ကမ္းေျခ (အပိုင္း+တစ္)....

ကဲ ကဲ ေဘာ္ေဘာ္တို႔ လာပီေနာ္က်ေနာ့္ကို ေတာ္ေတာ္ ေခါင္းစားသြားေအာင္ ဖန္တီးလုိက္သူက တျခားသူ မဟုတ္ဘူး။ ကိုေဇာ္ႀကီးရယ္။ ေနျပည္ေတာ္မွာ လုပ္တဲ့ အစည္းအေ၀းတစ္ခုကို က်ေနာ္ သြားတက္ၿပီး ျပန္လာတာမွ မေန႔ညက ရွိေသး။ ဒီေန႔ မနက္ ရံုးခန္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို သူ႔အခန္းထဲ ေခၚၿပီး ေျပာတာ …။"ကိုထြန္းထြန္းရာ .. က်ေနာ္လဲ ရက္ကို ေသခ်ာလုပ္တာပဲ .. အခုက ဟိုဘက္က လက္မွတ္ထိုးမယ္ဆိုတဲ့ ဗီယက္နမ္အဖြဲ ႔က ဒါရိုက္တာတစ္ေယာက္က စေနေန႔ကို ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပဘူးဆိုလို႔ ေနာက္တစ္ရက္ ဆုတ္လိုက္ရတာ""အဲဒါက ျပသနာ မရွိဘူး .. က်ေနာ္ ရွိမေနလို႔ မျဖစ္ဘူးလားဗ်ာ .. ကိုေဇာ္ႀကီးတို႔ပဲ လုပ္လိုက္ေလ""အာ .. မျဖစ္လို႔ေပါ့ဗ်ာ .. အဲဒါက က်ေနာ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ကိုထြန္းထြန္း .. အမ္ဒီက ေျပာတာ .. ကိုထြန္းထြန္း အဆင္မေျပရင္ သူနဲ႔ေတြ႔ၿပီး ၀င္ေျပာမလား"ကိုေဇာ္ႀကီးက အဲ့လိုေျပာလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ နဲနဲတြန္႔သြားတယ္။ တြန္႔သြားတယ္ဆိုတာ အမ္ဒီ ဦးေနာင္ခြန္ရဲနဲ႔ ေျပာရမွာ ေၾကာက္လို႔မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ယူထားတဲ့ တာ၀န္ေၾကာင့္။ က်ေနာ္က ဒီကန္ပနီမွာ ယူထားတာက ေအာ္ပေရးရွင္းအပိုင္းေလ။ အခုဟာက က်ေနာ္တို႔ ကန္ပနီနဲ႔ လုပ္ငန္းႀကီးလုပ္ဖို႔ ေျပာထားတဲ့ ဗီယက္နမ္က နာမည္ႀကီး ကန္ပနီနဲ႔ စာခ်ဳပ္လက္မွတ္ထိုးပြဲ။ MOU ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ ရွိမေနရင္ သိပ္ေတာ့ မလြယ္လွဘူး။ ေအာ္ပေရးရွင္းပိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး Technically ေျပာစရာေတြက ရွိေနမွာ ေသခ်ာတယ္။ ေျပာရမယ္ဆို ဒီအဖြဲ႔နဲ႔က ေသခ်ာ ခ်ိတ္ထားရတာ။ အဆင္မေျပလို႔ မျဖစ္ဘူး။ သူတို႔ကို လိုက္ေနတဲ့ တျခားေသာ ကန္ပနီေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာ အမ်ားႀကီးေလ။

"ဟူး .. ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ"
"ဒီလိုလုပ္ပါလား .. ညေနမတိုင္ခင္ MOU ကိစၥက ၿပီးသြားမွာပဲဗ်ာ .. အဲဒီမွာ ခင္ဗ်ားလိုက္သြားေပါ့ .. ေခ်ာင္းသာထိေရာက္ေအာင္ ကားမေမာင္းခ်င္ဘူးဆိုရင္ ကန္ပနီက ဒရိုက္ဘာကို ေခၚသြားပါလား"
Business Development ပိုင္းကို ကိုင္ထားတဲ့ က်ေနာ္နဲ႔ ရာထူးတူတဲ့ ကိုေဇာ္ႀကီးက ဒီလိုအႀကံေပးလိုက္ေပမယ့္ က်ေနာ္ သူ႔အႀကံကိုလည္း သိပ္သေဘာမက်ဘူး။ ကန္ပနီက ဒရိုင္ဘာကို ေခၚမသြားခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ရဲ ႔ပါစင္နယ္ကိစၥအတြက္ ကန္ပနီက လူေတြကို မသံုးခ်င္တာ။ ရံုးမွာရွိတဲ့ တျခားသူေတြ ဒါမ်ဳိးလုပ္ေနၾကတာ သူတို႔ဟာသူတို႔ လိပ္ျပာလံုေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ မရဘူးဗ်။ တတ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ ေအးေအးေဆးေဆး သန္႔သန္႔ေလး ေနခ်င္တာ။
ျပသနာက ဒီလိုပါ။ က်ေနာ္က ေနျပည္ေတာ္ကေန ျပန္လာ၊ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ စေနေန႔မွာ လုပ္မယ့္ လက္မွတ္ထိုးပြဲတက္၊ ၿပီးတာနဲ႔ အဲဒီေန႔ညမွာ ေခ်ာင္းသာကို က်ေနာ့္ရဲ ႔သက္ဆိုင္သူနဲ႔ ခရီးထြက္မယ္ဆိုၿပီး အစီအစဥ္လုပ္ထားတာ။ ေခ်ာင္းသာက တစ္ႏွစ္ကို အနည္းဆံုးတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ဒီလိုမ်ဳိး သြားေနၾက။ တကယ္ဆို အခုေရာက္ေနတဲ့ လပိုင္းမွာ အရင္ႏွစ္ေတြတုန္းကဆို က်ေနာ္တို႔ ေခ်ာင္းသာ သြားၿပီးတာေတာင္ ၾကာလွေပါ့။ အခုက က်ေနာ္က အလုပ္မ်ားေနတာနဲ႔ သြားဖို႔အေရးကို ေန႔ေရႊ ႔လိုက္၊ ညေရႊ ႔လိုက္ ျဖစ္ေနတာ။ သက္ဆိုင္သူကလည္း က်ေနာ္နဲ႔ ေတြ႔တိုင္း တက်ီက်ီနဲ႔ ေျပာေနတာ။ သူကလည္း တျခားေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ညီမလုပ္တဲ့သူနဲ႔ အဲဒီညီမရဲ ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က က်ေနာ္တို႔နဲ႔အတူ လိုက္ခ်င္ေနတာ။ အဲဒါေၾကာင့္ အခုလို လာမယ့္စေနေန႔မွာ သြားမယ္ဆိုၿပီး အတိအက် အေသအခ်ာ စီစဥ္ၿပီးမွ က်ေနာ္ လိုက္မလာႏိုင္ဘူးဆိုရင္ အႀကီးအက်ယ္ကြိဳင္ဗ်။ ကိုပန္းရိုင္းစကားနဲ႔ဆို ေအးေအးေဆးေဆး ဇိမ္နဲ႔ဆြဲစားဖို႔ စဥ္းစားထားတဲ့ အာပံုေလးလည္း ငတ္မဲ့သေဘာပဲ .. ဟီး ;D
ရံုးခန္းအျပင္ဘက္ထြက္ၿပီး လက္ရွိ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အခက္အခဲကို သက္ဆိုင္သူကို ဖုန္းနဲ႔ သံေတာ္ဦး တင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ..
"အာ .. အဲဒါကေတာ့ ကိုႀကီးက မမိုက္တာပဲ .. အေသအခ်ာ စီစဥ္ထားတာကို .. ငယ္ငယ္တို႔ေတာင္ ရံုးကေန ခြင့္ယူထားတာ .. ဟိုဘက္က ဟိုတယ္ကလည္း ဒီအခ်ိန္ရဖို႔ မနည္းေျပာထားရတာကို .. sea view ရဖို႔ကို ဘယ္ႏွစ္ရက္ေလာက္ ႀကိဳေျပာထားရလဲ သိတာပဲဟုတ္"

ညံစီညံစီနဲ႔ ထြက္လာတဲ့ က်ေနာ့္ သက္ဆိုင္သူရဲ ႔အသံက စိတ္ေကာက္တယ္လို႔ ေျပာရမလား၊ စိတ္ပ်က္တယ္လို႔ ေျပာရမလား မသိတဲ့ အသံနဲ႔ဗ်။ ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္ပါတယ္ေလ။ အခုဟာက ကိုယ္ေတြႏွစ္ေယာက္ထဲ သြားတာမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ညီမနဲ႔ တျခားတစ္ေယာက္ပါဦးမွာ မွတ္လား။ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းက ျပန္ညွိလို႔ရတယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ တျခားသူကို အားနာရဦးမွာေလ။ က်ေနာ္လည္း ခ်က္ခ်င္း ဘာမွ ျပန္မေျဖႏိုင္ေသးဘဲ ေခါင္းေလးေစာင္း၊ မ်က္ခံုးတစ္ဖက္ကို လက္ညိဳးေလးေကြးကာ ပြတ္ရင္း ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားရတယ္။ အဲဒီမွာ အႀကံတစ္ခု စဥ္းစားလို႔ရတာနဲ႔ ..
"ဒီလိုလုပ္ပါလား သဲရယ္ .. သဲတို႔ အရင္သြားလိုက္ေလ .. ကိုယ္တစ္ရက္ေနာက္က်ၿပီး လုိက္လာခဲ့မယ္ေရာ .. သဲတစ္ေယာက္ထဲမွ မဟုတ္တာ .. ငယ္ငယ္တို႔ပါေနမွာပဲေလ .. သဲတို႔ ညီအစ္မေတြ ၊ မိန္းကေလးေတြ အခ်င္းခ်င္း ကဲလို႔လဲ ရတာေပါ့ .. တစ္ရက္ထဲပဲ ဟုတ္စာ"
က်ေနာ့္ စကားၾကားေတာ့ သက္ဆိုင္သူက စဥ္းစားသလိုနဲ႔ ၿငိမ္သြားတယ္ဗ်။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာမွ ေလသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ ဘာျပန္ေျပာတယ္မွတ္လဲ။ သဲက ကိုႀကီးနဲ႔မွ ကဲခ်င္တာတဲ့ .. အဟဲ .. အဲ့လို အဲ့လိုဗ် :)။ က်ေနာ့္ထက္ ငါးႏွစ္နီးပါးေလာက္ငယ္တဲ့ က်ေနာ့္သက္ဆိုင္သူက တစ္ခါတစ္ခါ အဲ့လုိ ခြ်ဲတတ္တယ္ဗ်။ ဖုန္းထဲမွာတင္ မဟုတ္ဘူး။ အိပ္ရာေပၚမွာလဲ အတူတူပဲ။ ဟဲ .. ဟဲ .. ဆႏၵမေစာပါနဲ႔ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ရယ္ .. ဒီအေၾကာင္းေတြ တေျဖးေျဖးျခင္းနဲ႔ ေရာက္လာမွာပါ။ wink emoticon
သက္ဆိုင္သူနဲ႔ က်ေနာ္ ဖုန္းေတာ္ေတာ္ေျပာျဖစ္လိုက္တယ္။ အဓိကကေတာ့ သူ႔နားလည္ေအာင္ က်ေနာ့္အလုပ္အေၾကာင္း ရွင္းျပလိုက္တာပါ။ ေျပေျပလည္လည္နဲ႔ ရွင္းျပလိုက္ေတာ့လည္း သူက နားလည္ေပးပါတယ္။ ဒါက ဒီကိစၥမွ မဟုတ္ပါဘူး။ အလုပ္ကိစၥအေၾကာင္းျပၿပီး အမ္ဒီတို႔ ကာရာအိုေကသြားလို႔ က်ေနာ္ လိုက္သြားရင္ေတာင္ သူက နားလည္ေပးပါတယ္။ Provided that က်ေနာ္ ဘာလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သူ႔ကို ျပန္ေျပာရင္ေပါ့ေလ ... အ ဟင္း ဟင္း grin emoticon
ဖုန္းေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္အလုပ္မ်ားသြားတယ္။ စေနေန႔ညမွာ သြားဖို႔ စီစဥ္ထားတဲ့ Tour Company ကို အရင္ဖုန္းဆက္ရတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ေခ်ာင္းသာကို Express ကားနဲ႔ သြားဖို႔ စီစဥ္ထားၾကတာ။ ေခ်ာင္းသာထိ က်ေနာ့္ကားနဲ႔ ေမာင္းသြားလို႔ရေပမယ့္ က်ေနာ္က High Way ကို မေမာင္းခ်င္ဘူး။ ေန႔တစ္ဓူ၀ ရံုးတက္ရံုးဆင္းကို ကားေမာင္းေနရတာဆိုေတာ့ အပန္းေျဖ ခရီးထြက္မယ့္အခ်ိန္မွာ ကားေမာင္းမေနခ်င္ဘူးေလ။ ဒါကို သက္ဆိုင္သူကလည္း သိပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ Express Bus ေကာင္းေကာင္း .. Scania ကား နဲ႔ သြားဖို႔ စီစဥ္ထားၾကတာ။
နဲနဲေတာ့ Tour Company နဲ႔ စကားေျပာလိုက္ရေပမယ့္ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ တနဂၤေႏြေန႔မွာ ထြက္မယ့္ ကားတစ္စီးမွာ ေနရာက က်န္ေသးတယ္။ သိပ္ေကာင္းေကာင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးတန္းေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ေရြးမေနေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔က ပိုက္ဆံအပိုမေတာင္းဘဲ စီစဥ္ေပးတာေတာင္ မဆိုးလွဘူး မဟုတ္လား။ ပိုက္ဆံေပးဆိုလည္း အမွန္ကေတာ့ ေပးႏိုင္ပါတယ္။ အဲ့လိုမွ မဟုတ္ရင္ က်ေနာ့္ကိုယ့္ကားကိုယ္ေမာင္းၿပီး လိုက္သြားရမွာေလ။ ဒါက အဓိက က်ပါတယ္။ အခုေတာ့ တစ္ရက္ေနာက္က်တာပဲ ရွိတယ္။ က်န္တာက မူလ စီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ ...
Tour Company နဲ႔ ေသခ်ာေျပာၿပီးလို႔ ဖုန္းခ်လိုက္တာနဲ႔ ကိုယ့္ရံုးခန္းထဲမွာ ထိုင္ရင္း လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းရင္း ေၾကြးေၾကာ္မိတယ္
ေရး ... ပင္လယ္ႀကီးေရ .. ကိုယ္လာၿပီေဟ့ !!!
