ရန္ကုန္ျမိဳ႕ က ကားေတြက လည္း မ်ားျပားလွပါဘိေတာင္း။ မီးပိြဳင့္ေတြ နဲ႕ စည္းကမ္းမရွိေမာင္းႏွင္ေနၾကေသာ ကားေတြႏွင့္၊ ခရီး တခုသြားဖို႕ တေနရာႏွင့္တေနရာကို ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မေရာက္ႏိုင္။ အရင္က ေတာ့ အဲလိုမ်ိဳး ကားေပၚထိုင္ရင္း မီးခိုးေငြ႕ေတြကို ရႈေနရတာကို မႀကိဳက္ေသာ ကိုကိုေသာ္ေယာက္၊ အခုေတာ့ ၾကာခ်င္သေလာက္ၾကာပါေစ၊ ထရပ္ဖစ္ ျဖစ္ဖို႕ကိုပင္ ဆုေတာင္းေနမိေလသည္။ သူ႕လက္ဖဝါးတခုလံုးက ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ရဲ႕ အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးေပၚ ထမိန္သား ပါးပါးေလး တလႊာေပၚမွ အုပ္ကိုင္ရင္း အားမလို အားမရ ဆုပ္ေျခေပးေနေလၿပီ။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကေတာ့ မ်က္ေစ့ကို စံုမွိတ္ ႏူတ္ခမ္းေလးကို တင္းတင္းေစ့ ၿပီး ကားထိုင္ခံုေနာက္မွီေပၚတြင္ ေခါင္းကို လွန္တင္ကာ လိုက္လာခဲ့သည္။ ကိုကိုေက်ာ္လက္ေခ်ာင္းထိပ္ ေတြမွာ စိုထိုင္းထိုင္း အထိအေတြ႕ ခံစားေနရၿပီ။ အတြင္းခံပင္တီ ေလးနွင့္ ထမိန္တလႊာကို ပင္ ထိုးေဖါက္လို႕ စိမ့္လာၿပီ မဟုတ္လား။ ကားဒရိုင္ဘာက သူတို႕ လမ္းသြယ္ေလး ထဲသို႕ မိန္းလမ္းမႀကီးမွ ခ်ိဳးဝင္လာေတာ့ သူ႕လက္ေတြကို ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး အဖုတ္ေပၚမွ ရုတ္သိမ္းလိုက္ေလသည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးလည္း မ်က္လံုးမ်ားပြင့္လာၿပီး ထမိန္ကို ကမန္းကတန္း ျပန္ျပင္ဝတ္ရင္း ကိုကိုေသာ္ဖက္ကို မ်က္ေစာင္းတခ်က္ လွမ္းထိုး ျပစ္လိုက္၏။
“ ေနာက္ဆိုရင္ ဖံုးဆက္ၿပီး ဆရာဝန္ကို ေသျခာေျပာျပမွ ရမယ္၊ သူက လာခဲ့ေတာ့ ဆိုမွ သြားမွ ထင္တယ္၊ ႏို႕မို႕ ဒီလို ထရပ္ဖစ္နဲ႕ ဆို ငယ္ပင္ပန္းမယ္”
“ ငယ္လည္းဆရာဝန္ပါပဲ ကိုရယ္ ငယ္သိပါတယ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒီတခါက ေလဘာနဲ႕ ေတာ္ေတာ့္ကို တူလို႕ပါ”
ပစၥည္းေတြ ကို သယ္ၿပီး သူတို႕ တိုက္ခန္းေပၚတက္လာၾကရင္းက ကိုကိုေသာ္က ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။
“ အို ေတာ္ၾကာ အရမ္းကပ္မွ လာဆို ဒီလို ထရပ္ဖစ္နဲ႕ လမ္းက ကားေပၚမွာ ေမြးေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲကြယ့္”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကလည္း သမီးအတြက္ စိတ္ပူပန္ေနမိသည္။ ကိုကိုေသာ္က ပစၥည္းေတြကို အိမ္ေရွ႕ၾကမ္းျပင္မွာပင္ ခ်ထားခဲ့ရင္း ဗိုက္ႀကီးေကာ့ေကာ့ႏွင့္ ခါးကို သူ႕လက္ျဖင့္သူေထာက္ရင္း တေရႊ႕ေရႊ႕ သူတို႕ အိပ္ခန္းဆီသြားေနေသာ ငယ္ငယ့္ကို တြဲေခၚကာ သူတို႕ အိပ္ယာေပၚသို႕ အသာလွဲေပးရင္း ေစာင္ပါး ေလးတခု ျခံဳေပးလိုက္သည္။
“ အင္း ကားေပၚမွာ ထိုင္ရတာၾကာလို႕ ခါးေညွာင္းတယ္ ခနေက်ာဆန္႕ရင္း တေရးအိပ္လိုက္အုန္းမယ္၊ ကိုလည္းနားေတာ့ေလ ပင္ပန္းပါတယ္”
“ ရတယ္ငယ္ ကို အန္တီခိုင့္ကို ပစၥည္းကူသိမ္းေပးၿပီး ေရခ်ိဳးလိုက္အုန္းမယ္၊ ၿပီးမွ လာခဲ့မယ္ ငယ္ေအးေဆးသာနားေတာ့ေနာ္”
ကိုကိုေသာ္ အခန္းတခါးကို အသာ ျပန္ပိတ္ခဲ့ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ေဆးရံုသို႕ သယ္သြားသည့္အစားအေသာက္ေတြ ေနရာျပန္ခ်ေနေသာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး နားေရာက္လာခဲ့သည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ကို အေနာက္မွ သိုင္းဖက္လိုက္ေတာ့။
“ အို.. ဟဲ့ . ေသာ္ႀကီး ႏိုး မလုပ္နဲ႕ေတာ့ သမီးထြက္လာရင္မေကာင္းဘူး”
“ မထြက္လာပါဘူး ခိုင္ရဲ႕ ငယ္ ခါးေညွာင္းလို႕ တေရးအိပ္အုန္းမယ္တဲ့ ကုတင္ေပၚမွာ လွဲေနပါၿပီ”
“ အို ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ကြာ ဒို႕ ဘယ္လိုမွ ျပန္မမွားသင့္ေတာ့ဘူး၊ ၿပီးခဲ့တာေတြ ၿပီးပါေစေတာ့”
“ ဘာေတြ မွားခဲ့လို႕လဲ ခိုင္ရယ္၊ အရြယ္ေရာက္တဲ့ လူသား ႏွစ္ဦးခ်စ္ၾကတာပဲဟာ တျခားလူေတြကို မထိခိုက္ဘူးဆိုရင္၊ ခ်စ္လို႕ရတာပဲဟာ၊ “
“ ဟင့္အင္း..ဟင့္အင္း.. ဒါအခ်စ္မဟုတ္ဘူး၊ အာ့တာက တဏွာပဲ”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးမွာ ပါးစပ္က သာ ျငင္းေနသည္၊ သူ႕ကိုယ္လံုးက ကိုကိုေသာ့္ရင္ခြင္ထဲေရာက္လို႕၊ ကိုကိုေသာ့္ လက္ေတြက သူ႕တကိုယ္လံုးပြတ္သတ္ဆုပ္ႏွယ္တာခံေနရၿပီ။ တေယာက္နဲ႕ တေယာက္ကၽြမ္းဝင္ ခဲ့သူေတြမို႕ တေယာက္အႀကိဳက္တေယာက္သိၿပီးသား ဆိုေတာ့ ခလုပ္ေတြက အလိုလို ပြင့္ကုန္ၿပီ။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲက အရည္ၾကည္တို႕က လည္း စိမ့္စို ေနၿပီ။ တကယ္က သူက အဲလိုမ်ိဳး သဲထိပ္ရင္ဖို စြန္႕စားၿပီး လုပ္ရတာမ်ိဳးကို ပို စိတ္လႈပ္ရွားတတ္သူမဟုတ္လား။ ကိုကိုေသာ္ႏွင့္ ျဖစ္ခဲ့စဥ္အခ်ိန္ တုန္းကတည္းက လူမိကာနီး အခ်ိန္မ်ိဳးေလး ကပ္သီးကပ္သပ္ ေနရာမ်ိဳးေလး ေတြမွာ ခ်စ္ပြဲဝင္ရတာ မ်ိဳးေတြကို လြန္စြာ စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရသည္မဟုတ္ပါလား။ အခု လည္း အိပ္ခန္းထဲ လွဲေနေသာ သမီး၊ ႏွင့္သိပ္မေဝးလွေသာ မီးဖိုခန္းထဲမွာ သမီးေယာက္်ား၊ သူ႕ခ်စ္သူေဟာင္းႏွင့္ လႈပ္ရွားေနရၿပီဆိုေတာ့ ရင္ေတြ တဒုန္းဒုန္းခံု ေသြးသားဆႏၵေတြလည္း ဆူပြက္လာရၿပီေပါ့။ ကိုကိုေသာ္က စကားဆက္ေျပာမေနေတာ့ သူေကာင္ႀကီးက လည္း အရမ္းကို မာတင္းထေနၿပီ။
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ႏုတ္ခမ္းေတြကို အတင္းဖိကပ္စုပ္နမ္းရင္းက တင္သားဆိုင္ေတြကို ဆုပ္ႏွယ္ရင္း သူ႕ကိုယ္ထဲ အတင္းဆြဲထည့္ေနသည္။ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္သူ႕ေကာင္ႀကီးက ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ဗိုက္သားေပၚမွာ ဟိုထိုးဒီထိုး။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ဦး လက္ေတြကလည္း ကိုကိုေသာ့္ လည္ဂုတ္ေပၚမွာ တြဲခိုလို႕။
ကိုကိုေသာ္က ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ပုခံုးေလး ႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ကိုယ္ကို တပတ္လွည့္လိုက္ရာ ထမင္းစားပြဲ ကို မ်က္ႏွာျပဳ ၿပီးသားျဖစ္သြား၏။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ဦးက အလိုက္သိစြာ စားပြဲေပၚသို႕ကိုယ္ကိုကိုင္းၿပီး တေတာင္ႏွစ္ဖက္ကို ေထာက္လိုက္ရင္း ခါးေလးကို ညႊတ္ကာ ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေပးလိုက္ေလသည္။ ကိုကိုေသာ္က ထမိန္အနားစကို ဆြဲလွန္ကာ ခါးေပၚတင္လိုက္ၿပီး အတြင္းခံပင္တင္ကို ေျခက်င္းဝတ္အထိ ဆြဲခ်လိုက္ေလသည္။ ဝိုင္းစက္ စြံကားေနေသာ ဖင္ႀကီး ႏွစ္လံုးၾကားမွ ညိဳတိုတိုခေရပြင့္ကေလး၊ ရိပ္ၿပီးျပန္ေပါက္ကာစ လို အေမႊွးတိုတိုေလးေတြ ႏွင့္ ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး တို႕ကို သရည္တျမားျမားႏွင့္ၾကည့္ရင္း သူ႕ပုဆိုးႏွင့္ အတြင္းခံကို ၾကမ္းေပၚသို႕ခၽြတ္ခ်လိုက္ေလသည္။
ကိုကိုေသာ္က သူ၏မာတင္းေနေသာ လိင္တန္ႀကီးကို ပြတ္သတ္ရင္း ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး အေနာက္နားမွာကပ္လွ်က္ ဒူးကို အသာေကြးရင္း ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ ေတ့လိုက္ေလသည္။ အရည္ေတြျဖင့္ စိုရြဲေနေသာ ေႏြးေထြးႏူးည့ံလွသည့္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႕ သူ႕လီးႀကီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးသြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။
“ အိ..”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ဆီက အသံတိုးတိုးေလး ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ အသံလည္း အက်ယ္ႀကီးမထြက္ရဲ။ အခ်စ္ေဟာင္းရဲ႕ လီးႀကီး အထိအေတြ႕ အရသာကို လြမ္းဆြပ္ေနရသည္မို႕ ေလာကႀကီးကို ေမ့သြားသလိုပင္ ခံစားလိုက္ရသည္။ တခ်ိန္ထဲမွာပင္ ကိုကိုေသာ္၏ လက္ႏွစ္ဘက္ကလည္း သူ၏ခါးကို တဖက္တခ်က္မွ ကိုင္ကာ လီးႀကီးကို အားပါပါ ျဖင့္ ဖိကာ ေဆာင့္ထည့္ေလေတာ့သည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ချမာ ႏူတ္ခမ္းအစံုကို ဖိကိုက္ကာ၊ ဖင္ႀကီးတရမ္းရမ္းျဖင့္ အရသာေတြ႕ေနရေလေတာ့သည္။ ကိုကိုေသာ္အဖို႕မွာလည္း အခ်စ္ဦးမို႕ မေမ့ႏိုင္ေသာ အထိအေတြ႕ေတြက သူ႕လီးတန္ တေခ်ာင္းလံုးကို က်င္ကနဲ က်င္ကနဲ ေနေအာင္ကို ခံစား ေနရေလသည္။
သိပ္အၾကာႀကီး မေဆာင့္လိုက္ရပါ။ ကိုကိုေသာ္ တေယာက္ ထိန္းမရေတာ့ သျဖင့္ သုတ္ရည္မ်ား ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး အဖုတ္ထဲ ပန္းထည့္လိုက္ရေပမဲ့၊ တခ်ီ ကို အျမန္ၿပီးသြားရတာကို ႏွေမ်ာေနမိေတာ့သည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက သူ႕ေက်ာေပၚမွာ ထပ္လွ်က္မွိန္းေနေသာ ကိုကိုေသာ္ကို အသာတြန္းဖယ္ၿပီး စားပြဲေပၚမွ တစ္ရႈးတစယူကာ သူ႕ေပါင္ၾကားမွာ သုတ္လိုက္ၿပီး ပင္တီကို ျပန္ဆြဲတင္ထမိန္ကို ျပန္ဝတ္လုပ္ေနေပသည္။ လီးတန္းလန္းႏွင့္ ကုလားထိုင္ေပၚေမာေမာႏွင့္ထိုင္ေနေသာ ကိုကိုေသာ္ကို မ်က္ေစာင္တခ်က္ထိုးလိုက္ၿပီး။
“ ကိုယ္ေတာ္ ပုဆိုးေလးဘာေလးျပန္ဝတ္၊ ေနာက္ ဆို မဆင္မျခင္မလုပ္နဲ႕ ေနရာေဒသေလးဘာေလေရြးအုန္း၊ တခုခု ျဖစ္လို႕ကေတာ့ အသက္ကို အရွက္နဲ႕လွဲျပစ္မွာေနာ္ဒီက”
“ အင္းပါ ခိုင္ရာ ေမာင္သိပါတယ္”
“ ဟင္း အဲဒီ အေခၚအေဝၚေတြလည္း မသံုးပါနဲ႕ေတာ့ကြာ၊ ေတာ္ၾကာ ေယာင္ယမ္းၿပီးသူမ်ားေရွ႕ထြက္လာရင္ ဒုကၡေရာက္ေနပါအုန္းမယ္၊ ကဲ သြားၿပီ ကို႕ အတြက္ ထမင္းဟင္းသြားခ်က္ရအုန္းမယ္”
ပုဆိုးေကာက္ဝတ္ေနေသာ ကိုကိုေသာ့္ကို ႏူတ္ဆက္အနမ္းလာနမ္းေသာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကို ကိုကိုေသာ္ကလည္း အားရပါးရျပန္နမ္းလိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ကုလားဘုရားလွည့္လို႕ေပါ့။ အရင္က အတိုင္းျပန္ရေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့သေဘာမဟုတ္လား၊
“ အင္းပါ ခိုင္၊ အဲတီခိုင္ရယ္၊ အရင္ကလို ျပန္ေနခြင့္ရရင္တီခိုင္ဘာေျပာေျပာ က်ေနာ္ လိုက္နာဖို႕အသင့္ပါ”
“ ဘယ္သူက အရင္ကလို ျပန္ေနမယ္ေျပာေသးလို႕လဲ ဟြန္႕ ကဲတယ္”
ခ်စ္စရာ မ်က္ေစာင္းေလး ထုိးၿပီးထြက္သြားေသာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး၏ ေနာက္ပိုင္းအလွကို ၾကည့္ရင္း ကိုကိုေသာ္တေယာက္ ပီတိျပံဳးျဖင့္ ျပံဳးက်န္ေနခဲ့ေလေတာ့သည္။ငယ္ငယ္တေယာက္ သားကေလး ေမြးၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုကိုေသာ္ ႏွင့္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးတို႕ တကယ့္ကို အလုပ္ေတြမ်ား ၿပီး ငယ္ငယ့္အတြက္၊ ခေလးအတြက္လည္း အျမဲ ၾကည့္ရႈ ေစာင့္ေရွာက္ေနရသျဖင့္ ဘာမွကို မထူးျခားခဲ့ေသာ္လည္း ကေလး ႏွစ္ပတ္ေလာက္ရခ်ိန္မွာေတာ့ လစ္ရင္ လစ္သလို ကိုကိုေသာ္က အတင္းပူဆာသျဖင့္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက အလိုလိုက္ေပးခဲ့ရေလသည္။ တခါတေလ ကိုကိုေသာ္တို႕ အိမ္မွာ အဆင္မေျပလွ်င္၊ ပိုလြတ္လပ္ေသာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး အိမ္မွာ အလုပ္ျဖစ္ၾကေလသည္။ ငယ္ငယ့္ကို တလေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ထိတို႕၍ မရသျဖင့္လည္း ကိုကိုေသာ္က ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ဆီမွာသာ သူ႕ အာသာဆႏၵေတြကို ျဖည္ေဖ်ာက္ေနခဲ့ရေလသည္။ တခါတေလ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ကို စကားစပ္သလိုႏွင့္ လိႈင္ဘြားႏွင့္အေၾကာင္းေမးျမန္းၾကည့္ရာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက မေျဖခ်င္ဟု ဆိုသျဖင့္ ဆက္ၿပီးမေမးျဖစ္ ေတာ့ေျခ။ သို႕ေသာ္ အခုတေလာ လိႈင္ဘြားတေယာက္လည္း သူတို႕ ဆီကို စက္က် ေနသည္။ သူ႕တူေလးကို လာလာ ၾကည့္ရသည္။ သူ႕အမ ငယ္ငယ္ လိုအပ္သည့္လက္တိုလက္ေတာင္းမ်ားလည္း လုပ္ကိုင္ေပး ေနသည္ဆိုေတာ့ အေဖၚရေနသည္။ လိႈင္ဘြားကလည္း အခုေတာ့ တကၠသိုလ္ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ၿပီး၊ ကိုယ္ပိုင္ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ ကေလးႏွင့္ ျဖစ္ရာ လိုအပ္သည့္ပစၥည္းေလးမ်ား ဟိုဟိုဒီဒီဝယ္ခိုင္းျပဳဳခိုင္း လို႕လဲရသျဖင့္၊ တခါတေလ ငယ္ငယ္ကပင္ ဖံုးျဖင့္ေခၚၿပီးဝယ္လာခိုင္းတတ္ေသးေလသည္။
ခေလး ၂လသားေလာက္က်ေတာ့ ငယ္ငယ္လည္း အလုပ္ျပန္ဆင္း၊ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး က ခေလးကို ၾကည့္ရႈရသည္။ သို႕ေသာ္သူ႕မွာလည္း အိမ္အလုပ္တဖက္ႏွင့္မို႕၊ ကေလးထိန္းတေယာက္ကို ေခၚထားရသည္။ သူတို႕ အခန္းႏွစ္ခန္းမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မို႕၊ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက ကေလးပစၥည္းေတြကို သူတို႕ အိမ္သယ္သြားရမွာႏွင့္ အလုပ္ရႈတ္တာမို႕၊ ကေလးကို ငယ္ငယ္တို႕ အခန္းမွာပဲ ထားေစသည္။ သူႏွင့္ ကေလးထိန္းေကာင္မေလးတို႕က ထိန္းေပးၾကသည္။ သူ႕အိမ္မွာ ထမင္းဟင္းခ်က္၊ အဝတ္ေလွ်ာ္ တျခားအိမ္အလုပ္ေတြ လုပ္စရာရွိမွာသာ ကေလးကို ကေလးထိန္းႏွင့္ ခနထားခဲ့သည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးကလည္း စေနတနဂၤေႏြမ်ားမွာေတာ့ ကေလး ထိန္းေပးႏိုင္ေသာ္လည္း အလုပ္သြားေနရသျဖင့္ ေန႕လည္ေန႕ခင္းဆို အိမ္မွာ မရွိေျခ။
တေန႕ေတာ့ ကိုကိုေသာ္က ႏိုင္ငံျခားမွ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ျပန္လာလည္မည္ လိုခ်င္တာမွာလိုက္ ဆိုသျဖင့္ ခုေနာက္ပိုင္းေခတ္စားလာေသာ နာနီစပိုင္ကင္မရာ ေလးမ်ားကို မွာလိုက္ေလသည္။ ထို ကင္မရာေလးမ်ားမွာ ႏိုးစက္နာရီ တို႕ နံရံကပ္နာရီတို႕ အတြင္းမွာ ျမဳတ္ထားၿပီး ဝါယာလက္စ္ျဖစ္ၿပီး လႈပ္ရွားမႈ ဆင္ဆာလည္းပါသျဖင့္ လႈပ္ရွားမႈရွိလွ်င္ ရီေကာ့လုပ္ထားေလသည္။ ရီေကာ့ဒင္းမ်ားမွာ သူ႕ရဆိဗာ ေလးမွ မိုက္ခရိုအက္စ္ဒီကဒ္ေလးမွာ သိမ္းထားၿပီးသူၾကည့္ခ်င္လွ်င္ ကြန္ျပဴတာမွာ ထည့္၍ ၾကည့္လို႕ရေလသည္။ တကယ္က အြန္လိုင္းမွ တိုက္ရိုက္ၾကည့္လို႕ရေသာ္လည္း ဗမာျပည္ ကြန္နက္ရွင္းျဖင့္ မျဖစ္ႏိုင္ေသးသျဖင့္ ရီေကာ့ဖန္ရွင္ ကိုသာ အသံုးျပဳရေလသည္။ သူငယ္ခ်င္းက ဝမ္းပက္ေက့ ဝယ္လာရာ ကင္မရာေလးလံုးပါေလသည္။ ပထမ ကိုိကုိေသာ္က ငယ္ငယ့္ကို ေျပာမည္စိတ္ကူးေသာ္လည္း သူစဥ္းစားမိသည္မွာ၊ ေတာ္ၾကာ မေတာ္တဆ သူႏွင့္ တီခိုင္ သို႕မဟုတ္ မဝင္းဝင္းသန္းတို႕ ေျခေဆာ့လက္ေဆာ့လုပ္တာမ်ား ရီေကာ့လုပ္ထားတာထဲဝင္သြားလွ်င္၊ သူျပႆ နာတက္မွာျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဘယ္သူ႕မွ မေျပာေတာ့ဘဲ ခေလးရွိတတ္ေသာ သူတို႕ အိပ္ခန္း။ ဧည့္ခန္း ႏွင့္ လိုရမယ္ရ မီးဖိုခန္းတခု တတ္ထားလိုက္ေလသည္။ ပိုေနေသာ တခုကိုေတာ့ သိမ္းထားလိုက္သည္။
…………………………………..
ဤသို႕ျဖင့္ ကင္မရာေတြ တပ္ထားၿပီးေသာ္လည္း ကိုိကိုေသာ္မွာ တပတ္မွ တခါေလာက္သာ တနဂၤေႏြအလုပ္ပိတ္ရက္မ်ားတြင္ မွ သူ႕လက္ေတာ့ ေလးထဲ အက္စ္ဒီကဒ္ကို ထိုးထည့္ကာ ၾကည့္မိသည္။ ပထမပိုင္းေတာ့ ဆန္းသလိုမို႕ နည္းနည္းပါးပါး ၾကည့္ေနမိေသာ္လည္း ဒီျမင္ကြင္းႀကီးပဲ ထပ္ကာထပ္ကာမို႕ တခါတေလ ရက္ေက်ာ္၊ တခါတေလ အျမန္ရစ္ကာ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေတာ့ အက္စ္ဒီကဒ္ ထဲရွိသမွ်ဖိုင္ေတြကို ဖ်က္ျပစ္လိုက္ကာ စက္ထဲ ျပန္ထည့္ထားလိုက္သည္။
တရက္တြင္ ထံုးစံအတိုင္း အက္စ္ဒီကဒ္ထဲက မယ္မိုရီမ်ား ရွင္းမျပစ္ခင္ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ထူးလိုထူးျငား သူ႕လက္ေတာ့တြင္ၾကည့္ဖို႕ထည့္လိုက္သည္။ တနဂၤေႏြေန႕လည္းျဖစ္သျဖင့္ မာမီႏွင့္ငယ္ငယ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ေရွာ့ပင္းထြက္သြားၾကၿပီး ခေလးကို ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ႏွင့္ ဦးေအာင္ႏိုင္တို႕က ေခၚသြားၾကသျဖင့္။အိမ္မွာ ကိုကိုေသာ္တေယာက္ထည္းျဖစ္ေနသည္။ ပ်င္းပ်င္းႏွင့္ လက္ေတာ့ထဲ အက္စ္ဒီကဒ္ထည့္ကာ ရစ္ၾကည့္ေနေလသည္။ ဒါၿပီးရင္ အြန္လိုင္းဝင္ၿပီး ဗမာလူႀကီးဆိုက္ေတြ ဝင္ၾကည့္အုန္းမည္၏ ေတြးထားေလသည္။
အျမန္ရစ္ေနေသာ ဗီဒီယိုေလးထဲမွ ျမင္ကြင္းတခုက သူ႕စိတ္ထဲတြင္ ထူးျခားသည္ဟု ရုတ္တရက္ထင္လိုက္သျဖင့္။ ခ်က္ျခင္းရပ္လိုက္ကာ ေနာက္ျပန္ရစ္ၿပီး ေသေသျခာျခာျပန္ၾကည့္မိေလသည္။
"ဟင္"အဲဒါကေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ က ကင္မရာမွ ရီေကာ့လုပ္ထားေသာဗီဒီယိုျဖစ္ေလသည္။ သူ႕မာမီ မူမူေက်ာ္ဦးက ေဘစင္ တြင္ တခုခု ေဆးေၾကာေနေလသည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ လိႈင္ဘြားတေယာက္ျမင္ကြင္းထဲ ေရာက္လာေလသည္။ လိႈင္ဘြားက ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ၏ ေနာက္ေက်ာတြင္ ကပ္ရပ္ၿပီး ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ၏ ပုခံုးေပၚမွ ေက်ာ္ၿပီး ေဘစင္ထဲမွ အရာကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ကိုကိုေသာ့္စိတ္ထဲတြင္ လိႈင္ဘြား အေနအထားမွာ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ႏွင့္ အရမ္းကပ္လြန္းသည္ဟုထင္မိေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုကိုေသာ့္ရင္ထဲ ဟာကနဲ ျဖစ္သြားရသည့္ အျပဳအမူကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ထိုအရာကေတာ့ လိႈင္ဘြားက ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ၏ လံုးဝန္းကားစြင့္ေသာ တင္ပါးႀကီးတဖက္ကို သူ႕လက္ဖဝါးျဖင့္ ပင့္ကိုင္ဆုပ္ေျခလိုက္ျခင္းပင္။ ကိုကိုေသာ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္မွာ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ၏ လက္ဖဝါးက လိႈင္ဘြားမ်က္ႏွာသို႕မဟုတ္ ပါးျပင္သို႕ ျဖန္းကနဲ ရိုက္ခ်လိုက္တာမ်ိဳးျဖစ္ေသာ္လည္း သူေမွ်ာ္လင့္ထားသလို မျဖစ္လာခဲ့ေပး ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးက ကိုယ္ကို ဆတ္ကနဲတြန္႕သြားၿပီး လိႈင္ဘြားကို တေတာင္ျဖင့္လွမ္းတြတ္လိုက္ကာ ေခါင္းေလးေစာင္းၿပီး သူ႕မ်က္လံုးမ်ားက ကိုကိုေသာ္တို႕ အခန္းဘက္ကို လွမ္း ၾကည့္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ လိႈင္ဘြားကို မ်က္ေစာင္းလွလွေလး ထိုးရင္း တခုခု ေျပာလိုက္တာေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကိုကိုေသာ္ မီးဖိုထဲတတ္ထားေသာ ကင္မရာမွာ မိုက္ကရိုဖံုးမပါသျဖင့္ ဘာေျပာမွန္းမၾကား ရေျခ။ ထိုအခါမွ လိႈင္ဘြားမွာ မီးဖိုထဲမွ အျပင္ကို ျပန္ထြက္သြားတာေတြ႕လိုက္ရသည္။ ခနေနေတာ့ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးလည္း လိုက္ထြက္သြားတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကိုကိုေသာ့္ လက္ေတာ့ စခရင္မွာ ျမင္ကြင္းေလးခုကို တျပိဳင္နက္ၾကည့္ရေအာင္ ပရိုဂရမ္က လုပ္ထားသည္ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ ကင္မရာက သံုးခုသာတပ္ထား ၍ ေလးကြက္မွာ သံုးကြက္သာ ေပၚေနသည္။ မီးဖိုခန္းထဲမွ ထြက္သြားေသာ လိႈင္ဘြားႏွင့္ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး တို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး မွာ ကိုကိုေသာ့္အခန္း ေရာ ဧည့္ခန္းထဲေရာ ဝင္ေရာက္လာတာ မေတြ႕ရေျခ။ ကိုကိုေသာ့္အခန္းထဲ မေတာ့ ငယ္ငယ္တေယာက္ ႏွင့္ သူ႕သားကေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနတာကို ေတြ႕ရေလသည္။ တခုခုေတာ့ မွားေနၿပီ ဆိုတာကို ကိုကိုေသာ္သိလိုက္ရၿပီ။ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ခံျပင္းနာက်ည္းျခင္း၊ မနာလိုျခင္း၊ မုန္းတီးျခင္း၊ ေဒါသ၊ မုန္တိုင္းမ်ားထန္လွ်က္ရွိေလသည္။ ကင္မရာက ရီေကာ့လုပ္ထားေသာ ဒိတ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စေနေန႕ျဖစ္ေနသည္။ အခုတေလာ သူ႕ အလုပ္က အရမ္း ဘီးဇီးသျဖင့္ စေနေန႕ကို ေန႕တဝက္ထက္ပိုလုပ္ေနရသျဖင့္ ညေနေလာက္မွ ျပန္ျပန္ေရာက္ေနသည္မွာ လည္း တလေလာက္ရွိေနၿပီကို အခုမွ သူ႕ဘာသာ ျပန္စဥ္းစားမိသည္။ လိႈင္ဘြားတေယာက္ သူတို႕အိမ္ကို ဘာလို႕ စက္က်ေနရသည္ကိုလည္း တျဖည္းျဖည္း သေဘာေပါက္စျပဳလာခဲ့ရသည္။
ကိုကိုေသာ္ က ထို ဗီဒီယိုကလစ္ ကေလးကို သူ႕လက္ေတာ့ထဲ ေကာ္ပီကူးလိုက္ၿပီး အက္စ္ဒီကဒ္ ထဲမွ ဖိုင္ေတြကို ရွင္းလိုက္ကာ စက္ထဲ ျပန္ထည့္ထားလိုက္ေလသည္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာလည္း တႏံု႕ႏံု႕ ျဖင့္ ထိုင္မရ ထမရျဖစ္ေနေလသည္။ သူ႕သံသယ မ်ားကို ရွင္းသြားေအာင္လုပ္ဖို႕ ဆိုတာ တခုပဲ ရွိေတာ့ေလသည္။ အဲဒါကေတာ့ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး အိပ္ခန္းထဲမွာ သူ၏ က်န္ေသာ ကင္မရာတလံုးကို သြားဆင္ထားဖို႕ပဲ ျဖစ္ေလသည္။
………………………………………
ကိုကိုေသာ္ ရင္ေတြ အရမ္းခံုေနသည္။ ဒီေန႕ တေန႕လံုးအလုပ္ လုပ္ရတာ စိတ္မေျဖာင့္၊ အိမ္က စပိုင္ကင္မရာ၊ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းလုပ္ပါေစဆုေတာင္းေနခဲ့မိသည္။ သူ႕မာမီ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေျခရင္းဘီဒိုအေပၚမွာ တျခား ပစၥည္းေတြႏွင့္ ေရာေထြးကာ ဖြက္ထားခဲ့သည့္ကင္မရာေလး၊ ျမင္ကြင္းကိုေတာ့ သူအေသအျခာစမ္းၾကည့္ၿပီးသား။ သို႕ေသာ္လည္း တခုခု ျဖစ္မွာ စိတ္ပူေနမိသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္တာႏွင့္ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးထမင္းေတာင္ ဗိုက္မဆာ နည္းနည္းသာ ဟန္လုပ္ၿပီးစားလိုက္သည္။ ညမိုးခ်ဴပ္ဖို႕ ငယ္ငယ္ႏွင့္ ခေလး အိပ္ေပ်ာ္ဖို႕ ကေတာ္ေတာ့္ကို အခ်ိန္ၾကာလြန္းလွသည္ဟု ေတြးေနမိသည္။
ငယ္ငယ္ႏွင့္ သားေလး အိပ္ေပ်ာ္သြားမွ စက္ထဲက အက္စ္ဒီကဒ္ကို ထုတ္ သူ႕လက္ေတာ့ထဲကိုထည့္ ကာ ဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့သည္။
အက္စ္ဒီကဒ္ကေလးထဲမွ ဖိုဒါေတြထဲမွ စေနေန႕ ဖိုဒါေလးကို ကလစ္လုပ္ကာ ဖြင့္လိုက္မိေလသည္။ မနက္ပိုင္း သူအိပ္ယာမွ ထေတာ့ တအိမ္လံုးအိပ္ေနၾကတုန္း၊ သူ႕ဘာသာ တေယာက္ထဲ ေရမိုးခ်ိဳး၊ အဝတ္အစားလဲ၊ မီးဖိုထဲ မွာ ရွိတာေလး ေတြ ရွာေဖြ စားေသာက္ၿပီးေတာ့ အလုပ္ထြက္သြားတာေတြ႕ရသည္။ ေနာက္ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွ ငယ္ငယ္ တို႕၊ မာမီတို႕ ႏိုးလာၾကသည္။ သူတို႕က အလုပ္နားရက္မို႕ ဇိမ္ယူအိပ္ၾကတာျဖစ္သည္။ ခါတိုင္းဆိုရင္ ကိုကိုေသာ္ႏွင့္ ျပိဳင္တူနီးပါး ႏိုးၾက၊ ေရမိုးခ်ိဳးၾကတာျဖစ္သည္။ မာမီ အိပ္ယာမွထ၊ အိပ္ယာသိမ္း၊ ေရခ်ိဳးဖို႕ အဝတ္အစားေတြ စခၽြတ္ဖို႕ျပင္ေတာ့ ကိုကိုေသာ္ ကြန္ျပဴတာ စခရင္မွ မ်က္ႏွာကို လြဲထားလိုက္မိသည္။ စိတ္ထဲက စိပ္စုခ်င္စိတ္အရမ္းျပင္းျပေနေသာ္လည္း၊ မေကာင္းပါဘူး၊ မၾကည့္သင့္ပါဘူးဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေျပာကာ စိတ္ကို ခ်ဴပ္တည္းထားလိုက္သည္။ ေနာက္ ေရခ်ိဳးၿပီးျပန္ဝင္လာေတာ့လည္း မ်က္ေစ့ကို စခရင္ဘက္မၾကည့္မိေတာင္ သတိထားၿပီး တျခားစခရင္သံုးခုကိုသာ ၾကည့္ေနမိသည္။ ဗီဒီယိုမ်ားမွာ လႈပ္ရွားမႈရွိမွသာ ရီေကာ့ လုပ္သည္မို႕ လႈပ္ရွားေနသည့္ တျခားစခရင္ေတြကို လုိက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ေနာက္ေတာ့ ပံုမွန္လႈပ္ရွားမႈေတြ ေတြ႕ေနရသည္။ မာမီက သူ႕သားကေလး ခ်ီထိန္းေနတုန္း ငယ္ငယ္က ေရမိုးခ်ိဳး ေနာက္ေတာ့ တီခိုင္ ေရာက္လာ ခေလးယူထိန္း၊ ေနာက္ တီခိုင္ ျပန္သြား၊ မာမီနဲ႕ ငယ္ငယ္တို႕ မနက္စာစားၾက။ ေန႕ခင္းဘက္ေလာက္မွာ လိႈင္ဘြား ေရာက္လာခဲ့သည္။ ကိုကိုေသာ္ လိႈင္ဘြား၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို မ်က္ေျခမျပတ္ အေသးစိတ္လိုက္ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။
လိႈင္ဘြားလႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ အခုၾကည့္ေနသေလာက္ကေတာ့ ပံုမွန္ပင္၊ သူ႕အမငယ္ငယ္ မွာထားသည့္ပစၥည္းေတြ ေပးၿပီး ကေလးထိန္း၊ ဧည့္ခန္းမွာ တီဗီထိုင္ၾကည့္ၾက၊ ပံုမွန္အိမ္မွာ ဝင္ထြက္သြားလာ ေနၾက ေဆြမ်ိဳးတေယာက္ေနထိုင္တာမ်ိဳးပင္၊ တနာရီေလာက္ၾကာေတာ့ လိႈင္ဘြား ျပန္သြားသည္။ ကိုကိုေသာ္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားသည္။ ဟိုေန႕က ဟာ သူပဲ မ်က္ေစ့ေမွာက္တာလား။ သို႕ႏွင့္ လိႈင္ဘြားျပန္သြားၿပီးခနေနေတာ့ ငယ္ငယ္ တေယာက္သားေလးကို ခ်ီၿပီး အခန္းထဲ ျပန္ေခၚသြားၿပီး ကေလး ပုခက္ထဲတင္သိပ္ေနသည္။ ကေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး စာအုပ္တအုပ္ဖတ္ေနသည္။ မာမီ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးလည္း ထိုအတိုင္းပင္၊ သူ႕အခန္းထဲ ဝင္ၿပီး တေရးတေမာအိပ္ေနသည္။ ခနေနေတာ့ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ဖံုးထေျပာေနတာေတြ႕ရသည္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုကိုေသာ္တို႕ အခန္းနားေလွ်ာက္သြားၿပီး တံခါးကို အသာတြန္းၾကည့္ေနသည္။ ငယ္ငယ္အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေတြ႕ေတာ့ အိမ္ေရွ႕ခန္းဘက္ထြက္သြားသည္။ အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ကလန္႕ဖြင့္လိုက္ၿပီး အျပင္သို႕ ေခါင္းျပဴၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေဟာ လာပါၿပီ၊ လိႈ္င္ဘြား ျပာယိျပာယာျဖင့္ ခတ္သုတ္သုတ္ဝင္လာသည္၊ သူ႕လက္ထဲမွာလဲ ဖိနပ္ကိုလက္ျဖင့္ကိုင္လာသည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး တံခါးကို ကလန္႕ျပန္ခ်ပိတ္ေနခ်ိန္မွာ လိႈင္ဘြားက ခတ္သုတ္သုတ္ပင္ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးအခန္းဆီ သို႕ဝင္သြားေတာ့သည္။
ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးမွာ ေျခဖ်ားေထာက္လွ်က္ ခတ္သုတ္သုတ္ သူ႕အခန္းဆီသို႕ လိုက္ဝင္သြားေလသည္။ ကိုကိုေသာ္ ရင္တထိတ္ထိတ္ခုန္လာၿပီ။ ယခုသူ႕စခရင္ေပၚမွ ဗ်ဴးဝင္းဒိုးေလးခုရွိရာ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးအခန္းမွ ဗ်ဴးဝင္းဒိုးကသာ အသက္ဝင္လႈပ္ရွားေနေတာ့သည္၊ ထိုစခရင္ကို ကလစ္လုပ္လိုက္ရာ လက္ေတာ့စခရင္ တခုလံုး ကို ထိုဗီဒီယို စခရင္အျပည့္ျမင္ေနရေတာ့သည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး အခန္းထဲတြင္ အရင္ေရာက္ေန ေသာလိႈင္ဘြားက အခန္းထဲဝင္လာေသာ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးကို လက္ႏွစ္ဘက္ဆန္႕တန္းကာ ဆီးႀကိဳလိုက္သည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးကလည္း လိႈင္ဘြား ရင္ခြင္ထဲသို႕ အေျပးေလးဝင္သြားၿပီး တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္တင္းက်ပ္ စြာေပြ႕ဖက္ ကာ ႏူတ္ခမ္းခ်င္းေတြ စုပ္နမ္းေနၾကေတာ့သည္။ လိႈင္ဘြား၏ လက္ဝါးေတြက ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး တင္ပါးႀကီးမ်ားကို အားရပါးရဆုပ္ႏွယ္ေနသည္ကိုလည္းျမင္ေနရသည္။
သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္မွာ ခြဲခြာေနရတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးတို႕ အလား တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ အငမ္းမရ ႏူတ္ခမ္းခ်င္းေတြ စုပ္နမ္းေနၾကၿပီးမွ ခနအၾကာမွာ လူခ်င္းခြာလိုက္ၾကသည္။ လိႈင္ဘြားမွာ ပုဆိုးကို ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ ကြင္းလံုးခၽြတ္ခ်လိုက္ၿပီး ေအာက္မွ အတြင္းကန္ကိုပါ ဆြဲခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ လိႈင္ဘြား၏ ေထာင္မတ္ေနေသာ လိင္တန္ႀကီးကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ကိုကိုေသာ္မွာ မနာလိုဝန္တိုစိတ္ေတြပင္ တဖြားဖြား ေပၚလာခဲ့ရေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လိႈင္ဘြား ပစၥည္းႀကီးမွာ သူ႕ပစၥည္းႏွင့္ ယွဥ္လိုက္လွ်င္ သိသိသာသာႀကီးကို ႀကီးေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။
ေနာက္ေတာ့ လိႈင္ဘြားက သူကိုယ္ေပၚမွ တီရွပ္ကိုပင္ လွန္ခၽြတ္လိုက္ၿပီး ကိုယ္တုန္းလံုးျဖင့္ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္လိုက္ေလသည္။ လိႈင္ဘြားမွာ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ေျခႏ်စ္ဖက္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚခ်ၿပီး ထိုင္ေနျခင္းျဖစ္ သျဖင့္ သူ႕လိင္တန္ႀကီးမွာ ငါးမွ်ားတံ ႀကီးလို ေထာင္ေနေပသည္။ လိႈင္ဘြားက ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ကိုယ္ကို လက္ညိဳးထိုးကာ တခုခု ေျပာေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ကိုကိုေသာ္မွာ သူ႕စက္က ေအာ္ဒီယိုကို ဘယ္လို လုပ္ရမွန္းမသိသည္ကို က်ိမ္ဆဲေနမိေလသည္။ သို႕ ေသာ္လည္း ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးက သူ႕ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားမ်ားကို တစစီခၽြတ္ေနတာေတြ႕ရေတာ့ လိႈင္ဘြားက ခၽြတ္ခိုင္းတာျဖစ္မည္ဟု မွန္းဆမိေလသည္။
ဒီတခါေတာ့ ကိုကိုေသာ္ မ်က္ေစ့မလြဲမိေတာ့ေျခ။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး က အက်ႌ ထမိန္၊ ဘရာဇီယာ၊ ပင္တီမ်ားကို ကုတင္ေပၚထိုင္ေနေသာ လိႈင္ဘြားေရွ႕တြင္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းခၽြတ္ျပေနသည္ကို အေငးသား ထိုင္ၾကည့္မိေန ေလေတာ့သည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္မွာ အနည္းငယ္ျပည့္ျပည့္ျဖိဳးျဖိဳးေလး ေပမဲ့ သူ႕ေနရာႏွင့္သူ အခ်ိဳးက်ေနသျဖင့္ အေတာ္ကို ဆက္ဆီ ျဖစ္ၿပီး ၾကည့္လို႕ အင္မတန္ေကာင္းလွေပသည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးႏွင့္ အခ်ိဳးအဆစ္ မွာ အေတာ္တူေသာ္လည္း၊ ခေလးတခါမွ မရဘူး၊ ကိုယ္ဝန္လည္းမေဆာင္ဘူးေသးသျဖင့္ ဝမ္းဗိုက္သားမ်ားမွာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးလိုမဟုတ္ ေပ၊ အရမ္းခ်ပ္ယပ္မေနတာေတာင္မွ အေၾကာျပတ္ရာမ်ားမရွိေျခ။ ရင္သားမ်ားမွာလည္း သိပ္မႀကီးေပမဲ့ တင္းတင္းရင္းရင္း ေဖာင္းၾကြေနေပသည္။ ႏို႕သီးေခါင္းမ်ားမွာေတာ့ ညိဳညိဳ တုတ္တုတ္ေလး ေတြ ေထာင္မတ္ေနေလသည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးလို တုတ္တုတ္ရွည္ရွည္ႀကီးေတြ မဟုတ္တုတ္တုတ္ လူေခၚေခါင္းေလာင္းခလုပ္ခလယ္မွ အဝိုင္းေလးေတြလိုတိုတိုေလးေတြ ျဖစ္သည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးမွာ သူ႕မိေထြးျဖစ္ၿပီး သူႏွင့္ ဘာမွ မေတာ္သည္ကို သိေသာ္လည္း အရင္ကထဲက တျခားတစိမ္း မိန္းမေတြလို လိင္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တခါမွ မေတြးၾကည့္မိခဲ့ဘူးေျခ။ ယခုအခါတြင္ သူ႕မိေထြး၏ အဝတ္အစားမဲ့ ကိုယ္ခၤႏြာကို ျမင္လိုက္ရေတာ့၊ စိတ္ေတြက တမ်ိဳးျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ သူ႕လက္ေတာ့ေအာက္မွ လီးႀကီးကလည္း အစြမ္းကုန္မာေတာင္ေတာင့္တင္းေန ၿပီျဖစ္ရာ၊ လက္ေတာ့ အေနအထားပင္ နည္းနည္းျပင္လိုက္ရေလသည္။
မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း အဝတ္မပါ ဗလာကိုယ္ထည္း ျဖင့္ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးမွာ ကုတင္ေဘးသို႕ ေျခခ်ထိုင္ေနေသာ လိႈင္ဘြား ေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ေလသည္။ သူ႕လက္တဘက္ျဖင့္ ဖားယားက်ေနေသာ ဆံပင္တခ်ိဳ႕ကို ေခါင္းအေနာက္ဘက္သို႕ သိမ္းလိုက္ၿပီး ေနာက္လက္ဖဝါးေလးတဖက္က လိႈင္ဘြား လိင္တန္ႀကီးကို အသာဆုပ္ကိုင္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပြတ္သတ္ေပးေနေလသည္။ တခ်ိန္ထည္းမွာပင္ သူ႕ကို ငံု႕ၾကည့္ေနေသာ လိႈင္ဘြားကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း ျပံဳးကာ တခုခု ေျပာေနေလသည္။ လိႈင္ဘြားက လည္းျပံဳးရင္းျဖင့္ ေခါင္းကို ျငိမ့္ျပလိုက္တာေတြ႕ရေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးက သူ႕ႏူတ္ခမ္းအစံုကို ဝလံုးသဖြယ္ဝိုင္းလိုက္ကာ လိႈင္ဘြား လိင္တန္ႀကီးကို ငံုစုပ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
