုးမ ခ်က္တဝိုက္ကို အသာစက္ဝိုင္းပံုေလး လွည့္ပတ္ပြတ္သတ္ေပးေနေတာ့ မိုးမ သူ႕တကိုယ္လံုးကို ဆန္႕ထုတ္ျပစ္လိုက္သည္။ မိုးမ ျငိမ္ျငိမ္ ခံမေနႏိုင္သည္ကို ၾကည့္ရင္း ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ သေဘာက်ကာ ျပံဳးလိုက္မိသည္။ သူ႕စိတ္ေတြလည္း ထလာေနၿပီေလ။ေနာက္ေတာ့ သူ႕ႏူတ္ခမ္းေတြနဲ႕ မိုးမ ဗိုက္သား ျပင္ေလးကို ပြတ္သတ္ၿပီး အေပၚတေရြ႕ေရြ႕တက္လာကာ မိုးမ ႏို႕ေတြဆီ ေရာက္လာေတာ့ လွ်ာထိပ္ကေလးျဖင့္ စလႈပ္ရွားလိုက္သည္။ မိုးမ တေယာက္ အသက္ရႈပင္မွားကာ အိပ္ယာခင္းကို သူ႕လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္မိသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕ ေဘာင္းဘီ ႏွင့္ အတြင္းခံကို ပါ ဆြဲခၽြတ္ကာ မိုးမ ကိုယ္ေပၚမိုး တက္လိုက္သည္။ သူ႕ ေျခေထာက္ေတြကို မိုးမ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားမွာ ေနရာယူၿပီး မိုးမ လည္တိုင္ေလး ကို သူ႕လွ်ာႀကီးျဖင့္ ရက္ေပးလိုက္၊ ႏူတ္ခမ္းေလး ျဖင့္ စုပ္လိုက္ လုပ္ေပးရင္း တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္သည္။
“ မိုးမ၊ ေကာင္မေလး၊ နင္ က အရမ္းလွတာပဲ၊ ကိုယ္လံုးေလးက ဘာမွ ေျပာစရာကို မရွိဘူး၊ အရမ္း စြဲမက္စရာေကာင္းတယ္ကြာ၊ ေဖေဖ ေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ သမီးရဲ႕ ကိုယ္လံုးေလးကို ေတြ႕ေနရလို႕ အရမ္းကို ခ်စ္ခ်င္လာမိၿပီ။ ေဖေဖ့ ကို လုပ္ခြင့္ေပးပါေတာ့ကြာ၊ နင္လည္း ႀကိဳက္မွာပါကြာ၊ ငါအခု တကယ္ကို လုပ္ေနမိၿပီ၊ ဆက္သာ အိပ္ေနလိုက္ပါေတာ့ေနာ္။ မႏိုးလာေတာ့နဲ႕၊ ငါ့ကို မင္းရဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ေပးလုပ္ပါလားကြယ္၊ ေဖေဖ အခုလုပ္ေနတာေတြ၊ ေဖေဖ့ ရဲ႕ မာမာ အေခ်ာင္းႀကီး ကေလး ကိုယ္ထဲ ဝင္လာတာေတြကို အိပ္မက္ထဲမွာ မက္ေနတယ္လို႕ သေဘာထားလိုက္၊”
မိုးမ က အိပ္ေနရင္း ျငီးသလိုလို၊ အင္းလို႕ ေျပာသလိုလို အသံေလးျဖင့္ ျငီးျပလိုက္သည္။ သူ႕ရဲ႕ ကိုယ္ကိုလည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ လုပ္လို႕ အဆင္ေျပေအာင္ လူးလိမ့္ရင္းျဖင့္ အေနအထားေျပာင္းေပးလိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ က သူ႕ လိင္တန္ႀကီးျဖင့္ မိုးမ ပိပိေလးကို မိုးမ အတြင္းခံေလး အေပၚမွပင္ ထိုးဖိပြတ္လိုက္သည္။ မုိးမ ကလည္း တကယ့္ကို အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရင္းက သူ႕ကိုယ္ေလးကို လႈပ္ရွားရင္း တုန္႕ျပန္ေနေလသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က ေအာက္ဖက္ကို တေရြ႕ေရြ႕ျပန္ဆင္းကာ သူ႕ႏူတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ မိုးမ အတြင္းခံေလးကို နမ္းလိုက္ရက္လိုက္လုပ္ရင္းက အတြင္ခံေလးကို ပါးစပ္ျဖင့္ကိုက္ကာ ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕လက္ဖဝါးေတြကို မိုးမ တင္ပါးလံုးေတြေအာက္ ထိုးထည့္ၿပီး အသာမလွ်က္ သူ႕လွ်ာႀကီးျဖင့္ မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ကေလးမွ ငံက်ိက်ိ အေရၾကည္ေလးမ်ားကို ရက္လိုက္သည့္အခါေတာ့ မိုးမ မွာ အရည္ေတြ တစိမ့္စိမ့္ထပ္ထြက္က်လာေတာ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ေပါင္လံုးႀကီးေတြကို တဖက္တခ်က္ကို တြန္းေပးလိုက္ေတာ့ မိုးမ ကလည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ ေခါင္းဝင္၍ရေအာင္ အလိုက္သင့္ ကားေပးလိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကိုယ္ေပၚမွ ညဝတ္အက်ႌ ကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး ကိုယ္ေပၚတင္ထားသည့္ ေစာင္ကို ပါ ဆြဲဖယ္ျပစ္လိုက္ကာ အိပ္ယာေပၚမွာ ကိုယ္လံုးတီး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္သည္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ္လံုးတီး ျဖစ္ေနေလၿပီ။
“ကဲ ငါ့ေခၽြးမေခ်ာေလး၊ ခုေတာ့ အိပ္ယာေပၚမွာ ကိုယ္လံုးတီးနဲ႕၊ ငါ့ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြ တကယ္ျဖစ္လာခဲ့ၿပီ။ ကေလးရဲ႕ ကိုယ္လံုးေလးက အရမ္းလွတာပဲကြာ၊ ေဖေဖ့ ကို လိုးခြင့္ေပးပါေတာ့၊ ေဖေဖ ကေလးကို လိုးပါရေစေတာ့ကြာ”
ကိုရင္ဦးေမာင္ ဒီထိပိုၿပီးမထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါ၊ သူ႕ရဲ႕ လိင္တန္ႀကီးကို မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ဝမွာေတ့လွ်က္၊ သူ႕ရဲ႕ လက္ေတြက မိုးမ ပုခံုးေလးကို ဂ်ိဳင္းေအာက္က ေနလ်ိဳကိုင္၊ မိုးမ ပါးစပ္ကို သူ႕ပါးစပ္ႏွင့္ေတ့ၿပီး သူ႕လွ်ာႀကီး ကိုထိုးထည့္ ေလသည္။ မိုးမ က လည္း သူ႕လွ်ာႀကီးကို စုပ္ယူသည့္အခ်ိန္မွာ ခါးကိုေကာ့ၿပီး သူ႕လိင္တန္ႀကီးကို မိုးမ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ထိုးထည့္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ ပါးစပ္မွ ျငီးသံေလး ထြက္ေပၚလာ ေသာ္လည္း မ်က္ေစ့ကိုေတာ့ မဖြင့္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ရဲ႕ လွ်ာကိုသာ အတင္းစုပ္ယူေနေတာ့သည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕ဖင္ကို ၾကြကာ ၾကြကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေဆာင့္လိုးခ်ေနရင္းက မိုးမ နားအနားကို ကပ္လွ်က္၊
“ကဲ ကေလး ေရ ေဖေဖ မင္းကို အခုလိုးေနၿပီေနာ္၊ ေဖေဖ လိုးေနတာကို ခံလို႕ေကာင္းရဲ႕လား၊ ေဖေဖ တကယ္ကို လိုးေနၿပီေနာ္၊ ေျပာပါအုန္း”
မိုးမ မွာ သူ႕တကိုယ္လံုးကို ဆန္႕ထုပ္လိုက္ၿပီး အခုမွ အိပ္ယာမွ ႏိုးသလို ဟန္ေဆာင္ရင္းက ရုပ္တရက္ ေအာ္ဟစ္ကာ ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ဘတ္ကို သူ႕လက္ကေလး ျဖင့္ တြန္းရင္းျဖင့္၊
“ ဟင္ ေဖေဖ ၊ အို ဘာေတြ လုပ္ေနတာလည္း၊ က်မ အိပ္မက္လို႕ ထင္ေနတာ၊ ေနာက္ၿပီး ကိုကို ျပန္ေရာက္ေနတယ္မွတ္လို႕၊ မလုပ္ပါနဲ႕၊ မေကာင္းပါဘူး၊ ေဖေဖ မလုပ္ပါနဲ႕လႊတ္လႊတ္..”
ကိုရင္ဦးေမာင္က အရမ္းကို ေပ်ာ္ေနၿပီး မိုးမကိုလည္း အတင္းေဆာင့္လိုးေနရင္းက၊
“ အို ကေလးရယ္ အခု ေဖေဖ ဟာႀကီးလည္း သမီးေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ဝင္ေနမွ ဥစၥာကိုကြာ၊ အား အရမ္းေကာင္းတာပဲ၊ ေဖေဖ့ေခၽြးမေလး ေစာက္ဖုတ္ေလးက ႏုအိေနတာပဲကြာ၊ အိုးးးးး၊ ေကာင္းလိုက္တာ၊ ကေလး ရာ ေဖေဖ့ ေခၽြးမေလးရယ္ ေဖေဖ လိုးတာေကာင္းတယ္မဟုတ္လားကြာ”
မိုးမ က သူ႕ရဲ႕ ခ်စ္စရာ ကေလးမေလး အသံျဖင့္ အမူအယာေကာင္းေကာင္းျဖင့္ တုန္႕ျပန္ေလသည္။
“အို ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း၊ ေဖေဖ၊ မေကာင္းပါဘူး။ ေတာ္ပါေတာ့၊ က်မ က ေဖေဖ့ ေခၽြးမေလ၊ မလုပ္ပါနဲ႕ လႊတ္ပါေဖေဖ၊ သမီးကို သနားရင္ လႊတ္ေပးပါ”
ကိုရင္ဦးေမာင္က ေတာ့ နြားသိုးႀကိဳးျပတ္သလို အားရပါးရကို ေဆာင့္လိုးေနရင္းက မိုးမ ႏို႕ေတြ ႏွင့္ လည္တိုင္တေလွ်ာက္ကို ကုန္းရက္ရင္းက၊
“ အိုကြာ မိုးမ သမီးေလးရယ္ နင္လည္း ႀကိဳက္ေနတာပဲ မဟုတ္လား၊ ေကာင္းသြားမွာပါ၊ အခု ေဖေဖ လီးႀကိး မင္းအဖုတ္ေလးထဲ မွာ ခံေနရတာ မေကာင္းဘူးလားကြာ၊ ေျပာစမ္းပါအုန္း၊ ငါ့လီး ႀကီးက ငါ့သားလီးထက္ မႀကီးဘူးလား၊ ဟင္ အခု ေကာင္မေလး ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ အဆံုးထိ ဝင္ေနတာ မေကာင္းဘူးလားလို႕၊ အိုး သမီးေစာက္ဖုတ္ေလးက က်ပ္လိုက္တာကြာ၊ အရမ္းေကာင္းတာပဲ၊ သမီးလည္းေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား၊ မညာပါနဲ႕ကြာ”
မိုးမ က ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ရုန္းကန္တြန္းထိုးရင္းက သူ႕ေစာက္ဖုတ္တြင္းမွာလည္း အရမ္းေကာင္းေနေတာ့၊ သူ႕ဖင္ႀကီးေတြကို ကိုရင္ဦးေမာင္ ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္ အညီ ေကာ့ေကာ့ေပးရင္းက အလိုးခံေနမိေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕ႏူတ္ခမ္းကို မိုးမ ပါးစပ္နားကပ္လွ်က္၊
“ကေလးရယ္ ေဖေဖ့ကို နမ္းစမ္းပါ၊ ကေလးရဲ႕ ပါးစပ္ကို ဖြင့္ၿပီး ေဖေဖ့လွ်ာနဲ႕ ကေလး ပါးစပ္ကို လိုးပါရေစ၊ ေဖေဖ့လွ်ာကို ကေလး ပါးစပ္နဲ႕ စုပ္ေပးပါလား၊ ေဖေဖကလည္း ကေလးကို လီးႀကီးနဲ႕ လိုးေနရင္းက ကေလးလွ်ာေလးကိုလည္း စုပ္ခ်င္တယ္၊ ကေလးလည္း ႀကိဳက္မွာပါ”
မိုးမ ၿပံဳးလိုက္ၿပီး သူ႕ႏူတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္လွ်က္ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကို မ်က္လံုးခ်င္းဆံုၾကည့္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ၊
“ေဖေဖ မေကာင္းဘူး၊ အရမ္းဆိုးတာပဲ၊ က်မ ဘယ္တုန္းက မွ ေဖေဖ အဲလို လုပ္လိမ့္မယ္လို႕ မထင္ထားခဲ့ မိဘူး၊ ေျပာစမ္းပါအုန္း၊ ေဖေဖလူဆိုးႀကီး၊ ကိုယ့္ေခၽြးမေလးကို ဘယ္အခ်ိန္ထဲက လိုးခ်င္ေနခဲ့တာလဲ”
ဟုျငဳတုတု အသံေလးျဖင့္ ေျပာလိုက္ရာ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ အရမ္းေပ်ာ္သြားေလသည္။ သူ႕ဖင္ႀကီးကို ၾကြကာ မိုးမ ကို အသားကုန္ေဆာင့္လိုးရင္းမွ၊
“ အို ေဖေဖ ကေလးကို လိုးခ်င္ေနတာ ၾကာလွၿပီေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ေဖေဖက ကေလး ျငဴစူသြားမွာ ေၾကာက္လို႕ သိပ္မကပ္ရဲဘူေလ၊ ေဖေဖ က ကေလး အသားကို ေတာင္ ကိုင္ခ်င္ ထိခ်င္ေနတာ ဒါေပမဲ့ လန္႕လို႕ ေရွ႕ဆက္မတိုးရဲဘူးေလ၊ ဒီညကေတာ့ ကေလး ဒီလို ဒူးေပၚေပါင္ေပၚနဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ျမင္ရေတာ့ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့တာေလ၊ ကေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ပံုကလည္း အရမ္းလွတယ္ေလ၊ လာလိုးလွည့္ပါေတာ့လို႕ဖိတ္ေခၚေနသလိုပဲေလ၊ ကဲပါ ကေလးရယ္၊ စိတ္ကို ေလွ်ာ့လိုက္ပါေတာ့၊ ေဖေဖ နဲ႕အတူ အခ်စ္အရသာေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးခံစားပါေတာ့ကြာ”
မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ လွ်ာကို သူ႕ပါးစပ္ထဲ စုပ္ယူလိုက္ၿပီး သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္သား လွ်ာခ်င္းပြတ္သပ္ကာ စုပ္ေနၾကမိသည္။ မိုးမ ကိုရင္ဦးေမာင္ ပုခံုးကို တြယ္ဖက္ရင္း သူ႕ေပါင္တန္မ်ားက ကိုရင္ဦးေမာင္ ေခါင္းထစ္ကို ညွပ္ခြရင္း ကိုရင္ဦးေမာင္ အားပါပါ ႏွင့္ ေကာင္းေကာင္းေဆာင့္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္လည္း ကြဲရိုင္းႀကီးတေကာင္ လို အတင္းကာေရာ ေဆာင့္ကာ ေဆာင့္ကာ လိုးရင္း အရွိန္ျမန္လာေတာ့သည္။
“အား ကေလး.. ေဖေဖ ၿပီးေတာ့မယ္၊ အိုးးးးးးးးးးးး။။ ထြက္ကုန္ၿပီ၊ အားးး၊ ေကာင္းလိုက္တာ ကေလးေရ အူးးးးးးးး”
မိုးမ က သူ႕လက္သည္းမ်ားျဖင့္ကိုရင္ဦးေမာင္ ေက်ာျပင္ႀကီးကို ကုတ္ျခစ္ရင္း သူ႕ဖင္ႀကီးေတြကို ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း က ကိုရင္ဦးေမာင္ ပုခံုသားကို ကိုက္လိုက္ စုပ္လိုက္ လုပ္ေနရင္းမွ ေအာ္ျငီးျပစ္လိုက္ေလသည္။
“အားးးးးးးး၊ ရွီးးးးးးးးးးးး ကၽြတ္စ္္…..ေကာင္းတယ္ ေဖေဖ….က်မလည္း ႀကိဳက္တယ္၊ ေဖေဖ အဲလို အလိုးေကာင္းလိမ့္မယ္လို႕ က်မ မထင္ထားဘူး၊ အိုးးးး ေကာင္းလိုက္တာ ေဖေဖရယ္...အူးးးး က်မလည္း ၿပီးၿပီ အို႕၊ ကၽြတ္စ္…..ရွီး….”
မိုးမတေယာက္ ေအာ္ဟစ္ရင္းက ကိုရင္ဦးေမာင္ကို အတင္းဖက္၊ အတင္းကိုက္၊ အတင္းရက္၊ က်ားပ်ိဳမေလးလို ၾကမ္းေနရင္းက သူ႕ေပါင္ႏွစ္လံုးျဖင့္ အတင္းပင္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ ( သို႕မဟုတ္သူ႕ေယာက္ခထီးႀကီး) ကိုညွပ္လွ်က္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ လီးႀကီး သူ႕အဖုတ္ေလးထဲ အဆံုးထိ ဝင္ၿပီး နစ္ေနေအာင္ ကိုယ္ခ်င္းဖိကပ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ပူးကပ္ၿပီး ျငိမ္က်သြားေတာ့သည္။ အသက္ရႈသံ ျပင္းျပင္း သာ ၾကားေနရၿပီး ႏွစ္ေယာက္စလံုးေမာပန္းႏြမ္းက်သြားၾကသည္။ မိုးမ ေပါင္လံုးႀကိးေတြက ကိုရင္ဦးေမာင္ ခါးကို ခြညွပ္ထားတုန္းပင္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ လီးႀကီးက မိုးမ ရဲ႕ အေရရြဲအိုင္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ ထဲမွာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေပ်ာ့ေျပာင္းလာေလေတာ့သည္။ သူ႕တို႕ မ်က္ႏွာ၊ ႏူတ္ခမ္း ႏွင့္လည္တိုင္မ်ားကေတာ့ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ စုပ္ရက္ ထားၾကသျဖင့္ သြားရည္တို႕ ျဖင့္ လူးေနေလေတာ့သည္။အခန္း ၂ရ။ ေနာက္တခ်ီဆြဲၾကျခင္း။
သူတို႕ ပထမဆံုးအခ်ီၿပီးသြားတဲ့ အခါ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ စိတ္ထဲမွာ အျပင္းအထန္ေတြးေနမိတာကေတာ့၊ မိုးမ တေယာက္ သူေယာက္ၡထီးႀကီး က လိုးေနသည္ဟု တကယ္ပဲ ခံစားေနသလား ဟူ၍ပင္။ သူတို႕ အိပ္မေပ်ာ္ၾက၊ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ ဖက္ထားၾကရင္းျဖင့္ အေတြးယဥ္ေက်ာ မွာ ႏွစ္ေယာက္စလံုးေမ်ာေနၾကေလသည္။ ဘယ္သူမွ စကားမေျပာၾကေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ အေတြးေတြက နက္ေနၾကသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ကေတာ့ အေတြးထဲမွာ မိုးမ ႏွင့္ သူ႕အေဖ တို႕ လိုးေနၾကပံုကို ပံုေဖၚၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႕အေဖ အစားသူ႕အကို သူရေမာင္ ႏွင့္ ပင္ ေတြးလိုက္ေသးသည္။ သူ ထို အိမ္မွ အလုပ္သြားေနသည့္ရက္မ်ားကို ပင္ ျပန္စဥ္းစားေနမိေသးသည္။ သူအလုပ္သြားေနသည့္အခ်ိန္ သူ႕အိမ္မွာ ေယာက္်ား သံုးေယာက္ႏွင့္ က်န္ခဲ့ေသာ မိုးမ တေယာက္ ဘယ္လို ေနသလဲ ဆိုတာ ျပန္စဥ္းစားေနမိသည္။ သူ႕အေဖ က မိုးမ ကို မႀကိဳးစား ဖူး ဆိုတာ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ မိုးမ မ်ား သူ႕ကို မေျပာပဲ ေနေနတာလား၊ သူေတာ့ ဘယ္လို မွ မယံုႏိုင္၊ မိုးမ သူ႕ကို မေျပာတာပဲ ျဖစ္မည္ဟု သူထင္ေနမိသည္။ သူ႕အေဖ အေၾကာင္းကို သူသိသျဖင့္လည္း ယံုရခက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႕အေဖက အသက္သာ ၅၀ ေက်ာ္ေနသာ လူခ်စ္ခူခင္ေပါၿပီး မိန္းမ လည္းေပြသူျဖစ္သည္။ သူ႕အေဖ သူငယ္ခ်င္း မိန္းမ တခ်ိဳ႕ ႏွင့္ သူ႕အေဖ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္ဖူးသည္ဆိုတာကို သူသိထားသည္။ သူ႕အေမ ကိုယ္တိုင္လည္းသိခဲ့သည္။ သူအေမ ရွိေနစဥ္ တုန္းက အိမ္မွာ အႀကီးအက်ယ္ပင္ ရန္ျဖစ္ဖူးခဲ့ၾကသည္။ သူ႕အေမ က တခါက ထိုအမ်ိဳးသမီး ေယာက္်ားကို ပင္ တိုင္ေျပာသည့္အခါ ရွိခဲ့ဘူးသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕အေဖ လို မိန္းမေပြသည့္ လူမ်ိဳးက မိုးမ ကို လံုးဝ ထိပါးဖို႕ပင္ မႀကိဳးစား ဖူးဆိုတာကို ကိုရင္ဦးေမာင္ ယံုရခက္ေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
မိုးမ ကလည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ ကို တငိးတင္းက်ပ္က်ပ္ေလး ဖက္ရင္းက သူ႕ေခါင္းကို ကိုရင္ဦးေမာင္ ရင္ဘတ္ေပၚတင္ကာ အေတြး ေခါင္ေနသလို ျငိမ္သက္ေနေလသည္။ မိုးမ ဘာေတြ ေတြးေနတယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူသိႏိုင္မွာလဲ။ မိုးမ တေယာက္ သူ႕ ေယာက္ၡထီးႀကီး ကို ေတြးေနတာလား၊ သူတကယ္ပဲ သူ႕ေယာက္ၡထီးႀကီးက သူ႕ကိုလုပ္ေနသည္လို႕ ခံစားခဲ့သလား၊ ေယာက္ၡထီးႀကီးရဲ႕ လီးႀကီး သူ႕ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္ထြက္ခဲ့တယ္လို႕ပဲသူခံစားေနသလား၊ သူတို႕ ရိုးပေလး ဂိမ္းကစားရင္း လိုးေနတုန္းမွာ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို သူစကားေတြ ေျပာေနတုန္းက သူဘယ္လို ခံစားခဲ့ရသလဲ၊ ၊ ဥပမာ၊ “ ေဖေဖ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ေနာ္၊ က်မ ကို လာလိုးေနတယ္၊ က်မ ကို ေဖေဖ အဲလို လာလိုးလိမ့္မယ္လို႕ က်မ တခါမွ မထင္ထားခဲ့မိဘူး၊ ေျပာစမ္းပါအုန္း ေဖေဖ က်မ ကို ဘယ္အခ်ိန္ထဲက လိုးခ်င္ေနခဲ့တာလဲ ဟင္၊ လူဇိုးေဖေဖႀကီး” လိုဟာမ်ိဳးေပါ့။ မိုးမ တကယ္ပဲ သူ႕ေယာက္ၡထီးႀကီးလို႕ ခံစားၿပီး ေျပာဆိုေနခဲ့တာလား၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က လိုးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ မိုးမ က သူ႕ေယာက္ၡထီးႀကီးက လိုးေနသည္ဟု ခံစားေနၿပီး သူ႕ေယာက္ၡထီးႀကီး ကို ထိုစကားေတြ ေျပာေနခဲ့တာလား။ ဘယ္သူေျပာႏိုင္မလဲ။ မိုးမရဲ႕ အသံေလးကလည္း သာယာ ေနၿပီး သူ႕ၾကည့္ရတာအဲဒီစကားေတြ ေျပာေနရတာကို ေပ်ာ္ေနပံုပဲ။ သူ႕အလိုလို စကားေတြ လည္းေျပာေနၿပီး လိုးေနတာကိုလည္း ခံေကာင္းေနပံုပဲ။