++++++++++++
ေတာ္ေတာ္ေတာ့ အလုပ္မ်ားသြားတယ္ဗ်ာ။ အခမ္းအနားလုပ္တဲ့ Ballroom ထဲမွာ Sedona က ဘာေတြ ေၾကြးတယ္ေတာင္ ေသခ်ာ မသိလိုက္ပါဘူး။ မွတ္မွတ္ရရ MOU ကို လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဟိုဘက္ကလူေတြ၊ ကို္ယ့္ကန္ပနီကလူေတြနဲ႔ ၀ိုင္ခ်ဳိ ေသာက္မိတာပဲ ရွိတယ္။ ဟိုဘက္နဲ႔ တစ္ခြက္၊ ဒီဘက္နဲ႔ တစ္ခြက္ .. ႏွစ္ခြက္ထဲပါ။ အခမ္းအနားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္ ေလွ်ာက္ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလး .. ခင္ဗ်ားတို႔ စိတ္၀င္စားမယ့္ ဟာေလးေတြဆီပဲ သြားၾကရေအာင္ … ။
ဖိတ္ၾကားထားလို႔ တက္ေရာက္လာတဲ့ လူေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ကန္ပနီဘက္မွာ က်ေနာ္ မသိတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ျမင္မိတယ္ဗ်။ အင္း .. သတိထားမိတယ္လို႔ ေျပာရင္ ပိုမွန္ေနမလား မသိဘူး …။
ပံုမွန္ဆို ဒီလိုမ်ဳိးပြဲကို လာေလ့ရွိတဲ့သူေတြက အေနာက္တိုင္း၀တ္စံုနဲ႔ လာၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခား ကန္ပနီနဲ႔ စာခ်ဳပ္လက္မွတ္ထိုးပြဲ မဟုတ္လား။ က်ေနာ္ေတာင္မွ အေကာင္းစားအေနာက္တိုင္း၀တ္စံု အနက္ေရာင္ ၀တ္ထားတာေလ။ အမ္ဒီအပါအ၀င္ တျခားသူေတြလည္း ဒီလိုပဲ။ ရံုးက ၀န္ထမ္းေကာင္မေလးေတြကေတာ့ သူတို႔ ၀တ္စံု ကုတ္နဲ႔ ဒူးဖံုးယံုရွည္တဲ့ စကတ္ေလးေတြကို ကိုယ္စီနဲ႔ေပါ့။ အမ္ဒီ ပီေအကေတာ့ အေပၚေအာက္၀မ္းဆက္ ဂါ၀န္ရွည္နဲ႔။ အဲ့လို .. အဲ့လို .. သူသူကိုယ္ကိုယ္ အေနာက္တိုင္း၀တ္စံုကို ၀တ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီေကာင္မေလးက ဗမာရိုးရာ၀တ္စံု အ၀ါေရာင္ေလးကို စတိုင္လ္က်က်နဲ႔ ၀တ္ထားတာ။
ပြဲေနပြဲထိုင္သြားရင္ ၀တ္ေလ့ရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီး၀တ္စံု အေကာင္းစားကို ကိုယ္တိုင္းနဲ႔ အတိအက် ခ်ဳပ္ထားမွန္း မိန္းကေလးပီသတဲ့ ေကာက္ေၾကာင္းေတြကို အျပည့္အ၀ျမင္ေနရတာနဲ႔ သိသာေနတယ္ဗ်ာ။ မ်က္ႏွာ၀ိုင္း၀ိုင္း၊ အသားျဖဴျဖဴေလးနဲ႔ လွတာက အေတာ္လွတဲ့ ေကာင္မေလး။ ၀တ္ထားတဲ့ ရင္ဖုံးအကၤ် ီက လက္ျပတ္ဆိုေတာ့ ၀င္း၀ါျဖဴေဖြးေနတဲ့ လက္ေမာင္းသား ေဖြးေဖြးေလးေတြကို ျမင္ေနရတာကိုက ရင္ခုန္ခ်င္စရာေကာင္းေနတယ္။ ခါးကေလးကလည္း ေသးေသးက်င္က်င္ေလး ျဖစ္သလို၊ ၀မ္းျပင္သားေလးက ခ်ပ္ခ်ပ္ေလးနဲ႔ ဆိုေတာ့ ရင္ဖံုးအက်ၤ ီရဲ ႔ေအာက္မွာ ရုန္းကန္ၾကြတက္မလို ျဖစ္ေနတဲ့ ရင္ကခ်ီခ်ီေလးရယ္ (ကိုယ့္ၾဆာတို႔ ကိုယ္လံုးလွတဲ့ ျမန္မာေကာင္မေလးေတြ ဗမာ၀တ္စံု၀တ္ထားတာ ျမင္ဖူးရင္ က်ေနာ္ေျပာေနတာ မ်က္စိထဲ ျမင္ၾကမွာပါ)
အရပ္ကေလးကလည္း မနိမ့္မျမင့္နဲ႔ အေနေတာ္ေလးရယ္။ က်ေနာ္ သေဘာက်မိတာက ေကာင္မေလးက ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳးေလး ျဖစ္ေနတာကို။ ႀကီးလာရင္ေတာ့ ဒီလို ခႏၶာကိုယ္မ်ဳိးက ဘယ္လိုေနမယ္ မသိေပမယ့္ အခုလို အသက္၂၀ေက်ာ္ေလာက္ ပတ္၀န္းက်င္မွာေတာ့ ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ဖီးလ္တက္ေစတာဗ်။ တင္းတင္းရင္းရင္ေလး ပတ္ထားတဲ့ ထမိန္စကတ္ေလးရဲ ႔ေအာက္မွာ ရွိတဲ့ တင္အုိးေတြအေၾကာင္းေတာ့ အထူးတလည္ ေျပာမေနေတာ့ပါဘူး။ ကိုပန္းရိုင္း အင္မတန္မွ ႀကိဳက္တယ္ဆိုတဲ့ က်န္းမာေရးေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ အတန္းအစားထဲမွာ ထိပ္ဆံုးက ပါတယ္လို႔ ေျပာရမယ္။
က်ေနာ္ ေသခ်ာ နားမလည္တာက ဒီေကာင္မေလးက ကိုယ့္ကန္ပနီက ျဖစ္ေနတာပဲ။ ၀န္ထမ္းလား ဘာလားေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေသခ်ာ မသိဘူး။ အမ္ဒီနားမွာ ကပ္ေနၿပီး လိုအပ္တဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြ လုပ္ေပးေနတာ ေတြ႔တယ္။ အကယ္၍ ေနာက္ထပ္ခန္႔လိုက္တဲ့ ၀န္ထမ္းဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္ေတာ့ ရံုးခ်ဳပ္ျပန္ခ်င္ေတာ့တာပဲ .. ဟီး ;D။ ပထမဦးဆံုး အႀကိမ္ ေအာပေရးရွင္းဘက္ကေန ရံုးခ်ဳပ္ေျပာင္းဖို႔ ဆႏၵျဖစ္တာ ဒီတစ္ခါပဲ ရွိမယ္ထင္တယ္။ ကိုေဇာ္ႀကီး သိရင္ေတာ့ ဘာေျပာမလဲ မသိဘူး။
တကယ္လည္း ကိုေဇာ္ႀကီးက ေျပာပါတယ္ .. က်ေနာ္ သြားၿပီး အ၀ါေရာင္ေကာက္ေၾကာင္းေလး အေၾကာင္း အစ္ၾကည့္သလိုနဲ႔ ေမးတဲ့အခါမွာေလ
“ဟ .. မင္း မသိဘူးလား … အမ္ဒီရဲ ႔တူမ နန္းယြန္းေ၀ဆိုတာ .. ေကာင္မေလးက စလံုးကေန စီးပြားေရးဘြဲ႔တစ္ခုနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးလာတာ .. အဲဒါ ကန္ပနီမွာ အလုပ္၀င္မလို႔ေလ .. အမ္ဒီ ပီေအအေနနဲ႔ .. ဘာလဲ အားလံုးထဲမွာ ေပၚေပၚလြင္လြင္ ျဖစ္ေနလို႔ မ်က္စိက်ေနတာလား”
“အာ .. မဟုတ္ပါဘူး .. ကိုေဇာ္ႀကီးရာ .. က်ေနာ္က ထူးဆန္းေနလို႔ပါ .. အမ္ဒီ ပီေအ ထပ္ခန္႔မယ္လို႔ မထင္ဘူး .. မ၀ါက ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
မ၀ါဆိုတာ ၀ါ၀ါေမာင္ဆိုတဲ့ အမ္ဒီ ပီေအ။ ဂါ၀န္ရွည္ ၀တ္ထားတယ္ဆိုတဲ့တစ္ေယာက္ေလ။ အသက္၃၅ေလာက္ ရွိေပမယ့္ မပ်က္စီးတဲ့ အေနအထားရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီး။
“ရွဴး .. တိုးတိုး .. ငါ့လူ .. တစ္ခ်ဳိ ႔ကိစၥေတြ ကိုယ္၀င္မပါတာေကာင္းတယ္ .. ေတာ္ၾကာ ၾကားကေန ဆားညွပ္ေနမယ္”
“ေအာ္ .. ဒီလိုလား .. အင္းပါ .. မေမးေတာ့ပါဘူး”
ကိုေဇာ္ႀကီးနဲ႔ အဲ့လို ေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္ က်ေနာ္လည္း ခံတြင္းခ်ဥ္လာတာနဲ႔ ခန္းမထဲကေန ထြက္ၿပီး၊ အျပင္မွာ စီးကရက္ေသာက္ဖို႔ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို မီးညွိလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ ရွိေနတဲ့ ေနရာမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ေပါက္ကြဲေနတဲ့ အသံနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတာကို ၾကားရပါေရာ။ က်ေနာ့္ကို ေနာက္ေက်ာေပးထားလို႔ က်ေနာ္ေရာက္ေနတာ သူမ မသိေလာက္ဘူး။ ဖုန္းကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္ .. နားနားကပ္ထားၿပီး၊ က်န္တဲ့တစ္ဖက္က လက္ဟန္အျပည့္နဲ႔လႈပ္ရွားၿပီး ဖုန္းထဲကလူကို အားရပါးရ ေကာေနတာဗ်။
တျခားသူ မဟုတ္ဘူး .. နန္းယြန္းေ၀ဆိုတဲ့ အ၀ါေရာင္၀မ္းဆက္ ၀တ္စံုေလးနဲ႔ ရွမ္းမေခ်ာေလးရယ္ေလ …
"ဒါကေတာ့ ေသြးကမမိုက္တာ .. ေသခ်ာစီစဥ္ထားၿပီးမွ ဘာအထာလဲ .. အိမ္မပိုင္ဘူးဆိုလဲ ေဂၚလီမလုပ္နဲ႔ေလ .. ယြန္းေတာင္မွ ဘယ္ေလာက္အထိ ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္လုပ္ထားရတယ္ဆိုတာ ေသြးအသိပဲ"
"……………….."
"အို .. ေတာ္ၿပီ .. ေတာ္ၿပီ .. ဘာမွ လာရွင္းျပမေနနဲ႔ .. လိုက္မွာလား မလိုက္ဘူးလား တစ္ခြန္းထဲသာ ေျပာ .. ယြန္း သည္းမခံႏို္င္ေတာ့ဘူး"
"…………………."
"ဘာမွ ေတာင္းပန္စရာမလိုဘူး … ယြန္းကေတာ့ ေသြးမပါလဲ သြားမွာပဲ .. အႀကီးအက်ယ္ စီစဥ္ထားတဲ့ ကိစၥတစ္ခုကို ဒီလိုမ်ဳိးေတာ့ အပ်က္မခံႏိုင္ဘူး"
လက္ဟန္ေျခဟန္နဲ႔ ေျပာေနယံုမက ကိုယ္လံုးေလးကပါ သိမ့္သိမ့္တုန္ေနလို႔ ဒီေကာင္မေလး ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးေနမွန္း က်ေနာ္ သိလိုက္တယ္။ တကယ္ဆို က်ေနာ္ ဒီေနရာက လွည့္ထြက္သြားသင့္တာပါ။ ဒါ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ႔ အတြင္းေရးကိစၥ မဟုတ္လား။ ေခ်ာင္းေျမာင္းၿပီး နားေထာင္မေနသင့္ဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာ့ ဒီရွမ္းမေခ်ာေလး စိတ္ဆိုးေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို တစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့ ျမင္ခ်င္ေသးတယ္ (dark desire ေပါ့ဗ်ာ .. ေလယာဥ္ေပၚမွာ ေလယာဥ္မယ္ေလး အစားအေသာက္လာခ်ေပးတဲ့အခ်ိန္ တစ္ခ်က္ေလာက္ ဖမ္းရိႈးခ်င္တဲ့သေဘာမ်ဳိးေလ .. အဟီး)။ အဲဒါနဲ႔ မီးညွိ္ထားတဲ့ ေဆးလိပ္ကို မေသာက္ေသးဘဲ မသိမသာနဲ႔ ကိုယ္ကိုေရႊ ႔ၿပီး နန္းယြန္းေ၀နဲ႔ ေဘးတိုက္အေနအထားေရာက္ေအာင္ ေျပာင္းလိုက္တယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္က ေနရာအေျပာင္း နန္းယြန္းေ၀ကလည္း ဖုန္းေျပာတာကို ျဖတ္လိုက္ၿပီး ကိုယ္ကိုေနာက္ကို ခ်ာခနဲ လွည့္လိုက္တာဗ်ာ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထားနဲ႔ ျဖစ္သြားတဲ့အခ်ိန္ သူ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျဖဴ၀င္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာ၀ိုင္း၀ိုင္းေလးရဲ ႔ ပါးမို႔မို႔ေလး ႏွစ္ဖက္ဟာ ဆိုးထားတဲ့ ပန္းဆီေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းနီေလး နီးပါးအတိုင္းေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ လွတာကေတာ့ဗ်ာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို လွတယ္လို႔ ေျပာရမယ္။ မိန္းမလွေလးေတြ စိတ္ဆိုးရင္ လွေအာင္လည္း စိတ္ဆိုးတတ္တာပဲလားဗ်။ က်ေနာ့္ေရွ ႔မွာ အံ့အားသင့္တဲ့ဟန္နဲ႔ က်ေနာ့္ကို လွမ္းၾကည့္ေနတဲ့ နန္းယြန္းေ၀က သက္ေသခံေနတယ္။ ကင္မရာသာ ရွိလို႔ကေတာ့ အဲ့ဒီ မ်က္ႏွာေလးကို ေသခ်ာေပါက္ ဒံုပတ္ ရိုက္ထားခ်င္လိုက္တာ …။
"ေဆာရီးဗ်ာ .. က်ေနာ္က ေဆးလိပ္ေသာက္ဖို႔ ထြက္လာတာ"
အခုထက္ထိ မေသာက္ရေသးတဲ့ စီးကရက္ကို ေထာင္ျပရင္းနဲ႔ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္စြာပဲ က်ေနာ္က အရင္ ႀကိဳေတာင္းပန္ရင္း ႏႈတ္ခြန္းဆက္လိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာေပၚက အမူအရာကို ၾကည့္ရင္း နန္းယြန္းေ၀ရဲ ႔မ်က္ႏွာေဖြးေဖြးေလးမွာ အနီေရာင္လိႈင္းေလးေတြ ထပ္မံၿပီး ေျပးသြားျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဒါကို ရွက္ေသြးလို႔ ေျပာင္းေခၚရမွာေပါ့။ ခနေနေတာ့ ပန္းလွလွေလး တစ္ပြင့္ ပြင့္ဖူးလာသလို သြားျဖဴတန္းေလးေတြ ေပၚလာတဲ့အထိ အၿပံဳးေလးတစ္ခုကို ဖန္ဆင္းရင္းနဲ႔ သူက က်ေနာ့္ကို ျပန္ႏႈတ္ဆက္တယ္။
"ကိုထြန္းထြန္း .. ဟုတ္တယ္ မွတ္လား .. ေအာ္ပေရးရွင္းဘက္က ??"
"ဟုတ္ပါတယ္ .. က်ေနာ္ ထြန္းထြန္းပါ .. မနန္းယြန္းေ၀ .. ဟုတ္"
ကန္ပနီ တစ္ခုထဲက လူေတြမွန္း အခုမွ ေသခ်ာသိတာဆိုေတာ့ ေစာေစာတုန္းက မိတ္မဆက္ျဖစ္ေသးတာကို က်ေနာ္ကပဲ စလိုက္ၿပီး စီးကရက္ကို လက္ေျပာင္းကိုင္၊ ညာလက္ကို ကမ္းေပးလုိက္တယ္။ အံမယ္ .. အခုက်ေတာ့ နန္းယြန္းေ၀က ေအးေအးေဆးေဆးပဲဗ်။ သူမ အသက္အရြယ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ တည္တည္ၾကည္ၾကည္ပံုေလးနဲ႔ က်ေနာ့္လက္ကို သူ႔လက္တစ္ဖက္နဲ႔ လွမ္းကိုင္ၿပီး လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ပါေရာ။ သူ႔လက္ဖ၀ါးျပည့္ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္းေလး က်ေနာ့္လက္ထဲ ေရာက္လာခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ သတိထားမိတာ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြတိုင္း လက္သည္းခြံကို တစ္ခုခ်င္းစီ အေရာင္တစ္မ်ဳိးစီ ဆိုးထားၿပီး ပန္းခက္ေလးေတြ ပံုေဖာ္ထားတာ။ လွတယ္ဗ်။ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး လက္ေခ်ာင္းအိအိေလးေတြကို အနားသတ္ထားတာ ခ်စ္စရာေလးေတြ။ လက္စြပ္ေတြ ဘာေတြေတာ့ မရွိဘူး။ ပန္ဒိုရာေလး တစ္ကြင္းကိုသာ ၀တ္ထားတာ ေတြ႔တယ္။
"အဲဒီ စီးကရက္က ေသာက္ဦးမွာလား ကိုထြန္းထြန္း"
"ဗ်ာ !!"
