ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္ ဆန္ၿပဳတ္ရဲ႕ လူယံုတပည္႕ ဇလားနဲ႕အတူ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တဖက္ကမ္းက ဂိုေဒါင္ေဟာင္းၾကီး တလံုးထဲမွာ ေနရသည္ ။ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္သည္ တဖက္ႏိုင္ငံမွာ နယ္စပ္မွာ ေၾကးစား လူသတ္သမား အလုပ္ကို လုပ္စားေနခဲ႕တဲ႕လူ ။ နယ္စပ္မွာ မဲေဆာက္မွာ စီးပြားေရးသမား ၿပိဳင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္း သတ္ပစ္ခ်င္ရင္ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္က သတ္ေပးသည္ ။
ဟိုအရင္တံုးက ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္သည္ စိုင္းၿခံဳ နံမည္နဲ႕ တာခ်ီလိတ္ တဖက္ကမ္း မယ္ဆိုင္မွာ ေနၿပီး ေၾကးစား လူသတ္ေပးတဲ႕ အလုပ္ကို လုပ္ခဲ႕သည္ ။ ၿမန္မာဖက္ကမ္း တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕က အစိုးရ၀န္ထမ္းေတြကို ကုန္သည္ေတြက သူတို႕ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြမွာ ၀င္ မရွဳပ္ဖို႕ စာနဲ႕ လူၾကံဳနဲ႕ တားၾကတဲ႕အခါ ဒီ ၀န္ထမ္းေတြက လက္မခံၾကဘဲ ဇြတ္တိုး တားဆီး ဟန္႕တားတာေတြ လုပ္လာတဲ႕ အခါမ်ိဳးမွာ ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္ကို ေငြေပးၿပီး ရွင္းခိုင္းတတ္သည္ ။
ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္သည္ တလံုးထိုး ေသနတ္ကို ေၿပာင္းၿဖတ္ထားတဲ႕ အေပါစားေသနတ္နဲ႕ သတ္ေစခ်င္တဲ႕ အစိုးရ ၀န္ထမ္းကို သတ္ေပးခဲ႕သည္ ။
ပစ္သတ္ခဲ႕သလို ေနာက္ ႏွစ္အတန္ငယ္ၾကာၿပီးေနာက္ မယ္ဆိုင္ရုပ္ရွင္ရံု အေရွ႕မွာ ၿမန္မာအစိုးရ အရာရွိတေယာက္ကို ထပ္ ပစ္သတ္ခဲ႕ဘူးသည္ ။
သူသည္ လူသတ္ၿပီးရင္ ထိုင္းႏိုင္ငံထဲက မထင္မရွား ၿမိဳ႕ကေလးေတြမွာ သြားေရွာင္ေနတတ္သည္ ။ ဘာဆို ဘာမွ မလုပ္ဘဲ လူသတ္လို႕ ရတဲ႕ ေငြနဲ႕ ထိုင္စားေနတတ္သည္ ။ အိပ္လိုက္စားလိုက္ အရက္ေသာက္လိုက္ ဖါေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ၿမဴးလိုက္နဲ႕ ။
သူ႕ကို ဘယ္သူကမွလည္း လိုက္မရွာ . သူ႕ကို စစ္ေမးမယ္႕လူလည္း မလာ ။ မ၇ွိ ။
တေမ႕ၾကာသြားၿပီးရင္ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေတြကို ၿပန္သြားၿပီး လုပ္စားၿပန္သည္ ။
အခုလည္း ဆန္ၿပဳတ္က လာေခၚလို႕ ဘယ္ေလာက္ေပးမလဲ လို႕ သူေမးခဲ႕တာ ဆန္ၿပဳတ္က အနည္းဆံုး သိန္းတရာ ေပးမည္..ေသနတ္လည္း တလက္ေပးမည္...လိုင္စင္မဲ႕ကားတစီးလည္း