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ သူ႕အေဖ သူ႕အကိုေတြႏွင့္ အေၾကာင္းေတြးေနမလားဆိုတာကို စဥ္းစားရင္း သူ႕လီးႀကီးျပန္မာလာေလသည္။ မိုးမ ကိုယ္လံုးေလးကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ေပးေနရင္းက သူ၏ မာေတာင္လာေသာ လီးႀကီးကို မိုးမ ေပါင္မွာ လာေထာက္ေနသည္ကို မိုးမ က သတိထားမိေလသည္။ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္ရင္း ေနာက္ေတာက္ေတာက္ျဖင့္၊
“ဟင္၊ ျပန္မာလာၿပီ။ ေနာက္တခါလုပ္ခ်င္ျပန္တာလား”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ျပန္မေျဖေတာ့ပဲ မိုးမ ကိုယ္လံုးကို ဆြဲၿပီး ေမွာက္ရက္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ကာ မိုးမ ေက်ာ္ ေပၚမွ တက္ခြေလသည္။ မိုးမ ဂုတ္သားေလးကို ရက္ရင္း သူ႕လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို မိုးမ ဖင္လံုးႀကီး ႏွစ္ခုၾကားမွာ ပြတ္ေနေလသည္။ မိုးမ မွာ ေမွာက္ရက္ကေလး ျဖစ္ေနရွာၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္ ဖိထားသျဖင့္ သူ႕ႏို႕ႀကီးေတြက အိပ္ယာေပၚမွာ ဖိကပ္မိေနေလသည္။ မိုးမ က ခၽြဲျပစ္ျပစ္အသံေလးျဖင့္။
“အို ဘယ္လို ျဖစ္ေနတာလဲ၊ အခု အိပ္ဖို႕ အခ်ိန္က်ေနၿပီေလ”
ဟုေျပာေလသည္။ကိုရင္ဦးေမာင္က အာလုပ္သံႀကီးျဖင့္၊ျငီးတြားရင္း၊
“ကိုကို ဒီည ခ်စ္ေလး ရဲ႕ ေနာက္ေပါက္ကို စမ္းခ်င္တယ္ခ်စ္ေလးရယ္”
မိုးမ မွာ လန္႕ျဖန္႕သြားၿပီး ရုတ္တရက္ လွည့္ၿပီး ခုန္ထြက္ဖို႕ က်ိဳးစားရင္းက စိုးရိမ္တႀကီးျဖင့္၊
“အို၊ ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း မလုပ္ပါနဲ႕ အေနာက္ကို နာလိမ့္မယ္၊ ခ်စ္ေလး မႀကိဳက္ဘူးကိုကို”
ကိုရင္ဦးေမာင္ က မိုးမ ႏွင္ လက္ထပ္ၿပီးကထဲက မိုးမ ကုိဖင္ခ်ဖို႕ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ က်ိဳးစားခဲ့ဘူးသည္။ မိုးမ က အျမဲတန္း ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က လည္း အတင္းကာေရာ မလုပ္ခ်င္သျဖင့္ မိုးမ အတင္းျငင္းတာႏွင့္ လက္ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ ေပးခဲ့ရေလသည္။ ဒီတခါေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ မွာ တအားကို လိုခ်င္ေနပံုေပါက္ေနေလသည္။ မိုးမ ကို တအားဖက္နမ္းရင္းက မိုးမကို ခုန ပံုစံအတိုင္း ေမွာက္ရက္ကေလး ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ေနရာခ်ေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက လည္း ကိုယ္လံုးတီး ျဖစ္ေနစဲမို႕ ကိုရင္ဦးေမာင္အတြက္လည္း လုပ္ရကိုင္ရလြယ္ကူေနေပသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ဖင္လံုးႀကီးႏွစ္လံုးၾကားကို တံေတြးေထြးခ်လိုက္ၿပိး သူ႕လီးႀကီးကို ပြတ္သတ္လွ်က္ ခေရပြင့္ေလး ရွိရာသို႕ စမ္းထိုးေနေလသည္။ မိုးမ က ဆပ္ကနဲ ၾကြၿပီး ရုန္းဖို႕ က်ိဳးစားျပန္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ျငိမ္ျငိမ္ေလး ေနဖို႕ ေျပာရင္း မိုးမ လည္ကုတ္နားရြက္ေလးမ်ားကို သူ႕လွ်ာႀကီးျဖင့္ ရက္ကာ နမ္းရင္း တတြတ္တြတ္နားပူတားဆာလုပ္ေနေလသည္။
“ခ်စ္ရယ္၊ အဲဒါကလည္း ကိုကိုတို႕ အခ်စ္စခန္းဖြင့္တာ ရဲ႕ တစိတ္တပိုင္းပဲေလကြာ၊ ခ်စ္ေလးက ခုထိ အဲဒီေနရာမွာ အပ်ိဳစင္ေလး ပဲ ရွိေနေသးတာေလ။ ပထမ ေတာ့ နည္းနည္းနာမယ္ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ေကာင္းသြာမယ္ ဆိုတာ ကိုကိုေျပာရဲပါတယ္ကြာ၊ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ေလး ပထမဆံုး အပ်ိဳရည္ပ်က္ခဲ့တုန္းကလိုပဲေပါ့၊ မွတ္မိတယ္မဟုတ္လား နည္းနည္းေလး အနာခံလိုက္ၿပီးရင္ ေနာက္ေတာ့ အဆင္ေျပသြားမွာပါ။ ခနေလးပဲ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ေလးရဲ႕ အဲဒီေနရာေလးက လည္း အရမ္းက်ပ္ေတာ့ ကိုကိုလည္း အရမ္းေကာင္းမွာေလကြာ အဲဒါဆိုရင္ ခနေလးနဲ႕ ကိုကိုၿပီးသြားမွာ၊ ေနာ္ ခ်စ္ေလး ေနာ္”
မိုးမ က သူ႕လက္သီးဆုပ္ကေလးမ်ားျဖင့္ မွီရာကို လွမ္းထုရင္းက၊
“ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း၊ မလုပ္ပါနဲ႕ နာတာနဲ႕ ခ်စ္ေလး ေအာ္ျပစ္မွာေနာ္၊ မလုပ္ပါနဲ႕ဆို”
ေျပာေနေသာ္လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ကေတာ့ သူ႕လီးႀကီး ႏွင္မိုးမ ဖင္ေပါက္ေလးကို တံေတြးမ်ားရြဲေနေအာင္စြတ္ကာ ေတ့လိုက္ရင္း မိုးမ ေပါင္လံုးေတြကို သူ႕ဒူးျဖင့္ တြန္းကာ ခ်ဲ့ကားလိုက္သည္။ လက္တဖက္က မိုးမ ခါးေလးကို ကိုင္ရင္း တဖက္က ေမြယာေပၚေထာက္ကာ ထိန္းရင္းျဖင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖိခ်လိုက္သည္။ သူ႕ဒစ္ထိပ္ဖူးၿပီး မိုးမ ဖင္ေပါက္ေလးထဲ တိုးဝင္သြားေတာ့ မိုးမ အသံအက်ယ္ႀကီးျဖင့္ ေအာ္ဟစ္လိုက္ေလသည္။
“အားးးး နာတယ္...အီး…”
သို႕ေသာ္လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕ပါးစပ္ကို မိုးမ လည္ဂုတ္ေလး ကိုဖြဖြေလး ကိုက္လွ်က္ သူ႕လီးႀကီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ႏွဲ႕သြင္းေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္လီးႀကီး လက္မဝက္ခန္႕ အဝင္မွာ မိုးမ က နာက်င္သျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ရုန္းကန္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ခါးကို ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး သူ႕လီးႀကီးဝင္လက္စမွ မကၽြတ္ထြက္ထားေအာင္ က်ိုးစားေနေလသည္။
“ခ်စ္ေလး အဲလို အရမ္းလႈပ္ရံုးေနမယ္ ဆိုရင္ ကိုကို လီးႀကီးဝင္လက္စကေန ကၽြတ္သြားၿပီး ေနာက္တခါ ျပန္ထည့္ရမယ္ဆိုရင္ ခ်စ္ေလး ပိုနာမယ္၊ အခုလို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဝင္သြားရင္ ခ်စ္ေလး ခနေနရင္ ေကာင္းသြားမ်ာ၊ ကိုကို ျဖည္းျဖည္းေလးပဲ လုပ္မွာပါ၊ ခနေလးေတာ့ သည္းညည္းခံလိုက္ပါကြာ၊ ေနာ္၊ ခု ခ်စ္ေလးရဲ႕ ေယာက္ၡထီးႀကီး ေဖေဖ လုပ္ေနတယ္လို႕ ေတြးေနလိုက္။ သူက ပထမဆံုးအႀကိမ္ ခ်စ္ေလးကို လိုးၿပီးတာနဲ႕ တခါထဲ ဖင္ကို ပါဆက္လိုးခ်င္တာေလ။ အဖိုးႀကီးေတြက ဖင္ကို လိုးရတာ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳက္တတ္လဲ ဆိုတာ ခ်စ္ေလးသိလား၊ အိုး။ အဲဒီလို စဥ္းစားမိတာနဲ႕ ကိုကို႕လီးႀကီးတအားကို မာလာရၿပီ၊ ကိုကို တို႕ အဲဒီဂိမ္းကို ဆက္ကစားရေအာင္ကြာ၊ ခ်စ္ေလး အခု ကိုကို႕ကို ေဖေဖ လို႕ ျပန္ေခၚေတာ့ေနာ္၊ ေဖေဖ သမီးရဲ႕ ဖင္ေပါက္ေလးထဲကို လိုးေနၿပီ အုိးးးးးးးးးးးးးးးအီးးးးး”
ကိုရင္ဦးေမာင္က ထိုစကားေတြ ေျပာေနသည့္အခ်ိန္မွာပင္ သူ႕လီးႀကီးက မိုးမရဲ႕ ဖင္ေပါက္ေလးထဲ တဝက္ခန္႕ဝင္ေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ သူေျပာေနတာကို နားေထာင္ရင္းျဖင့္ မိုးမ မွာ သူ႕လက္ ကေလးမ်ားကို တင္းတင္းဆုပ္ကာ နာက်င္မႈဒဏ္ကို ေအာင့္အီးခံေနရရွာသည္။ သူ႕ဖင္ေပါက္ကေလးထဲ အတင္းအက်ပ္တိုးဝင္လာေသာ လီးပူေႏြးေႏြးမာမာႀကီးေၾကာင့္ အသက္ရႈပင္မွားသြားရရွာသည္။ မိုးမ က ရုန္းရင္း ဖင္ႀကီးကို လည္း ၾကြလိုက္သျဖင့္ ေမွာက္ရက္ ေနရာမွ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္သည့္ပံုစံသို႕ေတာင္ ျဖစ္ေနရၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခါမွာေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ခါးက်င္က်င္ေလးကို သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္၍ ေဆာင့္ခ်လိုက္ရာ သူ႕လီးတန္ႀကီးတေခ်ာင္းလံုးမွာ မိုးမ ဖင္ေပါက္ေလးထဲ အဆံုးထိ ဝင္ေရာက္သြားေတာ့သည္။
“အားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးအိုးးးးးးးးးးးးးးးးးး ကိုကို နာတယ္ နာတယ္ ကိုကို က်မကို သတ္ေနတာလား ေတာ္ေတာ့ေတာ္ေတာ့”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး သူ႕လီးႀကီးကို မိုးမ ဖင္ေပါက္ေလးထဲ စိမ္ထားရင္းက မိုးမ အနာသက္သာသြားေအာင္ နည္းနည္းေစာင့္ၿပီးမွ အဝင္အထြက္စလုပ္ေတာ့သည္။
“ကိုကို ကို ေဖေဖ လို႕ေခၚေလ အခ်စ္ေလး၊ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ေယာက္ၡမႀကီး က ခ်စ္ေလးရဲ႕ ဖင္ေပါက္ကို လိုးေနၿပီေလ”
မိုးမ တေယာက္ နာက်င္မႈေတြကို ႀကိတ္မွိတ္ခံရင္းက ေတာင္းပန္ရွာသည္။
“အိုး ေဖေဖ ရယ္ မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့ နာလြန္းလို႕ပါ က်မ ဖင္ထဲက ေဖေဖ့လီးႀကီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ပါေတာ့၊ အရမ္းနာတယ္၊ အဲမွာပူစပ္ေနၿပီ ေဖေဖ ျမန္ျမန္ေလး လုပ္ေပးပါေတာ့”
ကိုရင္ဦးေမာင္က ေတာ့ ထိုအသံၾကားရေတာ့ အလြန္ပင္ ဝမ္းသာသြားၿပီး သူ႕စိတ္ေတြလည္း တအားထသြားကာ သူ႕ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္လာေတာ့သည္။
“အိုး ေကာင္မေလး ရယ္ ေကာင္းလိုက္တာ ေဖေဖ မင္းရဲ႕ ဖင္ထဲမွာပဲ လေရေတြ ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ အားးးးးးးးး အိုးးးးးးးးးးးး အီးးးးးးးး ေကာင္းးးးးး ေကာင္းးးးးးး”
ေျပာရင္း ဆိုရင္းျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ လီးႀကီးမွ သုတ္ရည္ပူေတြက မိုးမ ဖင္ေလးထဲ တထုတ္ထုတ္ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။ မိုးမလည္း ဖင္ေထာင္ေနရာမွ ေမြ႕ယာေပၚသို႕ ေမွာက္ရက္ သားျပန္က်သြားေတာ့သည္။ မိုးမ မွာ ေမာပန္းလွ်က္ နာက်င္မႈေၾကာင့္ အသက္ကို ျပင္းျပင္းရႈေနၿပီး သူ႕ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြ လိမ့္စီးက်လာရေတာ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ လီးတန္ႀကီး ကေတာ့ မိုးမ ဖင္ေပါက္ေလးမွာ တျဖညး္ျဖည္းခ်င္း ျပန္ေပ်ာ့က်လာေလေတာ့သည္။
အခန္း၂၈။ ကိုေအာင္ႏိုင္ အလုပ္မွ မိုးမ ဆီဖံုးေခၚျခင္း။
မိုးမ အတြက္ သူ႕ဖင္ေပါက္ကေလးကို လီးအဝင္ခံလိုက္ရျခင္းမ်ာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ျဖစ္ေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း နာက်င္ျခင္း၊ ေဒါသျဖစ္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရေသာ္လည္း ခနေလးအတြင္းမ်ာပင္ ၿပီးခဲ့တာေတြကို ေမ့သလို ပင္ျဖစ္သြားကာ ႏွစ္ေယာက္သား ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိုက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကေလေတာ့သည္။
ေနာက္ေန႕ ရံုးေရာက္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ေနာက္တခါေလာက္ သူ႕အိမ္တြင္ ဆံုၿပီး ေသာက္ၾကဖို႕ ေျပာေလသည္။ ေနာက္ၿပီး ဟိုတခါက ကိုရင္ဦးေမာင္ ဖံုးေပးေျပာထားသည့္ အိမ္နီးခ်င္း အမ်ိဳးသမီးအေၾကာင္းကို လည္း ေမးျမန္းေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ႏွင့္ ေနာက္တခါေလာက္ ဆံုခ်င္ေသးသည့္အေၾကာင္းေျပာေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ကလည္း သေဘာတူေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေန႕လည္စာ စားခ်ိန္၌ မိုးမ ကို ဖံုးေခၚ၍ အိမ္မွာ တညေနေလာက္ ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ ေသာက္စားပြဲေလး တခါေလာက္လုပ္ရေအာင္ဟု ေျပာခိုင္းေရာ ကိုရင္ဦးေမာင္ က သူေျပာၾကည့္မယ္ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။
ေနလည္စာစားခ်ိန္တြင္ ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုရင္ဦးေမာင္နား ေရာက္လာခဲ့ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ဖံုးေခၚလိုက္ေလသည္။ သူတို႕ အျပန္အလွန္ေျပာဆိုၾကသည္မွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ေလသည္။
“ေဟး ဆက္ဆီ၊ ဘယ္လိုလဲ၊ ငါ့ရဲ႕ မယားေခ်ာေလး ဘာေတြလုပ္ေနသလဲ၊ သူ႕ေယာက္ၡထီးႀကီးအေၾကာင္းေတြးေနတာလား ဟင္ ဟဲဟဲ”
မိုးမ ကလည္း အားက်မခံ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ျပန္စေလသည္။
“အင္းေပါ့ မနက္ကတည္းက ေဖေဖ့ကို ေတြးေနမိတာ၊ ညတုန္းက သူအရမ္းၾကမ္းတာပဲ လူကို တခါထဲ ျပိဳင္းသြားတာပဲ”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ အဲလို ေျပာသံၾကားလိုက္တာႏွင့္ လီးခ်က္ျခင္းကို ေတာင္တက္လာရေလသည္။
“အင္း ကိုကို ေခၚတာ ခု ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုကိုတို႕ အိမ္ကို ဒီညေနလိုက္လာၿပီး နည္းနည္းပါးပါး ေသာက္စားၾကရေအာင္လို႕ ေျပာေနလို႕၊ ကိုကို႕ မိန္းမ ကို ဟိုေန႕တုန္းကလို ဆက္ဆီဒရက္စ္ေလး ဝတ္ထားခိုင္းမလို႕”
“ ေနာက္တခါ၊ ေနအုန္း နားေထာင္ဦး၊ ခ်စ္ေလး ေျပာမလို႕၊ ကိုကို႕ အေဖ တကယ္ပဲ ဖံုးေခၚတယ္ ခုနေလးတင္ပဲ”
“တကယ္၊ ဘာေၾကာင့္ ခ်စ္ေလးကို သူက ေခၚရတာလဲ၊ တခုခု ျဖစ္လို႕လား”
“ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး သူက ဒီစေနတနဂၤေႏြကို အိမ္ကိုလာဖို႕ ေခၚေနတယ္၊ ေသာၾကာေန႕ညကစၿပီးလာခဲ့ပါတဲ့ သူတို႕ အလႈရွိလို႕တဲ့၊ လဲ့လဲ့နဲ႕ ဇာနည္တို႕ ကလည္း လာျဖစ္ေအာင္ လာခဲ့ပါတဲ့၊ေျပာေနတယ္၊ မႏွစ္တုန္းကလည္း ခ်စ္ေလး တို႕ အရမ္းေပ်ာ္ၾကရတယ္ေလ မွတ္မိေသးလား”
“ဟာ ခ်စ္ေလးကလဲ ေသာၾကာည ဘယ္လို သြားမလဲ၊ ကိုကိုက စေန အလုပ္ဆင္းရအုန္းမွာေလကြာ”
“ဟြန္ ကိုကိုကလည္း တခါတေလပဲဟာ ကိုကို တို႕ အေဖအိမ္ကေန အလုပ္လာလို႕ရတာပဲဟာ၊ လုပ္ပါ ကိုကိုရယ္ ခ်စ္ေလး သြားခ်င္လို႕ပါ၊ ေနာ္ေနာ္၊ သံုးရက္ထဲပါ ကိုကိုရယ္”
ကိုရင္ဦးေမာင္ ရဲ႕ အေတြးေတြက ထံုးစံအတိုင္း ေခ်ာ္ေတြးေနျပန္ပါသည္။ သူအလုပ္သြားတက္သည့္ စေနတေန႕လံုး မိုးမ တေယာက္ သူ႕အေဖ၊ သူ႕ညီ အကိုေတြႏွင့္ အိမ္မွာ ေနခဲ့မည္ဆိုေတာ့၊ အင္း။
“ေကာင္းၿပီေလ၊ ၾကည့္လိုက္မယ္ ကိုကို ဘယ္လိုလုပ္္လို႕ရမလဲ ဆိုတာကို၊ ခ်စ္ေလး ေသာၾကာေန႕ညသြားခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုကို အလုပ္က ျပန္လာတာနဲ႕ တခါတည္းထြက္ၾကတာေပါ့၊ အခုညေနေရာ ကိုေအာင္ႏိုင္ ကိုကို နဲ႕ လိုက္လာလို႕ ျဖစ္မလား”
မိုးမ တေယာက္ ခနတာမွ် စဥ္းစားေနၿပီးေတာ့၊
“အင္ ကိုကိုကလည္းကြာ လာျပန္ပါၿပီ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂ရက္ေလာက္ကပဲ သူအိမ္လာၿပီးသြားၿပီေလ၊ ဘာလို႕ ဒီေလာက္ေတာင္ မွ အရင္လိုေနရတာလဲ၊ ခ်စ္ေလး တို႕ ရြာက ျပန္လာမွ ဆိုရင္ေကာ ဘယ္လိုလဲ၊ ခ်စ္ေလး ေတာ့ အဲဒါ ပိုႀကိဳက္တယ္ ကိုကိုေရာ ဘယ္လိုထင္လဲ”
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို အတင္းမတြန္းခ်င္ သျဖင့္ မိုးမ ေျပာသည္မ်ားကို သေဘာတူလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က စိတ္မလာသည့္အခ်ိန္မွာေခၚသြားမည့္အစား မိုးမ လိုလိုခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သည့္အခ်ိန္ေခၚသြားသည္မွာ ပိုေကာင္းမည္ဟု ေတြးမိေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း မိုးမကို သူတို႕ ရြာမွ ျပန္ေရာက္မွ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ေခၚလာေတာ့မည္ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။
တယ္လီဖံုးခ်လိုက္ၿပီးေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ စၿပီး အေတြးေခါင္ေတာ့သည္။ ညတုန္းက လည္း သူေျပာတယ္ အေဖက သူ႕ကို မၾကာမၾကာေခၚေလ့ရွိတယ္တဲ့၊ ဘာေၾကာင့္ အေဖက မိုးမကို ေခၚရတာလဲ၊ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြ ေျပာဆိုၾကတာလဲ၊ အခုလည္း သူက မိုးမကို က်ေတာ့လွမ္းေခၚတယ္၊ ငါ့ကိုက်ေတာ့ ဘာလို႕ မေခၚရတာလည္း၊ မိုးမ နဲ႕က်ေတာ့ စကားစၿမီေျပာတယ္၊ ငါ့ကိုက်ေတာ့ အဖက္လုပ္ စကားေျပာေဖၚေတာင္မရဘူး၊ အေဖ နဲ႕ မိုးမ ၾကားမွာ အကန္႕ေတြ ရွိေနၾကတာလား၊ မိုးမ က အေဖ့ကို ခ်စ္တယ္ ဆိုတာသူသိသည္၊ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ အရမ္းရင္းႏွီးၾကတာကိုလည္း သူသိသည္။ ဒါေပမဲ့ ငါေရွ႕ၾကရင္ သူတို႕က ဘာလို႕ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မေနၾကတာလဲ၊ ငါအရင္က ရြာကေန အလုပ္တက္ေနတဲ့ အခ်ိန္တေလွ်ာက္လံုးမွာ သူတို႕ တအိမ္ထဲ အခ်ိန္အၾကာႀကီး အတူတူ ေနခဲ့ၾကတယ္၊ လခြီး မွပဲ ငါေတာင္ ဦးေႏွာက္စားလာၿပီ။