ေဖာင္းအိေနတဲ့ လက္ကေလးကို အႏုလံုပဋိလံု ေလ့လာမိေနတဲ့ က်ေနာ္ .. ရုတ္တရက္ ေမးလိုက္တဲ့ နန္းယြန္းေ၀ရဲ ႔စကားေၾကာင့္ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကို ကမန္းကတမ္း ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ၿပံဳေစ့ေစ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ က်ေနာ့္လက္ထဲက အခုအခ်ိန္ထိ မေသာက္ရေသးတဲ့ စီးကရက္ကို ေမးေငါ့ျပတယ္။ ဒီေတာ့မွ က်ေနာ္လည္း အနည္းငယ္ ရွက္သလို ျဖစ္သြားၿပီး၊ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘဲ စီးကရက္ကို ေသာက္မယ္လို႔ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ေတ့ဖို႔ ျပင္တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ဟန္းဖုန္းက ျမည္လာပါေရာ။ တျခားမဟုတ္ဘူး .. ကိုေဇာ္ႀကီးက က်ေနာ့္ကို လွမ္းေခၚတာ။ အေရးႀကီး ကိစၥဆိုေတာ့ အခုခ်က္ခ်င္း လာခဲ့မယ္လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ရတယ္။ ဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႔ လက္ထဲမွာ အခုထက္ထိ မေသာက္ရေသးတဲ့ စီးကရက္ကို မီးၿငိမ္းသတ္ဖို႔ ျပင္ေနတုန္းမွာ
"ကိုထြန္းထြန္း မေသာက္ျဖစ္ေတာ့ရင္ ယြန္းကို အဲဒီစီးကရက္ ေပးခဲ့ပါလား"
"ဗ်ာ !!" (က်ေနာ္ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားတယ္)
"ယြန္း နဲနဲစိတ္ရႈပ္ေနလို႔ စီးကရက္ ေသာက္ခ်င္လို႔ .. စီးကရက္ကလဲ ေဆာင္ထားေလ့ မရွိဘူးေလ"
"အာ … ဒါဆို အသစ္တစ္လိပ္ယူလိုက္ပါလား"
"ႏိုး .. ႏိုး .. ရတယ္ .. တစ္လိပ္လံုးလဲ မေသာက္ခ်င္ဘူး .. အဲဒီ က်န္သေလာက္ေလးဆို ျဖစ္ပါတယ္ .. ကိုထြန္းထြန္းမွ မေသာက္ရေသးတာ"
ကဲဗ်ာ .. ဘယ္လိုေကာင္မေလးမွန္း မသိသလို၊ က်ေနာ္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းလဲ မသိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုး ကိုေဇာ္ႀကီး ေခၚထားတ့ဲ ကိစၥက ရွိေနေတာ့ လက္ထဲမွာ တစ္ဖြာမွ မဖြာရေသးတဲ့ စီးကရက္ကိုပဲ ထိုးေပးလိုက္ရင္း ခန္းမဘက္ရွိရာကို ခပ္သုတ္သုတ္နဲ႔ ျပန္ေလွ်ာက္လာခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ဘက္မွာေတာ့ Thanks ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးဟာ နန္းယြန္းေ၀ဆိုတဲ့ ရွမ္းမေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔ အတူ က်န္ခဲ့တာေပါ့ေလ။
*****************
ကားထြက္မယ္လို႔ ေျပာထားတဲ့ ဘူတာႀကီးေရွ ႔ကို က်ေနာ္ ည၈နာရီခြဲ မတိုင္ခင္ပဲ ေရာက္သြားတယ္ဗ်။ ေစာေစာစီးစီး ေရာက္ေအာင္လဲ အိမ္က ႀကိဳထြက္လာတာပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ရဲ ႔ကားပိတ္ခ်က္နဲ႔ ဟိုနားဒီနား သြားဖို႔ေတာင္ နာရီ၀က္ေလာက္ ၾကာသြားႏိုင္တာေလ။ က်ေနာ္ ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ တျခားခရီးသည္ေတြေတာင္ မရွိေသးပါဘူး။ ကားေပၚလိုက္မယ့္ in-charge person ရယ္၊ ကားဒရိုင္ဘာရယ္ပဲ ရွိေနတယ္။ ကိုယ္က ဖုန္းဆက္ၿပီး ရက္ျပန္ေျပာင္းထားရတာဆိုေတာ့ ေသခ်ာေအာင္ဆိုၿပီး ကိုကံေကာင္းဆိုတဲ့ ကားပၚလုိက္မယ့္လူကို သြားေမးေတာ့
"ဟုတ္တယ္ .. အကို .. ေနာက္ဆံုးတန္းပဲ .. ဘယ္သူမွ မရွိဘူး .. အကိုတစ္ေယာက္ထဲပဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္သာ လိုက္လာခဲ့ေတာ့"
ဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ ကိုကံေကာင္းၾကည့္ရတာ ဒီလိုခရီးေတြမွာ ကားလိုက္တဲ့သူေတြ ထံုးစံအတိုင္း စကားေျပာေကာင္းတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း စကားေျပာေကာင္းတဲ့လူဆိုေတာ့ ခနအတြင္းမွာ အဖြဲ႔က်သြားတယ္။ သူရယ္ ကားဆရာရယ္ကို ပါလာတဲ့ စီးကရက္ဗူးနဲ႔ တည့္ခင္းဧည့္ခံရင္း စကားေကာင္းေနလိုက္တာ သက္ဆိုင္သူကို ဖုန္းဆက္ဖို႔ေတာင္ ေမ့ေနလို႔ သူေခၚမွပဲ အေျပးအလႊားကိုင္လိုက္ရတယ္။ သက္ဆိုင္သူနဲ႔ က်ေနာ္ ဖုန္းေျပာၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုကံေကာင္းက ကားစထြက္ေတာ့မယ္ဆုိၿပီး လာေျပာလို႔ က်ေနာ္ ကားေပၚတက္လာခဲ့တယ္။ ေျပာထားတဲ့အတိုင္း ေနာက္ဆံုးတန္းေပါ့။ လမ္းမဘက္ကို ေငးလို႔ရမယ့္ ေထာင့္ကို ကပ္ၿပီး ေျခတန္ဆန္႔၊ ေနာက္ေက်ာမွီၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။
ကဲ .. မနက္က်ရင္ ေခ်ာင္းသာေရာက္ၿပီေပါ့ဗ်ာ …
ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ထဲ တစ္ေနရာကေန တစ္ေနရာ ေရာက္ဖို႔ကို ေတာ္ေတာ္ေမာင္းရတာေပါ့။ ကားႀကီးဆိုေတာ့ ပိုေတာင္ဆိုးေသး။ လမ္းေၾကာင္းရဖို႔ကို ေတာ္ေတာ္ေစာင့္ရတာ။ ခနေတာ့ က်ေနာ္ လမ္းေဘးကို ေငးၿပီး ကားရပ္လိုက္တိုင္းမွာ တက္လာတဲ့ လူေတြကို ေငးၾကည့္ေနေသးတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ မိသားစုလိုက္သြားတာေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုသြားတာေတြ၊ အတြဲေလးေတြ ဒါေတြပါပဲ။ က်ေနာ့္လို တစ္ေယာက္ထဲသမားက တစ္ကားလံုးမွာမွ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲလားေတာင္ မသိပါဘူး။ ဟူး .. မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ .. ဒါကေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းတရားနဲ႔ကိုယ္ပဲ …။ ေနာက္ေတာ့ အျပင္ဘက္ကို ေငးမေနေတာ့ဘဲ သက္ဆိုင္သူ ေဖ့ဘုတ္မွာ တင္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြကိုပဲ လိုက္ခ္ေပးရင္း အင္တာနက္သံုးေနလိုက္တယ္။
ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေတာ့ မ်က္္လံုးေညာင္းလာလို႔ ခနမ်က္စိမွိတ္ၿပီး ငိုက္လိုက္တယ္။ ကားကပံုမွန္ အရွိန္နဲ႔ ေမာင္းလာမွန္း ငိုက္ေနရင္းနဲ႔ သတိထားမိတယ္။ ၾကည့္ရတာ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ထဲက ထြက္ခဲ့ၿပီနဲ႔တူတယ္။ က်ေနာ္ထင္တာ ဟုတ္မွန္း ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔အလြန္က ဓါတ္ဆီဆိုင္မွာ ဆီျဖည့္ေတာ့ သိလိုက္တယ္။ တျခားသူေတြ ကားေပၚကဆင္းေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ ဆင္းမေနေတာ့ဘူး။ ငိုက္လိုက္စနဲ႔ ဆက္ငိုက္ေနတယ္။ အမွန္အတိုင္းဆို က်ေနာ္ ဒီအခ်ိန္ အိပ္မငုိက္ေသးဘူးရယ္။ အခုဟာက တစ္ေန႔လံုးပင္ပန္းထားတာရွိေနတဲ့အျပင္ ေနာက္ဆံုးတန္းက ခံုမွာ ထိုင္ေနရတာလဲပါတယ္။ ေခါင္းထဲ တစ္မ်ဳိးျဖစ္လာၿပီး လူက မလန္းေတာ့လို႔ ငိုက္ေနတာ။ ကားျပန္ထြက္လာေတာ့ မ်က္စိေတာင္ ဖြင့္ၾကည့္မေနေတာ့ပါဘူး။ ေတာက္ေလွ်ာက္ကို ငိုက္လာတာ ကိုကံေကာင္းက ပန္းတေနာ္မွာ ထမင္းစားဖို႔ ရပ္ေတာ့မွပဲ ငိုက္ေနရာကေန ႏိုးေတာ့တယ္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ဆက္အိပ္ေနလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ကားေပၚက လူအကုန္ဆင္းရေတာ့မွာ။ က်ေနာ္လည္း ကိုယ္ေပၚလႊမ္းထားတဲ့ ေစာင္ကိုဖယ္ၿပီး ေအာက္ဆင္းဖုိ႔ ျပင္ရေတာ့တယ္။ ယူစရာရွိတာကို ယူၿပီး ေအာက္ဆင္းမယ္ျပင္ေတာ့ ခြ်တ္ထားတဲ့ ဖိနပ္တစ္ရံက ရွာလို႔မေတြ႔ဘူး။ အဲဒီမွာ ဖိနပ္မပါဘဲနဲ႔ ေအာက္ဆင္းလို႔ မျဖစ္ဘူးဆိုၿပီး လူသြားလမ္းမွာ ကုန္းကုန္းကြကြနဲ႔ ခံုေအာက္ေတြမွာ လိုက္ရွာရတာေပါ့။ ေတာ္ေသးတယ္။ ေရွ႔တစ္ခံုေက်ာ္ရဲ ႔ေအာက္မွာ ေတြ႔လို႔။ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ကိုယ့္ဖိနပ္ကိုလွမ္းဆြဲၿပီး ယူမယ္ျပင္ေတာ့ ဖိနပ္နားမွာ ခပ္လံုးလံုးအရာေလးတစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ပါေရာ။
ဘာလဲဆိုၿပီး အဲဒီအနက္လံုးေလးကို ေကာက္လိုက္ေတာ့ နာမည္ႀကီးတံဆိပ္တစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ဘာလဲဆိုတာ က်ေနာ္သိၿပီး အလံုးဗူးကို တစ္ျခမ္းစီ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အထဲမွာ ပန္းႏုေရာင္ headphone လွလွေလး တစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ပါေရာ။ ေတာ္ေတာ္ရွားၿပီး ေစ်းႀကီးေပးရမယ္ဆိုတာ သိေနတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဒါက အဲဒီခံုေနရာကလူေတြပဲ က်က်န္ခဲ့တာလား၊ တျခားခံုဖက္ကေန လိမ့္လာတာလား မသိေတာ့ အိပ္ထဲေကာက္ထည့္ၿပီး ေအာက္ဆင္းလာမယ္ ျပင္တာေပါ့။ အဲဒီမွာ လူေတာ္ေတာ္ ရွင္းေနၿပီျဖစ္တဲ့ ကားေပၚကို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဒေရာေသာပါးနဲ႔ ျပန္တက္လာတာ ေတြ႔လိုက္တာ။ လားလား .. တျခားသူ မဟုတ္ဘူး .. ကိုယ့္ၾဆာ .. နန္းယြန္းေ၀ရယ္
နန္းယြန္းေ၀မွ တကယ္ကို နန္းယြန္းေ၀ ..
ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေန႔လယ္ကေန ျမန္မာ၀တ္စံုနဲ႔ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အနက္ေရာင္ Dress ေပ်ာ့ေလးကို ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့ေလး ၀တ္ထားတဲ့ မဟူရာနတ္သမီးေလးရယ္။ ေန႔လည္တုန္းက ျမန္မာဆန္ဆန္ ဆံထံုးလွလွေလး ထိုးထားတဲ့ နီညိဳေရာင္ ဆံႏြယ္ေတြဟာ အခုက်ေတာ့ ညာဘက္ရင္အုပ္ျခမ္းေပၚမွာ အလိပ္လိုက္ ေခြေနေလရဲ ႔။ မသိမသာ ခ်ယ္သထားတဲ့ မ်က္ႏွာေလးက ေန႔လည္တုန္းကလိုပဲ ဖူးဖူးေလးနဲ႔ လွေနေလရဲ ႔။
သူေရာ .. က်ေနာ္ေရာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း အ့ံအားသင့္ေနၾကတာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ေတာင္ စကားမေျပာျဖစ္ဘဲ ေငးေနၾကတယ္လို႔ ဆိုလို႔ရမယ္။ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာရွိတဲ့ သံုးေပေလာက္ အကြာအေ၀းရွိမယ့္ ေလထုဟာ ခံစားမႈတစ္ခုနဲ႔ ရုတ္တရက္ျပည့္လာသလိုေတာင္ ထင္ရတယ္။ ခနေနေတာ့ က်ေနာ့္ထက္ အရင္ သူက အသိ၀င္လာသလိုနဲ႔ အၿပံဳးပန္းေလးတစ္ခု ဖန္ဆင္းၿပီး ညာလက္ကေလးေျမွာက္ရင္း က်ေနာ္ကိုင္ထားတဲ့ အနက္ေရာင္လံုးေလးကို လက္ညိဳးထိုးျပတယ္။
"ကိုထြန္းထြန္း .. အဲဒါ ယြန္းဟာေလး .. ယြန္းက ေအာက္ဆင္းသြားၿပီမွ သတိထားမိတာ .. ေပ်ာက္သြားရင္ ဒုကၡဆိုၿပီး ကမန္းကတမ္း ျပန္ရွာဖို႔ တက္လာတာ"
"ေအာ္ .. ဒါ .. မနန္းယြန္းေ၀ ဟာလား"
"ခိ .."