ကိုိုကိုေသာ္မွာ ရင္ေတြ တအားခုန္ ကာ သူလက္ေတြပါ တုန္ေနတာကို သတိထားလိုက္မိသည္။ ေဒါသ ျဖစ္တာလား၊ မနာလိုတာလား၊ သစၥာေဖါက္ခံရတာလား၊ ဘာမွန္းကို မသိတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႕ အေတြးေပါင္းစံုက သူေခါင္းထဲ မွာ လည္း ရႈတ္ေထြးေနေလသည္။ လက္တဘက္ျဖင့္ ဆံပင္ကို ထိမ္းကိုင္ထားရင္း ေခါင္းကို ငံု႕လိုက္ ျမင့္လိုက္ျဖင့္ ပုေလြကုန္းမႈတ္ေနေသာ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ကို ၾကည့္ရင္း သူ႕လက္ေတြက ပုဆိုးေအာက္မွ ေထာင္မတ္ေနေသာ သူလိင္တန္ႀကီးကို အလိုလို သြားဆုပ္ကိုင္မိလိုက္ေလသည္။
ေနာက္ေတာ့ လိႈင္ဘြားက သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ပါးျပင္ႏွစ္ဘက္ကို ပြတ္ကာ ဆံပင္ေတြကို စုစည္းကာ အေနာက္ဘက္မွ စုကိုင္လိုက္သျဖင့္ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး လက္တဘက္က လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကိုထိန္းကိုင္၊ ေနာက္တဘက္က လဥေတြကို ေဆာ့ကစားကာ လိႈင္ဘြားလီးႀကီးကို အားရပါးရ စုပ္ေနေလေတာ့သည္။ လိႈင္ဘြားက ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ဆံပင္ကို အေနာက္မွ ျမင္းၿမီးကဲသို႕ စုကာ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္းမွ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ေခါင္းအၾကြမွာ သူက ဆြဲဆြဲ ၿပီး ဖိခ်ေနေပရာ၊ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ပါးစပ္ကို ေဆာင့္လိုးေနသလိုျဖစ္ေနရေလသည္။
ခနေနေတာ့ လိႈင္ဘြားမွာ ဖင္တၾကြၾကြ ျဖင့္ ျဖစ္လာၿပီး ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ေခါင္းကိုလည္း အတင္းဆြဲဆြဲခ်ေနတာေတြ႕ရသျဖင့္ ၿပီးကာနီးေနၿပီဟု အေတြ႕အႀကံဳရွိေသာ ကိုကိုေသာ္က သိေနသည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးက သူ႕လက္ႏွစ္ဘက္ကို လိႈင္ဘြား လီးအရင္းမွာ ဆုပ္ကိုင္ထားသျဖင့္ အာေဂါင္မထိုးမိေအာင္ ကာကြယ္ထားမွန္းလည္း သူသိလိုက္သည္။ လိႈင္ဘြား ေခါင္းကို ေမာ့ၿပီး မ်က္ေစ့ကို မိွတ္လိုက္ကာ ျငိမ္သြားတာ့ ဒီေကာင္ၿပီးသြားၿပီ ဆိုတာသိလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးက လိႈင္ဘြားလိင္တန္ႀကီးကို သူ႕ပါးစပ္ မွ ဆြဲမခၽြတ္ပဲ ငံုထားသျဖင့္၊ သုတ္ရည္ေတြကို မ်ိဳခ်ေနမွန္းလည္းသိလိုက္ရသည္။
ကိုကိုေသာ္ ကိုယ္ကိုယ္ကို သတိမထားလိုက္မိခ်ိန္မွာပင္ သူ႕လက္ျဖင့္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လိင္တန္ႀကီးမွ သုတ္ရည္ေတြ လံုခ်ည္ထဲသို႕ တေျဖာေျဖာထြက္က်ကုန္တာကို ခံစားလိုက္မိရေလေတာ့သည္။
ကိုကိုေသာ္ တေယာက္ မာမီ မူမူေက်ာ္ဦးႏွင့္ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမည္မွန္းကို မသိျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ထိုေန႕က ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးႏွင့္ လိႈင္ဘြားတို႕၏ အခ်စ္ပြဲၾကမ္းၾကမ္းကို ဆင္ဆာမပါပဲ ႏွင့္ ၾကည့္ခဲ့ လိုက္ရၿပီးေနာက္ေတာ့ သူ႕အေတြးအာရံုထဲမွာက ဘယ္လို ျပန္ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႕ရႏိုင္ေတာ့မွာလဲ။ ကိုကိုေသာ္ ေနာက္တခု ေတြးေနမိတာက တီခိုင္ ဒီကိစၥကို သိသလား ဆိုတာကိုပဲေပ့ါ။ တီခိုင္ လိႈင္ဘြားနဲ႕ ျဖစ္ခဲ့တာကိုေတာ့သူ သိသည္။ ေနာက္ပိုင္း ဆက္ျဖစ္လားဘာလား ဆိုတာကို ေတာ့ သူေမးလို႕ မရေတာ့၊ တီခိုင္က လံုးဝ မေျပာခ်င္တာကို သိလို႕ သူလည္း ဆက္မေမးေတာ့။ အခုေတာ့ သူ႕စိတ္ေတြက ေတာ္ေတာ္ မုန္တိုင္းထန္ေနသည္။ တီခိုင့္ကို အတင္းအၾကပ္ေမးရမလား။ တီခိုင့္ကို မာမီနဲ႕ လိႈင္ဘြားကိစၥ ကို ဖြင့္ေျပာလိုက္ရမလား။ ဒါမွ မဟုတ္ တီခိုင္ က ဒီကိစၥကို သိၿပီးျဖစ္ေနပလား။
လားေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ကိုကိုေသာ္တေယာက္ စိတ္ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနရသည္။ အခုတေလာမွာမွ တီခိုင္ႏွင့္ကလည္း ႏွစ္ေယာက္ထည္း ေတြ႕ဖို႕ အခြင့္အေရးကလည္း မရဘူးျဖစ္ေနရသည္။ မာမီနဲ႕ကလညး္ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ မိေအာင္ႀကိဳးစား ကာ ေရွာင္ေနမိသည္။ လိႈင္ဘြားႏွင့္မာမီ့ ဗီဒီယို ကိုလည္း ခနခန ျပန္ျပန္ၾကည့္ျဖစ္ေနမိသည္။ ၾကည့္လိုက္တိုင္းလည္း သူ႕ေကာင္ႀကီးကို ပြတ္သတ္ၿပီး သုတ္ရည္မ်ားထြက္သည္အထိ ေဂြလွိမ့္မိျပန္သည္။
သူတို႕ အခ်စ္ၾကမ္းပြဲမွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာသျဖင့္ ကိုကိုေသာ္အဖို႕ တပိုင္းခ်င္းစီ ၾကည့္ၾကည့္ေနရသည္။ ညတိုင္း ငယ္ငယ္အိပ္ေမာက်သြားမွ သူ႕လက္ေတာ့ေလး ဖြင့္ၿပီး ဆက္ဆက္ၾကည့္ရသည္။ ထိုေန႕က လိႈင္ဘြား ကို ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးက ပုေလြမႈတ္ေပးၿပီးေတာ့ လိႈင္ဘြားက ဘာဂ်ာျပန္ေပး၊ ၿပီးေတာ့မွ ကုတင္ေပၚမွာ ေလွႀကီးထိုးနဲ႕ ေဆာ္။ တခ်ီၿပီးသြားေတာ့ခနတေရးႏွပ္ၿပီးေတာ့ လိႈင္ဘြားက ကုတင္ေပၚမွာပင္ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးကို ေဒါ့ကီ စတိုင္ျဖင့္ ေဆာ္။ အဲဒါၿပီးမွ အဝတ္အစားေတြ ျပန္ဝတ္ၿပီး အခန္းထဲက ျပန္ထြက္သြားေတာ့သည္။ အခန္းထဲက ျပန္အထြက္မွာေတာ့ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးက အရင္ထြက္ၿပီး ငယ္ငယ့္အေျခအေနကိုၾကည့္သည္လူရွင္းမွ လိႈင္ဘြားကို အျမန္ထြက္ခိုင္းၿပီး အိမ္ေရွ႕တံခါးမကို သူလိုက္ပိတ္ေပးလိုက္သည္။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ သူအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း လိႈင္ဘြားျပန္သြားသည္လို႕ပဲ ထင္ေနမည္ျဖစ္ေပသည္။
ေနာက္တပတ္လည္း ထံုးစံအတိုင္း လိႈင္ဘြားႏွင့္ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးတို႕ အလုပ္ျဖစ္ၾကျပန္သည္။ ကိုကိုေသာ္ တေယာက္လည္း ေအာကားအသစ္ၾကည့္ရသလိုပင္ အထပ္ထပ္အခါခါ ျပန္ၾကည့္ၿပီး ေဂြလွိမ့္မိျပန္ပါသည္။
ေနာက္တပတ္က်ေတာ့ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး အလုပ္ကိစၥနဲ႕ ခရီးထြက္ိရမည္ ဆိုတာ သိရေတာ့ ကိုကိုေသာ္တေယာက္ အန္တီခိုင္ ႏွင့္ အခြင့္အေရးရဖို႕ ႀကံေလေတာ့သည္။
................................................. ...........
ကိုကိုေသာ္ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဒီစေနက ငယ္ငယ္ဂ်ဴတီက်လို႕ ေဆးရံုသြားရမည္။ ဆိုေတာ့ ကေလး ေရမိုးခ်ိဳးေပးဖို႕ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေပးသည္။ ငယ္ငယ္ အိမ္က ထြက္သြားၿပီးကထဲက ကိုကိုေသာ္က ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကို ဟိုပြတ္ဒီကိုင္လုပ္ေနသည္၊ ကေလးကို သူ႕ပုခက္အိပ္ယာမွာတင္ၿပီး ႏို႕ဗူးေပးတိုက္ေနေသာ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး အေနာက္မွာ ကပ္ရပ္ၿပီး ဖင္ႏွစ္လံုးၾကားထဲ သူ႕လီးႀကီး အေျမွာင္းလိုက္ကပ္ထားၿပီး ပြတ္လွ်က္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး လည္ကုတ္ေလးကို နမ္းလိုက္၊ နားေအာက္ေလးကို လွ်ာႏွင့္တို႕လိုက္ လုပ္ေနသည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကလည္း ကိုကိုေသာ္ အရမ္းတင္းေနၿပီ ဆိုတာသိသည္။ ၿပံဳးေစ့ေစ့ျဖင့္ ကေလးကိစၥေတြကို အခ်ိန္ဆြဲလုပ္ေနသည္။ သူလည္းမစားရတာ ၾကာေတာ့ ေတာင္းတေနၿပီ။ ဒီေန႕လို တအိမ္လံုး သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲႏွင့္ ကေလးတေယာက္ထဲ လို ႀကံဳဖို႕ ဆိုတာ ခုေနာက္ပိုင္းက ရွားရွားပါးပါး အခြင့္အေရးမဟုတ္လား။
" ဟဲ့ ဘယ္လို ျဖစ္ေနတာလဲ၊ ေသာ္ႀကီး၊ ဒီမွာ သားေလးေတာင္ မအိပ္ေသးဘူး"
" ခိုင္ကလည္း ကြာ ေမာင္လြမ္းေနတာ ၾကာလွၿပီ၊ ဟဲေကာင္ေလး ျမန္ျမန္အိပ္ေတာ့၊ ေဖေဖက မင့္ဖြားဖြားႏို႕ကို စို႕မလို႕ေစာင့္ေနတာ၊ အဟီးးး"
" ဟဲ့ ခေလးကို ေပါက္ကရေတြ ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႕"
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက ကိုကိုေသာ့္ကို တံေတာင္ျဖင့္လွမ္းတြက္လိုက္ရင္းက ရႈးတိုးတိုးအမူအယာျပလိုက္သည္။ ကေလးေလးက မ်က္လံုးစင္းေနေလၿပီ မို႕ ကိုကိုေသာ္လည္း အသာျငိမ္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
ကေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ ရင္ဘတ္ေပၚေစာင္ေလး အသာဖိၿပီး သူ႕ဘက္ကို လွည့္လာတဲ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္ၿပီး မ်က္ႏွာျပင္ေပၚအနမ္းမိုးေတြ ရြာခ်လိုက္မိသည့္။ ကိုကိုေသာ့္ကို
" သူဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲကြာ၊ အဲေလာက္ေတာင္မွ ပဲလား"
" ဟုတ္တယ္ ခိုင္ရယ္၊ ေမာင္လြမ္းလွၿပီ "
ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ရဲ႕ ကိုယ္ခႏြာႏွစ္ခုက တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ ေပ်ာ္ဝင္သြားသလို ပူးကပ္သြားၾကသည္။ တေယာက္အထာတေယာက္သိေနၾကသူမ်ားမို႕ စကၠန္႕ပိုင္းေလး အတြင္းမွာပင္ ႏွစ္ဦးစလံုး ကိုယ္လံုးတီး ျဖင့္ ကိုကိုေသာ္တို႕ လင္မယားအိပ္ေသာ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ႀကီးေပၚေရာက္ေနၾကေလၿပီ။ ကိုကိုေသာ့္လက္ေတြက ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ရဲ႕ ဖြံ႕ထြားလွတဲ့ ရင္သားေတြကို ဆုပ္ႏွယ္ပြတ္သတ္ေနရင္း သူ႕ပါးစပ္ေတြက ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးရဲ႕ ႏူတ္ခမ္းထူထူေတြကို စုပ္နမ္းေနမိသည္။ တင္းမာေနေသာ သူ႕လိင္တန္ႀကီးက ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးရဲ႕ ေခ်ာမြတ္ေနသည့္ေပါင္ အတြင္းသားေတြကို ထိုးေထာက္ပြတ္သတ္သြားၿပီး ေပါင္ခြဆံုက အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးနား ဟိုေထာက္ဒီေထာက္ျဖစ္ေနေလသည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးရဲ႕ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးက ပူေႏြးတင္းမာေနတဲ့ ကိုကိုေသာ့္ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး၊ စိုစြတ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ သူ႕ အဖုတ္ဝေလးမွာအသာေတ့ေပးလိုက္တယ္။
" အီး......"
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာၿပီး ဝင္လာတဲ့ ကိုကိုေသာ့္လိင္တန္ႀကီးက ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးရဲ႕ ေစာင္ေခါင္းႏုႏုေလးထဲ ျပည့္က်ပ္သြားတယ္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ကိုကိုေသာ့္ တင္ပါးေတြကို ကုပ္ျခစ္ၿပီး သူ႕ကိုယ္ထဲ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးေရွ႕တိုးလာဖို႕ ဆြဲယူလိုက္တယ္။ ကိုကိုေသာ္ သူ႕လက္ေတြကို ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးဂ်ိဳင္းေအာက္တဖက္တခ်က္ကေနလ်ိဳသြင္းၿပီး ပုခံုးႏွစ္ဘက္ကို ဆုပ္ကိုလိုက္တယ္၊ ဒီလိုအေနအထား မ်ိဳးနဲ႕ဆိုရင္ အားရပါးရ ဖိလိုးေတာ့မယ္ဆိုတာ သိေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကလည္း သူ႕ေပါင္လံုးႀကီးႏွစ္လံုးကို ျဖဲလို႕ကားေပးထားၿပီး မ်က္လံုးေလးကို စင္းလို႕ အသင့္ျပင္ထားလိုက္ေတာ့သည္။ကိုကိုေသာ္လည္း မ်က္လံုးကို စံုမွိတ္လို႕ သူ႕မ်က္ႏွာကို ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးရဲ႕ လည္ပင္းမွာအပ္ၿပီး ဖင္ႀကီးကို ၾကြကာၾကြကာ အေသေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။
ႏွစ္ဦးစလံုးရဲ႕ အသက္ရႈသံျပင္းျပင္း နဲ႕၊ ဖြတ္ ကနဲ႕ ဖတ္ကနဲ အသံရယ္၊ ေမြ႕ယာက ကၽြိကၽြိ အသံရယ္သာ အခန္းထဲမွာ ၾကားေနရေတာ့သည္။ ထိုအတိုင္းပံုစံမေျပာင္းပဲ ႀကိတ္လိုးေနၾကၿပီး ခနေလးအတြင္းမွာပဲ တေယာက္ကို တေယာက္တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ရင္း ကိုယ္လံုးေတြ ေတာင့္တင္းၿပီး ျငိမ္က်သြားၾကပါေတာ့သည္။
သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္တေယာက္ကို တေယာက္ဖက္ထားရင္း အသက္ရူမွန္ေအာင္ ေစာင့္ရင္း နားေနၾကပါသည္။ ထိုအခ်ိန္အတြင္းမွာ ရင္ေတြ တဒုန္းဒုန္းခုန္ေနရတာကေတာ့ ကိုကိုေသာ္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။ သူ႕ကိုယ္သူလည္း အထိတ္တလန္႕ပင္ ျဖစ္ေနမိပါသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ အခုေလးတင္ သူ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ကို မ်က္ေစ့မွိတ္လိုးေနသည့္တခ်ိန္လံုးမွာ သူ႕စိတ္မ်က္လံုးထဲမွာက သူ႕မာမီ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ကို လိုးေနသည္ဟု စဥ္းစားေနမိေသာေၾကာင့္သာျဖစ္ေတာ့သည္။" ခိုင္ .."
"ဟင္"
" ဟိုေလ၊ ေမာင္ေမးစရာရွိလို႕၊ စိတ္မဆိုးနဲ႕ေနာ္"
"ဘာလဲ ေမာင္"
" ခိုင္ နဲ႕ ေလ ဟိုေကာင္ေလး... ဟိုဟာ.. ဟို.."
" ဘာလည္း ခိုင္နဲ႕ လိႈင္ဘြား ဆက္ျဖစ္ေနေသးလားလို႕ ေမးခ်င္တာလား"
ကိုကိုေသာ္ စကားသံမထြက္၊ ေခါင္းကို သာျငိမ့္ျပမိသည္။ လိုးသာ လိုးေနတာ အဲဒါမ်ိဳးေမးရမွာေတာ့ မ်က္ႏွာပူမိသား။
" အင္း ဘယ္လိုေျပာမလဲ၊ ဟိုဟာေတာ့ မျဖစ္တာေတာ့ ၾကာလွၿပီ"
" ဆိုတာက ခိုင္ နဲ႕ သူနဲ႕ တခုခု ျဖစ္လို႕လား၊ အဆင္မေျပတာေတြ ဘာေတြမ်ား..."
" အဲလိုလဲ မဟုတ္ဘူးေမာင္၊ အေျခအေနကလည္းမေပးေတာ့တာ။ အေျခအေနမေပးတာ ဆိုတာက ခိုင္ဘက္ကလည္း ထပ္မလြန္က်ဴးခ်င္ေတာ့လို႕လည္းပါတယ္၊ သူ႕ဘက္ကလည္း တိုးမလာေတာ့ဘူး။ အရင္က ခိုင္က မေကာင္းပါဘူးေလ ေတာ္ၿပီ ဆိုၿပီး ေရွာင္ခဲ့စဥ္တုန္းက သူက အတင္းလိုက္ၿပီး ဖန္တီးရင္ ျဖစ္သြားတတ္ေသးတယ္။ အခုေတာ့ ခိုင္ကလည္းေရွာင္၊ သူကလည္း အတင္းလိုက္မဖန္တီးေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ။ အခု ေမာင့္လိုေပါ့။ ခိုင္က မလုပ္ခ်င္ဘူး ခစ္ခစ္ ဆိုလိုတာက ေမာင့္ကို မခ်စ္လို႕မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ တျခားေစာင့္ထိန္းရမယ့္ဟာေတြလည္းရွိ၊ သမီး ကိုလည္းခ်စ္ေတာ့ သူ႕ကို စိတ္ဒုကၡမေရာက္ေစခ်င္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ေမာင္က အတင္းဖန္တီးေတာ့ ျဖစ္ေနရတာေပါ့၊ ခစ္ခစ္။ ခိုင္ကိုကလည္း ေမာင့္အေပၚဆို စိတ္က မခိုင္ခ်င္ဘူးေလ။ ခိုင့္ကို ပထမဆံုးစာရိတၱပ်က္ျပားေအာင္လုပ္တဲ့ ခ်စ္သူႀကီးေလ၊ ခစ္ခစ္"
" ခိုင့္ကိုလည္း ေမာင္က ခ်စ္ပါတယ္၊ ယူဖို႕သာ ျဖစ္ႏိုင္လို႕ကေတာ့ ေမာင္က ယူေတာင္ျပစ္လိုက္ခ်င္တာ"
" သြားပါ အပိုေတြ မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိလို႕ ေလက်ယ္ေနတာမ်ား"
"အဟီး၊ အဲေတာ့ လိႈင္ဘြားက လံုးဝကို မက်ိဳးစားေတာ့တာေပါ့ေနာ္၊ အဲဒါကို ခိုင္စိတ္ထဲ ဘယ္လိုေနလဲ"
" ဟင့္ ဘယ္လိုမွ မေနပါဘူး၊ ေမာင္ကသာ ခိုင့္အခ်စ္ဦးပါ၊ လိႈင္ဘြားကို ေမာင္က စမ္းခိုင္းလို႕ ခိုင္က စမ္းလိုက္တာ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ဖီးမလာေတာ့ဘူးေလ။ တကယ္က ဆက္ခ္ ဆိုေပမဲ့ ဆက္ခ္ႀကီးသက္သက္ က အီသြားတာကြ၊ အခ်စ္ သံေယာဇဥ္ေလးပါေတာ့ ပိုၿပီး အရသာရွိတာ"
" ေမာင္ ခိုင့္ကို ျပစရာေလးတခုရွိတယ္၊ ခိုင္ဘယ္လို သေဘာရလဲသိခ်င္လို႕"
ကိုကိုေသာ္ ကုတင္ေပၚက ထၿပီး သူ႕လက္ေတာ့ကို ယူလိုက္တယ္၊ အဲဒီထဲက ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးနဲ႕ လိႈင္ဘြားတို႕ရဲ႕ ဗီဒီယိုကလစ္ေတြ စုထားတဲ့ ဖိုဒါကို ဖြင့္လိုက္တယ္။ အဲဒီထဲက မွ အေကာင္းဆံုးလို႕သူထင္တဲ့ ကလစ္တခုကို ဖြင့္ၿပီး ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကို ျပလိုက္တယ္။
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး အလြန္အံအားသင့္သြားၿပီး မယံုႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားမိသည္။ ဗီဒီယိုထဲမွ လိႈင္ဘြားႏွင့္ သူ႕မမ မူမူေက်ာ္ဦးတို႕ အခ်စ္ၾကမ္းပြဲကို စိတ္ဝင္တစားစူးစူးစိုက္စုိက္ ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။
"ဟင္ မမ ရယ္၊ မယံုႏိုင္စရာႀကီးပါလား၊ ေမာင္က ဘယ္လိုရတာလဲ အဲဒီဗီဒီယိုကို"
ကိုကိုေသာ္က သူ႕ နာနီကမ္ အေၾကာင္းကို ရွင္းျပလိုက္သည္။ ကိုကိုေသာ္မွာ ပါးစပ္က ရွင္းျပေနေသာ္လည္း မ်က္လံုးေတြက ကြန္ျပဴတာ စခရင္မွ မလြဲပဲ ၾကည့္ေနမိသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ သူ႕စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနခဲ့ရသည္မဟုတ္လား။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကလည္း အလြန္ပင္စိတ္ဝင္စားစြာ ၾကည့္ရႈေနရင္းက တခန္းၿပီးသြားေတာ့ ကိုကိုေသာ့္လီးႀကီး ေထာင္မတ္ေနသည္ကို သတိထားလိုက္မိသည္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ေသြးေတြ ဆူလာရသည္မဟုတ္ပါလား။ ရိုးရိုး ေအာကားၾကည့္တာႏွင့္ ဘယ္လိုမွ မတူေသာ တကယ့္ဟုမ္းမိတ္မဟုတ္ပါလား။ သို႕ေသာ္လည္း ကိုကိုေသာ္ ၏ လီးႀကီး မတရားေထာင္မတ္ေနၿပီး ကိုကိုေသာ္ စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ အမူအယာကို ေတြ႕ရသျဖင့္ ကိုကိုေသာ္တေယာက္ ေတာ္ေတာ့္ကို တင္းေနၿပီ ဆိုတာကို သူသိလိုက္သည္။
လက္ပေတာ့ကို ကုတင္ေဘးစားပြဲေပၚတင္ၿပီး ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက ပက္လက္အိပ္ေနေသာ ကိုကိုေသာ့္ေပါင္ေပၚတက္ခြထိုင္လိုက္သည္။ မ်က္လံုးေတြက ရီေဝေနေသာ ကိုကိုေသာ့္ကို ငံု႕နမ္းလိုက္ေတာ့ သူ႕ဗိုက္ကို လီးႀကီးက လာေထာက္မိေနသည္။ မ်က္လံုးေလး ေမွးစင္းသြားေသာ ကိုကိုေသာ့္နားရြက္ေအာက္လည္ပင္းနားေလးကို သူ႕ႏူတ္ခမ္းျဖင့္ ရြရြေလးနမ္းလိုက္ရင္း တိုးတိုးေလး၊
" သား.. မာမီ့ ကို ခ်စ္ခ်င္ေနတာလား..."
ဟုေျပာလိုက္ရာ၊ ကိုကိုေသာ့္ပါးစပ္မွ မပီမသ ဗလံုးဗေထြးအသံတခု ထြက္ေပၚလာသလို၊ ကိုကိုေသာ့္လီးႀကီးမွာလည္း ဆတ္ကနဲ တုန္ခါသြားရသည္။
" မာမီ ကလည္း အခ်စ္ခံခ်င္ေနတာပါကြယ္.."
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ၏ ညဳတုတုစကားသံ အဆံုးမွာေတာ့ ကိုကိုေသာ္တေယာက္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကို သူ႕ကိုယ္ေပၚမွ ေန၍ သူ႕ေဘးေမြ႕ယာေပၚသို႕ လွိမ့္ခ်လိုက္ၿပီး ကမူးရူးထိုး အတင္းတက္ခြေတာ့သည္။ တိရစာၦတေကာင္အလား တရူးရူးျဖင့္ မုန္ထကာ အရင္တုန္းကႏွင့္ မတူ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ေပါင္ႏွစ္လံုးကို အတင္းျဖဲ သူ႕လီးတန္ႀကီး ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး အဖုတ္ထဲ ထိုးထည့္ကာ တဖုန္းဖုန္း အျပင္းအထန္ေဆာင့္လိုးေနမိေလေတာ့သည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးမွာလည္း အထူးကို ဖီးတက္လာၿပီး အသံအက်ယ္ႀကီး ထြက္ေအာင္ျငီးညဴလွ်က္ ေအာက္မွ ထင္ပါးႀကီးမ်ားကို ေကာ့္ကာေကာ့ကာ တုန္႕ျပန္ေပးေနေလေတာ့သည္။ ကိုကိုေသာ့္ေဆာင့္ခ်က္မ်ားမွာ အလြန္ကို ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းလွေပရာ ကုတင္မွာ ပင္တႀကြိႀကြိ ျမည္ရံုမက၊ ဆီးခံုခ်င္းရိုက္ခတ္သံ တဖတ္ဖတ္ပင္ ၾကားေနရေတာ့သည္။ သိပ္အၾကာႀကီးပင္ မေဆာင့္လိုက္ရပါ ကိုကိုေသာ့္ လီးႀကီးက ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး အဖုတ္ထဲမွာ ေဖါင္းပြလာၿပီး မီးသတ္ပိုက္မွ ေရလႊတ္သလို တျဖြတ္ျဖြတ္ျဖင့္ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ သြားေလေတာ့သည္။
ကိုကိုေသာ္ နဲ႕ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးတို႕ တဦးကို တဦး တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားၾကရင္းက၊ ကိုကိုေသာ္က ေလသံတိုးတိုးေလးျဖင့္။
" ေကာင္းလိုက္တာ မာမီရယ္"
ဟုေျပာလိုက္သလို၊ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကလည္း။
" မာမီလည္းေကာင္းတာပါပဲသားရယ္"
ဟု အလိုက္သင့္ ေျပာေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။ သူ႕စိတ္ထဲမွလည္း လိႈင္ဘြားႏွင့္ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ထက္စာလွ်င္၊ ကိုကိုေသာ္ႏွင့္ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး တို႕ တကယ္လိုးၾကသည္ကို ၾကည့္ခ်င္ျမင္ခ်င္စိတ္တဖြားဖြားေပၚလာရေလေတာ့သည္။ကိုကိုေသာ္ ႏွင့္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး တို႕ ေနာက္တခ်ီ ခ်စ္ပြဲဝင္ၾကသည့္အခါမွာေတာ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက ေပၚတင္ပင္ သူ႕အမ ပံုစံ ရိုးပေလးလုပ္ၿပီး ကိုကိုေသာ့္ကို ဆြေပးေလလာ ကိုကိုေသာ္မွာ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ထၿပီး မီးကုန္ယမ္းကုန္ ခ်စ္ျပစ္လိုက္သည္။ ထိုအခါမွာေတာ့ ကိုကိုေသာ္တေယာက္ မျငင္းႏိုင္ေတာ့ သူ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးကို လုပ္ခ်င္စိတ္အရမ္းျပင္းျပေနသည္ကို ဝန္ခံရွာသလို၊ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကလည္း သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္ပြဲဝင္တာကို ၾကည့္ခ်င္စိတ္ တဖြားဖြားေပၚလာသည္။ သို႕ျဖင့္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ထိုကိစၥ ကို ဘယ္လိုအေကာင္အထည္ေဖၚရမလဲ တိုင္ပင္ အႀကံညဏ္ထုတ္ၾကေလသည္။
.....................
တေန႕ သူတို႕ေစာင့္စားေနေသာ ရက္တခုသို႕ ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ လိႈင္ဘြားမွာ သူ႕မိဘမ်ားႏွင့္ ခရီးထြက္သြားၿပီး၊ ငယ္ငယ္ ေဆးရံုဂ်ဴတီက်ေသာ စေနေန႕ တရက္ျဖစ္ေလသည္။ ႀကိဳတင္လက္ဝါးရိုက္ထားသည့္အတိုင္း ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက ခေလးကို သူတို႕ အခန္းသို႕ ေခၚသြားသည္။ ကိုကိုေသာ္တို႕ အိမ္မွာ သူႏွင့္ မာမီ မူမူေက်ာ္ဦး တို႕ ႏွစ္ဦးသာ က်န္ခဲ့ေလသည္။ ကိုကိုေသာ္မွာ ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနသျဖင့္ စိတ္ကို မနည္းတည္ျငိမ္ေအာင္ထားၿပီး သူ၏ လက္ေတာ့ မွ လိႈင္ဘြားႏွင့္ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး တို႕ ဗီဒီယို ကလစ္ကို အသင့္ ပေလးလုပ္ဖို႕ ျပင္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး အခန္းတံခါးကို သြားေခါက္လိုက္သည္။
" ေဟး သား လာေလ ေျပာ ဘာကိတ္"
" သား မာမီ့ကို ျပစရာတခုရွိလို႕"
လက္ေတာ့ကြန္ျပဴတာကို လက္ဖဝါးေပၚတင္ၿပီး အခန္းထဲ ဝင္လာေသာ ကိုကိုေသာ့္ကို ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးက ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ လွဲစာဖတ္ေနရာမွ ထထိုင္လိုက္သည္။ အိမ္ေနရင္းမို႕ အတြင္းက ဘရာဇီယာဝတ္မထားသျဖင့္ ႏို႕ႀကီးေတြက တီရွပ္ေအာက္မွာ လႈပ္ခါသြားသည္။ ကိုကိုေသာ္က လက္ပေတာ့ ကြန္ျပဴတာကို ကုတင္ေဘးက စားပြဲေလးေပၚတင္လိုက္ၿပီး စခရင္ကို ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ဘက္လွည့္လိုက္သည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးက ဖားယားက်ေနေသာ ဆံပင္ေတြကို လည္ပင္းနားမွ လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကို ဆန္႕၊ လက္မႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ထိုးမၿပီး အေပၚကို ခါလိုက္ကာ ေက်ာေပၚခ်လိုက္သည္။ ကိုကိုေသာ္က ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္ၿပီး ကြန္ျပဴတာမွ ဗီဒီယိုဖိုင္ကို ရွာကာ ကလစ္လုပ္ၿပီး ဖြင့္လိုက္ေလသည္။
ဗီဒီယို ကလစ္ကို ျမင္လိုက္ရသည္ႏွင့္ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး မ်က္ႏွာတခုလံုး ျဖဴဖတ္ျဖဴေယာ္ျဖစ္သြားၿပီး မိုက္ကနဲပင္ျဖစ္သြားၿပီး ကိုကိုေသာ့္ကိုယ္ေပၚသို႕ ယိမ္းက်လာခဲ့သည္။ ကိုကိုေသာ္ လည္း စိတ္ပူသြားကာ တဖက္က ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးကိုယ္လံုးကို ထိန္းထားရင္း တဖက္က လက္ေတာ့ကို အဖံုးပိတ္ခ်လိုက္ေလသည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးမွာ မ်က္ျဖဴပင္လန္ခ်င္သလို တက္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနေလရာ ကိုကိုေသာ္မွာ တကယ့္ကို စိုးရိမ္တႀကီးျဖစ္သြားသည္။ ကိုကိုေသာ္မွာ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးကို ရင္ခြင္ထဲမွာ လက္တဖက္ျဖင့္ ထိန္းထားရင္း ေဘးနားမွာ အလြယ္ေတြ႕သည့္ စာအုပ္ပါးေလးတခုကို ယက္ေတာင္သဖြယ္သံုးၿပီး ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး၏ မ်က္ႏွာေလးကို ေလယပ္ေပးေနမိသည္။ ခနေနမွ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး အသက္ပံုမွန္ျပန္ရႈလာၿပီး ႏွလံုးခုန္ႏူံးေလးမ်ားပံုမွန္နီးပါး ျပန္ျဖစ္လာမွ ကုတင္ေပၚအသာလွဲခ်ၿပီး မီးဖိုထဲ အျမန္ေျပး၊ သံပုရာသီး ကို ေရခဲရည္ထဲညွစ္ ဆားသၾကားထည့္ကာ ဇြန္းတေခ်ာင္းျဖင့္ အျမန္ေမႊၿပီး ျပန္ယူလာခဲ့ေလသည္။ ေမႊယာေပၚမွိန္းေနေသာ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးကို အသာေလးေပြထူၿပီး။
"မာမီ ဒီမွာ သံပုရည္ေလးေသာက္လိုက္ လိုက္လိုက္ အမူေျပသြားေအာင္"
ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးမွာ ႏူတ္ခမ္းေလး အသာ၍ သံပုရာရည္ကို အနည္းငယ္စုပ္ယူေသာက္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ မွ ေလသံတိုးတိုးေလးျဖင့္ ေတာ္ၿပီဟု ေျပာလိုက္ရာ၊ ကိုကိုေသာ္က သံပုရာခြက္ကို ကုတင္ေဘးက ခုန္ေပၚလွမ္းတင္လိုက္ေလသည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးမွာ မ်က္လံုးမ်ားပိတ္ထားေသာ္လည္း မ်က္ခြံေအာက္မွ မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာၿပီး ကိုကိုေသာ့္ကို လွမ္းဖက္ထားေလသည္။ ကိုကိုေသာ္ကလည္း ကုတင္ေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ကိုယ္လံုးေလးကို သိုင္းဖက္ထားၿပီး ေက်ာ္ျပင္ေလးကိုပြတ္ေပးေနမိေတာ့သည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးမွာ စကားတလံုးမွ မေျပာပဲ ကိုကိုေသာ့္ ပုခံုးေပၚမ်က္ႏွာအပ္လွ်က္ ရိႈက္ကာရိႈက္ကာ ငိုေနေလသည္။ ကိုကိုေသာ္ က ရိႈက္ႀကီးတငင္ ငိုေနေသာ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးေၾကာင့္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိၿပီး ငါလုပ္ခဲ့သည္မွာ မွားသြားေလၿပီလားဟု ေတြးေနမိေသာ္လည္း သူ႕ရင္ဘတ္မွာ ထိကပ္ေနသည့္ အိေထြးေနသည့္ ႏို႕ႀကီးတစံုႏွင့္ ဖက္တြယ္ထားေသာ အထိအေတြ႕၊ သူ႕ပုခံုးေပၚမွာ စိုစြတ္လာသည့္ မ်က္ရည္မ်ား၊ စတာေတြေၾကာင့္ သူ႕လီးႀကီးမွာ မာေတာင္တင္းေနသည္။
သူ႕လက္မ်ားက ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး၏ ေက်ာျပင္ေလးကို ပြတ္ေပးေနရင္းက အလိုလို ေအာက္ဖက္သို႕ ဆင္းသြားကာ ေျပေလွ်ာ့ေနေသာ ထမိန္ေအာက္မွ လွ်ိဳးဝင္လွ်က္ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး တင္သားမ်ားကို ပြတ္သပ္ေပးေနမိေလသည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးမွာ အိမ္ေနရင္းမို႕ ေအာက္မွ ဘာမွ ဝတ္မထားသျဖင့္ ေခ်ာမြတ္ေနေသာ တင္သားမ်ားမွာ ကိုကိုေသာ့္ လက္ဖဝါးေအာက္တြင္ အိစက္ေနေလသည္။ ပထမ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးမွာ သတိမထားမိေသာ္လည္း သူ႕ငိုရိႈက္သံေလးေတြ တိုးသြားၿပီး အသက္ရႈျမန္လာခဲ့ရသည့္ အျပင္၊ ကိုကိုေသာ့္ရင္ဘတ္ႏွင့္ ဖိကပ္ေနေသာ သူ႕ႏို႕သီးေခါင္း အစံုကလည္း မာတင္းလာသည္ကို ခံစားလိုက္ရသည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးမွာ အံၾသတႀကီးျဖင့္ ကိုကိုေသာ့္ကို ရုတ္တရက္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုကိုေသာ့္ က လွ်တ္တျပက္ သူ႕ႏူတ္ခမ္းအစံုကို ဖိကပ္နမ္းလိုက္သည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးမွာ ကိုကိုေသာ့္ကို သူ႕လက္အစံုျဖင့္ တြန္းထုတ္ဖို႕ က်ိဳးစားေသာ္လည္း ကိုကိုေသာ္က တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားၿပီး အိပ္ယာေပၚတြန္းခ်ကာ အေပၚမွ ဖိထားလိုက္ေလသည္။
ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ေပါင္တန္မ်ားကလည္း ရုန္းကန္ လႈပ္ရွားရင္းျဖင့္ ေျပေလွ်ာ့ေနေသာ ထမိန္မွာ ေပါင္ရင္းသို႕ ေရာက္ေနေလသည ကိုကိုေသာ့္က ထိုေပါင္ႏွစ္လံုးၾကားမွာ ေနရာယူထားလွ်က္ သူ႕ပုဆိုးကိုလည္း ကန္ခႊၽတ္လိုက္ရာ ေပါင္သားျခင္းလည္းပြတ္သတ္မိေနေတာ့သည္။ ကိုကိုေသာ့္မာေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးက ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ေပါင္တြင္းပိုင္း ေပါင္ခြဆံုပိုင္းကို ဟိုထိုးဒီထိုးျဖင့္ ပြတ္ေနေလရာ ပို၍ပို၍ ပင္ မာတင္းလာရေတာ့သည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးလည္း ရုန္းရင္းကန္ရင္းမွ ဖိုမ အထိအေတြ႕မ်ားက သူ၏နဂိုထဲက မွ ျပင္းထန္လွေသာ ကာမ ေသြး ဆိုးေတြကို ထၾကြလာေစ ၿပီး တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ရုန္းကန္ေနမႈမွ ျငိမ္က်သြားေတာ့သည္။
ကိုကိုေသာ္ကလည္း ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး အေျခအေနကို ရိပ္မိသည့္အေလွ်ာက္ အခ်ိန္ကို သိပ္မျဖဳန္းေတာ့ပဲ လက္တလက္ျဖင့္ သူ႕လီးႀကီးကို ကိုင္ကာ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ေစာက္ဖုတ္အဝမွာေတ့၍ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖိထိုးသြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး အဖုတ္မွာ အပ်ိဳေလးေစာက္ဖုတ္လို တင္းက်ပ္မေနေသာ္လည္း၊ ခေလးမေမြးဘူးသူမုိ႕ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေစးေစးေလး ဝင္သြားသည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ေစာက္ရည္ၾကည္တို႕ကလည္း စိ္မ့္ေနၿပီ မို႕ ကိုကိုေသာ့္လီးႀကီးမွာ တခ်က္ထဲႏွင့္ပင္ အဆံုးထိေအာင္တန္းဝင္သြားေတာ့သည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ပါးစပ္မွ အိကနဲ အသံေလးသာထြက္လာၿပီး ကိုကိုေသာ့္ေက်ာျပင္ကိုတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္တြယ္ထားေတာ့သည္။
ကိုကိုေသာ္ က သူ႕လီးေခ်ာင္းႀကီးႏွင့္ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး အဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေလးမ်ား ပြတ္တိုက္တိုးဝင္ထိေနတာကို အရသာခံရင္း ဇိမ္ဆြဲကာ ျဖညး္ျဖညး္ခ်င္း ေညွာင့္လိုးေနရင္းမွ၊ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ေအာက္မွ ေကာ့ေကာ့ ေပးလာသည္ႏွင့္ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး လက္သည္းမ်ားက သူ႕ေက်ာျပင္ကို အားမလိုအားမရ ကုတ္ျခစ္လာျခင္း တို႕ေၾကာင္း အရွိန္ကို ျမွင့္တင္လာခဲ့ရသည္။
သူရင္ထဲမွာေရာ ေခါင္းထဲမွာေရာ၊ လီးေခ်ာင္းမွေရာ၊ ခံစားခ်က္ေတြ ေရာျပြမ္းေနမႈေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ ျပင္းထန္ေနရသျဖင့္ မၾကာခင္အခ်ိန္ေလးမွာပင္၊ သူ႕လီးႀကီးမွာ ေဖာင္းၾကြမာတင္းလာၿပီး သုတ္ရည္မွား ညွစ္ထုပ္ေပးေနမိေတာ့သည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးမွာလည္း ေနာက္မက်ပါ ကိုကိုေသာ္ ႏွင့္ ျပိဳင္တူနီးပါး ၿပီးသြားခဲ့သျဖင့္ တေယာက္ကို တေယာက္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ရင္း ျငိမ္သက္သြားၾကရေလေတာ့သည္။
………
“သား မာမီတို႕ မွားကုန္ၾကၿပီကြယ္”
“ ဟင့္အင္း မမွားပါဘူး မာမီရယ္၊ က်ေနာ္က ေတာ့ မွန္တယ္ထင္တာပဲ”
“မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူးကြာ၊ မာမီ စိတ္ေတြ ရႈတ္ေနတယ္”
“ က်ေနာ္က ေတာ့ လိႈင္ဘြားနဲ႕ မာမီ တို႕ လုပ္ေနၾကတာ ျမင္ရၿပီးကတည္းက မာမီ့ကို မရရေအာင္ ႀကံေတာ့မယ္ လို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးသား”
“ေျပာပါနဲ႕ကြာ၊ ရွက္စရာေတြ”
“ဘာရွက္စရာရွိလို႕လဲ မာမီရယ္ က်ေနာ္တို႕ အခု အဆံုးစြန္ထိေတာင္ ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီးၿပီပဲ ဟာ”
“ အိုကြာ မရဘူး မာမီက သားကို သားအရင္းလို သေဘာထားလာတာ၊ သူသိပ္ဆိုးတာပဲ..အို….”
ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး စကားေျပာေနရင္းျဖင့္ အိုကနဲ ျဖစ္သြားရျခင္းကေတာ့ စကားေျပာရင္းလႈပ္ရင္းရွားရင္းျဖင့္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းမာေတာင္လာေသာ လီးႀကီးျဖင့္ ကိုကိုေသာ္က စၿပီး အဝင္အထြက္လိုက္လာသျဖင့္ ျဖစ္ေလသည္။ စကားေျပာေနရင္းက ကိုကိုေသာ္ဖင္ကို ၾကြကာၾကြာ သူ႕လီးႀကီးကို အဝင္အထြက္လုပ္လိုက္ သျဖင့္ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ရင္ထဲ ခါကနဲ႕ ျဖစ္သြားကာ မ်က္ႏွာတခုလံုးလည္း ရဲတက္သြားရ၏။ သူ႕ေစာက္ဖုတ္ ကလည္း အလိုလိုပင္ အရည္ၾကည္မ်ား စိမ့္က်လာၿပီမို႕ သူကိုယ္ႏိူက္က ခံခ်င္ေနတာကို ကိုကိုေသာ္ သိသြားၿပီ ဟုရွက္စိတ္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္မည္။မ်က္ႏွာကို ကိုကိုေသာ့္ ရင္ခြင္ထဲ အတင္းထိုးဝင္ၿပီး ကိုကိုေသာ့္ကို ဖက္ထားလိုက္ေလသည္။
ကိုကိုေသာ္မွာ ဒီတခါေတာ့ မိန္ရည္ယွက္ရည္ျဖင့္ အခ်ိန္ယူ ဇိမ္ဆြဲကာ လိုးေတာ့သည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးမွာလည္း တတ္သည့္ပညာမေနသာ ဆိုသလို သူ႕တင္ပါးႀကီးေတြ လႈပ္ခါယမ္းၿပီး ျပန္ျပန္ေကာ့ေပးေနေလရာ ကိုကိုေသာ့္အတြက္ လည္း အသစ္အဆန္းတခု ျဖစ္ေနရေလသည္။
ထို အခ်ီၿပီးသြားခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုကိုေသာ္က ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးကို တယုတယ ေထြးေပြ႕ထားရင္းက စကားးစၿမီေျပာ ျဖစ္ၾကေလသည္။
“မာမီ လိႈင္ဘြား ကို ျဖတ္ေတာ့ေနာ္”
“ အင္း..ခ်က္ခ်င္းႀကီး ဆို ေကာင္းပါ့မလား သားရယ္”
“ ေကာင္းပါတယ္. က်ေနာ္တို႕ ရိပ္မိစ ျပဳေနၿပီ ေတာ္သင့္ၿပီ ဆိုၿပီး ရပ္လိုက္ေပါ့”
ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး က စဥ္းစားသလို ခနေတြေဝေနၿပီး ေခါင္းကို အသာေလး ျငိမ့္ျပလိုက္ေလသည္။
…………….
ေနာက္ပိုင္း ေတာ့ ကိုကိုေသာ္ ခမ်ာ အမ်ိဳးသမီးသံုးေယာက္ၾကား ဗ်ာမ်ားေတာ့သည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကလည္း ကိုကိုေသာ့္ကို သူႏွင့္ မမမူတို႕ လုပ္တာကို ေခ်ာင္းခ်င္သည္ဟု ဆိုလာသည္။ သို႕ျဖင့္ တေန႕ေတာ့ ကိုကိုေသာ္ က အိမ္မွာ လူမရွိခ်ိန္ သူ႕ အခန္းထဲ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးကို ပုန္းေနေစၿပီး ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးကို သူ႕အခန္းထဲ ေခၚျဖဳတ္ေလသည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ႏွင့္ သူ႕ လင္ပါသား ကိုကိုေသာ္ တို႕ အခ်စ္စခန္းဖြင့္ပြဲမွာ အရမ္းကို စိတ္တက္ၾကြ ေစသျဖင့္ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦး ကို ပုန္းေနရာက ထြက္လာေစခဲ့ေတာ့သည္။
“ အင္ ခိုင္ခိုင္ ညီမေလး ဘယ္ကေန ဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲ”
ကိုယ္လံုးတီးျဖင့္ ေဒါ့ကီ အလုပ္ခံေနေသာ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးမွာ အရွိန္တက္ေနခ်ိန္ ရုတ္တရက္ သူ႕ေရွ႕ေရာက္လာေသာ ညီမ အား မ်က္လံုးအျပဴးသားျဖင့္ ေမးလိုက္ရင္း အနားမွာရွိသည့္ ေစာင္တထည္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္ေလသည္။ ကိုကိုေသာ္ကလည္း အရွိန္ရေနၿပီမို႕ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ခါးကို မလႊတ္ေသးပဲ ဆက္ေဆာင့္ေနမိေလသည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက သူ႕အဝတ္အစားေတြကို ပါ ခၽြတ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚ တက္လိုက္သည့္အခါတြင္ေတာ့ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးတေယာက္ မ်က္လံုးကို စံုမွိတ္လိုက္မိေလေတာ့သည္။
…….
ထိုျဖင့္ ညီအမ ႏွစ္ဦးျဖင့္ တူးအင္ဝမ္းဆြဲေနရေသာ ကိုကိုေသာ္တေယာက္ကို တေန႕ေတာ့ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက သူ႕အိမ္တြင္ လူမရွိခ်ိန္ကို ခ်ိန္းလိုက္ေလသည္။ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးတို႕ လင္မယား အိပ္ခန္းထဲတြင္ သူတို႕ သံုးေယာက္၊ ကိုယ္လံုးတီးျဖင့္ စၿပီး ႏူးနပ္ေနၾကခ်ိန္တြင္၊ ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက၊
“ ေမာင္၊ တကယ္ေတာ့ ေမာင္က မိန္းခေလးသံုးေယာက္ကို ခ်စ္ေနရတာ အရမ္းပင္ပန္း ေနပါၿပီ၊ ေတာ္ၾကာ က်န္းမာေရး ထိခိုက္မွာစိုးတယ္”
“ အင္း အဲေတာ့ ခိုင္က ဘာေျပာခ်င္လို႕လဲ၊ ေမာင့္ကို ေတာ့ မျဖတ္လိုက္ပါနဲ႕ေနာ္၊ “
“ မျဖတ္ပါဘူး ၊ အားလံုးလဲ အဆင္ေျပသြားေအာင္ ခိုင္စီစဥ္ထားတယ္ေလ”
“ အင္း ေျပာပါအုန္းခိုင့္အစီအစဥ္”
ေဒၚခိုင္ခိုင္ေက်ာ္ဦးက အခန္းဝဆီသို႕ ေလွ်ာက္သြားရင္း အခန္းတံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ အဝမွာ ရပ္ေနတာက လိႈင္ဘြား၊ လိႈင္ဘြားက အခန္းထဲ ေလွ်ာက္ဝင္လာေတာ့ သူ႕မ်က္လံုးေတြက ကိုယ္လံုးတီးျဖစ္ေနတဲ့ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦး ဆီကို သာ စူးစိုက္ၾကည့္ေနေတာ့သည္။ ေဒၚမူမူေက်ာ္ဦးကလည္း ရုတ္တရက္ အံ့အားသင့္သြားေသာ္လည္း မ်က္လံုးအစံုက ေတာက္ေျပာင္သြားၿပီး။
“ ဟင္ ေမာင္”
“ မမမူ..”
သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္မွာ ကြဲကြာသြားသည္မွာ ၾကာလွၿပီျဖစ္သည့္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္အလား တေယာက္ကို တေယာက္ ဆြဲဖက္ၿပီး ႏူတ္ခမ္းခ်င္းေတြ နမ္းေနၾကသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ကိုကိုေသာ္တေယာက္ သေဘာေပါက္သြားေလေတာ့သည္။ သူ
တို႕ ႏွစ္ေယာက္က လည္း သူႏွင့္ တီခိုင္တို႕လိုပါပဲလား။ စာခ်ဴပ္မခ်ဴပ္ ထားတဲ့ ခ်စ္သူ လင္မယား ေတြပါလား။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူလက္မခံခ်င္လည္း ခံလိုက္ရေပေတာ့မည္။
သူတို႕ေတြကား ကာမဘံုသား ဆံုလည္ႏြားေတြပဲ မဟုတ္ပါလား။ ဒီဆံုအနားက ခြာထြက္ဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့မဲ့အတူတူ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ခံစားလိုက္ၾကပါစို႕လား။
….ၿပီးပါၿပီ...
ရာဇ၀တ္ေဘး ေၿပးမလြတ္ ဆိုေသာ္ၿငားလည္း
ေရးသူ ပန္းရိုင္း..........
စာျမည္း အပိုင္း ၁.....
( ၁ )
မိုးရြာၿပီးစ ။
ေစာေစာက မိုးသည္ သည္းသည္းထန္ထန္ ရြာခ်ခဲ႕သည္ ။
သန္းေကာင္ယံအခ်ိန္ ။
ကတၱရာ လမ္းမၾကီးက မဲေၿပာင္စိုစြတ္ေနသည္ ။
ဒီး ဒီး ဒီး ေ၀ါ....ေဟာေဟာ.......
BMW ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ၾကီး တစီး အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ ေၿပးေနသည္ ။
ေမာင္းသူက မိန္းမတေယာက္ ၿဖစ္သည္ ။ ေကာက္ေကြ႕ဖြာလန္က်ဲေနတဲ႕ သူမ ဆံပင္ေတြသည္ အေနာက္ကို လြင္႕ပ်ံေနသည္ ။ သူမ ၀တ္ထားတဲ႕ အနက္ေရာင္ ကုတ္အက်ၤ ီရွည္သည္လည္း ေလးထဲမွာ လြင္႕ပ်ံေနသည္ ။
သူမ ၿဖဴဆြတ္ဆြတ္ အသားအရည္က ညေမွာင္ေမွာင္မွာ သိသာေနသည္ ။
ေတာင္အဆင္း အေကြ႕အေကာက္ လမ္းေတြကို အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ ေမာင္းဆင္းသြားတာမို႕ ဒီမိန္းမသည္ ဆိုင္ကယ္စီး ကြ်မ္းသည္ ဆိုတာ သိႏိုင္သည္ ။ မကြ်မ္းက်င္တဲ႕လူသာ ဆိုရင္ မိုးရြာထားလို႕ စိုေၿပာင္ေနတဲ႕ ဒီလို ေတာင္ေကြ႕လမ္းမ်ိဳးမွာ လမ္းေခ်ာ္ၿပီး နက္ရွိဳင္းတဲ႕ ေခ်ာက္ၾကီးထဲကို ထိုးဆင္းသြားႏိုင္သည္ ။
သူမရဲ႕ အေနာက္ ကိုက္ငါးဆယ္ အကြာအေ၀းမွာ အနက္ေရာင္ တိုယိုတာ လင္႕ခရူဆာကားၾကီးတစီးက ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ေနသည္ ။ သူမ အေနာက္ကို လိုက္ေနသည္ကို သူမ သိလို႕ အရွိန္တင္ လိုက္သည္ ။ လင္႕ခရူဆာၾကီးကလည္း အရွိန္တင္သည္ ။
ဒိုင္း......ဒက္..ဒက္..ဒက္...ဒက္...ဒက္........ဒိုင္း.....ဒိုင္း......................
လင္႕ခရူဆာထဲက လူတခ်ိဳ႕သည္ ၿပဴတင္းေပါက္ တဖက္တခ်က္ကေန ကိုယ္တပိုင္း ထြက္ၿပီး အေရွ႕က အၿပင္းေမာင္းေနတဲ႕ ဆိုင္ကယ္စီး မိန္းမကို ေသနတ္ေတြနဲ႕ ပစ္ခတ္လိုက္ၾကသည္ ။
ေသမင္းတမန္ က်ည္ဖူးေတြသည္ ပ်ားပိတုန္းေကာင္ေတြလိုဘဲ တ၀ီး၀ီးနဲ႕ပြတ္ခါသီခါ ေၿပးေနၾကသည္ ။
အခုအခ်ိန္အထိ ဆိုင္ကယ္စီး မိန္းမကို မထိမွန္ေသး ။
ေရွ႕မွာ ငရဲေကြ႕ ကို ေရာက္ၿပီ ။
ငရဲေကြ႕ ။
ဒီေကြ႕မွာ ေခ်ာက္ထဲကို ဆင္းၿပီး ငရဲၿပည္ကို ေရာက္ကုန္သည္ ဆိုၿပီး ဒီေကြ႕ကို ငရဲေကြ႕လို႕ ကားသမားေတြက ေခၚၾကသည္ ။
ကားေတြ ေခ်ာက္ထဲကို ခဏ ခဏ ထိုးက်ၿပီး လူေတြ တၿပံဳၾကီး ေသလြန္းတဲ႕ လူစားတယ္ ဆိုတဲ႕ အေကြ႕ ။
ဆိုင္ကယ္စီး မိန္းမသည္ ကင္းဘတ္ၾကိဳးနဲ႕ တေစာင္း လြယ္ထားတဲ႕ ေသနတ္ကို ညာဖက္လက္နဲ႕ စမ္းလိုက္သည္ ။ ေမာင္းထိန္း ခလုပ္ Safeကို Fire ဆိုတဲ႕ဖက္ကို တြန္းေရႊ႕လိုက္သည္ ။
ငရဲေကြ႕မွာ ေကြ႕ေနတဲ႕အခ်ိန္ ....။
ဘယ္ဖက္လက္ တဖက္ထဲနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ကို ထိန္းကိုင္ရင္း ကိုယ္ကို လွည္႕လိုက္ၿပီး သူမလက္ထဲက HK 9mm SP5K ေမာင္းၿပန္ ေသနတ္နဲ႕ ေအာ္တို ပစ္ခတ္လိုက္သည္ ။
တဒုန္းဒုန္း နဲ႕ အေတာင္႕သံုးဆယ္ဆန္႕ က်ည္ကပ္ အေကာက္ေလးထဲက ၉မမ က်ည္ဖူးေတြ ေၿပာင္း၀ကေန တေ၀ါေ၀ါ ခုန္ထြက္သြားသည္ ။ ဒင္မပါတဲ႕ မရွင္းပစ္စတိုလ္ ေသနတ္ေလးက ပစ္လို႕ အရမ္းေကာင္းလြန္းသည္ ။ ပစ္တဲ႕လူကလည္း အိပ္စပတ္ ။ လိုတဲ႕ ပစ္မွတ္ကို ထိမွန္ေအာင္ ပစ္ခတ္ႏိုင္သည္ ။
ေထာင္း..ေထာင္း....ထုန္းထုန္း.....ဒက္ဒက္ဒက္.....ေညာင္႕.....
က်ည္အေတာင္႕ သံုးဆယ္ထဲက က်ည္တခ်ိဳ႕သည္ လင္႕ခရူဆာေရဲ႕ ေရွ႕မွန္ကို ေဖါက္ထြင္းသြားၿပီး ေမာင္းသူကို ထိမွန္ မိတ္ဆက္ကုန္သည္ ။
အား....အား........ဟား...................။
ကားေမာင္းတဲ႕လူကို က်ည္ဖူးေတြက မိတ္ဆက္သြားသည္ ။
လင္႕ခရူဆာကားနက္ၾကီးသည္ ငရဲေကြ႕က မတ္ေစာက္တဲ႕ ေခ်ာက္ၾကီးထဲကို ထိုးက်သြားသည္ ။
ဆိုင္ကယ္စီး မိန္းမသည္ ေမာင္းႏွင္ေနတဲ႕အရွိန္ကို ေလ်ာ႕ခ်လိုက္ၿပီး ပါးစပ္က See you in Hell...... လို႕ တီးတိုး ေရရြတ္လိုက္တာကိုေတာ႕ ဘယ္သူမွ ၾကားၾကလိမ္႕မည္ မဟုတ္ပါဘူး ။
ေခ်ာက္ကမ္းပါး ေပၚမွာ ဆိုင္ကယ္ကို ရပ္ၿပီး ေခ်ာက္ထဲမွာ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနတဲ႕ ကားၾကီးကို ဒီ မိန္းမက ငံု႕ၾကည္႕ေနသည္ ။
( သစ္ခြေမ ကို လာမစမ္းနဲ႕..မရဘူး......) လို႕ တိုးတိုးေလး ေၿပာလိုက္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ကို ေ၀ါကနဲ တရွိန္ထိုး ၿပန္ေမာင္းထြက္သြားလိုက္သည္ ။( ၂ )
RAW ႏိုက္ကလပ္
က်ယ္၀န္းတဲ႕ ၿခံၾကီးထဲမွာ ဖြင္႕ထားတဲ႕ ဒီ ႏိုက္ကလပ္သည္ အထူးသၿဖင္႕ ဒီလို ေသာၾကာေန႕ ညမ်ိဳးမွာ လူပို စည္သည္ ။ ၿခံထဲက ကားရပ္တဲ႕ေနရာေတြမွာ တန္ဖိုးၾကီး ေရာင္စံုကားေတြ ၿပည္႕ေနသည္ ။
ကလပ္ထဲကို ၀င္ခ်င္လို႕ တန္းစီေစာင္႕ေနရတဲ႕ လူငယ္လူရြယ္ေတြက အမ်ားၾကီး ။
အနက္ေရာင္ အေနာက္တိုင္း ၀တ္စံု အနက္ေရာင္ ဘိုးတိုင္ အနီ နဲ႕ RAW ကလပ္ရဲ႕ ဂိတ္ေစာင္႕ႏွစ္ေယာက္က ကလပ္ထဲမွာ လူၿပည္႕ၾကပ္ေနလို႕ ေနာက္ထပ္ ေပး မ၀င္ေတာ႕ဘူးလို႕ ခပ္တင္းတင္း ေၿပာေနၾကသည္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ၿခံ၀င္းၾကီးထဲကို ဆိုင္ကယ္ၾကီးတစီး အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ ေမာင္း၀င္လာလို႕ ကလပ္က ဂိတ္ေစာင္႕ ႏွစ္ေယာက္သည္ တံခါးေပါက္ အေရွ႕ကေန လွမ္းၾကည္႕လိုက္ၾကသည္ ။
ဆိုင္ကယ္ၾကီးက ေငြမွင္ေရာင္ BMW အမ်ိဳးအစား ၿဖစ္ၿပီး စီးလာသူက ဆံပင္ဖြားဖြား ေကာက္ေကာက္နဲ႕ မိန္းမ တေယာက္ ပါ ။
ကလပ္ေရွ႕တည္႕တည္႕မွာ ဆိုင္ကယ္ၾကီးကို ရပ္လိုက္ၿပီး စက္ပိတ္ ေဒါက္ေထာက္လုိက္ၿပီးေနာက္ ဆိုင္ကယ္ေပၚက ဆင္းလိုက္တဲ႕ ဒီမိန္းမကို ဂိတ္ေစာင္႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲက တေယာက္က “ ဟိတ္ ခင္ဗ်ား..ဒီမွာ ရပ္ခြင္႕ မရွိဘူး....” လို႕ လွမ္းေအာ္ေၿပာလိုက္သည္ ။
ဒီ မိန္းမ က သူမ ၀တ္ထားတဲ႕ အနက္ေရာင္ ကုတ္အက်ၤ ီ ရွည္ရဲ႕ အိတ္ႏွစ္ဖက္ ထဲကို ဘယ္ညာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ႏွိဳက္ထားရာက ၿပန္ထုတ္လိုက္တဲ႕အခါ ဒန္ေရာင္ ေတာက္ပေနတဲ႕ ေသနတ္ႏွစ္လက္ကို ဆုတ္ကိုင္ထားလ်က္ ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္ ။
မိန္းမ က “ ဟိုေကာင္..ခုန ေၿပာတာကို ၿပန္ေၿပာစမ္း....ဒီမွာ ေတြ႕လား..နင္႕ကို ငရဲကို ပို႕ေပးမယ္႕ ....နင္႕အေမလင္....ဖယ္စမ္း....မေသခ်င္ရင္ ေ၀းေ၀းေရွာင္ၾက....” လို႕ ေအာ္ေၿပာလိုက္သည္ ။
ဂိတ္ေစာင္႕ႏွစ္ေယာက္ သာမကဘဲ တန္းစီ ေစာင္႕ေနတဲ႕ လူေတြ အားလံုးသည္ ေၾကာက္လန္႕တၾကားနဲ႕ ထြက္ေၿပးၾကသည္ ။
“ သြားၾကစမ္း...ၿမန္ၿမန္..သစ္ခြေမ က မဆိုင္တဲ႕လူကို မသတ္ခ်င္ဘူး....”
မိန္းမသည္ ေအာ္ေၿပာလိုက္ရင္း ကလပ္ထဲကို ေသနတ္လက္ႏွစ္လက္ ကိုင္ထားရက္နဲ႕ လွမ္း ၀င္သြားသည္ ။
ကလပ္ထဲမွာ ဟဲဗီးမက္တယ္လ္ ဂီတသံစဥ္ေတြ တဗံုးဗုံး တဒံုးဒံုး ဆူညံေနသည္ ။
လူငယ္ေတြသည္ ေၿခစံု ခံုရင္း ေအာ္ဟစ္ ေနသည္ ။ တခ်ိဳ႕သည္ ေခါင္းေတြကို ရမ္းခါေနၾကသည္ ။ ေသနတ္ကိုင္ မိန္းမသည္ လူေတြ ၾကားထဲကေန တိုးၿဖတ္ၿပီး VIP tableလို႕ စာတန္းေလး
ေရးထားတဲ႕ အထူးသီးသန္႕ ေနရာေလးဆီကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ေလ်ာက္သြားေနသည္ ။
လက္ထဲက ေသနတ္ႏွစ္လက္က ေရွ႕ကို ဆန္႕တန္း ခ်ိန္ရြယ္ထားေနသည္ ။
VIP စားပြဲမွာ ထိုင္ေနတဲ႕ ခပ္ဖိုင္႕ဖိုင္႕ လူၾကီးသည္ သူ႕ေဘး တဖက္တခ်က္မွာ ပူးကပ္ ထိုင္ေနတဲ႕ ေကာင္မေခ်ာေလးေတြနဲ႕ တဟီးဟီး တဟားဟား စကားေကာင္းေနသည္ ။
ေသနတ္ကိုင္ မိန္းမ အနားကို ေရာက္သြားတဲ႕ အခ်ိန္ လူဖိုင္႕ၾကီးရဲ႕ သက္ေတာ္ေစာင္႕ ႏွစ္ေယာက္က ၀ုန္းကနဲ ထရပ္လိုက္ၾကၿပီး လက္ေတြ ေဘးကို ဆန္႕တန္းကာ ကာကြယ္လိုက္ၾကတဲ႕အခ်ိန္ ေသနတ္ကိုင္ မိန္းမရဲ႕ ေသနတ္ႏွစ္လက္ကေန ေသမင္းတမန္ က်ည္ဖူးေတြ အမ်ားၾကီးကို ထုတ္လႊတ္ပစ္လိုက္ၿပီ ။
Colt အမ်ိဳးအစား 1911 ပြိဳင္႕ 45 ပစၥတိုေသနတ္ ႏွစ္လက္က က်ည္ဖူးေတြသည္ သက္ေတာ္ေစာင္႕ ႏွစ္ေယာက္ကိုေရာ ခပ္ဖိုင္႕ဖိုင္႕ ဗီအိုင္ပီၾကီးကိုေရာ ထိမွန္ကုန္သည္ ။ ေဘးကပ္ ထိုင္ေနၾကတဲ႕ မိန္းမေခ်ာေလးေတြသည္ ေၾကာက္လန္႕စြာ ေအာ္ဟစ္ၾကရင္း ထေၿပးၾကသည္ ။
ေသနတ္ကိုင္ မိန္းမသည္ အနီးကို တိုးးကပ္သြားၿပီး လဲက်ေနတဲ႕ လူဖိုင္႕ၾကီးနဲ႕ သက္ေတာ္ေစာင္႕ ႏွစ္ေယာက္တို႕ကို အနီးကပ္ ေနာက္ထပ္ ပစ္ခတ္သည္ ။
ဆူညံလြန္းေနတဲ႕ ေတးဂီတ အသံေတြေၾကာင္႕ ကလပ္ထဲမွာ ရုတ္တရက္ ဒီလို ပစ္ခတ္မွဳကို သတိမထားမိလိုက္ၾက ။ မိန္းမသည္ ေသနတ္ေတြကို ကုတ္အက်ၤ ီ အိတ္ကပ္ေတြထဲကို ၿပန္ထည္႕သြင္းလိုက္ၿပီး ကလပ္ထဲကေန တလွမ္းခ်င္း ၿပန္ထြက္သြားသည္ ။
နာရီ၀က္ ေလာက္ ၾကာၿပီးတဲ႕ အခ်ိန္ ။
ေခါင္မိုးက မီးတန္ အနီေရာင္ တဖ်တ္ဖ်တ္ လင္းလက္ေနတဲ႕ ကိုယ္ထည္ အၿဖဴေရာင္မွာ POLICE ဆိုတဲ႕ အနက္ေရာင္ စာလံုးေတြ တဖက္တခ်က္မွာ ေရးထားတဲ႕ ရဲကား ႏွစ္စီး သည္ ႏိုက္ကလပ္ အေရွ႕မွာ ေရာက္ေနသည္ ။
အ၀ါေရာင္ တိတ္ေတြ ပတ္ပတ္လည္ သြယ္တန္း တားဆီးထားတဲ႕ ႏိုက္ကလပ္ တံခါးေပါက္မွာ ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္ လုပ္ေနၾကတဲ႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြကို ၿမိဳ႕ခံလူထုက ခပ္လွမ္းလွမ္း လမ္းတဖက္ကေန ၀ိုင္းအံု ၾကည္႕ေနၾကသည္ ။
အၿပာရင္႕ေ၇ာင္ ဗင္ကားၾကီး တစီး ထိုးဆိုက္လာသည္ ။ ဒီကားၾကီးရဲ႕ တဖက္တခ်က္ကိုယ္ထည္မွာ မွဳခင္း စစ္ေဆးေရး လို႕ ေရးသားထားသည္ ။ ကားၾကီးေပၚက အၿပာေရာင္ ၀တ္စံုနဲ႕ လူ
သံုးေယာက္ ဆင္းလာၿပီး ႏိုက္ကလပ္ထဲကို ၀င္သြားၾကသည္ ။ သူတို႕အသီးသီးရဲ႕ လက္ေတြထဲမွာ အနက္ေရာင္ အိတ္ေတြ ကိုင္ေဆာင္ထားၾကသည္ ။
VIP စားပြဲမွာ ပစ္သတ္ ခံရလို႕ ေသဆံုးသြားတဲ႕ လူဖိုင္႕ၾကီး နဲ႕ သူ႕သက္ေတာ္ေစာင္႕ေတြရဲ႕ အေလာင္းေတြ အနားမွာ သဲလြန္စ ရွာေဖြေနတဲ႕ ကြ်ဲေကာ္ကိုင္း မ်က္မွန္ထူထူကို တပ္ထားတဲ႕
အသက္ ငါးဆယ္ေလာက္ ရဲၾကီးက ၀င္လာတဲ႕ အၿပာေရင္ ယူနီေဖါင္း၀တ္ လူသံုးေယာက္ကို ( နံမည္ၾကီး ဘိန္းဘုရင္ တေယာက္ဗ် ...လက္ရွိ နံမည္ၾကီးလာတဲ႕ ဂိုဏ္းစတားၾကီး တေယာက္
ေပါ႕....ေၾကးစား ငွားၿပီး လုပ္ၾကံလိုက္တာလို႕ ယူဆရတယ္....) လို႕ လွမ္း ေၿပာလိုက္သည္ ။
ၿမန္မာႏိုင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႕
ကူညီပါရေစ
အၿပာခံမွာ အၿဖဴစာလံုးေတြနဲ႕ ေရးထားတဲ႕ ဆိုင္းဘုတ္ေလးကို ေမာ႕ၾကည္႕ရင္း လူရြယ္တေယာက္သည္ နီညိဳေရာင္ အေဆာက္အဦးထဲကို ၀င္သြားသည္ ။
( ၿမိဳ႕နယ္မွဴး ရွိလား......)
( ရွိပါတယ္ ခင္ဗ်.....ဘယ္သူလို႕ ေၿပာရပါမလဲ......)
( ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္.....အင္းစိန္မွဳခင္း တပ္ဖြဲ႕က ရဲအုပ္ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ .....)
( ဟုတ္ကဲ႕ ဆရာ....ၾကြပါ....)
ၿမိဳ႕နယ္မွဴးဦးေအးသိုက္ သူ႕အခန္းေပါက္ကေန ထြက္ ၾကိဳသည္ ။
ရဲအုပ္ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ကို သူ႕ရံုးခန္းထဲကို ေခၚသြားသည္ ။ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ သူတို႕ၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာရတဲ႕အေၾကာင္းကို
ၿမိဳ႕နယ္မွဴးဦးေအးသိုက္ သိၿပီးသား ။ စီအိုင္ဒီရံုးခ်ဳပ္က ဖုန္းနဲ႕ ေၿပာၿပီးသား ။ သစ္ခြေမ ဆိုတဲ႕ တကုိယ္ေတာ္ ေၾကးစား လူသတ္သမ ကို စံုစမ္းေထာက္လွမ္းဖို႕ ေရာက္လာသူ ၿဖစ္သည္ ။ သစ္ခြေမသည္ ဘိန္းဂိုဏ္းေတြနဲ႕
တေယာက္ထဲ ဖိုက္သလို ဘိန္းဘုရင္တေယာက္ကိုလည္း ႏိုက္ကလပ္ထဲမွာ ပစ္သတ္သြားခဲ႕လို႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕က အပူ
တၿပင္း လိုက္လံစံုစမ္းေထာက္လွမ္းေနၿပီ ။
မွဳခင္းတပ္ဖြဲ႕ဌာနခ်ဳပ္ကေနၿပီး ရဲအုပ္ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ကို လႊတ္လိုက္သည္ ။
ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္သည္ သူ႕ထက္ အမ်ားၾကီး ငယ္တဲ႕ လူရြယ္တေယာက္ ၿဖစ္သည္ ။
အရပ္ၿမင္႕ၿမင္႕ ကိုယ္လံုး ထည္ထည္ လွိဳင္းတြန္႕ဆံပင္ခပ္ရွည္ရွည္...မဲနက္တဲ႕ မ်က္ခံုးေမြးထူထူ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္း
ႏွာတန္ေပၚေပၚ ေမးရိုးေလးေထာင္႕နဲ႕ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္သည္ ရုပ္ရွင္ထဲက အက္ရွင္ဇာတ္လိုက္ တေယာက္လိုဘဲ
လို႕ ဦးေအးသိုက္က ထင္မိသည္ ။
အရပ္၀တ္အရပ္စားနဲ႕ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္သည္ ဒီ ေၾကးစား လူသတ္သမား အမွဳအတြက္ အထူး ပို႕လႊတ္လိုက္တဲ႕
စံုေထာက္တေယာက္ ၿဖစ္သည္ ။ သူ လိုအပ္တဲ႕အကူအညီေတြကို လိုေလေသးမရွိ ေပးဖို႕ ရဲဌာနခ်ဳပ္က ညႊန္
ၾကားခ်က္ ပို႕ထားသည္ ။
ၿမိဳ႕နယ္မွဴးဦးေအးသိုက္က ရဲအုပ္ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ကို ေရာႏိုက္ကလပ္မွာ ပစ္ခတ္မွဳ ၿဖစ္စဥ္ေတြကို သက္ေသေတြ
သက္ေသခံပစၥည္းေတြ ဓါတ္ပံုေတြ နဲ႕ ရွင္းၿပေနသည္ ။
“ ကလပ္က စီစီတီဗီ ကင္မရာက ဗီဒီယိုေရာ ကလပ္ရဲ႕ ေရွ႕က စားေသာက္ဆုိင္တခု က စီစီတီဗီ ပံုေတြေရာ ဒီမွာ
ရထားပါတယ္.....သစ္ခြေမရဲ႕ ရုပ္ပံုေတြကို ေတြ႕ရပါမယ္ …. မ်က္ၿမင္သက္ေသလည္း ၅ေယာက္ေလာက္ ရထားပါ
တယ္....”
ရဲအုပ္ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္သည္ သစ္ခြေမ ေသနတ္ထဲက လြင္႕ထြက္ၿပီး ႏိုက္ကလပ္ ၾကမ္းၿပင္ေပၚကို က်ခဲ႕တဲ႕ ပြိဳင္႕
၄၅ က်ည္ခြံေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးသည္ ။
သစ္ခြေမ သံုးတဲ႕ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ၾကီးရဲ႕ ဘီးရာေတြကို ရိုက္ထားတဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြကိုလည္း ၾကည္႕သည္ ။
စီစီတီဗီ ကင္မရာက ရတာကို ကူးထုတ္ထားတဲ႕ သစ္ခြေမရဲ႕ ဆိုင္ကယ္စီးသြားတဲ႕ ဓါတ္ပံုကို စိုက္ၾကည္႕ၿပီး တလံုးၿခင္း “ ရာ...ဇ...၀တ္.....ေဘး..ေၿပး...မ...လြတ္..ဘူး ”လို႕ တီးတိုး ေၿပာဆိုလိုက္တဲ႕ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ကို ဦးေအးသိုက္က ေငးၾကည္႕ေနသည္ ။( ၃ )
ရွမ္းၿပည္နယ္ ေတာင္ပိုင္း ၿပည္နယ္ရံုးစိုက္တဲ႕ ၿမိဳ႕ၾကီး ။
ဂ၀ံေက်ာက္တံုးၾကီးေတြနဲ႕ ေဆာက္ထားတဲ႕ ခန္းနား ၾကီးမားတဲ႕ တိုက္အိမ္ၾကီးတလံုးရဲ႕ အထဲ ။
အညိဳေရာင္ အီတလီလုပ္ သားေရဆိုဖါၾကီးေတြနဲ႕ ဧည္႕ခန္းမၾကီးထဲမွာ လူတေယာက္ ရွိေနသည္ ။
ဒီ အသက္ငါးဆယ္ခန္႕ လူၾကီးသည္ နံရံေပၚမွာခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႕ ဆီေဆး ပန္းခ်ီကားၾကီးကို ေငးၾကည္႕ေနသည္ ။
သူ႕နံမည္က ဦးေက်ာက္စိမ္း ။
ၿမန္မာၿပည္ရဲ႕အခ်မ္းသာဆံုး သူေဌးစာရင္းမွာ ပါေနတဲ႕ သူေဌးၾကီး ။
ဆီေဆးပန္းခ်ီကားၾကီးေပၚမွာ ဦးေက်ာက္စိမ္းသည္ ဇနီးသည္ ေဒၚနန္းမိုးခမ္း..သား စိုင္းေမာင္ေမာင္တို႕နဲ႕ ၿပံဳးရႊင္တဲ႕
မ်က္ႏွာေတြနဲ႕ ရွိေနၾကေပမယ္႕ ယခုအခ်ိန္မွာ ဦးေက်ာက္စိမ္းသည္ အဲဒီပန္းခ်ီကားၾကီးထဲကလို မၿပံဳးႏိုင္ေတာ႕ ။
ခ်စ္ေသာ ဇနီး ေဒၚနန္းမိုးခမ္းသည္ ကင္ဆာေရာဂါနဲ႕ ကြယ္လြန္သြားခဲ႕သလို တဦးတည္းေသာသား စိုင္းေမာင္ေမာင္သည္ အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ ေရာက္ေနရသည္ ။ သားေလးသည္ မၾကာခင္ တရားစြဲဆို ခံရေတာ႕မည္ ။
သူ႕ကို စြပ္စြဲထားတဲ႕ ပုဒ္မေတြက မ်ားသည္ ။ ၾကီးမားတဲ႕ အၿပစ္ဒါဏ္ကို ခံရမည္ လို႕ ဥပေဒ နားလည္ကြ်မ္းက်င္သူေတြက ေၿပာေနၾကတာကို ဦးေက်ာက္စိမ္း ၾကားရသည္ ။
ရငိထဲမွာ မခ်ိဘူး ။ သားေလးကို သူ တားဘူးသည္ ။ ဒီေလာက္ ခ်မ္းသာေနမွဘဲ သားရယ္..ဥပေဒနဲ႕ မကင္းတာေတြ ကို မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ႕လား..လို႕ တားဘူးသည္ ။ သားေလးသည္ သူကိုယ္တိုင္က ထက္ၿမက္ ၿဖတ္လပ္ၿပီး အေပါင္းအသင္းေကာင္း လူ၀င္ဆန္႕တဲ႕ လူငယ္တေယာက္မို႕ စိတ္မပူပါနဲ႕ ပါပါ..သား နားလည္ပါတယ္ သားမွာ ရန္သူ မရွိပါဘူး....သား အိုေကပါတယ္..လို႕ ခပ္ေအးေအးဘဲ ၿပန္ေၿပာခဲ႕သည္ ။
ဒါေပမယ္႕ အခုေတာ႕ သားေလးစိုင္းေမာင္ေမာင္သည္ အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ စိတ္ဆင္းရဲေနရၿပီ ။ သူ႕ကို စြပ္စြဲထားတာေတြနဲ႕ အၿပစ္ဒါဏ္ေတြ ခံရမယ္ ဆိုရင္ သားေလးသည္ အုတ္နံရံေလးဘက္ထဲကေန တသက္လံုး ထြက္ရေတာ႕မည္ မထင္ ။ ကံဆိုးခဲ႕ရင္ သားေလးသည္ ၾကိဳးစင္ကိုေတာင္ တက္ခ်င္ တက္ရလိမ္႕မည္ ။
ဒါေတြကို အေဖ ဘယ္လို ၾကည္႕ရက္မလဲ သားရယ္ ။
သားေလးကို ဒီ ဒုကၡဆင္းရဲကေန ဦးေက်ာက္စိမ္း ကယ္ထုတ္ခ်င္သည္ ။ သားေလး အတြက္ ဘယ္ေလာက္ဘဲေငြကုန္ကုန္ သူ သံုးမည္ ။ သားေလး အတြက္ ရတက္မေအး ၿဖစ္ေနရလို႕ သူ မအိပ္ႏိုင္ မစားႏိုင္..စိတ္ေ၀ဒနာဖိစီးေနရသည္ ။
“ အင္း..ၾကာထြန္းခိုင္ကို တိုင္ပင္ၾကည္႕ရင္ ေကာင္းမယ္......”