ကိုေအာင္ႏိုင္ ေရာက္လာေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္က အိမ္သာကိုအထြက္ႏွင့္ ဆံုေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ရွင္းျပလိုက္သည္၊ သူတို႕ ရြာျပန္လည္အုန္းမည့္အေၾကာင္း ရြာမွ ျပန္လာမွ ပဲ သူတို႕ ေသာက္ပြဲ စားပြဲကို လုပ္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကိုေအာင္ႏိုင္က လည္း အင္းေလ အဲဒါဆိုလဲ အဲဒီက်မွေပါ့လို႕ ေျပာလိုက္ေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ဧည့္သည္ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ေနတုန္း ကိုရင္ဦးေမာင္က အိမ္သာဖက္ ခနထြက္သြားေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုရင္ဦးေမာင္ စားပြဲေပၚမွာ က်န္ခဲ့ေသာ ဆဲဖံုးကို ေတြ႕လိုက္ေလရာ ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးေခၚသည့္နံပါတ္ကို ၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ေခၚထားတာမို႕ ဖံုးနံပါတ္မွာ မိန္းမ ဟု မွတ္ထားတာေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ထိုနံပါတ္ကို သူ႕ဖံုးတြင္ မွတ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ျပန္လာေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူအျပင္ခနထြက္ ေလေကာင္းေလသန္႕ ရႈလိုက္အုန္းမည္ဟု ဆိုတာ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က ကားပါကင္ ရွိရာဖက္ကို သြားကာ သူ႕ကားထဲ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း မိုးမ ဖံုးကို လွမ္းေခၚလိုက္ေလသည္။
“ဘယ္သူလဲ”
“ေဟး မိုးမ ကိုပါ၊ ဦးေအာင္ႏိုင္ေလ၊ ဘယ္လိုလဲ ေနေကာင္းလား၊ ကိုေတာ့ကြာ ဟိုေန႕ညက မိုးမ နဲ႕ အေၾကာင္းေတြပဲ အျမဲေတြးေနမိတယ္၊ ကို ေလ မိုးမ ကို နမ္းတာ ရက္တာေတြ စဥ္းစားလိုက္တာနဲ႕ကို လီးက ေတာင္လာတယ္၊ မိုးမ က အရမ္းကို ဆက္ဆီ က်လြန္းတယ္ကြာ၊ ကို မိုးမ ကို အရမ္းကို ္ခ်စ္ေနမိၿပီ”
မိုးမ တေယာက္ ကိုေအာင္ႏိုင့္အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္ႏွင့္ ၾကက္သည္း ေမႊးညွင္းေတြ ေထာင္ထသြားရသည္။ အာေခါင္ေတြလည္း ေျခာက္သလို ျဖစ္လာၿပီး ဘာေျပာရမည္မသိ အာေစးထည့္ထားသလို ျဖစ္ေနရသည္၊ ေနာက္မွ အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ျဖင့္၊
“ကိုရင္ဦးေမာင္ အနားမ်ာ မရွိဘူးလား၊ ရွင္ က်မ ဖံုးနံပါတ္ ဘယ္ကေနရတာလဲ၊ကိုရင္ဦးေမာင္က ရွင့္ကို ေပးလိုက္တာလား၊ ရွင္အခု က်မ ကို ဖံုးေခၚစကားေျပာေနတာကို သူသိတယ္မလား၊ မွန္မွန္ေျပာ၊ မလိမ္နဲ႕ေနာ္”
“ဟင့္အင္း ကို က သူ႕ဆဲဖံုးကို စားပြဲေပၚထားၿပီး သူအျပင္ခနသြားတုန္း ခိုးၾကည့္ၿပီး မိုးမ နံပါတ္ကိုမွတ္ထားလိုက္တာပါ၊ ကို အခု မိုးမ နဲ႕ ဖံုးေျပာေနတာ ကိုရင္ဦးေမာင္မသိဘူး၊ သူ႕ကို သြားမေျပာနဲ႕ေနာ္”
“ေသျခာလို႕လား၊ ရွင့္ကို က်မ ဘယ္လို ယံုရမွာလဲ”
“အိုကြာ မိုးမ ကလည္း ကိုယ္က မိုးမ ကို ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္လိမ္ရမွာလဲ၊ ကိုယ္က မိုးမ နဲ႕ စကားလြတ္လြတ္လပ္လပ္ အရမ္းေျပာခ်င္ေနတာ၊ အဲဒီညတုန္းက မိုးမ ဆီက ဖံုးနံပါတ္ေတာင္းဖို႕ ေမ့သြားတာ၊ တကယ္ေျပာတာ၊ မိုးမ ကို ကိုယ္က ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲကို ဆြဲၿပီး ဖက္ထားခ်င္တာ၊ မိုးမ အသားေလး ေတြက အိတင္းေနတာပဲ၊ အဲဒီညတုန္းက အထိအေတြ႕ေတြကို ဘယ္လိုမွ ေမ့ေဖ်ာက္လို႕ မရႏိုင္ဘူး၊ ေနာက္ေန႕ မနက္ ကိုယ္ ကားလာယူေတာ့ အခန္းတံခါးလာေခါက္ေသးတယ္၊ မိုးမ ဘာလို႕ တံခါးမဖြင့္ေပးတာလဲ”
“ေအာ္ အဲဒီအခ်ိန္ က်မ အရမ္းကို အိပ္ေကာင္းေနတာေလ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ အလုပ္ထြက္သြားလိုက္တာေတာင္ မသိလိုက္ဘူး၊ ညက တညလံုးမွ အိပ္မေပာ်္တာ၊ ရွင္က က်မ ကို ဒုကၡေတြ ေပးၿပီး စိတ္ထေအာင္လုပ္သြား၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ကလည္း မူးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြား၊ က်မ မွာသာ အိပ္လို႕မရ ပဲ ဂန္႕ေနတာ မနက္၅နာရီထိုးမွ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာကိုး”
“အဲဒီညက ကိုယ္က မင္းကို အရမ္းကို လိုးခ်င္ေနတာကို မင္းက ဘာလို႕တားရလဲကြာ၊ ရင္ဦးေမာင္က မူးၿပီး ေဂါက္သြားၿပီ ကိုတို႕ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္လို႕ရေနတာပဲဟာကို၊ မင္းက မွ ေပးမလုပ္တာ၊ အဲညက မင္းလဲ လိုေနတာပဲ မဟုတ္လားလို႕”
“မသိပါဘူးရွင္၊ က်မလည္း မေျပာျပတတ္ေတာ့ဘူး၊ က်မ ကုိယ္က်မေတာင္ နားမလည္ေတာ့ဘူး၊ ရွင္းကလည္း တအားကို ေလာတယ္။ ခ်က္ခ်င္းႀကီးကို သရဲမရဲစီး ေတာ့တာကိုး၊ က်မက အဲေလာက္ေတာင္ မေမွ်ာ္လင့္ထားဘူးေလ၊ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တဆင့္ခ်င္းပဲ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာ၊ ရွင္က ေနာက္က ဆင္လိုက္သလိုႀကီးကိုး၊ ကဲ ေျပာစမ္းပါအုန္း အခု ရွင္က ဘယ္ကေနဆက္ေနတာလဲ၊ ရံုးခန္းထဲကလား၊ ေဘးနားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူးလား၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ကေရာ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ၊ ခုနေလးတင္ သူက်မနဲ႕ ဖံုးေျပာေနေသးတာ”
“ကိုယ္က ကားပတ္ကင္ မွာ၊ ကိုယ့္ကားထဲ ဝင္ထိုင္ၿပီး ေျပာေနတာ၊ ဘယ္သူမွ လည္း ကို႕ကို မျမင္ မၾကားႏိုင္ပါဘူး၊ စိတ္မပူနဲ႕၊ ကို မင္းကို အခုေတြ႕ခ်င္လာၿပီကြာ၊ အခု မင္းအိမ္ ကို ကိုယ္လာခဲ့ရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ၊ ဟုတ္ၿပီ ကိုယ္အလုပ္က ေန႕တဝက္ခြင့္ယူၿပီး လာခဲ့လိုက္မယ္၊ ဟုတ္လား”
“အိုး ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း၊ မလာပါနဲ႕”
“ဘာလို႕လဲ ကြာ၊ မိုးမ ကလဲ အခု အခ်ိန္ဆို ရင္ အခြင့္ေကာင္းပဲေလ၊ ကိုယ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ညေန ၅နာရီအထိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်စ္ႏိုင္မယ္ကြာ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က ၅နာရီမွ ရံုးကဆင္းမ်ာေလ၊ ကိုယ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ထဲ အရမ္းေပ်ာ္ၾကရမွာ၊ ကိုယ့္လွ်ာေပၚမွာ မင္းရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္အရသာေတာင္ ခုထိ မေပ်ာက္သြားေသးဘူး၊ မင္းက အဲတုန္းက ေစာက္ဖုတ္တခုလံုးစိုရြဲၿပီး အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ ရွိေနလို႕ မင္း စိတ္မရဲဘူး ျဖစ္ေနတာမဟုတ္လား၊ အခု သူလည္း အိမ္မွာ မရွိဘူးေလ၊ ကိုယ္လာခဲ့မယ္၊ အခုလာခဲ့လိုက္ေတာ့မယ္”အခန္း၂၉။ ကိုေအာင္ႏိုင္ရံုးမွ လစ္ၿပီး မိုးမ ဆီလာျခင္း
မိုးမ တေယာက္ အခုေတာ့ ျပာယာခပ္ရၿပီ၊ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ေျပာဆိုေနရင္းက ဖံုးကို ခ်ျပစ္လိုက္ေတာ့ သူစိတ္ေတြ ပူလာရသည္။ မိုးမ က သူ႕ကိုယ္သူပင္ သူမေသျခာ၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ သူ ေတြ႕ခ်င္သလား မေတြ႕ခ်င္ဘူးသလား ဆံုးျဖတ္မရ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ေခၚၿပီးေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ေခၚေၾကာင္းႏွင့္ အခု သူ႕ကို ေတြ႕ဖို႕ လာေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ေျပာလိုက္ရေကာင္းမလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ ကိုရင္ဦးေမာင္က ပဲ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို လႊတ္လိုက္ၿပီး သူ႕ကို မိုးမ ျပန္ေျပာမလား မေျပာဘူးလား ဆိုတာကို စမ္းသပ္တာပဲလား။ မိုးမ တေယာက္ ဘာလုပ္ရမွန္းကို မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ေျခ။
မိုးမ ရင္ေတြ တဒံုးဒံုး ခုန္ေနသည့္ၾကားမွ ဝရံတာဘက္ အျမန္ထြက္ၿပီး လမ္းမဖက္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ တကယ္ေျပာတာလား သူ႕ကို မ်ား စေနတာလား၊ သူ႕ကို က်ီစယ္ေနတာ ျဖစ္ပါေစဟု မိုးမ ဆုေတာင္းေနမိသည္။ ဥကၠာ တေယာက္ ဂိတ္နားမွာ ရပ္ေနသည္ကို လွမ္းျမင္ေနရသည္၊ သို႕ေသာ္လည္း ဥကၠာက သူ႕ဖက္ကို လွမ္းမၾကည့္ေနေပ။
မိုးမ က အိမ္ေနရင္း ဂ်င္းေရွာ့ပင္ႏွင့္ အေပၚက အမဲေရာင္ လက္ျပတ္ေလးကို ဝတ္ထားသည္ မို႕ သူ႕အသားအရည္ က ပိုၿပီး ဝင္းေနသလို ျဖစ္ေနရသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ ကိုရင္ဦးေမာင္ မသိေအာင္ သူ႕အထက္အရာရွိဆီမွ ေန႕တဝက္ခြင့္ေတာင္းကာ ရံုးမွ ထြက္လာခဲ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ ႏွင့္က ဌာန တခုထဲ မွာ မဟုတ္လို႕ သိႏိုင္ဖို႕ မလြယ္ေပ။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ က သူ႕ဆီက တခုခု လိုလို႕ သူ႕ကို လာရွာရင္ေတာ့ သူမရွိသာ သိသြားႏိုင္သည္။ သို႕မဟုတ္ပါက ကိုရင္ဦးေမာင္ ဘယ္လိုမွ မသိႏိုင္ေျခ။
ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ မိုးမ ကိုယ္လံုးေလး ကို စဥ္းစားရင္း စိတ္ အရမ္းျပင္းျပေနရသည္။ မိုးမ ရဲ႕ ရင္သားေျမွာင္း၊ မိုးမ ရဲ႕ စြံကားဖြံ႕ထြားတဲ့ ဖင္လံုးေတြ၊ စိတ္ကူးယဥ္ရင္း လီးဗာကို ဖိနင္းကာ၊ ကားကို အျမန္ေမာင္း၍ မိုးမ ဆီသို႕ သြားေနေတာ့သည္။
မိုးမ တေယာက္ ဝရံတာမွ ၊ မီးဖို၊ မီးဖိုမွ ဧည့္ခန္း၊ ေနာက္ အိမ္တံခါးဝ မွေန၍ ဓါတ္ေလွခါးေပါက္ ရွိရာလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္၊ ေနာက္ဝရံတာကို ျပန္သြား၊ လမ္းမ ဖက္ကို ကား တစီးတေလမ်ား ဝင္လာမလား ၾကည့္၊ ဂဏွာမျငိမ္ ျဖစ္ေနရေလသည္။ မိုးမ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားၿပီး တံုတံုရီရီ ပင္ျဖစ္ေနရသည္။ တခ်ိန္ထဲမွာ ပင္ သူ႕အေတြးထဲ၌ ကိုေအာင္ႏိုင္ ရဲ႕ အနမ္း အရက္ ေတြ၊ အတင္းကာေရာ သူ႕ေရွ႕မွာ ထိုင္ခ်ၿပီး သူ႕ဒရက္ကို လွန္တင္ကာ ပင္တီကို ဆြဲခ်ၿပီး သူ႕ေစာက္ဖုတ္ ကို ကိုေအာင္ႏိုင္ ရက္ခဲ့ စုပ္ခဲ့တာေတြ၊ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ မိုးမ ကိုယ္တိုင္ကိုကပင္ စိတ္ေတြ ထလာၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္ကို သူလုပ္ခ်င္တာ လုပ္ခြင့္ေပးဖို႕ အသင့္ျဖစ္ခဲ့ရသည္ကို ေတြးေနမိသည္။ မိုးမ ေတြးရင္းႏွင့္ပင္ ၿမီးေညွာင္ရိုးမွ ပင္ စိမ့္တက္ကာ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြလည္း ေအးစက္လာရေလသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္ မိုးမ တို႕ အပတ္မန္႕ ဂိတ္ကို ေရာက္ေတာ့ ဥကၠာက လွမ္းတားေလသည္။
“ဆရာ ဘာကူညီရမလဲ ခင္ဗ်ာ”
ကိုေအာင္ႏိုင္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္သြားကာ ေဒါသလည္းထြက္သြားသည္။
“ေဟ ဘာလဲက ငါ့အမ်ိဳး ဆီ လာတာ ဘာလို႕လဲ ဝင္လို႕မရဘူးလား”
“ဒီလိုပါဆရာ၊ ဒါက ပံုမွန္ပါ၊ ဒီအပတ္မဲ့ကို လာလည္တဲ့ အျပင္က လူေတြ အကုန္လံဳးကို က်ေနာ္တို႕က သိဖို႕ လိုပါတယ္။ က်ေနာ္က ဆရာ့ကားနံပါတ္ကို ပဲ ေရးမွတ္ထားမွာပါ၊ ဆရာဘယ္သူ႕ ဆီ သြားမယ္ ဆိုတာကိုပဲ ေျပာျပေပးပါ။”
“ေဟ့ေကာင္ ငါ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္ေလာက္တုန္းက ေတာင္ ငါသူငယ္ခ်င္းနဲ႕ လာၿပီးေတာ့ ကားေတာင္တညလံုးထားခဲ့ေသးတယ္၊ ဘယ္သူမွ င့ါကားနံပါတ္လည္း မမွတ္ဘူး ၊ဘယ္သူမွ လည္း ေမးခြန္းလာမထုတ္ဘူး၊ ခုမွ ဘာအရူးထတာလဲ”
ဥကၠာက ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို၊ သူတကယ္လို႕ ဒီအပတ္မန္႕မွာ ေနတဲ့ လူတေယာက္ေယာက္နဲ႕ အတူတူလာလို႕ရွိရင္ အဲဒီလူက တာဝန္ယူတာမို႕လို႕၊ ဘာမွ ေမးျမန္းျခင္းမရွိပဲ ဝင္လို႕ရတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အခုေတာ့ အျပင္လူ တေယာက္ထဲ လာတာမို႕ သူ႕အေနနဲ႕ ေမးျမန္းရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရွင္းလင္းျပေနေလသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ မိုးမ က ဝရံတာကို ထြက္လာရာ၊ ဥကၠာ က ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ စကားေျပာေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ သူတို႕ ဘာေတြ ေျပာေနၾကသည္ကို မိုးမ မၾကားတခ်က္ၾကားတခ်က္ျဖစ္ေနသည္။ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင္ သူ႕ဆီလာသည္ဟု ဥကၠာကို ေျပာလိုက္မွာ စိုးရိမ္ေနေလသည္။ ဥကၠာက ေတာ္ၾကာ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ျပန္ေျပာလိုက္မွာ စိုးေနမိသည္။ မိုးမ ဥကၠာဖံုးကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ ဥကၠာ ဖံုးကိုင္ေတာ့ သူက၊
“အဲ ဥကၠာ အဲဒါ ငါ့အမ်ိဳး ပဲ ဝင္ခြင့္ေပးလိုက္ပါ”
ဟုေျပာလိုက္သျဖင့္ ဥကၠာက ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ခ်က္ခ်င္းပင္ ေတာင္းပန္လိုက္သည္။
“ေဆာရီး ဆရာ၊ မမိုးမ က ဝင္ခြင့္ ျပဳေပးဖို႕ လွမ္းေျပာေနလို႕၊ က်ေနာ္တာဝန္အရ ေမးျမန္းရတာကို ခြင့္လႊတ္ပါ။ မေတာ္လို႕ လူဆိုးသူခိုးေတြက ဝင္လာခဲ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဟုတ္တယ္မလား၊ က်ေနာ့္အလုပ္ကို နာလည္ေပးပါခင္ဗ်ာ၊ ဆရာ ေပ်ာ္ရြင္ပါေစခင္ဗ်ာ”
ကိုေအာင္ႏိုင္က ကားပတ္ကင္ေလာ့ထဲ ကားကို ေမာင္းဝင္လာရင္းက ဥကၠာကို မ်က္လံုးျပဴးၾကည့္ရင္ၚစိတ္ထဲက ၊
ေခြးမသားက ဘာလို႕ ဆရာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို႕ ေျပာရတာလဲ၊ ငါမိုးမ ကို လိုးမလို႕လာတယ္ဆိုတာကို သူရိပ္မိလို႕လား၊ မိုးမ က အဲလို ခပ္ရႈတ္ရႈတ္ထဲကလား၊ တျခားငတ ေတြလဲ အဲလိုပဲ လာေလ့ရွိၿပီး မိုးမ က ဝင္ခြင့္ေပးဖို႕ လွမ္းေျပာတတ္လို႕လား၊ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ထူးဆန္းတာပဲ။ စသည္ျဖင့္ ေတြးေနမိသည္။
ဥကၠာက မိုးမ ရွိရာကို လွမ္းေမာ့ၾကည့္လိုက္ရင္း က ျပံုးျဖဲျဖဲ ျဖင့္ လက္မ ကို ေထာင္ျပလိုက္သည္။ မိုးမ က သူ႕ကို ျပန္ျပံဳးျပလိုက္ရင္း အခန္းထဲ ျပန္ဝင္သြားလိုက္သည္။ အခုေတာ့ ဥကၠာ ေတြးဖို႕ အလွည့္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ဒီဘဲက ဘယ္ကဘဲလဲ၊ ဘာေကာင္လဲ၊ မမမိုးမ တေယာက္ထဲ အခုခ်ိန္ဆိုရင္ သူ႕ေယာက္်ားက အလုပ္မွာ၊ ဒီေကာင္က ဘာျဖစ္လို႕ မမမိုးမ တေယာက္ထဲ ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ ဘာလို႕လာေတြ႕ရတာလဲ၊ မမမိုးမ အခု ဝတ္ထားတာကလည္း ဆက္ဆီ က်လိုက္တာ၊ အေပၚက အက်ႌကလည္း တိုလို႕ ခ်က္ကိုေတာင္ ျမင္ေနရတယ္။ အဲဒီပံုစံ အဝတ္အစားနဲ႕ ဘဲတေဗြနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲ အတူတူ အခန္းထဲမွာ ။ ဒီဘဲၾကည့္ရတာလည္း ထန္ေနတဲ့ပံုပဲ၊ သူတို႕ ခ်ိန္းၿပီး လိုးၾကတာလား။ ငါ မသိမသာ သြားေခ်ာင္းမွ ။ တကယ္လို႕ မွန္ေနရင္ေတာ့ မမမိုးမ သူ႕ေယာက္်ားကို ငါျပန္မေျပာရေအာင္ ႏူတ္ပိတ္တဲ့အေနနဲ႕ ငါ့ကို ေပးလိုးမွာပဲ။ ဟီးဟီး။ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့။ မမမိုးရယ္။
မိုးမ က သူ႕အိမ္ေရွ႕တံခါးနားမွာ ဓါတ္ေလွခါး တံခါးပြင့္လာမည့္အသံကို ေစာင့္နားေထာင္ေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ဓါတ္ေလွခါးမွ ထြက္လာၿပီး သူတို႕ အခန္းေရွ႕ ေရွာက္သည္အထိ ေစာင့္ေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က တခါးေခါင္းေလာင္းကို ႏွိပ္လိုက္ၿပီး အသံတိုးတိုးေလးျဖင့္၊
“ကိုယ္ေရာက္ေနၿပီ တံခါးဖြင့္ေတာ့ေလ”
မိုးမ မွာ တံခါးနားမွာ မွီရပ္လွ်က္ သူ႕ရင္ေတြက တဒံုးဒံုးခုန္ေနၿပီး အသက္ရႈေတာင္ မမွန္ျဖစ္ေနရသည္။ လည္ေခ်ာင္းထဲမွာေတာင္ ေျခာက္ကပ္လာလို႕ တံေတြးကို မ်ိဳခ်လိုက္ရသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က တံခါးဝမွ ဘဲကို ထပ္ႏွိပ္ျပန္ေလသည္။
“တံခါးဖြင့္ေပးေလကြာ”
မိုးမက အသံတံုတံု ေလးျဖင့္၊
“ဟင့္အင္း။ က်မ ဖြင့္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ရွင္ျပန္ေတာ့။ ေအာက္က လံုျခံဳေရးက အကုန္သိသြားေတာ့မယ္၊ သူက ကိုရင္ဦးေမာင္ကို ျပန္ေျပာမွာ၊ ျပန္သြားပါေတာ့ရွင္”
မိုးမ ဘာလို႕ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ရွင္းျပေနမိမွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပင္ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ေျခ။ တကယ္ေတာ့ သူဘာမွ အသံမေပးပဲႏွင့္ ဟိုမနက္ သူကားလာယူတုန္းကလို အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ဖို႕ေကာင္းသည္ဟု ေတြးေနမိသည္။ သူ႕ကိုယ္သူပင္ ဘာေတြ လုပ္ေနမိမွန္း မသိေတာ့ေျခ။
ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕ပါးစပ္ကို တံခါးနားမွာကပ္ကာ၊
“ခ်စ္ေလး၊ မဟုတ္တာေတြ လုပ္မေနနဲ႕ကြာ ေတာ္ၾကာ လူေတြက တစိမ္းတေယာက္ တံခါးဝမွာ ေခါက္ေနၿပီး အထဲမွာလည္း မိန္းခေလးတေယာက္ထဲ ရွိတယ္ဆိုၿပီး လာစပ္စုေနၾကအုန္းမယ္။ ေတာ္ၾကာ ရဲေတြ ဘာေတြ လွမ္းေခၚေနရင္ ျပႆနာ မလိုအပ္ပဲ ျဖစ္ကုန္မယ္၊ တံခါးသာ ဖြင့္လိုက္ပါကြာ၊ ကိုယ္ခ်စ္ေလးကို အရမ္းကို ဖက္ထားခ်င္ေနၿပီကြာ”
မိုးမ တေယာက္ ကိုေအာင္ႏိုင္ ေျပာတာ ယုတၱိ ရွိေနတာမို႕ တံခါးကို အသာဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္ အတြင္းကို ကမန္းကတမ္းဝင္လိုက္ကာ မိုးမ ကိုတံခါးရြက္ဆီတြန္းရင္း၊ က သူ႕ရင္ခြင္ထဲ သြင္းကာ အတင္းဖက္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ မိုးမ ပါးေတြ ကို တရႊတ္ရႊတ္နမ္းရင္း လည္တိုင္ ပါးျပင္တို႕ကို လွ်ာျဖင့္ ရက္လိုက္သည္။ သူ၏ မာေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးက မိုးမ ေပါင္တန္ ဗိုက္သားတို႕ကို ေထာက္ပြတ္ေနေလသည္။ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ အဖက္၊ အရက္တို႕မွ ႀကိဳးစား ရုန္းထြက္ၿပီး အိမ္ထဲသို႕ ဝင္လိုက္သည္။ သူ႕ကိုယ္လံုးေလး လည္း တဆတ္ဆတ္တုံ ေနၿပီး တမ်ိဳးႀကီးခံစားေနရေလသည္။
အခန္း ၃၀။ ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ မိုးမ ႏွစ္ေယာက္ထည္း၊
မိုးမ တေယာက္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လာရသျဖင့္ သူ႕ေပါင္ႏွင့္ ဆိုဖာ တိုက္မိေတာ့ ေနာက္ျပန္လဲ က်ေတာ့မလို ျဖစ္သြားသျဖင့္ ဆိုဖါေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ရေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ေတာ့ တမ်က္ႏွာလံုး မွာ ပါးစပ္နားရြက္ခ်ိတ္မိေတာ့မေလာက္ ၿပံဳးရင္းက မိုးမ ကိုယ္လံုး ႏွင့္ အဝတ္အစားကို အားရပါးရ ၾကည့္ရႈ ကာ မ်က္ေစ့ အစာေၾကြးလိုက္ေလသည္။ မိုးမ ရဲ႕ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုေတာင့္ ဝင္းမြတ္ေနေသာ ေပါင္လံုးႀကီးမ်ား၊ အေပၚမွ တီရွပ္ခါးတိုေၾကာင့္ ေပၚလာေသာ ဗိုက္သား ေလးမ်ား က သူမ်က္လံုးတြင္းမွာ လြန္စြာ တပ္မက္ စဖြယ္ျဖစ္ေနရ ၿပီး သူ႕လီးႀကီးမွာလည္း ေဘာင္းဘီထဲမွာ မာေဖာင္းလာရေတာ့သည္။ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ သူ႕ကိုယ္သူ နတ္ျပည္ေရာက္သလိုပင္ခံစားေနရေလသည္။
မိုးမ က ေခါင္းေလးကို ေမာ့ကာ ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို မ်က္လံုးခ်င္းဆံုၾကည့္လိုက္ရင္း အသံေလး တံုရီစြာျဖင့္၊
“မေကာင္းပါဘူးရွင္၊ ရွင္ျပန္သြားပါေတာ့ ဦးေအာင္ႏိုင္”
ေျပာၿပီးတာႏ်င့္ မိုးမ မ်က္လံုးေတြက ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ရင္ဆိုင္ရန္အားမရွိေတာ့သလို တဖက္ကို လြဲလိုက္မိေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ကေတာ့ ေအာင္ႏိုင္သူ အျပံဳးျဖင့္ မိုးမရဲ႕ ဆက္ဆီ ကိုယ္လံုးေလးကို ၾကည့္ရင္းက၊
“အခ်စ္ရယ္၊ အခု လို ကိုယ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက လိုခ်င္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခ်စ္ေလးက ဘာလို႕ တြန္႕ဆုံ႕ ေနရတာတုန္းကြာ၊ မင္း လဲ လိုေနတယ္ ဆိုတာ ကိုယ္သိပါတယ္ကြာ”
မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္း၊
“ဒါေပမဲ့ ဒါမ်ိဳးကို ေတာ့ က်မ မႀကိဳက္ပါဘူး၊ က်မ အဲလိုမ်ိဳးေတြ သေဘာမတူပါဘူးရွင္၊ စိတ္ထဲမွာလည္း ဖီးမလာဘူး၊ ႀကိဳက္လဲမႀကိဳက္ဘူး ရွင္ ျပန္ပါေတာ့ ဦးေအာင္ႏိုင္”
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္းက မိုးမရဲ႕ ေပါင္ေပၚကို သူ႕လက္ဖဝါးႀကီးတင္လိုက္ရာ မိုးမက လက္ကို ဆြဲဖယ္ဖို႕ က်ိဳးစားေလသည္။
“ဦးေအာင္ႏိုင္၊ က်မတို႕ သူငယ္ခ်င္း အဆင့္နဲ႕ ပဲ ေနၾကရေအာင္လား၊ က်မ ရွင့္ကို သူငယ္ခ်င္းေကာင္းအေနနဲ႕ ႀကိဳက္ပါတယ္၊ အခု အဆင့္ကေန ေရွ႕ကို ဆက္တိုးဖို႕ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႕ က်မထင္ပါတယ္”
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ကို ၾကည့္ကာ ရီေမာရင္း ေျပာလိုက္သည္။
“ ဒီမွာ ခ်စ္ေလး၊ ကို ဒီကို လာၿပီး မင္းကိုလုပ္မဲ့ ဟာကို ခ်စ္ေလး မႀကိဳက္ဖူးလို႕ လိမ္မေနပါနဲ႕ကြာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ျပန္ၾကည့္စမ္းပါအုန္း၊ ဝတ္ထားလိုက္တဲ့ အဝတ္အစားက၊ ကို လာမယ္ဆိုတာကို သိရဲ႕သားနဲ႕ ဒီလို ဆက္ဆီ အဝတ္အစားေတြ ဝတ္ထားတာမလား၊ ဘာျဖစ္လို႕ ရိုးရိုး အဝတ္အစားေတြနဲ႕ ျပန္မလဲလိုက္လဲ၊ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ေပါင္လံုးေတြ ၊ ဗိုက္သားေတြ ခါးသားေတြ လက္ေမာင္းေတြ အကုန္လံုးက ဝင္းၿပီး ေယာက္်ားသားေတြ မ်က္လံုးထဲမွာ ကာမစိတ္ေတြ ပူေလာင္လာေအာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာ မင္းသိသားပဲ၊ အဝတ္အစားကို မလဲပဲနဲ႕ ဒီအတိုင္း ေနေနတာ ကိုယ့္ ကို ပိုၿပီး စိတ္ေတြ တင္းထန္လာေအာင္ လုပ္တာပဲ ဆိုတာ ကိုယ္ေလာင္းရဲတယ္၊ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား၊ မင္းက မင္းကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ေတြ ထေလစခ်င္တယ္ ဒါေပမဲ့ ကို႕ကို က်ေတာ့ စိတ္ထိန္းဖို႕ေျပာတယ္၊ မင္း ရဲ႕ အထာကို ကို နည္းနည္း ရိပ္မိလာသလိုပဲ၊ ကိုယ္လံုးနဲ႕ ျမဴဆြယ္ၿပီးရင္ ပါးစပ္က ဟင့္အင္း ဟင့္အင္းနဲ႕ ျငင္းရင္ လုပ္ခံရတဲ့သူက ပိုထန္လာမယ္၊ ခ်စ္ေလးက နည္းနည္းေလး အၾကမ္းဖက္တာမ်ိဳးိကုိ ျဖစ္ေစခ်င္လို႕လား၊ မုဒိန္းဆန္ဆန္ မ်ိဳးေလးကို ပိုဖီးလာလို႕လား ေျပာစမ္းပါ၊ ခ်စ္ေလး က ဟင့္အင္း ပဲ ထပ္ခါတလဲလဲ ေျပာေနရင္ေတာ့ ကိုကို က ခ်စ္ေလး တကိုယ္လံုးကို အစိမ္းလိုက္ ဝါးစားခ်င္စိတ္ေပါက္လာမွာေနာ္ “
မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ အေျပာေၾကာင့္ နည္းနည္း ထိပ္လန္႕သြားမိသည္။
“အို မဟုတ္ရပါဘူးရွင္၊ က်မ က အၾကမ္းပတမ္းေတါ မႀကိဳက္ပါဘူး ဦးေအာင္ႏိုင္၊ ရွင္ ဘယ္လိုမ်ား ႀကံဖန္ေတြးလိုက္တာလည္း ရွင့္စကားေတြက ေၾကာက္စရာႀကီး”
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ကို ဆြဲဖက္လိုက္ရင္းက၊
“ကဲပါ လာ အိပ္ခန္းထဲ သြားရေအာင္ ဟိုမွာ ကိုတို႕ ပိုၿပီး လႈပ္ရွားရတာ အဆင္ေျပမယ္ေလ”
မိုးက က ကိုေအာင္ႏိုင့္ လက္မွ ရုန္းထြက္လိုက္ၿပီး ဝရံတာ တံခါးဝ ဘက္ကို ထေလွ်ာက္သြားကာ၊
“ဟင့္အင္း ဦးေအာင္ႏိုင္ က်မတို႕ စကားေျပာလို႕ မၿပီးေသးဘူးေလ၊ စကားကို ဆံုးေအာင္နားေထာင္ပါအုန္း”
ကိုေအာင္ႏိုင္ က မိုးမ ကို သူလြယ္လြယ္ႏွင့္ လိုးဖို႕က မျဖစ္ႏိုင္ေသးတာမို႕ ပရိယယ္ေျပာင္းဖို႕ စိတ္ကူးလိုက္ကာ မိုးမ ေျပာတာကို သေဘာတူ သလိုျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
“ကဲပါ ဟုတ္ပါၿပီ၊ လာလာ၊ ဒီမွာထိုင္ၿပီး စကားေျပာရေအာင္ပါ”
မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင္ထိုင္ေနေသာ ဆိုဖာ ရွိရာသို႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာက္လာၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ႏို႕မ်ားအေပၚကာထားသလို လက္ပိုက္ထားရင္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ေဘးမွာ ကပ္ထိုင္လိုက္သည္။ မိုးမ ထိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ ကိုေအာင္က မိုးမ ပုခံုးေလးကို အသာသိုင္းဖက္ လိုက္ၿပီး ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလးျဖင့္၊
“မင္းကေလ အပ်ိဳေပါက္စ ေကာင္မေလး တေယာက္လို လုပ္ေနလိုက္တာ ကို က အရမ္းသေဘာက်တာပဲ၊ မင္းကို ၾကည့္ေနရတာ လိင္ကိစၥ ဆိုတာေတာင္ လံုးဝမသိတဲ့ ေကာင္မေလး တေယာက္လိုပဲ ဟိဟိ”
မိုးမ က သူ႕ႏူတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္ကာ၊
“ေျပာစမ္းပါအုန္း၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က ရွင္ဒီေရာက္ေနတာကို မသိဘူး ဆိုတာကို ရွင္ေသျခာလို႕လား”
“အိုသိပ္ေသျခာတာေပါ့ အခ်စ္ရယ္၊ သူသတိေတာင္ထားမိမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဘာလို႕ ခ်စ္ေလးက ထပ္ေမးရတာတုန္း၊ ကို ဒီေရာက္ေနတယ္ ဆိုတာကို သူ႕ကို အသိေပးရမွာလား”
မိုးမ ေတြးေနတာက ကိုရင္ဦးေမာင္က ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို လြတ္လိုက္ၿပီး သူ႕ကို စမ္းေနသည္ဟု ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း မိုးမ က သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ကိုရင္ဦးေမာင္ ေနာက္ကြယ္မွာ တကယ့္ကို ေဖါက္ျပန္ေနၾကသလို ျဖစ္ေနသည္မွာ တကယ္လားဟု ေသျခာသိခ်င္ေနမိသည္။ အခု ေတာ့ အဲဒီအေတြးက မိုးမ စိတ္ေတြကို တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေစကာ၊ ရိုးပေလးတုန္းက စိတ္မ်ိဳး ျပန္ျဖစ္သြားေစခဲ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ႏွင့္ ရိုးပေလးကစားစဥ္ သူက ဦးေအာင္ႏိုင္လို႕ ပါးစပ္က ေခၚလိုက္တိုင္း သူ႕ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးႀကီး ျဖင့္ ေဆာင့္အလိုးခံခဲ့ရသည္မဟုတ္လား၊ အခုေတာ့ မိုးမ ကိုယ္တိုင္ပင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေသျခာေတာ့ သူတကယ္ပဲ ကိုေအာင္ႏိုင့္ အလိုးကို ခံခ်င္ေနမိတာလား၊ သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ စိတ္တျခမ္းကေတာ့ ျငင္းဆန္ေနသည္။ သူ႕ဖာသာကို မေသျခာ၊ မဆံုးျဖတ္ ႏိုင္ဘာလိုခ်င္မွန္း မသိျဖစ္ေနရေတာ့သည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ဘာေတြ ေတြးေနမလဲ ဆိုတာကို အကဲခတ္ေနရင္း၊ မိုးမတေယာက္ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနမွန္း သိသျဖင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း က်ံဴးသြင္းဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ပါးေလးကို ရႊတ္ကနဲက နမ္းလိုက္ေတာ့ မိုးမ က ဘာမွ မေျပာ၊ သူ႕လက္ဖဝါးကို မိုးမ ေပါင္ေပၚ အသာတင္လိုက္ျပန္သည္၊ မိုးမ က ဆြဲမဖယ္ေတာ့ မိုးမ ေပါင္သားေလးမွားကို ဖြဖြေလး ပြတ္ေပးရင္းမွ မိုးမ ကို တိုးတိုးေလး စကားေတြ ေျပာျပန္သည္။
“ကို အဲလိုေလး ပြတ္ေပးေနေတာ့ေရာ ဘယ္လိုေနလဲ ႀကိဳက္လား”
မိုးမ က ျပန္မေျဖပဲ ေခါင္းကို ငံု႕လိုက္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က အခြင့္အေရးကို အသံုးခ်ၿပီး မိုးမ ဆံပင္မ်ားကို လည္တိုင္ေလး မွ မဖယ္လိုက္ရင္း သူ႕လွ်ာႀကီးျဖင့္ မိုးမ လည္တိုင္ေလးကို ငံု႕ရက္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ တေယာက္ ၾကက္သည္းေလး မ်ားပင္ ထသြားရၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင့္လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဖမ္းဆုပ္ကိုင္ထားမိလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ သူ႕ေကာက္ဝတ္ကို တင္းတင္းေလး ဆုပ္ကိုင္လိုက္တာကို သေဘာက်သြားၿပီး သူ႕လွ်ာကို မိုးမ လည္တိုင္မွာ ေမးရိုးတေလွ်ာက္ရက္လာကာ မိုးမ ပါးစပ္နားသို႕ သြားၿပီး ႏူတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ဖို႕ က်ိဳးစားေလသည္။ မိုးမ ကလည္း အနမ္းမခံ မ်က္ႏွာကို တဖက္လွည့္လိုက္သည္။
ဥကၠာ တေယာက္က ေတာ့ ငတ တေကာင္ မိုးမ အခန္းေပၚတက္သြားသည္ကို စိတ္ထဲမွာ မရိုးမရြ ျဖစ္ေနရာမွ အေပၚသို႕ တက္ေခ်ာင္းကာ အေျခအေနအကဲခတ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ အနားမွာ လာေဆာ့ေနသည့္ ေကာင္ေလး တေယာက္ကို ဂိတ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေပးဖို႕ မွာလိုက္ၿပီး ဓါတ္ေလွခါးျဖင့္ အေပၚသို႕ တက္လာခဲ့ေလသည္။ မိုးမ တေယာက္ ဆက္ဆီ အဝတ္အစားေတြ ဝတ္ထားလွ်က္ျဖင့္ ေယာက္်ား တေယာက္ ႏွင့္ အတူ သူ႕လင္မရွိခင္ အခန္းထဲမွာ ေတြ႕ဆံုသည္ဆိုတာက သူ႕ကို စပ္စုခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚေစေလသည္။ ဥကၠာစိတ္ထဲ မွာေတာ့ သူတို႕ ေသျခာေပါက္ လိုးေနၾကမည္ဟု တြက္ထားေလသည္။ အဲဒါဆိုရင္ သူလည္း မိုးမ ကို လိုးရဖို႕ အခြင့္အေရးရၿပီဟု ေတြးေနမိသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ နားရြက္ကို လွ်ာျဖင့္ ရက္ေပးရင္းက တိုးတိုးေလး ေျပာေနသည္။
“ခ်စ္ကလည္းကြာ၊ ဟိုတခါတုန္းက ေတာ့ အခြင့္အေရးရတာနဲ႕ ရွင့္ စိတ္ႀကိဳက္ဆို၊ အခုလိုမ်ိဳး အခြင့္အေရး ရဖို႕ ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ခက္လဲကြာ၊ ဟိုညက ေတာ့ ခ်စ္ေလးေယာက္်ား ႀကီး ရွိေနလို႕ဆို၊ အခုေတာ့ ကို တို႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲေလ၊ အိပ္ခန္းထဲကို သြားၾကရေအာင္ပါကြာ”
ဥကၠာ တေယာက္ မိုးမ အခန္းဝနားေရာက္ေတာ့ တံခါးရြက္မွာ နားကပ္ နားေထာင္ေတာ့ သူတို႕ စကားေျပာသံကို သာ ၾကားရေလသည္။ ဥကၠာ ဘာၾကားသလဲဆိုေတာ့၊
မိုးမ : ဘာလို႕ အိပ္ခန္းထဲလဲ ဦးေအာင္ႏိုင္ရယ္ ဒီ ဆိုဖာေပၚမွာလဲ အဆင္ေျပေနတာပဲဟာကို၊
ဥကၠာ က ဟိုက္၊ အိပ္ယာထဲ၊ ဟိုငတက အိပ္ယာထဲ သြားဖို႕ေျပာလို႕ သူက ဒီဆိုဖာေပၚမွာလည္း အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္တဲ့၊ လခီြး မွပဲ ဒီငတက တကယ့္ကို လိုးဖို႕လာတာပဲကိုး၊ ဒါေၾကာင့္မို႕လဲ ဒီေကာင္မ ဝတ္ထားလိုက္တာ ဆက္ဆီ က်က် ေတြကို၊ ေကာင္းေကာင္းလိုးလို႕ေကာင္းေအာင္၊ အင္း ငါ့အလွည့္ ဘယ္ေတာ့မွ ေရာက္မွာလည္း မသိဘူးဟု ေတြးရင္း ဆက္နားေထာင္ေနမိျပန္သည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က မတ္တတ္ထရပ္လုိက္ၿပီး မိုးမ ကို သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ခေလး ခ်ီသလို မခ်ီလိုက္ေလသည္။ မိုးမ မွာ ပါးစပ္က ျငင္းဆန္ေနေသာလည္း အတင္းမရုန္းေတာ့ပဲ ကိုေအာင္ႏိုင္ မခ်ီရာသို႕ လိုက္ပါသြားရင္း၊
“အိုး ဦးေအာင္ႏိုင္ ရွင္ဟာေလ အတင္းဓမၼ အရန္း ဆန္တာပဲရွင္ ဒုကၡပါပဲ”
မိုးမ က သူ႕လက္သီးဆုပ္ကေလးမ်ားျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္ ပုခံုးကို ထုေလသည္။ သို႕ျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္မွာ မိုးမသို႕ အိပ္ခန္းအဝသို႕ ေရာက္လာေလသည္။ ဥကၠာတေယာက္က နားေထာင္ေနရင္းျဖင့္ သူတို႕ မိုးမ တို႕ လင္မယားအိပ္ခန္းဆီသို႕ သြားေနၾကၿပီ ဆိုတာကို သိလိုက္ရသည္။ သူ႕လီးႀကီးမွာလည္း အရမ္းမာတင္းလာသျဖင့္ လက္ျဖင့္ အုပ္ကာ ပြတ္လိုက္မိသည္။ တျခားသူမ်ား ဓါတ္ေလွခါးထဲက ရုတ္တရက္ထြက္လာမလားဟုလည္း လွည့္ၾကည့္လိုက္မိေသးသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ကို အိပ္ယာေပၚအသာခ်ေပးလိုက္ၿပီး သူ႕ရွပ္အက်ႌကို စခၽြတ္ေလသည္။ မိုးမ က သူ႕အိပ္ယာေပၚတြင္ ထိုင္ရင္းက ေခါင္းကို ငံု႕ထားကာၾကမ္းျပင္ကို ငံုၾကည့္ေနၿပီး ခံစားခ်က္မ်ိဳးစံု ခံစားေနရၿပီး ရုတ္တရက္ အိပ္ယာေပၚမွ ဆင္းလိုက္ၿပီး၊
“အိုး ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း မေတာ္ပါဘူး ဦးေအာင္ႏိုင္ မေကာင္းပါဘူး၊ က်မ ကို ခြင့္လြတ္ပါ”
ကိုေအာင္ႏိုင္က အဂ်ႌကၽြတ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနၿပီး အခန္းျပင္သို႕ လွမ္းထြက္ဖို႕ က်ိဳးစားေနသည့္ မိုးမ ကို လွမ္းဖက္လိုက္ၿပီး ေမြ႕ယာေပၚ ျပန္တြန္းလွဲလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က အိပ္ယာေပၚပက္လက္လွန္လွ်က္ လွဲက်သြားေသာ္လည္း သူ႕ကိုယ္ေပၚ ကိုေအာင္ႏိုင္ တက္မမိုးႏိုင္ေအာင္ ဒူးႏ်စ္ဖက္ကို ေထာင္လိုက္ေလသည္။ သို႕ေသာ္လညး္ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လက္တဖက္ျဖင္ မိုးမ ကို အိပ္ယာေပၚမွာ ဖိထားရင္းက တျခားလက္တဖက္ျဖင့္ သူ႕ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲခၽြၽတ္လိုက္ေလသည္။ သူ႕အတြင္းခံ႔ကိုပါ တြန္းခ်လိုက္ရာ ေျဖာင္းကနဲ ထြက္လာေသာ လီးႀကီးက မိုးမ ေပါင္ေတြကို ပြတ္မိေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ မိုးမ အေပၚတက္ခြေလရာ မိုးမ မွာ ေအာက္မွ ေအာ္ဟစ္ေလသည္။
“ႏိုး ႏိုး ေတာ္ေတာ့ မလုပ္နဲ႕ ဆို၊ က်မ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးဘူး၊ ဦးေအာင္ႏိုင္၊ က်မ စိတ္ပါရင္ ရွင့္ကို ေျပာပါ့မယ္၊ အခုေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး”