က်ေနာ္က ညနတ္သမီးေလးကို လက္ထဲကိုင္ထားတဲ့ အလံုးေလး ကမ္းေပးလိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ဆီက ဟာကို မယူေသးဘဲ ပါးစပ္ကို လက္ကေလးတစ္ဖက္နဲ႔ ခ်စ္စဖြယ္ေလး ပိတ္ၿပီး ရယ္တယ္။ က်ေနာ္က ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ့အထဲမွာ ဘာရယ္စရာပါလဲလို႔ ေမးတဲ့ဟန္ႏွင့္ သူ႔ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့
"မနန္းယြန္းေ၀ဆိုၿပီး နာမည္ အျပည့္အစံုႀကီး ေခၚလိုက္လို႔ပါ ... ယြန္းကို ဘယ္သူမွ အဲ့လို မေခၚၾကေတာ့လို႔ပါ .. ကိုထြန္းထြန္းထက္ ယြန္းက အမ်ားႀကီးငယ္တာပဲ .. ယြန္းလို႔ပဲ ေခၚပါ"
သူ႔ပစၥည္းျပန္ရလို႔ ရႊင္ျမဴးသြားတာပဲလား၊ အလုပ္ထဲက အသိတစ္ေယာက္ကို ကားေပၚမွာ မထင္ထားဘဲ ေတြ႔လိုက္ရလို႔ ေပ်ာ္ျမဴးသြားတာပဲလားေတာ့ မသိဘူး။ နန္းယြန္းေ၀ ပံုစံက ဆယ္ေက်ာ္သက္ခ်ာတိတ္မေလး အသြင္ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ အျပန္အလွန္ စကားေျပာရင္း သူကပဲ ေရွ႔ကဦးေဆာင္ၿပီး ကားေပၚက ဆင္းသြားတယ္။
ကားရပ္ေပးထားတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္ထဲ ယြန္းနဲ႔အတူ၀င္လာေတာ့ အထဲမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က နားထဲအလိုလိုေရာက္လာတယ္။ တက္သစ္စ အဆိုေတာ္မေလး ေဂးေဂးရဲ ႔ ရင္ခုန္သံဆံုမွတ္ဆိုတဲ့ သီခ်င္း ...
အင္း ... က်ေနာ္ေတာ့ ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး
ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီး သကာလ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆိုင္ေထာင့္တစ္ေနရာက စားပြဲတစ္လံုးမွာ အတူထိုင္မိၾကတယ္။ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲမွာ နန္းယြန္းေ၀နဲ႔ အတူထိုင္ရတာ တစ္မ်ဳိးျဖစ္ေနၿပီ။ သူနဲ႔ကိုယ္နဲ႔က ေတြ႔ဖူးတာမွ ဘယ္ေလာက္မွ မရွိေသးဘူး။ သူ႔အေၾကာင္း က်ေနာ္ ဘာမွ မသိသလို၊ က်ေနာ့္အေၾကာင္းလည္း သူ သိခ်င္မွသိမွာပါ။ ပံုမွန္ဆိုရင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဒီလိုမ်ဳိးတြဲထိုင္ရတာ က်ေနာ္ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေပမယ့္၊ နန္းယြန္းေ၀က ေတာ္ေတာ္လွေနေတာ့ အခက္သားလားဗ်။
ယြန္းရဲ ႔အသားအရည္က ရွမ္းမေလးဆိုေတာ့ ျဖဴေဖြးၿပီး ၀င္းလဲ့ေနတာဗ်ာ။ ေန႔လည္တုန္းက မသိသာလွတဲ့ သူ႔ဆံႏြယ္နီညိဳေရာင္ အေခြေလးေတြက အခုေတာ့ လွပတဲ့ မ်က္ႏွာ၀ိုင္း၀ုိင္းေလးနဲ႔ လိုက္ဖက္ညီၿပီး ရင္အုံမို႔မို႔ေလးေပၚမွာ ခ်စ္စဖြယ္ လဲေလ်ာင္းေနတာ။ နက္ေမွာင္တဲ့ မ်က္ဆံေလးေတြရွိတဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြဟာ အရည္ၾကည္လဲ့လဲ့နဲ႔ သမင္မေလးအလား ထင္ရတယ္။ ႏွာတံလံုးလံုးေလးရဲ ႔ေအာက္က ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကေတာ့ ေလးကိုင္းလိုပဲ ေကြးညႊတ္ၿပီး မႀကီးလြန္း မေသးလြန္းတဲ့အေနအထားဗ်။ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေအာက္က ေရႊရင္ႏွစ္မႊာကလည္း ေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့ ၀တ္စံုရဲ ႔ေအာက္မွာ မို႔မို႔၀န္း၀န္းေလး ရွိေနတာ။ သိပ္ေတာ့အႀကီးႀကီး မဟုတ္သလို၊ သိပ္ေတာ့လည္း ေသးလွတယ္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ဘရာအကူေၾကာင့္သာ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ က်ေနာ့္လက္တစ္ကိုင္စာ အေနေတာ္ေလး …
(ဟိုက္ .. ငါ ဘာေတြ ေတြးေနမိတာပါလိမ့္)
ေခါင္းထဲ ၀င္လာတဲ့ အေတြးကို ျဖတ္ခနဲ ေမာင္းထုတ္လိုက္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္၊ အက်င့္ပါေနတဲ့ ေခါင္းက အလိုလို ခါမိသြားပါေရာ ..။
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုထြန္းထြန္း .. ေနမေကာင္းလို႔လား”
က်ေနာ့္မ်က္ႏွာက အသြင္ကို ၾကည့္ၿပီး ၾကင္နာသလို ေလသံခ်ဳိေလးနဲ႔ ေမးေတာ့ က်ေနာ့္ျဖင့္ ရုတ္တရက္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ ေနာက္ေတာ့မွ ေခါင္းထဲ ျဖတ္ခနဲ ၀င္လာတဲ့ အေတြးအတိုင္း ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
“မဟုတ္ပါဘူး .. က်ေနာ္ ေခါင္းကိုက္သလို ျဖစ္ေနလို႔”
“ေခါင္းကိုက္ေနလို႔ .. ဟုတ္လား .. ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ဟိုဟာေလ .. တစ္ေန႔လံုး ပင္ပန္းထားတာေရာ .. ေနာက္ဆံုးတန္းမွာ ထိုင္ၿပီး လိုက္လာတာေၾကာင့္ေရာပဲ”
“ေအာ္ .. ဟုတ္သားပဲ .. ေနာက္ဆံုးတန္းက မေကာင္းဘူး .. ကားမူးတတ္တဲ့သူဆိုရင္ အဆင္မေျပဘူး .. ေခါင္းၾကည္သြားေအာင္ တစ္ခုခု ေသာက္လိုက္ပါလား”
“ေကာင္းသားပဲ .. ယြန္းေရာ ဘာေသာက္မလဲ .. က်ေနာ္ မွာလိုက္မယ္ .. တစ္ခုခု စားပါဦးလား”
“မစားေတာ့ဘူး .. ယြန္း ဒီအခ်ိန္ အစာမစားတတ္ဘူး ..”
“ဟုတ္သားပဲ .. မဟုတ္ရင္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ တိုးလာမွာေပါ့”
“အင္း ေနာ္ .. အခုေတာင္ ၀ေနၿပီလား မသိဘူး”
“အာ .. မ၀ပါဘူး .. ျပည့္ျပည့္ေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ ကိုယ္လံုးေလးပါ” (ဟိုက္ .. မရည္ရြယ္ဘဲ က်ေနာ့္ ပါးစပ္က လွစ္ခနဲ ေျပာထြက္သြားတယ္)
“တကယ္ ?? .. ေျမွာက္မေျပာလည္း ယြန္းက ကိုထြန္းေသာက္ခ်င္တာ တုိက္မွာပါ” (က်ေနာ့္ နာမည္ ကိုထြန္းထြန္းကေန ထြန္းတစ္လံုးျပဳတ္သြားမွန္း အဲဒီတုန္းက ေသခ်ာသတိမထားမိလိုက္ဘူး)
“အာ .. မဟုတ္တာ .. က်ေနာ္ တိုက္မွာပါ .. လစ္ပတန္ဆိုရင္ အဆင္ေျပလား”
“ေကာင္းသားပဲ … ကားေပၚက အဲယားကြန္းကလဲ အရမ္းေအးတာဆိုေတာ့ အဆင္ေျပသြားတာေပါ့ .. လစ္ပတန္ပဲလုပ္ပါ”
က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ .. မွာထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ေရာက္လာတာကို ေစာင့္ရင္းနဲ႔ပဲ စကားစျမည္ ဆက္ေျပာေနလိုက္တယ္။ ေကာင္းတယ္လို႔ပဲ ေျပာရမလား၊ ဆိုးတယ္လို႔ပဲ ဆိုရမလား မသိဘူး။ က်ေနာ္ေရာ၊ သူေရာ အခုလိုမ်ဳိး အေပ်ာ္ခရီးထြက္လာတာ ဘာျဖစ္လို႔ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ မေမးၾကတာပဲ။ ယြန္းက ဘာျဖစ္လို႔ မေမးဘူးလဲဆုိတာ က်ေနာ္ မသိေပမယ့္ က်ေနာ္က မေမးတာကေတာ့ ျဖစ္ေနႏိုင္တဲ့ ျပသနာကို ရိပ္ဖမ္းသံဖမ္းနဲ႔ ေတြးမိေနလို႔ …။
ေန႔လည္တုန္းက သူဖုန္းေျပာေနတာကို တစ္စြန္းတစ္စ ၾကားထားေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ သူတစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေတြးလိုက္ရင္ က်ေနာ္သေဘာေပါက္ၿပီေလ။ သူနဲ႔ သူ႔ပါတနာၾကားမွာ တစ္ခုခုျဖစ္လို႔ တမင္တကာ တစ္ေယာက္ထဲ ထြက္လာတာ ျဖစ္ရမယ္လို႔။ ဒါမ်ဳိးကိစၥဆိုတာ ေရွးလူႀကီးေတြ ေျပာဆိုဆံုးမထားသလို ၾကားသံုးၾကားထဲက တစ္ခုဆိုေတာ့ ကိုယ္၀င္ပါလို႔ မေကာင္းဘူးေလ (ဒါနဲ႔ အဲဒီ ၾကားသံုးၾကားဆိုတာေရာ သိၾကတဲ့လူမ်ား ရွိေနမလား မသိဘူး :D)။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က မသိိလုိက္ မသိဖာသာပဲ ေနလိုက္ၿပီး ယြန္းေျပာတဲ့ စကားေတြနားေထာင္၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ကလည္း တန္ျပန္လိုက္ေျပာေနလိုက္တာ ခနအနားေပးဖို႔ ရပ္ထားတဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ဘယ္လိုဘယ္ပံုနဲ႔ ကုန္သြားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ဘူးရယ္ ..။ (အံ့ၾသဖို႔ တစ္ခုေကာင္းတာက ပန္းတေနာ္မွာ signal မိေပမယ့္ သူေရာက်ေနာ္ေရာ ဖုန္းဘယ္သူမွ မသံုးျဖစ္ဘူး .. ဒါကေနာက္မွ ျပန္ေတြးျဖစ္တာပါ)
ကားေပၚကို လူေတြ အလွ်ုိအလွ်ုိနဲ႔ ျပန္တက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔လည္း အားလံုးနည္းတူ ျပန္တက္ဖို႔ ပိုက္ဆံရွင္းၿပီး ထိုင္ရာကေန မထခ်င္ထခ်င္နဲ႔ ထလိုက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မဟူရာနတ္သမီးေလးေရ .. မင္းနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ ေခ်ာင္းသာေရာက္ရင္ေတာ့ ခနတျဖဳတ္ ျပန္ဆံုခ်င္လိုက္တာဆိုၿပီး ေတြးေနလိုက္တယ္။ တကယ့္တကယ္တမ္း စိတ္ထဲမွာရွိတဲ့ အေတြးရိုင္းကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုမ်ဳိး ဆူၿဖိဳးလွတဲ့ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ရွိတဲ့ ရွမ္းမေခ်ာေလးကို ဘီကီနီ ၀တ္စံုေလး ၀တ္ၿပီး ျမင္ၾကည့္ေနတာ .. ဟီး :P(ေယာက်္ားေလးဆိုေတာ့ ေယာက်္ားေလးလိုပဲ ေတြးတာ သဘာ၀က်ပါတယ္ေနာ္ .. ကိုယ့္ၾဆာ)
ေတြးမိေနတာ ဘယ္လိုပံုမ်ဳိးဆိုတာ မသိမွာဆိုလို႔ ဒံုပတ္ တင္္ေပးလိုက္တယ္ .. ဘရိုဒြန္ဂြ်န္အတြက္ wink emoticon
Spoiler
ဒီတစ္ခါေတာ့ အဆင္းတုန္းကလို မဟုတ္ဘဲ က်ေနာ္က ေရွ႔က သူက ေနာက္ကေပါ့ ..
ဟိုဘက္ဒီဘက္မွာရွိတဲ့ ခံုတန္းေတြၾကားထဲက လမ္းၾကားေလးအတိုင္း ေလွ်ာက္လာရင္းနဲ႔ သူထိုင္ခံုနံပါတ္ေရာက္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္သလို က်ေနာ္ တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္သြားဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ
ကိုထြန္း .. ဆိုၿပီး ေခၚသံနဲ႔ က်ေနာ့္ရဲ ႔uniqlo ေဘာ္ဒီဖစ္လက္ရွည္အကၤ် ီရဲ ႔လက္ကို လာကိုင္တာ ခံလိုက္ရတယ္။ လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္လႊာေလးပင့္ၿပီး ၾကည့္ေနတဲ့ နန္းယြန္းေ၀ရဲ ႔မ်က္၀န္းလွလွေလးကို ေတြ႔လိုက္တယ္။
“ေခါင္းကိုက္ေနေသးတယ္ ဆိုရင္ .. ေနာက္မသြားနဲ႔ေတာ့ေလ .. ယြန္းမွာ တစ္ခံုပိုေနတာ .. ကိုထြန္း အဲယားကြန္းေအာက္မွာ အိပ္လို႔ရတယ္ဆိုရင္ ဒီမွာပဲေနလိုက္ပါလား .. ကိုထြန္းကသာ ယြန္းကို ျဖည့္ဆည္းထားတာ ယြန္းက ဘာမွ ျပန္မလုပ္ေပးရေသးဘူး”
က်ေနာ္ ဘာလုပ္ရမလဲ … ေမာင္ထြန္းထြန္း .. မင္း စဥ္းစားစမ္း .. ေကာင္မေခ်ာေလးတစ္ေယာက္က သူနဲ႔အတူ ထိုင္စီးဖို႔ ဖိတ္ေခၚေနတာ ….