ေမြးစားသမီး ၿဖစ္တဲ႕ နန္းအံုၾကာကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး ၾကာထြန္းခိုင္ကို ေခၚခိုင္းလိုက္သည္ ။
နာရီ၀က္ခန္႕ အၾကာ ။
အိမ္အကူ မိန္းကေလး နန္းၾကာေမ သူ႕အနားကို ေရာက္လာၿပီး...“ ဘဘၾကီး.....ဦးၾကာထြန္းခိုင္ ေရာက္လာပါၿပီ ”လို႕ ခါးေလးညႊတ္ၿပီး လာေၿပာလိုက္တဲ႕အခါ သူ ေမာ႕ၾကည္႕ၿပီး “ ေအး..ေအး...လႊတ္လိုက္...လႊတ္လိုက္...” လို႕ ၿပန္ေၿပာလိုက္သည္ ။
နန္းၾကာေမသည္ အိမ္ေရွ႕ တံခါးေပါက္ကို သြားဖြင္႕ၿပီး အၿပင္မွာ ရပ္ေနတဲ႕ လူၾကီးတေယာက္ကို “ ဘဘကို ေတြ႕လို႕ ရပါၿပီရွင္႕....” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။
ဦးေဆာင္ေခၚသြားတဲ႕ နန္းၾကာေမရဲ႕ အေနာက္က ဦးၾကာထြန္းခိုင္ လိုက္ပါသြားသည္ ။
ဦးၾကာထြန္းခိုင္သည္ သူေဌးၾကီး ဦးေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ စိတ္ခ်ရတဲ႕ လူယံု တပည္႕ၾကီး တေယာက္ ၿဖစ္သည္ ။ ဦးေက်ာက္စိမ္းေၾကာင္႕ ၾကီးပြား ခ်မ္းသာလာခဲ႕တဲ႕ ဦးၾကာထြန္းခိုင္သည္ သူ႕ေက်းဇူးရွင္ အတြက္ ဆိုရင္ ဘာမဆို ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးဖို႕ ၀န္မေလး ။
“ ဆရာၾကီး....ေနေကာင္းလား.....မေတြ႕တာၾကာၿပီ....ဘာခိုင္းစရာ ရွိလဲ...”
“ ငါ စိတ္ဆင္းရဲေနတယ္ကြာ..ငါ႕သားေလး ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနတာ ၾကားတယ္ မဟုတ္လား....”
“ ၾကားတယ္..ဆရာၾကီး....က်ေနာ္တို႕လည္း စိတ္မေကာင္းၾကပါဘူး..”
“ ငါ ငါ႕ကို အၿပင္ကို ၿပန္ထုတ္ခ်င္တယ္ကြာ....မင္း ဘာလုပ္ေပးႏိုင္လဲ..ေငြ ဘယ္ေလာက္ ကုန္ကုန္...ကုန္ပေစ....ငါ႕သား ထြက္လာရင္ ၿပီးေရာ.....”
“ ဆြဲခ်ေရွ႕ေနနဲ႕ တရားသူၾကီးကို လိုက္ေပးရမလား ဆရာၾကီး....”
“ အဲလို မလုပ္ခ်င္ဘူး..”
“ သေဘာေပါက္ၿပီ ဆရာၾကီး..ဆရာၾကီး လုပ္ခ်င္တာကို က်ေနာ္ လုပ္ေပးပါမယ္....”
“ မင္းကို အားကိုးတယ္ ၾကာထြန္းခုိင္....”
“ စိတ္ခ်ပါ ဆရာၾကီး...”
“ ကဲ သြားေတာ႕..အၿမန္ဆံုး စီစဥ္ကြာ.....”
“ ဟုတ္...”
ဦးေက်ာက္စိမ္းသည္ သားေလး စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို ေထာင္ထဲမွာ ႏွစ္ရွည္ ေနရမယ္႕အစား ႏိုင္ငံၿခား တိုင္းၿပည္တ
ခုခုမွာ ေနေစခ်င္သည္ ။ အခ်ဳပ္ထဲကေန ကယ္ထုတ္ဖို႕ သူ႕လူရင္းလူယံု တပည္႕ၾကီး ဦးၾကာထြန္းခိုင္ကို ခိုင္းလိုက္သည္ ။
ဦးၾကာထြန္းခိုင္ ၿပန္သြားၿပီးတဲ႕ေနာက္ ဦးေက်ာက္စိမ္း ထိုင္ေနတဲ႕ေနရာကို နန္းအံုၾကာ ေရာက္လာသည္ ။
ဦးေက်ာက္စိမ္းသည္ နန္းအံုၾကာကို ထိုင္ခိုင္းၿပီး “ ပါပါ ၾကာထြန္းခိုင္ကို သားကိုစိုင္းကို ထုတ္ခဲ႕ခိုင္းလိုက္တယ္ သ
မီးအံုၾကာ....” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။
နန္းအံုၾကာက “ ပါပါ႕ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္က မွန္ပါလိမ္႕မယ္....ေမာင္ေလး စိုင္းေမာင္ကို စြပ္စြဲထားတဲ႕ ပုဒ္မေတြက မ်ား
လြန္းတယ္...ၿပင္းထန္လြန္းတယ္ ဆိုေတာ႕ ပါပါ႕သားေလးက ဒီ အၿပင္ေလာကကို ဘယ္လိုမွ ၿပန္ေရာက္လာေတာ႕
မွာ မဟုတ္ဘူး ..အခန္႕မသင္႕ရင္ ေသဒါဏ္ေတာင္ ေပးခ်င္ေပးခံရႏိုင္တယ္ တဲ႕...သမီးတို႕ရဲ႕ ေရွ႕ေနၾကီးက ေသခ်ာ ရွင္းၿပသားဘဲ....” လို႕ ေထာက္ခံ ေၿပာဆိုလိုက္ပါသည္ ။( ၄ )
သာယာလြန္းတဲ႕ ရွမ္းေတာင္တန္းၿပာၾကီးေတြနဲ႕ လွ်ိဳေၿမာင္ေခ်ာက္နက္ၾကီးေတြ တေမွ်ာ္တေခၚၾကီး ေတြ႕ေနရတဲ႕
ထင္းရွဴးေတာၾကီးေတြ အလည္မွာ မိန္းမေခ်ာေလး ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ေနသည္ ။
ခိုင္ဇာနဲ႕ တန္႕ယန္း ...။
ႏွစ္ေယာက္စလံုး တေယာက္ တမ်ိဳးစီ လွၾကသည္ ။
ခိုင္ဇာက ရင္ေတြ တင္ေတြ ပို ထြားသည္ လို႕ အမ်ားက ေၿပာၾကသည္ ။
“ ခိုင္ဇာ ...ဒီလို ေအးခ်မ္းတဲ႕ေနရာေလးမွာ ခိုင္ဇာနဲ႕ တန္႕ယန္း တသက္လံုး ေအးေအးေဆးေဆး ေနသြားခ်င္တယ္
ကြယ္....”
“ အင္း..အခုလဲ ေနေနတာဘဲ မဟုတ္လား.....တန္႕ယန္းရယ္.....တန္႕ယန္း ေနခ်င္လို႕ဘဲ ခိုင္ဇာက ဒီေတာင္စခန္း
ၿမိဳ႕ကေလးကို ေၿပာင္းလာတာဘဲေလ …. ”
“ ဟုတ္ပါတယ္.....တန္႕ယန္း ေၿပာတာက ေဒါသေတြ အမုန္းေတြ လက္စားေၿခတာေတြ..ပစ္ခတ္သတ္ၿဖတ္တာေတြ
မပါဘဲ...ေအးခ်မ္းတဲ႕ ဘ၀ေလးနဲ႕ ေနသြားခ်င္တာကို ေၿပာတာပါ …. ”
“ ၾကည္႕...ေအးေဆး လမ္းေလ်ာက္ရင္း ရွဳခင္းလွလွေလးေတြကို ခံစားမယ္ မွတ္တယ္..တန္႕ယန္းက နက္ဂတစ္ဖ္
ေတြ ေၿပာလာၿပန္ၿပီ ...”
“ နက္ဂတစ္ဖ္ မဟုတ္ပါဘူးကြာ.....ခိုင္ဇာ႕အတြက္ကို တန္႕ယန္း စိုးရိမ္လို႕ပါ......ခိုင္ဇာသာ တခုခု ၿဖစ္ရင္ တန္႕
ယန္းေတာ႕ အရမ္း ခံစားရမွာဘဲ....သိလား.....”
တန္႕ယန္းက ခိုင္ဇာရဲ႕ လက္ကေလးကို တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေၿပာလိုက္သည္ ။
“ မၿဖစ္ပါဘူးကြာ...အေကာင္းၿမင္ အေကာင္း ေတြးစမ္းပါ......၂၄နာရီမွာ ေလးနာရီေလာက္ ေန႕တိုင္း ေလ႕က်င္႕ေန
ခဲ႕တာေတြက အလကား မဟုတ္ပါဘူး.....တန္႕ယန္းရယ္......”
ခိုင္ဇာက တန္႕ယန္းရဲ႕ ခါးေလးကို ဖက္လိုက္သည္ ။
“ ခ်စ္တယ္...တန္႕ယန္းရယ္.....ဒီကမၻာေလာကၾကီး တခုလံုးမွာ မင္းကို ခိုင္ဇာ အခ်စ္ဆံုး...သိလား..သိလိုက္...ဟင္း
အရမ္း..အရမ္း ခ်စ္တယ္....”
“ ဒို႕လည္း ခိုင္ဇာ႕ကို အရမ္း ခ်စ္တယ္ကြာ...တကယ္.........”
“ ဒို႕တေတြ ေတြ႕ထားတဲ႕ ဟြာဟင္း ဆိုတဲ႕ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ မၾကာခင္ ဒို႕ႏွစ္ေယာက္ တိတ္တိတ္ေလး အေၿခခ် ေန
ႏိုင္ၾကေတာ႕မွာပါ တန္႕ယန္းရယ္....”
“ တန္႕ယန္းလည္း အကိုၾကီး ၾကဴကုတ္ကေန တဆင္႕ ရလာတဲ႕ အလုပ္ကို ခိုင္ဇာ႕ကို မလုပ္ေစခ်င္ပါဘူး...ဒါ
ေပမယ္႕ ခိုင္ဇာ ေၿပာခဲ႕သလိုဘဲ မိုးရြာတံုး ေရခံထားရမယ္ ဆိုၿပီး လုပ္ေပးမယ္ လို႕ လက္ခံမိလိုက္တယ္ ….
ရမယ္႕ ေငြက မနည္းဘူး...ခိုင္ဇာ.....”
“ သိန္း တေထာင္.....ေနာ္....”
“ ဟုတ္တယ္.....ခိုင္ဇာ......”
“ အိုေကေလ...ခ်တာေပါ႕....ခိုင္ဇာလည္း ေဖေဖ..ရဲ႕ ၿဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို ဆက္လုပ္ေနတာ........ေဖေဖ႕ေၾကာင္႕
လည္း ခိုင္ဇာက အခုလို ( မစ္ရွင္ အင္ေပါ႕ဇဘဲလ္ ) ေတြကို ေအးေဆး လုပ္ႏိုင္ေနတာ ….”
“ ခိုင္ဇာ..တန္႕ယန္းရဲ႕ သင္တန္းခ်ိန္ နီးေနၿပီ....တန္႕ယန္းတို႕ သြားၾကရေအာင္ေနာ္....”
“ အိုေက...တန္႕ယန္း......သြားစို႕....”
ေၿမနီလမ္းေလးကေန ေတာင္ကုန္းရဲ႕ ေအာက္ဖက္ကို သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဆင္းလာၾကသည္ ။
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ တိုယိုတာ စလီကာ ကား အနက္ေလးက သူတို႕ကို ေစာင္႕ၾကိဳေနသည္ ။ ခိုင္ဇာသည္
ၿမိဳ႕ထဲကို ၿပန္ေမာင္းလာခဲ႕ၿပီး တန္႕ယန္းရဲ႕ ကြန္ဖူး သင္တန္းေက်ာင္းေလး အေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္သည္ ။
“ ညေန လာမၾကိဳနဲ႕ ခိုင္ဇာ......ေဇာ္ရွိန္းကားနဲ႕ ၿပန္ခဲ႕မယ္.....”
ေဇာ္ရွိန္း က တန္႕ယန္းရဲ႕ သင္တန္းမွာ လက္ေထာက္ဆရာ ...။
တန္႕ယန္းသည္ ငယ္ငယ္ထဲက ကြန္ဖူး ကစားခဲ႕လို႕ အခု ခါးစည္းအနက္ ရၿပီး သင္တန္းေလးဖြင္႕ထားသည္ ။
လူငယ္ေတြကို ကြန္ဖူးပညာေတြ သင္ေပးေနသည္ ။
ခိုင္ဇာ အိမ္ကို ၿပန္ခဲ႕သည္ ။
ၿပင္ဆင္စရာေတြ ၿပင္ဆင္ရဦးမည္ ။ သိန္းတေထာင္တန္ အလုပ္ ရထားၿပီေလ ။
အခန္း ( ၅ )
ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္သည္ ၿမိဳ႕စြန္က ေတာင္ကုန္းေလးေပၚက အိမ္ကေလး တလံုးမွာ ေနေနသည္ ။
အိမ္ရွင္ အဖိုးၾကီးက ၀င္ေငြရဖို႕ အိမ္တၿခမ္းကို ငွားစားသည္ ။
ဒီအမွဳကို လိုက္ေနတဲ႕ အခ်ိန္ အမွဳကို ေအးေအးေဆးေဆး ေလ႕လာဖို႕ ဒီအိမ္ေလးကို သူ ဌားလိုက္သည္ ..။
အိမ္ကေလးသည္ေသသပ္သန္႕ရွင္း ရံုမကဘူး ။ ေဘး ပတ္ပတ္လည္မွာ ထင္းရွဴေတာတန္းေတြနဲ႕ သာယာတဲ႕ ေနရာေလး ၿဖစ္သည္ ။
မေန႕ညက တညလံုး သစ္ခြေမရဲ႕ စီစီတီီဗီက ပံုေတြကို သူ ေလ႕လာသည္ ။ ၾကည္႕သည္ ။
သစ္ခြေမ ဘယ္မွာရွိမလဲ ။ သစ္ခြေမသည္ လြန္ခဲ႕တဲ႕ ႏွစ္ပတ္က ဘိန္းဂိုဏ္းနဲ႕ ပစ္ခတ္ၿပီး ဘိန္းဂိုဏ္းက အုပ္စုေတြ ေခ်ာက္ထဲကို ထိုးဆင္းသြားခဲ႕သည္ ။ ငရဲေကြ႕မွာ သစ္ခြေမရဲ႕ ဆိုင္ကယ္ၾကီးရဲ႕ ဘီးရာေတြကို သူတို႕ရသလို ပစ္ခတ္ခဲ႕တဲ႕ ၉မမ က်ည္ခြံေတြကို ရခဲ႕သည္ ။ အေပါ႕စား စက္ေသနတ္ တလက္နဲ႕ ပစ္ခတ္ခဲ႕တဲ႕ က်ည္ေတြလို႕ သူတို႕ရဲ႕ ကြ်မ္းက်င္သူေတြက ေၿပာသည္ ။
ေနာက္တပတ္ အၾကာမွာ ေရာ ဆိုတဲ႕ ႏိုက္ကလပ္ထဲမွာ ဒီ ဘိန္းအဖြဲ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ က်င္ဖုန္ကို လူေတြေရွ႕မွာ ေၿပာင္ၾကီး ၀င္ ပစ္သတ္သြားသည္ ။
သူ႕မ်က္ႏွာကို ေပၚတင္ၾကီး ၿပၿပီး လူေတြ ၾကားထဲ လုပ္ရဲတာကေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ရဲတင္းသည္လို႕ သူ ထင္သည္ ။
အိမ္ရွင္ အဖိုးၾကီးက ဟင္းခ်က္လည္း ၀ါသနာပါသည္ ။ သူ႕ကို ရဲတေယာက္မွန္း အဖိုးၾကီး မသိဘူး ။ ၿမိဳ႕နယ္မွဴး ဦးေအးသိုက္ကို သူ႕ကို ရဲတေယာက္ ဆိုတာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မသိပါေစနဲ႕ လို႕ ဖံုးခိုင္းထားသည္ ။
သူ႕ကို ဟင္းေတြ ခ်က္ေပးသည္ ။ သူက အဖိုးၾကီးကို ေစ်းဖိုး ထုတ္ေပးသည္ ။ ဒီၿမိဳ႕နဲ႕ အနီးအနားက ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေတြရဲ႕ စာရင္းေတြ ကို ယာဥ္ထိန္းရဲ ဆီကေန ယူၾကည္႕သည္ ။ သစ္ခြေမ စီးတဲ႕ ဆုိင္ကယ္ၾကီးနဲ႕ အမ်ိဳးအစား တူတာေတြကို စစ္ၾကည္႕သည္ ။ ပိုင္ရွင္ေတြရဲ႕ ေနရပ္လိပ္စာကို သူ ၾကည္႕သည္ ။ ေလ႕လာသည္ ။ သိခ်င္တာကို ၿမိဳ႕နယ္မွဴး ဦးေအးသိုက္ကေန တဆင္႕ ေမးခိုင္းသည္ ။ စံုစမ္းခိုင္းသည္ ။
ၿမိဳ႕နယ္မွဴး ဦးေအးသိုက္က ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ အတြက္ စံုစမ္းေရး အဖြဲေလးတဖြဲ႕ စီစဥ္ေပးထားသည္ ။ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ သိခ်င္တာေတြကို စံုစမ္းေပးဖို႕ ။
ဒီေန႕ သစ္ခြေမကို သူတို႕ၿမိဳ႕မွာ ဆိုင္ကယ္ အၿပင္းေမာင္းၿပီး လူတခ်ိဳ႕နဲ႕ ပစ္ခတ္တာေတြ ေတြ႕လိုက္ရသည္ လို႕ လူတေယာက္က သတင္းေပးတာေၾကာင္႕ ဒီသတင္းကို အတည္ၿပဳဖို႕ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ အဲဒီ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ကို ကားနဲ႕ ထြက္ခဲ႕သည္ ။ သူ လၿပတ္နဲ႕ ငွားထားတဲ႕ ဟြန္ဒါ ဖစ္ ကားနက္ကေလးနဲ႕ ။
သစ္ခြေမသည္ ဒီအနီးအနား က ၿမိဳ႕ေတြမွာဘဲ ေနသည္ လို႕ သူ တြက္ဆေနသည္ ။
ဒီ လူသတ္ေၾကးစားမိန္းမကို သူ ဖမ္းဆီးတဲ႕ေနရာမွာ သတိၾကီးၾကီး ထားရမည္ ။ မိန္းမ ဆိုၿပီး အထင္ေသး ေလ်ာ႕တြက္ ေပါ႕ဆလို႕ မရဘူး ။ ေတာ္ေတာ္႕ကို လ်င္တဲ႕ မိန္းမ ။ ပစ္တာခတ္တာက တကယ္႕ ပရို ...။
ကားနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ ေမာင္းတာကလည္း အရမ္းကြ်မ္းလြန္းသည္ . ။ ကိုင္တဲ႕ေသနတ္ေတြကလည္း ၿမန္မာၿပည္မွာ
ေတာ္ရံုလူ ေတြ႕ဖူးမည္ မထင္ဘူး ။
လက္သိုင္းလည္း ေတာ္သည္ ။ သူဖိုက္သြားတဲ႕ဟာကို ဗီဒီယို တခုမွာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ရွမ္းၿပည္က ၿမိဳ႕ေလးေတြမွာဘဲ က်က္စား က်င္လည္ေနသည္ ။
သူနဲ႕ သစ္ခြေမနဲ႕ က်ားနဲ႕ဆင္ လယ္ၿပင္မွာ ေတြ႕သည္ ဆိုတာမ်ိဳး မၾကာခင္ ဆံုၾကမည္ ဒီအခါမွာ သူ႕ရဲ႕ သံမဏိ
လက္ထိတ္သည္ သစ္ခြေမရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ဆင္ၿမန္းႏိုင္လိမ္႕မည္ လို႕ သူ ယံုၾကည္သည္ ။
သစ္ခြေမကို အုတ္နံရံေလးဖက္ ထဲကို ပို႕ေပးၿပီး ဥပေဒအတိုင္း အၿပစ္က်ခံေစရမည္ ။ သို႕ေပမယ္႕ သစ္ခြေမသည္ တကယ္႕ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ေသနတ္သမား တေယာက္ ဆိုေတာ႕ သူေသကိုယ္ေသ ေဆာ္ၾကႏွိပ္ၾကတဲ႕အခါမွာေတာ႕ သူ႕ဖက္က မညွာႏိုင္ ။ မိန္းမသားေပမယ္႕ ရက္စက္ အႏၱရာယ္ၾကီးတဲ႕ ရာဇ၀တ္ေကာင္ ၿဖစ္တာမို႕ ပစ္ ဖမ္းသင္႕ရင္လည္း ဖမ္းရမည္ ။
သစ္ခြေမနဲ႕ ရင္ဆိုင္ဖို႕အတြက္ ၾကိဳတင္ ၿပင္ဆင္မွဳေတြ လုပ္ရမည္မို႕ နက္ရွိဳင္းတဲ႕ ေတာတေနရာမွာ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္
သည္ ကိုကာကိုလာဘူးခြံေတြကို ကန္႕လန္႕ၿဖတ္ လဲက်ေနတဲ႕ ထင္းရွဴးပင္ၾကီး တပင္ရဲ႕ ပင္စည္ေပၚမွာ စီတန္းကာ ေထာင္လိုက္ၿပီး ခပ္ေ၀းေ၀းကေန သူ႕ေသနတ္နဲ႕ ပစ္ခတ္ ေလ႕က်င္႕လ်က္ ရွိသည္ ။
ဒိုင္း...ဒိုင္း...ဒိုင္း...ဒိုင္း...ဒိုင္း......ဒိုင္း . .
ၿမန္မာ႕လက္နက္ စက္ရံုက ထုတ္လုပ္တဲ႕ အမ္ေအႏိုင္း ၉မမ ပစၥတိုလ္ထဲက ေသမင္းတမန္ ခဲပူေတာင္႕ေတြ ဆက္
တိုက္ ထြက္သြားၿပီး စီတန္းထားတဲ႕ ကိုကာကိုလာဘူးခြံေတြကို ထိမွန္သြားသည္ ။ လြင္႕စင္ၿပီး ထင္းရွဴးကိုင္းေၿခာက္ေတြနဲ႕ ၿပည္႕ေနတဲ႕ ေၿမၾကီးေပၚကို က်ကုန္တာကုိ သူ ေက်နပ္အားရလ်က္ ၾကည္႕ေနသည္ ။
ငါ႕ လက္ မက်ေသးပါဘူး......ဟင္းဟင္း....
ရဲအရာရွိသင္တန္းေက်ာင္းမွာ ေသနတ္ပစ္ လက္ေၿဖာင္႕ဆုကို ရခဲ႕တဲ႕ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ သည္ အခါမလတ္ အပစ္
ေလ႕က်င္႕ေနခဲ႕လို႕ လက္မက်ေသးပါ ။ စိတ္ထဲမွ သူ႕ကို အားေပးခဲ႕ၾကတဲ႕ အထက္က အရာရွိ ရဲမွဴးေတြကို
ေက်းဇူးတင္ ဂါ၀ရ ၿပဳေနသည္ ။
ေသနတ္ကို ဂ်ာကင္ေအာက္ ခါးၾကားကို အလြတ္ထိုးလိုက္ၿပီး ကားရပ္ထားတဲ႕ေနရာကို သူ ေလ်ာက္သြားလိုက္
တဲ႕ အခါ သူ႕ကို တေနရာက ေခ်ာင္းေၿမာင္းေနတဲ႕ တစံုတေယာက္ကို ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ မၿမင္လိုက္ ။
ၿမိဳ႕ထဲကို ဦးတည္ ေမာင္းေနတဲ႕ အခ်ိန္ သူ႕ကို ၿမိဳ႕နယ္မွဴး ဦးေအးသိုက္ ဖုန္းဆက္လာသည္ ။
ၿမိဳ႕နယ္ တရားရံုးမွာ ပစ္ခတ္မွဳေတြ ၿဖစ္သြားသည္ တဲ႕ ။
ၿမိဳ႕ မ်က္ႏွာဖံုး သူေဌးဦးေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ သား စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို ရံုးထုတ္တဲ႕ အခ်ိန္ သစ္ခြေမ ဆိုင္ကယ္နဲ႕ ေရာက္လာၿပီး ကယ္ထုတ္သြားတာ ရဲေတြနဲ႕ ပစ္ခတ္မွဳ ၿဖစ္ပြားၿပီး ရဲသား သံုး
ေယာက္ ေသဆံုးသြားသည္ တဲ႕ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို သစ္ခြေမက ေခၚေဆာင္သြားသည္ တဲ႕ ..။
ဟိုက္ ...
သစ္ခြေမ ေဆာ္လိုက္ၿပန္ၿပီ ..( ၆ )
ႏွစ္ေပါင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာက နံမည္ၾကီးခဲ႕ဖူးတဲ႕ The Good,The Bad and the Ugly ရုပ္ရွင္ကားထဲက ဇာတ္၀င္ ဂီတသံစဥ္ကို
ေလခြ်န္ရင္း ခိုင္ဇာ အိမ္ထဲကို ၀င္လာသည္ ။
ခိုင္ဇာ ....။
တအား လွတဲ႕ ႏုဖတ္ေနတဲ႕ မ်က္ႏွာ ....အခ်ိဳးက် လွပေက်ာ႕ရွင္းလြန္းတဲ႕ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ ေတြနဲ႕ ေကာင္မေလး ..။
ရဲတပ္ဖြဲ႕ကလည္း သစ္ခြေမ ကို ေၿမလွန္ရွာေနၾကသည္ ။ သစ္ခြေမကို ဖမ္းဆီးဖို႕ ၾကိဳးစားေနသည္ ။
ေၿမေအာက္ေလာကသားေတြ က သစ္ခြေမ လို႕ သိထားၾကသည္ ။ သစ္ခြေမ ကို ဘယ္သူမွ ေသေသခ်ာခ်ာ မၿမင္ဖူးၾကဘူး ။
ဆိုင္ကယ္ေသာ႕နဲ႕ တြဲထားတဲ႕ အိမ္ေသာ႕ကို စားပြဲေပၚကို ပစ္တင္လိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းဆီကို ေလ်ာက္သြားသည္ ။
သပ္ရပ္သန္႕ရွင္းေနတဲ႕ အိပ္ခန္းထဲကို ေရာက္ေတာ႕ ၀တ္လာတဲ႕ အနက္ေရာင္ ကုတ္အကၤ် ီရွည္ၾကီးထဲက ေသနတ္ ႏွစ္လက္ကို
ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေဘးက စားပြဲေလးအေပၚမွာ ခ်လိုက္သည္ ။
ပြိဳင္႕45 1911 ကင္းဘား ပစၥတိုလ္ေသနတ္ ႏွစ္လက္ ။ လူသတ္လက္နက္ေတြနဲ႕ ၿဖဴဆြတ္ လွပတဲ႕ ဒီေကာင္မေလးနဲ႕ လားလားမွ မလိုက္ဖက္ဘူး ။
ဒါေတြက ခိုင္ဇာရဲ႕ လက္စြဲေတာ္ ပစၥတိုလ္ေတြ ။
အပြဲပြဲႏႊဲခဲ႕တဲ႕ ခိုင္ဇာရဲ႕ အေဖၚေတြ ။
ကုတင္ေဘးမွာ ရပ္ရင္း ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြကို တခုခ်င္း တလႊာခ်င္းခြ်တ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ဒီေန႕ ခိုင္ဇာ ပင္ပန္းလာသည္ ။ ဒီေန႕ ရင္ဆိုင္ခဲ႕တဲ႕ ပြဲက ႏႊဲလာခဲ႕တဲ႕ ပြဲေတြထဲမွာ အၾကမ္းဆံုး မဟုတ္ေပမယ္႕ ေတာ္ေတာ္ေတာ႕ ၾကမ္းသည္ ။
ဒီေကာ႕စ္သည္ တန္႕ယန္းေၾကာင္႕ လက္ခံလိုက္တာပါ ။
တကုိယ္လံုး ညစ္ပတ္ နံေစာ္ေနသည္လို႕ ကိုယ္႕ဖါသာ ထင္ေနသည္ ။ အ၀တ္ေတြကို အကုန္ ခြ်တ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ယမ္းနံ႕ေတြ နံေစာ္ေနတဲ႕ ဒီ အ၀တ္ေတြကို ေနာက္တၾကိမ္ ၿပန္၀တ္ေတာ႕မွာ မဟုတ္ဖူး ။ တန္႕ယန္းသည္ ဒီ အ၀တ္ေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ေပးလိမ္႕မည္ ။
ခိုင္ဇာ႕ကိုယ္ေပၚမွာ အ၀တ္ ဆိုလို႕ခ်ည္တမွ်င္ေတာင္ ရွိမေနေတာ႕ဘူး ။
မိေမြးတိုင္း ကိုယ္က လွလြန္းေနသည္ ။ အခ်ိဳးက်တဲ႕ ရင္သားစိုင္ေတြက လွမ္းေလ်ာက္လိုက္တိုင္း တုန္ခါေနၾကသည္ ။ တင္ပါးအိအိေတြကလည္း လွဳပ္ေနၾကသည္ ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို လွမ္းေလ်ာက္ ၀င္လိုက္တဲ႕အခ်ိန္ အိမ္ေရွ႕က တံခါးဖြင္႕သံ ကို ၾကားလိုက္သည္ ။
ဟား....တန္႕ယန္း ၿပန္လာၿပီ ထင္သည္ ။
ေရပန္းခလုပ္ကို လွည္႕ဖြင္႕လိုက္သည္ ။ ေ၀ါကနဲ ေရက်သံေတြနဲ႕အတူ “ ခိုင္ဇာ....ၿပန္ေရာက္ေနပလား...” ဆိုတဲ႕ တန္႕ယန္းရဲ႕ အသံေလးကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။
ေရပန္းေအာက္တည္႕တည္႕ကို ၀င္ရပ္လိုက္သည္ ။ ေရပူပူေတြက ခိုင္ဇာ႕ကိုယ္ကို ထိမွန္လာသည္ ။
ဟူး.....
ဒီေန႕ ၿဖစ္ခဲ႕တာေတြကို ခိုင္ဇာ ၿပန္ မစဥ္းစားခ်င္ ။
“ ဟိတ္...အေခ်ာ.....ဘယ္လိုလဲ..အဆင္ေၿပခဲ႕တယ္ မဟုတ္လား......ေၿပမယ္လို႕ တန္႕ယန္းက ယံုၾကည္ထားပါတယ္”
ေရခ်ိဳးခန္း အေပါက္၀က တံခါးေဘာင္ကို မွီၿပီး ၿပံဳးၿပံဳးေလးနဲ႕ ေမးလိုက္တဲ႕ တန္႕ယန္းသည္ သူ႕သင္တန္းက အနက္ေရာင္ ၀တ္စံုကို ၀တ္ထားဆဲ ။
“ ေၿပတယ္.....လြယ္လြယ္ေတာ႕ မဟုတ္ဘူး....ရဲသံုးေယာက္ကို ပစ္သတ္ခဲ႕ရတယ္.....သူပစ္ ကိုယ္ပစ္ ေလ.....မလုပ္ခ်င္ဘူး.....ဟူး.......”
ခိုင္ဇာက တန္႕ယန္းကို မၾကည္႕ဘဲ ေၿပာလိုက္ရင္း ဆပ္ၿပာရည္ပုလင္းထဲက ဆပ္ၿပာရည္ အစိမ္းေရာင္ေတြကို လက္ဖ၀ါးေပၚကို ေလာင္းခ်လိုက္သည္ ။
“ ဒါ ခိုင္ဇာ႕အတြက္ အဆန္းမွ မဟုတ္တာဘဲကြယ္...သန္းေကာင္ထက္ ညဥ္႕မနက္ေတာ႕ပါဘူး...ခိုင္ဇာရယ္......”
တန္႕ယန္းက ေၿပာလိုက္ရင္း သူမကိုယ္ေပၚက အနက္ေရာင္ ကြန္ဖူးသင္တန္း ၀တ္စံုကို ခြ်တ္ခ်လိုက္သည္ ။
သိတယ္..တန္႕ယန္း.....ဒို႕ တကယ္တမ္း လိုက္ရွင္းပစ္ေနတာက ဂိုဏ္းစတားေတြ....ဒုစရိုက္ေလာကသားေတြ..လူသတ္ေကာင္ေတြ..မုဒိန္းေကာင္ေတြ ေလ.....
ဇာနားကြပ္ ဘရာအနက္ေလးနဲ႕ ပင္တီအၿပတ္ေလး ဘဲ တန္႕ယန္းရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ က်န္သည္ ။
တန္႕ယန္းက ( မတတ္သာလို႕ လုပ္လိုက္ရတာဘဲ ခိုင္ဇာရယ္.....ဘာတတ္ႏိုင္မလဲ.....)
ခိုင္ဇာက တန္႕ယန္း ကို စိုက္ၾကည္႕ေနရင္း “ ဒီေန႕ ၿဖစ္ခဲ႕တာေတြက တကယ္႕ကို အသဲအသန္ေတြ.....ဟင္း.......ေတာ္ေတာ္ မလြယ္ဘူး...” လို႕ ေၿပာသည္ ။
တန္႕ယန္းသည္ ကိုယ္အႏွံ႕ကို ဆပ္ၿပာနဲ႕ ပြတ္သပ္ေနတဲ႕ ခိုင္ဇာ႕ကို ၾကည္႕ၿပီး “ ခိုင္ဇာ...တန္႕ယန္းေလ..ဒီေန႕သင္တန္းသာ ၿပေပးေနရတယ္....ခိုင္ဇာ႕ကို တခ်ိန္လံုး သတိရေနတယ္....စိတ္လည္း ပူေနတာ သိလား.....” လို႕ ေၿပာလိုက္ရင္း ဘရာနဲ႕ ပင္တီေလးကို ခြ်တ္ပစ္လိုက္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို လွမ္းကာ ၀င္လိုက္သည္ ။ တန္႕ယန္းရဲ႕ လံုးတင္းေနတဲ႕ ရင္စိုင္ၾကီးေတြက လွလြန္းေနသည္ ။
( ယူ႕ႏို႕ေတြ ၾကီးလာသလိုဘဲ တန္႕ယန္း.....)
( ဟြန္႕..ယူ တအား နယ္ဖတ္လြန္းလို႕ ေနမွာေပါ႕...)
တန္႕ယန္းရဲ႕ ၀တ္လစ္စလစ္ အလွအပေတြကို ခိုင္ဇာ ၾကည္႕ၿပီး ၿပံဳးစိစိ မ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႕ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို လိုက္၀င္သြားလိုက္သည္ ။
( ဘာ စားၿပီးပလဲ ခိုင္ဇာ.....) လို႕ တန္႕ယန္းက ေမးလိုက္သည္ ။ တန္႕ယန္းသည္ ေရပန္းကို လွမ္းဖြင္႕လိုက္တဲ႕အခ်ိန္ ဖြံ႕ထြားတဲ႕ ခ်ိဳခ်ိဳၾကီးေတြက တုန္သြားသည္ကို
ခိုင္ဇာ စိုက္ၾကည္႕ေနသည္ ။ နယ္ညွစ္ခ်င္ စရာ ႏို႕အံုၾကီးေတြ ။ စို႕ပစ္ခ်င္စရာ ႏို႕သီးဖူးေလးေတြ ...။
( ဟိတ္ ခိုင္ဇာ.....ဘာၾကည္႕တာလဲ....ဟြန္း....ယူ႕အၾကည္႕ေတြက မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေနပါလား...ခိုင္ဇာရယ္...အမေလးေလး...)
( လွလြန္းလို႕ ၾကည္႕တာ တန္႕ယန္းေရ......တကယ္႕ကို အခ်ိဳးက်တဲ႕ ကိုယ္လံုးေတြကြာ.....ေရလည္ ၾကိဳက္တယ္...သိလား.....)
( ၾကိဳက္ရင္ လာခဲ႕ေလ.....ခိုင္ဇာ....လာ ေခ်းတြန္းေပး......)
ေရပန္းက ေရေတြ တေ၀ါေ၀ါနဲ႕ က်ေနတဲ႕ေအာက္မွာ တန္႕ယန္းသည္ ဆပ္ၿပာရည္ေတြကို တကိုယ္လံုး ပြတ္သပ္ၿပီး ေခ်းတြန္းေနသည္ ။
ခိုင္ဇာက ေရၿမွဳပ္တံုးၾကီးကို ကိုင္ရင္း တန္႕ယန္းဆီကို တိုးကပ္သြားလိုက္သည္ ။
( ဟိတ္..ဖင္တံုးေတြလည္း ပိုၾကီးလာတယ္.....)
တန္႕ယန္းရဲ႕ ေက်ာၿပင္ေလးကို ဆပ္ၿပာရည္ေတြ ေလာင္းထားတဲ႕ ေရၿမွဳပ္တံုးၾကီးနဲ႕ စၿပီး ပြတ္တိုက္ေပးလိုက္သည္ ။
( ဖင္တံုးေတြကိုလည္း ပြတ္ေပးကြာ.....)
တန္႕ယန္းသည္ ခိုင္ဇာ႕ဖင္တံုးၾကီးေတြရဲ႕ ၾကားထဲကို ေရၿမဳပ္တံုးနဲ႕ မပြတ္ဘဲ သူမလက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ ႏွိဳက္ပြတ္
လိုက္လို႕ ခိုင္ဇာ႕ရဲ႕ ႏုတ္ဖ်ားက “ အို႕....အ....အ....အ....” ဆိုတဲ႕ အသံေလး ထြက္သြားသည္ ။
တန္႕ယန္းက တခစ္ခစ္နဲ႕ ရယ္လိုက္ၿပီး ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ခိုင္ဇာ႕တင္ပါးၾကီးေတြကို တရွိက္မက္မက္ နမ္း ရွံု႕ေလသည္ ။
ခိုင္ဇာလည္း “ အို..တန္႕ယန္းရယ္....” လို႕ ညည္းတြားလိုက္ၿပီး မ်က္လံုး စံုမွိတ္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္း ေၾကြၿပားကပ္ နံရံ
ကို မွီကာ ကိုယ္ကို ေရွ႕ကို ကိုင္းေပးလိုက္ေလသည္ ။ တန္႕ယန္းလည္း ၿပဴးထြက္လာတဲ႕ အဂၤါစပ္ အေၿမာင္းကို လ်ာ အၿပားလိုက္နဲ႕ ယက္သည္ ။
“ အိုး.....တန္႕ယန္းရယ္......အား........အား.......အား..........”( ရ )
“ ေဟး.....ဆရာစိုင္း...ၿပန္လာၿပီကြ......”
တပည္႕လက္သားေတြရဲ႕ ေအာ္သံေတြ လက္ခုပ္သံေတြ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ က ဆူညံသြားသည္ ။
“ ဟင္.....ဘာသံေတြလဲ....ဟာ.....ကိုစိုင္း ၿပန္ေရာက္လာၿပီ....အို.....၀မ္းသာလိုက္တာ.......”
စိုင္းေမာင္ေမာင္ စခန္းထဲ ၀င္လာတာကို ေတြ႕တာနဲ႕ နန္းစံသည္ ၿမင္းစာေကြ်းေနရာက ေၿပးထြက္လာသည္ ။
“ ကိုစိုင္း......”
တပည္႕ေက်ာ္ လားဟူကေလး ခ်ီးဘားက ကြ်န္းသားဘူးၾကီးတဘူးကို ပိုက္လာၿပီး စိုင္းေမာင္ေမာင္ဆီကို ေရာက္လာသည္ ။
ညာလက္ရံုး အိုက္ခမန္းက ဘူးၾကီးကို ဖြင္႕ေပးလိုက္သည္ ။
ကိုယ္ထည္မွာ ပန္းကႏုတ္ေတြ နဲ႕ ခဲေရာင္ ေတာက္ေနတဲ႕ ကို႕လ္အမ်ိဳးအစား ပြိဳင္႕၄၅ ပစၥတိုလ္ၾကီး ႏွစ္လက္သည္ ဘူးၾကီးထဲက ၾကက္ေသြးေရာင္ ကတၱီပါအခင္းေပၚမွာ ရွိေနသည္ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္က ပစၥတိုလ္ၾကီး ႏွစ္လက္ကို ေကာက္ယူလိုက္သည္ ။ သူ႕လက္စြဲေတာ္ ေသနတ္ႏွစ္လက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း “ ငါ မရွိတဲ႕ အခ်ိန္ ဘာေတြ ထူးသလဲကြ....” လို႕ ေမးလိုက္သည္ ။
“ ပြဲၾကမ္းေလးေတြ ခရီးၾကမ္းေလးေတြကေတာ႕ ထံုးစံအတိုင္း လုပ္ေနၿမဲအတိုင္း လုပ္ၾကတာေပါ႕ ဆရာစိုင္း.....ဆရာစိုင္း မရွိေတာ႕ တပည္႕တို႕ ပ်င္းေၿခာက္ေၿခာက္ၾကီး....ဟီးဟီး......” လို႕ တပည္႕တေယာက္က ေၿဖသည္ ။
နန္းစံက စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို ေၿပးဖက္လိုက္သည္ ။
လက္နက္ေတြ ကိုင္ထားၾကတဲ႕ လူၾကမ္းၾကီးေတြ ၾကားမွာ မိန္းမေခ်ာေလးက က်ီးကန္းေတြ ၾကားထဲက ခိုၿဖဴေလး တေကာင္ လို ၿဖစ္ေနသည္ ။
“ ကိုစိုင္း......ၿပန္လာၿပီကြာ......တအား ၀မ္းသာတယ္......”