သို႕ေသာ္လည္း ကိုေအာင္ႏိုင္က မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ပါ၊ မိုးမ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုကို ရေအာင္ အတင္း ဆြဲခၽြတ္ေနေလသည္။ မိုးမ က သူ႕ကိုယ္ကို လွိမ့္ခ်လိုက္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္ မိုးမ မ်က္ႏွာကိုလည္း နမ္းရံႈ႕ႈဖို႕ က်ိုးစားရာ မိုးမက လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူ႕မ်က္ႏွာကို ကာထားေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိုးမ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေလးမွာ ေအာက္အနည္းငယ္ေလွ်ာက်သြားၿပီး မိုးမ ဖင္လံုးကေလး ေပၚလာေလရာ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လီးႀကီးကို မိုးမ ဖင္လံုးႀကီးႏွစ္ခုၾကားထည့္ကာ ပြတ္ေလေတာ့သည္။ မိုးမ၏ အိတင္းေနေသာ ဖင္လံုးႀကီးမ်ား အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္မွာ လရည္မ်ား ပန္းထြက္ခ်င္သလိုေတာင္ ျဖစ္သြားရသည္၊ ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ အတင္းဆုပ္ကိုင္ၿပီး မိုးမ ပါးစပ္နားကို အျမန္သြားကာ ေတာင္းပန္ေသာ ေလသံေလးျဖင့္၊
“ပါးစပ္ဖြင့္ေပးစမ္းပါ ခ်စ္ေလး၊ ကိုကို ၿပီးခ်င္ေနလို႕ အနည္းဆံုး ေတာ့ ပါးစပ္ေလးနဲ႕ စုပ္ေပးလိုက္ပါလားကြာ”
ဟုေျပာရွာသည္။ သူ႕လေရမ်ား ရုတ္မရက္ မထြက္သြားရေအာင္ ထိန္းထားရသျဖင့္ အသက္ရႈလည္း ျမန္ကာေမာပန္းသလို ျဖစ္ေနရေလသည္။ မိုးမ မွာ သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကို ႏို႕ႀကီးမ်ားအေပၚကာထားရင္းက ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္ႏွာ အေနအထားကို အံ့ၾသသလို ၾကည့္ေနမိေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕လီးထိပ္ႀကီးျဖင့္ မိုးမ ပါးျပင္ ႏူတ္ခမ္းတို႕ကို ပြတ္ေပးေနေလသည္။ မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္ႏွာကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ မ်က္ႏွာမွာ အခု အခ်ိန္တြင္ နပူနဆာ ေတာင္းတတ္သည့္ သူေတာင္းစားတေယာက္ႏွင့္ တူေနေလသည္။ မိုးမ က သူ႕ပါးစပ္ကို တင္းတင္းေစ့ထားေတာ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ေသာ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ သူ႕သုတ္ရည္မ်ားကို မိုးမ မ်က္ႏွာ ႏွင့္ လည္တိုင္ တို႕အေပၚကို ပန္းထုတ္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။ ကိုေအာင္ႏိုင့္ သုတ္ရည္ ပူပူေႏြးေႏြးေတြ ပန္းထြက္လာေတာ့ မိုးမ သူ႕မ်က္လံုးေတြကို စံုမွိတ္ထားလိုက္မိေလသည္ ကပ္ေစးေစး အရည္မ်ားက သူ႕မ်က္ႏွာႏွင့္ လည္ပင္းမ်ားေပၚသို႕ စြတ္စို က်ေရာက္လာေလသည္။ မိုးမ သူ႕မ်က္လံဳးေတြကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင့္ လီးႀကီးက သူ႕ပါးစပ္နားမွာ ပဲ ရွိေနေသးတုန္းျဖစ္ၿပီး ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႕ကို စုပ္ေပးဖို႕ ေတာင္းပန္လွ်က္ရွိေနေသးသည္။ မိုးမက၊
“ေဆာရီး ဦးေအာင္ႏိုင္၊ ရွင္က ရွင့္ဘာသာ အခ်ိန္ေတြ ျဖံဳးျပစ္ေနတာပဲ၊ က်မ လိုတဲ့ အခ်ိန္ေျပာမယ္လို႕ ေျပာထားသားပဲ”
သို႕ေပမဲ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က ေတာ့ အဲေလာက္ လုပ္လိုက္ရတာကို ပင္ ေက်နပ္မိပါသည္။
“အင္း အဲေလာက္လုပ္ရတာေတာင္မွ ကို ေက်နပ္ပါတယ္ ခ်စ္ေလးေရ၊ ခ်စ္ေလး ရဲ႕ ဖင္လံုးေလးေတြက အရမ္းလွတာပဲ၊ ကိုကို ခ်စ္ေလး ဖင္လံုးလံုးေလးကို တုံုးလံုးေလး နဲ႕ လုပ္လိုက္ရရင္ အရမ္းေကာင္းမွာပဲ လို႕ ၊ ဒါေပမဲ့ ရပါတယ္၊ လိုခ်င္သေလာက္ မလုပ္ရေပမဲ့ ခုေလာက္နဲ႕လည္း ကိုကို ေက်နပ္ပါတယ္၊ ကိုကို က ခ်စ္ေလးကို လုပ္ခ်င္ေနတာ အရမ္းကို ၾကာၿပီး ေအာင့္ထားရလို႕ မထိန္းႏိုင္ပဲ ျဖစ္သြားရတာပါ”
မိုးမ က ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျပံဳးလာၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ ေပ်ာ့သြားၿပီ ျဖစ္ေသာ လီးႀကီးကို ၾကည့္လိုက္ရင္း၊ သြားေဆးလိုက္ေတာ့ ၿပီးရင္ သြားေတာ့ အခ်ိန္သိပ္မဆြဲေနနဲ႕ေတာ့ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။ အခန္း၃၁။ ကိုေအာင္ႏိုင္ျပန္သြား၊ ဥကၠာ သိရွိသြား။
ကိုေအာင္ႏိုင္ကေတာ့ ဘယ္လိုမွ ျပန္ခ်င္အုံးမယ္ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ေျပာစရာလိုမယ္မထင္ပါ။ သို႕ေသာ္လည္း မိုးမ က အတင္း ျပန္လႊတ္ေနသျဖင့္ သူအတြက္ ေရြးစရာလမ္းမရွိေျခ။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ ကို အတင္း ဖက္ကာ နမ္းရံႈ႕ ရင္း မ်က္ႏွာလည္ပင္းတို႕ကိုလည္း ရက္သျဖင့္ မိုးမ အိပ္ယာခင္းေတြေရာ အဂ်ႌဆံပင္ အကုန္ ပြရႈတ္ကုန္ရသည္။ မိုးမ တေယာက္ ကိုေအာင္ႏိုင္ ကလူမ်ိဳေပါက္ကေလး တေယာက္လို အိပ္ယာေပၚမွာ သူ႕ကို လံုးေထြး ဖက္ပြတ္ေနတာကို သေဘာက်ၿပီး တခစ္ခစ္ ရီေမာေနမိေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ကလည္း မိုးမ ကို သူ႕အထိအေတြ႕ေတြႏွင့္ မစိမ္းေတာ့ေအာင္၊ သူႏွင့္လည္း ပိုၿပီး ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္လာေအာင္ အႀကံျဖင့္ လုပ္ေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သူ႕အႀကံ ေအာင္ျမင္သည္ဟုပဲ ဆိုရမည္၊ မိုးမ သူ႕ကို ျပန္လည္ စကားေျပာေနသည္မွာ သူႏွင့္ အရမ္းရင္းႏွီး ေနသည့္ လူတေယာက္ အေနျဖင့္ ျပန္လည္ဆက္ဆံ ေျပာဆိုေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ေလသည္။ သူတို႕ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ပင္ အိပ္ယာေပၚတြင္ ေျပာင္ေလွာင္က်ီစယ္ ေနၾကေသးသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္တေယာက္ မိုးမ ႏွင့္ အိပ္ယာေပၚတြင္ ႏွစ္နာရီေလာက္ၾကာေအာင္၊ စကားေျပာလိုက္ ဖက္နမ္းလိုက္၊ ဟိုပြတ္ဒီပြတ္လုပ္လိုက္လုပ္ၿပီးမွ သာ မိုးမ တို႕ အခန္းမွ ထြက္ကာ ျပန္သြားေတာ့သည္။
ဥကၠာတေယာက္ မိုးမ အခန္းအျပင္ဘက္မွ တံခါးကို နားကပ္ေထာင္ရင္း ျဖင့္ မိုးမ တို႕ ေျပာဆို ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္ ေနသည္မ်ားကို အကုန္ၾကားေနရေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း ကိုေအာင္တေယာက္ မိုးမ ကို လိုးဖို႕ လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ လိုးလဲ လိုးသြားသည္ဟု သူတထစ္ခ် မွတ္ယူလိုက္ေလသည္။ ဥကၠာ က ကိုေအာင္ႏိုင္မိုးမ ကို ျပန္ေတာ့မည္ဟု ႏုတ္ဆက္ရင္း မိုးမ တို႕ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ နမ္းရံႈ႕ေနသည့္ အသံမ်ားကို ပင္ အျပင္မွ ေသေသျခာျခာ ၾကားလိုက္ရေလသည္။ တကယ္ကလည္း ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ကိုေအာင္ႏိုင္က မတ္တတ္ရပ္လွ်က္ မိုးမကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္ဖက္ထားရင္း နမ္းရံႈ႕ေနေလသည္။ မိုးမ ကလည္း ကိုေအာင္ႏိုင့္ကို ခ်စ္သူတေယာက္လို ျပန္လည္တြယ္ဖက္ထားရင္းက ၿပံဳးရႊင္ကာ ကိုေအာင္ႏိုင့္အနမ္း မ်ားကို ျပန္လည္ တုန္႕ျပန္ေနေလသည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္မွာ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ခြဲခြာကာနီး မခြဲႏိုင္ မခြာရက္ အနမ္းမိုး ရြာေနၾကသည္ႏွင့္ပင္တူေနေလသည္။ ကိုေအာင္ႏီုင္က မိုမ ႏို႕မ်ားကို ေပါက္စီ ဂ်ံႈနယ္သလို ပင္ ေနာက္သလို စသလိုျဖင့္ ဆုပ္ႏွယ္လိုက္ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က မိုးမ နားနားသို႕ ကပ္ေျပာလိုက္ရာ ဥကၠာတေယာက္ အျပင္မွ မၾကားလိုက္ရေပ။
“ကိုက ခ်စ္ေလး ရဲ႕ ဟိုဟာေလးထဲကို ကိုကို ဟာႀကီး အဆံုးထိထည့္ျမဳပ္စိမ္ထားလိုက္ခ်င္တာကြာ၊ “
မိုးမက ကိုေအာင္ႏိုင့္ ရင္ဘတ္ကို သူ႕လက္သီးဆုပ္ကေလးျဖင့္ ထုကာ၊
“က်မ ရွင့္ကို ေျပာထားသားပဲ က်မ ဘက္က အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ ေျပာမယ္လို႕ေလ။ အခုေတာ့ ရွင္ ရသေလာက္နဲ႕ပဲ ေက်နပ္လိုက္ေတာ့၊ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီးသာ ေစာင့္ေပေတာ့၊ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ က်မ ေျပာေနတာမွ မဟုတ္တာ၊ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့ လဲ ဆိုတာေတာ့ က်မ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိဘူး”
တံခါးဆီကို ေလွ်ာက္သြားရင္းျဖင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္က၊
“ကိုယ္မင္းကို မၾကာမၾကာ ေခၚမယ္ေနာ္ ကိုယ့္မွာ မင္းဖံုးနံပါတ္ ရွိေနၿပီ”
“အို ကိုေအာင္ႏိုင္ အိမ္မွာ ရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြေတာ့ မေခၚနဲ႕ေနာ္၊ မက္ေဆ့လည္း မပို႕နဲ႕၊ အင္း မနက္ျဖန္ညေန က်မတို႕ ကိုရင္ဦးေမာင္ အေဖအိမ္ သြားၾကမလို႕ တနဂၤေႏြညမွ ျပန္ေရာက္မယ္၊ ဒီၾကားထဲမွာ မေခၚနဲ႕ေနာ္၊ က်မ ေယာကၡထီးေတြ ခဲအိုေတြ၊ ေယာင္းမ ေတြ အနားမွာ ရွိေနၾကမွာ”
ဥကၠာ က တံခါးနားသို႕ ေလွ်ာက္လာၾကသံၾကားသျဖင့္ ဓါတ္ေလွခါးဆီ အျမန္ေျပားဝင္လိုက္ကာ၊ သူ႕လံုျခံဳေရး တဲကေလး ဆီသို႕ ေျပးေလေတာ့သည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္ ဂိတ္ေပါက္မွ ထြက္သြားမည္ကို ျမင္ရေအာင္ မိုးမ က ဝရံတာမွ ထြက္ၾကည့္ေနေလသည္။ ဥကၠာက မိုးမ ကို ဝရံတာမွာ ဂ်င္းေရွာ့ပင္ႏွင့္ အေပၚက ဆက္ဆီ အဝတ္အစားႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ေငးေမာ့ၾကည့္ရင္းက လက္ေဝွ႕ယမ္းျပလိုက္သည္။ မိုးမ ကလည္း ဥကၠာကို လက္ျပန္ေဝွ႕ယမ္းျပလိုက္သျဖင့္ ဥကၠာက မိုးမ ဆဲလ္ဖံုးကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ မိုးမ က ဖံုးကိုင္လိုက္ၿပီး ဘာလဲ ဟု ေမးလိုက္သည္။
“ မမ ရဲ႕ ဧည့္သည္ ျပန္သြားၿပီေနာ္”
“ဟုတ္တယ္ အခုေလာက္ဆိုရင္ ေအာက္ထပ္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီထင္တယ္”
“မမႀကီး ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္လိုက္ရရဲ႕လား”
“မင္း က ဘာအထာနဲ႕ ေျပာေနတာလဲ၊ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္လိုက္ရရဲ႕လားဆိုတာ၊ မင္း အေျပာအဆို ဆင္ျခင္အုန္း”
“ဟုတ္ပါၿပီ က်ေနာ္ေမးခ်င္တာက ဧည္သည္ က ေပ်ာ္သြားရဲ႕လားလို႕ ေမးတာပါ”
“ေတာ္စမ္းပါ။ ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႕ သူက ငါ့အမ်ိဳး “
“ေအာ္ အမ်ိဳးလား၊ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းတဲ့ အမ်ိဳးလို႕ပဲ ဆိုရမွာပဲ”
“မင္းဘာဆိုလိုခ်င္တာလဲ ဥကၠာ”
“ဟုတ္ က်ေနာ္ ေနာက္ေတာ့ ေျပာျပပါ့မယ္၊ က်ေနာ္ထင္တာေတာ့ က်ေနာ္လည္း မမ ရဲ႕ အမ်ိဳး ျဖစ္လာေတာ့မယ္ထင္တာပဲ၊ အဲဒါမွ က်ေနာ္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ရေအာင္ မမႀကီးနဲ႕ လာေတြ႕ရအုံးမ်ာပဲ၊ ဒီေန႕လာတဲ့ တေယာက္လိုေပါ့”
ဥကၠာက ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း ဖံုကို ပိတ္လိုက္သည္။ မိုးမ တေယာက္ ဥကၠာ၊ သူႏွင့္ ကိုေအာင္ႏိုင္ၾကားက အျဖစ္အပ်က္ကို မ်ား ရိပ္မိသြားသလား သံသယျဖစ္လာရသည္။ မိုးမ နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ပူသြားမိသည္။
ကိုေအာင္ႏိုင္က ကားေလးကို ေမာင္းထြက္လာၿပီး ဂိတ္ဝနားအေရာက္တြင္ ဝရံတာထြက္ရပ္ေနေသာ မိုးမ သူ႕ကို လက္ေဝွ႕ယမ္းျပေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ လက္ျပန္ယမ္းျပလိုက္ၿပီး ပါးစပ္ကိုကပ္ကာ ဖလိုင္းကစ္ ပါေပးလိုက္ေလသည္။ ဒါကို ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ ဥကၠာက အစအဆံုျမင္လိုက္ေလသည္။မိုးမ က ကိုေအာင္ႏိုင္ေရာ ဥကၠာေရာ သူ႕ကို ၾကည့္ေနၾကသည္ကို ျမင္ေနရေလသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က တဟဲဟဲ ရီေမာၿပီး ကားေလးကို ေမာင္းထြက္သြားေတာ့၊ က်န္ေနေသာ ဥကၠာကလည္း မိုးမ ကို ဖလိုင္းကစ္ လွမ္းေပးလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က ရီရီေမာေမာႏွင့္ သူ႕လက္ညိဳးကေလးျဖင့္ ဥကၠာကို ထိုးကာ ေသမယ္ေနာ္ ဟူေသာ ပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ က်ိမ္းေမာင္းလိုက္ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္ထဲ ျပန္ဝင္သြားေတာ့သည္။
ဥကၠာတေယာက္ အိမ္သာထဲ သြားရင္း သူၾကားခဲ့သည့္ မိုးမ ႏွင့္ ကိုေအာင္ႏိုင့္အသံေတြ ကို ေပါင္းစပ္ ျပန္ေတြးရင္း ေဂြလွိမ့္ေနေလသည္။ သူ႕စိတ္ကူးပံုရိပ္ထဲမွာေတာ့ သူက မိုးမ ကို အက်ႌလွန္ခၽြတ္တင္ မိုးမ ေပါင္လံုးေတြကို နမ္းရံႈ႕ရင္းက မိုးမ ေဘာင္းဘီေလးကို ဆြဲခၽြတ္၊ မိုးမ အတြင္းခံ အျဖဳေလးကို ရက္ေပး။ မိုးမ ႏို႕ႀကီးေတြကို တအားဆုပ္ႏွယ္ ၿပီးေတာ့ အနီမွတ္က်န္ခဲ့ေအာင္ စုပ္ ေလသည္။ သူ႕စိတ္ထဲမွ ေတြးၿပီးေဂြလွိမ့္ ေနသည္မွာ တကယ္လက္ေတြ႕ မိုးမ ကိုလုပ္ေနရသလိုပင္ ခံစာားေနရေလသည္။ ထို အခါကေတာ့ ဥကၠာတေယာက္ မိုးမ ကို မွန္းၿပီး ပထမဆံုးအႀကိမ္ ဂြင္းထုမိျခင္းျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္ ညေနဘက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အစအစ အရာရာက ပံုမွန္အတိုင္း ျဖစ္ေနပါသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္ လာသြားသည္ ဆိုသည္မွာ အေငြ႕အသက္ပင္ မသိမျမင္ႏိုင္ရေပ။ မိုမ လည္း ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အဝတ္အစားအသစ္၊ လံုလံုျခံဳျခံဳ အက်ႌ၊ ထမိန္ႏွင့္ ျဖစ္ေနေလၿပီ။ သို႕ေပမဲ့ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို မူမူႏြဲ႕ႏြဲ႕ ျဖင့္ ဆက္ဆံ ျပန္ေလသည္။
ညဘက္ အိပ္ယာထဲတြင္ ကာမ ဆက္ဆံၾကေသာအခါ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို သူ႕ေယာကၡထီးႀကီး အျဖစ္ရိုးပေလး ဆက္ကစားဖို႕ ေျပာေလသည္။ လိုးေနရင္းတန္းလန္းကလည္း မနက္ျဖန္ သူတို႕ အိမ္ကို သြားလည္ၾကခ်ိန္တြင္ ဆက္ဆီ အဝတ္အစားမ်ား ဝတ္ၿပီး သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးႏွင့္ ခဲအိုတို႕အား ျမဴဆြယ္ ရန္ ေျပာေလသည္။ မိုးမ က လက္မခံခ်င္ေပ၊ သို႕ေသာ္လည္း ကိုရင္ဦး ေမာင္ စိတ္ခ်မ္းသာေစရန္၊ သိပ္မေသျခာ မဲ့ သူက်ိဳဳးစား ၾကည့္မည္ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။
ေသာၾကာေန႕ ညေနေရာက္ေတာ့ သူတို႕ ကိုရင္ဦးေမာင္ ရြာသို႕ ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကေလသည္။ မိုးမ တေယာက္ အလြန္လွပေသာ ခ်ိတ္ထမိန္ကေလးႏွင့္ ဘေလာက္စ္အက်ႌ က်ပ္က်ပ္ကေလး ဝတ္ထားရာ သူ႕ ကိုယ္လံုး အမို႕အေဖာင္းတို႕မွာ တစ္တစ္ရစ္္ရစ္ ႏွင့္ အလြန္လွေနေလသည္။ ဘယ္ေယာက္်ားေလးမဆို ေတြ႕တာႏ်င့္ အိပ္ယာေပၚဆြဲေခၚသြားခ်င္စိတ္ေပါက္ေလာက္ေအာင္လည္း ဆြဲေဆာင္မႈရွိေနေပသည္။ အဝတ္အစားအျပင္၊ မိုးမ ၏ အျပံဳး၊ အၾကည့္၊ မ်က္လံုး၊ တို႕ႏွင့္ သာယာလွေသာ အသံကေလးကလည္း သူ႕ ဆြဲေဆာင္မႈကို အားျဖည့္ ေပးထားသလို ရွိေနေတာ့သည္။
တနာရီခြဲခန္႕ ကားေမာင္းၿပီးေတာ့မွ ကိုရင္ဦးေမာင္ အေဖအိမ္သို႕ ေရာက္ၾကရေလသည္။ သူတို႕ကို အိမ္သူအိမ္သားမ်ားက အားတက္သေရာဝမ္းပန္းတသာ ျဖင့္ ႀကိဳဆိုေနၾကသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။အခန္း ၃၂။ ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ အေဖအိမ္သို႕ ေရာက္ရွိျခင္း၊
ဇာနည္ေမာင္ ႏွင့္ လဲ့လဲ့ႏြယ္တို႕ မွာ အိမ္ေရွ႕မွာ ထြက္ႀကိဳဆိုေနၾကေလသည္။ လဲ့လဲ့ႏြယ္က မိုးမကို အိမ္နား နီးလာလွ်င္ တက္စ္မက္ေဆ့ ေပးဖို႕ မွာထားသျဖင့္ ေရာက္ေတာ့မည္ဆိုတာ သူကသိေနၿပီး ျဖစ္ေလသည္။ မိုးမ ေယာကၡထီး ႀကီးနဲ႕ သူရေမာင္ တို႕မွာ အိမ္ေရွ႕ တံစက္ျမိတ္ေအာက္ လမ္းမကို ျမင္ႏိုင္ေသာ ေနရာတြင္ ရပ္ေနၾကေလသည္။ အိမ္ေနာက္ဖက္ျခံထဲမွာေတာ့ လူတခ်ိဳ႕က မနက္ျဖန္အလႈအတြက္ခ်က္ျပဳတ္ေနၾက သည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္ ကား သူတို႕ ျခံဝန္းထဲ ထိုးဝင္လာသည္ႏွင့္ လဲ့လဲ့ႏြယ္ က ခုန္ေပါက္ရင္းက သူတို႕ နာမည္ေတြကို ေအာ္ဟစ္ကာ ႏူတ္ဆက္ေနေလသည္။ မိုးမ က လည္း ထိုသို႕ ဝမ္းပန္းတသာ ႀကိဳဆို ခံရသည္ကို အလြန္ပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိေလသည္။ မိုးမ အတြက္ ထိုအိမ္မွာ သူ၏ တကယ့္အိမ္လို ခံစားခဲ့ရသျဖင့္ လြမ္းစိတ္ကေလးေပၚလာရေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕ကားကို ကားဂိုေဒါင္ေဘးမွာ ထိုးရပ္လိုက္သည္။ မိုးမ က ကားထဲမွ ထြက္လာသည္ႏွင့္ လဲ့လဲ့ႏြယ္ က အတင္း ေျပးဖက္ကာ မိုးမ ပါးျပင္တို႕ကို တရႈတ္ရႈတ္နမ္းရင္း၊