“ေဆာရီး .. ခနေလးေနာ္ .. က်ေနာ္ အထဲ ၀င္ေပးပါ့မယ္”
က်ေနာ့္ႏႈတ္က ထြက္သြားတဲ့ စကားနဲ႔အတူ ယြန္းရဲ ႔ေနာက္မွာ ရပ္ေနတဲ့ အတြဲေလးတစ္တြဲကို ၿပံဳးျပလိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးျဖစ္တဲ့သူက .. ရတယ္ ဘရို .. လို႔ ေျပာၿပီး နားလည္တဲ့ အၿပံဳးနဲ႔ ျပန္ၿပံဳးျပေနတယ္ (ဒီစကားၾကားေတာ့ ပင္လယ္ထဲက တစ္ေယာက္ကိုေတာင္ သတိရမိေသး ;))။ သူတို႔ဆီက အၾကည့္လႊဲၿပီး နန္းယြန္းေ၀ကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာေလးက တစ္မ်ဳိးေလးရယ္။ မ်က္နက္၀န္းေလးေတြက ၿပံဳးေနသလား ထင္ရတယ္။ က်ေနာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ သူ႔မ်က္၀န္းေတြရဲ ႔ အဓိပၸါယ္ကို ခြဲျခားေနဖို႔ အခ်ိန္မရဘူးရယ္။ ေနာက္မွာ လူေတြေစာင့္ေနတာေတြ႔လို႔ ကိုယ္ကေလးယို႔ေပးထားတဲ့ ယြန္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး အစြန္ဘက္က ခံုမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္။ စကၠန္႔ပိုင္း မျခားဘဲ က်ေနာ့္ေဘးမွာ သဲ့သဲ့ေလးလႈပ္သြားတဲ့ လႈိင္းတစ္ခုနဲ႔အတူ ကိုယ္လံုးအိအိေလး တစ္ခုက ေရာက္လာတယ္။ ရင္းႏွီးေနၿပီျဖစ္တဲ့ သင္းပ်ံ ႔ေနတဲ့ ေမႊးရနံ႔ေလး တစ္ခုနဲ႔အတူေပါ့။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ …
တရိပ္ရိပ္ေျပးေနတဲ့ Express Bus ႀကီးနဲ႔အတူ က်ေနာ္နဲ႔ ယြန္းရဲ ႔ရင္းႏွီးမႈကလည္း တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ေျပးေနတယ္လို႔ ေျပာရမယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အေစာတုန္းကလို က်ေနာ္ ေခါင္းမူးတာ မရွိေတာ့သလို၊ အိပ္ခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ့ဘူးရယ္။ မွိန္တုတ္တုတ္ ထြန္းထားတဲ့ မီးေရာင္ေအာက္မွာ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကို တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း စကားေတြ ေျပာလာၾကတာ တျခားသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကၿပီဆိုတာကို ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ မရိပ္မိၾကေသးဘူး။
ဒါေပမယ့္ ေသာက္ထားတဲ့ လစ္ပတန္အရွိန္က က်လာၿပီျဖစ္တဲ့အျပင္ ကားကလည္း တရိပ္ရိပ္နဲ႔ ေမာင္းလာတာဆိုေတာ့ မ်က္လံုးက နဲနဲေမွးခ်င္သလို ျဖစ္လာတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သားအၾကား စာအုပ္ေတြ၊ သီခ်င္းေတြ၊ ရုပ္ရွင္ေတြအေၾကာင္း ေျပာလာတာကလဲ နဲနဲေတာ့ပစ္က ကုန္သေလာက္ျဖစ္ေနၿပီ။ ဆက္ေျပာရင္ ပါဆင္နယ္ကိစၥေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရံုးက ကိစၥေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျပာရေတာ့မွာ။ သူေတာ့ မသိဘူး .. က်ေနာ္ကေတာ့ မေျပာခ်င္ဘူး။ ဘာမွ မက်န္ေတာ့တဲ့ တစ္ညတာ အခ်ိန္ေလးကို ဒီအတိုင္းပဲ ကုန္ဆံုးသြားေစခ်င္တယ္ေလ။ လွ်ဳိထားတယ္လို႔ရယ္ မဟုတ္ေပမယ့္ ဒီအေၾကာင္းကို ယြန္းစကားမစရင္ ကိုယ္မစဘူးလို႔ပဲ သေဘာထားထားတာ။
“ကိုထြန္း .. ယြန္းခန ေမွးလိုက္ဦးမယ္ .. ယြန္းကို အားမနာနဲ႔ ကိုထြန္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေန .. ေျခေထာက္လည္း ဆန္႔လို႔ရတယ္ .. လူကိုလည္း က်ံဳ ႔ၿပီး ထုိင္မေနနဲ႔ဦး .. ကိုထြန္း ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ကိုယ္ကို က်ံဳ ႔ထားတာ ၾကည့္မေကာင္းဘူး”
“အိုေက .. အုိေက”
က်ေနာ္လည္း ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ တံု႔ျပန္လိုက္ေတာ့ ယြန္းက ခြိ ခနဲ ရယ္ၿပီး သူ႔ရဲ ႔နားၾကပ္ေလးကို ဗူးထဲကေန ျပန္ထုတ္ေနတယ္။ ဖုန္းမွာတပ္ၿပီး နားေထာင္္ဖို႔ သီခ်င္းေရြးေနတာ ျမင္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲ စပ္စုမိလိုက္တယ္။
“ယြန္း .. ဘာသီခ်င္းနားေထာင္မလို႔လဲ”
“Zayn ရဲ ႔ Pillow Talk ဆိုတာ .. နားေထာင္ဖူးလား??”
ဗုေဒၶါ .. သီခ်င္းကို သိတာ မသိတာထက္ .. သီခ်င္းနာမည္ၾကားၿပီး လန္႔သြားတာ။ Pillow Talk ဆိုတာ ဘယ္လိုေနရာမ်ဳိးမွာ ေျပာတာထက္၊ ဘယ္သူေတြ ေျပာၾကတာလဲဆိုတာ သိေနၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔ ယြန္းတစ္ေယာက္ ဒီသီခ်င္းကိုမွ ေရြးၿပီး နားေထာင္ခ်င္ေနလဲဆိုတာကို က်ေနာ္ မခန္႔မွန္းတတ္ေတာ့ဘူး။ အေသးစိတ္လည္း ေတြးမေနႏိုင္ဘူးရယ္။ ဟင့္အင္း .. နားမေထာင္ဖူးဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ .. ကိုထြန္း နားေထာင္ခ်င္ရင္ အတူတူနားေထာင္မယ္ေလဆုိၿပီး နားၾကပ္တစ္ဖက္ေတာင္ ထိုးေပးေနလို႔ .. အာ .. ရတယ္ .. ကိုယ္ခန ငိုက္လိုက္ဦးမယ္ဆုိၿပီး စကားျဖတ္ၿပီး မ်က္စိႏွစ္လံုးကို မွိတ္ထားရတယ္။ သိပ္ေတာ့ မထူးပါဘူး။ မ်က္စိကိုသာ မွိတ္ထားရတာ။ အေတြးျမင္ကြင္းထဲမွာ မဟူရာညနတ္သမီးေလးက ႀကီးစိုးေနတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ၀န္ခံလိုက္ေတာ့မယ္ဗ်ာ …။
ေမွးခနဲျဖစ္ၿပီး ငိုက္သြားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလဲ မသိဘူး။ ရုတ္တရက္ဆိုသလို က်ေနာ့္ပုခံုးတစ္ဖက္အေပၚ တစ္ခုခု ပိလာသလို ခံစားလိုက္ရလို႔ အအိပ္ဆတ္တဲ့ က်ေနာ္ .. ျဖတ္ခနဲ မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ပြင့္သြားေတာ့ ယြန္းရယ္ .. က်ေနာ့္ဘက္ကို မွီၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတာဗ်။ မ်က္ႏွာဖူးဖူး၀င္း၀င္းေလးကို နီးနီးကပ္ကပ္ျမင္လိုက္ရေတာ့ ႏွလံုးခုန္သံက ခ်က္ခ်င္းျမန္တက္လာၿပီး မ်က္လံုးက လံုး၀ကို ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ျဖစ္သြားတယ္။ မိန္းမလွေလးေတြ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာဟာ သိပ္ကိုလွပတာပါလားလို႔ ေတြးၿပီး ကိုယ္ကိုမလႈပ္ဘဲ တစိမ့္စိမ့္ ၾကည့္ေနလိုက္မိတယ္။ (ဒီလိုမ်ဳိး အေနအထားကို ကိုယ့္ၾဆာတို႔ သိၾကမွာပါ .. ေလာကႀကီးမွာ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ .. အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာရွိတဲ့ မ်က္ႏွာေလးဟာ အျပစ္ကင္းစင္ၿပီး ခ်စ္စရာအေကာင္းဆံုး မဟုတ္လား .. ယြန္းက မိန္းမေခ်ာေလးဆိုေတာ့ သိပ္ကို စြဲမက္ဖို႔ ေကာင္းေနတာေလ)
က်ေနာ္ ေသခ်ာ သတိမထားမိလိုက္လို႔ဗ်။ ကိုယ္ငိုက္ခနဲျဖစ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ယြန္းက သူ႔မွာပါတဲ့ ေမႊးပြေစာင္ေလးနဲ႔ က်ေနာ္ေရာ သူေရာကို လႊမ္းထားတာ။ ေစာင္ရဲ ႔အေနအထားက တကယ္တမ္းေတာ့ တစ္ေယာက္စာေလးပါ၊ အဲဒါကို ႏွစ္ေယာက္စာ လႊမ္းထားေတာ့ ကိုယ္ေတြကို သိပ္မလုံခ်င္ဘူး။ ၾကည့္ရတာ ကားအဲယားကြန္းကလဲ ေအးလာ၊ ေစာင္ကလည္း သူ႔ကိုယ္ေလးကို အျပည့္အ၀ မလႊမ္းထားေတာ့ အေပၚ၀တ္ထုတ္မ၀တ္ထားတဲ့သူ .. ေအးလာလို႔ က်ေနာ့္ဘက္ ေရာက္လာတာလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ယြန္း .. က်ေနာ့္ကို မွီထားတာ ျပသနာ မဟုတ္ေပမယ့္ ေစာင္လြတ္ေနတဲ့ တစ္ျခမ္းက ေအးၿပီးခ်မ္းေနမယ္ဆိုတာ စဥ္းစားမိၿပီး ေျဖးေျဖးျခင္း သူ႔ကို ေစာင္တစ္ထည္လံုး ၿခံဳေပးဖို႔ မသိမသာ ျပင္လိုက္တယ္။ လက္ကို အသာေလးေရႊ ႔၊ ကိုယ္ကို မသိမသာေလး ေစာင္းကပ္ၿပီး သူ႔ကိုယ္ဟိုဘက္ျခမ္းကို ေစာင္ၿခံဳေပးဖို႔အလုပ္၊ သူက အင္းခနဲ ညည္းၿပီး မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့လိုက္တာ သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ အနီးကပ္လို ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ႏွႈတ္ခမ္းနဲ႔ သူ႔ႏႈတ္ခမ္း အမွတ္မထင္ ပြတ္တုိက္သြားပါေရာ .. !!!
*****************
က်ေနာ့္ ရင္ထဲမွာ ဒိန္းခနဲ တစ္ခ်က္ျဖစ္သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ မ်က္ႏွာကို ေနာက္ဘက္ ကမန္းကတန္း ျပန္ဆုတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ခုနက ရင္ခုန္တာထက္ ႏွစ္ဆနီးပါးေလာက္ ျပင္းမယ့္ ေနာက္ထပ္ ဒိန္းခနဲ (ရင္ခုန္သံ) တစ္ခ်က္ထပ္ျဖစ္ပါေရာ။ မျဖစ္ခံႏိုင္ရိုးလား။ ေမွးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္လို႔ ထင္တဲ့ ယြန္းရဲ ႔မ်က္နက္၀န္းေလးေတြက ျဖတ္ခနဲ ပြင့္လာတာကိုး။
က်ေနာ္ဗ်ာ .. ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို မရည္ရြယ္ဘဲနဲ႔ နမ္းမိလိုက္ၿပီ။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယံုၾကည္လို႔ သူ႔အနားကို ေခၚထားတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ ႔ႏႈတ္ခမ္းကို။ ဒါဟာ ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစားလုပ္တာပဲ။ က်ေနာ္ မေကာင္းဘူး။ အထင္မလြဲေအာင္ ရွင္းျပမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ ..
“ယြန္း ... ဟို .. ကိုယ္ .. ကိုယ္ေလ .."
ထစ္အထစ္အနဲ႔ စကားလံုးေတြ အေျပးအလႊားလိုက္ရွာေနရတဲ့ က်ေနာ့္ကို ယြန္းက ရီေ၀ေ၀ေလးနဲ႔ စူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး ထင္မွတ္မထားတာ တစ္ခုကို ျပဳလုိက္လုပ္တယ္။ တျခားေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္ေပၚလႊမ္းထားတဲ့ ေစာင္လြတ္ေနတဲ့ လက္ရဲ ႔လက္ညိဳးေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ ပါးစပ္ေရွ႔မွာ ကပ္ေထာင္ၿပီး လွမ္းပိတ္လိုက္တာ။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းကို သာသာေလး ဘယ္ညာတစ္ခ်က္ ခါျပတယ္။ ရွင္းျပစရာ မလိုဘူးဆိုတဲ့သေဘာ ...။
အဲဒီေနာက္ ယြန္းနဲ႔ က်ေနာ္ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ၾကည့္မိေနၾကတယ္ ..
တစ္စကၠန္႔ ..
ႏွစ္စကၠန္႔ ..
သံုးစကၠန္႔ ..
တိုင္ပင္ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၿပိဳင္တူလိုလို တစ္ေယာက္မ်က္၀န္းထဲက အဓိပၸါယ္ကို တစ္ေယာက္က နားလည္သြားတယ္။ ယြန္းရဲ ႔ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးဟာ ေမာ့လိုက္တဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔အတူ ေရွ႔ကို ေရာက္လာသလို၊ ေခါင္းငံု႔ၿပီး ေရွ႔တိုးလိုက္တဲ့ က်ေနာ့္ရဲ ႔ႏႈတ္ခမ္းကလည္း အဲဒီႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေပၚ အမိအရကို က်ေရာက္သြားတယ္။ ေမႊးပ်ံ ႔ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းနီနံ႔ေလး ရွိေနတဲ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြဟာ ႏူးညံ့လြန္းလို႔ နမ္းလို႔ကို မ၀ႏုိင္ဘူးရယ္။ အေပၚႏႈတ္ခမ္းေလးကလည္း အေပၚႏႈတ္ခမ္းေလးမို႔၊ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကလည္း ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးမို႔ ဘယ္ဟာမဆို နမ္းလို႔ေကာင္းေနတယ္။ ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးႏွစ္ခုစလံုးကို ငံုၿပီး စုပ္နမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့( အင္းးးး) ဆိုတဲ့ အသံေလး ထြက္လာၿပီး ယြန္းရဲ ႔မ်က္၀န္းေလးေတြက မွိတ္သြားတာေတြ႔တယ္။
ႏူးညံ့တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေလး ႏွစ္ခုရဲ ႔ၾကားကေန လွ်ပ္စစ္လိႈင္းေတြလိုမ်ဳိး ရင္ခုန္သံလိႈင္းေတြ အျပန္အလွန္ စီဆင္းေနၾကတယ္ဆိုတာကို ေဖာ္ထုတ္ျပသႏိုင္တဲ့ ေဖာ္မ်ဴလာရွိရင္ အဲဒီဟာအတြက္ သက္ေသျပဖို႔ က်ေနာ္နဲ႔ ယြန္းကို volunteer လုပ္ခြင့္ေပးပါေတာ့ ... ။
ေျပာမျပႏိုင္ေအာင္ ဆြတ္ျပန္႔ၾကည္ႏူးဖြယ္ ေကာင္းတဲ့ အရသာဟာ ႏွစ္ေယာက္သားကို ႀကီးစိုးထားေတာ့ တဒဂၤအခိုက္အတန္႔မွာ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ Express ကားႀကီးေပၚမွာ ရွိေနတယ္ဆိုတာ မသိေတာ့ဘူး။ ရင္ခုန္သံလိႈင္းေတြရဲ ႔ေခၚေဆာင္ရာေနာက္ကေန ကမာၻဦးအစမွာ ရွိတဲ့ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲကို ေရာက္သြားၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား အတူ ေျပးလႊားေနတာနဲ႔ေတာင္ တူေနရဲ ႔ ...
ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္တာပါပဲ။ လူေတြကသာ မေျပးလႊားခ်င္ ေျပးလႊားေနမွာ ... အခုအခ်ိန္မွာ ယြန္းက က်ေနာ့္ကို တန္ျပန္စုပ္နမ္းလာယံုမက သူ႔လွ်ာေလးကပါ ပါးစပ္ထဲ တိုး၀င္လာေတာ့၊ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လွ်ာခ်င္း အေျပးအလႊား လုပ္ေနၾကတယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ လက္ခံလိုက္ပါေနာ္ …။
ေျပာရင္ ယံုၾကမလား မသိဘူး။ ယြန္းရဲ ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးက တအားနမ္းလို႔ ေကာင္းတာ။ မိန္းကေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို က်ေနာ္ နမ္းဖူးပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြက နမ္းလို႔ မေကာင္းဘူး။ ဖြာတယ္ဖြာတယ္နဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြရွိတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔ၾကေတာ့လဲ ခံတြင္းနံ႔ မေကာင္းလို႔လားမသိဘူး။ Mint ငံုထားတာ မဟုတ္ရင္ နမ္းလို႔မေကာင္းဘူး။ ယြန္း က်ေတာ့ ဒါမ်ဳိး မဟုတ္ဘူးရယ္။ ေမႊးေတးေတး ႏႈတ္ခမ္းနီနံ ႔ေလးမွာ ေသာက္ထားတဲ့ လစ္ပတန္အရသာ အၾကြင္းအက်န္ေလး ကပ္ေနၿပီး၊ သူ႔ပင္ကိုယ္ ႏူးညံ့အိစိုတဲ့ အရသာက တြဲကပ္ပါေနတာ။ အဲဒါေၾကာင့္လား မသိဘူး က်ေနာ့္မွာ first base ကေန မတတ္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် နမ္းေနရင္းနဲ႔ က်ေနာ္ စိတ္ထလာၿပီး အနမ္းေတြက တအားကို အားပါလာေရာ။ အဲဒီမွာ ျပြတ္ခနဲ ျမည္သံနဲ႔အတူ က်ေနာ့္နဲ႔အတူ အၿပိဳင္နမ္းေနရာက သူ႔ေခါင္းကို ဖယ္ၿပီး ေနာက္ဆုတ္သြားတယ္။ ရီေ၀ေ၀နဲ႔ ျပန္ပြင့္လာတဲ့ မ်က္လံုးေလးနဲ႔ က်ေနာ့္ကို အားနာသလို ၾကည့္ၿပီး ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့
(ကိုထြန္း .. တအား မစုပ္နဲ႔ေနာ္ .. ေယာင္သြားမွာစိုးလို႔).. တဲ့
က်ေနာ္ဆိုတဲ့ေကာင္ကလဲ ဒါမ်ဳိးရမလား။ ႏႈတ္ခမ္း မနမ္းရ .. က်န္တာနမ္းတယ္ကြာ ဆိုၿပီး ပါးမို႔မို႔ေလးတစ္ဖက္ကို နမ္းပစ္လိုက္တာေပါ့ .. (အာကြာ)ဆုိတဲ့ အသံေလး မတိုးမက်ယ္နဲ႔ ၾကားရၿပီး အေပၚက မိုးလာသလိုျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္ လည္တိုင္ကို သူ႔လက္ကေလးႏွစ္ဖက္နဲ႔ သိုင္းဖက္လာပါေရာ။ တစ္လစ္ထုတ္ထားတဲ့ က်ေနာ့္လွ်ာဟာ ႏူးညံ့ေနတဲ့ ရွမ္းမေခ်ာေလးရဲ ႔ပါးျပင္ေပၚမွာ တရြတ္တိုက္ဆြဲ ေျပးသြားရင္း၊ ၾကယ္ပံုစံ နားဆြဲေလး ရွိေနတဲ့ နားရြက္ေဖာင္းေဖာင္းေလးဆီ ေရာက္သြားတဲ့အါ (အဟင္းဟင္းးးး) ဆိုတဲ့ ညည္းသံေလးေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ တိုးဖက္လာျပန္တယ္။
နားသံသီးေလးရွိတဲ့ ေနရာေလးကို ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုနဲ႔ ဖိညွပ္ၿပီး အစိေလးကို စုပ္သလို စုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ယြန္းရဲ ႔ကိုယ္ကေလးက ေကာ့သထက္ေကာ့လာတာ သူ႔ရဲ ႔ႏုိ႔လံုးလံုးေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ရင္အံု ပြတ္တိုက္မိေနၿပီ။ က်ေနာ္လည္း အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ရမၼက္လိႈ္င္းေလးေတြ တအားကို ထန္ေနၿပီ။ ကားေပၚမွာေတြ ဘာေတြ ေတြးမေနေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ခ်င္းပူးကပ္ေနတဲ့ ယြန္းရဲ ႔ေက်ာေနာက္ကိုလက္တစ္ဖက္ထိုးထည့္ ဖက္ထားရင္း၊ က်န္တဲ့လက္တစ္ဖက္က မို႔၀န္းတဲ့ ႏို႔ေလးတစ္ဖက္ကို လက္ရဲဇက္ရဲပဲ ကိုင္ပစ္လိုက္တယ္။
(အင့္) ခနဲ ညည္းသံနဲ႔အတူ ယြန္းရဲ ႔ကိုယ္ကေလး ဆတ္ခနဲတုန္သြားတယ္။ က်ေနာ္ပုခံုးေပၚမွာ သူ႔မ်က္ႏွာေလးက ေရာက္ေနေလေတာ့ ယြန္းရဲ ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ က်ေနာ့္နားတစ္ဖက္က ကပ္ေနသလို ျဖစ္ေနတာေလ။ ဒီေတာ့ သူမ တိုးတိုးေလး ညည္းေပမယ့္ က်ေနာ့္နားထဲမွာ အက်ယ္ႀကီး ၾကားေနရသလို၊ အဲ့လို ၾကားေနရတာကလဲ က်ေနာ့္စိတ္ေတြကို ပိုပိုၿပီး တက္ၾကြေစေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးေနတာေပါ့။
လက္ထဲမွာ မိမိရရ ကိုင္ထားတဲ့ ႏို႔ေလးတစ္ဖက္ကို ညင္ညင္သာသာေလးပဲ ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ .. က်ေနာ္ထင္ထားတာ မွန္တယ္။ အခုအခံေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး။ ဘရာအသားက ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးဆိုေတာ့ တင္းရင္းမြတ္ထြတ္ေနတဲ့ ႏို႔လံုးေလးကို တိုက္ရိုက္ကိုင္မိတာနဲ႔ေတာင္ တူေနတယ္။ ေျဖးေျဖးျခင္း လက္ကို ဟိုေရႊ ႔ဒီေရႊ ႔ .. ဟိုစမ္းဒီစမ္းလုပ္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းရွိမယ့္ေနရာေလးကို မွန္းရွာလိုက္ေတာ့၊ မာေတာင့္ေတာင့္ အရာေလးတစ္ခုကို စမ္းမိပါေရာ။ ဟုတ္ၿပီကြာဆိုၿပီး လက္ညိဳးလက္မႏွစ္ခုၾကား ရေအာင္ ညွပ္ကိုင္ၿပီး ဖြဖြေလး လွိမ့္ေပးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ
(အား … ဟင္းးးး … ကို .. ကိုထြန္း)
ဆိုၿပီး တုန္ရင္ေနတဲ့ အသံေလးနဲ႔ သူ႔ႏို႔ကို ကိုင္ထားတဲ့ က်ေနာ့္လက္ကို အေပၚကေန လာအုပ္ကိုင္ပါေရာ။ ႏို႔ကို ကိုင္မိထားတဲ့ လက္ကိုေတာ့ မဖယ္ေပးႏိုင္ဘူး။ ယြန္းဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲဆိုတာ သိခ်င္လို႔ ဆက္ေတာ့ မနယ္ဘဲ၊ မ်က္ႏွာခ်င္းလည္း ျပန္ခြာၿပီး သူ႔မ်က္၀န္းေတြကို ငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ လိင္စိတ္တက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မိန္းကေလးေတြ ၾကည့္တတ္တဲ့ အၾကည့္မ်ဳိး မ်က္၀န္းေလး ေမွးေတးေတးနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ျပန္ၾကည့္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ႏို႔ေလးကို ကိုင္ထားတဲ့ က်ေနာ့္လက္ကို သာသာေလး အုပ္ကိုင္ၿပီး ဖယ္ပစ္လိုက္တယ္ …
သြားၿပီ .. ၾဆာ !! .. က်ေနာ္ေတာ့ ဂြမ္းၿပီ .. နမ္းတာက ျပသနာမရွိေပမယ့္ .. first base ကေန ကူးေျပာင္းဖို႔ ယြန္းက လက္မခံဘူးေပါ့ .. လူကို ေတာ္ေတာ္ေဆြးသြားတယ္
ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ခံစားမႈက ခဏေလးပါပဲ .. ေဆြးသြားတဲ့ ခံစားမႈကို၊ ေပ်ာ္ရႊင္လိႈက္ေမာတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြက ၁၀ေပလာက္ ျမင့္မယ့္ လိႈင္းလံုးႀကီးေတြလိုပဲ အျပတ္အသတ္ကို တိုက္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။
က်ေနာ့္လက္ကို အုပ္ကိုင္ၿပီး ဖယ္ပစ္တာ မဟုတ္ဘူး။ လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္းက သူမရဲ ႔ေပါင္တံႏွစ္ဖက္ၾကားထဲကို ပို႔ပစ္လိုက္တာဗ် …
ၿပီးၿပီးေရာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဂါ၀န္ေအာက္ကို လက္ထိုးထည့္ၿပီး အုပ္ကိုင္ခိုင္းတာ။ ေဖာင္းမို႔ေနတဲ့ အဖုတ္ဟာ အသားကပ္ေဘာင္းဘီေလး တစ္ထပ္ခံေနသည့္တုိင္ လက္ထဲမွာ ပူေႏြးေနတာ ဖိုကထုတ္တဲ့ မုန္႔ေပါင္းလို တရွိန္းရွိန္းနဲ႔ အေငြ႔ေတြထြက္ေနသလား ထင္ရတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဘာရေတာ့မလဲဗ်ာ။ လက္၀ါးကို ပက္လက္လွန္ထားရင္း မိမိရရ အုပ္ကိုင္ၿပီး တစ္ခ်က္ညွစ္ပစ္လိုက္ေတာ့ အင္းခနဲ ျမည္သံနဲ႔ သူ႔လက္က က်ေနာ့္လက္ေပၚက ကြာသြားတယ္။ လူက ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ အေနအထားနဲ႔ ထိုင္ခံုေနာက္ေက်ာကို မီွထားၿပီး ေပါင္တန္ျပည့္ျပည့္ေလးႏွစ္ဖက္ကိုေတာ့ က်ေနာ့္လက္ လႈပ္ရွားလြယ္ေအာင္ ထပ္ကားေပးေလရဲ ႔ …။
“ယြန္း .. ေဘာင္းဘီေလး အသာခြ်တ္လိုက္မယ္ေနာ္ ..”
တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ အဖုတ္ေႏြးေႏြးေလးကို ပြတ္ေပးၿပီးေနာက္ အားမရႏိုင္တဲ့ က်ေနာ္က တိုးတိုးေလး သူ႔နားနားကပ္ေျပာလိုက္ေတာ့၊ မ်က္လံုးေလး ပိတ္ထားလ်က္နဲ႔ အင္းးး ဆိုၿပီး ျပန္ေျဖတယ္။ တင္သားလံုးလံုးေလးေတြကိုလည္း ထိုင္ခံုနဲ႔ လြတ္ေအာင္ ၾကြေပးတာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ဂါ၀န္ေအာက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္လံုး ထိုးထည့္၊ အသားကပ္ေဘာင္းဘီကို ေပါင္တန္အလယ္ေလာက္ေရာက္ေအာင္ လိပ္ခ်၊ အဆင္ေျပတာနဲ႔ လက္ကိုအထဲ ျပန္ထည့္၊ ေျပက်ေတာ့မလို ျဖစ္ေနတဲ့ ေစာင္ကို အေပၚကေန ျပန္လႊား .. လုပ္စရာရွိသမွ်ကို ဆက္တိုက္ကို လုပ္ပစ္လိုက္ေတာ့တယ္ .. ဒါမ်ဳိးဆိုတာ ဘာၿပီးရင္ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သိေနတဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာ ပင္တီပါးပါးေလးသာ က်န္ခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ ယြန္းရဲ ႔အဖုတ္ေလးေပၚ လက္ျပန္ေရာက္သြားေတာ့တာပဲ။ ပင္တီကေတာ့ တမင္တကာ မခြ်တ္ေတာ့တာ။ လက္နဲ႔ စမ္းမိသေလာက္ ဇာပင္တီပါးပါးေလးပဲ ျဖစ္မယ္ဆိုတာသိေနလို႔။ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ သိၾကမွာပါ။ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေနရာေလးမွာပဲ ဖဲသားလို ေျပာင္ေခ်ာေလးပါၿပီး က်န္တဲ့ေနရာေတြအားလံုးက ဇာပန္းအေျပာက္ေျပာက္ေတြနဲ႔ ပင္တီေသးေသးေလးေတြကို၊ ဒါမ်ဳိးက တကူးတက ခြ်တ္ေနဖို႔ မလိုဘူးရယ္။ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ အေနအထားက ကားႀကီးေပၚမွာ .. တစ္ခုခုဆို အဆင္ေျပေအာင္ ဒီအတိုင္းထားတာ ေကာင္းတယ္ မဟုတ္ဘူးလား ..။
အဲ .. ဒီအတိုင္းမထားတာကေတာ့ အဖုတ္အိအိေလးကို ျပန္ကိုင္မိသြားတဲ့ က်ေနာ့္လက္က လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကိုပဲ။ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္း တေလွ်ာက္ အစုန္အဆန္ ပြတ္ေပးတယ္၊ ဒါက ပထမအဆင့္ .. ေနာက္ေတာ့ ပင္တီေလးကို မသိမသာ ေဘးကိုတြန္းေရႊ ႔ၿပီး လုံး၀ႀကီး အကာအကြယ္မဲ့သြားတဲ့ အဖုတ္၀ေလးကို သြားရန္ရွာတယ္။ တစ္ခုေကာင္းတာက ယြန္းက က်ေနာ္နဲ႔ နမ္းေနရင္းနဲ႔ကို စိတ္ထေနေတာ့ သူ႔အဖုတ္ေလးက အရည္ေတြစိုေနၿပီ။ က်ေနာ့္လက္ခလယ္ေလး ထုိးထည့္ၿပီး ကေလာ္ကေလာ္ေပးေတာ့ လက္ခလယ္တေလွ်ာက္ စီးက်လာတဲ့ အရည္ေတြဆိုတာ အမ်ားႀကီးပဲ ..
အၾကာႀကီး မလုပ္လိုက္ရပါဘူး .. အသက္ရွဴသံေတြ တအားျမန္လာ၊ ယြန္းကိုယ္ေလးက တုန္တုန္ရီရီျဖစ္လာၿပီး တစ္ခ်က္မွာ က်ေနာ့္လက္ကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ ႔ဖိအုပ္ထားရင္း တကိုယ္လံုးေကာ့တက္သြားတယ္။ ကားထားတ့ဲ ေပါင္တန္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ဆတ္ခနဲ ျပန္ပူးကပ္သြားၿပီး တင္းတင္းညွပ္ထားတာ က်ေနာ့္လက္ေတာင္ လံုးလံုးလႈပ္လို႔ မရေတာ့ဘူး …
“ဟူးးးးး … လူကို ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္း မသိဘူး .. ကိုထြန္းရယ္”
တေအာင့္ေလာက္ၾကာလို႔ က်ေနာ့္လက္ကို ျပန္ထုတ္လို႔ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ .. က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲ ယြန္း တိုး၀င္လာၿပီး မ်က္ႏွာေလးေမာ့ရင္း ေျပာတာ။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ေအာက္ပိုင္းကို လႊမ္းထားတဲ့ ေစာင္ေအာက္ကေန သူ႔လက္ကေလးက က်ေနာ့္ရဲ ႔ေပါင္ရင္းဂြကို ေရာက္လာပါေရာ။ ေျပာျပစရာ မလိုေလာက္ေအာင္ တင္းမာေနလို႔ ၀တ္ထားတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီသားကို ကုန္းေထာက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ေကာင္ကို စမ္းမိသြာတာနဲ႔ .. အျပင္ထုတ္လိုက္ေလဆိုၿပီး တိုးတိုးေလးေျပာေတာ့ … ဒီကေကာင္ အီေဖကိုယ္က .. လာထား ၾကာသလားေပါ့ဆိုၿပီး .. ဇစ္ကို ဆြဲဖစ္မယ္အျပဳ !!!
တင္းေတာင္ .. တင္းေတာင္ဆိုတဲ့ အခ်က္ေပး တီးလံုးနဲ႔အတူ ကားတစ္စီးလံုးမွာရွိတဲ့ မီးေတြပြင့္လာပါေရာ …
ေသာက္ပလုတ္တုတ္ .. အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားမွန္း မသိတာ .. ေခ်ာင္းသာသြားရင္ မလြဲမေသျဖတ္ရတဲ့ ဥတုိေခ်ာင္းကို ေရာက္လာတာ။ က်ေနာ္တို႔ ခရီးသြားတဲ့ ဒီအခ်ိန္ႀကီးမွာ အေျခအေန အေၾကာင္းမလွေတာ့ တစ္လမ္းသြားတံတားကို၊ ႏွစ္လမ္းသြားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ ကိစၥက မၿပီးေသးဘူး။ ေခ်ာင္းဟိုဘက္ကို ေမာ္ေတာ္ဘုတ္နဲ႔ ကူးဖို႔ ကိုကံေကာင္းက ထေၾကျငာတာ ..