၀ယ္ေပးမည္ လို႕ ေၿပာတာေၾကာင္႕ အလုပ္ကို လက္ခံခဲ႕သည္ ။
ရန္ကုန္ ကို မလာခင္ မဲေဆာက္က ေတာထဲမွာ ေသနတ္ပစ္ ေလ႕က်င္႕ခဲ႕သည္ ။
အနီးကပ္ ပစ္ခတ္တာကို က်င္႕ခိုင္းသည္ ။ သူက နဂိုထဲက ေသနတ္ပစ္ ကြ်မ္းၿပီးသား ။ အခုရတဲ႕ ေသနတ္ကလည္း ဂေလာက္ အမ်ိဳးအစား သစ္လြင္သည္ ။
ရန္ကုန္ကို ေရာက္ၿပီး ဇလား ဆိုတဲ႕ လူနဲ႕အတူ ဂိုေဒါင္ အေဟာင္းၾကီး တခုမွာ ေနရသည္ ။ ဇလားသည္ သူနဲ႕ ဘယ္ေတာ႕မွ အတူတူ ေနသည္ မရွိပါဘူး ။ ရန္ကနု္ထဲမွာ အလုပ္သြားလုပ္သည္
ဆိုၿပီး ထြက္သြားတတ္သည္ ။ သူ႕ရဲ႕စားေသာက္ေရးကို ဇလားရဲ႕ မိန္းမ ေဆြေဆြက တာ၀န္ယူေပးသည္ ။ ေဆြေဆြ သည္ တၿခား ရပ္ကြက္တခုမွာ ေနသည္ ..။ ဇလားက တာ၀န္ေပးထား
လို႕ သူ႕အတြက္ မနက္ည ထမင္းဟင္းေတြကို ငါးဆင္႕ဂ်ိဳင္႕ၾကီးနဲ႕ လာပို႕ေပးသည္ ။ ဆိုက္ကားနဲ႕ လာတာ မ်ားသည္ ။
ေဆြေဆြနဲ႕ သူ တစတစ ရင္းႏွီးလာသည္ ။
ေဆြေဆြသည္ ၿဖဴၿဖဴေဖြးေဖြး ပိန္ပိန္ပါးပါး နဲ႕ ဇလားရဲ႕ မိန္းမ ဆိုတာ သူ သိသိခ်င္းတံုးက မယံုၾကည္ႏိုင္ေအာင္ ၿဖစ္ခဲ႕သည္ ။
ဇလားသည္ ဘယ္လို ရေအာင္ ယူခဲ႕သလဲ ဆိုတာ သူ သိပ္သိခ်င္ခဲ႕သည္ ။ ဇလားကို တေန႕ အရက္ေသာက္ရင္း ေမးခဲ႕သည္ ။ ဇလားက ရယ္ေမာၿပီး သူ႕ကို ေၿပာၿပသည္ ။ ေဆြေဆြရဲ႕ အေဖသည္ ဇလားဆီက ေငြေတြ ေခ်းၿပီး ၿပန္မဆပ္ႏိုင္ဘဲ ေၾကြးေတြ တအားမ်ားလာ ပိလာၿပီး ၿပန္မဆပ္ႏိုင္ေတာ႕ ဇလားက သူ႕သမီးေလး ေဆြေဆြကို သိမ္းလိုက္သည္ ။ ေၾကြးေတြကို ေလ်ာ္
ပစ္လိုက္သည္ ။ ေပးစရာ ေၾကြးေတြနဲ႕ သမီးကို လဲလိုက္တာ ၿဖစ္သည္ ။ ေၾကြးနဲ႕ သိမ္းသည္ လို႕လည္း တခ်ိဳ႕က ေၿပာၾကသည္ ။
ဇလားသည္ ႏံုခ်ာစုတ္ၿပတ္လြန္းေပမယ္႕ အေခ်ာစား ေကာင္မေလးကို ရလိုက္သည္ ။
ရခါစေတာ႕ ဇလားသည္ ၿဖဴၿဖဴေဖြးေဖြး ေခ်ာေခ်ာေလးကို ေန႕ေရာညေရာ ခ်စ္စခန္းေတြ ဖြင္႕ရတာ တအား ေက်နပ္ေနခဲ႕ေပမယ္႕ ရိုးအီလာေတာ႕ ေဆြေဆြကို ဆဲဆိုေအာ္ေငါက္ ေၿခနဲ႕ ပိတ္ကန္ လက္သီးနဲ႕ထိုး လုပ္လာသည္ ။
ေဆြေဆြသည္ မ်က္ရည္နဲ႕ မ်က္ခြက္ ။ လူမိုက္ရဲ႕ မယား တဖါးဖါး ၿဖစ္ခဲ႕ရသည္ ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဇလားသည္ တၿခားမိန္းမေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ပါးၿပီး ေဆြေဆြကို အခိုင္းအေစ တေယာက္လိုဘဲ ဆက္ဆံေတာ႕သည္ ။
ေဆြေဆြကို ေငြရွင္ေၾကးရွင္ သူေဌးတေယာက္နဲ႕ လႊတ္ေပးဖို႕ေတာင္ ဇလားက ပက္ပက္စက္စက္ ၾကံခဲ႕ေသးသည္ ။
ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္သည္ ေဆြေဆြ ထမင္း လာပို႕တဲ႕အခါ ဇလားကလည္း မရွိတာ မ်ားလို႕ ေဆြေဆြနဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွိးလာခဲ႕သည္ ။ ေဆြေဆြသည္ လွပေက်ာ႕ရွင္းဆဲ မိန္းကေလး တေယာက္မို႕ သူ
သေဘာက်သည္ ။ မသိမသာနဲ႕ ေသြးတိုးစမ္းသည္ ။ ဖန္ၾကည္႕သည္ ။ ဆန္ၿပဳတ္ဆီက လူသတ္ေပးဖို႕ စရံေငြေတြလည္း ၾကိဳတင္ ထုတ္ထားတာေၾကာင္႕ ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္သည္ ေငြကို ေပါေပါ
သံုးႏိုင္သည္ ဆိုေတာ႕ ေဆြေဆြ႕ကို ေငြနဲ႕ ေပါက္ၿပီး အရယူလိုက္သည္ ။
ေဆြေဆြသည္ ဇလား မလာတာ ေသခ်ာတဲ႕ ေန႕ေတြမွာ ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္ကို ေပးလိုးသည္ ။ ကုန္းသည္ ။
ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္သည္ ေဆြေဆြကို စိတ္တိုင္းက် လိုးရသည္ ။ ေဆြေဆြကို ေငြေတြ ေပးသည္ ။
လူသတ္ဖို႕ ေခၚထားေပမယ္႕ ဘာမွ မသိရေသး ။ ဘယ္သူ႕ကို သတ္ရမလဲ ဆိုတာကိုလည္း မေၿပာေသး ။ ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္သည္ ေသြးေအးတဲ႕ လူတေယာက္မို႕ ေအးေအးေဆးေဆး ေစာင္႕
ေနသည္ ။
ဒွေန႕ ဇလားက ေမာ္လၿမိဳင္ဖက္ကို အလုပ္နဲ႕ သြားလိုက္လို႕ ထမင္း လာပို႕တဲ႕ ေဆြေဆြနဲ႕ ဂိုေဒါင္ၾကီးထဲမွာ အပီ လိုးေနတံုး ၀ုန္းကနဲ ဂိုေဒါင္ တံခါး ပြင္႕သြားလို႕ ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္သည္ လိုးရင္း
တန္းလန္းၾကီးနဲ႕ ပက္ပင္းမိသြားသည္ ။
၀င္လာတဲ႕လူက ဦးေတဇာေက်ာ္ ။ သူေဌးဦးၾကီးေငြရဲ႕ အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာၾကီး ။
ဟာ.....မင္း..မင္း.....ဇလားမယား ကို တက္လိုးေနတယ္ ဟုတ္လား..ဟ...
ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္လည္း တက္လိုးေနရာက သူ႕လီးကို ေဆြေဆြ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲက စြပ္ကနဲ ဆြဲႏုတ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚက ဆင္းလိုက္သည္ ။
ဘာထူးလဲ....ဆရာသမား.....
အင္း...ထူးၿပီ...အလုပ္ လုပ္ရေတာ႕မယ္......
ေကာင္းတာေပါ႕..ကဲ အခ်က္အလက္ေတြ ေပးမလား..သတ္ရမွာ ဘယ္သူလဲ....သိရေတာ႕မလား.....
အင္း ဒါေတြ ေၿပာဖို႕ဘဲ မင္းဆီ လာခဲ႕တာ.....
လာ...အၿပင္ဖက္ကို သြားမယ္....
ဦးေတဇာေက်ာ္က ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္႕ကို ကားနဲ႕ ေခၚထုတ္သြားသည္ ။ လူသူ ရွင္းတဲ႕ ၿမိဳ႕ၿပင္ တေနရာက လယ္ကြင္းၿပင္ကို ...။
မင္း သတ္ေပးရမယ္႕လူက သူဘဲ....