“အိုး မမ အရမ္းလွလာတာပဲ၊ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးက်ေနတာပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႕ ဒီေလာက္ေတာင္လွလာရတာလဲ မမမိုး၊ က်မ လဲ အဲလို လွလာေအာင္ ၿမိဳ႕မွာ သြားေနမွထင္တယ္၊ ဟဲ့ ဇာနည္ ၾကည့္စမ္း မမမိုး မလွဘူးလား”
ကိုရင္ဦးေမာင္ အေဖ က မိုးမ ႏွင့္ လဲ့လဲ့ႏြယ္တို႕ကို ၾကည့္ကာ ၿပံဳးရင္းက ၊
“ ဟဲ့ လဲ့လဲ့ နင္ အဲမွာပဲ စကားေျပာေနမွာလား အိမ္ထဲကို ေခၚလာအံုးမွာလား”
ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုရင္ဦးေမာင္က ကားထဲက ထြက္လာရာ လဲ့လဲ့ႏြယ္က သူ႕ဆီကို ေျပးကာ ဖက္လိုက္ရင္း၊
“အကိုလတ္ ဘယ္မွာ လဲသမီးတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ၊ ဘယ္ေသတၱာထဲမွာလဲ ေျပာ၊ သမီး ေလးတဲ့ဟာသယ္မယ္ အဲဒီထဲမွာ မလား၊ ျပျပ ဘယ္ဟာလဲ၊ ျမန္ျမန္ဖြင့္ၿပီး ျမန္ျမန္ယူရေအာင္ ခစ္ခစ္”
ကိုရင္ဦးေမာင္က ရီေမာလိုက္ရင္း ေသတၱာတခုကို လက္ညိဳးထိုးျပလိုက္ရာ လဲ့လဲ့ႏြယ္က အျမန္ေျပးေကာက္ကာ မလိုက္ေလသည္။ ဇာနည္ေမာင္က က်န္ေသာ တလံုးကို ေကာက္ကာ မၿပီး သယ္ယူသြားၾကေတာ့သည္။
သူတို႕ ကားေမာင္းလာၾကစဥ္မွာ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမကို မွာထားသည္မွာ၊ အိမ္သို႕ေရာက္၍ သူ႕အေဖကို ဖက္ၿပီး ႏူတ္ဆက္ဖို႕၊ သူကေတာ့ ခတ္လွမ္းလွမ္းမွ သူ႕မ်က္ႏွာအမူအယာကို အကဲခတ္ေနမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေနာက္ သူရ ႏွင့္ ဇာနည္ကိုပါ ဖက္ၿပီးႏူတ္ဆက္ဖို႕ မွာထားေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း ကိုရင္ဦးေမာင္က တမင္ ခပ္ျဖည္းျဖည္းလုပ္ကာ မိုးမ ေနာက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ သာ အိမ္ဆီသို႕ ေလွ်ာက္လာခဲ့ေလသည္။
မိုးမ က အိမ္တံစက္ျမိတ္ဆီသို႕ ေလွ်ာက္လာရင္းက ကိုရင္ဦးေမာင္ကို လွည့္လွည့္ၾကည့္ေနရာ၊ ကိုရင္ဦးေမာင္က သြားႏွင့္ဟုသာ လက္ဟန္ေျခဟုန္ျဖင့္ ျပလိုက္သည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ကို ရင္ဘတ္ေတာ္ေတာ္ဟိုက္သည့္ ဘေလာက္စ္အက်ႌ ကိုလည္း ဝတ္ခိုင္းထားၿပီး ရင္သားေျမွာင္းကိုလည္း တတ္ႏိုင္သမွ် သူတို႕ ျမင္ေအာင္ျပဖို႕ လည္း မွာထားေသးသည္။ သူကေတာ့ သူအေဖ မ်က္လံုး တို႕ အမူအယာတို႕ ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ အကဲခပ္မည္ဟု ေျပာေလသည္။ မိုးမ ကလည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ စိတ္ခ်မ္းသာရင္ၿပီးေရာ အဲဒါမွ လည္း သူတို႕ ရိုးပေလးမွာ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ စိတ္ေက်နပ္မႈ ေကာင္းေကာင္းရမည္ ဆိုေတာ့ လုပ္ေပးမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေလသည္။ မိုမ က သူ႕ေယာက္်ား လိုအင္ဆႏၵကို ျဖည့္ေပးဖို႕ အသင့္ျဖစ္ေနေလၿပီ။
မိုးမ သူ႕ေယာကၡထီးနားေရာက္ေတာ့ လဲ့လဲ့ႏြယ္ႏွင့္ ဇာနီတို႕က အထုပ္အပိုးေတြ သယ္ၿပီး အိမ္ထဲသို႕ ဝင္သြားၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ သူရေမာင္ကလည္း သူတို႕ ေနာက္ကို စပ္စုဖို႕ လုိက္သြားေလသျဖင့္ မိုးမ ႏွင့္ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးသာ အိမ္အျပင္မွာ က်န္ခဲ့ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က အေနာက္ဖက္ခပ္လွမ္းလွမ္း ကားဂိုေဒါင္ဘက္မွ အိမ္ဆီ သို႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာက္လာေနသည္။ သူ႕မ်က္လံုးေတြကေတာ့ သူ႕မိန္းမ လႈပ္ရွားမႈေတြကို မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနေလသည္။
မိုးမ က သူ႕ေယာကၡထီးေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ကာ လက္အုပ္ခ်ီ ကာ ႏူတ္ဆက္လိုက္သည္။ သူ႕အေဖ က မိုးမ လည္ဟိုက္မွ ရင္သားေျမာင္းကို အေပၚမွ အားရပါးရ စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္ကို ကိုရင္ဦးေမာင္ ေသျခာေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ သူ႕အေဖက မိုးမ ကုိပုခံဳုးေလးကိုင္၍ ထရပ္ေစသည့္အခ်ိန္အထိ သူ႕မ်က္လံုးေတြက မိုးမ ရင္သား ေတြဆီမွ မခြာႏိုင္ပဲ ရွိေနရာမွ ကိုရင္ဦးေမာင္ဘက္ကို တခ်က္ အျမန္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ကမန္းကတမ္း တျခားဖက္ကို ေငးရင္း မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ မိုးမ က ရိုးရိုးသားသား ဘာမွ ကို နားမလည္ရွာေသာ ေခၽြးမ ေလး အသြင္ျဖင့္ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီး ဘာကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနသည္ကိုပင္ မသိခ်င္ေယာင္ေတာင္ကာ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးကို လွမ္းဖက္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ တေယာက္ ကိုရင္ဦးေမာင္ ရွိရာကို လွည့္ၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း မၾကည့္ရဲေျခ။ ဦးဖိုးေမာင္ ကလည္း ကိုရင္ဦးေမာင္ သူတို႕ဖက္ကို ၾကည့္ေနတာ မေတြ႕သည္ႏွင့္ ေခၽြးမ ေခ်ာေလးကို တင္းတင္းႀကီး ျပန္ဖက္ကာ ႏူတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။ မိုးမ က သူ႕လက္မ်ားကို ဦးဖိုးေမာင္ ဂ်ိဳင္းေအာက္မွ လ်ိဳကာ သိုင္းဖက္လိုက္သလို ဦးဖိုးေမာင္ကလည္း မိုးမ ေက်ာျပင္ေလးမ်ားကို သူ႕လက္ဖဝါးျဖင့္ ဖိၿပီး တင္းတင္းဆြဲ ဖက္လိုက္သျဖင့္ မိုးမ ရင္သား အစံုမွာ ဦးဖိုးေမာင္ ရင္ဘတ္တြင္ အိကနဲ ျပားေနေအာင္ကို ဖိမိေတာ့သည္။ မိုးမ ရဲ႕ ရင္ခံုသံေတြလည္း ျမန္လာခဲ့ရသည္။ အရင္က သူ႕ေယာကၡထီးကို ခနခန ဖက္ကာ ႏူတ္ဆက္ဖူးေသာ္လည္း တခါမွ အဲလိုမ်ိဳး စိတ္ကူး ခံစားခ်က္ မရွိခဲ့ဘူးေျခ။ ယခုကေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္က စီစဥ္ကာ ေျပာထားခဲ့ျခင္းက တေၾကာင္း၊ ညတိုင္းလိုလို ကိုရင္ဦးေမာင္က ရိုးပေလး ဂိမ္းကစားကာ သူ႕အေဖ အျဖစ္ မိုးမ ကို လိုး ေနခဲ့ျခင္းက တေၾကာင္းေၾကာင့္ အရင္ကႏွင့္ မတူေတာ့ပဲ ခံစားမႈေတြ ေျပာင္းေနခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဖက္ကာ ႏူတ္ဆက္လိုက္ၾကၿပီးမွ အိမ္ထဲသို႕ တြဲကာ ဝင္ခဲ့ၾကေလသည္။ မိုးမ ကေယာကၡထီးႀကီး ခါးကို ဖက္၊ ေယာကၡထီးႀကီးကလည္း မိုးမ ခါးေလးကို ဖက္ကာ ဝင္ခဲ့ၾကရင္း၊ ဦးဖိုးေမာင္က ကိုရင္ဦးေမာင္ဘက္ကို လွမ္း ၾကည့္လိုက္ရင္း၊
“ေဟ့ေကာင္ လာေလကြာ မင္းက လည္း ဘာလို႕ ဒီေလာက္ေတာင္ ေႏွးေကြးေနရတာလဲ၊ ကားေမာင္းလာရလို႕ ပင္ပန္းေနတာလား၊ လာလာ အထဲကို “
ဟုေျပာလိုက္ေလသည္။ မိုးမႏွင့္ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးကေတာ့ တေယာက္ခါးတေယာက္ဖက္၍ စံုတြဲတတြဲ သူတို႕ အိပ္ခန္းထဲ ဝင္သြားသည့္ပံု ပမာ အိမ္ထဲ ဝင္သြားၾကေလသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ အစအဆံုးၾကည့္ရင္းက သူ႕စိတ္ထဲ ေမးခြန္းေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ေမးေနမိေတာ့သည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ၾကည့္ရတာ၊ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ စံုတြဲ တတြဲ ခြဲခြာေနရတာ ၾကာၿပီးေတာ့ ျပန္ေတြ႕လိုက္ရသလိုပဲ၊ သူတို႕ အနားပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုးကို ေမ့ေလွ်ာ့သြားၾကသလိုပဲ၊ အေဖ ကလည္း မိုးမ ရင္သား ေျမာင္းကို ေသေသျခာျခာလည္းၾကည့္တယ္၊ ဖက္လိုက္တာလဲ ေတာ္ရံုမဟုတ္ဘူး၊ တကိုယ္လံုးကို သူ႕ကိုယ္လံုးနဲ႕ ထိကပ္ေနတာပဲ၊ မိုးမ ကိုယ္တိုင္က လည္း အေဖ့ကို တြယ္ကပ္ေနတာပဲ၊ သူတို႕ ဟိုးအရင္ ငါဒီအိမ္မွာ ေနခဲ့တုန္းကတည္းက အဲလို ဖက္ၾကတာလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္မေတြ႕တာ ၾကာသြားလို႕အခုမွ သာ အဲလို ျဖစ္ၾကတာလား၊ သူ႕ဖာသာ ေယာကခထီးနဲ႕ ေခၽြးမ ရိုးရိုးသားသား ေတြ႕ၾကႏူတ္ဆက္ၾကတာကို ငါ့စိတ္ကိုက ေဖါက္ျပန္ေနလို႕ တမ်ိဳးျမင္ေနတာပဲလား၊ အမွန္ကို ဘယ္လို သိႏိုင္မလဲ။ ေနာက္သံုးရက္ ငါတို႕ ဒီအိမ္မွာ ေနၾကတုန္း ဘာေတြ ျဖစ္ၾကမွာလဲ။အခန္း ၃၃။ မိုးမ ႏွင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ တို႕ ရြာျပန္ေရာက္ၾကၿပီး ေယာကၡထီးႀကီး တို႕ မိသားစု ႏွင့္ အတူတူ
မိုးမ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ အကိုအႀကီးဆံုး လူပ်ိဳႀကီး သူရေမာင္ႏွင့္ ေတြ႕ ရၿပီး ဖက္ကာ ႏူတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က လည္း အိမ္ထဲသို႕ ေရာက္လာၿပီ ျဖစ္ရာ၊ မိုးမ က ဇာနည္ေမာင္ႏွင့္ ဖက္ေနတုန္းတန္းလန္း ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ဇာနည္ေမာင္ႏွင့္ လဲ့လဲ့ႏြယ္မွာ ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ ေသတၱာမ်ားကို ဖြင့္လွ်က္ သူတို႕ အတြက္ လက္ေဆာင္မ်ားကို ရွာေဖြေနေလရာ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေပြ႕ဖက္ႏူတ္ဆက္ေနသည္ကို မျမင္လိုက္ရ၊ မိုးမ ကသာ ကိုရင္ဦးေမာင္ လွမ္းၾကည့္ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရသျဖင့္ ရွက္ေသြး နည္းနည္းျဖန္းသြားသည္။ သူရေမာင္ လက္ဖဝါးေတြက မိုမ ေက်ာျပင္ကို ပြတ္သတ္ေပးလိုက္ၿပီးမွ သူ႕အေဖႏွင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ အိမ္ထဲ ဝင္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ မိုးမ ကို ဖက္ထားရာမွ ျပန္လႊတ္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးမွ လူအမ်ား ၾကားေအာင္ အသံက်ယ္က်ယ္ ျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။
“နင္ က လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေလာက္ကထက္ ပိုလွ ပိုေခ်ာလာတယ္။ ၿမိဳ႕က ရာသီဥတု အေနအထိုင္အစားအေသာက္က နင္နဲ႕တည့္တယ္ထင္တယ္ ဟုတ္လား ဟားဟား”
မိုးမ က ကိုသူရေမာင္ ေျပာတာ ၾကားလိုက္ရေတာ့ ရွက္ေသြးျဖန္းသြားၿပီး သူ႕ေယာက္်ား ႏွင့္ ေယာကၡထီး ဆီသို႕ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ လဲလဲ့ႏြယ္က ခ်က္ခ်င္းပင္လွည့္ၾကည့္ၿပီး၊
“ဟုတ္ပါ၊ မမႀကီးကို လဲ့ က ေမးမလို႕၊ မမ အလွျပင္ဆိုင္သြားခဲ့တာလား၊ ဒီအတိုင္း မျပင္မဆင္ပဲနဲကလာတာလားလို႕၊ မမႀကီးက အရင္ကနဲ႕ လံုးဝကို မတူေတာ့ဘူး၊ အခု ၾကည့္ရတာ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး က်ေနတာပဲ၊ အရမ္းကို လွေနတာ၊ မမႀကီးကို အရမ္းခ်စ္တာပဲ၊”
လဲ့လဲ့ႏြယ္က ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ မိုးမ အနားလာကာ မိုးမ ကို ဖက္ထားလိုက္ေလသသည္။
သူ႕လက္ေဆာင္ေတြကို ေရြးထုတ္ၿပီးေသာ ဇာနည္ေမာင္က မိန္းခေလးႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ ဖက္လွဲတကင္း ေနၾကသည္ကို လွမ္းၾကည့္ရင္း၊
“မမ ႀကီးက သူ႕ေမာင္အငယ္ဆံုးေလးကို ေမ့ေနၿပီထင္တယ္”
ဟုလွမ္းေျပာလိုက္သည္။ လဲ့လဲ့ႏြယ္က မိုးမ ကိုဖက္ထားရာမွ လႊတ္လိုက္ၿပီး၊ “
“ကဲ မမႀကီး သြားသြား သူ႕ကိုပါ သြားႏူတ္ဆက္လိုက္အုန္း ေတာ္ၾကာ လဲ့ကိုပဲ လာရစ္ေနလို႕ စိတ္ရႈတ္ေနရအုန္းမယ္၊ သူကလည္း သိပ္ပါခ်င္တာ”
မိုးမ က ျပံဳးလိုက္ရင္းက ဇာနည္ေမာင့္ဆီသို႕ ေလွ်ာက္လာကာ ဇာနည္ေမာင့္ကို အသာေပြ႕ဖက္ႏူတ္ဆက္လိုက္ေလသည္။ ဇာနီေမာင္မွာ လူပ်ိဳေပါက္ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း သူတို႕မိသားစု တြင္ အပုဆံုးျဖစ္ေလသည္။ သူ႕ေခါင္းမွာ မိုးမ ရင္သား ေက်ာ္ရံုကေလးသာ ျဖစ္ေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူ႕ကို မိုးမ ဖက္ၿပီး ႏူတ္ဆက္လိုက္ေတာ့ သူ႕ပါးျပင္ေတြက မိုးမ ရင္သား ေတြကို လာဖိမိလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က သူ႕ေခါင္းေလးကို ကိုင္ရင္းက လက္ဖဝါးေလးျဖင့္ ခေလးေခ်ာ့သလို တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ပုတ္ေပးလိုက္သည္။ ေက်ာင္းစာေတြ ဘယ္လိုလဲ လိုက္ႏိုင္ရဲ႕လားဟုလည္း ေမးလိုက္သည္။
ကုိရင္ဦးေမာင္၊ သူရေမာင္ ႏွင့္ ဦးဖိုေမာင္တို႕ သံုးေယာက္စလံုးက ရပ္လွ်က္ျဖင့္ မိုးမ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေနၾကသလို၊ လဲ့လဲ့ႏြယ္က လည္း ထိုသံုးေယာက္ကို မ်က္ေမွာင္ေလး တြန္႕ၿပီး ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ဇာနည္ေမာင္ ႏွင့္ မိုးမ မွာ သားအမိ ေတြ႕ဆံုၿပီး ႏူတ္ဆက္ေနၾကသည့္ပံု ျဖစ္ေနေလသည္။ ဖာနည္မွာ လူပ်ိဳေပါက္သာ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း သူတို႕ အိမ္တြင္ အရပ္အပုဆံုး ေယာက္်ားေလး တေယာက္ျဖစ္ေလသည္။ လဲ့လဲ့ႏြယ္ပင္ သူ႕ထက္ အရပ္အနည္းငယ္ပိုျမင့္ေလသည္။
ထိုညက သူတို႕ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မအိပ္ၾကပဲ စကားေတြ ထိုင္ေျပာျဖစ္ၾကေလသည္။ ညစာစားၿပီးေတာ့ ဧည့္ခန္းတြင္ထိုင္ၿပီး အခ်ိဳပြဲ ႏွင့္ စားစရာေသာက္စရာမ်ားျဖင့္ မနက္ ႏွစ္နာရီေလာက္က်မွ ကိုယ့္အိပ္ခန္းသို႕ ကိုယ္ဝင္ခဲ့ၾကေလသည္။
အိပ္ယာေပၚေရာက္မွ မိုးမ ႏွင့္ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ အတြင္းစကားမ်ား အခ်င္းခ်င္း ေျပာဆိုႏိုင္ၾကေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း သူတို႕ အခန္း၏ တဖက္တြင္ လဲ့လဲ့ႏြယ္အခန္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္တဖက္မွာက ဦးဖိုးေမာင္ အခန္း ျဖစ္သျဖင့္ ေလသံေလး ျဖင့္သာ တိုးတိုးေလး ေျပာၾကရသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ႏွင့္ သူ႕အေဖ တို႕ ဖက္ၾကသည့္အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာေလသည္။ မိုးမက သူထို အခ်ိန္က စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းၿပီး မေတြကရတာ တႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီျဖစ္ေသာ မိသားစု ကို ျပန္ေတြ႕ရသျဖင့္ ငိုခ်င္စိတ္ပင္ေပါက္လာရေၾကာင္း၊ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုအခ်ိန္က ထိုကိစၥမ်ား ေတြးေတာင္ မေတြးမိေၾကာင္း၊ ေျပာေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က မိုးမ ငံု႕ၿပီး လက္အုပ္ခ်ီလိုက္ေတာ့ ဟိုက္သြားသည့္အက်ႌလည္ပင္းေပါက္မွ ရင္သား ေျမာင္းကို သူ႕အေဖ စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနတာ သတိမထားမိဘူးလားဟု ေမးရာ၊ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ စိတ္ခ်မ္းသာေစရန္သာ သူျပဳလုပ္ေပးခ်င္းျဖစ္ၿပီး ေယာကၡထီးႀကီး ၾကည့္လား မၾကည့္လား သူသတိမထားမိေၾကာင္းေျပာေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က ဘာျဖစ္ိလို႕ သူ႕အေဖႏွင့္ မိုးမ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ခါးကို တယာက္ဖက္ကာ အိမ္ထဲ ဝင္သြားရတာလဲဟု ေမးရာ ဘာမွ စိတ္ထဲ မရွိဘူး သူ႕အလိုလို ပဲ ျဖစ္သြားတာဟု မိုးမ က ျပန္ေျပာေလသည္။
သူရေမာင္ က်ေတာ့ေရာ ဆိုေတာ့ မိုးမက သူဘယ္လိုမွ မခံစားရေၾကာင္း တခုပဲ သူ႕ကို ပိုလွလာသည္ဟု ေျပာတာကေတာ့ နည္းနည္းေလး ေျမွာက္ေျပာသည္ဟု ခံစားရေၾကာင္းေျပာသည္။ ဇာနည္ေမာင္က်ေတာ့ေရာ သူ႕ေခါင္းနဲ႕ ခ်စ္ေလး ႏို႕ေတြကို ဖိကပ္ေနတာမဟုတ္လား ဆိုေတာ့ မိုးမက၊
“က်မ က သူ႕ကို ကိုယ့္သားေလး တေယာက္လိုပဲ ခံစားမိလို႕ ေခါင္းေလး ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ပြတ္ေပးမိတာပါ”
ဟုေျဖေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ မိုးမ ဆီမွ သူေမွ်ာ္လင့္ထားတာေတြ တခုမွ မၾကားသျဖင့္ စိတ္ထဲ မေက်မနပ္ျဖစ္မိေလသည္။ သို႕ရာတြင္ သူက မိုးမကို ရိုးပေလးဂိမ္းကစားရေအာင္၊ အိမ္က ေယာက္်ားေတြ အကုန္လံုးနဲ႕ ဒီည မိုးမ အိပ္သည္လို႕ ဇာတ္လမ္းလုပ္ရေအာင္ ဆိုေတာ့ မိုးမ က ပထမေတာ့ တြန္႕ဆုတ္ဆုတ္လုပ္ေနရင္းက ကိုရင္ဦးေမာင္ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးမည္ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။ မိုးမ ကတကယ္ရိုးပေလးကို စိတ္ပါပါ ကစားေတာ့ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ အရမ္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ရသည္။ သူက ဇာနည္ေမာင္ အျဖစ္သရုပ္ေဆာင္ေတာ့ မိုးမက၊
“အိုး ဇာနည္ မင္းကို ငါက သားတေယာက္လိုပဲ မွတ္ထားေနတာ မင္းဘာလို႕ ငါ့ကို အဲလို လုပ္ခ်င္ရတာလဲကြာ၊ အို႕ အီးးးးးးး”