“ ဟား..နန္းစံ......နင္ ပိုလွလာတယ္ဟ...ဟားဟားဟား......”
“ အာ..ကိုစိုင္းကလည္း ဟုတ္တာေတြ ေၿပာေနၿပန္ၿပီ......”လို႕ နန္းစံက ကိုယ္ေလးကို လွဳပ္ခါၿပီး ရယ္ၿပီး ၿပန္ေၿပာသည္ ။
အိုက္ခမန္းက ေဆးၿပင္းလိပ္ တလိပ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ကမ္းေပးလိုက္သည္ ။ စိုင္းေမာင္ေမာင္က လွမ္းယူၿပီးႏွာေခါင္းမွာ ကန္႕လန္႕ၿဖတ္ ပြတ္ဆြဲကာ ရွဳၾကည္႕လိုက္ၿပီးမွ ပါးစပ္မွာ ခဲလိုက္သည္ ။ စိုင္းလံုးက မီးၿခစ္နဲ႕ မီးညွိေပးလိုက္သည္ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္က ရွိဳက္ဖြာလိုက္ရင္း...“ ကဲ ငါၿပန္ေရာက္ၿပီ..ဒို႕အားလံုး တက္ညီလက္ညီနဲ႕ တခ်ီတပြဲ လုပ္လိုက္ၾကအံုးစို႕ကြာ.....” လို႕ ေၿပာလိုက္ေတာ႕ အားလံုးက တခဲနက္ ေထာက္ခံ ေအာ္ဟစ္ အားေပးၾကသည္ ။ လက္ေတြကို ေလထဲကို ေၿမွာက္လိုက္ၾကရင္း ေဟး...ေဟး.....ေဟး လို႕ ေအာ္ဟစ္လိုက္ၾကသည္ ။
ခ်ီးဘားက “ ဆရာစိုင္း...စားဖို႕ ေသာက္ဖို႕..စခန္းအိမ္ၾကီးထဲကို ၾကြပါ....” လို႕ ခါးေလး ညႊတ္ၿပီး တရိုတေသနဲ႕ ေခၚလိုက္သည္ ။
( အားလံုး လာၾကေဟ႕....)
စိုင္းေမာင္ေမာင္သည္ တပည္႕လက္သား အေၿခြအရံေတြ ၿခံရံလ်က္တဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ စခန္းအိမ္ၾကီးထဲကို ၀င္ခဲ႕သည္ ။
အိုက္ခမန္းတို႕ လူစု ၿပင္ဆင္ ခ်က္ၿပဳတ္ထားတဲ႕ အစားအေသာက္ေတြကို တေပ်ာ္တပါး စားၾကသည္ ။အိုက္ခမန္းနဲ႕ စိုင္းလံုးတို႕က စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို တရားရံုး အခ်ဳပ္ကေန ဘယ္လို လြတ္ေၿမာက္လာသလဲ ဆိုတာကိုေမးၾကသည္ ။ သူတို႕အဖြဲ႕ၾကီးက လူ တေယာက္ကိုမွ မသံုးဘဲ ဆရာစိုင္းသည္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရဲေတြ လက္ထဲက
လြတ္ေၿမာက္လာသလဲ ဆိုတာက သူတို႕အဖြဲ႕သားေတြ အလြန္အမင္း သိခ်င္ေနၾကတဲ႕ အခ်က္ပါ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္က “ ဟားဟား....မင္းတို႕ သိပ္ သိခ်င္ေနၾကလား...တေန႕ေတာ႕ ငါ ေၿပာၿပမွာေပါ႕ကြာ...ငါ႕အေဖ စီစဥ္လိုက္တာဘဲ..ဒါေၾကာင္႕ မင္းတို႕ မသိလိုက္တာ.....” လို႕ဘဲ ေၿပာၿပီး အတိအက် မေၿပာၿပေတာ႕ ။
စားၾကေသာက္ၾကၿပီး စိုင္းေမာင္ေမာင္ ၿပန္လြတ္လာတာကို ေအာင္ပြဲခံၾကသည္ ။
“ ကဲ..မင္းတို႕ ေအးေဆး ေသာက္ၾကစားၾကကြာ..ငါ အလုပ္တခု ရွိေသးလို႕ ဟိုဖက္ရြာကို သြားလိုက္အံုးမယ္....” လို႕ စိုင္းေမာင္ေမာင္က တပည္႕ေတြကို ေၿပာလိုက္ရင္း တဲၾကီးထဲက ထြက္တဲ႕အခါ ညာလက္ရံုး အိုက္ခမန္းနဲ႕စိုင္းလံုးတို႕က “ က်ေနာ္တို႕ လိုက္ခဲ႕ရမလား ..ဆရာစိုင္း..” လို႕ ေမးလိုက္တဲ႕အခါ စိုင္းေမာင္ေမာင္က “ မင္း
တို႕ မလိုက္နဲ႕...ငါ နန္းစံကို ေခၚသြားမယ္.....” လို႕ ေၿပာလိုက္ရင္း အမိုးဖြင္႕ ဂ်စ္ကားစိမ္းေလး ေပၚကို တက္လိုက္သည္ ။
နန္းစံက အူဇီေသနတ္ကို လက္ထဲမွာ ကိုင္ရင္း ဂ်စ္ကားေပၚကို လႊးကနဲ တက္လိုက္သည္ ။
အစိမ္းပုတ္ေရာင္ တီရွပ္ ေၿပာက္ၾကား စစ္ေဘာင္းဘီနဲ႕ နန္းစံသည္ ဆံပင္ဖြားဖြားေကာက္ေကာက္နဲ႕ ၾကည္႕လို႕ေကာင္းသည္ လို႕ စိုင္းေမာင္ေမာင္ ထင္သည္ ။
“ သြားၿပီေဟ႕..မနက္ဖန္ ၿပန္ဆံုၾကမယ္....”
ဖံုတေထာင္းေထာင္းနဲ႕ ေမာင္းထြက္သြားတဲ႕ ဆရာစိုင္းတို႕ကားေလးကို တပည္႕ေတြက လက္ၿပရင္း က်န္ခဲ႕ၾကသည္ ။( ဂ )
“ လြမ္းလိုက္ရတာ ကိုစိုင္းရယ္.....”
“ နင္႕ကိုလည္း ငါ လြမ္းတာဘဲ ....နန္းစံ.....နင္႕ကို ေမးရဦးမယ္.....ငါ အဖမ္းခံေနရတဲ႕အခ်ိန္ နင္ ဘယ္ဘဲနဲ႕ အိပ္ေနလဲ..”
“ ကိုစိုင္းေနာ္..အဲလို ..မဟုတ္တမ္းတရားေတြ မေၿပာနဲ႕..နန္းက ကိုစိုင္း တေယာက္ထဲကိုဘဲ ခ်စ္တာ...”
စိုင္းေမာင္ေမာင္က ကားေမာင္းေနရင္း တဟားဟား ရယ္ရင္း နန္းစံရဲ႕ ေပါင္တန္ကို ဖမ္းကိုင္လိုက္သည္ ။
“ တကယ္လား...ယံုရမွာလား...နန္းစံ.....”
“ ယံုေအာင္ ဘယ္လို သက္ေသၿပရမလဲ ကိုစိုင္းရယ္.......”
ဂ်စ္ကားေလးသည္ ထင္းရွဴးေတာတန္းေလးထဲက တဲေလး တလံုး အေရွ႕မွာ ရပ္သြားသည္ ။
ပတ္၀န္းက်င္ တခုလံုးသည္ ငွက္သံေတြက အပ တိတ္ဆိတ္ေနသည္ ။ ေတာ္ေတာ္႕ကို သာယာလွတဲ႕ ေနရာ ။
“ လာ..နန္းစံ.....နင္႕ကို သက္ေသၿပခိုင္းေတာ႕မယ္...”
နန္းစံက ၿပံဳးလိုက္သည္ ။
တကယ္လား.....ဘယ္လို သက္ေသ ၿပရမလဲဟင္..
စိုင္းေမာင္ေမာင္ ေခၚရာကို နန္းစံ လိုက္သြားသည္ ။ တဲေလးထဲက အခန္းေလးဆီကို ။ တဲေလးရဲ႕ ၾကမ္းေတြက တက်ိက်ိ နဲ႕ ။
( လာ..နန္းစံ.....)
တေယာက္အိပ္ ကုတင္ေလး ေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္တဲ႕ စိုင္းေမာင္ေမာင္သည္ သူ႕ေဘာင္းဘီကို ခြ်တ္ပစ္လိုက္သည္ ။
ေၿဖာင္းကနဲ သူ႕အတန္ညိဳညိဳၾကီး ကန္ထြက္လာသည္ ။
အိုး....
ဒစ္လံုးၾကီး ထိပ္က အေပါက္ေလး ထဲက အရည္ၾကည္ ေလးေတြ စိမ္႕ထြက္ေနသည္ ။
နန္းစံ...လာ......နင္ ငါ႕ကို ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ သက္ေသၿပေတာ႕.....
သူ႕ေၿခေထာက္ေတြ ၾကားထဲမွာ နန္းစံ ထိုင္ခ်လိုက္သည္ ။
ေငါေငါၾကီး ေထာင္ထေနတဲ႕ စိုင္းေမာင္ေမာင္ရဲ႕ တန္ဆာေခ်ာင္းၾကီးကို နန္းစံ ဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္ ။ ေဆးမဆိုးဘဲ ရဲတြတ္ေနတဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းေလးနဲ႕ နီညိဳညိဳ ဒစ္လံုးၾကီးကို ၿပြတ္ကနဲ စၿပီး နမ္းပစ္လိုက္သည္ ။
တန္ဆာေခ်ာင္းၾကီးက ပူေႏြးေႏြးၾကီး ။
စုတ္ပစ္လိုက္ေတာ႕ ငံက်ိက်ိ အရသာကို ရသည္ ။
( စုတ္..စုတ္..စုတ္......နန္းစံ )
နန္းစံ တၿပြတ္ ၿပြတ္ နဲ႕ စုတ္သည္ ။ အားရပါးရ စုတ္သည္ ။ တန္ဆာ အရင္းပိုင္းအထိ ငံုသည္ ။ စုတ္သည္ ။ ဆက္တိုက္ စုတ္ေပးသည္ ။
( ေတာ္စမ္း..ရပ္လိုက္ေတာ႕..)
နန္းစံ တန္ဆာေခ်ာင္းၾကီးကို ပါးစပ္ကေန ခြ်တ္လိုက္ၿပီး ( ကိုစိုင္း....မၾကိဳက္လို႕လားဟင္......) လို႕ ေမးလိုက္သည္ ။
( ၾကိဳက္တယ္....နင္ စုတ္တာ ေကာင္းတယ္.......နင္႕ကို ေစာက္ပတ္ ယက္မလို႕.....)
နန္းစံသည္ ကုတင္ေစာင္းမွာ လက္ေထာက္ၿပီး ဖင္ကုန္းေပးလိုက္သည္ ။ စိုင္းေမာင္ေမာင္သည္ ဘာဂ်ာ မွဳတ္တဲ႕အခါ ဖင္ကုန္းထားတာကို မွဳတ္ခ်င္သည္ ။ အရင္က အဲလိုဘဲ လုပ္ေပးခဲ႕ရသည္။
အလိုက္သိလြန္းတဲ႕ နန္းစံကို ၾကည္႕ၿပီး စိုင္းေမာင္ေမာင္ သေဘာက်သြားသည္ ။
ဖင္တံုးၿဖဴၿဖဴေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ဆြဲၿဖဲလိုက္ၿပီး ေဖါင္းၿပဴးထြက္ေနတဲ႕ အဂၤါစပ္ၾကီးကို လ်ာနဲ႕ ယက္သည္ ။ ဆက္တုိက္ တၿပတ္ၿပတ္နဲ႕ ယက္သည္ ။
( အား....အီး...အိုးအိုး.........အ...အ....အ....အိအိ.......)
စုတ္လိုက္ ယက္လိုက္ လ်ာနဲ႕ ထိုးလိုက္ ...။
နန္းစံ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၿပီးရသည္ ။ ေခြေခြေလူ လဲက်သြားရသည္ ။ စိုင္းေမာင္ေမာင္ရဲ႕ တန္ဆာကေတာ႕ မတ္မတ္ေထာင္ေနဆဲဘဲ ...။
စိုင္းေမာင္ေမာင္က “ နင္ တအား လွတာဘဲ နန္းစံ ” လို႕ ေၿပာလိုက္ရင္း နန္းစံရဲ႕ တီရွပ္ အစိမ္းပုတ္ေရာင္ကို မတင္လိုက္ၿပီး ထြားလံုးတဲ႕ ရင္စိုင္ၾကီး ႏွစ္လံုးကို အားပါးတရ နဲ႕ ကိုင္ဆုပ္လိုက္သည္ ။ ႏို႕သီးေလးေတြက တင္းမာေထာင္ထေနၾကသည္ ။ စိုင္းေမာင္ေမာင္ရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက ဒီ ႏို႕သီးေလးေတြကို ပီပီၿပင္ၿပင္ ေခ်နယ္ေပးေနသည္ ။
အို႕...ကိုစိုင္းရယ္.....
နန္းစံ ညည္းသံေလးေတြ ဆက္တိုက္ ထြက္လာသည္ ။
အ၀တ္ေတြ အကုန္ခြ်တ္လိုက္စမ္း....နန္းစံ......
စိုင္းေမာင္ေမာင္ရဲ႕ အမိန္႕ အတိုင္း နန္းစံ လုပ္သည္ ။ သူမကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြကို တခုမက်န္ ခြ်တ္ပစ္သည္ ။
နင္..နင္..သိပ္လွတယ္....နန္းစံ.......
နန္းစံ အရမ္း ေက်နပ္သြားသည္ ။ ေပ်ာ္သြားသည္ ။ ကိုစိုင္း သူမကို သေဘာက်တာကို ေက်နပ္သည္ ။ လွတယ္ ေၿပာလို႕ ပီတိေတြ ၿဖာေ၀သြားသည္ ။
( လာစမ္း..ဒီကို...)
ကိုစိုင္း...နန္းစံ တကယ္ လွလားဟင္....
အင္း..အရမ္း လွတယ္.....
နင္ အမွန္အတိုင္းေၿပာ...ငါ႕အၿပင္ နင္ ဘယ္ေကာင္နဲ႕ ေတြ႕ဖူးလဲ...
နန္းစံ ငိုမဲ႕မဲ႕ ၿဖစ္သြားသည္ ။
( ကိုစိုင္းရယ္.....အဲလို မထင္ပါနဲ႕..နန္းစံ ဘ၀မွာ ကိုစိုင္း တေယာက္ထဲ ရွိပါတယ္...ဘယ္ေယာက်္ား ကိုမွ နန္းစံ ေစ႕ေစ႕ေတာင္ မ်က္လံုးနဲ႕ မၾကည္႕ပါဘူး..... )
သူ႕ရင္ခြင္ထဲကို ေရာက္လာတဲ႕ နန္းစံကို စိုင္းေမာင္ေမာင္ ဖက္ရင္း ဆူၾကြတင္းမာတဲ႕ နန္းစံရဲ႕ ႏို႕ၾကီးေတြကို ကိုင္တြယ္သည္ ။
( နင္႕ ႏို႕ေတြက အရမ္း ကိုင္လို႕ေကာင္းတယ္ဟာ..ငါ ၾကိဳက္တယ္....ေခ်ာမႊတ္ၿပီး တင္းလံုးေနတယ္......) လို႕ ေၿပာလိုက္ရင္း ႏို႕သီးေလးတဖက္ကို ဖမ္းငံုစို႕လိုက္သည္ ။
လက္တဖက္ကလည္း ေပါင္ၾကားက မို႕ေဖါင္းေဖါင္း အဂၤါစပ္ဆီကို ေရာက္သြားသည္ ။
( နင္ ငါ႕လီး အၿပင္ တၿခား လီးေတြ စုတ္ဖူးလား...မညာနဲ႕....)
နန္းစံ မ်က္ရည္ေတြ လည္လာသည္ ။
နန္းစံ မညာပါဘူး ကိုစိုင္းရယ္.....တကယ္ပါ..ကိုစိုင္း ယံုေအာင္ ဘယ္လို သက္ေသၿပရပါ႕မလဲ....
( ငါ႕ကို အေပၚက တက္လိုးေပး......)
( ဟုတ္...ကိုစိုင္း....)
တကယ္ေတာ႕ စိုင္းေမာင္ေမာင္သည္ သူ႕အေပၚ အရမ္း သေဘာေကာင္းၿပီး သူခိုင္းတာကို လုပ္တဲ႕ နန္းစံကို စမ္းသပ္ေနတာ ၿဖစ္သည္ ။ ရိုးသားတဲ႕ ေတာင္ေပၚသူေလးသည္ သူ႕ကို တကယ္႕ ကို ခင္တြယ္ေနၿပီး သူ႕ကို ဘာခိုင္းခိုင္း မဆိုင္းမတြ လုပ္ေပးေနတာကို သေဘာက်ေနသည္ ။
နန္းစံရဲ႕ ၿဖဴေဖြးၿပီး အခ်ိဳးက်တဲ႕ကိုယ္လံုးေလး သူ႕ကိုယ္ေပၚကို ခြတက္လိုက္တဲ႕အခ်ိန္ ဖြံ႕ထြားလံုးေနတဲ႕ ရင္စိုင္
ႏွစ္မႊာ တုန္ခါရမ္းသြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
လက္ၿဖဴၿဖဴေလးက မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ႕ သူ႕လိင္တန္ကို အသာကိုင္လိုက္ၿပီး သူမရဲ႕ အဂၤါစပ္ေပါက္မွာ ေတ႕
လိုက္တာကိုလည္း ေတြ႕ေနရသည္ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္ရဲ႕ စိတ္ေတြသည္ နန္းစံရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြ ဆီမွာဘဲ ရွိမေန ။ သစ္ခြေမ ကို တခ်က္တခ်က္ သတိရ
ေနသည္ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္သည္ သူ႕ကို တရားရံုးကေန လူၿမင္ကြင္းၾကီးထဲ႕ မိုက္မိုက္ကန္းကန္း ကယ္ထုတ္ေပးခဲ႕တဲ႕ မိန္းမ လူစြမ္းေကာင္း “ သစ္ခြေမ ” ရဲ႕ ရုပ္ပံုေတြကို စြဲလန္း ၿမင္ေယာင္မိေနသည္ ။ သူ႕အတြက္နဲ႕ ရဲသားသံုးေယာက္ကိုု သတ္လိုက္တဲ႕ သစ္ခြေမကို ရဲေတြ ပိုက္စိပ္တိုက္ ေၿမလွန္ရွာေနၾကတာကိုလည္း သူသိသည္ ။ ၾကားသည္ ။
သူ႕ကိုလည္း ရဲေတြ အပူတၿပင္း လိုက္ရွာေနတာပါဘဲ ။ တတ္ႏိုင္ရင္ တဖက္ႏိုင္ငံကို တိမ္းေရွာင္ၿပီး အေၿခခ် ေနလိုက္ဖို႕သူ႕အေဖက လူယံုတပည္႕ၾကီး ဦးၾကာထြန္းခိုင္က တဆင္႕ စကားပါးလိုက္သည္ ။ သူကေတာ႕ စြန္႕စားခ်င္သူ မိုက္ကန္းသူ တေယာက္ ပီပီ ခ်က္ခ်င္းၾကီး ထြက္မေၿပးခ်င္ေသး ။ သူသည္ လ်င္တဲ႕ ဖ်တ္လပ္သြက္လက္
တဲ႕ ပါးနပ္တဲ႕ လူတေယာက္လို႕ သူ႕ဖါသာ ထင္သည္ . .။
ဦးၾကာထြန္းခိုင္ကို သူ တိတ္တဆိတ္ ခ်ိန္းၿပီး စကားနည္းနည္းေၿပာသည္ ။
သူ႕ကို ေငြေတြ ပံုေအာၿပီး ေၾကးစား ငွားၿပီး ကယ္ထုတ္ေပးတဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ ေဖေဖ႕ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေၿပာတာ မဟုတ္ဖူး ။ သူ႕ကို လာကယ္ေပးတဲ႕ လူစြမ္းေကာင္းမ သစ္ခြေမရဲ႕အေၾကာင္းကို ေမးတာ ။ သစ္ခြေမကို ဘယ္လို ဆံုႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို ေမးတာ ။ သစ္ခြေမ အေၾကာင္းကို ဦးၾကာထြန္းခိုင္ကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ မသိဘူး ။ တဆင္႕တဆင္႕နဲ႕ အကူအညီ ေတာင္းရတာလို႕ မေရရာတဲ႕ အေၿဖဘဲ သူ ရသည္ ။ အားမရ ။
ဒီ လူစြမ္းေကာင္း သစ္ခြေမ ကို ေတြ႕ခ်င္ေနမိတာ အရမ္း ။ စိတ္၀င္စားေနမိတာ အရမ္း ။အခန္း ( ၉ )
တန္႕ယန္းသည္ ခိုင္ဇာ႕အခန္းထဲက ေငြေတြကို တအံ႕တၾသ ၿဖစ္ေနသည္ ။
နည္းနည္း ေနာေနာ မဟုတ္ဘူး ။ ဂုန္နီအိတ္ေတြ ေၿမြေရခြံအိတ္ေတြ တပံုၾကီးနဲ႕ ထည္႕ထားတဲ႕ ေငြေတြ ။ တပံုတေခါင္း မ်ားလြန္းသည္ ။
ခိုင္ဇာက ( ဒါ သူေဌးၾကီး ဦးေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ သား စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို တရားရံုး အခ်ဳပ္ကေန ကယ္ထုတ္ေပးလိုက္လို႕ ဦးေက်ာက္စိမ္းက ေပးတဲ႕ေငြေတြ...တန္႕ယန္း......ယူနဲ႕ ခိုင္ဇာနဲ႕မၾကာခင္ ဒီအလုပ္ကို စြန္႕လႊတ္ၿပီး ဘန္ေကာက္မွာ သြားေနၾကရေတာ႕မွာပါ ...) လို႕ ေၿပာရင္း တန္႕ယန္းကို သိုင္းဖက္ထားလုိက္သည္ ။
( အခုေလာက္ ရွိေနတဲ႕ ေငြေတြနဲ႕ ဘ၀သစ္ စလို႕ မရေသးဘူးလား ခိုင္ဇာရယ္.......ဘယ္ေလာက္အထိ လုပ္ေနခ်င္ေသးတာလဲ...ဒီအလုပ္က တအား အႏၱရာယ္ ရွိတယ္ မဟုတ္လား....ယူ တခုခု ၿဖစ္သြားမွာ တန္႕ယန္း စိုးရိမ္တယ္ကြာ....)
( သိပ္ မၾကာေတာ႕ပါဘူး တန္႕ယန္းရယ္......ယူကလဲ..ခိုင္ဇာ႕အရည္အခ်င္းကို သိသားနဲ႕ ..အၿမဲတမ္း လုပ္ခ်င္တာကို တကယ္ ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ႕တာ ယူ ေတြ႕သားဘဲ....)
“သိပါတယ္ ခိုင္ဇာရယ္....ယူက တကယ္႕စူပါဟီးရိုးတေယာက္ပါ ...ဖိုက္တာ တေယာက္ပါ....ယူ႕အရည္အခ်င္းကို တန္႕ယန္း အသိဆံုးပါ..”
တန္႕ယန္းရဲ႕ အကို အၾကီးဆံုး ၾကဴကုတ္ၾကီးကို ဓါးၿပအဖြဲ႕ေတြ ဖမ္းထားတံုးက ခိုင္ဇာ စြန္႕စြန္႕စားစား ကယ္တင္ေပးခဲ႕ကထဲက ခိုင္ဇာရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို တန္႕ယန္း အသိဆံုး ဘဲ ။ အကိုၾကီး
ၾကဴကုတ္ ဆိုရင္ ခိုင္ဇာ႕ကို ေလးစားတာမွ အရမ္း ။ လူၾကမ္း လမ္းဓါးၿပၾကီးေတြကို ေသနတ္ခ်င္း ယွဥ္ပစ္ၿပီး အႏိုင္ယူခဲ႕ရံုမကဘူး ။ လက္ခ်င္းလည္း ယွဥ္တိုက္ အႏိုင္ယူခဲ႕သည္ေလ ။
တန္႕ယန္းတို႕ ေမာင္ႏွမေတြ အကုန္လံုးကို ခိုင္ဇာက ၾကည္႕ရွဳ ေစာင္႕ေရွာက္ ကူညီခဲ႕သည္ ။ တန္႕ယန္းရဲ႕ အမ ပန္ဆိုင္း ကို ေစာ္ကားေႏွာက္ယွက္တဲ႕လူေတြဆိုရင္လည္း ခိုင္ဇာရဲ႕
လက္ခ်က္နဲ႕ ေဆးရံုေရာက္သြားခဲ႕ရသည္ ။
ခိုင္ဇာ႕ကို တန္႕ယန္း ခ်စ္သည္ ။
ခပ္မိုက္မိုက္ ပစ္ခတ္ ၾကမ္းရမ္းတတ္တဲ႕ ခိုင္ဇာသည္ အတြင္း စိတ္သေဘာေလးက တအားေကာင္းတဲ႕သူ ။တန္႕ယန္းကိုလည္း တအားခ်စ္သည္ ။ သံေယာဇဥ္ၾကီးမားသည္ ။ သူနဲ႕
ခိုင္ဇာတို႕ကို ဘယ္အဖ်က္မွ ဖ်က္လို႕မရဘူးလို႕ တန္႕ယန္း ယံုၾကည္ထားသည္ ။
ခိုင္ဇာ ေၾကးစား တေယာက္ အေနနဲ႕ လုပ္ၿပီး ရတဲ႕ေငြေတြကို စုေနတာက တန္႕ယန္းနဲ႕ ခိုင္ဇာတို႕ တဖက္ႏိုင္ငံမွာ အေၿခခ်ဖို႕ လို႕ ေၿပာလို႕ တန္႕ယန္း အရမ္း ေပ်ာ္မိသည္ ။ တန္႕ယန္းလည္း
တဖက္တလမ္းကေန ကိုယ္ခံပညာ သင္တန္းေက်ာင္းေလး ဖြင္႕ၿပီး ေငြရွာေနသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ဒီနယ္ေၿမ ဒီၿမိဳ႕ ဒီတိုင္းၿပည္ကေန ထြက္
ခြာသြားဖို႕ အခ်ိန္ေတာ႕ တစစနဲ႕ နီးကပ္လာၿပီလို႕ ထင္တာဘဲ ။
ခိုင္ဇာ႕မွာက တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႕ ရန္သူမ်ားလာသည္ ။
ခိုင္ဇာ႕ကို ဒုစရိုက္ေလာက ဂိုဏ္းေလာက က “ သစ္ခြေမ ” လို႕ သိထားၾကသည္ ။ ခိုင္ဇာသည္ မ်က္ႏွာဖံုး မစြပ္ေပမယ္႕ သာမန္အၿပင္က ရုပ္နဲ႕ မတူေအာင္ ရုပ္ဖ်က္သြားတတ္သည္ ။ အထူးသၿဖင္႕ ဆံပင္က သူ႕သာမန္ အခ်ိန္ ဆံပင္နဲ႕ လံုး၀ မတူ ။ သူ အလုပ္ထြက္လုပ္ၿပီ ဆိုရင္ ခိုင္ဇာသည္ ပြေယာင္းေကာက္ေကြ႕ေနတဲ႕ ဆံပင္တုၾကီးကို
စြပ္ ထားတတ္သည္ ။ မိတ္ကပ္နဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းဆိုးေဆး လည္း လိမ္းက်ံထားတတ္သည္ ။ ပါးၿပင္မွာလည္း မွဲ႕တုတလံုးကို တပ္ထားသည္ ။
သစ္ခြေမသည္ ေတာ္ရံုတန္ရံု ေငြေၾကးနဲ႕လည္း ခိုင္းတာကို မလုပ္ေပးတတ္ဘူး ။ သူ စိတ္ပါတဲ႕အလုပ္ဆိုရင္ ထလုပ္သည္ ။ သူ႕ကို ဆက္သြယ္ဖို႕ကလည္း မလြယ္ဘူး ။ သိပ္ကို လ်င္တဲ႕ လွိဳ႕၀ွက္တဲ႕ ေၾကးစား တေယာက္လို႕သစ္ခြေမ အေၾကာင္းကို ၾကားဖူးတဲ႕လူေတြက ေၿပာေလ႕ရွိသည္ ။ သစ္ခြေမကို အကူအညီ ေတာင္းခ်င္ရင္ ကြ်ဲအို
ဆိုတဲ႕ ရွမ္းေခါက္ဆြဲေရာင္းတဲ႕ အဖိုးၾကီးဆီက တဆင္႕ ေၿပာရသည္ လို႕ လူေတြက တီးတိုး ေၿပာၾကသည္ ။ သို႕ေပမယ္႕ကြ်ဲအို ဆိုတဲ႕ အဖိုးၾကီးသည္ ဘယ္ေစ်း ဘယ္ေနရာမွာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ေရာင္းသလဲ ဆိုတာကို သိသူ သိပ္နည္းသည္ ။
အခု အခ်ိန္အထိ ၿမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕က ခိုင္ဇာ႕ကို ေၿခရာခံလို႕ မရဘူး ။ တန္႕ယန္း ထင္တာ မဟုတ္ဘူး ။
တန္႕ယန္းဆီမွာ သိုင္းလာသင္တဲ႕ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြထဲမွာ ရဲအရာရွိၾကီးတေယာက္ရဲ႕ သမီးပါသည္ ။
မိန္းမလူစြမ္းေကာင္း သစ္ခြေမ ဆိုတာ ၾကားဖူးလားလို႕ တန္႕ယန္းက စကား စၾကည္႕ရာက ဒီသင္တန္းသူ အိအိက ( သိတယ္ ဆရာမ...အိိအေဖရဲ႕ တပည္႕ေတြ ေၿပာဆိုေနသံေတြ ၾကားဖူးတယ္...ခဏခဏဘဲ...သူက အက္ရွင္ ရုပ္ရွင္ကားေတြထဲက ဇာတ္လိုက္မတေယာက္လို အခုန္အပ်ံ အပစ္အခတ္ ကြ်မ္းလြန္းတယ္တဲ႕..အခုထိ ေၿခရာခံ
လို႕ မရေသးဘူးတဲ႕....)လို႕ တန္႕ယန္းကို ေၿပာၿပဘူးသည္ ။
တန္႕ယန္းရဲ႕ ေမာင္ႏွမေတြက တန္႕ယန္းနဲ႕ ခိုင္ဇာတို႕ ခ်စ္ေနၾကတာကို သိၾကသည္ ။
ဒါေပမယ္႕ ဘာမွ မေၿပာၾကဘူး ။ ခိုင္ဇာ႕ကိုလည္း သူတို႕ တအား ခ်စ္ၾကသည္ ။ ခိုင္ဇာသည္ တန္႕ယန္းရဲ႕ ေမာင္
ႏွမေတြ အတြက္ အကုန္အက်ေတြ ခံလြန္းသည္ ။ ဒါေၾကာင္႕လည္း သူေငြရွာတာက တဖက္က၀င္ တဖက္က ထြက္ဘဲေလ ။ တန္႕ယန္းလည္း သူ႕ကို ခ်စ္လည္းခ်စ္ အားလည္းနာသည္ ။
ခိုင္ဇာ.....
သူ႕ပါးေလးတဖက္ကို နမ္းလိုက္ရင္း တန္႕ယန္းေခၚလိုက္သည္ ။
“ အင္....တန္႕ယန္း....ဘာလဲဟင္....”
ခိုင္ဇာက တန္႕ယန္းရဲ႕ ခါးသိမ္ေလးကို ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး ထူးသည္ ။
“ ဒို႕ လစ္ၾကပါစို႕ ခိုင္ဇာရယ္...တနည္းနည္းနဲ႕ ရဲေတြကလည္း ေၿခရာခံမိသြားႏိုင္တယ္....တန္႕ယန္းတို႕ ဘန္ေကာက္
ကို ေၿပာင္းသြား ေနလိုက္ၾကရေအာင္ပါ....ေနာ္.....ေနာ္......) လို႕ တန္႕ယန္းက ခိုင္ဇာ႕ကို ေၿပာလိုက္သည္ ။
ခိုင္ဇာက ၿပံဳးသည္ ။
“ မွန္ပါတယ္..တန္႕ယန္းရယ္....ခိုင္ဇာလည္း ဒီ အလုပ္ကို စြန္႕လႊတ္ခ်င္ပါၿပီ....စဥ္းစားေနပါတယ္....ခိုင္ဇာ ဒီဟာေတြ
ကို လုပ္ခဲ႕တာ ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုတာ တန္႕ယန္းလည္း အသိပါဘဲ....ေဖေဖ႕ေၾကာင္႕..ေဖေဖ႕ရဲ႕ မၿပီးဆံုးေသးတဲ႕
အလုပ္ေတြကို ဆက္လုပ္ရင္းနဲ႕ ထြက္လို႕မရ ၿဖစ္သြားခဲ႕တာ မဟုတ္လား......ခိုင္ဇာရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က
ဒုစရိုက္ေလာကရဲ႕ ထိပ္သီးလူဆိုးၾကီးေတြ လူမိုက္ၾကီးေတြကို တဖက္တလမ္းကေန ရွင္းပစ္ဖို႕..ဒါေပမယ္႕ လုပ္ရင္း
ကိုင္ရင္း ေစာေစာကဘဲ လုပ္ေပးခဲ႕တဲ႕ စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို ကယ္ထုတ္တာမ်ိဳးေပါ႕..မတတ္သာလို႕ သူ႕အသက္
ကိုယ္႕အသက္ လုရင္း ရဲသံုးေယာက္ကို ခုခံပစ္ခတ္ သတ္ၿဖတ္လိုက္ရတယ္...ခိုင္ဇာလည္း မလုပ္ခ်င္ပါဘူး...သူ
ေသကိုယ္ေသ ပစ္ၾကေတာ႕ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ကာကြယ္ရင္း လုပ္လိုက္ရတယ္ကြာ.....”လို႕ တန္႕ယန္းရဲ႕ နားရြက္
ဖ်ားေလးတဖက္ကို ဖြဖြေလး ၿပန္နမ္းရင္း တတြတ္တြတ္နဲ႕ ေၿပာေနသည္ ။
တန္႕ယန္းလည္း သူ႕ခါးေလးကို ၿပန္ဖက္လိုက္ရင္း “ ခိုင္ဇာ႕ ဆိုင္ကယ္ၾကီးကေန သဲလြန္စလိုက္ႏိုင္တယ္ေနာ္..
ဒါကိုလည္း မေမ႕နဲ႕....” လို႕ သတိေပးမိသည္ ။ ခိုင္ဇာက လက္ခံသည္ ။ “ ဟုတ္တယ္ တန္႕ယန္း....ခိုင္ဇာလည္း
သိတယ္....ရဲတပ္ဖြဲ႕က ဒီအတိုင္းေတာ႕ လက္ပိုက္ၾကည္႕ေနမွာ မဟုတ္ဖူး ဆိုတာ ခိုင္ဇာသိတယ္.....” လို႕ ၿပန္ေၿပာသည္ ။အခန္း ( ၁၀ )
ကေလာၿမိဳ႕ အ၀င္က လမ္းေဘး ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္ေလး ။
အသက္ ေၿခာက္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိမယ္႕ အဖိုးၾကီးတေယာက္ ထိုင္ေနသည္ ။ ပိန္လြန္းတဲ႕ သူ႕ကိုယ္လံုးေလး
က ခ်ိနဲ႕နဲ႕နဲ႕ ေလတိုက္တာနဲ႕ေတာင္ လဲၿပိဳေတာ႕မယ္႕ ပံု ရွိသည္ ။
ၿဖဴဆြတ္ေနတဲ႕ ဆံပင္ေတြက ရွည္လ်ားေနသည္ ။ သိုးေမြးဦးထုပ္ ညစ္စုတ္စုတ္ေလးကို ေဆာင္းထားသည္ ။
ကားတစီး သူ႕ဆိုင္ေလး အေရွ႕မွာ ထိုးဆိုက္လာသည္ ။
လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ ဆင္းလာသည္ ။
“ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ရမလား....”
“ ရပါတယ္...”
“ ေခါက္ဆြဲ မစားခင္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ နံမည္ကို ေမးဦးမယ္....နံမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ....”
“ ငါ႕နံမည္ ...ကြ်ဲအို ….. ”
လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ ၿပံဳးသြားသည္ ။
တေယာက္က “ ေခါက္ဆြဲ မေပးနဲ႕ေတာ႕..ခင္ဗ်ားၾကီးက က်ဳပ္တို႕ ရွာေနတဲ႕လူ …. က်ဳပ္တို႕နဲ႕ လိုက္ခဲ႕...” လို႕
ေၿပာလိုက္တဲ႕အခါ အဖိုးၾကီးက “ လိုက္လို႕ ဘယ္ၿဖစ္မလဲ..ငါက ဆိုင္ေရာင္းေနတာ ” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။
“ အသာတၾကည္ ေအးေအးေဆးေဆး ေခၚရင္ လိုက္ခဲ႕....က်ဳပ္တို႕ အၾကမ္းဖက္ၿပီး ေခၚရရင္ ခင္ဗ်ားၾကီးလည္း
အသက္ၾကီးမွ နာက်င္ေနရမယ္....” လို႕ လူငယ္ေလးက မာမာထန္ထန္ ေၿပာလိုက္ၿပီး အဖိုးၾကီးရဲ႕ လက္ေမာင္းကို
ဖမ္းကိုင္လိုက္သည္ ။
သို႕ေပမယ္႕ သူထင္သလို ကိုင္လို႕ မရလိုက္ဘူး ။ အဖိုးၾကီးက ဖတ္ကနဲ အေနာက္ဆုတ္ ေရွာင္လိုက္လို႕ ။
လူငယ္ေလးက ေရွ႕တိုးၿပီး လိုက္ကိုင္သည္ ။
အဖိုးၾကီးက ေပါ႕ေပါ႕ပါးပါးနဲ႕ အေနာက္ကို ဆုတ္သြားသည္ ။ မမိဘူး ။
“ မေႏွာက္ယွက္ပါနဲ႕လား လူေလးတို႕..အဘ ဖါသာ ေစ်းေရာင္းပါရေစလား.....” လို႕ ေတာင္းပန္သည္ ။
လူငယ္ႏွစ္ေယာက္က အဖိုးၾကီးကို ေရွ႕နဲ႕ အေနာက္ကေန ညွပ္ၿပီး အတင္း ဖမ္းခ်ဳပ္ဖို႕ ၾကိဳးစားလိုက္သည္ ။
အဖိုးၾကီးက ေပါ႕ပါးသြက္လက္စြာနဲ႕ ခုန္ေရွာင္သြားသည္ ။ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ ေဒါသထြက္လာၾကၿပီး သူတို႕
ေဘာင္းဘီအိတ္ေတြထဲက လက္နက္ေတြကို ထုတ္လိုက္ၾကသည္ ။ ခလုပ္ဓါးနဲ႕ သံခ်ိန္းၾကိဳး ...။
“ ဟိတ္..ေတာ္ၾကကြာ...မင္းတို႕ ေနာက္ဆုတ္.....”
လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ အမိန္႕ကို နာခံသည္ ။ အေနာက္ကို ဆုတ္ခ်သြားသည္ ။ ေရာက္လာသူက သူတို႕ရဲ႕ ေခါင္း
ေဆာင္ စိုင္းေမာင္ေမာင္ ။
“ ဦးၾကီး ကြ်ဲအို...က်ဳပ္နံမည္က စိုင္းေမာင္ေမာင္..ဦးေက်ာက္စိမ္းရဲ႕သား.....ဦးၾကီးနဲ႕ စကားေၿပာခ်င္တယ္....”
အဖိုးၾကီးက “ မင္းတို႕က ရမ္းလြန္းတယ္ကြယ္...ငါ စကားမေၿပာလိုဘူး....” လို႕ ၿပန္ေၿပာလိုက္သည္ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္က တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္သည္ ။
“ သေဘာေပါက္တယ္..ဦးၾကီး......ေပါက္တယ္...ေပါက္တယ္....က်ဳပ္က ေမးခြန္းေလး တခြန္းဘဲ ေမးမလို႕ပါ...ဒါကို
ဦးၾကီး အေၿဖေပးလိုက္ရင္ က်ဳပ္ တခါထဲ လွည္႕ၿပန္သြားၿပီဘဲ......ေမးခြန္းက သစ္ခြေမကို ဘယ္လို ဆက္သြယ္ရမလဲ.....ဒါဘဲ.....”
အဖိုးၾကီးက “ ငါ႕ကို သူ ဘယ္မွာလဲ လို႕ ေမးရင္ ငါ လံုး၀ မသိဘူး..........မင္းကို ဆက္သြယ္ဖို႕ အခ်က္အလက္ ငါ႕
ဆိုင္မွာ ထားခဲ႕လိုက္..သူဆက္သြယ္လာရင္ ငါ ေပးလိုက္မယ္...မင္းကို သူ ဆက္သြယ္လာလိမ္႕မယ္....ဟုတ္ၿပီ
လား...” လို႕ ေၿပာၿပီး ေဆးတံၾကီးကို မီးညွိကာ ဖြာေနသည္ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္က စာရြက္တရြက္မွာ သူ႕ဖုန္းနံပါတ္ကို ေရးလိုက္ၿပီး အဖိုးၾကီးရဲ႕ ဆိုင္ စားပြဲေပၚမွာ တင္ထား
လိုက္သည္ ။
“ ကဲ သြားလိုက္အံုးမယ္..ဦးၾကီးကြ်ဲအို......”
အဖိုးၾကီးက ဘာမွ ၿပန္မေၿပာ ။ေဆးတံကိုဘဲ ဖြာရွိဳက္ ေသာက္ေနသည္ ။
ခိုင္ဇာနဲ႕ တန္႕ယန္းတို႕ အေၾကာ္ဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္ေနသည္ ။
ကင္ေပါင္းေၾကာ္..ႏွစ္ၿပန္ေၾကာ္နဲ႕ ၀က္ေခါက္ေၾကာ္ ေတြ ေရာင္းတဲ႕ ဆိုင္ေလး ၿဖစ္သည္ ။
အကိုၾကီး ၾကဴကုတ္က ခ်ိန္းလိုက္လို႕ သူတို႕ ေစာင္႕ေနတာ ။
ၾကဴကုတ္ၾကီးက အလုပ္သစ္တခု ထပ္ေပးမည္ တဲ႕ ။
တန္႕ယန္းက သေဘာမတူဘူး ။ မလုပ္ဖို႕ ခိုင္ဇာ႕ကို အတန္တန္ အၾကိမ္ၾကိမ္ တားေနသည္ ။
တန္႕ယန္းက “ ရွိတာနဲ႕ လစ္ၾကစို႕ ခိုင္ဇာ..ေလာဘမၾကီးနဲ႕ေတာ႕....” လို႕ တားသည္ ။
သူတို႕ ေရာက္ေနတာ ၾကာၿပီ ။
ၾကဴကုတ္ၾကီးက ေရာက္မလာေသးဘူး ။
“ တန္႕ယန္း....ကိုၾကဴကုတ္ ေနာက္က်ေနတယ္..တခုခုမ်ား ၿဖစ္ေနသလား မသိဘူး....”