အသက္ ေၿခာက္ဆယ္ေလာက္ ရွိမယ္႕ လူၾကီး တေယာက္ရဲ႕ ဓါတ္ပံုကို ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္ကို ဦးေတဇာေက်ာ္က ၿပသည္ ။
သူ႕နံမည္က ဦးတက္ခ်စ္ ....တဲ႕......
နံမည္ၾကီး စီးပြားေရး ထိပ္သီး တေယာက္ေပါ႕ကြာ......
ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္က ဘာေၾကာင္႕ ဘာညာ မသိခ်င္ဘူး ။ ေငြရရင္ ၿပီးေရာ ။
ဘယ္မွာ လုပ္ရမလဲ ဆိုတာေကာ သိပလား......
မင္းကို အခု လိုက္ၿပမယ္.....လုပ္လို႕ေကာင္းမယ္႕ ေနရာေတြကို....
ဟုတ္ၿပီ ဆရာသမား...
နီၿပာသည္ သူ႕ကို ေစာင္႕တဲ႕ ေဒၚေထြးရီ ဆိုတဲ႕ မိန္းမၾကီးကို စည္းရံုး သိမ္းသြင္းၾကည္႕သည္ ။ ဒီ မိန္းမၾကမ္း
ၾကီးသည္ ဆန္ၿပဳတ္တို႕ ေခါင္းၾကီးတို႕ ဇလားတို႕ကို အေသေၾကာက္သည္ ။ နီၿပာ႕ကို ခပ္ရိုင္းရိုင္း ေအာ္ထုတ္
သည္ ။ နားက နားကပ္ေလး ခြတ္ေပးၿပီး လဒ္ထိုးၾကည္႕တာလည္း မေအာင္ၿမင္ ။
“ နင္ ဘာသိလဲ..ငါ နင္ေပးတာကို ယူၿပီး နင္႕ကို လႊတ္ေပးလိုက္ရင္ ငါ ဘာၿဖစ္မယ္ ထင္လဲ...ငါ႕ရင္ဘတ္ကို
ဖေနာင္႕နဲ႕ တက္ေပါက္ ေဆာင္႕နင္းၾကမွာ....ခ်ီးအံေသလိမ္႕မယ္.....ငါ မလုပ္ရဲဘူး....ဒီလူေတြက သူတို႕မိဘကို
ေတာင္ လည္လွီးသတ္ ဒုတ္နဲ႕ရိုက္သတ္ဖို႕ ၀န္ေလးတာ မဟုတ္ဘူး …. ငါ ေၾကာက္တယ္...” လို႕ ေၿပာခဲ႕ၿပီး
နီၿပာ႕ကို လႊတ္ေပးဖို႕ ၿငင္းဆန္သည္ ။
နီၿပာလည္း အိမ္ခန္းေလးထဲမွာဘဲ စားရသည္ ။ အိမ္သာသြားခြင္႕လည္း မၿပဳလို႕ အိုးနဲ႕သြားရသည္ ။ ေဒၚေထြးရီ
ကို တိုက္ခိုက္ၿပီး ထြက္ေၿပးဖို႕လည္း နီၿပာ စဥ္းစားသည္ ။ ဒီမိန္းမၾကီးက အားသန္သည္ ။ ထြားၾကိဳင္းသည္ ။
နီၿပာ႕ကိုလည္း အလစ္မေပးဘူး ။ သူ႕ကို တိုက္ခို္က္ဖို႕ အခြင္႕အလမ္း မရဘူး ။
သံုးရက္ေၿမာက္ေန႕မွာ ဆန္ၿပဳတ္ ေရာက္လာသည္ ။
သူနဲ႕အတူ လူတေယာက္ ပါလာသည္ ။ သူ႕တပည္႕ ေပါ႕ ။ နံမည္က ဇလား တဲ႕ ။
ဆန္ၿပဳတ္က နီၿပာ႕ကို ထားတဲ႕ အခန္းကို ၀င္လိုက္ေတာ႕ ႏွာေခါင္းရွံဳ႕သည္ ။ ဟာ..နံေစာ္ေနတာဘဲ...ေထြးရီ..နင္
ဘယ္လိုထားတာလဲ....လို႕ ေအာ္လိုက္သည္ ။ ေဒၚေထြးရီကလည္း “ သူ ထြက္မေၿပးႏိုင္ေအာင္..က်မ ထားတာ