သူရေမာင္ အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ေတာ့၊
“အို ကိုႀကီးသူရ၊ ရွင့္ကို က်မ က ရိုေသေလးစား ခဲ့ရတာ၊ ရွင္ မိန္းမ ယူသင့္ေနၿပီ ဘာလို႕ က်မ ကို မွ လိုးခ်င္ရတာလည္း က်မကို ရွင့္ရဲ႕ ညီမေလး လို သေဘာထားတယ္လို႕ထင္ခဲ့မိတာ၊ အိုး ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ ကၽြတ္စ္ကၽြတ္စ္”
ကိုရင္ဦးေမာင္က သူ႕အေဖ ဦးဖိုးေမာင္အျဖစ္သရုပ္ေဆာင္ေတာ့၊
“အို႕ ေဖေဖ ရယ္၊ အခုလို တႏွစ္ေလာက္ ခြဲခြာၿပီးမွ ျပန္ေတြ႕ရတာ သိပ္ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းတာပဲ၊ ေဖေဖ့ကို အရမ္းလြမ္းတာပဲ၊ ဒိညမွာ ခုလိုမ်ိဳး အတူတူ ျပန္အိပ္ခြင့္ရတာ အရမ္းကို ေပ်ာ္ဖိုေကာင္းတပဲေနာ္ ေဖေဖခ်စ္ခ်စ္ႀကီးရယ္”
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ မိုးမရဲ႕ ဆက္ဆီ အသံေလးနဲ႕ ခၽြဲခၽြဲျပစ္ျပစ္ သရုပ္ေဆာင္သံေလးေတြေၾကာင့္ လီးႀကီးက ေတာင္ရာက မက်ႏိုင္ ျဖစ္ေနရေလသည္။ မိုးမ သရုပ္ေဆာင္ႏွင့္ အျပဳအစုေကာင္းမႈေၾကာင့္ လေရမ်ား ထြက္ကာ ၿပီးသြားတာေတာင္မွ လီးႀကီးက မေပ်ာ့ႏိုင္ျဖစ္ေနရေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း မိုးမ ကုိ ေမွာက္ရက္ေနေစၿပီး မိုးမ ဖင္ကို သူ႕ အိမ္မွ လူေတြ လိုးေနသည္ဟု ေျပာၿပီး လိုးကာ သုတ္ေရေတြ မိုးမ ဖင္ေပါက္ထဲ ပန္းထည့္မိျပန္ေလသည္။
သူတို႕ အခ်စ္စခန္း ၾကမ္းၾကမ္း ဖြင့္ၾကၿပီး ေမာသြားကာ နားၾကေတာ့၊ မိုးမ က မနက္ျဖန္ မလုပ္မသြားပဲ အိမ္က အလႈဳ မွာပဲ ေနပါလားဟု ေျပာေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္က အလုပ္ေၾကြးေတြ အမ်ားႀကီးမို႕ သူမသြားလို႕ မရေၾကာင္း ေျပာျပသည္။
မနက္က်ေတာ့ ရံုးကို သြားရမွာ ခရီးေဝးေမာင္းရမည္မို႕ ကိုရင္ဦးေမာင္က အိပ္ယာအေစာႀကီးထ ေလသည္။ မိုးမ လည္း ေစာေစာထၿပီး ကိုရင္ဦးေမာင္အတြက္ မနက္စာ ျပင္ေပးရေလသည္၊ ကိုရင္ဦးေမာင္ အလုပ္သြားဖို႕ အိမ္က ထြက္သြားေတာ့၊ အိမ္သားေတြက အိပ္ေမာက်တုန္း ရွိေနေသးသည္။ မိုးမ က ကိုရင္ဦးေမာင္ ကားေမာင္းထြက္သြားသည္ကို လက္ျပႏူတ္ဆက္ရင္း မီးဖိုေခ်ာင္သို႕ ျပန္ဝင္လာခဲ့ေလသည္။ ဦးဖိုးေမာင္က ကားထြက္သြားသည့္အသံၾကားရသျဖင့္ အိပ္ယာမွ ႏိုးလာၿပီး မီးဖိုဖက္သို႕ ထထြက္လာရာ၊ မီးဖို ထဲ၌ ညဝတ္အက်ႌျဖင့္ မိုးမ ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ မိုးမ ညဝတ္အက်ႌမွာ အသား ပါးပါး ေလး ျဖစ္သျဖင့္ အတြင္းသို႕ပင္ ျမင္ႏိုင္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ မိုးမ က မီးဖို နားတြင္ တံခါးကို ေက်ာေပးရပ္လွ်က္ ရွိသျဖင့္ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးက မိုးမ ကို အေနာက္မွ လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။ မိုးမ မွာ ဆံပင္ကို ဖားလွ်ားခ်လွ်က္ မီးဖို ေပၚကို တခုခု ကုန္းၿပီး လုပ္ေနသည့္အခ်ိန္ျဖစ္ရာ၊ စြံ႕ကားေသာ မိုးမ တင္ပါးဆံုႀကီးမွာ အေနာက္ဖက္သို႕ ေကာ့လွ်က္ ရွိေနသည္။ မိုးမ ၏ပါးလႊာေသာ ညဝတ္အက်ႌ အသားေၾကာင့္ မိုးမ အတြင္းခံ ဝတ္မထားဘူး ဆိုတာကို ေတြ႕ျမင္ေနရေလသည္။ ဦးဖိုးေမာင္တေယာက္ မိုးမ ေနာက္မွ ေန၍ သူ႕ေခၽြးမ ၏ လွပေသာ ေကာက္ေၾကာင္း ကို အရသာခံကာ ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး ၾကည့္ေနမိေလသည္။ မိုးမ က အစားအေသာက္ ျပင္ဆင္ေနသျဖင့္ တလႈပ္လႈပ္ျဖင့္ လႈပ္ရွားေနေလရာ အတြင္းခံမပါသျဖင့္ သူ၏ တင္သား ၊ ရင္သား မ်ား က အက်ႌပါးပါးေအာက္မွာ တုန္ခါ လႈပ္ရမ္းေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း အေတြးမ်က္လံုးထဲတြင္ ကိုယ္လံုးတီးျဖင့္ ပင္ ျမင္ေယာင္ မိေနေတာ့သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္မလံုလာေတာ့သျဖင့္ မိုးမ ကို သူေရာက္ေနေၾကာင္းသိေအာင္ တဟမ္းဟမ္း ျဖင့္ ေခ်ာင္းဟန္႕သံ ေပးလိုက္ေလသည္။ မိုးမ ကလည္း ေခ်ာင္းဟန္႕သံ ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးကို လွမ္းျမင္ရသျဖင့္ ႏူတ္ဆက္လိုက္သည္။
“ေဟာ ေဖေဖ ႏိုးလာၿပီလား၊ ညက အိပ္လို႕ေကာင္းရဲ႕လား၊ တျခားလူေတြေရာ ႏိုးကုန္ၾကပလား”
ဦးဖိုးေမာင္က မိုးမ ဆီသို႕ ေလွ်ာက္လာရင္း၊ သူ႕ကို ၿပံဳးၿပံုးကေလး ျဖင့္ ၾကည့္ေနေသာ မိုးမ မ်က္လံုမ်ားကို စိုက္ၾကည့္ရင္းက အနားကို ေရာက္လာေတာ့ မိုးမ ပုခံုးေလးကို ကိုင္ကာ၊
“ငါမင္းကို မေန႕တုန္းက လို ဖက္ထားခ်င္တယ္”
ဟု တိုးတိုးေလး ေျပာေလသည္။ မိုးမ က တခစ္ခစ္ ရီရင္းက ၊
“ဘာလို႕လဲ ေဖေဖ၊ က်မ ကို အရမ္းလြမ္းေနလို႕လား ေဖေဖ ဟုတ္လား”
ဟုေမးလိုက္သည္။ ဦးဖိုးေမာင္က မိုးမ ဂ်ိဳင္းေအာက္ မွ လက္လ်ိဳသြင္းကာ ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ေလး ဖက္ကာ၊
“ေဖေဖ ဖုံုးထဲ မွာ ကေလး ကို ခနခန မေျပာဖူးလားလို႕၊ လဲ့လဲ့ ေျပာတာ လည္း အမွန္ပဲ၊ ကေလး က အရမ္းကို လွလာတာပဲ၊ ဒီက ထြက္သြားတုန္းက နဲ႕ကို မတူေတာ့ဘူး”
မိုးမ ကလည္း ဦးဖိုးေမာင္ ပုခံုးကို ျပန္တြယ္ဖက္ရင္းက၊
“ဟုတ္ပါဘူး ေဖေဖရယ္၊ က်မ က အတူတူ ပါပဲ၊ မေတြ႕တာၾကာလို႕ အဲလို လွလာတယ္လို႕ ထင္ေနတာပါ”
“ေဖေဖ က ကေလးကို အရမ္းကို ေတြ႕ခ်င္ေနတာ၊ ဒီမီးဖိုေခ်ာင္ကို ေရာက္တိုင္း ကေလး အေၾကာင္း အျမဲတမ္းေတြးေနမိတယ္၊ ေဖေဖ့ အေတြးထဲမွာ ကေလး ရယ္၊ ဟိုးအရင္တုန္းက ေဖေဖ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ခဲ့ရတယ္ ဆိုတာေတြရယ္၊ အျမဲတမ္း ျပန္သတိရေနမိတယ္”
မိုမ က ဦးဖိုးေမာင္ ေက်ာ္ျပင္ကို လက္ကေလးျဖင့္ ပုတ္ရင္းက၊
“အိမ္သားေတြ ႏိုးလာၾကေတာ့မယ္၊ လြတ္ေတာ့ ေဖေဖ၊ တကယ္က က်မ ကလည္း ေဖေဖ့ကို ဒီမွာ ေတြ႕မွာပဲ လို႕ သိေနတာပါ။”
“ဒီ ညဝတ္အက်ႌေလးက ေတာ္ေတာ္မိုက္တာပဲ၊ ဒီဟာ ကေလးဝတ္တာ၊ တခါမွ မျမင္ဖူးေသးဘူး၊ ဒါေနာက္ဆံုး ဝယ္ထားတာလား”
မိုးမက အင္း ဟုသာ ေျပာရေသးသည္၊ အခန္းတံခါး တခ်ပ္ ဖြင့္သည့္အသံ ၾကားလိုက္ရသျဖင့္၊ ဦးဖိုေမာင္ ႏွင့္ ဖက္ထားရာမွ ခ်က္ခ်င္းခြာလိုက္ၿပီး သူ႕အခန္းရွိ ရာသို႕ အျမန္ ေလွ်ာက္ျပန္သြားလိုက္ေတာ့သည္။
အခန္း ၃၄။ ကိုရင္ဦးေမာင္ အလုပ္သြား၍ မိုးမ တေယာက္ထဲ အိမ္မွာ က်န္ခဲ့ျခင္း။
(ဘာေတြလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ မိုးမက “အိမ္သားေတြ ႏိုးလာၾကေတာ့မယ္၊ လြတ္ေတာ့ ေဖေဖ၊ တကယ္က က်မ ကလည္း ေဖေဖ့ကို ဒီမွာ ေတြ႕မွာပဲ လို႕ သိေနတာပါ။” လို႕ ေျပာရတာလဲ၊ ၾကည့္ရတာ သူတို႕ ႏွစ္ဦးၾကားမွာ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ တစံုတရာရွိေနလို႕လား၊ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ အဲေလာက္ေတာင္ မွ အတြင္းက်က် ရင္းနီးခဲ့တာလား၊ သူတို႕ ေျပာပံုဆိုပံု အရေတာ္ေတာ့္ကို ရင္းႏွီးခဲ့တာလား၊ ကဲ ဘာလဲ ဆိုတာ ဆက္ၾကည့္ၾကရေအာင္)
ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ ရံုးမွာ ေရာက္ေနေပမဲ့ စိတ္ကေတာ့ သူ႕အေဖ အိမ္ကို ေရာက္ေနသည္။ သူ႕ အေတြးထဲမွာ မေန႕က သူျမင္ခဲ့ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြက ရုပ္ရွင္လို ျပန္ျမင္ေနမိသည္မဟုတ္လား၊ သူ႕အေဖနဲ႕ မိုးမ တို႕ ဖက္လွဲတကင္း ႏူတ္ဆက္ပံု၊ သူ႕အေဖ မိုးမ ရင္သား ေျမာင္းကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ပံု၊ မိုးမ ႏွင့္ သူရေမာင္ ဖက္ေတာ့ သူရေမာင္ လက္ေတြက မိုးမ ေက်ာျပင္ကို ပြတ္သတ္ေပးပံု၊ ဇာနည္ေမာင္က မိုးမ ရင္သားေတြကို ေခါင္းႏွင့္ေခြ႕ပံု၊ အဲဒါေတြ အျပင္။ ဘာမွ လဲ့လဲ့ႏြယ္က မိုးမ နဲ႕ သူတို႕ အိမ္က အမ်ိဳးသားေတြ ဖက္လွဲတကင္း လုပ္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီး သူ႕ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္ရတာလဲ၊ လဲ့လဲ့ႏြယ္က ေရာ တခုခု ကိုသိေနတာလား၊ လဲ့လဲ့ႏြယ္က မိုးမ ႏွင့္ သူ႕ေယာကၡထီးတို႕ အတူတူ ေနတာကို ျမင္ဘူးခဲ့တာလား၊ လဲ့လဲ့ႏြယ္က ငါ့ကို ေျပာမျပႏိုင္တဲ့ဟာေတြ သူသိထားတာမ်ား ရွိသလား၊ ငါ လဲ့လဲ့ႏြယ္ကို ေမးသင့္သလား၊ နင္ဘာေတြ သိသလဲ ဆိုတာကို၊ လဲ့လဲ့ႏြယ္ကေရာ ငါ့ကို သူသိထားတဲ့ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြကို ဖြင့္ေျပာမွာလား၊ ငါက မိလဲ့ကို ဘယ္လို ေမးရမလဲ ၊ ဘယ္ကေန စကားစရမွာလဲ၊ မိလဲ့ နဲ႕ ငါ့အနားမွာ မိုးမ ကလည္း တခ်ိန္လံုးရွိေနမွာပဲ၊ ဆိုေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္သြားေမးမွာလဲ။ မေန႕ညက ငါတို႕ လိုးၾကေတာ့ မိုးမ သရုပ္ေဆာင္တာ အရမ္းပီျပင္တာပဲ၊ ငါ့စိတ္ထဲမွာ မိုးမ အဲဒီ ေယာက္်ားသံုးေယာက္စလံုး နဲ႕ လိုးဘူးတယ္လို႕ေတာင္ ထင္မိတယ္။ ဘာလို႕ မိုးမ အဲေလာက္ေတာင္မွ သရုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရတာလည္း ေတာသူမ ရိုးရိုးကေလးကေန ဘယ္လိုေျပာင္းသြားတာလဲ၊ မိုးမ မွာ ငါမသိေသးတဲ့ ကြာလတီေတြ ရွိေနတာလား။ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒါေတြ အကုန္လံုးကို ငါမသိပဲ ျဖစ္သြားရေလာက္ေအာင္ ငါက အရူးလား။
ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ အဲဒါေတြ ေတြးရင္းနဲ႕ ရူးခ်င္သလို ေတာင္ျဖစ္သြားရသည္။ သူက မိုးမသာ ကိုရင္ဦးေမာင္တို႕ အိမ္က ေယာက္်ား တေယာက္ေယာက္ႏွင့္ ျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆိုရင္ အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားၿပီး ဝမ္းသာမည္ဟု ထင္ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္လည္း တခါတေလ က်ေတာ့လည္း သူ႕ကို သစြာေဖါက္ခံရသည္ဟု ေတြးမိသည္။ သုိ႕ေသာ္ ထိုကိစၥ ကို စျဖစ္ကတည္းက သိခဲ့လွ်င္ ထိုသုိ႕ သစၥာေဖါက္ခံရသည္ဟု နာက်ည္းရသည္ထက္ စိတ္လႈပ္ရွားကသည္က ပိုသာမည္ဆိုတာက သူသိေလသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္တေယာက္ အကုန္လံုးကို အစအဆံုးသိခ်င္မိေလသည္။ သို႕ေပမဲ့ ဘယ္သူက သူ႕ကို အဲဒီ အေၾကာင္းအရာေတြ အေသးစိတ္ျပန္ေျပာျပပါမည္နည္း၊ မိုးမ တေယာက္ အဲဒိလ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြကို သူ႕ကို ေျပာျပပါမည္လို႕ သေဘာတူပါမည္လား။ တကယ္လို႕ မိလဲ့က သိခဲ့ရင္လည္းသူ႕ေယာင္းမ အေပၚ သစၥာေဖါက္ၿပီး သူ႕ကို ေျပာျပပါမည္လား။ မိလဲ့ က သူ႕ေယာင္းမ အေပၚ သူ႕အမ လို ခ်စ္ခင္တြယ္တာသည္ဆိုတာကို သူသိသည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ ရံုးက အလုပ္ေတြကို ျပစ္ထားခဲ့ၿပီး သူ႕အေဖအိမ္ကို ျပန္ေျပးခ်င္စိတ္ေပါက္ေနမိသည္။
ကိုရင္ဦးေမာင္ အေတြးက အခု အခ်ိန္ အိမ္မွာ သူတို႕ ဘာေတြ လုပ္ေနၾကမွာလဲ၊ ဆိုသည့္ဘက္ေရာက္လာျပန္သည္။ သူက သူရဲ႕ ဆက္ဆီ ေဟာ့ မိန္းမ ကို ေယာက္်ား သံုးေယာက္ ႏွင့္ အတူ တအိမ္ထဲ မွာထားျပစ္ခဲ့ၿပီး ရံဳုးမွာ အလုပ္လာလုပ္ေနရသည္။ အိမ္မွာ တခုခု မ်ား ျဖစ္ေနပလား။ သူအိမ္က ထြက္သြားတာနဲ႕ မိုးမ အခန္းထဲ ကို သူ႕အေဖ မ်ား ေရာက္ေနမွာလား။ ကိုရင္ဦးေမာင္ စၿပီး အေတြးထဲမွာ ပံုေဖၚေနမိသည္။ သူအိမ္မွ ကားေမာင္းထြက္သြားသည္ႏွင့္ မိုးမ က ဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္ၿပီး သူ႕အေဖ အခန္းထဲကို ဝင္သြားကာ သူ႕ေယာကၡၾကီးကို ႏိူးေပလိမ့္မည္။ ေယာကၡထီးႀကီးကုတင္ေပၚတက္ထိုင္ကာ ကိုယ္ကို ပြတ္သတ္ေပးရင္းက “အိုး ေဖေဖ က်မ ေဖေဖ့ကို အရမ္းလြမ္းၿပီး အရမ္းကို လိုခ်င္ေနၿပီ။ ေဖေဖက ခုထိ အိပ္တုန္းလား၊ ထပါေတာ့ လာ ပါ။ တျခားသူေတြ မႏိုးခင္ က်မကို ျမန္ျမန္ေလး လိုးေပးပါေတာ့၊ က်မတို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အျမန္ ေပ်ာ္လိုက္ရေအာင္ေလ။ မိုးမ က သူ႕ညဝတ္အက်ႌကို မဖယ္လိုက္ရင္း သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးေပၚ တက္ခြလိုက္ေလသည္။ ေနာက္ ေတာ့ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးလည္ပင္းကို သူ႕ပါးစပ္ေလး ျဖင့္ မနာေအာင္ ကိုက္ခဲ့လိုက္ေလသည္။ ဦးဖိုးေမာင္က လည္း လိင္တန္ႀကီး ေတာင္မတ္လာကာ မိုးမ ကိုတြန္းလွဲ ၿပီး ေပါင္ႏွစ္လံုးျဖဲကာ ေဆာင့္လိုးေလေတာ့သည္။ ကိုရင္ဦးေမာင္ တေယာက္ ေတြးရင္းျဖင့္ လီးႀကီး တအားေတာင္လာသျဖင့္ ဂြင္းထုျပစ္မည္အႀကံျဖင့္ အိမ္သာ ဆီ ေျပးေလေတာ့သည္။
တကယ္ေတာ့ ဦးဖိုးေမာင္ အိမ္တြင္ အိမ္သား မ်ား အားလံုးႏိုးေနၾကၿပီ ျဖစ္ၿပီး လဲ့လဲ့ႏြယ္က မိုးမ ကို ပန္းခူးသြားရင္ အေဖၚလိုက္ခဲ့ဖို႕ ေခၚေနေလသည္။ ဦးဖိုးေမာင္က လဲ့လဲ့ႏြယ္ကို ၊
“နင့္ဘာသာ ရြာထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚၿပီးသြားပါလားဟာ၊ မိုးမ က ခရီးေဝးက လာရလို႕ ပင္ပန္းေနတာ နားပါေစအုန္းလား”
လဲ့လဲ့ႏြယ္က သူ႕ပေထြး ဦးဖိုးေမာင္ ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး ေနာက္ မိုးမ ဘက္လွည့္ကာ မ်က္ေစ့တဖက္မွိတ္ျပ လိုက္သည္။
“အင္းပါ အင္းပါ မမႀကီး ကို မေႏွာက္ယွက္ေတာ့ပါဘူး ရြာထဲက ေကာင္မ ေတြပဲ ေခၚၿပီး သြားပါေတာ့မယ္။”
သူတို႕ အလႈဳ မွာ ပန္းမ်ား ကပ္ဖို႕ ေတာစပ္နားက သဘာဝ ပန္းပင္မ်ားကို သြားခူးေလ့ရွိသည္မွာ ထံုးစံပင္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ထိုပန္းမ်ား ျဖင့္ အလွဆင္ ေလ့ရွိေလသည္။ အခု ဘာလို႕ လဲ့လဲ့ႏြယ္က မေႏွက္ယွက္ေတာ့ပါဘူးလို႕ ေျပာရတာလဲ၊ မိုး မ ကို ပန္းခူး ေခၚသြားျခင္းက သူတို႕ကို ဘာအေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစမွာ မို႕လဲ၊ အဲဒါက ဘာလ်ိဳ႕ဝွက္စကားလဲ။
သူတို႕ အလႈဴက ေနခင္းကထဲက စၿပီး အတီးအမႈတ္အကအခုန္မ်ား ျဖင့္ စၾကေလ့ရွိသည္။ ျခံေနာက္ဖက္မွာေတာ့ ကာလသားမ်ားက ေတာအရက္ အၿမီး အစားအေသာက္မ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ပါးေနၾကေလ့ရွိသည္။ တခ်ိဳ႕ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ပင္ ေဒသထြက္ ခ်က္အရက္ကို အနည္းငယ္မွ် ေသာက္သံုးေလ့ရွိၾကေလသည္။ ဇာနည္ ႏွင့္ သူရ တို႕မွာ ကာလသား မ်ား အတြက္ အရက္ စားစရာ ျပင္ဆင္ရင္း အလုပ္ရႈတ္ေနၾကေလသည္။ မိုးမ သာ သူ႕ေယာကၡထီး ႀကီး ႏွင့္ အိမ္ထဲမွာ က်န္ေနခဲ့ေလသည္။ သူတို႕ အိမ္မွာ အိမ္ေရွ႕ေရာ၊ အိမ္ေနာက္ဖက္ေရာ တံခါးေတြ ဒိုးယိုေပါက္ဖြင့္ထားၿပီး လူေတြက ဥဗဟိုဝင္ထြက္ သြားလာ ေနၾကသည္။ အခန္းတြင္းသို႕သာ ဝင္မရေအာင္ တံခါးေတြ ပိတ္ထားၾကသည္။ အိမ္ေရွ႕မွာလည္း ကလဖ်ဥ္းထိုးထားၿပီး ရြာထဲမွ လူအမ်ားျဖင့္ စည္ကားေနေလသည္။ လူငယ္တေယာက္က ေနာက္တေယာက္ကို လွမ္းစကားေျပာလိုက္သည္။
“ေဟး မင္း ကိုရင္ဦးေမာင္ မိန္းမ ကို ေတြ႕လိုက္လား၊ အရမ္းကို ေျပာင္းလဲသြားတယ္ေနာ္၊ ဆက္္ဆီ ျဖစ္ၿပီး ေဟာ့လာတယ္၊ ဂြင္တည့္လို႕ကေတာ့ ဆြဲလိုက္ခ်င္တယ္ ဟိဟိ”
“ဟာ သူ ကိုရင္ဦးေမာင္ နဲ႕ ယူကာစ ဒီရြာကို ေရာက္လာတုန္းက ငါ့ပထမဆံုး ေဂြလွိမ့္ေတာ့ မွန္းမိတာ သူပဲေလကြာ၊ ငါျမင္ဘူးသမွ် ထဲမွာ အေခ်ာဆံုး သူတို႕သမီးပဲေပါ့”
ေနာက္တေယာက္က ၾကားမွ ဝင္ေျပာလိုက္သည္။
“မင္းတို႕ ခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါဘူးကြာ ဒီရြာက ဘဲႀကီးေတြေရာ ခ်ာတိတ္ေတြေရာ အကုန္လံုးက မိုးမ ကို မွန္းၿပီး မထုဘူးတဲ့ သူ မရွိႏိုင္ပါဘူး၊ အဲေလာက္ေဟာ့ၿပီး မိုက္တဲ့ သူတို႕သမီး ဒီရြာမွာ တခါမွ မေတြ႕ဖူးၾကတာကို”
ထို အခ်ိန္တြင္ ေခြးေျခတခုေပၚတက္ရပ္ေနေသာ ေကာင္ေလး တေယာက္က၊ အိမ္ဘက္ကို လွမ္းၾကည့္ရင္း၊
“ေဟ့ေဟ့ ဟိုမွာ အိမ္ထဲမွာ မိုးမ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးနဲ႕ စကားေျပာေနတယ္ ငါ့ေနရာက ျမင္ေနရတယ္”
ေနာက္လူငယ္တဦးကလည္း၊
“အဟီး မမမိုး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆြမ္းကပ္သြားတဲ့ ေယာဂီထမိန္ နဲ႕ အက်ႌအျဖဴဝတ္ထားတာေတာင္မွ သူ႕အိုးႀကီးက အရမ္းမိုက္ေတာ့ ကပိၸယ ေတြေတာင္ ပုဆိုးေအာက္မွာ အလံတိုင္ ေထာင္ထားသလို ျဖစ္ေနၾကတာ ဟီးဟီး”
“ဒီအိမ္မွာ သူ႕ေယာက္်ား အျပင္ ေနာက္ဘဲသံုးေဗြေတာင္ ရွိေသးတာ ဒီဘဲေတြေရာ မတီးခ်င္ၾကဘူးလား မသိဘူးေနာ္”
“ဇာနည့္ကို ေမးၾကည့္ပါလားကြ အဟီး သူက သူ႕ မရီး မမႀကီး နဲ႕ အရမ္းကပ္တာ သူက သူ႕မရီးရဲ႕ အခ်စ္တံုးကေလးေလ”
“ဟာမလုပ္နဲ႕ ငါ တခါ သြားစၿပီး ၿပီ ဒီေကာင္ အရမ္းေဒါပြၿပီး ထိုးမယ္က်ိတ္မယ္ေတာင္ လုပ္တာ သူ႕မရီး ကို အထိမခံဘူး”
ေခြေျခေလးေပၚတက္ရပ္ေနေသာ ေကာင္ေလးက စိတ္အားထက္သန္စြာျဖင့္ သူတို႕အုပ္စုကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္။
“ေဟးေဟး ေကာင္ေတြ ရႈးတုိးတိုး၊ ဟို မွာ အထဲမွာ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီး မိုးမ ကို ဖက္ေနတယ္ လာလာ လာ ဒီခံုေပၚက လာၾကည့္ၾက”