“ ေအး....သူက ဒီလိုဘဲေလဟာ..အခ်ိန္ မေလးစားဘူး......”
ေၿပာေနတံုး ရွိေသးသည္ ။ တဗွီးဗွီးနဲ႕ ဆိုင္ကယ္သံကို ၾကားရသည္ ။ ေတာင္တက္လမ္းေကြ႕မွာ အၿပင္းေမာင္း
လာတဲ႕ ဆိုင္ကယ္တစီးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
ေဟာ..လာၿပီ...။
ၾကူကုတ္ၾကီး.....။
“ ေဟး..ငါ႕ညီမေတြ....ေနေကာင္း အိုေကၾကတယ္ေနာ္....”
“ ေကာင္းတယ္..ကိုၾကီး....ကိုၾကီးေကာ ေနေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား.....”
ၾကဴကုတ္ၾကီးသည္ လူေကာင္ထြားထြား ဗလေကာင္းေကာင္းနဲ႕ တန္႕ယန္းနဲ႕ တၿခားစီဘဲ ။
ႏွစ္ၿပန္ေၾကာ္ ေၿခာက္ပြဲေပး.....၀က္ေၿခာက္ေၾကာ္လည္း ႏွစ္ပြဲ......။
“ မ်ားလွခ်ည္လား ကိုၾကီး....” လို႕ တန္႕ယန္းက ေၿပာလိုက္သည္ ။
“ ငါက အဲေလာက္မွ အိုေကတာ....ဟားဟားဟား...ေသ၀၀ ရွင္၀၀ စားမွာဘဲ....လိုက္ဖ္ အစ္စ္ေရွာ႕တ္..အသက္တာ
က တိုေတာင္းလွတယ္...ငါ႕ညီမတို႕..အသက္ရွင္တံုး စားထား ေပ်ာ္ထားၾက.....”
“ ကဲ အကိုၾကီး...ခိုင္ဇာ႕ကို ဘာေၿပာခ်င္လဲ....” လို႕ တန္႕ယန္းက စိတ္ေလာၿပီး စေမးလိုက္သည
“ ေၿပာခ်င္တာေတြ ဒီ စာရြက္ထဲမွာ ေရးထားတယ္...ဖတ္ၾကည္႕..နားမလည္တာေမး.....”
“ အိုေက..အကိုၾကီး.....”
ေဘးကလူေတြ ၾကားမွာစိုးလို႕ ၾကဴကုတ္ၾကီးက ပါးစပ္နဲ႕ မေၿပာ . စာရြက္ေခါက္ေလးကို ကမ္းေပးလိုက္သည္ ။
ဒီတခါ လုပ္ရမွာက အရင္တခါ ႏိုက္ကလပ္ထဲက ဘိန္းဘုရင္ က်င္ဖုန္ၾကီးရဲ႕ လက္ေထာက္ေတြ ၿဖစ္တဲ႕ ေစြ
ေစာင္းေမာင္ပိန္ နဲ႕ စြဲၿမဲတို႕ကို အေပ်ာက္ရွင္းပစ္ဖို႕.....။
အိုေကေလ...ရတယ္....ဒါဘဲလား.....
ရွိေသးတယ္......
ဘာလဲကိုၾကီး....
နင္ကယ္ခဲ႕တဲ႕ စိုင္းေမာင္ေမာင္က နင္႕နဲ႕ ဆံုခ်င္လို႕တဲ႕..ဒီမွာ သူ႕ဖုန္းနံပါတ္....သူက အဘကြ်ဲအို ကို ေပးသြား
တယ္......
ဟင္..ဘာလို႕ ဆံုခ်င္တာတဲ႕လဲ..ဆံုစရာ အေၾကာင္းမွ မရွိတာကို.....
တန္႕ယန္းက မ်က္ေမွာင္ေလး ၾကံဳ႕ၿပီး ေမးလိုက္သည္ ။
ၾကဴကုတ္ၾကီးက အေၾကာ္ေတြကို ပလုပ္ပေလာင္း စားေနရင္း..“ ဒါေတာ႕ ငါလည္း မသိဘူးဟာ..ငါက သတင္း
လာပို႕ေပးတဲ႕ေကာင္..နင္တို႕ ဖုန္းဆက္ေမးၾကည္႕ေပါ႕..အဲ႕..စိုင္းေမာင္ေမာင္ ကို.....” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။
အၿပန္လမ္းမွာ တန္႕ယန္းက ကားေမာင္းေနတဲ႕အခ်ိန္ ခိုင္ဇာက “ စိုင္းေမာင္ေမာင္ ဆိုတဲ႕လူက ခိုင္ဇာ႕ကို ဘာ
ေၾကာင္႕ ေတြ႕ခ်င္သလဲ မသိဘူးကြာ....” လို႕ ေၿပာလိုက္တဲ႕အခါ တန္႕ယန္းက “ ဟြန္း..သစ္ခြေမက မိုက္လို႕
ခိုက္သြားတာ ေနမွာေပါ႕...” လို႕ မေက်မနပ္ေလး နဲ႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။
“ အလုပ္သစ္ က မဆိုးဘူး..သိန္း တေထာင္ ေတာင္ ရမွာ...လူယုတ္မာ ဘိန္းအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္၂ေယာက္လည္း
ေၿမေပၚက ေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ္ေလ...”
“ ခိုင္ဇာ....ယူ႕အတြက္ တန္႕ယန္း အရမ္း စိုးရိမ္တယ္ သိလား...ယူသာ ေသသြားရင္ တန္႕ယန္း ဘယ္လိုေနရပါ႕မလဲ...”
မ်က္ရည္လည္လာတဲ႕ တန္႕ယန္းရဲ႕ လက္ေလးကို ခိုင္ဇာက ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္ ။
“ မေသပါဘူးကြာ....ခိုင္ဇာက ဒီေလာက္က အေသးအဖြဲ႕ပါ..တန္႕ယန္းရယ္....”
အရင္ဆံုး ေစြေစာင္းေမာင္ပိန္ကို ရွင္းပစ္မည္ လို႕ ခိုင္ဇာက စဥ္းစားလိုက္သည္ ။
သူက တၿမိဳ႕ထဲ ေနတဲ႕လူေတြေလ ။
….ၿပီးပါၿပီ...
ရာဇ၀တ္ေဘး ေၿပးမလြတ္ ဆိုေသာ္ၿငားလည္း
ေရးသူ ပန္းရိုင္း..........
စာျမည္း အပိုင္း ၁.....
( ၁ )
မိုးရြာၿပီးစ ။
ေစာေစာက မိုးသည္ သည္းသည္းထန္ထန္ ရြာခ်ခဲ႕သည္ ။
သန္းေကာင္ယံအခ်ိန္ ။
ကတၱရာ လမ္းမၾကီးက မဲေၿပာင္စိုစြတ္ေနသည္ ။
ဒီး ဒီး ဒီး ေ၀ါ....ေဟာေဟာ.......
BMW ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ၾကီး တစီး အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ ေၿပးေနသည္ ။
ေမာင္းသူက မိန္းမတေယာက္ ၿဖစ္သည္ ။ ေကာက္ေကြ႕ဖြာလန္က်ဲေနတဲ႕ သူမ ဆံပင္ေတြသည္ အေနာက္ကို လြင္႕ပ်ံေနသည္ ။ သူမ ၀တ္ထားတဲ႕ အနက္ေရာင္ ကုတ္အက်ၤ ီရွည္သည္လည္း ေလးထဲမွာ လြင္႕ပ်ံေနသည္ ။
သူမ ၿဖဴဆြတ္ဆြတ္ အသားအရည္က ညေမွာင္ေမွာင္မွာ သိသာေနသည္ ။
ေတာင္အဆင္း အေကြ႕အေကာက္ လမ္းေတြကို အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ ေမာင္းဆင္းသြားတာမို႕ ဒီမိန္းမသည္ ဆိုင္ကယ္စီး ကြ်မ္းသည္ ဆိုတာ သိႏိုင္သည္ ။ မကြ်မ္းက်င္တဲ႕လူသာ ဆိုရင္ မိုးရြာထားလို႕ စိုေၿပာင္ေနတဲ႕ ဒီလို ေတာင္ေကြ႕လမ္းမ်ိဳးမွာ လမ္းေခ်ာ္ၿပီး နက္ရွိဳင္းတဲ႕ ေခ်ာက္ၾကီးထဲကို ထိုးဆင္းသြားႏိုင္သည္ ။
သူမရဲ႕ အေနာက္ ကိုက္ငါးဆယ္ အကြာအေ၀းမွာ အနက္ေရာင္ တိုယိုတာ လင္႕ခရူဆာကားၾကီးတစီးက ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ေနသည္ ။ သူမ အေနာက္ကို လိုက္ေနသည္ကို သူမ သိလို႕ အရွိန္တင္ လိုက္သည္ ။ လင္႕ခရူဆာၾကီးကလည္း အရွိန္တင္သည္ ။
ဒိုင္း......ဒက္..ဒက္..ဒက္...ဒက္...ဒက္........ဒိုင္း.....ဒိုင္း......................
လင္႕ခရူဆာထဲက လူတခ်ိဳ႕သည္ ၿပဴတင္းေပါက္ တဖက္တခ်က္ကေန ကိုယ္တပိုင္း ထြက္ၿပီး အေရွ႕က အၿပင္းေမာင္းေနတဲ႕ ဆိုင္ကယ္စီး မိန္းမကို ေသနတ္ေတြနဲ႕ ပစ္ခတ္လိုက္ၾကသည္ ။
ေသမင္းတမန္ က်ည္ဖူးေတြသည္ ပ်ားပိတုန္းေကာင္ေတြလိုဘဲ တ၀ီး၀ီးနဲ႕ပြတ္ခါသီခါ ေၿပးေနၾကသည္ ။
အခုအခ်ိန္အထိ ဆိုင္ကယ္စီး မိန္းမကို မထိမွန္ေသး ။
ေရွ႕မွာ ငရဲေကြ႕ ကို ေရာက္ၿပီ ။
ငရဲေကြ႕ ။
ဒီေကြ႕မွာ ေခ်ာက္ထဲကို ဆင္းၿပီး ငရဲၿပည္ကို ေရာက္ကုန္သည္ ဆိုၿပီး ဒီေကြ႕ကို ငရဲေကြ႕လို႕ ကားသမားေတြက ေခၚၾကသည္ ။
ကားေတြ ေခ်ာက္ထဲကို ခဏ ခဏ ထိုးက်ၿပီး လူေတြ တၿပံဳၾကီး ေသလြန္းတဲ႕ လူစားတယ္ ဆိုတဲ႕ အေကြ႕ ။
ဆိုင္ကယ္စီး မိန္းမသည္ ကင္းဘတ္ၾကိဳးနဲ႕ တေစာင္း လြယ္ထားတဲ႕ ေသနတ္ကို ညာဖက္လက္နဲ႕ စမ္းလိုက္သည္ ။ ေမာင္းထိန္း ခလုပ္ Safeကို Fire ဆိုတဲ႕ဖက္ကို တြန္းေရႊ႕လိုက္သည္ ။
ငရဲေကြ႕မွာ ေကြ႕ေနတဲ႕အခ်ိန္ ....။
ဘယ္ဖက္လက္ တဖက္ထဲနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ကို ထိန္းကိုင္ရင္း ကိုယ္ကို လွည္႕လိုက္ၿပီး သူမလက္ထဲက HK 9mm SP5K ေမာင္းၿပန္ ေသနတ္နဲ႕ ေအာ္တို ပစ္ခတ္လိုက္သည္ ။
တဒုန္းဒုန္း နဲ႕ အေတာင္႕သံုးဆယ္ဆန္႕ က်ည္ကပ္ အေကာက္ေလးထဲက ၉မမ က်ည္ဖူးေတြ ေၿပာင္း၀ကေန တေ၀ါေ၀ါ ခုန္ထြက္သြားသည္ ။ ဒင္မပါတဲ႕ မရွင္းပစ္စတိုလ္ ေသနတ္ေလးက ပစ္လို႕ အရမ္းေကာင္းလြန္းသည္ ။ ပစ္တဲ႕လူကလည္း အိပ္စပတ္ ။ လိုတဲ႕ ပစ္မွတ္ကို ထိမွန္ေအာင္ ပစ္ခတ္ႏိုင္သည္ ။
ေထာင္း..ေထာင္း....ထုန္းထုန္း.....ဒက္ဒက္ဒက္.....ေညာင္႕.....
က်ည္အေတာင္႕ သံုးဆယ္ထဲက က်ည္တခ်ိဳ႕သည္ လင္႕ခရူဆာေရဲ႕ ေရွ႕မွန္ကို ေဖါက္ထြင္းသြားၿပီး ေမာင္းသူကို ထိမွန္ မိတ္ဆက္ကုန္သည္ ။
အား....အား........ဟား...................။
ကားေမာင္းတဲ႕လူကို က်ည္ဖူးေတြက မိတ္ဆက္သြားသည္ ။
လင္႕ခရူဆာကားနက္ၾကီးသည္ ငရဲေကြ႕က မတ္ေစာက္တဲ႕ ေခ်ာက္ၾကီးထဲကို ထိုးက်သြားသည္ ။
ဆိုင္ကယ္စီး မိန္းမသည္ ေမာင္းႏွင္ေနတဲ႕အရွိန္ကို ေလ်ာ႕ခ်လိုက္ၿပီး ပါးစပ္က See you in Hell...... လို႕ တီးတိုး ေရရြတ္လိုက္တာကိုေတာ႕ ဘယ္သူမွ ၾကားၾကလိမ္႕မည္ မဟုတ္ပါဘူး ။
ေခ်ာက္ကမ္းပါး ေပၚမွာ ဆိုင္ကယ္ကို ရပ္ၿပီး ေခ်ာက္ထဲမွာ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနတဲ႕ ကားၾကီးကို ဒီ မိန္းမက ငံု႕ၾကည္႕ေနသည္ ။
( သစ္ခြေမ ကို လာမစမ္းနဲ႕..မရဘူး......) လို႕ တိုးတိုးေလး ေၿပာလိုက္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ကို ေ၀ါကနဲ တရွိန္ထိုး ၿပန္ေမာင္းထြက္သြားလိုက္သည္ ။( ၂ )
RAW ႏိုက္ကလပ္
က်ယ္၀န္းတဲ႕ ၿခံၾကီးထဲမွာ ဖြင္႕ထားတဲ႕ ဒီ ႏိုက္ကလပ္သည္ အထူးသၿဖင္႕ ဒီလို ေသာၾကာေန႕ ညမ်ိဳးမွာ လူပို စည္သည္ ။ ၿခံထဲက ကားရပ္တဲ႕ေနရာေတြမွာ တန္ဖိုးၾကီး ေရာင္စံုကားေတြ ၿပည္႕ေနသည္ ။
ကလပ္ထဲကို ၀င္ခ်င္လို႕ တန္းစီေစာင္႕ေနရတဲ႕ လူငယ္လူရြယ္ေတြက အမ်ားၾကီး ။
အနက္ေရာင္ အေနာက္တိုင္း ၀တ္စံု အနက္ေရာင္ ဘိုးတိုင္ အနီ နဲ႕ RAW ကလပ္ရဲ႕ ဂိတ္ေစာင္႕ႏွစ္ေယာက္က ကလပ္ထဲမွာ လူၿပည္႕ၾကပ္ေနလို႕ ေနာက္ထပ္ ေပး မ၀င္ေတာ႕ဘူးလို႕ ခပ္တင္းတင္း ေၿပာေနၾကသည္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ၿခံ၀င္းၾကီးထဲကို ဆိုင္ကယ္ၾကီးတစီး အရွိန္ၿပင္းၿပင္းနဲ႕ ေမာင္း၀င္လာလို႕ ကလပ္က ဂိတ္ေစာင္႕ ႏွစ္ေယာက္သည္ တံခါးေပါက္ အေရွ႕ကေန လွမ္းၾကည္႕လိုက္ၾကသည္ ။
ဆိုင္ကယ္ၾကီးက ေငြမွင္ေရာင္ BMW အမ်ိဳးအစား ၿဖစ္ၿပီး စီးလာသူက ဆံပင္ဖြားဖြား ေကာက္ေကာက္နဲ႕ မိန္းမ တေယာက္ ပါ ။
ကလပ္ေရွ႕တည္႕တည္႕မွာ ဆိုင္ကယ္ၾကီးကို ရပ္လိုက္ၿပီး စက္ပိတ္ ေဒါက္ေထာက္လုိက္ၿပီးေနာက္ ဆိုင္ကယ္ေပၚက ဆင္းလိုက္တဲ႕ ဒီမိန္းမကို ဂိတ္ေစာင္႕ ႏွစ္ေယာက္ထဲက တေယာက္က “ ဟိတ္ ခင္ဗ်ား..ဒီမွာ ရပ္ခြင္႕ မရွိဘူး....” လို႕ လွမ္းေအာ္ေၿပာလိုက္သည္ ။
ဒီ မိန္းမ က သူမ ၀တ္ထားတဲ႕ အနက္ေရာင္ ကုတ္အက်ၤ ီ ရွည္ရဲ႕ အိတ္ႏွစ္ဖက္ ထဲကို ဘယ္ညာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ႏွိဳက္ထားရာက ၿပန္ထုတ္လိုက္တဲ႕အခါ ဒန္ေရာင္ ေတာက္ပေနတဲ႕ ေသနတ္ႏွစ္လက္ကို ဆုတ္ကိုင္ထားလ်က္ ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္ ။
မိန္းမ က “ ဟိုေကာင္..ခုန ေၿပာတာကို ၿပန္ေၿပာစမ္း....ဒီမွာ ေတြ႕လား..နင္႕ကို ငရဲကို ပို႕ေပးမယ္႕ ....နင္႕အေမလင္....ဖယ္စမ္း....မေသခ်င္ရင္ ေ၀းေ၀းေရွာင္ၾက....” လို႕ ေအာ္ေၿပာလိုက္သည္ ။
ဂိတ္ေစာင္႕ႏွစ္ေယာက္ သာမကဘဲ တန္းစီ ေစာင္႕ေနတဲ႕ လူေတြ အားလံုးသည္ ေၾကာက္လန္႕တၾကားနဲ႕ ထြက္ေၿပးၾကသည္ ။
“ သြားၾကစမ္း...ၿမန္ၿမန္..သစ္ခြေမ က မဆိုင္တဲ႕လူကို မသတ္ခ်င္ဘူး....”
မိန္းမသည္ ေအာ္ေၿပာလိုက္ရင္း ကလပ္ထဲကို ေသနတ္လက္ႏွစ္လက္ ကိုင္ထားရက္နဲ႕ လွမ္း ၀င္သြားသည္ ။
ကလပ္ထဲမွာ ဟဲဗီးမက္တယ္လ္ ဂီတသံစဥ္ေတြ တဗံုးဗုံး တဒံုးဒံုး ဆူညံေနသည္ ။
လူငယ္ေတြသည္ ေၿခစံု ခံုရင္း ေအာ္ဟစ္ ေနသည္ ။ တခ်ိဳ႕သည္ ေခါင္းေတြကို ရမ္းခါေနၾကသည္ ။ ေသနတ္ကိုင္ မိန္းမသည္ လူေတြ ၾကားထဲကေန တိုးၿဖတ္ၿပီး VIP tableလို႕ စာတန္းေလး
ေရးထားတဲ႕ အထူးသီးသန္႕ ေနရာေလးဆီကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ေလ်ာက္သြားေနသည္ ။
လက္ထဲက ေသနတ္ႏွစ္လက္က ေရွ႕ကို ဆန္႕တန္း ခ်ိန္ရြယ္ထားေနသည္ ။
VIP စားပြဲမွာ ထိုင္ေနတဲ႕ ခပ္ဖိုင္႕ဖိုင္႕ လူၾကီးသည္ သူ႕ေဘး တဖက္တခ်က္မွာ ပူးကပ္ ထိုင္ေနတဲ႕ ေကာင္မေခ်ာေလးေတြနဲ႕ တဟီးဟီး တဟားဟား စကားေကာင္းေနသည္ ။
ေသနတ္ကိုင္ မိန္းမ အနားကို ေရာက္သြားတဲ႕ အခ်ိန္ လူဖိုင္႕ၾကီးရဲ႕ သက္ေတာ္ေစာင္႕ ႏွစ္ေယာက္က ၀ုန္းကနဲ ထရပ္လိုက္ၾကၿပီး လက္ေတြ ေဘးကို ဆန္႕တန္းကာ ကာကြယ္လိုက္ၾကတဲ႕အခ်ိန္ ေသနတ္ကိုင္ မိန္းမရဲ႕ ေသနတ္ႏွစ္လက္ကေန ေသမင္းတမန္ က်ည္ဖူးေတြ အမ်ားၾကီးကို ထုတ္လႊတ္ပစ္လိုက္ၿပီ ။
Colt အမ်ိဳးအစား 1911 ပြိဳင္႕ 45 ပစၥတိုေသနတ္ ႏွစ္လက္က က်ည္ဖူးေတြသည္ သက္ေတာ္ေစာင္႕ ႏွစ္ေယာက္ကိုေရာ ခပ္ဖိုင္႕ဖိုင္႕ ဗီအိုင္ပီၾကီးကိုေရာ ထိမွန္ကုန္သည္ ။ ေဘးကပ္ ထိုင္ေနၾကတဲ႕ မိန္းမေခ်ာေလးေတြသည္ ေၾကာက္လန္႕စြာ ေအာ္ဟစ္ၾကရင္း ထေၿပးၾကသည္ ။
ေသနတ္ကိုင္ မိန္းမသည္ အနီးကို တိုးးကပ္သြားၿပီး လဲက်ေနတဲ႕ လူဖိုင္႕ၾကီးနဲ႕ သက္ေတာ္ေစာင္႕ ႏွစ္ေယာက္တို႕ကို အနီးကပ္ ေနာက္ထပ္ ပစ္ခတ္သည္ ။
ဆူညံလြန္းေနတဲ႕ ေတးဂီတ အသံေတြေၾကာင္႕ ကလပ္ထဲမွာ ရုတ္တရက္ ဒီလို ပစ္ခတ္မွဳကို သတိမထားမိလိုက္ၾက ။ မိန္းမသည္ ေသနတ္ေတြကို ကုတ္အက်ၤ ီ အိတ္ကပ္ေတြထဲကို ၿပန္ထည္႕သြင္းလိုက္ၿပီး ကလပ္ထဲကေန တလွမ္းခ်င္း ၿပန္ထြက္သြားသည္ ။
နာရီ၀က္ ေလာက္ ၾကာၿပီးတဲ႕ အခ်ိန္ ။
ေခါင္မိုးက မီးတန္ အနီေရာင္ တဖ်တ္ဖ်တ္ လင္းလက္ေနတဲ႕ ကိုယ္ထည္ အၿဖဴေရာင္မွာ POLICE ဆိုတဲ႕ အနက္ေရာင္ စာလံုးေတြ တဖက္တခ်က္မွာ ေရးထားတဲ႕ ရဲကား ႏွစ္စီး သည္ ႏိုက္ကလပ္ အေရွ႕မွာ ေရာက္ေနသည္ ။
အ၀ါေရာင္ တိတ္ေတြ ပတ္ပတ္လည္ သြယ္တန္း တားဆီးထားတဲ႕ ႏိုက္ကလပ္ တံခါးေပါက္မွာ ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္ လုပ္ေနၾကတဲ႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြကို ၿမိဳ႕ခံလူထုက ခပ္လွမ္းလွမ္း လမ္းတဖက္ကေန ၀ိုင္းအံု ၾကည္႕ေနၾကသည္ ။
အၿပာရင္႕ေ၇ာင္ ဗင္ကားၾကီး တစီး ထိုးဆိုက္လာသည္ ။ ဒီကားၾကီးရဲ႕ တဖက္တခ်က္ကိုယ္ထည္မွာ မွဳခင္း စစ္ေဆးေရး လို႕ ေရးသားထားသည္ ။ ကားၾကီးေပၚက အၿပာေရာင္ ၀တ္စံုနဲ႕ လူ
သံုးေယာက္ ဆင္းလာၿပီး ႏိုက္ကလပ္ထဲကို ၀င္သြားၾကသည္ ။ သူတို႕အသီးသီးရဲ႕ လက္ေတြထဲမွာ အနက္ေရာင္ အိတ္ေတြ ကိုင္ေဆာင္ထားၾကသည္ ။
VIP စားပြဲမွာ ပစ္သတ္ ခံရလို႕ ေသဆံုးသြားတဲ႕ လူဖိုင္႕ၾကီး နဲ႕ သူ႕သက္ေတာ္ေစာင္႕ေတြရဲ႕ အေလာင္းေတြ အနားမွာ သဲလြန္စ ရွာေဖြေနတဲ႕ ကြ်ဲေကာ္ကိုင္း မ်က္မွန္ထူထူကို တပ္ထားတဲ႕
အသက္ ငါးဆယ္ေလာက္ ရဲၾကီးက ၀င္လာတဲ႕ အၿပာေရင္ ယူနီေဖါင္း၀တ္ လူသံုးေယာက္ကို ( နံမည္ၾကီး ဘိန္းဘုရင္ တေယာက္ဗ် ...လက္ရွိ နံမည္ၾကီးလာတဲ႕ ဂိုဏ္းစတားၾကီး တေယာက္
ေပါ႕....ေၾကးစား ငွားၿပီး လုပ္ၾကံလိုက္တာလို႕ ယူဆရတယ္....) လို႕ လွမ္း ေၿပာလိုက္သည္ ။
ၿမန္မာႏိုင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႕
ကူညီပါရေစ
အၿပာခံမွာ အၿဖဴစာလံုးေတြနဲ႕ ေရးထားတဲ႕ ဆိုင္းဘုတ္ေလးကို ေမာ႕ၾကည္႕ရင္း လူရြယ္တေယာက္သည္ နီညိဳေရာင္ အေဆာက္အဦးထဲကို ၀င္သြားသည္ ။
( ၿမိဳ႕နယ္မွဴး ရွိလား......)
( ရွိပါတယ္ ခင္ဗ်.....ဘယ္သူလို႕ ေၿပာရပါမလဲ......)
( ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္.....အင္းစိန္မွဳခင္း တပ္ဖြဲ႕က ရဲအုပ္ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ .....)
( ဟုတ္ကဲ႕ ဆရာ....ၾကြပါ....)
ၿမိဳ႕နယ္မွဴးဦးေအးသိုက္ သူ႕အခန္းေပါက္ကေန ထြက္ ၾကိဳသည္ ။
ရဲအုပ္ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ကို သူ႕ရံုးခန္းထဲကို ေခၚသြားသည္ ။ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ သူတို႕ၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာရတဲ႕အေၾကာင္းကို
ၿမိဳ႕နယ္မွဴးဦးေအးသိုက္ သိၿပီးသား ။ စီအိုင္ဒီရံုးခ်ဳပ္က ဖုန္းနဲ႕ ေၿပာၿပီးသား ။ သစ္ခြေမ ဆိုတဲ႕ တကုိယ္ေတာ္ ေၾကးစား လူသတ္သမ ကို စံုစမ္းေထာက္လွမ္းဖို႕ ေရာက္လာသူ ၿဖစ္သည္ ။ သစ္ခြေမသည္ ဘိန္းဂိုဏ္းေတြနဲ႕
တေယာက္ထဲ ဖိုက္သလို ဘိန္းဘုရင္တေယာက္ကိုလည္း ႏိုက္ကလပ္ထဲမွာ ပစ္သတ္သြားခဲ႕လို႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕က အပူ
တၿပင္း လိုက္လံစံုစမ္းေထာက္လွမ္းေနၿပီ ။
မွဳခင္းတပ္ဖြဲ႕ဌာနခ်ဳပ္ကေနၿပီး ရဲအုပ္ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ကို လႊတ္လိုက္သည္ ။
ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္သည္ သူ႕ထက္ အမ်ားၾကီး ငယ္တဲ႕ လူရြယ္တေယာက္ ၿဖစ္သည္ ။
အရပ္ၿမင္႕ၿမင္႕ ကိုယ္လံုး ထည္ထည္ လွိဳင္းတြန္႕ဆံပင္ခပ္ရွည္ရွည္...မဲနက္တဲ႕ မ်က္ခံုးေမြးထူထူ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္း
ႏွာတန္ေပၚေပၚ ေမးရိုးေလးေထာင္႕နဲ႕ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္သည္ ရုပ္ရွင္ထဲက အက္ရွင္ဇာတ္လိုက္ တေယာက္လိုဘဲ
လို႕ ဦးေအးသိုက္က ထင္မိသည္ ။
အရပ္၀တ္အရပ္စားနဲ႕ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္သည္ ဒီ ေၾကးစား လူသတ္သမား အမွဳအတြက္ အထူး ပို႕လႊတ္လိုက္တဲ႕
စံုေထာက္တေယာက္ ၿဖစ္သည္ ။ သူ လိုအပ္တဲ႕အကူအညီေတြကို လိုေလေသးမရွိ ေပးဖို႕ ရဲဌာနခ်ဳပ္က ညႊန္
ၾကားခ်က္ ပို႕ထားသည္ ။
ၿမိဳ႕နယ္မွဴးဦးေအးသိုက္က ရဲအုပ္ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ကို ေရာႏိုက္ကလပ္မွာ ပစ္ခတ္မွဳ ၿဖစ္စဥ္ေတြကို သက္ေသေတြ
သက္ေသခံပစၥည္းေတြ ဓါတ္ပံုေတြ နဲ႕ ရွင္းၿပေနသည္ ။
“ ကလပ္က စီစီတီဗီ ကင္မရာက ဗီဒီယိုေရာ ကလပ္ရဲ႕ ေရွ႕က စားေသာက္ဆုိင္တခု က စီစီတီဗီ ပံုေတြေရာ ဒီမွာ
ရထားပါတယ္.....သစ္ခြေမရဲ႕ ရုပ္ပံုေတြကို ေတြ႕ရပါမယ္ …. မ်က္ၿမင္သက္ေသလည္း ၅ေယာက္ေလာက္ ရထားပါ
တယ္....”
ရဲအုပ္ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္သည္ သစ္ခြေမ ေသနတ္ထဲက လြင္႕ထြက္ၿပီး ႏိုက္ကလပ္ ၾကမ္းၿပင္ေပၚကို က်ခဲ႕တဲ႕ ပြိဳင္႕
၄၅ က်ည္ခြံေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးသည္ ။
သစ္ခြေမ သံုးတဲ႕ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ၾကီးရဲ႕ ဘီးရာေတြကို ရိုက္ထားတဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြကိုလည္း ၾကည္႕သည္ ။
စီစီတီဗီ ကင္မရာက ရတာကို ကူးထုတ္ထားတဲ႕ သစ္ခြေမရဲ႕ ဆိုင္ကယ္စီးသြားတဲ႕ ဓါတ္ပံုကို စိုက္ၾကည္႕ၿပီး တလံုးၿခင္း “ ရာ...ဇ...၀တ္.....ေဘး..ေၿပး...မ...လြတ္..ဘူး ”လို႕ တီးတိုး ေၿပာဆိုလိုက္တဲ႕ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ကို ဦးေအးသိုက္က ေငးၾကည္႕ေနသည္ ။( ၃ )
ရွမ္းၿပည္နယ္ ေတာင္ပိုင္း ၿပည္နယ္ရံုးစိုက္တဲ႕ ၿမိဳ႕ၾကီး ။
ဂ၀ံေက်ာက္တံုးၾကီးေတြနဲ႕ ေဆာက္ထားတဲ႕ ခန္းနား ၾကီးမားတဲ႕ တိုက္အိမ္ၾကီးတလံုးရဲ႕ အထဲ ။
အညိဳေရာင္ အီတလီလုပ္ သားေရဆိုဖါၾကီးေတြနဲ႕ ဧည္႕ခန္းမၾကီးထဲမွာ လူတေယာက္ ရွိေနသည္ ။
ဒီ အသက္ငါးဆယ္ခန္႕ လူၾကီးသည္ နံရံေပၚမွာခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႕ ဆီေဆး ပန္းခ်ီကားၾကီးကို ေငးၾကည္႕ေနသည္ ။
သူ႕နံမည္က ဦးေက်ာက္စိမ္း ။
ၿမန္မာၿပည္ရဲ႕အခ်မ္းသာဆံုး သူေဌးစာရင္းမွာ ပါေနတဲ႕ သူေဌးၾကီး ။
ဆီေဆးပန္းခ်ီကားၾကီးေပၚမွာ ဦးေက်ာက္စိမ္းသည္ ဇနီးသည္ ေဒၚနန္းမိုးခမ္း..သား စိုင္းေမာင္ေမာင္တို႕နဲ႕ ၿပံဳးရႊင္တဲ႕
မ်က္ႏွာေတြနဲ႕ ရွိေနၾကေပမယ္႕ ယခုအခ်ိန္မွာ ဦးေက်ာက္စိမ္းသည္ အဲဒီပန္းခ်ီကားၾကီးထဲကလို မၿပံဳးႏိုင္ေတာ႕ ။
ခ်စ္ေသာ ဇနီး ေဒၚနန္းမိုးခမ္းသည္ ကင္ဆာေရာဂါနဲ႕ ကြယ္လြန္သြားခဲ႕သလို တဦးတည္းေသာသား စိုင္းေမာင္ေမာင္သည္ အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ ေရာက္ေနရသည္ ။ သားေလးသည္ မၾကာခင္ တရားစြဲဆို ခံရေတာ႕မည္ ။
သူ႕ကို စြပ္စြဲထားတဲ႕ ပုဒ္မေတြက မ်ားသည္ ။ ၾကီးမားတဲ႕ အၿပစ္ဒါဏ္ကို ခံရမည္ လို႕ ဥပေဒ နားလည္ကြ်မ္းက်င္သူေတြက ေၿပာေနၾကတာကို ဦးေက်ာက္စိမ္း ၾကားရသည္ ။
ရငိထဲမွာ မခ်ိဘူး ။ သားေလးကို သူ တားဘူးသည္ ။ ဒီေလာက္ ခ်မ္းသာေနမွဘဲ သားရယ္..ဥပေဒနဲ႕ မကင္းတာေတြ ကို မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ႕လား..လို႕ တားဘူးသည္ ။ သားေလးသည္ သူကိုယ္တိုင္က ထက္ၿမက္ ၿဖတ္လပ္ၿပီး အေပါင္းအသင္းေကာင္း လူ၀င္ဆန္႕တဲ႕ လူငယ္တေယာက္မို႕ စိတ္မပူပါနဲ႕ ပါပါ..သား နားလည္ပါတယ္ သားမွာ ရန္သူ မရွိပါဘူး....သား အိုေကပါတယ္..လို႕ ခပ္ေအးေအးဘဲ ၿပန္ေၿပာခဲ႕သည္ ။
ဒါေပမယ္႕ အခုေတာ႕ သားေလးစိုင္းေမာင္ေမာင္သည္ အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ စိတ္ဆင္းရဲေနရၿပီ ။ သူ႕ကို စြပ္စြဲထားတာေတြနဲ႕ အၿပစ္ဒါဏ္ေတြ ခံရမယ္ ဆိုရင္ သားေလးသည္ အုတ္နံရံေလးဘက္ထဲကေန တသက္လံုး ထြက္ရေတာ႕မည္ မထင္ ။ ကံဆိုးခဲ႕ရင္ သားေလးသည္ ၾကိဳးစင္ကိုေတာင္ တက္ခ်င္ တက္ရလိမ္႕မည္ ။
ဒါေတြကို အေဖ ဘယ္လို ၾကည္႕ရက္မလဲ သားရယ္ ။
သားေလးကို ဒီ ဒုကၡဆင္းရဲကေန ဦးေက်ာက္စိမ္း ကယ္ထုတ္ခ်င္သည္ ။ သားေလး အတြက္ ဘယ္ေလာက္ဘဲေငြကုန္ကုန္ သူ သံုးမည္ ။ သားေလး အတြက္ ရတက္မေအး ၿဖစ္ေနရလို႕ သူ မအိပ္ႏိုင္ မစားႏိုင္..စိတ္ေ၀ဒနာဖိစီးေနရသည္ ။
“ အင္း..ၾကာထြန္းခိုင္ကို တိုင္ပင္ၾကည္႕ရင္ ေကာင္းမယ္......”
ေမြးစားသမီး ၿဖစ္တဲ႕ နန္းအံုၾကာကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ၿပီး ၾကာထြန္းခိုင္ကို ေခၚခိုင္းလိုက္သည္ ။
နာရီ၀က္ခန္႕ အၾကာ ။
အိမ္အကူ မိန္းကေလး နန္းၾကာေမ သူ႕အနားကို ေရာက္လာၿပီး...“ ဘဘၾကီး.....ဦးၾကာထြန္းခိုင္ ေရာက္လာပါၿပီ ”လို႕ ခါးေလးညႊတ္ၿပီး လာေၿပာလိုက္တဲ႕အခါ သူ ေမာ႕ၾကည္႕ၿပီး “ ေအး..ေအး...လႊတ္လိုက္...လႊတ္လိုက္...” လို႕ ၿပန္ေၿပာလိုက္သည္ ။
နန္းၾကာေမသည္ အိမ္ေရွ႕ တံခါးေပါက္ကို သြားဖြင္႕ၿပီး အၿပင္မွာ ရပ္ေနတဲ႕ လူၾကီးတေယာက္ကို “ ဘဘကို ေတြ႕လို႕ ရပါၿပီရွင္႕....” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။
ဦးေဆာင္ေခၚသြားတဲ႕ နန္းၾကာေမရဲ႕ အေနာက္က ဦးၾကာထြန္းခိုင္ လိုက္ပါသြားသည္ ။
ဦးၾကာထြန္းခိုင္သည္ သူေဌးၾကီး ဦးေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ စိတ္ခ်ရတဲ႕ လူယံု တပည္႕ၾကီး တေယာက္ ၿဖစ္သည္ ။ ဦးေက်ာက္စိမ္းေၾကာင္႕ ၾကီးပြား ခ်မ္းသာလာခဲ႕တဲ႕ ဦးၾကာထြန္းခိုင္သည္ သူ႕ေက်းဇူးရွင္ အတြက္ ဆိုရင္ ဘာမဆို ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးဖို႕ ၀န္မေလး ။
“ ဆရာၾကီး....ေနေကာင္းလား.....မေတြ႕တာၾကာၿပီ....ဘာခိုင္းစရာ ရွိလဲ...”
“ ငါ စိတ္ဆင္းရဲေနတယ္ကြာ..ငါ႕သားေလး ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနတာ ၾကားတယ္ မဟုတ္လား....”
“ ၾကားတယ္..ဆရာၾကီး....က်ေနာ္တို႕လည္း စိတ္မေကာင္းၾကပါဘူး..”
“ ငါ ငါ႕ကို အၿပင္ကို ၿပန္ထုတ္ခ်င္တယ္ကြာ....မင္း ဘာလုပ္ေပးႏိုင္လဲ..ေငြ ဘယ္ေလာက္ ကုန္ကုန္...ကုန္ပေစ....ငါ႕သား ထြက္လာရင္ ၿပီးေရာ.....”
“ ဆြဲခ်ေရွ႕ေနနဲ႕ တရားသူၾကီးကို လိုက္ေပးရမလား ဆရာၾကီး....”
“ အဲလို မလုပ္ခ်င္ဘူး..”
“ သေဘာေပါက္ၿပီ ဆရာၾကီး..ဆရာၾကီး လုပ္ခ်င္တာကို က်ေနာ္ လုပ္ေပးပါမယ္....”
“ မင္းကို အားကိုးတယ္ ၾကာထြန္းခုိင္....”
“ စိတ္ခ်ပါ ဆရာၾကီး...”
“ ကဲ သြားေတာ႕..အၿမန္ဆံုး စီစဥ္ကြာ.....”
“ ဟုတ္...”
ဦးေက်ာက္စိမ္းသည္ သားေလး စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို ေထာင္ထဲမွာ ႏွစ္ရွည္ ေနရမယ္႕အစား ႏိုင္ငံၿခား တိုင္းၿပည္တ
ခုခုမွာ ေနေစခ်င္သည္ ။ အခ်ဳပ္ထဲကေန ကယ္ထုတ္ဖို႕ သူ႕လူရင္းလူယံု တပည္႕ၾကီး ဦးၾကာထြန္းခိုင္ကို ခိုင္းလိုက္သည္ ။
ဦးၾကာထြန္းခိုင္ ၿပန္သြားၿပီးတဲ႕ေနာက္ ဦးေက်ာက္စိမ္း ထိုင္ေနတဲ႕ေနရာကို နန္းအံုၾကာ ေရာက္လာသည္ ။
ဦးေက်ာက္စိမ္းသည္ နန္းအံုၾကာကို ထိုင္ခိုင္းၿပီး “ ပါပါ ၾကာထြန္းခိုင္ကို သားကိုစိုင္းကို ထုတ္ခဲ႕ခိုင္းလိုက္တယ္ သ
မီးအံုၾကာ....” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။
နန္းအံုၾကာက “ ပါပါ႕ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္က မွန္ပါလိမ္႕မယ္....ေမာင္ေလး စိုင္းေမာင္ကို စြပ္စြဲထားတဲ႕ ပုဒ္မေတြက မ်ား
လြန္းတယ္...ၿပင္းထန္လြန္းတယ္ ဆိုေတာ႕ ပါပါ႕သားေလးက ဒီ အၿပင္ေလာကကို ဘယ္လိုမွ ၿပန္ေရာက္လာေတာ႕
မွာ မဟုတ္ဘူး ..အခန္႕မသင္႕ရင္ ေသဒါဏ္ေတာင္ ေပးခ်င္ေပးခံရႏိုင္တယ္ တဲ႕...သမီးတို႕ရဲ႕ ေရွ႕ေနၾကီးက ေသခ်ာ ရွင္းၿပသားဘဲ....” လို႕ ေထာက္ခံ ေၿပာဆိုလိုက္ပါသည္ ။( ၄ )
သာယာလြန္းတဲ႕ ရွမ္းေတာင္တန္းၿပာၾကီးေတြနဲ႕ လွ်ိဳေၿမာင္ေခ်ာက္နက္ၾကီးေတြ တေမွ်ာ္တေခၚၾကီး ေတြ႕ေနရတဲ႕
ထင္းရွဴးေတာၾကီးေတြ အလည္မွာ မိန္းမေခ်ာေလး ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ေနသည္ ။
ခိုင္ဇာနဲ႕ တန္႕ယန္း ...။
ႏွစ္ေယာက္စလံုး တေယာက္ တမ်ိဳးစီ လွၾကသည္ ။
ခိုင္ဇာက ရင္ေတြ တင္ေတြ ပို ထြားသည္ လို႕ အမ်ားက ေၿပာၾကသည္ ။
“ ခိုင္ဇာ ...ဒီလို ေအးခ်မ္းတဲ႕ေနရာေလးမွာ ခိုင္ဇာနဲ႕ တန္႕ယန္း တသက္လံုး ေအးေအးေဆးေဆး ေနသြားခ်င္တယ္
ကြယ္....”