လခြီးနဲ႔မွပဲ .. က်ေနာ့္မွာ ဘယ္သူ႔ကို ဆဲလို႔ဆဲရမွန္း မသိဘူး .. ယြန္းကေတာ့ စူပုတ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္က်ဲက်ဲ မ်က္ႏွာေပးေလး လုပ္ေနေသးတယ္ .. ေသာက္ေကာင္မေလး .. ရယ္ထားဦးေပါ့ .. ေတြ႔မယ္ .. ခြီး
ကဲ .. က်န္တဲ့အခန္းေတြေတာ့ နဲနဲ ေက်ာ္ခ်လိုက္ေတာ့မယ္ .. ဖီလင္လာလို႔ ေရးေနရင္း ေရးေနရင္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ရွည္သြားၿပီ။ အတုိခ်ဳံးၿပီး ေျပာရရင္ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေမာ္ေတာ္ေပၚေရာက္သြားတယ္။
ေမာ္ေတာ္ေပၚကိုတက္ေတာ့၊ က်ေနာ္က အရင္တက္ၿပီးမွ သူ႔လက္ကေလးကို ဆြဲေခၚတင္လိုက္တာ။ ေနာက္ၿပီး ထိုင္ဖို႔ေနရာျပင္ေတာ့ ေမာ္ေတာ္ၾကမ္းျပင္က ညစ္ပတ္ေနလို႔ က်ေနာ္က ပါလာတဲ့ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ခင္းေပးမယ္ဆိုေတာ့ ရတယ္ဆိုၿပီး က်ေနာ့္ တင္ပေလြထိုင္ထားတဲ့ ေပါင္ေပၚပဲ သူက တက္ထိုင္တာ။ ေမာ္ေတာ္အထြက္မွာ နဲနဲေလး လႈပ္သြားေတာ့ သူက က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲမွီထားလို႔၊ က်ေနာ္က ေနာက္ကေန သူ႔ကိုယ္ေလးကို ဖက္ထားတာ ..။
အဲဒါေတြကိုေတာ့ ေျပာလည္းေျပာခ်င္တယ္ .. ေျပာလည္း ေျပာလိုက္ၿပီေပါ့ဗ်ာ .. ဟီး wink emoticon wink emoticon
ဆက္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ညေလတဟူးဟူးတိုက္ေနတဲ့ ဥတိုေခ်ာင္းရဲ ႔ညင္သာတဲ့ ေရစီးထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ လိုက္ပါလာတဲ့ ေမာ္ေတာ္ေလး တၿငိမ္ၿငိမ့္နဲ႔ ခုတ္ေမာင္းေနစဥ္ .. ဘယ္သူ႔ဖုန္းကဖြင့္ထားမွန္း မသိတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ရဲ ႔အသံက က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္စီ ေရာက္လာလို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ေတာင္ ၿပိဳင္တူ ၾကည့္မိၾကေသးတယ္ ..
သီခ်င္းေလးထဲက စာသားေလးေတြက ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္သလို ျဖစ္ေနတာကိုးဗ်
အာဒမ္ဟာ နင္မဟုတ္သလို .. ဧ၀ဟာ ငါမဟုတ္ပါ .. သို႔ေသာ္ မင္းနဲ႔ငါ .. အခ်စ္တို႔ကုိ ေတြ႔ၿပီ .. ဧဒင္က ပန္းသီးကို တို႔ႏွစ္ေယာက္ ခူးယူမစားပါ .. သို႔ေသာ္ မင္းနဲ႔ငါ .. အခ်စ္တို႔ကို ေတြ႔ၿပီး ေရး …
There are three apples that changed the world ဆိုၿပီး ေျပာေနၾကတဲ့ quote အတိုင္းသားဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ့္ဘ၀ကို လတ္တေလာအေျခအေနမွာ ေျပာင္းလဲသြားေစတာက သူတို႔ဆိုထားသလို Steve Jobs ရဲ ႔ apple မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ..
အာဒမ္နဲ႔ ဧ၀တို႔ ႏွစ္ေယာက္ မစားသင့္ဘူးဆိုၿပီး တားျမစ္ထားတဲ့ ပန္းသီးကို ခိုးစားခဲ့ၾကသလို၊ က်ေနာ္နဲ႔ ယြန္းလည္း ျဖတ္မေက်ာ္သင့္ဘူး ဆိုတဲ့ စည္းတစ္ခုကို ေက်ာ္ခဲ့ၿပီေလ။ ဒါမ်ဳိးဆိုတာ ျဖစ္မသြားခင္ကသာ ထိန္းသိမ္းရတာ၊ လြန္ၿပီးသြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း U Turn လိုက္ရွာၿပီး ျပန္ေကြ႔လို႔ရတာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ အေတြ႔အႀကံဳရွိတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သေဘာေပါက္က်မွာပါ။
ကမာၻေျမရဲ ႔ဆြဲအားကို နယူတန္က ပန္းသီေၾကြတာကို ၾကည့္ရင္း စဥ္းစားသြားမိတာဆိုေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့ အခ်စ္ရဲ ႔ဆြဲအားကို ယြန္းကိုယ္ေလးက က်ေနာ့္အေပၚမွာ ပိၿပီးထိုင္ေနတာကို ခံစားရင္းနဲ႔ လက္ေတြ႔သိသြားတာဗ် ..
အဲ .. အဲဒီအေျခအေနမွာလည္း တတိယေျမာက္ ေနာက္ဆံုးပန္းသီးေလးကို သာယာသြားမိတာေလ။ တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ apple-shaped လို႔ ေျပာရမယ့္ ယြန္းရဲ ႔တင္အိုးလွလွေလးက က်ေနာ့္ရဲ ႔ေပါင္ခြၾကားကို မိမိရရ ဖိထားတာ မဟုတ္လား။ ဒီၾကားထဲ .. အဲဒီဟာမေလးက က်ေနာ့္ရင္ခြင္ထဲ မွီထိုင္ထားရင္း ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး လိုက္လာတာ မဟုတ္ဘူး။ လက္တစ္ဖက္ကို ေနာက္ျပန္ေထာက္ထားသလိုနဲ႔ သူ႔တင္ပါးကို ထိေနတဲ့ က်ေနာ့္ေကာင္ကို ေဘာင္းဘီေပၚကေန မသိမသာနဲ႔ ပြတ္ေပးေနေသးတာ။ ေတာ္ေသးတယ္။ က်ေနာ္ ၀တ္ထားတာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီျဖစ္တဲ့အျပင္၊ အထဲက အတြင္းခံကလည္း ေဘာက္ဆာျဖစ္ေနလို႔ .. မဟုတ္ရင္ ညီေလးထိပ္က ထြက္တဲ့အရည္နဲ႔ ဂြၾကားမွာ အကြက္လိုက္ ျဖစ္ေနမွာ ...။
ဥတိုေခ်ာင္းရဲ ႔ဟိုဘက္ေရာက္တဲ့အခါ တဆင့္ေျပာင္းစီးရမယ့္ကားက အဆင္သင့္ရွိေနေတာ့ သိပ္မေစာင့္လိုက္ရဘူး။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေခ်ာင္းသာေရာက္ဖို႔က ဘယ္ေလာက္မွ မက်န္ေတာ့တာေရာ၊ လူေတြအားလံုးကလည္း ႏိုးေနတာေၾကာင့္ေရာ၊ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တူယွဥ္တြဲၿပီး ထိုင္လို႔ရေပမယ့္ ဘာမွ ဟုတ္တိပတ္တိ မလုပ္ျဖစ္လိုက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လံုး၀ႀကီး မတို႔မထိတာေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး။ အတို႔အျမဳပ္ေလးေတြေတာ့ ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။ ယြန္းက သူ႔ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလး တစ္ဖက္ကို သြားေလးနဲ႔ ဖိကိုက္ရင္း၊ ဖီးလ္လာသလို မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ သူ႔ႏို႔ေလးတစ္ဖက္ကို အျခားသူေတြမျမင္ေအာင္ မသိမသာ ညွစ္ျပတာ။ ေဘာင္းဘီကို ခြ်တ္တာမဟုတ္ေပမယ့္ ဇစ္ကိုဆြဲဖြင့္ထားရင္း အထဲကို လက္ထုိးထည့္ၿပီး က်ေနာ့္ေကာင္ကို စမ္းၾကည့္တာ။ ဒါမ်ဳိးေတာ့ လုပ္ျဖစ္တာေပါ့ ..
"ကဲ .. အားလံုးပဲ .. က်ေနာ္တို႔ကား သြားမယ့္ လမ္းေၾကာင္းမွာရွိတဲ့ ဟိုတယ္ေတြကို ေၾကျငာပါ့မယ္ .. ကိုယ္ဆင္းရမယ့္ ဟိုတယ္ပါရင္ ေျပာပါ"
မိုက္ကရိုဖုန္းက ထြက္လာတဲ့ ကိုကံေကာင္းရဲ ႔အသံဟာ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ ခြဲခြာျခင္းကို သယ္ေဆာင္လာသလားေတာင္ ထင္ရတယ္။ တစ္လမ္းလံုး၊ တစ္ညလံုးမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မေမးျဖစ္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုကို ႏွစ္ေယာက္သား ေလးလံတဲ့ ေလသံနဲ႔အတူ ၿပိဳင္တူ ေမးမိၾကတယ္
"ဘယ္ဆင္းမွာလဲ .. ယြန္း"
"ဘယ္ဆင္းမွာလဲ .. ကိုထြန္း"
"xxx Hotel"
"အယ္ .. တကယ္ !! .. ယြန္းလဲ အတူတူပဲ"
ေရစက္ဆိုတာ အလကားေျပာၾကတဲ့ စကားမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သူေရာကိုယ္ပါ လက္ခံသြားသလို၊ ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာဟာလည္း အတူတူ ၀င္းလက္သြားတယ္။
ဟိုတယ္ေရွ႔မွာ ကားရပ္လိုက္ေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဆိုသလို၊ ကားေပၚက ဆင္းလာတာ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲပဲ ရွိတယ္။ ဟုတ္လွခ်ည္လားလို႔ က်ေနာ့္စိတ္ထဲက ေတြးၿပီး ယြန္းနဲ႔အတူ ခပ္တည္တည္ပဲ ေလွ်ာက္လွမ္း၀င္လာေတာ့ Reception ကို ေရာက္တဲ့အခါမွာ ဧည့္သည္ေတြ တစ္ေယာက္စ၊ ႏွစ္ေယာက္စပဲ ရွိတယ္။ ယြန္းရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္က အိတ္တစ္လံုးစီပဲပါလို႔ က်ေနာ္က ေက်ာ့ပိုးအိတ္ကိုလြယ္၊ သူက သူ႔အိတ္ကိုလြယ္လ်က္သားပဲ ေကာင္တာနား တိုးကပ္သြားေတာ့ ညတာ၀န္က်တဲ့သူ ျဖစ္ပံုရတဲ့ ေကာင္မေလးက ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလးပဲ စတင္ႏႈတ္ဆက္တယ္။
"မဂၤလာပါရွင္ .. ဘြတ္ကင္မ်ား တင္ထားလား မသိဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့ .. နန္းယြန္းေ၀ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ .. ဒါဆို ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ခ်က္ကင္၀င္မွာေပါ့ေနာ္ .. အခန္းမွာ လူရွိေနေသးေတာ့ ..."
"မဟုတ္ဘူးဗ် .. တစ္ေယာက္စီ!!"
စာရင္းစာရြက္မွာ မွတ္ထားတာကို ၾကည့္ၿပီး သြက္သြက္လက္လက္ ျပန္ေျဖလိုက္တဲ့ ေကာင္မေလး စကားမဆံုးခင္မွာ က်ေနာ္ ၾကားျဖတ္ၿပီး ၀င္ေျပာလိုက္ရတယ္။ အေျခအေနက မေျပာမျဖစ္တဲ့ အေနအထား ေရာက္သြားၿပီေလ။ က်ေနာ္နဲ႔ ယြန္းတြဲလာတာကိုၾကည့္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ခ်က္ကင္ ၀င္မယ္လို႔ တြက္ထားလိုက္ပံုရတယ္။
"က်ေနာ္နဲ႔ သူနဲ႔က လမ္းေရာက္မွ ခင္သြားၾကတာပါ .. က်ေနာ္က တစ္ရက္ေနာက္က်ၿပီး ခ်က္ကင္၀င္တာပါ .. အခန္းနံပါတ္ ၃၀၁ sea view ကပါ .."
"အာ .. ေဆာရီးရွင့္ .. ေတာင္းပန္ပါတယ္ .. က်မ ျပန္ၾကည့္ေပးပါ့မယ္"
အားတံု႔အားနာဟန္ေလးဟာ ညာဘက္ပါးျပင္မွာ မဲွ႔နက္ေလးတစ္လံုးရွိတဲ့ ဧည့္ႀကိဳေကာင္မေလးရဲ ႔မ်က္ႏွာမွာ အထင္းသားေပၚလြင္သြားတယ္။ ဇက္ကေလးနိမ့္ၿပီး ေခါင္းေလးညႊတ္ျပလိုက္တဲ့ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ၿပီး ဒါဟာ သူ႔အမွားမဟုတ္ဘူး .. သူ႔ေနရာမွာ က်ေနာ္ဆုိလဲ ဒီလိုမ်ဳိးေတြးမွာဆိုတာ သေဘာေပါက္ေနေတာ့
"ရတယ္ .. ညီမ .. ျပသနာမရွိဘူး .. ယြန္းနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔က ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ ...ဟုတ္တယ္ေနာ္ ယြန္း .. အဟင္း ဟင္း"
ခပ္ေပါ့ေပါ့ ရယ္သံေလးနဲ႔ အေျခအေနကို ထိန္းသိမ္းလိုက္ၿပီး၊ ေဘးနားကပ္ရပ္ေနတဲ့ ယြန္းကိုပါ ပုခံုးတစ္ဖက္နဲ႔ တိုက္ျပလိုက္ေတာ့ .. ဟင္းေနာ္ .. ဆိုတဲ့ မ်က္ေစာင္းလွလွေလးက က်ေနာ့္ဆီ ဒိုင္းခနဲ ေရာက္လာတာေပါ့။ ဒီလိုမ်ဳိး အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႀကံဳေတြ႔ျမင္ဖူးထားပုံရတဲ့ ညိဳေခ်ာေလး ေခ်ာတဲ့ ဧည့္ႀကိဳေကာင္မေလးကလည္း အခုက်မွက်ေနာ့္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာေလး ၿပံဳးသြားတယ္။
အလဲ့ .. ၿပံဳးလိုက္ေတာ့ .. ဒီေကာင္မေလးက ညာဘက္ပါးျပင္မွာ ပါးခ်ဳိင့္ေလးနဲ႔ကိုး .. ခ်စ္စရာေလးဗ် ..။ အက်င့္ပါေနတဲ့ က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြက ႀကံရည္ေရာင္ ၀န္ထမ္း၀တ္စံုေလးရဲ ႔ ညာဘက္ျခမ္းက ခပ္မို႔မို႔ေတာင္ပူစာေလးအထက္မွာ ရွိတဲ့ ရင္ထုိးေလးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၀ါဆိုဦးတဲ့။ ဆိုးေတာ့ မဆိုးဖူးဘူး။ မိုးတစ္လံုးပဲ လိုေနေတာ။ အေနအထားကေတာ့ အင္တာနက္မွာ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ ဟိုတစ္ေယာက္နဲ႔ သူမသာ ကိုယ္မသာပဲ။ အရပ္ကေလးကလည္း ယြန္းလိုပဲ မနိမ့္မျမင့္ အေနေတာ္ေလး။ အလံုးအထည္သာ သူက နဲနဲ ပိန္ပိန္ပါးပါး ျဖစ္ေနတာ ...
(ဟိုက္ .. ငါ ၾကည့္ေနတာ သိသြားပါလား !!)