အခန္း ၃၅။ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲ ႏွင့္ ရြာဓေလ့ ကခုန္ပြဲ။
“ေဟ့ေကာင္ေတြ ျမန္ျမန္လာ ဟိုမွာ ဖက္ေနၾကတယ္လာၾကည့္လာၾကည့္”
လူငယ္ႏွစ္ဦးမွာ ကမန္းကတမ္း ေခြေျခေပၚသို႕ တက္ၾကည့္ၾကေတာ့ မိုးမ တို႕မွာ ဖက္ထားရာမွ ခြဲလိုက္ၿပီး တေနရာစီ သို႕ ေလွ်ာက္သြားေနၾကေလၿပီ။ ထိုအခါ မွာေတာ့ ေကာင္ေလး မ်ားက ဟာ ေယာကၡထီးနဲ႕ ေခၽြးမ ပံုမွန္ ဖက္ ႏူတ္ဆက္တာပါ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးဟု ေျပာဆိုေနၾကေလသည္။ တေယာက္က၊
“ မိုးမ ကို ရြတယ္လို႕ မင္းတို႕ ထင္မေနၾကနဲ႕၊ သူ႕ပံုက ေဟာ့ၿပီး ဆက္ဆီ ျဖစ္လို႕ မင္းတို႕ လုပ္ခ်င္ေနတိုင္း သူက ေရာ တဏွာႀကီးမယ္ ထင္လို႕လား၊ မင္းတို႕ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္လို႕ မရတာနဲ႕ သူမ်ားေတြကို နာမည္ လိုက္ဖ်က္မေနပါနဲ႕ကြာ”
ဟု ေျပာလိုက္ရာ က်န္လူငယ္မ်ားကလည္း သေဘာတူသြားၾကသည္။ မိုးမ က ကိုယ္လံုးတီးျဖင့္ တျခားလူတေယာက္ႏွင့္ အိပ္ေနတာကို လက္ပူးလက္ၾကပ္မမိပဲႏွင့္ သူတို႕ မိုးမ ကို မေကာင္းေျပာရန္ မသင့္ေၾကာင္းလည္း ေျပာဆိုေနၾကေလသည္။
ျခံဝန္းထဲမွာ လူေတြ တျဖညး္ျဖည္း မ်ားလာတာႏွင့္ အမွ် မိုးမ မွာလည္း အလုပ္ေတြ မ်ားေနရေတာ့သည္။ မိုးမ ခဲအို ႏွစ္ေယာက္က ေတာ့ အိမ္ထဲ ဝင္လာလိုက္၊ ျခံေနာက္ဘက္ မွာ ခ်က္အရက္ ေတြ ထပ္သြားေပးလိုက္ႏွင့္ အလုပ္ရႈတ္ေနၾကသည္။ မိုးမ ေယာကၡထီးႀကီးပင္ ျခံအေနာက္ဘက္မွာ ကာလသားေတြ ဘယ္လို အေျခအေနရွိလည္း သိရေအာင္ သြားၾကည့္ေနေလသည္။ လူတခ်ို႕က ဆိုင္းဗံု ( ဒိုးပတ္) ေတြ မယ္ဒလင္ေတြ ယူလာၿပီး တီးၾကခတ္ၾက ဆိုၾက လုပ္ေနၾကသလို အခ်ိဳ႕ မိန္းမငယ္ေလး မ်ားကလည္း ကခုန္ေနၾကေလသည္။
မိုးမ လည္း ရြာဓေလ့ ထံုးစံ အက်ႌခါးတို၊ အခ်ိတ္ထမိန္ ႏွင့္ ကဖို႕ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနေလၿပီ။ မႏွစ္က ယိမ္း က သည့္ အဖြဲထဲ မိုးမ ပါေလရာ၊ သူ႕ေယာၡထီး ႀကီးက အရမ္းကို သေဘာက်ၿပီး မိုးမ ကို အေတာ္ခ်ီးမြမ္း ခဲ့ဘူးသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း ဒီနွစ္ ထပ္ကပ္ဖို႕ မိုးမ စိတ္ကုးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
မႏွစ္တုန္းက မိုးမ က ေရာက္ကာစလည္းျဖစ္ ေတာ့ ရွက္လည္း ရွက္ေသးသည္။ ေနာက္ရြာထံုးးစံ ခါးတို ဖ်ဥ္ အက်ႌလည္း မရွိေသး၊။ ယခုေတာ့ ျမိဳ႕ကလည္း ျပန္လာ၊ အက်ႌကလည္း ကိုယ္တိုင္းႏွင့္ စိတ္ႀကိဳက္ခ်ဴပ္ထားသည္ မို႕ ရဲဝင့္ေနသည္။ မႏွစ္က ကိုရင္ဦးေမာင္က လည္း အခုလို ရိုးပေလး ေတြ နဲ႕ အခ်စ္တလင္း မေခၚေသးတာေၾကာင့္ မိုးမ စိတ္ထဲမွာ ယခုလိုလဲ ရမက္ စိတ္ေတြ မျပင္းထန္ေသးေျခ။
မိုးမ အက်ႌမွာ ကိုယ္ႏွင့္ အတိ တိုင္းခ်ဴပ္ထားေသာ္လည္း နည္းနည္းက်ပ္ေနရာ မိုးမ ႏို႕ႏွစ္လံုးကို အေပၚသို႕ မတင္ ညွစ္တြန္းတင္ထားသလို ျဖစ္ေနေလရာ၊ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးပင္ မိုးမ ႏို႕သားေတြကို ေပၚတင္ႀကီး လာၾကည့္သြားေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူမိုးမ ရင္သား ေတြကို စိုက္ၾကည့္ေနတာ မိုးမ ရိပ္မိသြားမွန္း သိသျဖင့္ မိုးမ ကို ျပံဳးျပၿပီး ဒီအက်ႌေတာ္ေတာ္လွတာပဲဟုေျပာလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က ထိုသို႕ေပၚေနေသာ ရင္သားမ်ားကို ဖံုးရန္ ျခံဳပုဝါတထည္ကို ယူရန္ အခန္းထဲသို႕ လွမ္းဝင္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပႈ သူရေမာင္က အိမ္ထဲ ဝင္လာတာေတြ႕ရသျဖင့္ ဦးဖိုးေမာင္က အိမ္ျပင္သို႕ သုတ္သုတ္ ျပန္ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ မိုးမ က ျခံဳပုဝါကို အခန္းထဲမွ ယူထုတ္လာေသာ္လည္း မျခံဳရေသးခင္ အခန္းျပင္ဝ၌ သူရေမာင္ႏွင့္ ေတြ႕ရေလရာ၊ သူရေမာင္က မိုးမ ရင္သား မ်ားကို မ်က္ေတာင္မခတ္တန္း စိုက္ၾကည့္ေလသည္။ မိုးမ လည္း အနည္းငယ္ရွက္သြားသျဖင့္ သူရေမာင္ဘက္ကို မၾကည့္ပဲ ၾကမ္းေပၚကို ငံုၾကည့္ေနလိုက္ေလသည္။ သူရေမာင္က သူ႕လည္ေခ်ာင္း ခၽြဲကပ္ေနသလို ေျခာက္ေနသည္ ကို တဟင္းဟင္း ျဖင့္ ရွင္းလိုက္ၿပီး ၊
“နင္ က အရမ္းလွ ေနတာပဲ၊ အဲလို ပံုနဲ႕သာ အျပင္သြားလိုက္ရင္ မ႑ပ္ထဲက ေယာက္်ား ေတြ အခ်င္းခ်င္း သတ္ကုန္ၾကမွာပဲ”
ဟုေျပာလိုက္ရာ၊ မိုးမ က ရွက္ေသြးျဖန္းရင္း၊
“အို လာစမေနပါနဲ႕”
ဟုေျပာရင္း ပုဝါကို ပုခံုးေပၚမွ ေနၿပီး ရင္သားမ်ားကို ဖံုးသြားေအာင္ ျခံဳလိုက္ေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ပုဝါမွာလည္း အပါးစားမို႕ မိုးမ ၏ မို႕ေမါက္ေနေသာ ရင္သား အစံုကိုေတာ့ မဖံုးကြယ္ထားႏိုင္ပါေျခ။ မိုးက က အျပင္ထြက္ရန္ သူရေမာင္ အနားမွ ျဖတ္ေလွ်ာက္ သြားရာ သူရေမာင္က ရုတ္တရက္ မိုးမ လက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။ မိုးမ မွာ ရုတ္တရက္ လက္ကို အဆြဲခံလိုက္ရသျဖင့္ ဟန္ခ်က္ပ်က္ကာ သူရေမာင္ကိုယ္ေပၚ သို႕လွဲက်မလို ျဖစ္သြားရာ သူ႕လက္ေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူရေမာင္ ရင္ဘတ္ကို လွမ္းေထာက္လိုက္မိေလသည္။ သူရေမာင္က မိုးမ ကိုယ္လံုးေလးကို အလိုက္သင့္ လွမ္းဖက္ထားလိုက္ရင္းက၊
“မင္းက သိပ္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းေနလို႕ အကိုေတာ့ တခါေလာက္ ေကာင္းေကာင္းေလး မဖက္လိုက္ရပဲ အျပင္ကို ေပးမထြက္ခ်င္ဘူးကြာ”
ကိုသူရေမာင္က မိုးမ ကိုယ္လံုးေလးကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲ တင္းတင္းေလး ဖက္ထားလိုက္သည္ကို ခပ္လွမ္းလွမ္း အိမ္အတြင္း ေထာင့္တေနရာမွ ဦးဖိုးေမာင္က လွမ္းျမင္ေနရသည္။
မိုးမ မွာ ကိုသူရေမာင္ ၏ ရင္ခြင္ထဲမွာ ေရာက္ေနရာမွ အျပံဳးေလးျဖင့္၊
“ဘာလို႕လဲ၊ ကိုႀကီး က က်မ မလွတဲ့ အခ်ိန္ မွာေရာ အရင္က ခနခန ဖက္တာပဲ မဟုတ္ဘူးလားလို႕”
ကိုသူရေမာင္က မိုးမ ကို မလႊတ္ေသးပဲ ဖက္ထားရင္းက၊
“မတူဘူးေလ မိုးမ၊ ကိုႀကီး ဘာဆိုလိုတယ္ ဆိုတာကို မင္းေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္၊ ဟုတ္တယ္မလား”
မိုးမ သူ႕ကို ျပန္ေပးလိုက္သည့္ အေျဖမွာ ၾကားရသူ အမ်ားနေဝတိမ္ေတာင္ ျဖစ္သြားေစရမည့္ အေျဖ ျဖစ္ေလသည္။ ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ၊ လ်ိဳ႕ဝွက္ထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတာလား၊ အဲဒါေတြကို အခု ေပၚလာေတာ့မွာလားဟူ၍ ျဖစ္သြားေစႏိုင္ေလာက္သည့္ အေျဖျဖစ္ေလသည္။
“ဟုတ္ပါၿပီ ေတာ္ပါေတာ့၊ ခုေတာ့ က်မ ကိုသြားခြင့္ျပဳပါအံုး၊ ေတာ္ၾကာ လဲ့လဲ့ က က်မတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ခုလို ျမင္သြားရင္ ဘာျဖစ္သြားမယ္ ဆိုတာ ကိုႀကီး သိတယ္မလား၊ လာ အိမ္ ျပင္သြားၾကရေအာင္။”
မိုးမ က ကိုသူရေမာင္ ရင္ခြင္ထဲမွ တိုးထြက္လိုက္ၿပီး အလႈဳမ႑ပ္ရွိရာသို႕ မီးေကာင္ေပါက္မေလးသဖြယ္ ခုန္ေပါက္ ၿပီး ထြက္သြားလိုက္ေလသည္။ ကိုသူရေမာင္က အေနာက္မွ လွမ္းေအာ္ ေျပာလိုက္ေသးသည္။
“ဘယ္မွာလဲ လဲ့လဲ့က ငါသူ႕ကို မနက္ကထည္းက မေတြ႕တာ ဘယ္ေပ်ာက္ေနလဲမသိဘူး”
မိုးမ က ျပန္ေအာ္ၿပီးေျဖလိုက္သည္။
“သူ ရြာထဲက သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေတာစပ္မွာ ပန္းသြားခူးေနတယ္ေလ”
မိုးမ က အိမ္ထဲ ကအိမ္ျပင္ကို ထြက္ေတာ့မည္အျပဳတြင္ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးက အိမ္တြင္းေထာင့္တေနရာမွ ေလသံေလးျဖင့္ လွမ္းေခၚလိုက္သည္။
“ရႈ႕ ရႈ႕ ေဟ့”
မိုးမ က အသံၾကားရာဖက္သို႕ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးက သူရပ္ေနေသာ ေထာင့္ကေလး သို႕လာရန္ လွမ္းၿပီး လက္ရပ္ကာ ေခၚေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဦးဖိုးေမာင္က ကိုသူရေမာင္ သူ႕ကို မျမင္ရေအာင္ ထိုအကြယ္ေလးမွာ ရပ္ေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။ မိုးမ ကလည္း ကိုသူရေမာင္ မျမင္ေအာင္ လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ ျပရင္းက၊အသံတိုးတိုးေလးျဖင့္၊
“ကိုသူရေမာင္ ရွိေနေသးတယ္၊ က်မလာလို႕ မရဘူး၊ သူဒီဘက္ကို လွမ္းၾကည့္ေနတယ္”
ဦးဖိုးေမာင္က ေလသံတိုးတိုးျဖင့္၊
“လာပါ ငါေခၚတယ္လို႕ သူမသိႏိုင္ပါဘူး၊ နင့္ဘာသာ တခုခု ရွာ မလိုလို ဘာလိုလို နဲ႕ ဒီဘက္ကို ေလွ်ာက္လာလိုက္ေလ”
ဟု အတင္းေျပာေလသည္။ မိုးမက ကိုသူရေမာင္ဘက္သို႕ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုသူရေမာင္က တျခားဖက္သို႕ ေလွ်ာက္သြားေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီး ရပ္ေနရာ တံခါးေနာက္ကြယ္သို႕ ဝင္သြားလိုက္သည္။ ထို တံခါးအေနာက္က ေခ်ာင္ကေလးမွာ အေတာ္က်ဥ္း ၿပီး လူႏွစ္ေယာက္ ကပ္ကပ္သပ္သပ္ သာ ရပ္လို႕ရေလသည္။ မိုးမ တေယာက္ သူ႕ေယာကၡထီး ႀကီးႏွင့္ တံခါး အေနာက္မွာ ပူးကပ္လွ်က္ ျဖစ္သြားေနသည္မွာ၊ ခေလး ႏွစ္ေယာက္ တူတူပုန္းတန္း ကစားေနသည္ႏွင့္ တူေလသည္။ ယခုေတာ့ မိုးမ မွာ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီး ရင္ခြင္ထဲမွာတင္းတင္း က်ပ္က်ပ္ ေပြ႕ဖက္ထားျခင္း ခံေနရသည့္ အေျဖအေနေရာက္ေနေလသည္။ ဦးဖိုးေမာင္က မိုးမ ရင္သား အစံုက သူ႕ရင္ဘတ္ကို ပိကပ္ ေနေအာင္ မိုးမ ကို တင္းတင္းေလး ဖက္ထားရင္းက၊
“မင္း ကို ဒီ အဝတ္အစားနဲ႕ ၾကည့္ရတာ အရုပ္ကေလး လိုပဲ သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတာပဲ”
“ကိုသူရေမာင္လည္း က်မ ကို အဲလိုပဲ ေျပာတယ္”
“ေဖေဖ့ကို ေျပာစမ္း ပါအုန္း ဒီေန႕ေရာ မႏွစ္သံုးကလို ေသာက္အုံးမွာလား၊ ေျပာစမ္းပါအံုး၊ အင္းလို႕ ေျပာေနာ္”
ဦးဖိုးေမာင္က သူ႕လက္ဖဝါး ျဖင့္ မိုးမ ေက်ာျပင္ေလးကို ပြတ္ေပးၿပီး ပုခံုးသားေလး ေပၚလက္တင္လိုက္သည္။ မိုးမက ဦးဖိုးေမာင္ ၏ လႈပ္ရြေနေသာ လက္ဖဝါးႀကီးကိုလွမ္း ကိုင္ထိန္းထားလိုက္ရင္း၊
“က်မ မဆံုးျဖတ္ရေသးဘူး၊ သူတို႕ ခ်က္ေနတဲ့ အရက္ႀကီးကို၊ တငံုေလာက္ေတာ့ စမ္းရင္ စမ္းၾကည့္မယ္ေလ။ မႏွစ္တုန္းက ကိုကို က အိမ္ျပန္ေနာက္က်ၿပီး က်မတေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနတုန္း ေဖေဖ က်မ ကို အတင္းတိုက္တာေလ၊ က်မ မွတ္မိေသးတယ္ မီးဖိုထဲမွာ က်မ တေယာက္ထဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနလို႕ ကိုကိုက က်မ ကို အိပ္ခန္းထဲ ကို ေပြ႕ခ်ီေခၚသြားရတာ၊ အဲဒီ အရက္ေၾကာင့္ေပါ့”
ဦးဖိုးေမာင္ က မိုးမ ကို ေခ်ာ့ေခ်ာ့ေမာ့ေမာ့ ျဖင့္ စည္းရံုး ေနေသာ္လည္း မိုးမ က သူ႕လက္ထဲမွ ရုန္းထြက္လိုက္ၿပီး လွ်ာေလး ထုတ္ကာ ေျပာင္ျပလွ်က္ ထြက္သြားရင္း၊
“ဒီေန႕ က်မ ေသာက္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ေဖေဖ ဘာလို႕ ေသာက္ခိုင္းေနတယ္ ဆိုတာ က်မသိပါ့ ခိခိ”
မိုးမ ဦးဖိုးေမာင္ကို ေျပာင္ျပရင္း မ႑ပ္ရွိရာသို႕ ထြက္ေျပးသြားေတာ့သည္။
အေတာ္ေလး ၾကာေတာ့ ရြာတြင္းျဖစ္ ခ်က္အရက္(ေခါင္ရည္ကဲ့သို႕ေသာ ေသာက္စရာ ) ေတြက လည္း အဆင္သင့္ ျဖစ္ၿပီး ခြက္ေတြထဲထည့္ကာ ဧည့္သည္ေတြကို ထည့္ေပး ကာ ေသာက္ၾကကုန္သည္။ မိန္းမႀကီး မိန္းမငယ္၊ ေကာင္ေလး၊ ေကာင္မေလး မ်ားက အစ အေပ်ာ္ဝင္ေသာက္ၾကေလသည္။ လဲ့လဲ့ႏြယ္ႏွင့္ ေကာင္မေလး မ်ားလည္း ျပန္လာၾကၿပီး သူတို႕ ခူးလာေသာ ပန္းပြင့္မ်ားျဖင့္ မ႑ပ္တြင္း အလွဆင္ေနၾကေလသည္။ ေယာက္်ား ေတြကလည္း ရိုးရာ အဝတ္အစား မ်ား ကို ပြဲေတာ္အတြက္ ဝတ္စားထားၾကေလသည္။
ေနာက္ေတာ့ ဆိုင္းေတြ ဗံုေတြ ျဖင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ထကခုန္ၾကေတာ့သည္။ မိုးမ က ပထမေတာ့ ေဘးမွ ရပ္ၾကည့္ ေနစဥ္ လဲ့လဲ့ႏြယ္က ရုတ္တရက္ သူ႕ကို ကေနသည့္ ၾကားသို႕ ဆြဲေခၚသြားၿပီး အတူတူ ကေစေလသည္။ ခုန္ေပါက္ကခုန္မႈ ေၾကာင့္ ခါယမ္းေနေသာ မိုမ ၏ ရင္သား အစံုကို ေယာက္်ားေလးမ်ား ၏ မ်က္လံုးေတြ က အလုိလို က်ေရာက္ေနေလသည္။ မိုးမ က အားလံုး၏ အာရံု ကို ဖမ္းစားထားသည္လို႕ပဲ ဆိုရေပမည္။ သူတို႕ အက မွာ ခါးကို လည္း ေရွ႕သို႕ မၾကာခန ကုန္းၾကရေပရာ သူ႕ ရင္သား အစံုမွာ အျပင္သို႕ ထြက္က်မလိုပင္ ျဖစ္ျဖစ္သြားရသည္။
အခုေတာ့ ရြာထဲမွ လူပ်ိဳ လူအိုေတြ အားလံုးက မိုးမ အနားမွာ တြဲကခ်င္သျဖင့္ ရစ္သီရစ္သီ လုပ္ေနၾကေလသည္။ မိုးမ မွာ လဲ့လဲ့ႏြယ္ျဖင့္သာ တြဲက ေနေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ သူရေမာင္က အရက္ေလး နည္းနည္း ေထြလာၿပီး ဝင္လာရာ လဲ့လဲ့ႏြယ္က သူရေမာင္ ကို တြဲေခၚကာ ကေလသည္။ ထိုအခါက်မွ လြတ္သြားေသာ မိုးမ ကို ကာလသား လူငယ္မ်ား တေယာက္ၿပီးတေယာက္ တြဲက ၿပီး ေပ်ာ္ေနၾကရေလသည္။ ထို အထဲတြင္ ဇာနည္ေမာင္လည္း ပါေလသည္။ ေယာကၡထီးႀကီးကေတာ့ အရက္ကိုသာ တျမည့္ျမည့္ေသာက္ကာ ထိုင္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႕မ်က္လံုးေတြက ေတာ့ မိုးမ ေပၚမွ ဘယ္မွ မလြဲေပ။ မိုးမ ကေတာ့ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီး ကိုလာက ဖို႕ တခါႏွစ္ခါ လွမ္းေခၚေသးသည္။ သို႕ေသာ္ ဦးဖိုးေမာင္က ေတာ့ မိုးမ ကို ရြာထဲမွ ေကာင္ေလး မ်ား က အနား မွာ ဝိုင္းကလွ်က္ ဟိုထိ ဒီထိ လုပ္ အရသာခံ ကာ ေပ်ာ္ျမဴးး ေနၾကသည္ကိုသာ ထိုင္ၾကည့္ေနေလသည္။
ေနာက္ေတာ့ ဦးဖိုးေမာင္ ထိုင္ရာမွ ထၿပီး လူအုပ္ထဲ ကို ဝင္လာေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ဇာနည္ေမာင္က မိုးမ ကုိ တြဲက ဖို႕ ဆြဲေခၚလိုက္ေလသည္။ မိုးမ က ဇာနည္ေမာင္ႏွင့္ တြဲကေနရင္းက သူ႕ေယာကၡထီးႀကီး သူတို႕ နားသို႕ကပ္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဇာနည္ေမာင္က သူ႕အေဖ လာေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္ႏွင့္ မိုးမ နားမွ ထြက္သြားေတာ့သည္။ မိုးမ တေယာက္ အခုေတာ့ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးႏွင့္ တြဲကေနရေလၿပီ။ အခ်ိဳ႕ ေသာ မိန္းမ ေတြကလည္း ဦးဖိုးေမာင္ ႏွင့္ တြဲက ခ်င္ၾကေလသည္။ မိန္းမ တေယာက္က ဆိုလွ်င္ မိုးမ တို႕နားသို႕ ကပ္လာၿပီး ဦးဖိုးေမာင္ ႏွင့္သူ တြဲကလို႕ရမလားဟုပင္ ေမးလာသျဖင့္ မိုးမ က အလိုက္သင့္ပင္ ေဘးသို႕ ဖယ္ေပးလိုက္ရေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ လဲ့လဲ့ႏြယ္က ဇာနည္ႏွင့္ တြဲက ေနေလရာ သူရေမာင္ တေယာက္ထည္း လြတ္ေနသျဖင့္ မိုးမ ဆီ ေရာက္လာၿပီး တြဲက ျပန္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မ႑ပ္တြင္း၌ လူေပါင္း သံုးေလးဆယ္ေလာက္ ကခုန္ေနၾကသျဖင့္ လူေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ သူရေမာင္က ထို ကဲ့သို႕ လူက်ပ္ေနသည္ကို အခြင့္ ေကာင္းယူကာ မိုးမ ကို တင္းတင္းေလး ဖက္ထားၿပီး သူ႕တကိုယ္လံုးကို မိုးမ တကိုယ္လံုးျဖင့္ ဖိကပ္ထားသည္။ မိုးမ က သူ႕ေယာကၡထီးႀကီး ၾကည့္ေနမလားဟု လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသးသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ လဲ့လဲ့ႏြယ္ ကေရာက္လာၿပီး သူရေမာင္ကို ဆြဲေခၚျပန္သြားသျဖင့္ ဇာနည္ေမာင္က ျပန္ေရာက္လာကာ မိုးမ ႏွင့္ တြဲက ျပန္ေလသည္။
ေနာက္ထပ္ ေသာက္စရာမ်ား ေရာက္လာျပန္ေတာ့ ဦးဖိုးေမာင္က သူခြက္ကို မိုးမ အား ထိုးေပးၿပီး တစ္ငံုႏွစ္ငံု အတင္းေသာက္ေစသည္။ မိုးမ လည္း နည္းနည္း နည္းနည္း ေသာက္ရင္းမွ ေနာက္ေတာ့လည္း ဆက္တိုက္ လိုလို ကလိုက္ ေသာက္လိုက္ ျဖင့္ ခြက္ေရ မ်ားလာေတာ့သည္။
ညေနေစာင္းလည္း ေရာက္ေရာ လူေတြ လည္း နည္းနည္းပန္းလာၾကၿပီ။ မိုးမ က ဇာနည္ေမာင့္ကုိ လွမ္းေမးလိုက္သည္။
“ကိုရင္ဦးေမာင္ ျပန္မလာေသးဘူးလား၊ အခု ဘယ္ႏွစ္နာရီ ထုိးၿပီလဲ”
“အခု ေနဝင္ေတာ့မယ္၊ ပြဲလည္း မၾကာခင္ ၿပီးေတာ့မွာပဲဟာ”
မိုးမ မွာ ေျခလွမ္းပင္ မမွန္ခ်င္ေတာ့။ အိမ္ထဲ သို႕ ယိုင္တိယိုင္ထိုးႏွင့္ဝင္သြားၿပီး သူ႕ဆဲလ္ဖံုးျဖင့္ ကိုရင္ဦးေမာင္ကို လွမ္းေခၚေလသည္။ သူ႕ေယာကၡထီးႀကီးကလည္း မိုးမ ေနာက္ မွ အိမ္ထဲသို႕ လိုက္ဝင္လာခဲ့သည္။ မိုးမ ကို အိမ္ေရွ႕မွာ မေတြ႕သျဖင့္ သူတို႕ အခန္းထဲ ဝင္ၾကည့္ရာ မိုးမ ကုတင္ေပၚမွာ လွဲ၍ ကိုရင္ဦးေမာင္ ဆီ ဖံုးေခၚဖို႕ လုပ္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဦးဖိုးေမာင္က ကုတင္ေစာင္း မိုးမ ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး၊
“ေခၚမေနနဲ႕ေလ သမီး ဘာလုပ္ဖို႕ ေခၚေနမွာလည္း သူမေရာက္ေသးတာ မေကာင္းဘူးလားလို႕၊ အခု က အခ်ိန္ေကာင္းမဟုတ္ဘူးလား “
……………………………
No comments:
Post a Comment