“ အင္း..အခုလဲ ေနေနတာဘဲ မဟုတ္လား.....တန္႕ယန္းရယ္.....တန္႕ယန္း ေနခ်င္လို႕ဘဲ ခိုင္ဇာက ဒီေတာင္စခန္း
ၿမိဳ႕ကေလးကို ေၿပာင္းလာတာဘဲေလ …. ”
“ ဟုတ္ပါတယ္.....တန္႕ယန္း ေၿပာတာက ေဒါသေတြ အမုန္းေတြ လက္စားေၿခတာေတြ..ပစ္ခတ္သတ္ၿဖတ္တာေတြ
မပါဘဲ...ေအးခ်မ္းတဲ႕ ဘ၀ေလးနဲ႕ ေနသြားခ်င္တာကို ေၿပာတာပါ …. ”
“ ၾကည္႕...ေအးေဆး လမ္းေလ်ာက္ရင္း ရွဳခင္းလွလွေလးေတြကို ခံစားမယ္ မွတ္တယ္..တန္႕ယန္းက နက္ဂတစ္ဖ္
ေတြ ေၿပာလာၿပန္ၿပီ ...”
“ နက္ဂတစ္ဖ္ မဟုတ္ပါဘူးကြာ.....ခိုင္ဇာ႕အတြက္ကို တန္႕ယန္း စိုးရိမ္လို႕ပါ......ခိုင္ဇာသာ တခုခု ၿဖစ္ရင္ တန္႕
ယန္းေတာ႕ အရမ္း ခံစားရမွာဘဲ....သိလား.....”
တန္႕ယန္းက ခိုင္ဇာရဲ႕ လက္ကေလးကို တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေၿပာလိုက္သည္ ။
“ မၿဖစ္ပါဘူးကြာ...အေကာင္းၿမင္ အေကာင္း ေတြးစမ္းပါ......၂၄နာရီမွာ ေလးနာရီေလာက္ ေန႕တိုင္း ေလ႕က်င္႕ေန
ခဲ႕တာေတြက အလကား မဟုတ္ပါဘူး.....တန္႕ယန္းရယ္......”
ခိုင္ဇာက တန္႕ယန္းရဲ႕ ခါးေလးကို ဖက္လိုက္သည္ ။
“ ခ်စ္တယ္...တန္႕ယန္းရယ္.....ဒီကမၻာေလာကၾကီး တခုလံုးမွာ မင္းကို ခိုင္ဇာ အခ်စ္ဆံုး...သိလား..သိလိုက္...ဟင္း
အရမ္း..အရမ္း ခ်စ္တယ္....”
“ ဒို႕လည္း ခိုင္ဇာ႕ကို အရမ္း ခ်စ္တယ္ကြာ...တကယ္.........”
“ ဒို႕တေတြ ေတြ႕ထားတဲ႕ ဟြာဟင္း ဆိုတဲ႕ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ မၾကာခင္ ဒို႕ႏွစ္ေယာက္ တိတ္တိတ္ေလး အေၿခခ် ေန
ႏိုင္ၾကေတာ႕မွာပါ တန္႕ယန္းရယ္....”
“ တန္႕ယန္းလည္း အကိုၾကီး ၾကဴကုတ္ကေန တဆင္႕ ရလာတဲ႕ အလုပ္ကို ခိုင္ဇာ႕ကို မလုပ္ေစခ်င္ပါဘူး...ဒါ
ေပမယ္႕ ခိုင္ဇာ ေၿပာခဲ႕သလိုဘဲ မိုးရြာတံုး ေရခံထားရမယ္ ဆိုၿပီး လုပ္ေပးမယ္ လို႕ လက္ခံမိလိုက္တယ္ ….
ရမယ္႕ ေငြက မနည္းဘူး...ခိုင္ဇာ.....”
“ သိန္း တေထာင္.....ေနာ္....”
“ ဟုတ္တယ္.....ခိုင္ဇာ......”
“ အိုေကေလ...ခ်တာေပါ႕....ခိုင္ဇာလည္း ေဖေဖ..ရဲ႕ ၿဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို ဆက္လုပ္ေနတာ........ေဖေဖ႕ေၾကာင္႕
လည္း ခိုင္ဇာက အခုလို ( မစ္ရွင္ အင္ေပါ႕ဇဘဲလ္ ) ေတြကို ေအးေဆး လုပ္ႏိုင္ေနတာ ….”
“ ခိုင္ဇာ..တန္႕ယန္းရဲ႕ သင္တန္းခ်ိန္ နီးေနၿပီ....တန္႕ယန္းတို႕ သြားၾကရေအာင္ေနာ္....”
“ အိုေက...တန္႕ယန္း......သြားစို႕....”
ေၿမနီလမ္းေလးကေန ေတာင္ကုန္းရဲ႕ ေအာက္ဖက္ကို သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဆင္းလာၾကသည္ ။
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ တိုယိုတာ စလီကာ ကား အနက္ေလးက သူတို႕ကို ေစာင္႕ၾကိဳေနသည္ ။ ခိုင္ဇာသည္
ၿမိဳ႕ထဲကို ၿပန္ေမာင္းလာခဲ႕ၿပီး တန္႕ယန္းရဲ႕ ကြန္ဖူး သင္တန္းေက်ာင္းေလး အေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္သည္ ။
“ ညေန လာမၾကိဳနဲ႕ ခိုင္ဇာ......ေဇာ္ရွိန္းကားနဲ႕ ၿပန္ခဲ႕မယ္.....”
ေဇာ္ရွိန္း က တန္႕ယန္းရဲ႕ သင္တန္းမွာ လက္ေထာက္ဆရာ ...။
တန္႕ယန္းသည္ ငယ္ငယ္ထဲက ကြန္ဖူး ကစားခဲ႕လို႕ အခု ခါးစည္းအနက္ ရၿပီး သင္တန္းေလးဖြင္႕ထားသည္ ။
လူငယ္ေတြကို ကြန္ဖူးပညာေတြ သင္ေပးေနသည္ ။
ခိုင္ဇာ အိမ္ကို ၿပန္ခဲ႕သည္ ။
ၿပင္ဆင္စရာေတြ ၿပင္ဆင္ရဦးမည္ ။ သိန္းတေထာင္တန္ အလုပ္ ရထားၿပီေလ ။
အခန္း ( ၅ )
ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္သည္ ၿမိဳ႕စြန္က ေတာင္ကုန္းေလးေပၚက အိမ္ကေလး တလံုးမွာ ေနေနသည္ ။
အိမ္ရွင္ အဖိုးၾကီးက ၀င္ေငြရဖို႕ အိမ္တၿခမ္းကို ငွားစားသည္ ။
ဒီအမွဳကို လိုက္ေနတဲ႕ အခ်ိန္ အမွဳကို ေအးေအးေဆးေဆး ေလ႕လာဖို႕ ဒီအိမ္ေလးကို သူ ဌားလိုက္သည္ ..။
အိမ္ကေလးသည္ေသသပ္သန္႕ရွင္း ရံုမကဘူး ။ ေဘး ပတ္ပတ္လည္မွာ ထင္းရွဴေတာတန္းေတြနဲ႕ သာယာတဲ႕ ေနရာေလး ၿဖစ္သည္ ။
မေန႕ညက တညလံုး သစ္ခြေမရဲ႕ စီစီတီီဗီက ပံုေတြကို သူ ေလ႕လာသည္ ။ ၾကည္႕သည္ ။
သစ္ခြေမ ဘယ္မွာရွိမလဲ ။ သစ္ခြေမသည္ လြန္ခဲ႕တဲ႕ ႏွစ္ပတ္က ဘိန္းဂိုဏ္းနဲ႕ ပစ္ခတ္ၿပီး ဘိန္းဂိုဏ္းက အုပ္စုေတြ ေခ်ာက္ထဲကို ထိုးဆင္းသြားခဲ႕သည္ ။ ငရဲေကြ႕မွာ သစ္ခြေမရဲ႕ ဆိုင္ကယ္ၾကီးရဲ႕ ဘီးရာေတြကို သူတို႕ရသလို ပစ္ခတ္ခဲ႕တဲ႕ ၉မမ က်ည္ခြံေတြကို ရခဲ႕သည္ ။ အေပါ႕စား စက္ေသနတ္ တလက္နဲ႕ ပစ္ခတ္ခဲ႕တဲ႕ က်ည္ေတြလို႕ သူတို႕ရဲ႕ ကြ်မ္းက်င္သူေတြက ေၿပာသည္ ။
ေနာက္တပတ္ အၾကာမွာ ေရာ ဆိုတဲ႕ ႏိုက္ကလပ္ထဲမွာ ဒီ ဘိန္းအဖြဲ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ က်င္ဖုန္ကို လူေတြေရွ႕မွာ ေၿပာင္ၾကီး ၀င္ ပစ္သတ္သြားသည္ ။
သူ႕မ်က္ႏွာကို ေပၚတင္ၾကီး ၿပၿပီး လူေတြ ၾကားထဲ လုပ္ရဲတာကေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ရဲတင္းသည္လို႕ သူ ထင္သည္ ။
အိမ္ရွင္ အဖိုးၾကီးက ဟင္းခ်က္လည္း ၀ါသနာပါသည္ ။ သူ႕ကို ရဲတေယာက္မွန္း အဖိုးၾကီး မသိဘူး ။ ၿမိဳ႕နယ္မွဴး ဦးေအးသိုက္ကို သူ႕ကို ရဲတေယာက္ ဆိုတာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မသိပါေစနဲ႕ လို႕ ဖံုးခိုင္းထားသည္ ။
သူ႕ကို ဟင္းေတြ ခ်က္ေပးသည္ ။ သူက အဖိုးၾကီးကို ေစ်းဖိုး ထုတ္ေပးသည္ ။ ဒီၿမိဳ႕နဲ႕ အနီးအနားက ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေတြရဲ႕ စာရင္းေတြ ကို ယာဥ္ထိန္းရဲ ဆီကေန ယူၾကည္႕သည္ ။ သစ္ခြေမ စီးတဲ႕ ဆုိင္ကယ္ၾကီးနဲ႕ အမ်ိဳးအစား တူတာေတြကို စစ္ၾကည္႕သည္ ။ ပိုင္ရွင္ေတြရဲ႕ ေနရပ္လိပ္စာကို သူ ၾကည္႕သည္ ။ ေလ႕လာသည္ ။ သိခ်င္တာကို ၿမိဳ႕နယ္မွဴး ဦးေအးသိုက္ကေန တဆင္႕ ေမးခိုင္းသည္ ။ စံုစမ္းခိုင္းသည္ ။
ၿမိဳ႕နယ္မွဴး ဦးေအးသိုက္က ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ အတြက္ စံုစမ္းေရး အဖြဲေလးတဖြဲ႕ စီစဥ္ေပးထားသည္ ။ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ သိခ်င္တာေတြကို စံုစမ္းေပးဖို႕ ။
ဒီေန႕ သစ္ခြေမကို သူတို႕ၿမိဳ႕မွာ ဆိုင္ကယ္ အၿပင္းေမာင္းၿပီး လူတခ်ိဳ႕နဲ႕ ပစ္ခတ္တာေတြ ေတြ႕လိုက္ရသည္ လို႕ လူတေယာက္က သတင္းေပးတာေၾကာင္႕ ဒီသတင္းကို အတည္ၿပဳဖို႕ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ အဲဒီ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ကို ကားနဲ႕ ထြက္ခဲ႕သည္ ။ သူ လၿပတ္နဲ႕ ငွားထားတဲ႕ ဟြန္ဒါ ဖစ္ ကားနက္ကေလးနဲ႕ ။
သစ္ခြေမသည္ ဒီအနီးအနား က ၿမိဳ႕ေတြမွာဘဲ ေနသည္ လို႕ သူ တြက္ဆေနသည္ ။
ဒီ လူသတ္ေၾကးစားမိန္းမကို သူ ဖမ္းဆီးတဲ႕ေနရာမွာ သတိၾကီးၾကီး ထားရမည္ ။ မိန္းမ ဆိုၿပီး အထင္ေသး ေလ်ာ႕တြက္ ေပါ႕ဆလို႕ မရဘူး ။ ေတာ္ေတာ္႕ကို လ်င္တဲ႕ မိန္းမ ။ ပစ္တာခတ္တာက တကယ္႕ ပရို ...။
ကားနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ ေမာင္းတာကလည္း အရမ္းကြ်မ္းလြန္းသည္ . ။ ကိုင္တဲ႕ေသနတ္ေတြကလည္း ၿမန္မာၿပည္မွာ
ေတာ္ရံုလူ ေတြ႕ဖူးမည္ မထင္ဘူး ။
လက္သိုင္းလည္း ေတာ္သည္ ။ သူဖိုက္သြားတဲ႕ဟာကို ဗီဒီယို တခုမွာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ရွမ္းၿပည္က ၿမိဳ႕ေလးေတြမွာဘဲ က်က္စား က်င္လည္ေနသည္ ။
သူနဲ႕ သစ္ခြေမနဲ႕ က်ားနဲ႕ဆင္ လယ္ၿပင္မွာ ေတြ႕သည္ ဆိုတာမ်ိဳး မၾကာခင္ ဆံုၾကမည္ ဒီအခါမွာ သူ႕ရဲ႕ သံမဏိ
လက္ထိတ္သည္ သစ္ခြေမရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ဆင္ၿမန္းႏိုင္လိမ္႕မည္ လို႕ သူ ယံုၾကည္သည္ ။
သစ္ခြေမကို အုတ္နံရံေလးဖက္ ထဲကို ပို႕ေပးၿပီး ဥပေဒအတိုင္း အၿပစ္က်ခံေစရမည္ ။ သို႕ေပမယ္႕ သစ္ခြေမသည္ တကယ္႕ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ေသနတ္သမား တေယာက္ ဆိုေတာ႕ သူေသကိုယ္ေသ ေဆာ္ၾကႏွိပ္ၾကတဲ႕အခါမွာေတာ႕ သူ႕ဖက္က မညွာႏိုင္ ။ မိန္းမသားေပမယ္႕ ရက္စက္ အႏၱရာယ္ၾကီးတဲ႕ ရာဇ၀တ္ေကာင္ ၿဖစ္တာမို႕ ပစ္ ဖမ္းသင္႕ရင္လည္း ဖမ္းရမည္ ။
သစ္ခြေမနဲ႕ ရင္ဆိုင္ဖို႕အတြက္ ၾကိဳတင္ ၿပင္ဆင္မွဳေတြ လုပ္ရမည္မို႕ နက္ရွိဳင္းတဲ႕ ေတာတေနရာမွာ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္
သည္ ကိုကာကိုလာဘူးခြံေတြကို ကန္႕လန္႕ၿဖတ္ လဲက်ေနတဲ႕ ထင္းရွဴးပင္ၾကီး တပင္ရဲ႕ ပင္စည္ေပၚမွာ စီတန္းကာ ေထာင္လိုက္ၿပီး ခပ္ေ၀းေ၀းကေန သူ႕ေသနတ္နဲ႕ ပစ္ခတ္ ေလ႕က်င္႕လ်က္ ရွိသည္ ။
ဒိုင္း...ဒိုင္း...ဒိုင္း...ဒိုင္း...ဒိုင္း......ဒိုင္း . .
ၿမန္မာ႕လက္နက္ စက္ရံုက ထုတ္လုပ္တဲ႕ အမ္ေအႏိုင္း ၉မမ ပစၥတိုလ္ထဲက ေသမင္းတမန္ ခဲပူေတာင္႕ေတြ ဆက္
တိုက္ ထြက္သြားၿပီး စီတန္းထားတဲ႕ ကိုကာကိုလာဘူးခြံေတြကို ထိမွန္သြားသည္ ။ လြင္႕စင္ၿပီး ထင္းရွဴးကိုင္းေၿခာက္ေတြနဲ႕ ၿပည္႕ေနတဲ႕ ေၿမၾကီးေပၚကို က်ကုန္တာကုိ သူ ေက်နပ္အားရလ်က္ ၾကည္႕ေနသည္ ။
ငါ႕ လက္ မက်ေသးပါဘူး......ဟင္းဟင္း....
ရဲအရာရွိသင္တန္းေက်ာင္းမွာ ေသနတ္ပစ္ လက္ေၿဖာင္႕ဆုကို ရခဲ႕တဲ႕ ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ သည္ အခါမလတ္ အပစ္
ေလ႕က်င္႕ေနခဲ႕လို႕ လက္မက်ေသးပါ ။ စိတ္ထဲမွ သူ႕ကို အားေပးခဲ႕ၾကတဲ႕ အထက္က အရာရွိ ရဲမွဴးေတြကို
ေက်းဇူးတင္ ဂါ၀ရ ၿပဳေနသည္ ။
ေသနတ္ကို ဂ်ာကင္ေအာက္ ခါးၾကားကို အလြတ္ထိုးလိုက္ၿပီး ကားရပ္ထားတဲ႕ေနရာကို သူ ေလ်ာက္သြားလိုက္
တဲ႕ အခါ သူ႕ကို တေနရာက ေခ်ာင္းေၿမာင္းေနတဲ႕ တစံုတေယာက္ကို ၿမတ္ထြဋ္ေဇာ္ မၿမင္လိုက္ ။
ၿမိဳ႕ထဲကို ဦးတည္ ေမာင္းေနတဲ႕ အခ်ိန္ သူ႕ကို ၿမိဳ႕နယ္မွဴး ဦးေအးသိုက္ ဖုန္းဆက္လာသည္ ။
ၿမိဳ႕နယ္ တရားရံုးမွာ ပစ္ခတ္မွဳေတြ ၿဖစ္သြားသည္ တဲ႕ ။
ၿမိဳ႕ မ်က္ႏွာဖံုး သူေဌးဦးေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ သား စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို ရံုးထုတ္တဲ႕ အခ်ိန္ သစ္ခြေမ ဆိုင္ကယ္နဲ႕ ေရာက္လာၿပီး ကယ္ထုတ္သြားတာ ရဲေတြနဲ႕ ပစ္ခတ္မွဳ ၿဖစ္ပြားၿပီး ရဲသား သံုး
ေယာက္ ေသဆံုးသြားသည္ တဲ႕ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို သစ္ခြေမက ေခၚေဆာင္သြားသည္ တဲ႕ ..။
ဟိုက္ ...
သစ္ခြေမ ေဆာ္လိုက္ၿပန္ၿပီ ..( ၆ )
ႏွစ္ေပါင္း ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာက နံမည္ၾကီးခဲ႕ဖူးတဲ႕ The Good,The Bad and the Ugly ရုပ္ရွင္ကားထဲက ဇာတ္၀င္ ဂီတသံစဥ္ကို
ေလခြ်န္ရင္း ခိုင္ဇာ အိမ္ထဲကို ၀င္လာသည္ ။
ခိုင္ဇာ ....။
တအား လွတဲ႕ ႏုဖတ္ေနတဲ႕ မ်က္ႏွာ ....အခ်ိဳးက် လွပေက်ာ႕ရွင္းလြန္းတဲ႕ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ ေတြနဲ႕ ေကာင္မေလး ..။
ရဲတပ္ဖြဲ႕ကလည္း သစ္ခြေမ ကို ေၿမလွန္ရွာေနၾကသည္ ။ သစ္ခြေမကို ဖမ္းဆီးဖို႕ ၾကိဳးစားေနသည္ ။
ေၿမေအာက္ေလာကသားေတြ က သစ္ခြေမ လို႕ သိထားၾကသည္ ။ သစ္ခြေမ ကို ဘယ္သူမွ ေသေသခ်ာခ်ာ မၿမင္ဖူးၾကဘူး ။
ဆိုင္ကယ္ေသာ႕နဲ႕ တြဲထားတဲ႕ အိမ္ေသာ႕ကို စားပြဲေပၚကို ပစ္တင္လိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းဆီကို ေလ်ာက္သြားသည္ ။
သပ္ရပ္သန္႕ရွင္းေနတဲ႕ အိပ္ခန္းထဲကို ေရာက္ေတာ႕ ၀တ္လာတဲ႕ အနက္ေရာင္ ကုတ္အကၤ် ီရွည္ၾကီးထဲက ေသနတ္ ႏွစ္လက္ကို
ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေဘးက စားပြဲေလးအေပၚမွာ ခ်လိုက္သည္ ။
ပြိဳင္႕45 1911 ကင္းဘား ပစၥတိုလ္ေသနတ္ ႏွစ္လက္ ။ လူသတ္လက္နက္ေတြနဲ႕ ၿဖဴဆြတ္ လွပတဲ႕ ဒီေကာင္မေလးနဲ႕ လားလားမွ မလိုက္ဖက္ဘူး ။
ဒါေတြက ခိုင္ဇာရဲ႕ လက္စြဲေတာ္ ပစၥတိုလ္ေတြ ။
အပြဲပြဲႏႊဲခဲ႕တဲ႕ ခိုင္ဇာရဲ႕ အေဖၚေတြ ။
ကုတင္ေဘးမွာ ရပ္ရင္း ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြကို တခုခ်င္း တလႊာခ်င္းခြ်တ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ဒီေန႕ ခိုင္ဇာ ပင္ပန္းလာသည္ ။ ဒီေန႕ ရင္ဆိုင္ခဲ႕တဲ႕ ပြဲက ႏႊဲလာခဲ႕တဲ႕ ပြဲေတြထဲမွာ အၾကမ္းဆံုး မဟုတ္ေပမယ္႕ ေတာ္ေတာ္ေတာ႕ ၾကမ္းသည္ ။
ဒီေကာ႕စ္သည္ တန္႕ယန္းေၾကာင္႕ လက္ခံလိုက္တာပါ ။
တကုိယ္လံုး ညစ္ပတ္ နံေစာ္ေနသည္လို႕ ကိုယ္႕ဖါသာ ထင္ေနသည္ ။ အ၀တ္ေတြကို အကုန္ ခြ်တ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ယမ္းနံ႕ေတြ နံေစာ္ေနတဲ႕ ဒီ အ၀တ္ေတြကို ေနာက္တၾကိမ္ ၿပန္၀တ္ေတာ႕မွာ မဟုတ္ဖူး ။ တန္႕ယန္းသည္ ဒီ အ၀တ္ေတြကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ေပးလိမ္႕မည္ ။
ခိုင္ဇာ႕ကိုယ္ေပၚမွာ အ၀တ္ ဆိုလို႕ခ်ည္တမွ်င္ေတာင္ ရွိမေနေတာ႕ဘူး ။
မိေမြးတိုင္း ကိုယ္က လွလြန္းေနသည္ ။ အခ်ိဳးက်တဲ႕ ရင္သားစိုင္ေတြက လွမ္းေလ်ာက္လိုက္တိုင္း တုန္ခါေနၾကသည္ ။ တင္ပါးအိအိေတြကလည္း လွဳပ္ေနၾကသည္ ။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို လွမ္းေလ်ာက္ ၀င္လိုက္တဲ႕အခ်ိန္ အိမ္ေရွ႕က တံခါးဖြင္႕သံ ကို ၾကားလိုက္သည္ ။
ဟား....တန္႕ယန္း ၿပန္လာၿပီ ထင္သည္ ။
ေရပန္းခလုပ္ကို လွည္႕ဖြင္႕လိုက္သည္ ။ ေ၀ါကနဲ ေရက်သံေတြနဲ႕အတူ “ ခိုင္ဇာ....ၿပန္ေရာက္ေနပလား...” ဆိုတဲ႕ တန္႕ယန္းရဲ႕ အသံေလးကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။
ေရပန္းေအာက္တည္႕တည္႕ကို ၀င္ရပ္လိုက္သည္ ။ ေရပူပူေတြက ခိုင္ဇာ႕ကိုယ္ကို ထိမွန္လာသည္ ။
ဟူး.....
ဒီေန႕ ၿဖစ္ခဲ႕တာေတြကို ခိုင္ဇာ ၿပန္ မစဥ္းစားခ်င္ ။
“ ဟိတ္...အေခ်ာ.....ဘယ္လိုလဲ..အဆင္ေၿပခဲ႕တယ္ မဟုတ္လား......ေၿပမယ္လို႕ တန္႕ယန္းက ယံုၾကည္ထားပါတယ္”
ေရခ်ိဳးခန္း အေပါက္၀က တံခါးေဘာင္ကို မွီၿပီး ၿပံဳးၿပံဳးေလးနဲ႕ ေမးလိုက္တဲ႕ တန္႕ယန္းသည္ သူ႕သင္တန္းက အနက္ေရာင္ ၀တ္စံုကို ၀တ္ထားဆဲ ။
“ ေၿပတယ္.....လြယ္လြယ္ေတာ႕ မဟုတ္ဘူး....ရဲသံုးေယာက္ကို ပစ္သတ္ခဲ႕ရတယ္.....သူပစ္ ကိုယ္ပစ္ ေလ.....မလုပ္ခ်င္ဘူး.....ဟူး.......”
ခိုင္ဇာက တန္႕ယန္းကို မၾကည္႕ဘဲ ေၿပာလိုက္ရင္း ဆပ္ၿပာရည္ပုလင္းထဲက ဆပ္ၿပာရည္ အစိမ္းေရာင္ေတြကို လက္ဖ၀ါးေပၚကို ေလာင္းခ်လိုက္သည္ ။
“ ဒါ ခိုင္ဇာ႕အတြက္ အဆန္းမွ မဟုတ္တာဘဲကြယ္...သန္းေကာင္ထက္ ညဥ္႕မနက္ေတာ႕ပါဘူး...ခိုင္ဇာရယ္......”
တန္႕ယန္းက ေၿပာလိုက္ရင္း သူမကိုယ္ေပၚက အနက္ေရာင္ ကြန္ဖူးသင္တန္း ၀တ္စံုကို ခြ်တ္ခ်လိုက္သည္ ။
သိတယ္..တန္႕ယန္း.....ဒို႕ တကယ္တမ္း လိုက္ရွင္းပစ္ေနတာက ဂိုဏ္းစတားေတြ....ဒုစရိုက္ေလာကသားေတြ..လူသတ္ေကာင္ေတြ..မုဒိန္းေကာင္ေတြ ေလ.....
ဇာနားကြပ္ ဘရာအနက္ေလးနဲ႕ ပင္တီအၿပတ္ေလး ဘဲ တန္႕ယန္းရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ က်န္သည္ ။
တန္႕ယန္းက ( မတတ္သာလို႕ လုပ္လိုက္ရတာဘဲ ခိုင္ဇာရယ္.....ဘာတတ္ႏိုင္မလဲ.....)
ခိုင္ဇာက တန္႕ယန္း ကို စိုက္ၾကည္႕ေနရင္း “ ဒီေန႕ ၿဖစ္ခဲ႕တာေတြက တကယ္႕ကို အသဲအသန္ေတြ.....ဟင္း.......ေတာ္ေတာ္ မလြယ္ဘူး...” လို႕ ေၿပာသည္ ။
တန္႕ယန္းသည္ ကိုယ္အႏွံ႕ကို ဆပ္ၿပာနဲ႕ ပြတ္သပ္ေနတဲ႕ ခိုင္ဇာ႕ကို ၾကည္႕ၿပီး “ ခိုင္ဇာ...တန္႕ယန္းေလ..ဒီေန႕သင္တန္းသာ ၿပေပးေနရတယ္....ခိုင္ဇာ႕ကို တခ်ိန္လံုး သတိရေနတယ္....စိတ္လည္း ပူေနတာ သိလား.....” လို႕ ေၿပာလိုက္ရင္း ဘရာနဲ႕ ပင္တီေလးကို ခြ်တ္ပစ္လိုက္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို လွမ္းကာ ၀င္လိုက္သည္ ။ တန္႕ယန္းရဲ႕ လံုးတင္းေနတဲ႕ ရင္စိုင္ၾကီးေတြက လွလြန္းေနသည္ ။
( ယူ႕ႏို႕ေတြ ၾကီးလာသလိုဘဲ တန္႕ယန္း.....)
( ဟြန္႕..ယူ တအား နယ္ဖတ္လြန္းလို႕ ေနမွာေပါ႕...)
တန္႕ယန္းရဲ႕ ၀တ္လစ္စလစ္ အလွအပေတြကို ခိုင္ဇာ ၾကည္႕ၿပီး ၿပံဳးစိစိ မ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႕ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို လိုက္၀င္သြားလိုက္သည္ ။
( ဘာ စားၿပီးပလဲ ခိုင္ဇာ.....) လို႕ တန္႕ယန္းက ေမးလိုက္သည္ ။ တန္႕ယန္းသည္ ေရပန္းကို လွမ္းဖြင္႕လိုက္တဲ႕အခ်ိန္ ဖြံ႕ထြားတဲ႕ ခ်ိဳခ်ိဳၾကီးေတြက တုန္သြားသည္ကို
ခိုင္ဇာ စိုက္ၾကည္႕ေနသည္ ။ နယ္ညွစ္ခ်င္ စရာ ႏို႕အံုၾကီးေတြ ။ စို႕ပစ္ခ်င္စရာ ႏို႕သီးဖူးေလးေတြ ...။
( ဟိတ္ ခိုင္ဇာ.....ဘာၾကည္႕တာလဲ....ဟြန္း....ယူ႕အၾကည္႕ေတြက မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေနပါလား...ခိုင္ဇာရယ္...အမေလးေလး...)
( လွလြန္းလို႕ ၾကည္႕တာ တန္႕ယန္းေရ......တကယ္႕ကို အခ်ိဳးက်တဲ႕ ကိုယ္လံုးေတြကြာ.....ေရလည္ ၾကိဳက္တယ္...သိလား.....)
( ၾကိဳက္ရင္ လာခဲ႕ေလ.....ခိုင္ဇာ....လာ ေခ်းတြန္းေပး......)
ေရပန္းက ေရေတြ တေ၀ါေ၀ါနဲ႕ က်ေနတဲ႕ေအာက္မွာ တန္႕ယန္းသည္ ဆပ္ၿပာရည္ေတြကို တကိုယ္လံုး ပြတ္သပ္ၿပီး ေခ်းတြန္းေနသည္ ။
ခိုင္ဇာက ေရၿမွဳပ္တံုးၾကီးကို ကိုင္ရင္း တန္႕ယန္းဆီကို တိုးကပ္သြားလိုက္သည္ ။
( ဟိတ္..ဖင္တံုးေတြလည္း ပိုၾကီးလာတယ္.....)
တန္႕ယန္းရဲ႕ ေက်ာၿပင္ေလးကို ဆပ္ၿပာရည္ေတြ ေလာင္းထားတဲ႕ ေရၿမွဳပ္တံုးၾကီးနဲ႕ စၿပီး ပြတ္တိုက္ေပးလိုက္သည္ ။
( ဖင္တံုးေတြကိုလည္း ပြတ္ေပးကြာ.....)
တန္႕ယန္းသည္ ခိုင္ဇာ႕ဖင္တံုးၾကီးေတြရဲ႕ ၾကားထဲကို ေရၿမဳပ္တံုးနဲ႕ မပြတ္ဘဲ သူမလက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႕ ႏွိဳက္ပြတ္
လိုက္လို႕ ခိုင္ဇာ႕ရဲ႕ ႏုတ္ဖ်ားက “ အို႕....အ....အ....အ....” ဆိုတဲ႕ အသံေလး ထြက္သြားသည္ ။
တန္႕ယန္းက တခစ္ခစ္နဲ႕ ရယ္လိုက္ၿပီး ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ခိုင္ဇာ႕တင္ပါးၾကီးေတြကို တရွိက္မက္မက္ နမ္း ရွံု႕ေလသည္ ။
ခိုင္ဇာလည္း “ အို..တန္႕ယန္းရယ္....” လို႕ ညည္းတြားလိုက္ၿပီး မ်က္လံုး စံုမွိတ္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္း ေၾကြၿပားကပ္ နံရံ
ကို မွီကာ ကိုယ္ကို ေရွ႕ကို ကိုင္းေပးလိုက္ေလသည္ ။ တန္႕ယန္းလည္း ၿပဴးထြက္လာတဲ႕ အဂၤါစပ္ အေၿမာင္းကို လ်ာ အၿပားလိုက္နဲ႕ ယက္သည္ ။
“ အိုး.....တန္႕ယန္းရယ္......အား........အား.......အား..........”( ရ )
“ ေဟး.....ဆရာစိုင္း...ၿပန္လာၿပီကြ......”
တပည္႕လက္သားေတြရဲ႕ ေအာ္သံေတြ လက္ခုပ္သံေတြ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ က ဆူညံသြားသည္ ။
“ ဟင္.....ဘာသံေတြလဲ....ဟာ.....ကိုစိုင္း ၿပန္ေရာက္လာၿပီ....အို.....၀မ္းသာလိုက္တာ.......”
စိုင္းေမာင္ေမာင္ စခန္းထဲ ၀င္လာတာကို ေတြ႕တာနဲ႕ နန္းစံသည္ ၿမင္းစာေကြ်းေနရာက ေၿပးထြက္လာသည္ ။
“ ကိုစိုင္း......”
တပည္႕ေက်ာ္ လားဟူကေလး ခ်ီးဘားက ကြ်န္းသားဘူးၾကီးတဘူးကို ပိုက္လာၿပီး စိုင္းေမာင္ေမာင္ဆီကို ေရာက္လာသည္ ။
ညာလက္ရံုး အိုက္ခမန္းက ဘူးၾကီးကို ဖြင္႕ေပးလိုက္သည္ ။
ကိုယ္ထည္မွာ ပန္းကႏုတ္ေတြ နဲ႕ ခဲေရာင္ ေတာက္ေနတဲ႕ ကို႕လ္အမ်ိဳးအစား ပြိဳင္႕၄၅ ပစၥတိုလ္ၾကီး ႏွစ္လက္သည္ ဘူးၾကီးထဲက ၾကက္ေသြးေရာင္ ကတၱီပါအခင္းေပၚမွာ ရွိေနသည္ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္က ပစၥတိုလ္ၾကီး ႏွစ္လက္ကို ေကာက္ယူလိုက္သည္ ။ သူ႕လက္စြဲေတာ္ ေသနတ္ႏွစ္လက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း “ ငါ မရွိတဲ႕ အခ်ိန္ ဘာေတြ ထူးသလဲကြ....” လို႕ ေမးလိုက္သည္ ။
“ ပြဲၾကမ္းေလးေတြ ခရီးၾကမ္းေလးေတြကေတာ႕ ထံုးစံအတိုင္း လုပ္ေနၿမဲအတိုင္း လုပ္ၾကတာေပါ႕ ဆရာစိုင္း.....ဆရာစိုင္း မရွိေတာ႕ တပည္႕တို႕ ပ်င္းေၿခာက္ေၿခာက္ၾကီး....ဟီးဟီး......” လို႕ တပည္႕တေယာက္က ေၿဖသည္ ။
နန္းစံက စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို ေၿပးဖက္လိုက္သည္ ။
လက္နက္ေတြ ကိုင္ထားၾကတဲ႕ လူၾကမ္းၾကီးေတြ ၾကားမွာ မိန္းမေခ်ာေလးက က်ီးကန္းေတြ ၾကားထဲက ခိုၿဖဴေလး တေကာင္ လို ၿဖစ္ေနသည္ ။
“ ကိုစိုင္း......ၿပန္လာၿပီကြာ......တအား ၀မ္းသာတယ္......”
“ ဟား..နန္းစံ......နင္ ပိုလွလာတယ္ဟ...ဟားဟားဟား......”
“ အာ..ကိုစိုင္းကလည္း ဟုတ္တာေတြ ေၿပာေနၿပန္ၿပီ......”လို႕ နန္းစံက ကိုယ္ေလးကို လွဳပ္ခါၿပီး ရယ္ၿပီး ၿပန္ေၿပာသည္ ။
အိုက္ခမန္းက ေဆးၿပင္းလိပ္ တလိပ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ကမ္းေပးလိုက္သည္ ။ စိုင္းေမာင္ေမာင္က လွမ္းယူၿပီးႏွာေခါင္းမွာ ကန္႕လန္႕ၿဖတ္ ပြတ္ဆြဲကာ ရွဳၾကည္႕လိုက္ၿပီးမွ ပါးစပ္မွာ ခဲလိုက္သည္ ။ စိုင္းလံုးက မီးၿခစ္နဲ႕ မီးညွိေပးလိုက္သည္ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္က ရွိဳက္ဖြာလိုက္ရင္း...“ ကဲ ငါၿပန္ေရာက္ၿပီ..ဒို႕အားလံုး တက္ညီလက္ညီနဲ႕ တခ်ီတပြဲ လုပ္လိုက္ၾကအံုးစို႕ကြာ.....” လို႕ ေၿပာလိုက္ေတာ႕ အားလံုးက တခဲနက္ ေထာက္ခံ ေအာ္ဟစ္ အားေပးၾကသည္ ။ လက္ေတြကို ေလထဲကို ေၿမွာက္လိုက္ၾကရင္း ေဟး...ေဟး.....ေဟး လို႕ ေအာ္ဟစ္လိုက္ၾကသည္ ။
ခ်ီးဘားက “ ဆရာစိုင္း...စားဖို႕ ေသာက္ဖို႕..စခန္းအိမ္ၾကီးထဲကို ၾကြပါ....” လို႕ ခါးေလး ညႊတ္ၿပီး တရိုတေသနဲ႕ ေခၚလိုက္သည္ ။
( အားလံုး လာၾကေဟ႕....)
စိုင္းေမာင္ေမာင္သည္ တပည္႕လက္သား အေၿခြအရံေတြ ၿခံရံလ်က္တဲ႕ သူတို႕ရဲ႕ စခန္းအိမ္ၾကီးထဲကို ၀င္ခဲ႕သည္ ။
အိုက္ခမန္းတို႕ လူစု ၿပင္ဆင္ ခ်က္ၿပဳတ္ထားတဲ႕ အစားအေသာက္ေတြကို တေပ်ာ္တပါး စားၾကသည္ ။အိုက္ခမန္းနဲ႕ စိုင္းလံုးတို႕က စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို တရားရံုး အခ်ဳပ္ကေန ဘယ္လို လြတ္ေၿမာက္လာသလဲ ဆိုတာကိုေမးၾကသည္ ။ သူတို႕အဖြဲ႕ၾကီးက လူ တေယာက္ကိုမွ မသံုးဘဲ ဆရာစိုင္းသည္ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရဲေတြ လက္ထဲက
လြတ္ေၿမာက္လာသလဲ ဆိုတာက သူတို႕အဖြဲ႕သားေတြ အလြန္အမင္း သိခ်င္ေနၾကတဲ႕ အခ်က္ပါ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္က “ ဟားဟား....မင္းတို႕ သိပ္ သိခ်င္ေနၾကလား...တေန႕ေတာ႕ ငါ ေၿပာၿပမွာေပါ႕ကြာ...ငါ႕အေဖ စီစဥ္လိုက္တာဘဲ..ဒါေၾကာင္႕ မင္းတို႕ မသိလိုက္တာ.....” လို႕ဘဲ ေၿပာၿပီး အတိအက် မေၿပာၿပေတာ႕ ။
စားၾကေသာက္ၾကၿပီး စိုင္းေမာင္ေမာင္ ၿပန္လြတ္လာတာကို ေအာင္ပြဲခံၾကသည္ ။
“ ကဲ..မင္းတို႕ ေအးေဆး ေသာက္ၾကစားၾကကြာ..ငါ အလုပ္တခု ရွိေသးလို႕ ဟိုဖက္ရြာကို သြားလိုက္အံုးမယ္....” လို႕ စိုင္းေမာင္ေမာင္က တပည္႕ေတြကို ေၿပာလိုက္ရင္း တဲၾကီးထဲက ထြက္တဲ႕အခါ ညာလက္ရံုး အိုက္ခမန္းနဲ႕စိုင္းလံုးတို႕က “ က်ေနာ္တို႕ လိုက္ခဲ႕ရမလား ..ဆရာစိုင္း..” လို႕ ေမးလိုက္တဲ႕အခါ စိုင္းေမာင္ေမာင္က “ မင္း
တို႕ မလိုက္နဲ႕...ငါ နန္းစံကို ေခၚသြားမယ္.....” လို႕ ေၿပာလိုက္ရင္း အမိုးဖြင္႕ ဂ်စ္ကားစိမ္းေလး ေပၚကို တက္လိုက္သည္ ။
နန္းစံက အူဇီေသနတ္ကို လက္ထဲမွာ ကိုင္ရင္း ဂ်စ္ကားေပၚကို လႊးကနဲ တက္လိုက္သည္ ။
အစိမ္းပုတ္ေရာင္ တီရွပ္ ေၿပာက္ၾကား စစ္ေဘာင္းဘီနဲ႕ နန္းစံသည္ ဆံပင္ဖြားဖြားေကာက္ေကာက္နဲ႕ ၾကည္႕လို႕ေကာင္းသည္ လို႕ စိုင္းေမာင္ေမာင္ ထင္သည္ ။
“ သြားၿပီေဟ႕..မနက္ဖန္ ၿပန္ဆံုၾကမယ္....”
ဖံုတေထာင္းေထာင္းနဲ႕ ေမာင္းထြက္သြားတဲ႕ ဆရာစိုင္းတို႕ကားေလးကို တပည္႕ေတြက လက္ၿပရင္း က်န္ခဲ႕ၾကသည္ ။( ဂ )
“ လြမ္းလိုက္ရတာ ကိုစိုင္းရယ္.....”
“ နင္႕ကိုလည္း ငါ လြမ္းတာဘဲ ....နန္းစံ.....နင္႕ကို ေမးရဦးမယ္.....ငါ အဖမ္းခံေနရတဲ႕အခ်ိန္ နင္ ဘယ္ဘဲနဲ႕ အိပ္ေနလဲ..”
“ ကိုစိုင္းေနာ္..အဲလို ..မဟုတ္တမ္းတရားေတြ မေၿပာနဲ႕..နန္းက ကိုစိုင္း တေယာက္ထဲကိုဘဲ ခ်စ္တာ...”
စိုင္းေမာင္ေမာင္က ကားေမာင္းေနရင္း တဟားဟား ရယ္ရင္း နန္းစံရဲ႕ ေပါင္တန္ကို ဖမ္းကိုင္လိုက္သည္ ။
“ တကယ္လား...ယံုရမွာလား...နန္းစံ.....”