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ေမ်ာၿပီးေတာ့ နာမည္ေလးေပၚေနတဲ့ ရင္ထိုးေနရာေလးကို တစိုက္မက္မက္ ၾကည့္ေနမိတဲ့ က်ေနာ္၊ ၀ါဆိုဦးက ယြန္းထံကေန မွတ္ပံုတင္ယူၿပီး က်ေနာ့္ဘက္လွည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ လူမိသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ရွက္လိုက္တာဗ်ာ .. ေဘးနားမွာ ကိုယ့္နဲ႔ဘာညာသရကာ ျဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္မေခ်ာေလး တစ္ေယာက္ကို ထားၿပီး၊ ေနာက္ထပ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ ႔ရင္အံုကို ေငးၾကည့္ေနမိတာ။ ဒီဘဲကေတာ့ ႏွာဘူးေကာင္လို႔ပဲ ထင္သြားၿပီ ထင္ပါရဲ ႔ဆိုၿပီး ေတာင္းပန္သလို ၀ါဆိုဦးရဲ ႔မ်က္ႏွာေလးကို ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အမူအရာနဲ႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ .. ဟိုက္ ရွားဘား ... သူက က်ေနာ့္ကို မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ခပ္လွန္လွန္ထားၿပီး ျပန္ၾကည့္ေနတာ။ ဒီအၾကည့္ရဲ ႔အဓိပၸါယ္ကို က်ေနာ္ သိတယ္ .. မဟုတ္ေသးဘူး .. က်ေနာ္ ဒီေလာက္ ကံေကာင္းတတ္တဲ့ ေကာင္ မဟုတ္ဘူး ... စိတ္ထင္လို႔ ျဖစ္မွာပါလို႔ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး က်ေနာ့္ရဲ ႔မွတ္ပံုတင္ကိုပါ တခါထဲ ထုတ္ေပးလိုက္ေတာ့တယ္။
"ဟုတ္ကဲ့ ရပါၿပီ .. မနန္းယြန္းေ၀ အခန္းက ၂၀၂ပါ .. ဒီမွာပဲ ထိုင္ေစာင့္ခ်င္ရင္ရတယ္ ... ဒါမွမဟုတ္ ဖုန္းနံပါတ္ေပးထားမယ္ဆိုလဲ ျဖစ္ပါတယ္ .. အခန္းရရျခင္း က်မတို႔ အေၾကာင္းၾကားေပးပါ့မယ္ .. အကယ္၍ အိတ္ထဲမွာ အေရးႀကီးပစၥည္းမပါလို႔ အပ္ထားခ်င္တယ္ဆိုရင္ ျဖစ္ပါတယ္ .. ဒီဟာကေတာ့ ဟိုတယ္ရဲ ႔wi-fi password ပါ"
"ဟုတ္ .. ေက်းဇူး"
အဲဒီေနာက္ေတာ့ ယြန္းနဲ႔ ၀ါဆိုဦး ေဟာ္တယ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ တျခားကိစၥေတြ အေမးအေျဖလုပ္ေနၾကတယ္။ မနက္စာကို ဘယ္အခ်ိန္ထိ ေကြ်းတယ္တို႔၊ ေရကူးကန္ကို ဘယ္အခ်ိန္သံုးလို႔ရတယ္တို႔ ဘာတုိ႔ေပါ့ ..။ မိန္းမလွေလး ႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာေနတာ တကယ္တမ္းေတာ့ ၾကည့္လို႔ေကာင္းေပမယ့္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ အခုအခ်ိန္ကစၿပီး ယြန္းနဲ႔ တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီ ျဖစ္သြားၾကၿပီဆိုတဲ့ အေတြးက ၀င္ေနေတာ့ သူတို႔နားမွာ ဆက္မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ေကာင္တာေပၚ တင္ေပးခဲ့ၿပီး ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္လို႔ဆိုၿပီး ရီဆက္ရွင္ထဲကေန ျပန္ထြက္ၿပီး၊ လမ္းမဘက္ကို မ်က္ႏွာစာျပဳထားတဲ့ ေပၚတီကိုေအာက္မွာ ကြန္ကရစ္တိုင္လံုးႀကီးတစ္ခုကို ေက်ာမွီ၊ ေျခေထာက္တစ္ဖက္နဲ႔ ေနာက္ျပန္ေထာက္ထားရင္း စီးကရက္ တစ္လိပ္ကို မီးညိွလိုက္တယ္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ စိတ္ရႈပ္ရႈပ္နဲ႔ ခပ္သြက္သြက္ ဖြာလိုက္တာ စီးကရက္က လက္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ ခရီးေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနာက္ဘက္ကေန က်ေနာ့္ နာမည္ကို လွမ္းေခၚသံၾကားရတယ္
"ကိုထြန္း .. အဲဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
က်ေနာ္ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ရီေ၀ေ၀ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ နန္းယြန္းေ၀ကို လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ သူ႔ကိုယ္ေရွ႔မွာယွက္ထားရင္း ေနာက္နားမွာ ရပ္ေနတာေတြ႔တယ္။ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ကေလးေတြက ၿငိမ္မေနဘူးရယ္။ မိန္းကေလးေတြ အေနရခက္တဲ့အခါမ်ဳိး၊ တစ္ခုခုကို ခ်ီတံုခ်ီခ် ျဖစ္တဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ျဖစ္သလို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ အခ်င္းခ်င္း ဆုပ္နယ္ေလေနရဲ ႔။ ဒီေလာက္ဆို က်ေနာ္ သေဘာေပါက္ၿပီ .. ေနာက္ထပ္ စဥ္းစားမေနေတာ့ဘူး။ လက္ထဲကိုင္ထားတဲ့ စီးကရက္ကို ခ်က္ခ်င္း ေျမေပၚပစ္ခ်ၿပီး၊ ဖိနပ္ထိပ္နဲ႔ ဖိၿပီး နင္းပစ္လုိက္တယ္။ ဒါကို လိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ယြန္းရဲ ႔လက္ကို ဆတ္ခနဲ ဆြဲၿပီး အထဲကို ျပန္၀င္လာတာ၊ က်ေနာ္ ဆြဲေခၚရာတေလွ်ာက္ အေျပးတစ္ပိုင္းနဲ႔ လိုက္လာရတယ္။
"ကို .. ထြန္း !! .. ဘယ္သြားမလို႔လဲ"
"သန္႕စင္ခန္းကို .."
"ေရကူးကန္ဘက္မွာ တစ္ခုရွိတယ္တဲ့ .. အဲဒီဟာက ပိုေကာင္းမယ္"
၂၁ရာစုရဲ ႔လူသားေတြပဲ .. ဒီေလာက္ေျပာယံုနဲ႔တင္ လံုေလာက္ပါတယ္။ လူသူကင္းရွင္းေနတဲ့ ေလွ်ာက္လမ္းတေလွ်ာက္ ခပ္ျမန္ျမန္ လာခဲ့ၾကတာ ေရကူးကန္ဘက္မွာ (က်ား၊ မ) ဆိုၿပီး ျပထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကို ေတြ႔လိုက္တာနဲ႔ ယြန္းက က်ေနာ့္လက္ကို ဆြဲၿပီး ေရွ ႔ကေန ခပ္တည္တည္နဲ႔ ၀င္သြားတယ္။ အနက္ေရာင္ သစ္သားတံခါးကို သူက အရင္တြန္းဖြင့္လိုက္ၿပီး၊ အားနဲ႔ က်ေနာ့္ကို ဆြဲသြင္းလိုက္တာ က်ေနာ္ေတာင္မွ ေနာက္ကို ေျခသံုးေလးလွမ္းေလာက္ ဆုတ္ၿပီး ကိုယ္ဟန္မပ်က္ေအာင္ ထိန္းလိုက္ရေသး။ ဟ .. ဒီေကာင္မေလး ၾကမ္းလွခ်ည္လားဆိုၿပီး မ်က္လံုးျပဴးၿပီး လွမ္းၾကည့္ေနခိုက္ .. ၀ုန္းဆိုၿပီး ေျပး၀င္လာတာ နည္းတဲ့အရွိန္ မဟုတ္ဘူး။ လည္တိုင္ကို အတင္းဆြဲခိုဖက္ၿပီး တအားေသာင္းက်န္းေတာ့တာပဲ။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကို ဆြဲစုပ္ထားတာကို လက္စားမ်ားေခ်ခ်င္ေနလား မသိဘူး။ က်ေနာ့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အတင္းစုပ္နမ္းတာ .. လူကို ေသြးေတြေတာင္ ဒိုင္းခနဲ ေဆာင့္တက္လာတယ္ ...။
ကားေပၚမွာတုန္းက သူ႔ဖုတ္ဖုတ္ေလးကို စိတ္ႀကိဳက္ကလိထားတာကိုမ်ား အညိဳးထားသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္ ကိုယ့္ၾဆာတို႔ေရ .. ရင္ခ်င္းအပ္၊ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းအပ္ထားရင္းကေန က်ေနာ့္ခါးပတ္ေခါင္း၊ ေဘာင္းဘီးၾကယ္သီး၊ ဇစ္၊ ေဘာက္ဆာ အားလံုးကို ဇိုးခနဲ ဇတ္ခနဲ ဖယ္ပစ္လိုက္တာ ခပ္မာမာ ျပန္ျဖစ္လာၿပီ ျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္ေကာင္က အသင့္အေနအထားနဲ႔ အျပင္ဘက္ကို ထြက္က်လာပါေရာ ..။
“၀ိုး .. မိုက္တယ္ .. ျမင္လိုက္ရေတာ့ ပိုယားလာၿပီ”
ျဖတ္ခနဲ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္လိုက္ၿပီး လိင္တန္အရင္းကို လက္နဲ႔ဖမ္းထိန္းကိုင္၊ ရမၼက္လႊမ္းတဲ့ အသံေလးနဲ႔ အံႀကိတ္ညည္းေျပာၿပီး ပါးစပ္ကို ဟၿပီး လွမ္းငံုလိုက္တာ ဆံႏြယ္ညိဳေတြေတာင္ မ်က္ႏွာကို ဖံုးသြားလို႔ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ျပန္သပ္တင္လိုက္ရတာ ေတြ႔တယ္ဗ်။ လိင္တန္ထိပ္ဖူးကို လွမ္းအငံုခံလိုက္ရတဲ့ က်ေနာ္ဆိုတာကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ ဟားးးး ဆိုၿပီး အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ညည္းမိၿပီး လက္တစ္ဖက္က ယြန္းရဲ ႔ေခါင္းကို လွမ္းဆြဲ၊ က်န္တဲ့တစ္ဖက္ကေတာ့ လူယိုင္မထြက္သြားေအာင္ ေနာက္မွာရွိတဲ့ ေဘဇင္ကို ေနာက္ျပန္လွမ္းေထာက္ထားရတယ္။
ယြန္းဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးက လိင္ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အစိမ္းမဟုတ္ဘူး။ ဘလိုးေဂ်ာ့ကို အေတြ႔အႀကံဳ ရွိပံုရတယ္။ ပါးစပ္ထဲေရာက္သြားတဲ့ လိင္တန္ကို ပါးကေလးေတြ ခ်ိဳင့္ခြက္၀င္ေအာင္ အားနဲ႔ ျပင္းျပင္းစုပ္ေပးသလို၊ လွ်ာနဲ႔လည္း ဒစ္ေအာက္ေျခေမးသိုင္းႀကိဳးေနရာကို တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ ပတ္ထိုးၿပီး လ်က္လ်က္ေပးေနတာ။ လူဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မခံႏိုင္ဘူး။ အာကာသထဲကို သြားဖို႔ လႊတ္တင္လိုက္တဲ့ လြန္းပ်ံယာဥ္ရဲ ႔ထိပ္မွာ လူကို ကပ္ခ်ည္ၿပီး ထားတာ ခံလိုက္ရတဲ့အလား၊ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာ အျမင့္ဆံုးကို ေရာက္သြားသလို ခံစားရတာ။ နားထဲမွာလည္း ေလေတြ တိုးေနသလို တ၀ူး၀ူးနဲ႔ေတာင္ ျဖစ္ေနတယ္။
"ယြန္း ... ခန .. ခန"
ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး ေကာ့တက္သြားရာကေန သတိထားၿပီး သူ႔ပါးစပ္ထဲကေန လီးကို အတင္းျပန္ဆြဲထုတ္ေတာ့ .. ဘာလုပ္တာလဲဆိုၿပီး ခပ္ေငါက္ေငါက္ေအာ္ၿပီး မၾကည္သလိုနဲ႔ ၾကည့္တယ္ဗ်။ လိင္စိတ္တက္ေနတဲ့ က်ေနာ္လည္း ဒီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္လွကြာဆိုၿပီး .. ယြန္းကို လိုးမလိုဆိုၿပီး ခပ္ဆာဆာနဲ႔ ေျပာလိုက္ယံုမက .. ေဘာင္းဘီထဲထိုးထည့္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ကြန္ဒြန္းကိုလည္း ခ်က္ခ်င္း ယူျပလိုက္ရတယ္ (ေနသူရိန္ အားက်လုိ႔ အၿမဲေဆာင္ထားတာ .. ခိ ခိ ;D)။ ေသာက္ေကာင္မေလး .. အဲဒီေတာ့မွ မ်က္ႏွာက ခ်က္ခ်င္း ျပန္ၾကည္သြားၿပီး .. ေပး ယြန္းကိုေပးဆိုၿပီး လက္ထဲကေန ဇတ္ခနဲေတာင္ ယူသြားတာ .. ကိုယ္ေတာင္မွ မေဖာက္လိုက္ရပါဘူး ... အိတ္ေဒါင့္ကို ပါးစပ္ေလးနဲ႔ ကိုက္ေဖာက္ၿပီး အထဲက အၾကည္ျပားေလးကို ထုတ္ၿပီး (အမယ္ .. ေလနဲ႔ေတာင္ ဖူးခနဲ မႈတ္လိုက္ေသး) ထိပ္ေပၚတင္ရင္း ဖိခ်လိုက္တာ .. တံေတြးရည္ေတြစိုေနတဲ့ အတန္တေလွ်ာက္ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာပဲ ဖံုးၿပီးသားျဖစ္သြားတယ္
"ကိုထြန္း .. ယြန္းကို အားမနာနဲ႔ အထဲမွာ စိုေနၿပီ သိလား"
"ေအး .. ဒါဆို ဒီမွာ လက္ေထာက္ၿပီး ကုန္းေပး"
က်ေနာ္က အခ်ိန္မဆြဲသလို ယြန္းကလည္း ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ။ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနရာက ျပန္ထ၊ ေဘဇင္ကို မ်က္ႏွာမူၿပီး က်ေနာ့္ကို ေက်ာေပးထားလ်က္ကေန အသားကပ္ေဘာင္းဘီကို ကားေပၚမွာတုန္းကလို လိပ္ခ်ေပးေတာ့ ေဖြးဆြတ္ေနတဲ့ ပန္းသီးပံု တင္ပါးလံုးလံုးအိအိေလးေတြ ေသြးဆူဖြယ္ ေပၚလာတာေပါ့။ အဲဒီ ဖင္ေဖြးေဖြးေလးေတြေနာက္ ခ်က္ခ်င္းေနရာယူၿပီး ခါးက်င္က်င္ေလးကို လက္နဲ႔ ဖိခ်လိုက္ေတာ့ တင္ေတြ ေကာ့ထြက္လာတာ အရည္ၾကည္ေတြလဲ့ေနတဲ့ အဖုတ္ေျမာင္းက ေနာက္မွာ အတိုင္းသားေပၚလာတယ္။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ .. ခပ္ေဖာင္းေဖာင္း အနားသားႏွစ္ဖက္ၾကားမွာ အေျမာင္းလိုက္ျဖစ္ေနတဲ့ေနရာရဲ ႔ေအာက္ဘက္ကို မွန္းေထာက္ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္တာ အားးးဆိုတဲ့ ယြန္းရဲ ႔ေအာ္သံနဲ႔ အီးးး ဆိုတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ ႔ညည္းသံက တၿပိဳင္တည္းကို ထြက္လာေတာ့တာပဲ ...။
(ဆက္ရန္)