ဆရာ...က်မ တေယာက္ထဲ ေစာင္႕ရတာ..လြတ္ေၿပးသြားရင္ က်မကို ဆရာတို႕ သတ္မွာ....” လို႕ ဆင္ေၿခေပးသည္ ။ ဆန္ၿပဳတ္က ေဒၚေထြးရီ အိပ္တဲ႕အခန္းကို နီၿပာ႕ကို ေခၚသြားသည္ ။
“ ဟဲ႕ေကာင္မ...နင္႕အ၀တ္ေတြ အကုန္ ခြ်တ္လိုက္စမ္း.....” လို႕ ပက္လက္ အိပ္ေနတဲ႕ က်မကို သူက ခပ္မာမာ
ေၿပာလိုက္သည္ ။ က်မ သိသည္ ။ သူခိုင္းတာ မလုပ္ရင္ သူ႕လက္၀ါးၾကီးေတြနဲ႕ ေဆာ္ေတာ႕မယ္ ဆိုတာကို ။
က်မ သူ႕အလိုက် ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြကို ခြ်တ္ေပးလိုက္သည္ ။
“ ဒီလိုမွေပါ႕..နင္ စာတတ္လာၿပီ …. ”
ဆန္ၿပဳတ္ ၿပံဳးၿပံဳးၾကီးနဲ႕ နီၿပာ႕အနားကို ကပ္လာသည္ ။
နီၿပာသည္ တေန႕ နင္႕ကို သတ္မယ္...ထမင္း ၀ေအာင္စားထား ေခြးၾကီး လို႕ စိတ္ထဲက ၾကိမ္း၀ါးလိုက္သည္ ။
ဆန္ၿပဳတ္ရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္က နီၿပာ႕ရဲ႕ ရင္သားေတြ ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္ညွစ္ ကိုင္တြယ္သလို ေပါင္ၾကားကို
ကိုင္တြယ္သည္ ။ ေစာက္ဖုတ္ကို ႏွိဳက္သည္ ။
“ နင္ ဟိုတေန႕က ငါနဲ႕ ငါ႕လူေတြနဲ႕ ၀ိုင္းလိုးၾကတာ ေရွ႕ေပါက္ေရာ ေနာက္ေပါက္ေရာ ပါးစပ္ေရာ...နင္ ေတာ္ေတာ္ ခံႏိုင္တာဘဲ နီၿပာ.....နင္႕ကို ယိုးဒယားကို ေရာင္းစားမယ္....နင္ အဲ႕မွာ ဖါခံရမယ္......သိလား....ဟား
ဟားဟား.......”
ဆန္ၿပဳတ္က သူ႕ပုဆိုးကို လွန္တင္လိုက္ၿပီး ဘြားကနဲ ေပၚလာတဲ႕ လိင္တန္ၾကီးကို နီၿပာ႕ပါးစပ္နားကို တိုးကပ္ေပး
လိုက္သည္ ။ မွိဳၾကီးတပြင္႕လို ကားလန္ေနတဲ႕ သူ႕လိင္ေခ်ာင္းထိပ္ၾကီးက နီၿပာ႕ ႏွဳတ္ခမ္းေလးေတြ နားမွာ ကပ္ရက္ၾကီး ေရာက္ေနၿပီ ။
“ နီၿပာ..ငါ႕လီးကို ေကာင္းေကာင္း စုတေပးစမ္း …. ”
ဆန္ၿပဳတ္ရဲ႕ ခပ္မာမာ ေလသံေၾကာင္႕ နီၿပာလည္း မစုတ္ရင္လည္း ႏွိပ္စက္ ရိုက္ႏွက္မွာ မို႕ သူ႕လီးနံနံၾကီးကို
အသက္ေအာင္႕ၿပီး စုတ္ေပးရသည္ ။
“ အိုး...အူး.........နီၿပာ..နီၿပာ....လီးစုတ္ ေတာ္ေတာ္ ေတာ္တာဘဲ...ဟူး.......ေကာင္းတယ္....ေကာင္းတယ္.....ငါ နင္႕
ကို လိုးမယ္..ငါလိုးၿပီးရင္ ငါ႕တပည္႕ ဇလား လိုးလိမ္႕မယ္.....နင္ ေအးေဆး ဆိုရင္ ငါ႕ကို မစတဲ႕ ရဲအရာရွိတို႕
တရားသူၾကီးတို႕ကို နင္နဲ႕ လႊတ္ေပးမယ္.....”