“ ယံုေအာင္ ဘယ္လို သက္ေသၿပရမလဲ ကိုစိုင္းရယ္.......”
ဂ်စ္ကားေလးသည္ ထင္းရွဴးေတာတန္းေလးထဲက တဲေလး တလံုး အေရွ႕မွာ ရပ္သြားသည္ ။
ပတ္၀န္းက်င္ တခုလံုးသည္ ငွက္သံေတြက အပ တိတ္ဆိတ္ေနသည္ ။ ေတာ္ေတာ္႕ကို သာယာလွတဲ႕ ေနရာ ။
“ လာ..နန္းစံ.....နင္႕ကို သက္ေသၿပခိုင္းေတာ႕မယ္...”
နန္းစံက ၿပံဳးလိုက္သည္ ။
တကယ္လား.....ဘယ္လို သက္ေသ ၿပရမလဲဟင္..
စိုင္းေမာင္ေမာင္ ေခၚရာကို နန္းစံ လိုက္သြားသည္ ။ တဲေလးထဲက အခန္းေလးဆီကို ။ တဲေလးရဲ႕ ၾကမ္းေတြက တက်ိက်ိ နဲ႕ ။
( လာ..နန္းစံ.....)
တေယာက္အိပ္ ကုတင္ေလး ေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္တဲ႕ စိုင္းေမာင္ေမာင္သည္ သူ႕ေဘာင္းဘီကို ခြ်တ္ပစ္လိုက္သည္ ။
ေၿဖာင္းကနဲ သူ႕အတန္ညိဳညိဳၾကီး ကန္ထြက္လာသည္ ။
အိုး....
ဒစ္လံုးၾကီး ထိပ္က အေပါက္ေလး ထဲက အရည္ၾကည္ ေလးေတြ စိမ္႕ထြက္ေနသည္ ။
နန္းစံ...လာ......နင္ ငါ႕ကို ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ သက္ေသၿပေတာ႕.....
သူ႕ေၿခေထာက္ေတြ ၾကားထဲမွာ နန္းစံ ထိုင္ခ်လိုက္သည္ ။
ေငါေငါၾကီး ေထာင္ထေနတဲ႕ စိုင္းေမာင္ေမာင္ရဲ႕ တန္ဆာေခ်ာင္းၾကီးကို နန္းစံ ဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္ ။ ေဆးမဆိုးဘဲ ရဲတြတ္ေနတဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းေလးနဲ႕ နီညိဳညိဳ ဒစ္လံုးၾကီးကို ၿပြတ္ကနဲ စၿပီး နမ္းပစ္လိုက္သည္ ။
တန္ဆာေခ်ာင္းၾကီးက ပူေႏြးေႏြးၾကီး ။
စုတ္ပစ္လိုက္ေတာ႕ ငံက်ိက်ိ အရသာကို ရသည္ ။
( စုတ္..စုတ္..စုတ္......နန္းစံ )
နန္းစံ တၿပြတ္ ၿပြတ္ နဲ႕ စုတ္သည္ ။ အားရပါးရ စုတ္သည္ ။ တန္ဆာ အရင္းပိုင္းအထိ ငံုသည္ ။ စုတ္သည္ ။ ဆက္တိုက္ စုတ္ေပးသည္ ။
( ေတာ္စမ္း..ရပ္လိုက္ေတာ႕..)
နန္းစံ တန္ဆာေခ်ာင္းၾကီးကို ပါးစပ္ကေန ခြ်တ္လိုက္ၿပီး ( ကိုစိုင္း....မၾကိဳက္လို႕လားဟင္......) လို႕ ေမးလိုက္သည္ ။
( ၾကိဳက္တယ္....နင္ စုတ္တာ ေကာင္းတယ္.......နင္႕ကို ေစာက္ပတ္ ယက္မလို႕.....)
နန္းစံသည္ ကုတင္ေစာင္းမွာ လက္ေထာက္ၿပီး ဖင္ကုန္းေပးလိုက္သည္ ။ စိုင္းေမာင္ေမာင္သည္ ဘာဂ်ာ မွဳတ္တဲ႕အခါ ဖင္ကုန္းထားတာကို မွဳတ္ခ်င္သည္ ။ အရင္က အဲလိုဘဲ လုပ္ေပးခဲ႕ရသည္။
အလိုက္သိလြန္းတဲ႕ နန္းစံကို ၾကည္႕ၿပီး စိုင္းေမာင္ေမာင္ သေဘာက်သြားသည္ ။
ဖင္တံုးၿဖဴၿဖဴေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ဆြဲၿဖဲလိုက္ၿပီး ေဖါင္းၿပဴးထြက္ေနတဲ႕ အဂၤါစပ္ၾကီးကို လ်ာနဲ႕ ယက္သည္ ။ ဆက္တုိက္ တၿပတ္ၿပတ္နဲ႕ ယက္သည္ ။
( အား....အီး...အိုးအိုး.........အ...အ....အ....အိအိ.......)
စုတ္လိုက္ ယက္လိုက္ လ်ာနဲ႕ ထိုးလိုက္ ...။
နန္းစံ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၿပီးရသည္ ။ ေခြေခြေလူ လဲက်သြားရသည္ ။ စိုင္းေမာင္ေမာင္ရဲ႕ တန္ဆာကေတာ႕ မတ္မတ္ေထာင္ေနဆဲဘဲ ...။
စိုင္းေမာင္ေမာင္က “ နင္ တအား လွတာဘဲ နန္းစံ ” လို႕ ေၿပာလိုက္ရင္း နန္းစံရဲ႕ တီရွပ္ အစိမ္းပုတ္ေရာင္ကို မတင္လိုက္ၿပီး ထြားလံုးတဲ႕ ရင္စိုင္ၾကီး ႏွစ္လံုးကို အားပါးတရ နဲ႕ ကိုင္ဆုပ္လိုက္သည္ ။ ႏို႕သီးေလးေတြက တင္းမာေထာင္ထေနၾကသည္ ။ စိုင္းေမာင္ေမာင္ရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြက ဒီ ႏို႕သီးေလးေတြကို ပီပီၿပင္ၿပင္ ေခ်နယ္ေပးေနသည္ ။
အို႕...ကိုစိုင္းရယ္.....
နန္းစံ ညည္းသံေလးေတြ ဆက္တိုက္ ထြက္လာသည္ ။
အ၀တ္ေတြ အကုန္ခြ်တ္လိုက္စမ္း....နန္းစံ......
စိုင္းေမာင္ေမာင္ရဲ႕ အမိန္႕ အတိုင္း နန္းစံ လုပ္သည္ ။ သူမကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြကို တခုမက်န္ ခြ်တ္ပစ္သည္ ။
နင္..နင္..သိပ္လွတယ္....နန္းစံ.......
နန္းစံ အရမ္း ေက်နပ္သြားသည္ ။ ေပ်ာ္သြားသည္ ။ ကိုစိုင္း သူမကို သေဘာက်တာကို ေက်နပ္သည္ ။ လွတယ္ ေၿပာလို႕ ပီတိေတြ ၿဖာေ၀သြားသည္ ။
( လာစမ္း..ဒီကို...)
ကိုစိုင္း...နန္းစံ တကယ္ လွလားဟင္....
အင္း..အရမ္း လွတယ္.....
နင္ အမွန္အတိုင္းေၿပာ...ငါ႕အၿပင္ နင္ ဘယ္ေကာင္နဲ႕ ေတြ႕ဖူးလဲ...
နန္းစံ ငိုမဲ႕မဲ႕ ၿဖစ္သြားသည္ ။
( ကိုစိုင္းရယ္.....အဲလို မထင္ပါနဲ႕..နန္းစံ ဘ၀မွာ ကိုစိုင္း တေယာက္ထဲ ရွိပါတယ္...ဘယ္ေယာက်္ား ကိုမွ နန္းစံ ေစ႕ေစ႕ေတာင္ မ်က္လံုးနဲ႕ မၾကည္႕ပါဘူး..... )
သူ႕ရင္ခြင္ထဲကို ေရာက္လာတဲ႕ နန္းစံကို စိုင္းေမာင္ေမာင္ ဖက္ရင္း ဆူၾကြတင္းမာတဲ႕ နန္းစံရဲ႕ ႏို႕ၾကီးေတြကို ကိုင္တြယ္သည္ ။
( နင္႕ ႏို႕ေတြက အရမ္း ကိုင္လို႕ေကာင္းတယ္ဟာ..ငါ ၾကိဳက္တယ္....ေခ်ာမႊတ္ၿပီး တင္းလံုးေနတယ္......) လို႕ ေၿပာလိုက္ရင္း ႏို႕သီးေလးတဖက္ကို ဖမ္းငံုစို႕လိုက္သည္ ။
လက္တဖက္ကလည္း ေပါင္ၾကားက မို႕ေဖါင္းေဖါင္း အဂၤါစပ္ဆီကို ေရာက္သြားသည္ ။
( နင္ ငါ႕လီး အၿပင္ တၿခား လီးေတြ စုတ္ဖူးလား...မညာနဲ႕....)
နန္းစံ မ်က္ရည္ေတြ လည္လာသည္ ။
နန္းစံ မညာပါဘူး ကိုစိုင္းရယ္.....တကယ္ပါ..ကိုစိုင္း ယံုေအာင္ ဘယ္လို သက္ေသၿပရပါ႕မလဲ....
( ငါ႕ကို အေပၚက တက္လိုးေပး......)
( ဟုတ္...ကိုစိုင္း....)
တကယ္ေတာ႕ စိုင္းေမာင္ေမာင္သည္ သူ႕အေပၚ အရမ္း သေဘာေကာင္းၿပီး သူခိုင္းတာကို လုပ္တဲ႕ နန္းစံကို စမ္းသပ္ေနတာ ၿဖစ္သည္ ။ ရိုးသားတဲ႕ ေတာင္ေပၚသူေလးသည္ သူ႕ကို တကယ္႕ ကို ခင္တြယ္ေနၿပီး သူ႕ကို ဘာခိုင္းခိုင္း မဆိုင္းမတြ လုပ္ေပးေနတာကို သေဘာက်ေနသည္ ။
နန္းစံရဲ႕ ၿဖဴေဖြးၿပီး အခ်ိဳးက်တဲ႕ကိုယ္လံုးေလး သူ႕ကိုယ္ေပၚကို ခြတက္လိုက္တဲ႕အခ်ိန္ ဖြံ႕ထြားလံုးေနတဲ႕ ရင္စိုင္
ႏွစ္မႊာ တုန္ခါရမ္းသြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
လက္ၿဖဴၿဖဴေလးက မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ႕ သူ႕လိင္တန္ကို အသာကိုင္လိုက္ၿပီး သူမရဲ႕ အဂၤါစပ္ေပါက္မွာ ေတ႕
လိုက္တာကိုလည္း ေတြ႕ေနရသည္ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္ရဲ႕ စိတ္ေတြသည္ နန္းစံရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြ ဆီမွာဘဲ ရွိမေန ။ သစ္ခြေမ ကို တခ်က္တခ်က္ သတိရ
ေနသည္ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္သည္ သူ႕ကို တရားရံုးကေန လူၿမင္ကြင္းၾကီးထဲ႕ မိုက္မိုက္ကန္းကန္း ကယ္ထုတ္ေပးခဲ႕တဲ႕ မိန္းမ လူစြမ္းေကာင္း “ သစ္ခြေမ ” ရဲ႕ ရုပ္ပံုေတြကို စြဲလန္း ၿမင္ေယာင္မိေနသည္ ။ သူ႕အတြက္နဲ႕ ရဲသားသံုးေယာက္ကိုု သတ္လိုက္တဲ႕ သစ္ခြေမကို ရဲေတြ ပိုက္စိပ္တိုက္ ေၿမလွန္ရွာေနၾကတာကိုလည္း သူသိသည္ ။ ၾကားသည္ ။
သူ႕ကိုလည္း ရဲေတြ အပူတၿပင္း လိုက္ရွာေနတာပါဘဲ ။ တတ္ႏိုင္ရင္ တဖက္ႏိုင္ငံကို တိမ္းေရွာင္ၿပီး အေၿခခ် ေနလိုက္ဖို႕သူ႕အေဖက လူယံုတပည္႕ၾကီး ဦးၾကာထြန္းခိုင္က တဆင္႕ စကားပါးလိုက္သည္ ။ သူကေတာ႕ စြန္႕စားခ်င္သူ မိုက္ကန္းသူ တေယာက္ ပီပီ ခ်က္ခ်င္းၾကီး ထြက္မေၿပးခ်င္ေသး ။ သူသည္ လ်င္တဲ႕ ဖ်တ္လပ္သြက္လက္
တဲ႕ ပါးနပ္တဲ႕ လူတေယာက္လို႕ သူ႕ဖါသာ ထင္သည္ . .။
ဦးၾကာထြန္းခိုင္ကို သူ တိတ္တဆိတ္ ခ်ိန္းၿပီး စကားနည္းနည္းေၿပာသည္ ။
သူ႕ကို ေငြေတြ ပံုေအာၿပီး ေၾကးစား ငွားၿပီး ကယ္ထုတ္ေပးတဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ ေဖေဖ႕ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေၿပာတာ မဟုတ္ဖူး ။ သူ႕ကို လာကယ္ေပးတဲ႕ လူစြမ္းေကာင္းမ သစ္ခြေမရဲ႕အေၾကာင္းကို ေမးတာ ။ သစ္ခြေမကို ဘယ္လို ဆံုႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို ေမးတာ ။ သစ္ခြေမ အေၾကာင္းကို ဦးၾကာထြန္းခိုင္ကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ မသိဘူး ။ တဆင္႕တဆင္႕နဲ႕ အကူအညီ ေတာင္းရတာလို႕ မေရရာတဲ႕ အေၿဖဘဲ သူ ရသည္ ။ အားမရ ။
ဒီ လူစြမ္းေကာင္း သစ္ခြေမ ကို ေတြ႕ခ်င္ေနမိတာ အရမ္း ။ စိတ္၀င္စားေနမိတာ အရမ္း ။အခန္း ( ၉ )
တန္႕ယန္းသည္ ခိုင္ဇာ႕အခန္းထဲက ေငြေတြကို တအံ႕တၾသ ၿဖစ္ေနသည္ ။
နည္းနည္း ေနာေနာ မဟုတ္ဘူး ။ ဂုန္နီအိတ္ေတြ ေၿမြေရခြံအိတ္ေတြ တပံုၾကီးနဲ႕ ထည္႕ထားတဲ႕ ေငြေတြ ။ တပံုတေခါင္း မ်ားလြန္းသည္ ။
ခိုင္ဇာက ( ဒါ သူေဌးၾကီး ဦးေက်ာက္စိမ္းရဲ႕ သား စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို တရားရံုး အခ်ဳပ္ကေန ကယ္ထုတ္ေပးလိုက္လို႕ ဦးေက်ာက္စိမ္းက ေပးတဲ႕ေငြေတြ...တန္႕ယန္း......ယူနဲ႕ ခိုင္ဇာနဲ႕မၾကာခင္ ဒီအလုပ္ကို စြန္႕လႊတ္ၿပီး ဘန္ေကာက္မွာ သြားေနၾကရေတာ႕မွာပါ ...) လို႕ ေၿပာရင္း တန္႕ယန္းကို သိုင္းဖက္ထားလုိက္သည္ ။
( အခုေလာက္ ရွိေနတဲ႕ ေငြေတြနဲ႕ ဘ၀သစ္ စလို႕ မရေသးဘူးလား ခိုင္ဇာရယ္.......ဘယ္ေလာက္အထိ လုပ္ေနခ်င္ေသးတာလဲ...ဒီအလုပ္က တအား အႏၱရာယ္ ရွိတယ္ မဟုတ္လား....ယူ တခုခု ၿဖစ္သြားမွာ တန္႕ယန္း စိုးရိမ္တယ္ကြာ....)
( သိပ္ မၾကာေတာ႕ပါဘူး တန္႕ယန္းရယ္......ယူကလဲ..ခိုင္ဇာ႕အရည္အခ်င္းကို သိသားနဲ႕ ..အၿမဲတမ္း လုပ္ခ်င္တာကို တကယ္ ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ႕တာ ယူ ေတြ႕သားဘဲ....)
“သိပါတယ္ ခိုင္ဇာရယ္....ယူက တကယ္႕စူပါဟီးရိုးတေယာက္ပါ ...ဖိုက္တာ တေယာက္ပါ....ယူ႕အရည္အခ်င္းကို တန္႕ယန္း အသိဆံုးပါ..”
တန္႕ယန္းရဲ႕ အကို အၾကီးဆံုး ၾကဴကုတ္ၾကီးကို ဓါးၿပအဖြဲ႕ေတြ ဖမ္းထားတံုးက ခိုင္ဇာ စြန္႕စြန္႕စားစား ကယ္တင္ေပးခဲ႕ကထဲက ခိုင္ဇာရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို တန္႕ယန္း အသိဆံုး ဘဲ ။ အကိုၾကီး
ၾကဴကုတ္ ဆိုရင္ ခိုင္ဇာ႕ကို ေလးစားတာမွ အရမ္း ။ လူၾကမ္း လမ္းဓါးၿပၾကီးေတြကို ေသနတ္ခ်င္း ယွဥ္ပစ္ၿပီး အႏိုင္ယူခဲ႕ရံုမကဘူး ။ လက္ခ်င္းလည္း ယွဥ္တိုက္ အႏိုင္ယူခဲ႕သည္ေလ ။
တန္႕ယန္းတို႕ ေမာင္ႏွမေတြ အကုန္လံုးကို ခိုင္ဇာက ၾကည္႕ရွဳ ေစာင္႕ေရွာက္ ကူညီခဲ႕သည္ ။ တန္႕ယန္းရဲ႕ အမ ပန္ဆိုင္း ကို ေစာ္ကားေႏွာက္ယွက္တဲ႕လူေတြဆိုရင္လည္း ခိုင္ဇာရဲ႕
လက္ခ်က္နဲ႕ ေဆးရံုေရာက္သြားခဲ႕ရသည္ ။
ခိုင္ဇာ႕ကို တန္႕ယန္း ခ်စ္သည္ ။
ခပ္မိုက္မိုက္ ပစ္ခတ္ ၾကမ္းရမ္းတတ္တဲ႕ ခိုင္ဇာသည္ အတြင္း စိတ္သေဘာေလးက တအားေကာင္းတဲ႕သူ ။တန္႕ယန္းကိုလည္း တအားခ်စ္သည္ ။ သံေယာဇဥ္ၾကီးမားသည္ ။ သူနဲ႕
ခိုင္ဇာတို႕ကို ဘယ္အဖ်က္မွ ဖ်က္လို႕မရဘူးလို႕ တန္႕ယန္း ယံုၾကည္ထားသည္ ။
ခိုင္ဇာ ေၾကးစား တေယာက္ အေနနဲ႕ လုပ္ၿပီး ရတဲ႕ေငြေတြကို စုေနတာက တန္႕ယန္းနဲ႕ ခိုင္ဇာတို႕ တဖက္ႏိုင္ငံမွာ အေၿခခ်ဖို႕ လို႕ ေၿပာလို႕ တန္႕ယန္း အရမ္း ေပ်ာ္မိသည္ ။ တန္႕ယန္းလည္း
တဖက္တလမ္းကေန ကိုယ္ခံပညာ သင္တန္းေက်ာင္းေလး ဖြင္႕ၿပီး ေငြရွာေနသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ဒီနယ္ေၿမ ဒီၿမိဳ႕ ဒီတိုင္းၿပည္ကေန ထြက္
ခြာသြားဖို႕ အခ်ိန္ေတာ႕ တစစနဲ႕ နီးကပ္လာၿပီလို႕ ထင္တာဘဲ ။
ခိုင္ဇာ႕မွာက တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႕ ရန္သူမ်ားလာသည္ ။
ခိုင္ဇာ႕ကို ဒုစရိုက္ေလာက ဂိုဏ္းေလာက က “ သစ္ခြေမ ” လို႕ သိထားၾကသည္ ။ ခိုင္ဇာသည္ မ်က္ႏွာဖံုး မစြပ္ေပမယ္႕ သာမန္အၿပင္က ရုပ္နဲ႕ မတူေအာင္ ရုပ္ဖ်က္သြားတတ္သည္ ။ အထူးသၿဖင္႕ ဆံပင္က သူ႕သာမန္ အခ်ိန္ ဆံပင္နဲ႕ လံုး၀ မတူ ။ သူ အလုပ္ထြက္လုပ္ၿပီ ဆိုရင္ ခိုင္ဇာသည္ ပြေယာင္းေကာက္ေကြ႕ေနတဲ႕ ဆံပင္တုၾကီးကို
စြပ္ ထားတတ္သည္ ။ မိတ္ကပ္နဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းဆိုးေဆး လည္း လိမ္းက်ံထားတတ္သည္ ။ ပါးၿပင္မွာလည္း မွဲ႕တုတလံုးကို တပ္ထားသည္ ။
သစ္ခြေမသည္ ေတာ္ရံုတန္ရံု ေငြေၾကးနဲ႕လည္း ခိုင္းတာကို မလုပ္ေပးတတ္ဘူး ။ သူ စိတ္ပါတဲ႕အလုပ္ဆိုရင္ ထလုပ္သည္ ။ သူ႕ကို ဆက္သြယ္ဖို႕ကလည္း မလြယ္ဘူး ။ သိပ္ကို လ်င္တဲ႕ လွိဳ႕၀ွက္တဲ႕ ေၾကးစား တေယာက္လို႕သစ္ခြေမ အေၾကာင္းကို ၾကားဖူးတဲ႕လူေတြက ေၿပာေလ႕ရွိသည္ ။ သစ္ခြေမကို အကူအညီ ေတာင္းခ်င္ရင္ ကြ်ဲအို
ဆိုတဲ႕ ရွမ္းေခါက္ဆြဲေရာင္းတဲ႕ အဖိုးၾကီးဆီက တဆင္႕ ေၿပာရသည္ လို႕ လူေတြက တီးတိုး ေၿပာၾကသည္ ။ သို႕ေပမယ္႕ကြ်ဲအို ဆိုတဲ႕ အဖိုးၾကီးသည္ ဘယ္ေစ်း ဘယ္ေနရာမွာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ေရာင္းသလဲ ဆိုတာကို သိသူ သိပ္နည္းသည္ ။
အခု အခ်ိန္အထိ ၿမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႕က ခိုင္ဇာ႕ကို ေၿခရာခံလို႕ မရဘူး ။ တန္႕ယန္း ထင္တာ မဟုတ္ဘူး ။
တန္႕ယန္းဆီမွာ သိုင္းလာသင္တဲ႕ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြထဲမွာ ရဲအရာရွိၾကီးတေယာက္ရဲ႕ သမီးပါသည္ ။
မိန္းမလူစြမ္းေကာင္း သစ္ခြေမ ဆိုတာ ၾကားဖူးလားလို႕ တန္႕ယန္းက စကား စၾကည္႕ရာက ဒီသင္တန္းသူ အိအိက ( သိတယ္ ဆရာမ...အိိအေဖရဲ႕ တပည္႕ေတြ ေၿပာဆိုေနသံေတြ ၾကားဖူးတယ္...ခဏခဏဘဲ...သူက အက္ရွင္ ရုပ္ရွင္ကားေတြထဲက ဇာတ္လိုက္မတေယာက္လို အခုန္အပ်ံ အပစ္အခတ္ ကြ်မ္းလြန္းတယ္တဲ႕..အခုထိ ေၿခရာခံ
လို႕ မရေသးဘူးတဲ႕....)လို႕ တန္႕ယန္းကို ေၿပာၿပဘူးသည္ ။
တန္႕ယန္းရဲ႕ ေမာင္ႏွမေတြက တန္႕ယန္းနဲ႕ ခိုင္ဇာတို႕ ခ်စ္ေနၾကတာကို သိၾကသည္ ။
ဒါေပမယ္႕ ဘာမွ မေၿပာၾကဘူး ။ ခိုင္ဇာ႕ကိုလည္း သူတို႕ တအား ခ်စ္ၾကသည္ ။ ခိုင္ဇာသည္ တန္႕ယန္းရဲ႕ ေမာင္
ႏွမေတြ အတြက္ အကုန္အက်ေတြ ခံလြန္းသည္ ။ ဒါေၾကာင္႕လည္း သူေငြရွာတာက တဖက္က၀င္ တဖက္က ထြက္ဘဲေလ ။ တန္႕ယန္းလည္း သူ႕ကို ခ်စ္လည္းခ်စ္ အားလည္းနာသည္ ။
ခိုင္ဇာ.....
သူ႕ပါးေလးတဖက္ကို နမ္းလိုက္ရင္း တန္႕ယန္းေခၚလိုက္သည္ ။
“ အင္....တန္႕ယန္း....ဘာလဲဟင္....”
ခိုင္ဇာက တန္႕ယန္းရဲ႕ ခါးသိမ္ေလးကို ဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး ထူးသည္ ။
“ ဒို႕ လစ္ၾကပါစို႕ ခိုင္ဇာရယ္...တနည္းနည္းနဲ႕ ရဲေတြကလည္း ေၿခရာခံမိသြားႏိုင္တယ္....တန္႕ယန္းတို႕ ဘန္ေကာက္
ကို ေၿပာင္းသြား ေနလိုက္ၾကရေအာင္ပါ....ေနာ္.....ေနာ္......) လို႕ တန္႕ယန္းက ခိုင္ဇာ႕ကို ေၿပာလိုက္သည္ ။
ခိုင္ဇာက ၿပံဳးသည္ ။
“ မွန္ပါတယ္..တန္႕ယန္းရယ္....ခိုင္ဇာလည္း ဒီ အလုပ္ကို စြန္႕လႊတ္ခ်င္ပါၿပီ....စဥ္းစားေနပါတယ္....ခိုင္ဇာ ဒီဟာေတြ
ကို လုပ္ခဲ႕တာ ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုတာ တန္႕ယန္းလည္း အသိပါဘဲ....ေဖေဖ႕ေၾကာင္႕..ေဖေဖ႕ရဲ႕ မၿပီးဆံုးေသးတဲ႕
အလုပ္ေတြကို ဆက္လုပ္ရင္းနဲ႕ ထြက္လို႕မရ ၿဖစ္သြားခဲ႕တာ မဟုတ္လား......ခိုင္ဇာရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က
ဒုစရိုက္ေလာကရဲ႕ ထိပ္သီးလူဆိုးၾကီးေတြ လူမိုက္ၾကီးေတြကို တဖက္တလမ္းကေန ရွင္းပစ္ဖို႕..ဒါေပမယ္႕ လုပ္ရင္း
ကိုင္ရင္း ေစာေစာကဘဲ လုပ္ေပးခဲ႕တဲ႕ စိုင္းေမာင္ေမာင္ကို ကယ္ထုတ္တာမ်ိဳးေပါ႕..မတတ္သာလို႕ သူ႕အသက္
ကိုယ္႕အသက္ လုရင္း ရဲသံုးေယာက္ကို ခုခံပစ္ခတ္ သတ္ၿဖတ္လိုက္ရတယ္...ခိုင္ဇာလည္း မလုပ္ခ်င္ပါဘူး...သူ
ေသကိုယ္ေသ ပစ္ၾကေတာ႕ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ကာကြယ္ရင္း လုပ္လိုက္ရတယ္ကြာ.....”လို႕ တန္႕ယန္းရဲ႕ နားရြက္
ဖ်ားေလးတဖက္ကို ဖြဖြေလး ၿပန္နမ္းရင္း တတြတ္တြတ္နဲ႕ ေၿပာေနသည္ ။
တန္႕ယန္းလည္း သူ႕ခါးေလးကို ၿပန္ဖက္လိုက္ရင္း “ ခိုင္ဇာ႕ ဆိုင္ကယ္ၾကီးကေန သဲလြန္စလိုက္ႏိုင္တယ္ေနာ္..
ဒါကိုလည္း မေမ႕နဲ႕....” လို႕ သတိေပးမိသည္ ။ ခိုင္ဇာက လက္ခံသည္ ။ “ ဟုတ္တယ္ တန္႕ယန္း....ခိုင္ဇာလည္း
သိတယ္....ရဲတပ္ဖြဲ႕က ဒီအတိုင္းေတာ႕ လက္ပိုက္ၾကည္႕ေနမွာ မဟုတ္ဖူး ဆိုတာ ခိုင္ဇာသိတယ္.....” လို႕ ၿပန္ေၿပာသည္ ။အခန္း ( ၁၀ )
ကေလာၿမိဳ႕ အ၀င္က လမ္းေဘး ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္ေလး ။
အသက္ ေၿခာက္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိမယ္႕ အဖိုးၾကီးတေယာက္ ထိုင္ေနသည္ ။ ပိန္လြန္းတဲ႕ သူ႕ကိုယ္လံုးေလး
က ခ်ိနဲ႕နဲ႕နဲ႕ ေလတိုက္တာနဲ႕ေတာင္ လဲၿပိဳေတာ႕မယ္႕ ပံု ရွိသည္ ။
ၿဖဴဆြတ္ေနတဲ႕ ဆံပင္ေတြက ရွည္လ်ားေနသည္ ။ သိုးေမြးဦးထုပ္ ညစ္စုတ္စုတ္ေလးကို ေဆာင္းထားသည္ ။
ကားတစီး သူ႕ဆိုင္ေလး အေရွ႕မွာ ထိုးဆိုက္လာသည္ ။
လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ ဆင္းလာသည္ ။
“ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ရမလား....”
“ ရပါတယ္...”
“ ေခါက္ဆြဲ မစားခင္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ နံမည္ကို ေမးဦးမယ္....နံမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ....”
“ ငါ႕နံမည္ ...ကြ်ဲအို ….. ”
လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ ၿပံဳးသြားသည္ ။
တေယာက္က “ ေခါက္ဆြဲ မေပးနဲ႕ေတာ႕..ခင္ဗ်ားၾကီးက က်ဳပ္တို႕ ရွာေနတဲ႕လူ …. က်ဳပ္တို႕နဲ႕ လိုက္ခဲ႕...” လို႕
ေၿပာလိုက္တဲ႕အခါ အဖိုးၾကီးက “ လိုက္လို႕ ဘယ္ၿဖစ္မလဲ..ငါက ဆိုင္ေရာင္းေနတာ ” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။
“ အသာတၾကည္ ေအးေအးေဆးေဆး ေခၚရင္ လိုက္ခဲ႕....က်ဳပ္တို႕ အၾကမ္းဖက္ၿပီး ေခၚရရင္ ခင္ဗ်ားၾကီးလည္း
အသက္ၾကီးမွ နာက်င္ေနရမယ္....” လို႕ လူငယ္ေလးက မာမာထန္ထန္ ေၿပာလိုက္ၿပီး အဖိုးၾကီးရဲ႕ လက္ေမာင္းကို
ဖမ္းကိုင္လိုက္သည္ ။
သို႕ေပမယ္႕ သူထင္သလို ကိုင္လို႕ မရလိုက္ဘူး ။ အဖိုးၾကီးက ဖတ္ကနဲ အေနာက္ဆုတ္ ေရွာင္လိုက္လို႕ ။
လူငယ္ေလးက ေရွ႕တိုးၿပီး လိုက္ကိုင္သည္ ။
အဖိုးၾကီးက ေပါ႕ေပါ႕ပါးပါးနဲ႕ အေနာက္ကို ဆုတ္သြားသည္ ။ မမိဘူး ။
“ မေႏွာက္ယွက္ပါနဲ႕လား လူေလးတို႕..အဘ ဖါသာ ေစ်းေရာင္းပါရေစလား.....” လို႕ ေတာင္းပန္သည္ ။
လူငယ္ႏွစ္ေယာက္က အဖိုးၾကီးကို ေရွ႕နဲ႕ အေနာက္ကေန ညွပ္ၿပီး အတင္း ဖမ္းခ်ဳပ္ဖို႕ ၾကိဳးစားလိုက္သည္ ။
အဖိုးၾကီးက ေပါ႕ပါးသြက္လက္စြာနဲ႕ ခုန္ေရွာင္သြားသည္ ။ လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ ေဒါသထြက္လာၾကၿပီး သူတို႕
ေဘာင္းဘီအိတ္ေတြထဲက လက္နက္ေတြကို ထုတ္လိုက္ၾကသည္ ။ ခလုပ္ဓါးနဲ႕ သံခ်ိန္းၾကိဳး ...။
“ ဟိတ္..ေတာ္ၾကကြာ...မင္းတို႕ ေနာက္ဆုတ္.....”
လူငယ္ႏွစ္ေယာက္ အမိန္႕ကို နာခံသည္ ။ အေနာက္ကို ဆုတ္ခ်သြားသည္ ။ ေရာက္လာသူက သူတို႕ရဲ႕ ေခါင္း
ေဆာင္ စိုင္းေမာင္ေမာင္ ။
“ ဦးၾကီး ကြ်ဲအို...က်ဳပ္နံမည္က စိုင္းေမာင္ေမာင္..ဦးေက်ာက္စိမ္းရဲ႕သား.....ဦးၾကီးနဲ႕ စကားေၿပာခ်င္တယ္....”
အဖိုးၾကီးက “ မင္းတို႕က ရမ္းလြန္းတယ္ကြယ္...ငါ စကားမေၿပာလိုဘူး....” လို႕ ၿပန္ေၿပာလိုက္သည္ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္က တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္သည္ ။
“ သေဘာေပါက္တယ္..ဦးၾကီး......ေပါက္တယ္...ေပါက္တယ္....က်ဳပ္က ေမးခြန္းေလး တခြန္းဘဲ ေမးမလို႕ပါ...ဒါကို
ဦးၾကီး အေၿဖေပးလိုက္ရင္ က်ဳပ္ တခါထဲ လွည္႕ၿပန္သြားၿပီဘဲ......ေမးခြန္းက သစ္ခြေမကို ဘယ္လို ဆက္သြယ္ရမလဲ.....ဒါဘဲ.....”
အဖိုးၾကီးက “ ငါ႕ကို သူ ဘယ္မွာလဲ လို႕ ေမးရင္ ငါ လံုး၀ မသိဘူး..........မင္းကို ဆက္သြယ္ဖို႕ အခ်က္အလက္ ငါ႕
ဆိုင္မွာ ထားခဲ႕လိုက္..သူဆက္သြယ္လာရင္ ငါ ေပးလိုက္မယ္...မင္းကို သူ ဆက္သြယ္လာလိမ္႕မယ္....ဟုတ္ၿပီ
လား...” လို႕ ေၿပာၿပီး ေဆးတံၾကီးကို မီးညွိကာ ဖြာေနသည္ ။
စိုင္းေမာင္ေမာင္က စာရြက္တရြက္မွာ သူ႕ဖုန္းနံပါတ္ကို ေရးလိုက္ၿပီး အဖိုးၾကီးရဲ႕ ဆိုင္ စားပြဲေပၚမွာ တင္ထား
လိုက္သည္ ။
“ ကဲ သြားလိုက္အံုးမယ္..ဦးၾကီးကြ်ဲအို......”
အဖိုးၾကီးက ဘာမွ ၿပန္မေၿပာ ။ေဆးတံကိုဘဲ ဖြာရွိဳက္ ေသာက္ေနသည္ ။
ခိုင္ဇာနဲ႕ တန္႕ယန္းတို႕ အေၾကာ္ဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္ေနသည္ ။
ကင္ေပါင္းေၾကာ္..ႏွစ္ၿပန္ေၾကာ္နဲ႕ ၀က္ေခါက္ေၾကာ္ ေတြ ေရာင္းတဲ႕ ဆိုင္ေလး ၿဖစ္သည္ ။
အကိုၾကီး ၾကဴကုတ္က ခ်ိန္းလိုက္လို႕ သူတို႕ ေစာင္႕ေနတာ ။
ၾကဴကုတ္ၾကီးက အလုပ္သစ္တခု ထပ္ေပးမည္ တဲ႕ ။
တန္႕ယန္းက သေဘာမတူဘူး ။ မလုပ္ဖို႕ ခိုင္ဇာ႕ကို အတန္တန္ အၾကိမ္ၾကိမ္ တားေနသည္ ။
တန္႕ယန္းက “ ရွိတာနဲ႕ လစ္ၾကစို႕ ခိုင္ဇာ..ေလာဘမၾကီးနဲ႕ေတာ႕....” လို႕ တားသည္ ။
သူတို႕ ေရာက္ေနတာ ၾကာၿပီ ။
ၾကဴကုတ္ၾကီးက ေရာက္မလာေသးဘူး ။
“ တန္႕ယန္း....ကိုၾကဴကုတ္ ေနာက္က်ေနတယ္..တခုခုမ်ား ၿဖစ္ေနသလား မသိဘူး....”
“ ေအး....သူက ဒီလိုဘဲေလဟာ..အခ်ိန္ မေလးစားဘူး......”
ေၿပာေနတံုး ရွိေသးသည္ ။ တဗွီးဗွီးနဲ႕ ဆိုင္ကယ္သံကို ၾကားရသည္ ။ ေတာင္တက္လမ္းေကြ႕မွာ အၿပင္းေမာင္း
လာတဲ႕ ဆိုင္ကယ္တစီးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
ေဟာ..လာၿပီ...။
ၾကူကုတ္ၾကီး.....။
“ ေဟး..ငါ႕ညီမေတြ....ေနေကာင္း အိုေကၾကတယ္ေနာ္....”
“ ေကာင္းတယ္..ကိုၾကီး....ကိုၾကီးေကာ ေနေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား.....”
ၾကဴကုတ္ၾကီးသည္ လူေကာင္ထြားထြား ဗလေကာင္းေကာင္းနဲ႕ တန္႕ယန္းနဲ႕ တၿခားစီဘဲ ။
ႏွစ္ၿပန္ေၾကာ္ ေၿခာက္ပြဲေပး.....၀က္ေၿခာက္ေၾကာ္လည္း ႏွစ္ပြဲ......။
“ မ်ားလွခ်ည္လား ကိုၾကီး....” လို႕ တန္႕ယန္းက ေၿပာလိုက္သည္ ။
“ ငါက အဲေလာက္မွ အိုေကတာ....ဟားဟားဟား...ေသ၀၀ ရွင္၀၀ စားမွာဘဲ....လိုက္ဖ္ အစ္စ္ေရွာ႕တ္..အသက္တာ
က တိုေတာင္းလွတယ္...ငါ႕ညီမတို႕..အသက္ရွင္တံုး စားထား ေပ်ာ္ထားၾက.....”
“ ကဲ အကိုၾကီး...ခိုင္ဇာ႕ကို ဘာေၿပာခ်င္လဲ....” လို႕ တန္႕ယန္းက စိတ္ေလာၿပီး စေမးလိုက္သည
“ ေၿပာခ်င္တာေတြ ဒီ စာရြက္ထဲမွာ ေရးထားတယ္...ဖတ္ၾကည္႕..နားမလည္တာေမး.....”
“ အိုေက..အကိုၾကီး.....”
ေဘးကလူေတြ ၾကားမွာစိုးလို႕ ၾကဴကုတ္ၾကီးက ပါးစပ္နဲ႕ မေၿပာ . စာရြက္ေခါက္ေလးကို ကမ္းေပးလိုက္သည္ ။
ဒီတခါ လုပ္ရမွာက အရင္တခါ ႏိုက္ကလပ္ထဲက ဘိန္းဘုရင္ က်င္ဖုန္ၾကီးရဲ႕ လက္ေထာက္ေတြ ၿဖစ္တဲ႕ ေစြ
ေစာင္းေမာင္ပိန္ နဲ႕ စြဲၿမဲတို႕ကို အေပ်ာက္ရွင္းပစ္ဖို႕.....။
အိုေကေလ...ရတယ္....ဒါဘဲလား.....
ရွိေသးတယ္......
ဘာလဲကိုၾကီး....
နင္ကယ္ခဲ႕တဲ႕ စိုင္းေမာင္ေမာင္က နင္႕နဲ႕ ဆံုခ်င္လို႕တဲ႕..ဒီမွာ သူ႕ဖုန္းနံပါတ္....သူက အဘကြ်ဲအို ကို ေပးသြား
တယ္......
ဟင္..ဘာလို႕ ဆံုခ်င္တာတဲ႕လဲ..ဆံုစရာ အေၾကာင္းမွ မရွိတာကို.....
တန္႕ယန္းက မ်က္ေမွာင္ေလး ၾကံဳ႕ၿပီး ေမးလိုက္သည္ ။
ၾကဴကုတ္ၾကီးက အေၾကာ္ေတြကို ပလုပ္ပေလာင္း စားေနရင္း..“ ဒါေတာ႕ ငါလည္း မသိဘူးဟာ..ငါက သတင္း
လာပို႕ေပးတဲ႕ေကာင္..နင္တို႕ ဖုန္းဆက္ေမးၾကည္႕ေပါ႕..အဲ႕..စိုင္းေမာင္ေမာင္ ကို.....” လို႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။
အၿပန္လမ္းမွာ တန္႕ယန္းက ကားေမာင္းေနတဲ႕အခ်ိန္ ခိုင္ဇာက “ စိုင္းေမာင္ေမာင္ ဆိုတဲ႕လူက ခိုင္ဇာ႕ကို ဘာ
ေၾကာင္႕ ေတြ႕ခ်င္သလဲ မသိဘူးကြာ....” လို႕ ေၿပာလိုက္တဲ႕အခါ တန္႕ယန္းက “ ဟြန္း..သစ္ခြေမက မိုက္လို႕
ခိုက္သြားတာ ေနမွာေပါ႕...” လို႕ မေက်မနပ္ေလး နဲ႕ ေၿပာလိုက္သည္ ။
“ အလုပ္သစ္ က မဆိုးဘူး..သိန္း တေထာင္ ေတာင္ ရမွာ...လူယုတ္မာ ဘိန္းအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္၂ေယာက္လည္း
ေၿမေပၚက ေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ္ေလ...”
“ ခိုင္ဇာ....ယူ႕အတြက္ တန္႕ယန္း အရမ္း စိုးရိမ္တယ္ သိလား...ယူသာ ေသသြားရင္ တန္႕ယန္း ဘယ္လိုေနရပါ႕မလဲ...”
မ်က္ရည္လည္လာတဲ႕ တန္႕ယန္းရဲ႕ လက္ေလးကို ခိုင္ဇာက ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္ ။
“ မေသပါဘူးကြာ....ခိုင္ဇာက ဒီေလာက္က အေသးအဖြဲ႕ပါ..တန္႕ယန္းရယ္....”
အရင္ဆံုး ေစြေစာင္းေမာင္ပိန္ကို ရွင္းပစ္မည္ လို႕ ခိုင္ဇာက စဥ္းစားလိုက္သည္ ။
သူက တၿမိဳ႕ထဲ ေနတဲ႕လူေတြေလ ။
No comments:
Post a Comment