နီၿပာသည္ သူ႕ကို ရက္စက္တဲ႕ မတရားက်င္႕တဲ႕ ဒီမုဒိန္းေကာင္ၾကီးရဲ႕ လီးကို ကိုက္ၿဖတ္ပစ္ခ်င္လွသည္ ။
လီး တ၀ၾကီး အစုတ္ခံၿပီးတဲ႕ေနာက္ ဆန္ၿပဳတ္သည္ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း တအား ေဆာင္႕လိုးေတာ႕သည္ ။
“ အား......အမေလး...ၿဖည္းၿဖည္း...နာတယ္နာတယ္ …. ”
နီၿပာ ေအာ္လည္း ဆန္ၿပဳတ္က နည္းနည္းမွ မသနား ။ ဆက္တိုက္ တအားေဆာင္႕ထည္႕သည္ ။
“ အား....အား.......”
ဆန္ၿပဳတ္ရဲ႕ သုတ္ရည္ေတြ တဖြားဖြားနဲ႕ နီၿပာ႕မ်က္ႏွာေပၚကို ပန္းထြက္ ထိမွန္ကုန္သည္ ။
ေဟာဟဲေဟာဟဲ နဲ႕ ေမာေနတဲ႕ ေခြ်းရြဲေနတဲ႕ ဆန္ၿပဳတ္ အခန္းထဲကထြက္သြားတာနဲ႕ သူ႕တပည္႕ ဇလားက
အခန္းထဲကို ၀င္လာသည္ ။
“ က်မ တအား ေအာင္႕ေနတယ္...ဟိုလူၾကီး တအား လုပ္သြားလို႕...”
“ ေကာင္မ..ငါ နင္ နာတာ နားမလည္ဘူး..ငါ႕ကို ကုန္းမလား..မကုန္းဘူးလား...ဒါဘဲေၿပာ...နင္႕ကို ေခြးရိုက္ႏြားရိုက္
ရိုက္ပစ္လိုက္ရမလား.....”
ဇလားသည္ လိင္တန္ၾကီး တန္းလန္းနဲ႕ နီၿပာ႕အနားကို တိုးကပ္လာသည္ ။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ၿမဳိဳ႕လည္ေခါင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း အလည္ေပါက္
ဦးေတဇာေက်ာ္သည္ လူသတ္သမား ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္နဲ႕အတူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း အလည္က ပန္းပုရုပ္ဆိုင္တဆိုင္မွာေရာက္ေနၿပီး ပန္းပုရုပ္ေတြ ၾကည္႕သလိုလိုနဲ႕ မလွမ္းမကမ္းက ေရႊဆိုင္မွာ ေရာက္ေနတဲ႕
ဦးတက္ခ်စ္ကို ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္ကို ၿပသည္ ။
“ သူက တေန႕ကို တခါေတာ႕ ဒီဆိုင္ကို လာတယ္....ေရႊဆိုင္မွာ လုပ္တဲ႕ ခ်ာတိတ္မတေယာက္နဲ႕ ညိေနသလား
ေတာ႕ မသိဘူး ...အင္းေလ...မင္း လုပ္မယ္ ဆိုရင္ ဒီေစ်းထဲမွာ လုပ္လိုက္..ၿဖစ္မယ္ မဟုတ္လား....မၿဖစ္ဖူး ဆို
ရင္လည္း ေၿပာ..တေနရာ ထပ္ ရွာမယ္ …. ” လို႕ ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္ကို ေၿပာလိုက္သည္ ။
ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္က “ ဒီေစ်းထဲမွာ ဆိုရင္ေတာ႕ သိပ္ ေၿပးေပါက္ မရွိ..မလြယ္ဘူး ..ဆရာသမားတို႕ သေဘာပါဘဲ
လုပ္ဆိုလည္း လုပ္မွာဘဲ...က်ဳပ္ကေတာ႕ ေနရာမေရြးပါဘူး.....” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။
ဦးေတဇာေက်ာ္က“ မင္း ထြက္ေၿပးဖို႕ ကားကို ၂စီး ၂ေနရာ ေစာင္႕ခိုင္းထားေပးမယ္.....ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ
တစီး....ေစ်း အေနာက္ဖက္က ကုန္းတံတားကို ၿဖတ္ေက်ာ္ရင္ ေရာက္မယ္႕ ေယာမင္းၾကီးလမ္း( ေယာက္လမ္း )ထဲမွာ တစီး …. အိုေကတယ္ မဟုတ္လား.....” လို႕ ေမးသည္ ။ ေအာင္ႏိုင္ေက်ာ္
က “ အင္း..အိုေကပါတယ္....က်ေနာ္က ကပ္ၿဖဳတ္မယ္..ခ်က္ခ်င္း ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္မယ္...” လို႕ ၿပန္ေၿပာသည္ ။
ေနၿပင္းၿပင္းပူေနတဲ႕ ေန႕လည္ အခ်ိန္ ...
လပ္ကီးဆဲဗင္း လဖက္ရည္ နဲ႕ စားေသာက္ဆိုင္
စခန္းမွဴးမန္းထူး သည္ ေရဘင္မ်က္မွန္ကို တပ္ထားသည္ ။ ေခြ်းေတြ ေတာက္ေတာက္ က်ေနသည္ ။
၀ွဴး..ပူလိုက္တာကြာ.....
ခုေလးတင္ အၿပတ္စားထားလို႕ ဘိုက္ကတင္း ပူကပူနဲ႕ ဂ်ာနယ္ေရာင္းတဲ႕ ခ်ာတိတ္ဆီက ဂ်ာနယ္ တေစာင္ကို
၀ယ္ဖတ္လိုက္ၿပီး အၾကမ္း ေသာက္ေနသည္ ။ သူ ေစာင္႕ေနတာက ဆန္ၿပဳတ္တို႕ကို ရွဲဒိုး လိုက္ခိုင္းထားတဲ႕
သူ႕လူ သူ႕တပည္႕ ရဲတပ္သား လြင္မိုးေနေအာင္ ဆီက ဖုန္းၿပန္ေခၚတာကို ။
လြင္မိုးေနေအာင္သည္ ၾကိဳးစားတဲ႕ ခ်ာတိတ္ ။ ခိုင္းလိုက္ရင္ စိတ္ခ်ရသည္ ။
လူပံုစံကလည္း ရဲနဲ႕ မတူဘူး ။
ေခတ္လူငယ္ေလးတေယာက္..ကေလကေခ်ေလး တေယာက္လို ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အေပါစားေလးနဲ႕ ဖင္လိန္ဖင္လိန္
နဲ႕ ။ အခုလည္း ဆန္ၿပဳတ္ကို ရပ္ကြက္တကြက္ထဲ သြားသည္ ဆိုလို႕ ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္ခိုင္းသည္ ။ တခုခု
ေတာ႕ ထူးၿခားလိမ္႕မည္ လို႕ သူ ထင္သည္ ။
တမ္တမ္တမ္....တမ္တမ္...တမ္တမ္တမ္.....
ေဟာ..ဖုန္း ၿပန္ေခၚၿပီ ။
ဖုန္းကို ၾကည္႕လိုက္သည္ ။ ဟုတ္သည္ ။ လြင္မိုးေနေအာင္ ...။
“ ေဟး....ေၿပာ..ဘာထူးလဲ....”
“ ထူးတယ္.ဆရာ.....ဒီေကာင္ၾကီး က်ေနာ္ ေၿပာတဲ႕ တဲေလးထဲကို ၀င္သြားတယ္...တပည္႕တေယာက္နဲ႕..ဒီ တဲေလး
မွာက မိန္းမၾကီး တေယာက္ ေနတယ္.....က်ေနာ္ ထင္တာက ေပ်ာက္ေနတဲ႕ ေကာင္မေလးကို ဒီတဲထဲမွာ ဖမ္း
ေလွာင္ထားတာ ၿဖစ္ႏိုင္ေၿခ ရွိတယ္...ဆရာ..ဆရာ လာခဲ႕မလား....က်ေနာ္တို႕ မိန္းမၾကီး တဲကို ၀င္ၾကည္႕ၾကမလား.....”
“ ေအး.....ေကာင္းတယ္...ငါ လာခဲ႕မယ္.....မင္း နဲ႕ ဘယ္မွာ ဆံုမလဲ.....”
“ က်ေနာ္ ကားဂိတ္နားက “ ေညာင္ညိဳရိပ္ တီးေဟာက္စ္ ” မွာ ရွိေနမယ္ ဆရာ....”
“ ေအး..ေစာင္႕ၾကည္႕ထားအုံး.... ”
“ စိတ္ခ် ဆရာ.....အလစ္မေပးတမ္း ၾကည္႕ထားတယ္.....”
No comments:
Post a Comment